κυκλο-φ-οριακα 873 18 Ιανουαρίου 2017

Του Αγίου Αθανασίου, βοήθειά μας. Και του Αγίου Αντωνίου, χθες, «όπου Αντώνης και μάλαμα» συνήθιζε να χαριτολογεί ο κυρ Αντώνης, ο πατέρας μου (1906-2002).

Τελείωσε κι αυτό το κύμα ψύχους και χιονιού, 6-12 Ιανουαρίου 2017, το τελευταίο (για την ώρα…) από τα τέσσερα σοβαρά παρόμοια της τελευταίας 20ετίας. Ένα πολύ ωραίο σχετικό ρεπορτάζ είχε ο «συνάδελφος» δημοσιογράφος  Σταύρος Δημόπουλος στην «Θεσσαλία» της Κυριακής 15.01.2017. 17-24 Δεκεμβρίου 2001, 23-25 Ιανουαρίου 2006, 30, 31 Δεκεμβρίου 2014 και Πρωτοχρονιά 2015, ανάλογα χιόνια, παρόμοιες θερμοκρασίες. Το 2001 είχαμε την χαμηλότερη θερμοκρασία, φτάσαμε στους -13,5 βαθμούς και πάγωσαν οι περισσότεροι φοίνικες της παραλίας, το 2014 είχαμε το μεγαλύτερο ύψος χιονιού, 40 cm μέσα στην πόλη και υπήρχαν σοβαρά θέματα αποχιονισμού, πολύ χιόνι είχαμε και το 2006, φέτος το χαρακτηριστικό ήταν η διάρκεια των χαμηλών θερμοκρασιών, που ξεπέρασαν κατά λίγο τους -6,0 βαθμούς.

Ευτυχώς, που λέτε, που υπάρχουν τα στοιχεία. Γιατί κάποιοι σ’ αυτή τη χώρα νομίζουν ότι τα πάντα συμβαίνουν τώρα και εδώ, για πρώτη φορά – κάτι ανάλογο με το «σε πρώτη τηλεοπτική μετάδοση» αυτών των απίθανων ταινιών που ανακαλύπτουν τα κανάλια μας στα αζήτητα του Χόλυγουντ. Εδώ, στην γειτονιά μας, στο σπίτι μας, όπως αποδεικνύεται περίτρανα, κάθε τόσο έχουμε παρόμοια φαινόμενα. Άρα αυτά τα φαινόμενα είναι και φυσιολογικά και απολύτως αναμενόμενα και δεν πρόκειται για την καταστροφή του κόσμου. Ούτε πρέπει να μας βρίσκουν «απροετοίμαστους».

Στα ίδια αυτά ιστορικά χρονικά αναφέρονται συχνά διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, που οφείλονται κατά κανόνα στα εναέρια καλώδια – και σ’ αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε για τους ηρωικούς «εναερίτες» της ΔΕΗ, τους ανθρώπους που σκαρφαλώνουν στις κολώνες πάνω στο βουνό, μέσα στην παγωνιά και το ξεροβόρι, για να επισκευάσουν τις βλάβες. Αναφέρονται επίσης και περιορισμένης έκτασης διακοπές νερού, καθώς και πολλές περιπτώσεις θραύσης οικιακών αγωγών λόγω παγετού, κάτι που συμβαίνει από αρχαιοτάτων χρόνων όταν οι σωλήνες της ύδρευσης είναι παλιοί και φθαρμένοι.

Φέτος προστέθηκε ως φαινόμενο και το πάγωμα του νερού στους επιτοίχιους λέβητες φυσικού αερίου, που έχουν τοποθετηθεί κυριολεκτικά όπου να ‘ναι και όπως να ‘ναι, απολύτως εκτεθειμένοι. Το 2003, όταν έφτιαχνα το δικό μου σπίτι, οι επιτοίχιοι λέβητες με το μεγάλο πλεονέκτημα της απόλυτης αυτονομίας τόσο στη θέρμανση, όσο και στο ζεστό νερό, δεν ήταν ακόμη τόσο διαδεδομένοι, αν και οι υπέρμαχοι της νέας, τότε, τεχνολογίας ήταν πολλοί. Εγώ είχα συναντήσει και χρησιμοποιήσει τέτοιους λέβητες αερίου όταν σπούδαζα στην Γερμανία, στην δεκαετία του ’70. Βρίσκονταν όλοι μέσα στα διαμερίσματα, συνήθως στο μπάνιο ή στην κουζίνα. Έξω δεν ήταν κανένας. Έλεγα λοιπόν, το 2003, στους εδώ συναδέλφους την εμπειρία της Γερμανίας και μαζί έθετα το ερώτημα «τι θα γίνει αν η θερμοκρασία κατέβει στους -10 βαθμούς» κι απάντηση δεν έπαιρνα, καθώς η πατροπαράδοτη ελληνική αισιοδοξία (;) δεν θεωρούσε πιθανό ένα τέτοιο ενδεχόμενο στα μέρη μας. Εγώ προτίμησα τον παραδοσιακό κοινό λέβητα στο υπόγειο. Χιλιάδες συν-Έλληνες, έκτοτε, είτε αναγκάστηκαν είτε επέλεξαν να βάλουν έναν ατομικό λέβητα φυσικού αερίου στο μπαλκόνι τους. Εκτεθειμένον, στο έλεος του χιονιά. Κι όλοι ήταν ευτυχισμένοι: οι εισαγωγείς, οι σωληνοκατασκευαστές, οι υδραυλικοί, οι εταιρείες φυσικού αερίου, οι καταναλωτές, όλοι.

Εδώ ταιριάζει το τραγούδι του ελληνικού συγκροτήματος Locomondo (= τρελός κόσμος) που λέει «Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα / κρύο δεν έκανε ποτέ / έλα απόψε για να νιώσεις / όπως δεν ένιωσες ποτέ» και τα κουκιά μπαγλάν, που έλεγε κι ο Χάρυ Κλυν.

Τώρα μαθαίνω ότι αναζητούνται σύγχρονοι τρόποι προστασίας των σωληνώσεων από τον παγετό (το πάθημα, μάθημα…) με πανιά, χαλιά και λοιπά ψυχρομονωτικά υλικά. Και βέβαια, οι εταιρίες φυσικού αερίου τώρα πλέον έχουν «ανακαλύψει» και την δυνατότητα τοποθέτησης των ατομικών λεβήτων μέσα στα σπίτια, όπως έκαναν ανέκαθεν οι «κουτόφραγκοι»…

Στη χώρα που ζούμε όσο κι αν προσπαθήσεις να βρεις ποιος φταίει, και για τα μεγάλα και για τα μικρά δεινά, άκρη δεν θα βρεις – εγώ, πλέον, έχω βεβαιωθεί περί αυτού.

Ύστερα προέκυψαν φέτος, για πρώτη φορά, και οι διακοπές νερού σε όλη την πόλη. Πρώτη φορά σε τέτοια έκταση και τέτοια διάρκεια. Και τότε χάθηκε, για μία ακόμη φορά, η συνοχή και η λογική της πόλης. Μέχρι εισαγγελέας ανέλαβε να διερευνήσει τι συμβαίνει (διότι εξακολουθεί να συμβαίνει…), το ΤΕΕ και ο Ιατρικός Σύλλογος εξέδωσαν ανακοινώσεις, οι πολίτες δυσανασχετούν βαρέως και η αρμοδία ΔΕΥΑΜΒ ανακοινώνει κάθε φορά και κάτι διαφορετικό ως αιτία της κακοδαιμονίας. Μαζί με «κατινιές», λασποβροχές και τέτοια δυσάρεστα.

Η φωτογραφία είναι για να μας θυμίζει ότι υπάρχουν και ωραίες καταστάσεις στον τόπο μας. Και σ’ άλλα με υγεία. Και πάλι «Καλή Χρονιά».

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 18.01.2017)