κυκλο-φ-οριακα 778 20.08.2014

η υψηλή γέφυρα Πολυφύτου (ή Σερβίων)

Πέρασε και ο Δεκαπενταύγουστος της Παναγίας, βαδίζουμε ολοταχώς προς το ημερολογιακό τέλος του καλοκαιριού.

Ανήμερα εγκαταλείψαμε την παραλία που ασφυκτιούσε από ανθρώπους και αυτοκίνητα και πήραμε τον μακρύ δρόμο για το όρος Βέρνο ή Βίτσι, στα όρια των νομών Φλώρινας και Καστοριάς, που πάνω του, σκαρφαλωμένο στα 1.350 μ. βρίσκεται το παραδοσιακό χωριό Νυμφαίο, με τα πέτρινα σπίτια που έχουν λαμαρινένιες στέγες. Το Νυμφαίο, που είχε σχεδόν εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους του μετά το 1949, έγινε ευρύτερα γνωστό μετά την «αναγέννησή» του, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, με τη μεγάλη συνδρομή του σημερινού Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, που κατάγεται από εκεί. Το 1992 δημιουργήθηκε εκεί, μέσα στο δάσος της οξιάς, το καταφύγιο της αρκούδας από την περιβαλλοντική μη κερδοσκοπική οργάνωση «Αρκτούρος». Το 1994 εγκαινιάστηκε λίγο πιο πέρα το κατασκηνωτικό-εκπαιδευτικό κέντρο της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης. Αυτό το τελευταίο ήταν και ο προορισμός του ταξιδιού μας.

κυκλο-φ-οριακα 777 13.08.2014

Βόλος Ολυμπιακή Πόλη 2004

Ήσυχες μέρες στην αγκαλιά του Αιγαίου. Του Αιγαίου που στολίστηκε προχθές, Κυριακή 10 Αυγούστου, καθώς η πανσέληνος σκόρπισε ατόφιο ασήμι στα νερά του. Τηρήσαμε την οικογενειακή παράδοση είκοσιτόσων χρόνων και ξαναβαφτιστήκαμε στα ακύμαντα ασημένια νερά.

Πίσω μας η ανάσα του κόσμου, οι τουρίστες, το γεμάτο camping, η πολύβουη κατασκήνωση, τα χιλιάδες αυτοκίνητα, τα μαγαζιά με τις κρέπες και τα πανάκριβα ποτά, η καλοκαιρινή ζωή του τόπου. Μπροστά μας, μακριά, το Άγιονόρος, ο Άθως, δεξιά μας η Αλόννησος και πιο κάτω η Σκιάθος, που πήρε, καθώς λένε όσοι ξέρουνε, αυτό το όνομά επειδή μέχρι εκεί φτάνει η σκιά του Άθω.

Ήσυχες μέρες του Αυγούστου, μακριά απ’ την πόλη. Την πόλη που αργά αλλά σταθερά βαδίζει προς την μεγάλη αλλαγή πολιτικού προσωπικού της 1^ης Σεπτεμβρίου. Με όλα της τα θέματα, πραγματικά και φανταστικά, να βρίσκονται σε κάποιο «στάδιο» εξέλιξης.

κυκλο-φ-οριακα 776 06.08.2014

η κοιλαδογέφυρα του Περιφερειακού

Με ζέστη αυγουστιάτικη στην ωραία μας πόλη, καλημέρα, συμπολίτες. Την περασμένη Κυριακή, γύρω στις 12:00 το μεσημέρι, ερχόμασταν προς Βόλο από τον κάτω κλάδο του οδικού κυκλώματος Πηλίου (τουτέστιν Τσαγκαράδα-Χορεύτρα-Μηλιές) προκειμένου να παραλάβουμε τον γιο μας που είχε συμμετάσχει στην εξαιρετική ναυτοπροσκοπική Ρεγκάτα, μία αξέχαστη εβδομάδα στους περισσότερους παραθαλάσσιους τόπους του Παγασητικού κόλπου, 1.200 παιδιά και 36 βάρκες με κουπιά και με πανιά (απ’ αυτό βγαίνει και η έκφραση «καιρός πανιά, καιρός κουπιά», που πάει να πει «φυσάει, σηκώνεις πανιά, πας γρήγορα, έχει μπουνάτσα, τραβάς κουπί, πας αργά – εν τέλει προσαρμόζεσαι στον καιρό ή στο πώς τα φέρνει η ζωή). Μια εμπειρία ζωής για τα παιδιά απ’ όλη την Ελλάδα.

Ερχόμασταν, που λέτε, προς τα Καλά Νερά, όπου ήταν η βάση της Ρεγκάτα, και μόλις στρίψαμε δεξιά στον κόμβο των Μηλεών συναντήσαμε από απέναντι να ‘ρχεται η απίστευτη ουρά. Κυριακή, ώρα 12 και κάτι μεσημβρινή, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, αυτοκίνητα κινούνταν αργά, το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο, για να φτάσουν, πιθανώς, στην Άφησο; Η οποία Άφησος να υποθέσω ότι θα ήταν ήδη «πηγμένη» απ’ τις 10 το πρωί; Τι να πω; Συνεχίσαμε, ο δρόμος που κατεβαίνει στα Καλά Νερά πρέπει να ήταν τελείως γεμάτος, διότι στη στροφή τα οχήματα στέκονταν (!), επιβιβάσαμε το παλικαράκι μας και σ’ όλον τον δρόμο, μέχρι τα φανάρια Πολυμέρη-Σταδίου, η ουρά συνεχιζόταν κανονικά. Ώρα 1 παρά 20, πλέον, και τα πλήθη συνέχιζαν ακάθεκτα να εγκαταλείπουν την πόλη.