κυκλο-φ-οριακα 1220, 18 Δεκεμβρίου 2024

 

Η επόμενη Τετάρτη είναι Χριστούγεννα, καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Πριν από αρκετά, πλέον, χρόνια, τα κυκλο-φ-οριακά συνήθιζαν τέτοιες μέρες απλώς και μόνο να στέλνουν σε όλον τον κόσμο ευχές, με την ευκαιρία της γιορτής της αγάπης.

Καλήν ημέραν Άρχοντες, λοιπόν.

Χριστούγεννα λευκά, πάλι, στους παγετώνες των Άλπεων, των Άνδεων, των Ιμαλαΐων και των λοιπών συγγενών ορέων. Οι υπόλοιποι … μόνο στα τραγούδια «χιόνια στο καμπαναριό». Εν πάση περιπτώσει, ο Σωτήρ θα γεννηθεί και φέτος, κανονικά. Οπότε … αν είναι ορισμός σας, Χριστού την θεία γέννηση να πω στ’ αρχοντικό σας.

Ευχές στους Άρχοντες της Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησής μας, στην Περιφέρεια και στους Δήμους του Νομού μας. Να είναι καλά και με καλά μυαλά. Γιατί τους έχουμε ανάγκη όλοι.

Ευχές στους Άρχοντες των Δρόμων (μετά τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών είναι μάλλον οι ισχυρότεροι) που δυναστεύουν και δυναστεύονται ταυτόχρονα από τον μεγάλο έρωτα της ασφάλτου. Να έχουν εγκράτεια και σωφροσύνη ώστε να κατακτήσουν την ποθούμενη μακροημέρευση.

Ευχές σε όλους τους ανθρώπους των Μεταφορών, κατά ξηράν, αέρα και θάλασσαν, που μοχθούν για το δικό τους μεροκάματο και την δική μας εξυπηρέτηση μέσα σε αντίξοες, από κάθε άποψη, συνθήκες.

Ευχές στην Δικαιοσύνη, να βρει τον ορθό δρόμο της, ανεπηρέαστη από εξωθεσμικούς παράγοντες.

Ευχές στον Πολιτισμό, έτσι, γενικά κι αόριστα, όπως γενική και εν πολλοίς αόριστη είναι και η ίδια η έννοια, που αν δεν ξεκινάει από κάπου βαθιά δεν μπορεί να έχει και καλή όψη.

Ευχές στον Αθλητισμό, ομοίως γενικά, να δώσει ο Θεός κι η Παναγιά να ομονοήσει, μπας και δει καμιά καλύτερη μέρα. Και να θυμηθεί, λέμε εμείς, ότι αποτελεί κοινωνικό και όχι εμπορικό γεγονός.

Ευχές στην Παιδεία, πολύ συγκεκριμένα και καθόλου γενικά, να αντιληφθεί, επιτέλους, ότι αποτελεί την μοναδική ελπίδα αυτού του Έθνους. Μοναδική, δεν βλέπω καμιά άλλη. Που κι αυτή δια Νόμου έχει ξεπουληθεί στο ιδιωτικό συμφέρον. Τι θα μας μείνει μετά;

Ευχές στο Νερό, έτσι απλά, στο νερό, αυτό το φυσικό αγαθό, που με χίλιους δυο τρόπους οι «αρμόδιοι» μάς απαγορεύουν να το πίνουμε. Και ο αρχι-αρμόδιος να μας λέει ότι «είναι φυσιολογικό να είναι θολό το νερό» κι ύστερα να κομπάζει, ως είθισται, για το «μαστερπλαν» της ΔΕΥΑΜΒ – που αν υλοποιηθεί, αν, λέω, εγώ θα βγω στην παραλία χωρίς βρακί, αν, βεβαίως, βρίσκομαι ακόμη στον μάταιο τούτο κόσμο. Οι μελέτες ναι, μπορεί. 7 εκατομμύρια είναι αυτά (600.000 στοίχισε το «μαστερπλαν») δεν θα τα αφήσουν να χαθούν τα αδηφάγα κοράκια. Α! ρε Αργύρη…

Ευχές στην κακόμοιρη τη Γη, που μας υπομένει ακόμη, παρά τις τόσες αποτυχημένες διεθνείς συνάξεις περί κλίματος, θερμοκηπίου, αερορρύπανσης, πράσινης ανάπτυξης (και πράσινα άλογα…) και τα σχετικά. Ευχές να μην καταστρέψουμε την Ελληνική Φύση με ανεξέλεγκτα φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, προς όφελος ελαχίστων

Ευχές σε όλους τους ανθρώπους που τραγουδούν.

Ευχές στους Προσκόπους, στις Οδηγούς, στα Λυκόπουλα και στα Πουλάκια, που επιμένουν να διαμορφώνουν χαρακτήρες μέσα στον καταιγισμό των διάφορων dream shows και artificial intelligence.

Ευχές στα παιδιά όλου του κόσμου, στην Δάφνη, στην Μυρτώ και στον Ορέστη.

Ευχές σε όλους και όλες που θα ξαναπούν φέτος τα κάλαντα αφού μάθουν καλά αυτά τα πανέμορφα τραγουδάκια, που, δυστυχώς, δολοφονούνται άγρια στις μέρες μας, με κύρια ευθύνη αδαών γονέων και αδαεστέρων “δασκάλων” (του στυλ “να μπω στ’ αρχοντικό σας”, “οι ουρανοί αγάλλοντες”, “εντός σπηλαίων τίκτεται”, μέχρι το εκπληκτικό του Αη Βασίλη “βαστάει εικόνα και χαρτί ζαχαροπλάστη ζυμωτή” που μου έδειξε τυπωμένο, σε βιβλίο, ένας πιτσιρικάς πριν μερικά χρόνια και κόντεψα να μείνω τελείως φαλακρός...).

«Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε,

παρά σας αγαπούσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε. (ειλικρινής αγάπη…)

Δώστε μας και τον κόκορα, δώστε μας και την κότα

δώστε μας και πεντέξι αυγά, να πάμε σ’ άλλη πόρτα.» (ούτε λίγο, ούτε πολύ, το μισό σας βιος… από αγάπη…)

Τα Μοραΐτικα κάλαντα παραμένουν διαχρονικά ειλικρινέστατα.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ 2025, συμπολίτες.

Στην φωτογραφία οι φετινές οικογενειακές ευχές μας προς όλους για υγεία σωματική, πνευματική και ψυχική, με ένα κέρασμα απ’ το Νερό των Σταγιατών (το οποίο, όπως είπε και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, «όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει»…).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 18.12.2024, αρ.φύλλου 4311)

κυκλο-φ-οριακα 1219, 11 Δεκεμβρίου 2024

Καλημέρα, 14 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα (όπως σταθερά τα τελευταία χρόνια μας υπενθυμίζει η γνωστή τηλεοπτική διαφήμιση). Γιόρτασαν και οι Βαρβάρες, Σάββες, Νικολήδες, γιόρτασαν και οι Αννούλες, αύριο οι Σπύροι, πολλές οι γιορτές, πολλά και τα γεγονότα, εθνικά και παγκόσμια – υπάρχει μια γενική αίσθηση ότι ο Κόσμος πάει απ’ το κακό στο χειρότερο, εκτός, φυσικά, από την μία και μοναδική Ελλάδα, που πάει συνεχώς και μόνο απ’ το καλό στο καλύτερο. Τώρα μάλιστα που προφυλάκισε τον Νίκο Ρωμανό και τον Αστυνομικό της Βουλής (που έτσι και είχε προσληφθεί μετά το 2019 ντιπ χαμπάρι δεν θα παίρναμε τι έκανε…) και υπάρχει απόλυτη ασφάλεια, μπορεί ανενόχλητη (η Ελλάδα, εννοείται) να βαδίσει προς τα ένδοξα πεπρωμένα της – Λένγκω, Λένγκω Λένγκω / μου σπαράζεις την καρδιά / Λένγκω, Λένγκω Λένγκω / μου πληγώνεις τη χαρά (Γιάννης Μαρκόπουλος 1939-2023, τραγούδι του 1975).

Στον Βόλο όλα καλά. Μας τραγούδησε ο κύριος Αργυρός (αν ισχύουν αυτά που διαβάζω έλαβε 12.000 € για οχτώ (8) τραγούδια, ήτοι 1.500 € το τραγούδι), αφιλοκερδώς, κατά δήλωση της ίδιας, μάς άναψε τα φώτα η κυρία Καινούργιου, όλα καλά. Έκανε το show του πάλι επί σκηνής ο Άρχοντας, «χαστούκισε» τους κακούς ηχολήπτες, είπε ένα (ακόμη…) απαράδεκτο, έντονα σεξιστικό «ανέκδοτο» και χειροκροτήθηκε αναλόγως, και στο τέλος, για να μας ευχαριστήσει, μας κέρασε ένα νεράκι, που ήταν λιγάκι θολό βρε αδερφέ, αλλά δε βαριέσαι, αυτός και η παρεούλα του να ‘ναι καλά κι εμείς όπως-όπως. Περάσαμε υπέροχα…

Στην Λαμία βρέθηκα κατ’ επανάληψη τον τελευταίο καιρό, λόγω στράτευσης του Ορέστη μας στο Κέντρο Εκπαίδευσης Υλικού Πολέμου (ΚΕΥΠ). Και τι να σας πω, ρε παιδιά, εντυπωσιάστηκα, δεν το περίμενα: γεμάτη κυκλικούς κόμβους είναι η Λαμία, μόνο για να φτάσω στο Στρατόπεδο, που είναι παραδίπλα στο κτήριο της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας περνάω πέντε-έξι μεγάλους, ευρύχωρους κυκλικούς κόμβους. Δεν εξηγείται αλλιώς, μας αντέγραψαν οι Λαμιώτες. Τι όχι; Μα εγώ νόμιζα ότι μόνο εμείς εδώ, με την σύμπραξη του ενός και μόνου σοφού καθηγητού, είχαμε τέτοιους κόμβους, γι’ αυτό και εξακολουθούμε να τους πανηγυρίζουμε δεόντως.

Και μίαν ημέραν των ημερών πήγαμε από την Λαμία στην Καρδίτσα, χρησιμοποιώντας τον Αυτοκινητόδρομο Κεντρικής Ελλάδος, Α3 κατά την ορθή αρίθμηση των ελληνικών οδικών αξόνων (μονοί αριθμοί, κάθετοι άξονες: Α1 Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι (Βόρεια Μακεδονία), Α3 Λαμία-Καρδίτσα-Τρίκαλα-Καλαμπάκα-Γρεβενά (Α2 Εγνατία Οδός), Α5 Ιονία Οδός Τσακώνα (Α7 Κεντρικής Πελοποννήσου)-Πύργος-Πάτρα-Ρίο-Αντίρριο-Μεσολόγγι-Άρτα-Ιωάννινα-Κακαβιά (Αλβανία), Α7 Κεντρικής Πελοποννήσου Κόρινθος-Τρίπολη-Μεγαλόπολη-Τσακώνα-Καλαμάτα – ζυγοί αριθμοί, οριζόντιοι άξονες Α2 Εγνατία Οδός Ηγουμενίτσα-Θεσσαλονίκη-Αλεξανδρούπολη-Κήποι (Τουρκία), Α6 Αττική Οδός Ελευσίνα-Αθήνα-Μαρκόπουλο-Λαύριο, Α8 Ολυμπία Οδός Ελευσίνα (Α6 Αττική Οδός)-Κόρινθος-Πάτρα, Α90 Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης (ΒΟΑΚ) Καστέλι-Χανιά-Ρέθυμνο-Ηράκλειο-Αγ.Νικόλαος-Σητεία).

Στους οριζόντιους άξονες από το Νο 2 «πηδάμε» στο Νο 6, λείπει το Νο 4, το οποίο είναι δεσμευμένο για τον περιβόητο Οδικό Άξονα Ηγουμενίτσα-Βόλος, προμελέτη σκοπιμότητος του οποίου υπάρχει (και την έχω στην επιστημονική βιβλιοθήκη μου) από τον Ιούλιο 1983. Στην συνέχεια το μόνο που έγινε είναι η αναβάθμιση σε Οδό Ταχείας Κυκλοφορίας του δρόμου Λάρισα-Τρίκαλα (με ελλείψεις), τίποτε άλλο. Πολύ αργότερα κυκλοφόρησε η φήμη (διότι τελικώς περί φήμης επρόκειτο) ότι θα υπάρξει σύνδεση αυτοκινητοδρόμου του Βόλου με τον Α3 της Κεντρικής Ελλάδος μέσω Φαρσάλων η Μακρυχωρίου ή κάτι τέτοιο. Τελικώς-τελικώς το μόνο που έχει να περιμένει ο Βόλος από σοβαρά οδικά έργα είναι η δημιουργία του Αυτοκινητοδρόμου Α12 Βόλος-Βελεστίνο, που χρειάζεται κατά βάσιν δύο (2) απλούς ανισόπεδους κόμβους.

Και η ολοκλήρωση του Περιφερειακού Δρόμου, πρώτα ο Θεός.

Για να επανέλθουμε, ο Α3 είναι ένας πολύ ωραίος Αυτοκινητόδρομος, έχει κι αυτός, όπως όλοι, πλέον, την σήραγγά του 3 χιλιομέτρων στη Όθρυ, στην περιοχή της Ξυνιάδας, κι από εκεί και πέρα μια καλή χάραξη μέσα σε βουνό και κάμπο, πλήρη εξοπλισμό, πολλά parking με αξιοπρεπείς τουαλέτες και γενικά είναι ένας δρόμος που χαίρεσαι να ταξιδεύεις. Θα το ξαναπώ: η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή τους καλύτερους, από πάσης απόψεως, αυτοκινητοδρόμους της Ευρώπης.

Την προηγούμενη Τετάρτη έγραφα για την επικινδυνότητα της οδήγησης, βράδυ με βροχή, στον δρόμο Βόλου-Αγριάς χωρίς κατά μήκος διαγραμμίσεις. Σάββατο πρωί πήγαμε στον Αη Γιάννη του Αιγαίου, μέσω Χανίων και Κισσού. Είχε μια ομίχλη! Να την κόβεις με το μαχαίρι. Να μην βλέπεις στα 3 μέτρα, ή, σωστότερα, να τα βλέπεις όλα άσπρα, δικέ μου! Αλλά ευτυχώς υπάρχει κίτρινη διαγράμμιση με διπλή συνεχή γραμμή στον άξονα του δρόμου, που μας καθοδηγούσε με ακρίβεια και ασφάλεια. Πήγαμε κι ήρθαμε (η ομίχλη επέμενε κι ας ήταν μεσημεριανή η επιστροφή) και δεν πάθαμε τίποτε, μέσα σ’ ένα μαγευτικό ορεινό χειμερινό περιβάλλον με τη βοήθεια ενός πολύ απλού μέσου: μιας κίτρινης, ανακλαστικής γραμμής, που μας κράταγε ασφαλείς μέσα στον δρόμο.

Ώσπου φτάσαμε στην Πορταριά, χωρίς ομίχλη, αλλά με μια φοβερή και τρομερή διάβαση πεζών στο ύψος της πλατείας. Όπου οι άσχετοι που διαγράμμισαν κίτρινη αυτή την διάβαση τράβηξαν και δύο παχιές κίτρινες γραμμές τάχαμου «stop lines» κάθετα στον δρόμο (την Εθνική Οδό αρ. 34, επισημαίνω) και στις δυο κατευθύνσεις κυκλοφορίας και στις δυο πλευρές της διάβασης. Πέρα-πέρα, για «σιγουριά» και «μεγαλύτερη ασφάλεια» βρε αδερφέ! Λέω απλώς ότι η βλακεία δεν παλεύεται, συνάνθρωποι… Σας αγαπώ διακαώς, γεια σας και χαρά σας.

Στην φωτογραφία η θαλασσινή Αργώ από τον αείμνηστο Μιχάλη Πόρναλη το 2008 και «ένθετη» η στεριανή Αργώ από εμένα το 2020…

 (δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 11.12.2024, αρ.φύλλου 4306)

κυκλο-φ-οριακα 1218, 4 Δεκεμβρίου 2024

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Καλώς ορίσαμε όλοι μας στον τελευταίο μήνα του 2024. Κι αν αναρωτιέστε πότε πέρασε κι αυτός ο χρόνος είναι βέβαιο ότι θα μείνετε με την απορία – η ανασκόπηση του έτους θα περιλαμβάνει κατά βάσιν πολέμους, εγκλήματα, καταστροφές, κοινωνικές αδικίες και κάποια λίγα ευχάριστα γεγονότα, κυρίως ατομικά-οικογενειακά και σπανίως εθνικά, έτσι συμβαίνει κατά κανόνα. Και η ζωή, με το «ζ» κεφαλαίο, συνεχίζεται, με τη βοήθεια του Θεού.

Στην πόλη μας πάλι καράβι(α) βγήκαν στη στεριά, όπως λένε και οι στίχοι του Νίκου Γκανά (1944-2024) στο τραγούδι του 1998 με τον Γιώργο Νταλάρα σε μουσική Μίνωα Μάτσα. Και οι Αργοναύτες πάλι άφαντοι κι ανάκουστοι. Και το Μουσείο, που συμβασιοποιήθηκε στις 24 Μαΐου 2024 και έχει, σύμφωνα με την μεγάλη επιτόπια πινακίδα του έργου, προϋπολογισμό 17 εκατ. ευρώ με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ Θεσσαλίας και διάρκεια κατασκευής από 06/2024 έως 09/2026, δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, μακάρι να ξεκινήσει στις αρχές του 2025. Όπως και το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο, το οποίο έχει εγκαινιασθεί όχι μία αλλά δύο (2) φορές, μία με την παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη στις 23 Ιουνίου 2023 και μία (σύμφωνα με τα σχετικά Δελτία Τύπου) Πρεμιέρα: μοναδική παράσταση αφιέρωμα στον Βαγγέλη Παπαθανασίου στις 13 Δεκεμβρίου 2023, με τίτλο «Βαγγέλης Παπαθανασίου- Ο Έλληνας που ξεπέρασε τα όρια του πλανήτη και έγινε άστρο». Έκτοτε ούτε φωνή ούτε ακρόαση κι εδώ, το Δημοτικό Θέατρο όλο και «γίνεται». Για την Ιστορία των κυκλο-φ-οριακών καταγράφω ότι σε αυτή την συναυλία της (τελικά) 14^ης Δεκεμβρίου 2023, όπου συμμετείχαν πολλές Χορωδίες του Βόλου, εγώ αρνήθηκα να συμμετάσχω, παρ’ ότι τιμώ απεριόριστα το έργο του Βαγγέλη Παπαθανασίου, του οποίου το όνομα επάξια φέρει πλέον το αξιολογότατο Δημοτικό μας Θέατρο. Στο οποίο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, στο διάστημα από 12.05.1997 έως 25.05.2009, έχω τραγουδήσει επί σκηνής 17 φορές και έχω απολαύσει 10 Διεθνή Φεστιβάλ Μουσικού Θεάτρου. Αρνήθηκα να αποδεχτώ την συνολική υποβάθμιση της πολιτιστικής δημιουργίας στον Βόλο και την προσχηματική αναγνώριση ενός έργου και ενός ανθρώπου, που πολύ αμφιβάλλω ότι είναι γνωστά στην δημοτική αρχή…

Τέλος πάντων, το ‘να φέρνει τ’ άλλο και τα Χριστούγεννα φέρνουν τον Κωνσταντίνο Αργυρό και την Κατερίνα Καινούργιου να μας ανάψουν τα μπλε καταθλιπτικά λαμπάκια, όπως πάντα τα τελευταία δέκα χρόνια. Κι επειδή κάθε φορά ρωτάω κι απάντηση, φυσικά, δεν παίρνω, ξαναρωτάω τι γίνονται αυτά τα λαμπάκια μετά το πέρας της εορταστικής φωταγώγησης. Διότι κάθε χρόνο διατίθενται περίπου 200.000 €, δηλαδή είναι ήδη δοσμένα περίπου 2.000.000 € σε λαμπάκια, που αν βγάλεις τα περαστικά που παίρνουν τα ανάλογα συνεργεία, στις αποθήκες του Δήμου θα πρέπει να έχουν μαζευτεί πολλά εκατομμύρια τέτοια λαμπάκια – αλλά και του χρόνου θα πάρουμε καινούργια, να με θυμηθείτε!

Και για την Ιστορία των γεγονότων, τις προάλλες βρέθηκα να τραγουδώ στην Βέροια, στην σκηνή του εκεί «Χώρου Τεχνών». Είναι κάτι που μάλλον δεν περίμενα να συναντήσω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Ένα κτήριο σε άψογη κατάσταση, που εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο 1999 και λειτουργεί έκτοτε ανελλιπώς, με 600 θέσεις θεατών, διατεταγμένες σε πλατεία, υπερυψωμένη πλατεία και εξώστη, με μια τεράστια σκηνή, που μπορεί να φιλοξενήσει κάθε είδους παράσταση, πολύ καλή ακουστική και πολλούς βοηθητικούς χώρους, όλους σε λειτουργία. Πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε άπαντες.

Ύστερα…έπιασε βροχή. Και καλά έκανε, νομίζω ότι η σπαρμένη γη και οι πηγές του βουνού χρειάζονται νεράκι αυτή την περίοδο, έτσι είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Χρειάστηκε να πάω στην Αγριά νύχτα, με δυνατή βροχή, και κόντεψα καναδυό φορές να φύγω στη θάλασσα: απόλυτο σκοτάδι, το φως των προβολέων χάνεται στην βροχή, το μόνο που βοηθάει σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η ανακλαστική κατά μήκος διαγράμμιση του δρόμου. Θεμελιώδης η δεξιά συνεχής οριογραμμή του οδοστρώματος και απαραίτητη η κεντρική γραμμή, διαχωριστική των κατευθύνσεων κυκλοφορίας, είτε μονή, είτε διπλή, είτε διακεκομμένη, ανάλογα με τις δυνατότητες προσπέρασης. Αυτές είναι πολύ χρήσιμες υποδομές συμπολίτες, δεν είναι «δε βαριέσαι αδερφέ…». Σώζουν ζωές. Και δεν είναι και τίποτε ιδιαίτερα ακριβό ή δύσκολο – απλώς να το βάλουν οι αρμόδιοι στο πρόγραμμα πρέπει. Και ένας λόγος παραπάνω που αυτός ο δρόμος είναι η Εθνική Οδός αρ. 34 και είναι ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της Μαγνησίας.

Στον μεγάλο αυτοκινητόδρομο Α1 κινούμουν συχνά τις τελευταίες μέρες και μία από αυτές την ιδιαίτερη προσοχή μου τράβηξαν τρεις μεγάλες πληροφοριακές πινακίδες, καφέ με άσπρα πηκτογράμματα, στην κατεύθυνση Αλμυρός-Μικροθήβες (νομίζω ότι υπάρχουν όμοιες και στην κατεύθυνση Λάρισα-Βελεστίνο). Οι πινακίδες αυτές τοποθετήθηκαν από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας επί Νομάρχου Σκοτινιώτη, αν δεν κάνω λάθος, και σημαίνουν (κατά σειρά στην κίνηση) η πρώτη «ΒΟΛΟΣ, η πόλη των Αργοναυτών», η δεύτερη «ΠΗΛΙΟ, το βουνό των Κενταύρων» και η Τρίτη «ΣΚΙΑΘΟΣ-ΣΚΟΠΕΛΟΣ-ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ τα νησιά της Μαγνησίας». Είναι, δηλαδή, μια πολύ ωραία προσπάθεια να τονιστούν και να προβληθούν περιληπτικά με έξυπνα εικονίδια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου μας, και πρέπει να βρίσκονται στην θέση τους μάλλον περισσότερα από 25 χρόνια. Την συγκεκριμένη ημέρα, λοιπόν, και οι τρεις πινακίδες μόλις που διακρίνονταν, κρυμμένες πίσω από κάθε λογής βλάστηση, στην δεξιά πλευρά του δρόμου. Σταμάτησα στην Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ), έβαλα τα αλάρμ και κάλεσα στο τηλέφωνο 1075 την διαχειρίστρια εταιρεία «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου». Να μην τα πολυλογώ, στο τέλος με ευχαρίστησαν κιόλας και σε περίπου μία εβδομάδα τα φυτά κλαδεύτηκαν και οι πινακίδες είναι πλέον ωραιότατα ορατές, δείτε τες και θυμηθείτε με. Ένα «εύγε» να πω στην Εταιρεία («Σ’ ευχαριστώ ω! εταιρεία» που λέει κι ο 80χρονος από τις 2 Δεκεμβρίου Διονύσης Σαββόπουλος).

Οι άλλες πινακίδες, στην είσοδο-έξοδο του Βόλου στον Σωρό, ακόμη απουσιάζουν. Σας αγαπώ ιδιαιτέρως, γεια σας!

Στην φωτογραφία μια όμορφη στιγμή στον Άναυρο, 27 Οκτωβρίου 2024.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 04.12.2024, αρ.φύλλου 4301)

κυκλο-φ-οριακα 1217, 27 Νοεμβρίου 2024

 

Πέρασε κι αυτή η υπερ-πανσέληνος (είπαμε, τα πάντα πλέον σ’ αυτή τη χώρα είναι «υπέρ», σε κάποια εφημερίδα διάβασα τον πρωτότυπο τίτλο «θηριώδες πρωτογενές υπερπλεόνασμα», το οποίο, μάλιστα, προβάλλεται (προπαγανδίζεται, σωστότερα…) ως μοναδικό σε όλη την Ευρώπη). Η οποία πανσέληνος έχει και τρία, να σε χαρώ, παρατσούκλια: «ψυχρή πανσέληνος» (έχουμε σκάσει στη ζέστη, Νοέμβρη μήνα), «πανσέληνος της μεγάλης νύχτας» (δεν ξέρω γιατί) και «πανσέληνος του κάστορα» (με προέλευση ινδιάνικη, που τώρα την θυμήθηκαν οι Αμερικάνοι, αφού έχουν συστηματικά εξοντώσει όλους τους ιθαγενείς Ινδιάνους). Και μια που λέμε για ονομασίες, ποιος βλάκας, πάλι, ονόμασε «Αλέξανδρο» μια (υποτιθέμενη, εν τέλει) κακοκαιρία; Τι θα γίνει με αυτά τα ονόματα επιτέλους; Δεν μπορεί να ταυτίζουμε ονόματα με θετική σημασία για την ζωή μας με καταστροφές, δεν πρέπει να ευτελίζουμε έτσι τις έννοιες. Μελέτησα την λίστα με τα 24 ονόματα για την περίοδο Οκτώβριος 2024-Σεπτέμβριος 2025 που συναποφασίστηκε από τις Μετεωρολογικές Υπηρεσίες Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Μια λίστα με τα 24 αρχικά της αγγλικής (τι άλλο;…) γλώσσας και βλέπω στο C Coral, στο D Daphne (Δάφνη, θα με καταστρέψει η κόρη μου…), στο E Ermis (ο αγγελιοφόρος των θεών), στο G Gerasimos, στο N ο φίλος μου ο Nestor, στο P η Αγία Pelagia, στο S ο σοφός νομοθέτης Solon, στο Z η φίλη μου η Zoe (η Ζωή θα μας καταστρέψει, δηλαδή). Δεν μ’ αρέσει καθόλου όλο αυτό. Και του χρόνου θα πρέπει να ορίσουν καινούργια. Και δεν αποκλείεται καθόλου μίαν ημέραν των ημερών να μας καταστρέψει ένας Babis, τι ντροπή!

Καλημέρα, λοιπόν, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Με υγεία και όση δύναμη διαθέτουμε ακόμα προσπαθούμε όλοι να αντιμετωπίσουμε την «ανάπτυξη» που μας χτυπάει από παντού. Ευτυχώς ακόμη κάνει ζέστη και τα υψηλά κόστη για την θέρμανση δεν έχουν δώσει το παρόν. Τώρα παλεύουμε με τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, ένα όργιο κερδοσκοπίας, παντελώς ανεξέλεγκτο, που κάνει καλό μόνο στους παρόχους (όλα τα καλά παιδιά, αφεντικά στην ενέργεια…) και στους διαφημιστές, που σκαρφίζονται ό,τι δεν μπορείς να φανταστείς για να προωθήσουν το προϊόν. Κι όταν βλέπω την ΔΕΗ, στην οποία δεν ξέρω γιατί παραμένει ακόμα αυτό το αρχικό «Δ», που σημαίνει (σήμαινε…) «Δημόσια», να διαφημίζει κουπονάκια για φτηνότερο καφέ, για μαξιλαράκια, εκπτωσούλες και άλλες αηδίες προκειμένου να προσελκύσει πελάτες, με πιάνουν κάτι νεύρα! για φτύσιμο είναι, συνάνθρωποι. Για να κερδίζει ασύστολα η αμερικάνικη CVC, συμφερόντων, μεταξύ πολλών άλλων, και της αγίας οικογένειας Μητσοτάκη, κι αν περιμένουμε έλεγχο τιμών θα «φύγουμε» περιμένοντας. Εκτός αν…

Πέρασα προχθές να δω και να φωτογραφήσω την καινούργια γέφυρα στον Κραυσίδωνα, στην άκρη της οδού Χαϊδαρίου, λίγο μετά το κτήριο του 6^ου Γυμνασίου, έργο της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας & Σποράδων (οι οποίες Σποράδες, Βόρειες τις λέγαμε αν δεν απατώμαι, ως γνωστόν λόγω Καλλικράτους, δεν ανήκουν πια στην Μαγνησία). Κατ’ αρχήν δεν κατάλαβα την κυκλοφοριακή χρησιμότητα αυτής της γέφυρας – βεβαίως δεν έχω δει κάποια σχετική κυκλοφοριακή μελέτη, και ίσως το συμπέρασμά μου να είναι κάπως αυθαίρετο, αλλά σαφώς δεν βλέπω στην απέναντι πλευρά κάποια πολεοδομική ανάπτυξη που να απαιτεί σύνδεση με την οδό Ιωλκού. Ύστερα σκέφτηκα ότι και μόνο η ύπαρξη αυτής της γέφυρας αφ’ ενός θα αυξήσει την κυκλοφορία στην οδό Χαϊδαρίου, πράγμα επικίνδυνο για τα πολλά παιδιά του Γυμνασίου, και αφ’ ετέρου θα δυσχεράνει την λειτουργία του φωτεινού σηματοδότη και γενικά της οδού Ιωλκού, σε αυτό το συνήθως συμφορημένο τμήμα, πολύ κοντά στον Περιφερειακό Δρόμο. Αυτά από κυκλοφοριακή άποψη. Από κατασκευαστική άποψη βλέπω ισχυρά μπετονένια βάθρα στις όχθες και ένα μεσόβαθρο, στην μέση της κοίτης του Κραυσίδωνα, φαντάζομαι με ισχυρή θεμελίωση. Το οποίο μου δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο προβληματισμό ως προς την αναγκαιότητα του έργου, δεδομένου ότι ένα χρόνο τώρα ακούμε από παντού περί της αδηρίτου αναγκαιότητος να είναι οι κοίτες των χειμάρρων απολύτως καθαρές και άνευ ουδενός εμποδίου – είδαμε τι έγινε σε κάποιες γέφυρες, είδαμε τι κόψιμο έφαγαν τα ανέκαθεν δέντρα – και με κάνει να αναρωτιέμαι αν ένα ισχυρό μπετονένιο μεσόβαθρο θεωρείται ή όχι εμπόδιο…

Και ο εννοών εννοείτο! Αλλά λέγοντας για Γυμνάσιο, ήρθε και με βρήκε πρώτα μία διαμαρτυρία γονέων και κηδεμόνων (και όχι κη-δαιμόνων…) και ύστερα μία ανακοίνωση της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης περί ίδρυσης στον Βόλο ενός νέου Γυμνασίου, 11^ου κατά σειρά. Πάρα πολύ ωραία. Ο πληθυσμός αυξάνεται, τα παιδιά αυξάνονται, εμπρός να ιδρύσουμε καινούργιο Σχολείο. Το οποίο Σχολείο, όμως, αγαπητοί συμπολίτες, θα το στριμώξουμε μέσα στα κτήρια του 1^ου Γυμνασίου-Λυκείου, στο ονομασθέν Παγκύπριο διδακτήριο, λόγω του ότι χτίστηκε μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1955 χάρη στην γενναία επιχορήγηση των Κυπρίων Αδελφών. Στα ίδια, λοιπόν, αυτά κτήρια, στα οποία φιλοξενούνταν μέχρι το 1971 και το 2^ο Γυμνάσιο, θα στεγαστεί τώρα και το 11^ο Γυμνάσιο. Εν έτει 2025 ή «σε βάθος εννεαετίας», αν κατάλαβα καλά. Και αναρωτιέμαι: καλά, τότε, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 η Ψωροκώσταινα του Μποστ δεν μπορούσε, δεν ηδύνατο να διαθέσει μεγάλα κονδύλια, βρήκε όμως κάποια, κατάφερε κι έφτιαξε ένα καινούργιο Σχολικό Κτήριο, και μάλιστα το κόσμημα των Σχολικών Κτηρίων πανελληνίως, για να στεγάσει το πολύπαθο 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου. Ακολούθησαν κι άλλα σχολικά κτήρια, ας μην αναφερθώ λεπτομερώς. Τώρα, η Ελλάδα-πρότυπο, που την παρακολουθεί να πρωτοπορεί όλη η Ευρώπη και την ζηλεύει, που έχει πετύχει τα παγκοσμίως μεγαλύτερα πρωτογενή, δευτερογενή και τριτοτεγενή υπερπλεονάσματα, η Ελλάδα της υπερ-Ανάπτυξης δεν μπορεί να προγραμματίσει μέσα στα επόμενα εννέα (9) χρόνια να χτίσει ένα καινούργιο σχολικό κτήριο στον Βόλο για ένα καινούργιο Σχολείο; Τραγικά πράγματα συμπολίτες.

Όπως τραγική είναι και η απόφαση περιβαλλοντικής αδειοδότησης ανεμογεννητριών στο (Νότιο) Πήλιο, το οποίο Πήλιο, ως γνωστόν, προστατεύεται από το αυστηρότατο «Διάταγμα Πηλίου». «Ο αιολικός σταθμός θα αποτελείται από επτά (7) ανεμογεννήτριες … με διάμετρο πτερωτής 114 m και ύψος πυλώνα 80 m. Στις θέσεις εγκατάστασης των ανεμογεννητριών προβλέπεται η διαμόρφωση πλατειών. Ο ΑΣΠΗΕ θα εγκατασταθεί κατά μήκος κορυφογραμμής με προσανατολισμό ΒΒΑ-ΝΝΔ, όπου το υψόμετρο κυμαίνεται μεταξύ 245 m και 365 m. Η συνολική επιφάνεια κατάληψης των πλατειών ανέρχεται σε 50.932,91 m2, το εμβαδόν του γηπέδου του οικίσκου ελέγχου θα είναι ίσο με 4.095,92 m2 και το εμβαδό του γηπέδου εγκατάστασης του Υ/Σ θα ανέρχεται στα 6.807,38 m2». Αυτά, με την ολόθερμη αγάπη μου. Γεια σας.

Στην φωτογραφία σταθμοί στα καμένα της Καρύστου, φέτος τον Αύγουστο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 27.11.2024, αρ.φύλλου 4296)

κυκλο-φ-οριακα 1216, 13 Νοεμβρίου 2024

Τετάρτη και 13, αγαπητοί και αγαπητές, Καλημέρα. Ζούμε, για μία ακόμη φορά σε τούτη τη χώρα, ελληνοϊστορικά γεγονότα (διότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν νομίζω ότι ενδιαφέρεται…). Είναι η πρώτη φορά, λένε αυτοί που ξέρουν, που η Αξιωματική Αντιπολίτευση θα χάσει αφ’ εαυτού της την θεσμική της θέση αν της φύγει ένας/μία ακόμη Βουλευτής. Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που στο εσωτερικό των δημοκρατικών κομμάτων υπάρχουν αλληλομαχαιρώματα και αποχωρήσεις, αλλά νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει άλλο κόμμα, και μάλιστα «κυβερνητικό», που να έχει χαρίσει ύπαρξη σε πέντε (αριθμητικώς 5) άλλα κόμματα ή κομματάκια. Και φυσικά όλα αυτά που συμβαίνουν είναι βούτυρο στο ψωμί του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο μπορεί άνετα και ανεξέλεγκτα να διαπραγματεύεται νησιά, να μοιράζει τσουβαληδόν χρήμα σε ημέτερους και να εισπράττει τα φιλοδωρήματα των σερβιτόρων. Κι από κοντά, σαν την γνωστή … που κάνει αισθητή την παρουσία της ταυτοχρόνως δια της ακοής και της οσμής ο Άρχοντάς μας, με «άποψη» περί κοπριτών και ηγέτου, τον οποίον ηγέτη χυδαία έβριζε μόλις προ δωδεκαμήνου – τι ζούμε σ’ αυτή την πόλη, Παναγία μου…

Δεν βλέπω, συμπολίτες, προοπτικές, δυστυχώς. Ούτε εδώ, ούτε εκεί. Εδώ θα περάσουμε αργυρομπλέ Χριστούγεννα, εκεί θα περάσουν στην αιώνια ανυπαρξία.

Αλλά μήπως είναι καλύτερα τα πράγματα στον προαναφερθέντα «υπόλοιπο κόσμο»; Διάλυση στην Γερμανία, πλήρης αφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα σοβαρά θέματα (μόνο ανόητες οδηγίες για χάρτινα καλαμάκια και οι Ευρωβουλευτές να περνάνε καλά…), οι πόλεμοι καλά κρατούν και στην υπερ-ατλαντική μόνη υπερ-δύναμη λογικό ήταν να επικρατήσει εκ νέου ο Τραmpουκισμός. Και στο βάθος ο κύριος Elon Musk, ο Θεός να μας φυλάει! Πάμε λίγο στα (κοινά και τετριμμένα) δικά μας.

Περνάμε και ξαναπερνάμε από πάνω του, από την Ανατολή στη Δύση και τούμπαλιν, για χάρη του ο Περιφερειακός Δρόμος ανυψώθηκε, απόκτησε γέφυρα, και ο αγωγός ομβρίων αναγκάστηκε σε παράκαμψη. Για χάρη του επίσης και μέχρι να γίνουν οι απαιτούμενες μελέτες, η ολοκλήρωση του Περιφερειακού από Λαρίσης μέχρι Γορίτσα καθυστέρησε περίπου 5 χρόνια. Ο λόγος, αγαπητοί και αγαπητές, για τον μυκηναϊκό θολωτό τάφο στην θέση «Καζανάκι». Στα κυκλο-φ-οριακά 601, στις 08.08.2008 γράφαμε: «Ήταν αρχές Ιουλίου 2004 … όταν πληροφορήθηκα από τους πρώτους την ανακάλυψη του Τάφου, καθώς γινόταν η εκσκαφή για τον μεγάλο πλακοσκεπή αγωγό των ομβρίων υδάτων, κι έτρεξα επί τόπου με το ολυμπιακό Hyundai και με την ιδιότητα του Διευθυντή Μεταφορών στην Ολυμπιακή Εγκατάσταση και την Πόλη του Βόλου. Πήρα τις πρώτες ασαφείς πληροφορίες, γύρισα στο Στάδιο και είπα σ’ όλους να «ξεχάσουν» τον Περιφερειακό του Βόλου.». Ευτυχώς δεν τον ξεχάσαμε, με μεγάλη καθυστέρηση (η σήραγγα ολοκληρώθηκε το 2014) ο Περιφερειακός του Βόλου λειτούργησε, τις προάλλες εντελώς ξαφνικά κι απρόσμενα ο «θεόσταλτος» κύριος υφυπουργός πολιτικών χρηματοδοτήσεων θυμήθηκε «το νότιο τμήμα του άξονα», το οποίο όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί γνωρίζουμε ως τμήμα Μπουρμπουλήθρα-Λαρίσης, και μας διαβεβαίωσε πως σύντομα ολοκληρώνεται η μία από τις δεκαπέντε (;) απαιτούμενες μελέτες – τόσο καλά, αφού σε ιθαγενείς απευθύνεται ο άνθρωπος. Α! ναι, είπε και για την «παράκαμψη Αγριάς» (σκέτο, χωρίς συνέχεια) για την οποία καθυστερούν οι μελέτες των αντιπλημμυρικών έργων, που τις ακούω εδώ και τουλάχιστον μια 10ετία – τόσο καλύτερα δηλαδή.

Αλλά εγώ σήμερα θέλω να γράψω για τον Τάφο. Ο οποίος είναι εκεί κάτω από τον Περιφερειακό, 20 χρόνια τώρα μετά την ανακάλυψή του, ερμητικά σκεπασμένος με μαδέρια, σαφώς μη-επισκέψιμος, ξεχασμένος από Θεούς και Αρχαιολόγους. Προφανώς χρήματα για καινούργια πτέρυγα στο Μουσείο βρέθηκαν και εξασφαλίστηκαν και καλώς γίνεται, εφ’ όσον έχει κριθεί το έργο απαραίτητο και μάλιστα, αν έχω σωστές πληροφορίες, για την διαφύλαξη των εξαίρετων έγχρωμων επιτύμβιων στηλών της (Αρχαίας) Δημητριάδας. Αλλά δεν μπορούν να βρεθούν μερικά και για την ανάδειξη του Μυκηναϊκού Τάφου; Δεν είναι κι αυτό ένα σοβαρό έργο για την περιοχή μας και την Ιστορία της; Ο Τάφος βρέθηκε ασύλητος, ακέραιος, με σπουδαία ευρήματα που δείχνουν χρήση του σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους και ωραία κτερίσματα, το οποία ήδη εκτίθενται στο Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο μας. Άρα αξίζει και πρέπει να αναδειχθεί.

Ένα άλλο χρόνιο πρόβλημα της ωραίας περιοχής μας είναι η κακή ποιότητα του ραδιοφωνικού σήματος της ΕΡΤ λίγο έξω από τα «στενά» σύνορα του Βόλου. Εγώ προσωπικά έχω μεγαλώσει ακούγοντας 2^ο Πρόγραμμα, ακούγοντας αυτές τις ωραίες Ελληνικές εκπομπές με μοναδικό, σχεδόν, αντικείμενο την Ελληνική μουσική και ποίηση, τα Ελληνικά τραγούδια. Ε! μόλις κάνω να ανέβω στο Πήλιο, από την Άλλη Μεριά (καλά-καλά από τον δρόμο προς την Άλλη Μεριά) ο ήχος «ξύνει» απελπιστικά και από τον Προφήτη Ηλία και πάνω με δυσκολία ακούγεται. Και δεν φταίει το ραδιόφωνο στο τιμημένο αυτοκίνητό μου, ελεγμένο. Φταίει, για μία ακόμη φορά, ο κακός μας ο καιρός, η ατυχία μας, η άτιμη η ατ(ι)μόσφαιρα, τα βράχια του βουνού, τα ραδιο-κύματα, οι μεταδότες και οι ανα-μεταδότες, το αποτέλεσμα είναι ένα: αδύνατον να απολαύσω το αγαπημένο μου 2^ο Πρόγραμμα – αλλά ούτε και το 1^ο, ούτε και την Έρασπορ, σπανίως το 3^ο, τον τοπικό μας σταθμό τον «πιάνω» κοντά στα Χάνια, αποδυναμωμένος είναι κι αυτός, κάποτε ήταν αυτόνομος τώρα μόνο πρωινές εκπομπές και συνδέσεις στο εθνικό δίκτυο, από το μεσημέρι και μετά πατρονάρισμα από την ΕΡΤ3 της Θεσσαλονίκης. Ποιος μπορεί να βελτιώσει κάτι;

Τα είπα και ξεθύμανα. Κι ας μην είναι «αμιγώς» κυκλοφοριακά. Εγώ σας αγαπώ, αδιακρίτως, γεια σας!

Στην φωτογραφία τα κυκλο-φ-οριακά τιμούν έναν ακόμη μεγάλο Έλληνα που έφυγε, τον Γιάννη Μπουτάρη. Που εκτός όλων των άλλων ίδρυσε στο Νυμφαίο το καταφύγιο «Αρκτούρος» για τις αρκούδες της Πίνδου και όχι μόνο. Με μια αρκουδίτσα ο κυρ-Γιάννης τσουγκρίζει ένα ποτήρι με δικό του κρασί…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 13.11.2024, αρ.φύλλου 4287)

κυκλο-φ-οριακα 1215, 6 Νοεμβρίου 2024

Τετάρτη σήμερα, Καλημέρα και πάλι. Βλέπω εκείνες τις φοβερές φωτογραφίες της πλημμυρισμένης ισπανικής Βαλέντσια (εγώ έτσι την έλεγα αυτή την ισπανική πόλη, ανέκαθεν, κι όταν την επισκέφθηκα, φοιτητής από την Γερμανία, κι έζησα εκεί μία από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου, Βαλέντσια την έλεγα, έτσι λέγαμε (και λέμε ακόμη) και την ποικιλία των πορτοκαλιών που κάνουν ωραίον χυμό…) και δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που έγινε. Σκέπτομαι, συνάνθρωποι, πόσα ακόμη «άγνωστα» γεγονότα μάς περιμένουν στην γωνία – 217 ήδη νεκροί και άγνωστος αριθμός αγνοουμένων (οι περισσότεροι κατά πάσαν πιθανότητα νεκροί, πλέον, μετά από τόσες μέρες) είναι ένας φοβερός απολογισμός μιας φοβερής θεομηνίας (θεού μήνις, οργή θεού), που ήρθε κυριολεκτικά από το πουθενά. Και με λιγότερη βροχή από τον δικό μας Δανιήλ.

Τοπικά καιρικά φαινόμενα, το μέλλον της ζωής μας. Αλλά εγώ δεν ανησυχώ. Είναι όλα υπό έλεγχο στο σημερινό υπερ-σύγχρονο Ελληνικό Κράτος. Ένα παράδειγμα, σχετικό και με αυτά που λέγαμε την προηγούμενη φορά περί φωτεινών σηματοδοτών, «αναγκαστικών» παραβιάσεων και λοιπών οδηγικών συμπεριφορών. Η Περιφέρεια Αττικής έχει παραγγείλει και περιμένει να εγκαταστήσει 388 φωτογραφικές μηχανές (ελληνιστί κάμερες) στα φανάρια σε κεντρικές οδικές διασταυρώσεις, με στόχο την μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και την αύξηση της οδικής ασφάλειας. Τα σχετικά ρεπορτάζ πανηγυρίζουν για το υπερ-σύγχρονο λογισμικό (όλα σ’ αυτή τη χώρα πλέον είναι υπερ-) το οποίο ενεργοποιείται μόλις ανάψει το κόκκινο φανάρι και φωτογραφίζει το όχημα-παραβάτη 5 φορές από πίσω, πλήρως εναρμονισμένα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία περί προστασίας προσωπικών δεδομένων. Η συνέχεια θα γράφεται με υπερ-πρόστιμο 700 € και αφαίρεση άδειας οδήγησης. Και δεν φτάνουν, φυσικά, οι 388 της Περιφέρειας, η Κυβέρνηση (που είναι, ως γνωστόν, άλλο μαγαζί…) προγραμματίζει προμήθεια ακόμη 1.000 παρομοίων υπερ-καμερών – πρέπει να μάθουμε ποιος είναι ο προμηθευτής…

Τέτοια διαβάζω κι ανοίγει η καρδιά μου – και διευρύνονται οι ορίζοντές μου… Αλλά το φθινόπωρο του 1974, στην Καρλσρούη όπου σπούδαζα, με το καινούργιο μου σκούρο κόκκινο Fiat 127, με αριθμό KA-EH 705, πέρασα μια χαρά ένα κόκκινο φανάρι κι έφυγα. Και μια εβδομάδα αργότερα μου ήρθε στο σπίτι ένας φάκελος από την Αστυνομική Διεύθυνση με μία βεβαίωση χοντρού προστίμου και δύο πεντακάθαρες φωτογραφίες του Fiat από μπροστά χαμηλά, ίσα-ίσα στην μάσκα και στον αριθμό κυκλοφορίας (τα έχω όλα κρατημένα στα αρχεία μου). Πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο, κανείς μας δεν ήξερε περί τίνος επρόκειτο αλλά θορυβηθήκαμε όλοι οι καλοί Έλληνες φοιτητές-οδηγοί και απευθυνθήκαμε σε γνωστό δικηγόρο ο οποίος μας είπε (διαβάστε και γελάστε, (Δυτική) Γερμανία προ 50ετίας) να μην κάνω τίποτε, να μην πληρώσω, διότι το θέμα αυτών των καμερών (όχι το δικό μου μόνο, γενικώς) βρισκόταν ήδη στα υψηλά δικαστήρια με το αίτημα της κατάργησης, καθότι δεν διασφαλιζόταν με τίποτε ο ακριβής χρόνος ενεργοποίησης της κάμερας, μιας ενεργοποίησης που μπορούσε να προέρχεται και από κραδασμούς της ασφάλτου! Οι κάμερες αποσύρθηκαν και δεν μας ξαναενόχλησαν, τώρα δεν ξέρω τι γίνεται. Βεβαίως έχουν περάσει 50 συναπτά έτη, όμως ακριβώς αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου που ενεργοποιεί την κάμερα κάλλιστα μπορεί να τύχει και στην Ελλάδα αναλόγου δικαστικής διερευνήσεως, άλλωστε το σύστημα έχει ξανα-δοκιμαστεί και ξανα-απέτυχε. Άρα; Απλώς, πρέπει να μάθουμε ποιος είναι ο προμηθευτής!

Αχ! παρασύρθηκα πάλι σε «επιστημονικά» θέματα. Όμως, συμπολίτες, η παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη είναι πράγματι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, για το οποίο δεν υπάρχει διοικητικής μορφής λύση. Συνετή και σωστή οδήγηση, η μόνη λύση.

Στα κυκλο-φ-οριακα 1127, στις 23 Νοεμβρίου 2022 γράφαμε «Ευχάριστη εικόνα στην πόλη οι καινούργιες στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ και όχι μόνο τα καλαίσθητα στέγαστρα με τα όμορφα παγκάκια. Πληροφορήθηκα αρμοδίως ότι κατασκευάστηκαν (από τον Δήμο Βόλου) με χρήματα από το ειδικό πρόγραμμα του Υπουργείου Εσωτερικών «Φιλόδημος». Εύγε.» Στην συνέχεια ασχολούμασταν λίγο με τους ηλεκτρονικούς πίνακες που γράφουν τα δρομολόγια και η παράγραφος κατέληγε «Από βάθους καρδίας εύχομαι μακροημέρευσιν τόσο των στεγάστρων, που κινδυνεύουν κατά βάσιν μόνο από βανδαλισμό, όσο και της τηλεματικής, όπου καραδοκούν πολλοί ηλεκτρονικοί, δορυφορικοί, τεχνικοί και ανθρώπινοι κίνδυνοι.» Είμαστε, σχεδόν με ημερολογιακή ακρίβεια, δύο μόλις χρόνια μετά. Αφιερώστε ένα μόνο λεπτό από τον πολύτιμο χρόνο σας για να παρατηρήσετε μία οποιαδήποτε στάση σε οποιοδήποτε κεντρικό σημείο της πόλης μας. Ένα χάλι, συμπολίτες, ένα μαύρο χάλι, κρίμα. Κι όχι μόνο εξ αιτίας βανδαλισμών. Το χειρότερο, για εμάς, είναι ότι σε πολλές στάσεις υπάρχει ακόμη η μορφή και ο σηκωμένος αντίχειρας του Άρχοντα, από τον προεκλογικό αγώνα της 8^ης Οκτωβρίου 2023! Ουδείς ασχολείται με τις στάσεις των λεωφορείων, προφανώς ούτε τα ίδια τα λεωφορεία. Και ο μεν Άρχοντας έχει άλλες έγνοιες, ο ΝΠΣ δεν πάει πολύ καλά, αλλά ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας, ζωή να ‘χει, δεν έπρεπε να φροντίσει λίγο το δημιούργημα του ίδιου του Δήμου του με την κρατική επιδότηση. Αφιερώστε ένα λεπτό (και πολύ είναι…) και θα με καταλάβετε.

Κι εκείνο το parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος ησυχία δεν βρίσκει, το ερευνούμε το θέμα και θα επανέλθουμε.

Περιμένουμε και την εφαρμογή του νέου, πρωτοποριακού, ψηφιακού και δεν συμμαζεύεται συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης, όπου ήδη χάνει η μάνα το παιδί και όλοι μας πολλά λεφτά, καθώς, όπως φαίνεται, το σύστημά μας θα είναι πανάκριβο. Και εδώ θα επανέλθουμε.

Τέλος, σας αγαπώ μεγαλοπρεπώς και ακατακρίτως. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μία (τυχαία) στάση του Αστικού ΚΤΕΛ Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 06.11.2024, αρ.φύλλου 4282)

κυκλο-φ-οριακα 1214, 30 Οκτωβρίου 2024

Καλημέρα Συμπολίτες, Συμπολίτισσες και απανταχού Αναγνώστες. Φτάσαμε αισίως στο τέλος και του δέκατου μήνα του σωτηρίου έτους 2024. Αισίως, τρόπος του λέγειν δηλαδή, όλα καλά κι όλα ωραία, και πυλώνας σταθερότητας είμαστε – κι ας μη βγάζουμε άχνα για τις σφαγές στη Μέση Ανατολή – και η ανάπτυξη μας τρέχει απ’ τα μπατζάκια – κι ας πρόκειται μόνο για ενεργειακές «επενδύσεις» και (ευτυχώς) μερικούς δρόμους – και όλοι μα όλοι έχουν συμφωνήσει να μειώσουν τις τιμές 123 προϊόντων στα σούπερ μάρκετ – τάχα ότι δεν αντιλαμβάνονται τα κόλπα του τραστ – και προσλήψεις στο Δημόσιο, και τακτοποίηση των Ατόμων με Αναπηρία άνω του 50%, και ενδοσχολική βία μαζί με την πανώλη των προβάτων που θα παταχθεί-αποζημιωθεί, σε παράδεισο ζούμε συμπολίτες μου, «όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε» που έλεγε κι εκείνος ο ψήστης-γιατρός της πείνας σ’ εκείνη την ιστορική διαφήμιση του 2011 με τον Ομορφάντρα.

Πολλά θέματα «έχουν μείνει πίσω» και περιμένουν την σειρά τους για να δουν το άπλετον φως της δημοσιότητος. Πάμε.

Εγκαινιάστηκε επιτέλους, με τις γνωστές φανφάρες, ο νέος κυκλικός κόμβος, στην διασταύρωση Ελ. Βενιζέλου και Δοξοπούλου, απέναντι από τον μεγάλο υποσταθμό της ΔΕΗ στο Αλιβέρι. Η κατασκευή είχε ξεκινήσει λίγο πριν τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου 2023 και, όπως διάβασα, το έργο είχε σταματήσει προσωρινά μέχρι να ορθοποδήσει η πόλη! Διάβασα επίσης ότι ο κυκλικός κόμβος έγινε για να αντιμετωπιστούν προβλήματα υψηλής παραβατικότητας στην διασταύρωση, διότι (ακούστε-διαβάστε και χαρείτε φίλοι αναγνώστες των νυν και αεί κυκλο-φ-οριακών!) οδηγοί που περιμένουν άσκοπα μπροστά από φωτεινούς σηματοδότες αναγκάζονται να παραβιάζουν το κόκκινο. Αυτό είναι, βρήκαμε την αιτία, βρήκαμε και τη λύση. Τώρα, αν εγώ ως συγκοινωνιολόγος και ως άνθρωπος σκεφτώ ότι προφανώς η διασταύρωση δεν είχε σοβαρό κυκλοφοριακό φόρτο (άσκοπα…) και ίσως μια καλύτερη ρύθμιση των φαναριών θα έλυνε το πρόβλημα των πιθανών καθυστερήσεων (που δεν τις ξέρω, τις μέτρησε επακριβώς, άραγε, κανείς; ή απλώς ο κύριος καθηγητής έβαλε το κομπιούτερ να τραβήξει γραμμές, αφού ούτως ή άλλως άλλος πληρώνει με τα δικά μας λεφτά και κάνει και την γνωστή φιγούρα του;). Απορία ψάλτου βηξ. Ή, κατά το άσμα, βρεκεκέξ κουάξ κουάξ. Και απορία δεύτερη, τι θα πει ότι οι οδηγοί, γενικώς και αορίστως, αναγκάζονται να παραβιάζουν το κόκκινο; Τι ή ποιος τους αναγκάζει; Και επειδή αναγνωρίζουμε ότι έχουμε ανεγκέφαλους οδηγούς κάνουμε ένα ακριβό έργο για να τους διευκολύνουμε τους ανθρώπους, να μας ψηφίσουν και την επόμενη φορά.

Κι αυτό μας φέρνει στο δεύτερο θέμα μας, αυτό με τις διασταυρώσεις της οδού Κασσαβέτη με τις οδούς Κωνσταντά και Γαζή, όπου, λέει, επειδή γίνονται συνεχώς μικροσυγκρούσεις λόγω, κατά κανόνα, παραβίασης τής εδώ και δεκαετίες δηλωμένης προτεραιότητας, περίοικοι ζητούν να τοποθετηθούν φωτεινοί σηματοδότες. Έχω κατ’ επανάληψη γράψει και δηλώσει ότι τα φανάρια δεν είναι πανάκεια. Είναι χρήσιμα σε ορισμένες περιπτώσεις αλλά δεν είναι το φάρμακο δια πάσαν νόσον – το ίδιο κι απαράλλαχτο ισχύει και για τους κυκλικούς κόμβους. Το φάρμακο, δηλαδή η λύση σε όλα αυτού του είδους τα προβλήματα της σύγχρονης κυκλοφοριακής πραγματικότητας στις πόλεις είναι ο Άνθρωπος. Ο άνθρωπος Ερασιτέχνης Οδηγός, ο άνθρωπος Επαγγελματίας Οδηγός, ο άνθρωπος Πεζός. Το αξίωμα λέει ότι η Κυκλοφορία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, τα συμπεράσματα από εκεί και πέρα δικά σας. Κάποτε μιλούσαμε για «νοοτροπία» και την ανάγκη αλλαγής στους Έλληνες Οδηγούς. Κάποτε εγώ και ελάχιστοι ακόμη τρέχαμε να κάνουμε «κυκλοφοριακή αγωγή» (άγνωστες λέξεις σήμερα) στα Δημοτικά Σχολεία, προσπαθούσαμε να πείσουμε τους Δήμους (στον δικό μας του Βόλου και στον γειτονικό, τότε, της Νέας Ιωνίας, τα καταφέραμε, ποια είναι η κατάστασή τους σήμερα;) να στήσουν «πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής» (τι ‘ν τούτο πάλι;). Πέρασαν τα χρόνια, δεν θα διστάσω να πω ότι, τελικά, αποτύχαμε, ελάχιστοι συμπαρατάχτηκαν με την ψυχή τους μαζί μας, οι περισσότεροι κοιτούσαν γύρω-γύρω τα δικά τους μη-ενδιαφέροντα και τα συμφέροντα των άλλων Τίποτε δεν έγινε καλύτερο, κι ό,τι πήγε να γίνει καταστράφηκε.

Και οι οδηγοί; Όσο πάει και χειρότερα, το βλέπουμε κάθε μέρα. Δεν είναι, λοιπόν, λύση ούτε ο κυκλικός κόμβος ώστε κάποιοι να μην «αναγκάζονται», ούτε τα φανάρια που εκτός των άλλων θα γεμίσουν και τα σπίτια σας με καυσαέριο, αγαπητοί περίοικοι. Ούτε το εξάγωνο STOP έναντι του ανάποδου τριγώνου στην διασταύρωση Κουντουριώτου-Γαζή είναι λύση. Λύση είναι η συνετή και σωστή οδήγηση μέσα στην πόλη (και έξω, φυσικά, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία…).

Πάμε παρακάτω. Η Τράπεζα της Ελλάδος, το κορυφαίο πιστωτικό ίδρυμα της χώρας μας, το πούλησε το διατηρητέο κτήριο-τοπόσημο στην παραλία του Βόλου έναντι τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ στον Αγχιαλίτη εφοπλιστή Πάρη Δράγνη. Το διεκδίκησε και το Πανεπιστήμιο και ο Δήμος Βόλου και «δύο ακόμη επιχειρηματίες» λέει, χωρίς να κατονομάζει, το διαδίκτυο. Προφανώς χρειαζόταν τα χρήματα η καλή Τράπεζα του γνωστού κυρίου Στουρνάρα, γι’ αυτό το πούλησε το κτήριο αντί να το νοικιάσει ή, βρε αδερφέ, να το παραχωρήσει, να το χαρίσει στον τόπο όπου χτίστηκε το 1933-35, όπου άντεξε ατόφιο ισχυρούς σεισμούς το 1955, όπου δεχόταν κόσμο μέχρι το 2022, στον Βόλο. Είχα την τύχη να το επισκεφθώ στις 20 Ιουλίου 2022 και να κατέχω σήμερα 83 φωτογραφίες από το εσωτερικό του, στο οποίο η Ιστορία παρέμενε παρούσα. Μακάρι ο κύριος Δράγνης, που έχει ήδη δώσει κάποια καλά δείγματα, να το αξιοποιήσει πραγματικά αυτό το υπέροχο κτήριο – μια ιδέα θα μπορούσε να είναι ένας μουσειακός ή εκθεσιακός χώρος, με ένα καφενείο στον ελεύθερο χώρο της οδού Ιάσονος, καμιά εικοσαριά τέτοιους χώρους διαθέτει η Πρωτεύουσα.

Α! κι ένα τελευταίο, λέγοντας για Τράπεζα. Τώρα που η αλλαγή ταυτότητας είναι υποχρεωτική, ανάλογα πρέπει να υποχρεωθούν, δια Νόμου, και οι Τράπεζες να μην ταλαιπωρούν τους πελάτες τους με την περίφημη «επικαιροποίηση στοιχείων», που έχει γίνει ένα (ακόμη) μεγάλο βάσανο. Με την αγάπη μου, ευτυχείτε!

Στην (σύνθετη) φωτογραφία οι χαρακτηριστικές πινακίδες της Τράπεζας της Ελλάδος στον Βόλο.

 (δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 30.10.2024, αρ.φύλλου 4277)

κυκλο-φ-οριακα 1213, 23 Οκτωβρίου 2024

 

Καλημέρα Συμπολίτες και απανταχού Αναγνώστες. Το τέλος του Οκτωβρίου περιλαμβάνει πάντοτε την Εθνική Εορτή μνήμης της 28^ης Οκτωβρίου 1940 (είμαστε η μόνη χώρα που εορτάζει την έναρξη αυτού του παγκοσμίου πολέμου, όλες οι υπόλοιπες εορτάζουν την λήξη του…), μνήμης του ιστορικού και ένδοξου «ΟΧΙ» του Ελληνικού Λαού, κυρίως, και του Δικτάτορα Μεταξά δευτερευόντως, στο αίτημα του ιταλικού φασισμού για παράδοση της χώρας. Τιμούμε αυτή τη μνήμη. Και θα την τιμήσουμε ιδιαίτερα στα σημερινά κυκλο-φ-οριακά με μια μικρή αναφορά στην συμμετοχή ενός δικού μας ανθρώπου σ’ αυτόν τον αμυντικό πόλεμο στα βουνά της Πίνδου και της Βόρειας Ηπείρου, ενάντια στις μεραρχίες του Ντούτσε.

Πιθανότατα δεν ήταν «ήρωας», ο ίδιος δεν μου μίλησε ποτέ για εκείνη την περίοδο, ό,τι ξέρω είναι γραμμένο σε χαρτιά, που τα φύλαγε τακτοποιημένα σε κουτιά από πουκάμισα η σύζυγος κι εγώ τα βρήκα στο βάθος μιας ντουλάπας, όταν αμφότεροι είχαν φύγει για το χωρίς επιστροφή ταξίδι. Είναι βέβαιο ότι ήταν ένας εγγράμματος Έλληνας πολίτης (το 1924 εισήχθη στην Νομική Σχολή του Αθήνησιν Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, το 1926 αναγκάστηκε να διακόψει λόγω αδυναμίας καταβολής των διδάκτρων…), ο οποίος κλήθηκε να υπερασπιστεί τα πατρώα εδάφη και ανταποκρίθηκε σ’ αυτό το ύψιστο καθήκον όσο καλύτερα μπορούσε.

Ο Αντώνιος Σκυργιάννης του Δημητρίου και της Βικτωρίας γεννήθηκε στον Βόλο στις 28 Οκτωβρίου 1906 (μετά την παρέλαση εμείς γιορτάζαμε πάντα τα γενέθλια του πατέρα…). Στρατεύθηκε στις 18.11.1926 στο 4^ο Σύνταγμα Πεζικού, στην Λάρισα, πέρασε Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, στις 08.11.1927 ονομάστηκε Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού και στις 17.03.1928 απολύθηκε. Επανήλθε για μετεκπαίδευση το 1937 και στις 11.09.1940. Η κήρυξη του πολέμου τον βρήκε Έφεδρο Ανθυπολοχαγό στον 6^ο Λόχο του 2^ου Τάγματος του 4^ου Συντάγματος Πεζικού και στις 06.12.1940 προήχθη σε Έφεδρο Υπολοχαγό – «ο πιο όμορφος Αξιωματικός του Στρατού» έλεγε η μητέρα. Έφυγε κατ’ ευθείαν από την Λάρισα για το μέτωπο και έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες που έδωσε ο Λόχος του εναντίον των Ιταλών και συγκεκριμένα (σύμφωνα με έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης από 27.05.1941 και δικά του έγγραφα):

Από 03.11.1940 έως 05.01.1941 ως Διμοιρίτης: Βοβούσα - διάφορες τοποθεσίες "εντός του Ελληνικού εδάφους, ων τα ονόματα μοι διαφεύγουσι" - Κόνιτσα (Προφήτης Ηλίας) - Δίδυμοι λόφοι - Ύψωμα 1150 (Αλή Ποστεβάν) - Ύψωμα 1067 - Ύψωμα 850 (Κλεισούρας).

Από 05.01.1941 έως 15.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 853 Β.Δ. Κλεισούρας

Από 16.01.1941 έως 23.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 1308 (Τρεμπεσίνας)

Από 15.02.1941 έως 23.03.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου, αποσπασμένου στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού: «της εν αμυντική γραμμή των προφυλακών» Υψώματος 1060 (Τρεμπεσίνας)

Από 24.03.1941 έως 24.04.1941 ως Διμοιρίτης: Ύψωμα 1403 (Μέτωπον Κορυτσάς)

Στις 01.05.1941 «εθεωρήθη απολυθείς» λόγω της κατάρρευσης του μετώπου μετά την γερμανική εισβολή και στις 08.05.1941 συμμετείχε στην διάλυση του 4^ου Συντάγματος Πεζικού στην Λάρισα.

Για τις υπηρεσίες του προς την Πατρίδα τιμήθηκε (με δικά του λόγια):

Α) «Δια του Πολεμικού Σταυρού Γ Τάξεως μετά Στέμματος, 428/44 ΕΔΥΕΑ τον οποίον και παρέλαβον». Η εγκύκλιος αναφέρει ότι το παράσημο απονέμεται «δια την ηρωικήν του προσπάθειαν κατά τας επιχειρήσεις» Β) Δια Χρυσού Σταυρού «κατά δημοσίευμα της εφημερίδος ΕΘΝΟΣ κατά Αύγουστον 1947 πλην όμως τον οποίον δεν παρέλαβον διότι δεν ηδυνήθην να ανεύρω την σχετικήν διαταγήν Υ.Σ. δια της οποίας απενέμετο ούτος, να τον ζητήσω αρμοδίως» – ταραγμένες εποχές, λέω εγώ, τι ψάχνεις...

Μετά την διάλυση του Συντάγματος επέστρεψε στον Βόλο και στο εργοστάσιο Γκλαβάνη, όπου εργάστηκε από 01.08.1930 μέχρι 30.09.1974, παντρεύτηκε την κοπέλα-συνάδελφο στο εργοστάσιο Γεωργία, με την οποία αλληλογραφούσε από το μέτωπο (δεκάδες τα λογοκριμένα επιστολικά δελτάρια, διάσπαρτα με διακριτικά μισόλογα αγάπης…), έδωσε ζωή σε δύο αγόρια, πρόλαβε τέσσερα εγγόνια και απεβίωσε στις 4 Ιουλίου 2002 (96 ετών).

Ήταν ένας από τους πολλούς ήρωες που πολέμησαν σαν Έλληνες, όπως είπε ο κύριος Τσώρτσιλ. Αυτούς που διέλυσαν τους φασίστες με τα φτερά και καθυστέρησαν τους σιδερόφρακτους ναζιστές. Τιμή και Δόξα.

Μέρες που έρχονται, να τους θυμόμαστε όλους. Να μην τους ξεχάσουμε ποτέ. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Έφεδρος Υπολοχαγός Πεζικού (ΠΖ) Αντώνιος Σκυργιάννης (1940).

(Οι πολύ τακτικοί και προσεκτικοί αναγνώστες έχουν πιθανώς διαπιστώσει ότι ένα παρόμοιο κείμενο είχε δημοσιευτεί με αριθμό 1032 ανήμερα 28.10.2020, τότε που η πανδημία του CoViD δεν επέτρεψε παρέλαση, επέτρεψε μόνο Μνήμη. Ας είμαστε όλοι καλά.)

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 23.10.2024, αρ.φύλλου 4273)

κυκλο-φ-οριακα 1212, 16 Οκτωβρίου 2024

 

Πάλι εδώ, καλημέρα συμπολίτες, συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες! Περάσαμε και τα μισά του Οκτώβρη κι ακόμα δεν λέει να βρέξει σοβαρά, να δείτε που θα πάθουμε λειψυδρία, κι ας λέει ο Πρόεδρος Αργύρης ό,τι θέλει. Και μια που αναφερθήκαμε στο νερό μας, τι ακριβώς συμβαίνει με τους λογαριασμούς, έχει καταλάβει κανείς; Εγώ ακούω ότι άμα κάποιος υδροδοτούμενος πολίτης πάει στα ταμεία της ΔΕΥΑΜΒ και διαμαρτυρηθεί, αδιαμαρτύρητα η Επιχείρηση του μειώνει τον λογαριασμό. Δηλαδή; Αναγνωρίζει η Δημοτική Επιχείρηση ότι έχει εκδώσει «μούφα» λογαριασμούς; Ότι επισήμως κλέβει τους πελάτες της; Και δεν έχει επέμβει ακόμα ο Εισαγγελέας; (ο οποίος, σημειωτέον, έσπευσε να επέμβει στο θέμα του Αγίου Κυπριανού…) Ερωτώ: αν το κάνει αυτό ένας ιδιώτης επιχειρηματίας δεν θα διωχθεί αρμοδίως; Ποία η διαφορά, πέραν της πανταχόθεν δεδομένης ασυλίας του Άρχοντος και των συν αυτώ;

Και επίσης: με τα χρωστούμενα 20 εκατομμύρια στην ΔΕΗ τι έγινε; Τα κάλυψε το Κράτος; Το Κράτος, άκουσα στην τηλεόραση ένα παλληκαράκι τσίφτικο και καταφανώς καλοζωισμένο, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), να λέει με στόμφο «Κράτος είμαστε, δεν είμαστε ο Χάρυ Πότερ!!», προσπαθώντας, ως είθισται, να απεκδυθεί πάσης ευθύνης για την κάκιστη διαχείριση των πραγμάτων στην πλημμυροπαθή Θεσσαλία μας.

Στην οποία Θεσσαλία μας (από το ένα στο άλλο πηδάμε…) ιδρύθηκε με Νόμο, ως γνωστόν, ο Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (ΟΔΥΘ Α.Ε.), ένα καινούργιο μαγαζάκι, το οποίο, όπως το λέει το όνομά του, θα διαχειρίζεται όλα τα νερά της Θεσσαλίας, πηγές, ποτάμια, ρέματα, ρυάκια και αρδευτικά αυλάκια, λίμνες φυσικές και τεχνητές, υδροφόρους ορίζοντες, βιολογικούς και χημικούς καθαρισμούς λυμάτων μαζί με τις αποχετεύσεις σε πόλεις και χωριά, ό,τι τελοσπάντων έχει σχέση με το νεράκι και τις πάμπολλες χρήσεις του. Και ξέρετε, αγαπητοί φίλοι, ποιον κατά πάσαν πιθανότητα προορίζουν αυτοί που δεν είναι ο Χάρυ Πότερ για αφεντικό αυτού ακριβώς του Οργανισμού; Τον κύριο Μιλτιάδη Γκουζούρη. Τον κύριο που μας συστήθηκε ως ο Γενικός Διευθυντής (CEO) των «Ολλανδών», της ολλανδικής εταιρείας HVA (για την οποία σας έχουμε γράψει, παλαιότερα, κάποια πραγματάκια…), ελάχιστες ημέρες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στην Θεσσαλία, κυριολεκτικά «από το πουθενά», απολύτως «φυτευτός», ως ο απολύτως αρμόδιος, λόγω τεραστίας εταιρικής εμπειρίας, για την αντιμετώπιση των τεραστίων προβλημάτων, στην συνέχεια παρέδωσε ένα «master plan» μόνο στα αγγλικά (που όσοι το διάβασαν, μαζί κι ο Περιφερειάρχης, δεν είπαν τα καλύτερα λόγια…), μέσα στο οποίο σχέδιο μία βασική πρόβλεψη είναι η δημιουργία του ως άνω ΟΔΥΘ! Τουτέστιν, αγαπητοί φίλοι, Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει ή όλα δικά μας, βοήθειά μας. Διότι, όπως εν τω μεταξύ μάθαμε, ο κ. Γκουζούρης από το 2007 έχει σαφή πολιτική δράση στην Ελλάδα και από τα χρόνια των μνημονίων είναι στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας σε διάφορα πόστα. Το 2018 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της HVA και τώρα σκέπτεται να την αφήσει για τον ΟΔΥΘ, σκεφτείτε τι αμοιβές θα προβλέπει για τον εαυτό του… (περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί να βρει κανείς στην ιστοσελίδα www.datajournalists.co.uk, σε ένα άρθρο του δημοσιογράφου κ. Άρη Χατζηγεωργίου).

Δύσκολα πράγματα, συνάνθρωποι.

Στα πιο «κοντινά» μας θέματα, πανηγυρισμούς, διαβάζω, για δημοπράτηση του Περιφερειακού Δρόμου της Αγριάς μέσα στο 2025, «μέχρι τα Λεχώνια», αν κατάλαβα καλά, διότι από εκεί και πέρα κάνει τζιζ!, όπως συχνά έχουμε πει σε τούτη τη στήλη. Ο οποίος Περιφερειακός αναβαθμίζεται και σε αντιπλημμυρικό έργο, δεν ξέρω ακριβώς γιατί, εύχομαι να ξέρουν αυτοί που το λένε. Επίσης, αν κατάλαβα καλά, ο κ. Περιφερειάρχης δήλωσε ότι οι απαραίτητες μελέτες ολοκληρώθηκαν (εγώ νομίζω ότι έχουν ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια…), η Αποκεντρωμένη Διοίκηση θα εγκρίνει το τελευταίο κομμάτι των περιβαλλοντικών επιπτώσεων αλλά απομένει να διευκρινιστεί το ακριβές κόστος για την κατασκευή του έργου καθώς και το από πού θα χρηματοδοτηθεί. Δηλαδή; Σε κουβέντα να βρισκόμαστε πάλι; Αν δεν ξέρουμε πόσο κάνει κι αν δεν υπάρχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση δεν υπάρχει έργο, αγαπητοί φίλοι, τι να λέμε τώρα!

Για το Αεροδρόμιο Κεντρικής Ελλάδας, με διεθνή κωδικό VOL (από το Βόλος, προφανώς…) και έδρα το πολιτικό αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου, βρέθηκε πάλι τρόπος να υπάρχουν διαφωνίες και διιστάμενες απόψεις εντός Μαγνησίας. Το γεγονός είναι ότι ουδείς πέραν ημών ενδιαφέρεται για την ύπαρξή του (υπουργεία, εοτ, λοιπή Θεσσαλία κλπ.) κι αν εμείς εδώ, οι Μαγνησιώτες με την στήριξη της Περιφέρειας, δεν ομονοήσουμε και δεν συμφωνήσουμε στο δέον γενέσθαι, θα είμαστε χαρούμενοι αν μπορέσει να διατηρηθεί η σημερινή ελάχιστη κίνηση. Είναι πολύ θετική η έλευση μιας ισραηλιτικής εταιρείας το 2025, οι Εβραίοι έχουν ήδη βάλει πόδι με επενδύσεις στο Πήλιο και προφανώς, ως έξυπνοι επιχειρηματίες, ενδιαφέρονται να στηρίξουν αυτές τις επενδύσεις ή/και να πραγματοποιήσουν νέες. Αυτό ίσως προσελκύσει κι άλλες εταιρείες, καθώς είναι παγκοίνως γνωστή η διασύνδεση των εβραϊκών συμφερόντων ανά τον κόσμο, κι αυτό πιθανότατα θα βοηθήσει τον τουρισμό της Μαγνησίας.

Αλλά για όλα αυτά χρειάζεται ομόνοια. Και να τελειώσουν, επιτέλους, οι πολύ σπουδαίες επιμελητηριακές εκλογές, που έχουν διχάσει τον φιλελεύθερο επιχειρηματικό (και όχι μόνο…) πληθυσμό  της Μαγνησίας.

Επόμενο (last but not least, που λένε κι οι εγγλέζοι…) πολύ σοβαρό θέμα για τον Βόλο είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται όλοι οι αθλητικοί χώροι αρμοδιότητας του Δήμου. Εκτός, φυσικά, από τον αγωνιστικό χώρο και τα αποδυτήρια του Πανθεσσαλικού Σταδίου, λόγω ΝΠΣ…

Αυτά, δεν περιγράφω άλλο, σας υπολήπτομαι και σας αγαπώ μεγαλοφώνως. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μια εξαιρετική λύση στον Σταθμό Εξυπηρέτησης Αυτοκινήτων (ΣΕΑ) Κορυνού, στον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου, κοντά στην Κατερίνη: Στέγαστρο για το parking των αυτοκινήτων με κάλυψη από φωτοβολταϊκές πλάκες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 16.10.2024, αρ.φύλλου 4268)

κυκλο-φ-οριακα 1211, 9 Οκτωβρίου 2024

 

Καλημέρα συμπολίτες, συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες! Σαν το νερό τρέχουν οι μέρες, περνούν και φεύγουν και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι, που λέει και το λαϊκόν άσμα. Τουτέστιν ούτε να κλάψει ένα μάτι δεν προλαβαίνει, καθώς οι κατραπακιές έρχονται απανωτές κι απ’ όλες τις μεριές, αδιακρίτως – από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι τους κέδρους του Λιβάνου.

Βία, βία παντού. Που διαπερνά τα πάντα, όλες σχεδόν τις εκφράσεις της ζωής στον 21^ο αιώνα, με κύρια θύματα τις ψυχές των παιδιών. Κατά την γνώμη μου, όσοι ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές και λοιποί επιστήμονες κι αν ασχοληθούν, θεωρητικά και πρακτικά, με το ζήτημα, τίποτε δεν θα αλλάξει αν δεν απαγορευτούν δια νόμων, παγκοσμίων, επειγόντων και αυστηρών, κάθε μορφής βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια στα «ίντερνετ καφέ» και στα ατομικά χειριστήρια καθώς και όλα τα «κατάλληλα για άτομα άνω των 12 ετών» τηλεοπτικά κατασκευάσματα με ό,τι είδους τέρατα μπορεί να γεννήσει η άρρωστη φαντασία των άρρωστων ανθρώπων και των υπολογιστών τους, που τα παράγουν. Και βέβαια μετά από όλα αυτά μένει ο ίδιος ο υπολογιστής, αυτό το τεράστιο επίτευγμα του ανθρώπινου μυαλού, αυτός ο θεός μαζί και διάβολος μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, μέσα στο ίδιο μας το μυαλό, μέσα στην ψυχή των παιδιών. Χρειάζεται αγώνας, κι αγώνας δύσκολος, οι συνθήκες είναι πραγματικά δύσκολες.

Κι από την άλλη μεριά, βέβαια, οι τσακωμοί κι οι πλακωμοί μεταξύ συμμαθητών δεν ήταν άγνωστοι στα χρόνια που εμείς, ως αμιγείς άρρενες στα Γυμνάσια Αρρένων, μεγαλώναμε. Και οι «μάγκες» υπήρχαν, και οι «φλώροι» υπήρχαν, και οι «σπασίκλες», και οι «γυαλάκηδες», και οι «τσαμπουκάδες», και κάποιο κεφάλι άνοιγε, κάποια μύτη μάτωνε – έπεφταν 3-4 χαστούκια από τους Γυμναστές, 3-4 αποβολές από τον Γυμνασιάρχη, άντε και ένα πέρασμα των γονέων από το Γραφείο, και το θέμα τελείωνε εκεί. Τώρα…συλλήψεις, εισαγγελέας ανηλίκων, τακτική δικάσιμος, ο Θεός να μας φυλάει. Και είναι βέβαιο ότι δεν είναι ο γιαλός στραβός.

Πολλοί Βολιώτες μου μήνυσαν (ευτυχώς, δεν με μήνυσαν, η υπέροχη γλώσσα μας κρατάει την δύναμη της, παρά τις καθημερινές ταλαιπωρίες που υφίσταται…) ενθουσιασμένοι με την «…πρόταση για διέλευση των αστικών λεωφορειακών γραμμών 2, 3, 4, 7, 8 και 9 και των υπεραστικών για Χάνια/Ζαγορά και Πορταριά/Μακρινίτσα από τον ήδη κυκλοφορούμενο παραλιακό δρόμο οδό Αργοναυτών μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη κι από εκεί ευθεία επάνω». Αλλά τι ωφελεί, όταν ουδείς αρμόδιος της πόλεως ταύτης ενδιαφέρεται σχετικά; Ήταν ένας καιρός που αρκετοί άνθρωποι ενδιαφέρονταν για τα ζητήματα της κυκλοφορίας και είναι απολύτως βέβαιο ότι ό,τι έγινε σ’ αυτή την πόλη έγινε τότε, παλιά, τότε που οι Δήμαρχοι ήταν Δήμαρχοι, όχι πτωχοί και αφανείς ιδιοκτήτες ποδοσφαιρομάδων με (αναγκαστικά μόνο) υπεφίαλους τεχνικούς συμβούλους. Τώρα περιμένουμε πάλι φανφάρες για έναν ακόμη κυκλικό κόμβο που όλο γίνεται κι ακόμα δεν τελειώνει. Κι έβλεπα τελευταία και κάτι άλλο, από τα «ασήμαντα», που όμως έχει τη σημασία του, όταν μιλάμε για κυκλοφορία: Τι σημαίνει «ήπια κυκλοφορία»; Τι λέει σχετικά ο ΚΟΚ; Τι δηλώνει η σχετική Πινακίδα Π-92 (αρχή) και Π-92^α (τέλος). Αυτή την έρμη την Πινακίδα την εισηγήθηκα εγώ και την εφαρμόσαμε όταν φτιάχναμε την μάλλον πρώτη περιοχή Ήπιας Κυκλοφορίας στην Ελλάδα, στην παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη. Το πρότυπό μου ήταν ο Γερμανικός ΚΟΚ, όπου αυτές οι Περιοχές ήταν σε φάσεις ανάπτυξης (Verkehrsberuhigung), μαζί με την Ολλανδία (woonerf) και την Αγγλία (traffic calming). Και η δική μας παρέμβαση έγινε αρκετά πριν ο Ελληνικός ΚΟΚ ενσωματώσει την Πινακίδα Π-92 και αναφέρει σχετικά στο Άρθρο 39, παρ. 3. Λέει λοιπόν ο Ελληνικός ΚΟΚ ότι (οι επισημάνσεις δικές μου)

«3. Σε περιοχές κατοικίας που έχουν χαρακτηρισθεί και σημανθεί ως περιοχές ήπιας κυκλοφορίας εφαρμόζονται οι εξής ειδικοί κανόνες: α) Οι πεζοί μπορούν να χρησιμοποιούν το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του. Τα παιχνίδια επιτρέπονται. β) Οι οδηγοί πρέπει να προχωρούν με πολύ χαμηλή ταχύτητα, η οποία σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να υπερβαίνει τα 20 χιλιόμετρα την ώρα. γ) Οι οδηγοί δεν πρέπει να θέτουν τους πεζούς σε κίνδυνο ούτε να συμπεριφέρονται με παρεμποδιστικό τρόπο. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να σταματούν. δ) Οι πεζοί δεν πρέπει να εμποδίζουν χωρίς λόγο την κυκλοφορία των οχημάτων. ε) Απαγορεύεται η στάθμευση, εκτός από εκεί που επιτρέπεται από σήματα στάθμευσης. στ) Σε διασταυρώσεις, χρήστες της οδού που εξέρχονται από περιοχή κατοικίας πρέπει να παραχωρούν την προτεραιότητα στους άλλους χρήστες της οδού.»

Άντε, λοιπόν, πηγαίνετε μια αυτοκινητοβόλτα στην οδό Αριστοτέλους Ζάχου, αυτή την μεγάλη ευθεία από την οδό Παπαδιαμάντη μέχρι τον Άγιο Γεράσιμο, που είναι γεμάτη με μεγάλες, όμορφες, καλοφτιαγμένες (γεια σου Νίκο) Πινακίδες Π-92, οι οποίες απάνω τους έχουν όριο ταχύτητας 30 χλμ/ώρα (Πινακίδα Ρ-32) και αναλογιστείτε (ή ονειρευτείτε…) αν μπορεί πεζός να χρησιμοποιεί το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του και αν μπορούν παιδιά να παίζουν σ’ αυτό το οδόστρωμα. Το ίδιο και στην οδό Καραμπατζάκη και παντού όπου κάποιοι έχουν καταλάβει ότι απευθύνονται σε ιθαγενείς χούλιγκανς και μόνο.

Αλλά ομοίως αδιάφορη βλέπω και την Τροχαία, τον υποτιθέμενο φύλακα-άγγελο του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στο σύνολό του και όχι μόνο σε ότι αφορά τα πρόστιμα. Δεν βλέπει η Τροχαία αυτή την κατάφωρη παραβίαση του προαναφερθέντος άρθρου; Ή αποφεύγει να έρθει σε «σύγκρουση» με τον Άρχοντα πασών των διαδικασιών και τα τσιράκια του σ’ αυτή την έρμη πόλη; Κάποτε, πάλι παλιά, η Τροχαία διέθετε Αξιωματικούς με τους οποίους είχα-είχαμε στενά συνεργαστεί και οι οποίοι ήξεραν να μαθαίνουν και να εφαρμόζουν τους Νόμους χωρίς διακρίσεις.

Ουφ! συγχύστηκα! Κι αν σας στεναχώρησα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ζητώ συγγνώμη, σας αγαπώ ανελλιπώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία η Πινακίδα Π-92 αυτοπροσώπως. Με οικία, όχημα, δρόμο, πεζό, παιδί και μπάλα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 09.10.2024, αρ.φύλλου 4263)