Καθώς μπήκε, πλέον, ο Οκτώβριος και τα περί εργασιακής εφεδρείας σενάρια δίνουν (υποσχέσεις) και παίρνουν (κεφάλια), αποτολμήσαμε μία σαββατοκύριακη απόδραση στην όμορφη σπουδάζουσα Θεσσαλονίκη, πληρώνοντας απίθανα ποσά σε διόδια και βενζίνη και «χαζεύοντας» τα «νεκρά» εργοτάξια στα Τέμπη και στις στροφές του Πλαταμώνα. Το καταφχαριστηθήκαμε στον δρόμο, ευτυχώς που μας αποζημίωσε η νύφη του Θερμαϊκού.
Κι όσο οδηγούσα στην ελληνική πραγματικότητα του 2011, στο μυαλό μου τριγυρνούσαν σκίτσα και στιχάκια από την ελληνική πραγματικότητα του 1960, δια μυαλού, καρδιάς και χειρός Μποστ. Όπου Μποστ ήταν ο Μέντης Μποσταντζόγλου (1918-1995), θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, ζωγράφος, που έμεινε στην ιστορία πάνω απ' όλα για τις ασεβείς και ανορθόγραφες γελοιογραφικές συνθέσεις του και για τους τύπους που δημιούργησε, τον Πειναλέοντα και την Ανεργίτσα, τέκνα της μαμάς Ελλάδας με το ψηλοτάκουνο, την μπαλωμένη χλαμύδα και το σπασμένο δόρυ. Συνθέσεις με τεράστια δύναμη αποτύπωσης τόσο των γεγονότων της (τότε) καθημερινότητας όσο και του πολιτικού σχολιασμού τους.
Η καθημερινότητα του 2011 μοιάζει, πλέον, όλο και περισσότερο μ’ εκείνη του 1960, η μικρή Ανεργίτσα μεγαλώνει κάθε μέρα και ο ξυπόλυτος Πειναλέων ψάχνει παπούτσια μέσα και γύρω απ’ τους κάδους απορριμμάτων. Στο σκίτσο που ακολουθεί, υπό μορφήν γραμματοσήμου, αν στη θέση του «τιμονιέρη» Παναγιώτη Κανελλόπουλου βάλετε τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ΟΛΑ τα άλλα ταιριάζουν υπέροχα:
Το «είμεθα πανί με πανί» δεν χρειάζεται άλλο σχόλιο. Το σύνθημα «Αϊ λάϊκ τσιμπολογάϊκ» παραπέμπει στο τότε «I like Aik» όπου Άικ ήταν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αϊζενχάουερ (για σήμερα «I like Obi»).
Το καΐκι έχει σημαιάκι που γράφει BONN-TIKI (λογοπαίγνιο με το νορβηγικό ωκεανοπόρο σκάφος Kon-Tiki) και το κυβερνά Έλλην Μπον-τοπόρος, διότι, βεβαίως, κατευθύνεται προς την Βόννη, τότε πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας (για σήμερα βάλτε Βερολίνο).
Το «εύθυμο τραγουδάκι της περιοχής του Μασσάου» λέει:
«Πάμε στο άγνωστο για μάρκα με ελπίδα
να ζητιανέψουμε σε τόπους μακρυνούς
να ορθοποδήσουμε πριν έρθη καταιγίδα
και αμνηστεύουμαι κε άλλους Γερμανούς
να ζητιανέψουμε σε τόπους μακρυνούς
να ορθοποδήσουμε πριν έρθη καταιγίδα
και αμνηστεύουμαι κε άλλους Γερμανούς
Σκίσον πλοίον τας θαλάσας
εις την Μπόν να είμε φτάσας
Σκίσον τα νερά προπέλαι
αραχνιάσαν αι μασέλλε»
εις την Μπόν να είμε φτάσας
Σκίσον τα νερά προπέλαι
αραχνιάσαν αι μασέλλε»
(Η αναφορά στην αμνήστευση Γερμανών αναφέρεται στην πολύκροτη υπόθεση του χιτλερικού αξιωματικού Μαξ Μέρτεν, του «Δημίου της Θεσσαλονίκης», τον οποίο είχε μόλις (Νοέμβριος 1959) αμνηστεύσει η κυβέρνηση Καραμανλή ύστερα από εντονότατες πιέσεις της γερμανικής κυβέρνησης.)
Μας … τρελαίνει ο τελευταίος στίχος, αυτό το
«αραχνιάσαν αι μασέλλε» (έπιασαν αράχνες οι μασέλες), πόσο παραστατική περιγραφή κάνει,
με δυο λέξεις, της πείνας…
«αραχνιάσαν αι μασέλλε» (έπιασαν αράχνες οι μασέλες), πόσο παραστατική περιγραφή κάνει,
με δυο λέξεις, της πείνας…
Και μέσα σ’ όλα αυτά παρήλθε και η 30η Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του πολύ γνωστού μας υφυπουργού κ. Μαγκριώτη προς αμφοτέρους τους βουλευτάς Μαγνησίας, θα γίνονταν η δημοπράτηση του υπολοίπου τμήματος του Περιφερειακού Δρόμου. Δεν κατέστη δυνατόν. Άλλωστε, ποιος νοιάζεται; Ψηφίσματα και λοιπές δυναμικές και μη ενέργειες, για άλλου είδους ζητήματα γίνονται, όχι για δρόμους, άκου δρόμους, ξεφτίλα θέμα …
Όμως ξεκίνησε η κατασκευή του ανισόπεδου κόμβου στο Βελεστίνο. Θα ενημερωθούμε και θα σας ενημερώσουμε πώς ακριβώς θα διεξάγονται οι κινήσεις μετά την ολοκλήρωσή του.
Είμεθα πανί με πανί, είμεθα και με τα μυαλά στα κάγκελα – ο Θεός της Ελλάδος, της Ανεργίτσας και του Πειναλέοντος ας βάλει το χέρι του. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε Τετάρτη 05.10.2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου