κυκλο-φ-οριακα 684 19.10..2011

Πήλιο, Γολγοθάς 2010

Καλημέρα στην απεργούσα Ελλάδα. Και μη μου πείτε, σας παρακαλώ, για συντεχνίες, συνδικαλιστές, προνόμια, ρετιρέ και άλλα σχετικά, γιατί νομίζω ότι θα έπρεπε ήδη να είχαμε όλοι καταλάβει ότι τώρα πια πρόκειται για όλους μας και για τον καθένα ξεχωριστά. Οριζοντίως και καθέτως. Για τις ζωές μας μιλάμε, για τις ζωές των παιδιών μας, για το σήμερα που είναι σκοτεινό και για το αύριο που είναι μαύρο κι άραχλο. Για τα διαρκή χαράτσια που δεν εξαιρούν κανέναν, προφανώς όχι κι εσάς. Για τους διαρκώς αυξανόμενους ανέργους, έφεδρους, ημι- και υπο-απασχολούμενους, για τις συντάξεις πείνας. Για τις διαρκώς αυξανόμενες τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών, σε πλήρη αναντιστοιχία με τις μειώσεις των εσόδων μας.

Ξαναθυμίζω τους στίχους του Κ.Χ.Μύρη (Κ.Γεωργουσόπουλου) από την «Ιθαγένεια» του Γιάννη Μαρκόπουλου, 1972, με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη:

«…Μεγάλωσαν τα γένια μας,

η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας.»

Θεωρώ ότι τούτη την κρίσιμη πραγματικά ώρα τούτοι οι στίχοι λένε αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε: παρά τις αλλαγές που θέλουν να προκαλέσουν στην ψυχή μας, παρά τα αγριεμένα γαυγίσματα των «οικονομικών επιτελείων», της εξωτερικής τρόικας και της εσωτερικής τρόικας των Κυρίων και της Κυρίας Υπουργών, εμείς να μη φαγωθούμε μεταξύ μας, να μείνουμε όλοι μαζί, μια Κοινωνία με αλληλεγγύη. Γένοιτο.

Στο μεταξύ ανακοινώθηκε από την Δημοτική Αρχή το αποτέλεσμα της Διαβούλευσης για τα Κυκλοφοριακά ζητήματα της πόλης. Τόσο το γενικό πλαίσιο (βιώσιμη κινητικότητα) όσο και οι επί μέρους προτάσεις, μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους. Είναι στην σωστή κατεύθυνση, στην μόνη κατεύθυνση που μπορεί να υπάρχει για την ανάπτυξη των πόλεων. Γιατί «στις πόλεις ζουν άνθρωποι, όχι αυτοκίνητα» - αυτό ήταν το προσωπικό μας συνθηματάκι στην προεκλογική περίοδο του 2006. Και αυτή η απλή και «αυτονόητη» διαπίστωση δεν μπορεί να υλοποιηθεί αλλιώς παρά με παρεμβάσεις και μέτρα περιορισμού της κατάχρησης του αυτοκινήτου μέσα στις πόλεις και απόδοσης περισσότερου δημόσιου χώρου στους πεζούς και στα παντοιοτρόπως εμποδιζόμενα άτομα, στα ποδήλατα, στις μοτοσικλέτες, στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ούτε «ατολμία». ούτε «αράχνες», που διάβασα σε κάποια δημοσιεύματα, βλέπω εγώ στις προτάσεις της Δημοτικής Αρχής. Απεναντίας βλέπω μια ξεκάθαρη συνέχεια επιλογών όλων των προηγούμενων Δημοτικών Αρχών από το 1978 μέχρι σήμερα και έναν καθαρό στόχο, που μακάρι, να λέμε, να βρεθούν τα απαιτούμενα κονδύλια ώστε να υλοποιηθεί.

Γιατί, συμπολίτες μου, λέτε να είναι τυχαίο το ότι μπορείτε να πάτε από την οδό Ιωάννου Καρτάλη μέχρι την οδό Βασσάνη χρησιμοποιώντας μόνον πεζοδρόμους; Το έχετε συνειδητοποιήσει αυτό; Θυμάστε οχήματα να κυκλοφορούν στην οδό Ερμού; Το Υπεραστικό ΚΤΕΛ στην γωνία Ερμού-Μεταμορφώσεως το θυμάστε; Το parking στη γωνία Δημητριάδος-Τοπάλη το θυμάστε; Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην οδό Γκλαβάνη τα θυμάστε; - κι αν τα ξεχάσατε πηγαίνετε αμέσως πάνω από την Αλεξάνδρας να τα ξαναθυμηθείτε… Μήπως θυμάστε πως ήταν η κυκλοφορούμενη παραλιακή ζώνη πριν την συνολική της ανάπλαση το 2004-5 ή τι υπήρχε εκεί που σήμερα είναι η Πλατεία Πανεπιστημίου πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία που είχε αρχίσει, αν δεν κάνω λάθος, το 1987-88; Όλα αυτά κι άλλα πολλά δεν έγιναν απ’ τη μια μέρα στην άλλη, έγιναν με πολύ κόπο από τέσσερις διαδοχικές Δημοτικές Αρχές με τον ίδιο στόχο: να κάνουν την πόλη μας καλύτερη, να κάνουν την ζωή όλων μας καλύτερη.

Η κατά σειράν πέμπτη Δημοτική Αρχή του ενιαίου, πλέον, Δήμου Βόλου, έχει τώρα τον λόγο.

Αυτή η στήλη έχει «συνυπάρξει» με τρεις από τις προηγηθείσες τέσσερις Δημοτικές Αρχές, συμφωνώντας, διαφωνώντας, προτείνοντας, συμμετέχοντας, πάντα παρούσα – από το 1988 μέχρι το τέλος του 2010 ο συγγραφέας της ήταν μέλος της Επιτροπής Κυκλοφοριακών Θεμάτων. Κομμάτια από το Αρχείο της, μαζί με άλλα επίκαιρα θέματα, μπορεί κανείς να βρει στο ιστολόγιο (αγγλιστί blog) με ομώνυμο τίτλο και ηλεκτρονική διεύθυνση http://babisskyrgiannis.blogspot.com.

Όπου και αποδεικνύεται η σοφή ρήσις του ελληνικού λαού που λέει ότι «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε την γνώσιν άλλαξε μήτε την κεφαλήν του». Καλά να είμαστε και θα τα ξαναματαπούμε όλα αυτά τα ίδια, τα περί «βιώσιμης κινητικότητας».

Στην φωτογραφία, για να γαληνεύει η ψυχή μας, φθινοπωρινό Πήλιο 2010, ψηλά στον Γολγοθά. Εκεί σίγουρα έχει χιονάκι τώρα… Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε Πέμπτη 20.10.2011, λόγω απεργίας)