κυκλο-φ-οριακα 1233, 30 Απριλίου 2025

 

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες – από αυτό το «απανταχού», προερχόμενο από το «παντού», οδηγείται κανείς στην «απανταχούσα», που έχει την έννοια της αυστηρής (προ)ειδοποίησης, η οποία απευθύνεται π.χ. σε ολόκληρο το χριστεπώνυμο πλήρωμα παντού στον κόσμο, τέτοιες απανταχούσες εξέδιδε παλαιότερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο, υπάρχουν μάλιστα και κάποιες σχετικές με την Επανάσταση του 1821, που είναι πολύ αμφιλεγόμενες, αλλά αυτό είναι μια Ιστορία που κατά πολύ εκφεύγει των ορίων των κυκλο-φ-οριακών.

Των ορίων, λέμε τώρα. Πάμε να δούμε περί τίνος πρόκειται.

Πρώτο, για να το «κλείσουμε» προσωρινά το θέμα. Αυτός ο δρόμος Ρακοπόταμος-Κεραμίδι, που κατέρρευσε, δεν έγινε «για το καπρίτσιο κανενός ή για να εξυπηρετήσει κάποιους», όπως δήλωσε ο Δήμαρχος Αγιάς Αντώνης Γκουντάρας, αλλά «…εντάσσεται σε ένα γενικότερο αναπτυξιακό πλαίσιο της περιοχής του Μαυροβουνίου, του Κισσάβου, του Κεραμιδίου, του Κάτω Ολύμπου και της Κάρλας». Επανέλαβε ότι αυτός ο δρόμος «…ακολουθεί έναν στρατηγικό σχεδιασμό που συνδέει το Πήλιο, το Μαυροβούνι, τον Κίσσαβο, την Κάρλα και τον κάτω Όλυμπο» και κατέληξε διερωτώμενος αν «Εμείς που είμαστε σε μία αναπτυσσόμενη κατάσταση και θέλουμε να προσεγγίσουμε τουρισμό και θέλουμε να προτάξουμε ένα άλλο ήπιο αναπτυξιακό μοντέλο που δεν είναι ένα βραχιολάκι, έχουμε δικαίωμα να διεκδικήσουμε και να κάνουμε έργα;» κάτι που με συγκίνησε, ομολογώ, αν και δεν κατάλαβα εντελώς (κάπου πάει το μυαλό μου, αλλά δεν…) αυτό με το «βραχιολάκι». Προφανώς, λοιπόν, αυτός ο δρόμος εντάσσεται στον μεγαλόπνοο στρατηγικό σχεδιασμό του θεσσαλικού τουρισμού από το 1986 (!!), διότι εγώ-εμείς στην τότε Οικολογική Κίνηση Βόλου (κάτι σαν τους «ακτιβιστές» που εσχάτως δεν θέλει και ο κ. Κουρέτας να του ζαλίζουν το μυαλό…) είχαμε ασχοληθεί με το θέμα αυτού του δρόμου, υπήρξαν ανακοινώσεις και ενημέρωση κοινού στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου, υπήρξαν επί τόπου μεταβάσεις και κάτι τοπικές διανοίξεις-διαπλατύνσεις σταμάτησαν. Αυτά τότε, το 1986. Ύστερα το θέμα εξαφανίστηκε παντελώς, τι έγινε άραγε εκείνος ο σχεδιασμός; Ακολούθησε ο προσδιορισμός της προστατευόμενης περιοχής Natura 2000 με χαρακτηριστικά [α.-με κωδικό GR1420004, κατηγορίας SCI, «KARLA –MAVROVOUNI – KEFALOVRYSO VELESTINOU – NEOCHORI» και β.-με κωδικό GR1420006, κατηγορίας SPA, «OROS MAVROVOUNI»] και είπαμε «ησυχάσαμε». Όμως το μεγαλόπνοο σχέδιο εξακολουθούσε, προφανώς, να υπάρχει στα μυαλά κάποιων «…που έχουν δικαίωμα να κάνουν έργα…». Έτσι, μετά το 2008 βρέθηκαν τρόποι να σκουπιδοποιηθεί η Νομοθεσία για τις προστατευόμενες περιοχές Natura 2000, να προκύψει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, να ψηφιστεί ομόφωνα στο Περιφερειακό Συμβούλιο το 2013 και να γίνει, εν τέλει, έργο. Τι ωραία, τι καλά, όλα είναι ανθηρά! Τώρα, το 2025 με την κατάρρευση, ο Περιφερειάρχης μας θυμήθηκε «τα λάθη του Αγοραστού», ενώ την Μελέτη του δρόμου την προσυπέγραψε ο ίδιος το 2013 – τι ζούμε συμπολίτες! – και λέει τώρα ότι «θα επανεξετάσει…». Και ανησυχώ, πλέον, πολύ, ρε παιδιά, για τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό», νιος ήμουνα, γέρασα κι ακόμα δεν τον κατάλαβα – λέτε να είμαι βλαξ;

Εγώ λέω απλώς ευτυχώς και ξανά ευτυχώς που υπάρχει αυτό το ευλογημένο «Διάταγμα Πηλίου», το οποίο, παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες παράκαμψης ή και ακύρωσης, τόσο από ιδιοκτήτες όσο και από Μηχανικούς (ας μην κοροϊδευόμαστε, συνάδελφοι…), κρατάει τους οικισμούς του Βουνού και των Ακτών μακριά από ανεγκέφαλους «αναπτυξιακούς» σχεδιασμούς με στόχο τον υπερτουρισμό (καινούργια λέξη κι αυτή, αλλά ακριβής) που θα κατέστρεφε τα πάντα. Τέλος για την ώρα.

Δεύτερο, αν αναρωτιέστε τι άλλο θα ακούσουμε σ’ αυτή την όμορφη πόλη σας πληροφορώ ότι ο Άρχοντάς μας είναι ανεξάντλητος. Σε συνέντευξη Τύπου, μετά από ένα συνηθισμένο βρίσιμο όλων των αντιπάλων ή και απλώς αντιφρονούντων δήλωσε «Ευτυχώς η πόλη ευτύχησε να έχει εμένα Δήμαρχο» και «Προστατεύω την πόλη από τους κοπρίτες». Βέβαια, καθώς φαίνεται, στην Αθήνα, όπου πήγε για να εξασφαλίσει χρήματα για απαραίτητα έργα, δεν κατάφερε τίποτα το αξιομνημόνευτο, άρα ας ικανοποιηθούμε με την ευτυχία και την προστασία (αν και αυτή η έννοια της προστασίας μπορεί να σημαίνει κι άλλα πράγματα…). Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Κι αν δεν σας κάνει κόπο ακούστε την Μαρία Δημητριάδη να τραγουδάει «Ο Φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον» σε στίχους Φώντα Λάδη και μουσική Θάνου Μικρούτσικου https://www.youtube.com/watch?v=iOM2dLthTjM.

Τρίτο, είναι γεγονός ότι παντού στην Ελλάδα συμβαίνουν συνεχώς οδικά ατυχήματα και δυστυχήματα, κάτι σαν επιδημία, όπου ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη οι σχετικοί δείκτες μειώνονται, στην Ελλάδα, την χώρα που πρωτοπορεί σε αναπτυξιακούς ρυθμούς και αριθμούς και δεν συμμαζεύεται, οι δείκτες αυξάνονται. Οι λόγοι δεν είναι πολλοί, δυο-τρεις είναι, εδώ και «αιώνες» διαπιστωμένοι και μηδέποτε αντιμετωπισμένοι. Και ο κυριότερος είναι το μυαλό! Τα λέμε, τα ξαναλέμε, τα λέει και κάθε πικραμένος/η, κι ύστερα πιάνει το τιμόνι κι αυτά που έλεγε πριν τώρα ισχύουν μόνο για τους άλλους, όχι για τον/την ίδιο/α. Θα τα ξαναπούμε κι εδώ, αλλά να θυμάστε: ο κυριότερος παράγοντας σε ένα ατύχημα ή, χειρότερα, δυστύχημα είναι το μυαλό – αυτό που καμιά φορά χύνεται στον δρόμο όταν δεν προστατεύεται από ένα σωστό κράνος ή μια σωστή ζώνη ασφαλείας.

Τέτταρτο, μοιράστηκαν με ανάθεση τα «μετά Ντάνιελ-Ελίας» έργα της Θεσσαλίας, όπως αναμενόταν, 1,35 δις ευρά στα τέσσερα: ΑΚΤΩΡ, ΑΒΑΞ, ΜΕΤΚΑ (ΜΕΤΛΕΝ), ΤΕΡΝΑ. Μέσα είναι και η συνέχιση του έργου βελτίωσης-ηλεκτροκίνησης της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου-Λάρισας, με ανάδοχο την ΑΚΤΩΡ. Κρατάω όλον τον πίνακα με έργα και εργολάβους και υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω την εξέλιξη. Θα προσπαθήσω, λέω, γιατί με τέτοια θηρία και τέτοιους θηριώδεις προϋπολογισμούς δεν βγάζει κανείς εύκολα άκρη. Για τον Βόλο καθ’ αυτόν, αν έχω καταλάβει καλά, περισσεύει μία γέφυρα στο Αλυγαρόρεμα, στην από Νέα Αγχίαλο είσοδο της πόλης. Χρήσιμο έργο, με το καλό να γίνει σωστά.

Τέλος, για 1233^η φορά, συν-Άνθρωποι. Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι δεόντως, Γεια-χαρά

Στην φωτογραφία, μια βόλτα στον (επίγειο) παράδεισο της «ευτυχισμένης» πόλης του Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 30.04.2025, αρ.φύλλου 4393)

κυκλο-φ-οριακα 1157, 12 Ιουλίου 2023

 

Εμείς πάλι εδώ, σταθερά, όσο σταθερά μας επιτρέπει το Ελληνικό Καλοκαίρι, που ήδη άρχισε να κάνει αισθητή την θερμή παρουσία του. Και καλά κάνει, καλοκαίρι είναι, ζέστη θα κάνει, είναι τελείως παράλογο να αποκαλείται μια ισχυρή ζέστη – η έννοια «καύσωνας» έχει καταντήσει «παιχνίδι στα χέρια των παιδιών», που έλεγε κι ο Σαββόπουλος στα νιάτα του – «επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο». Να μου πεις ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος πυρκαγιών ναι! να το καταλάβω και όντως πρέπει όλες οι πυροσβεστικές δυνάμεις να είναι σε απόλυτη ετοιμότητα για κατασβέσεις κι όχι για «ενίσχυση» του ΕΚΑΒ όπως προβλέπει η πρόσφατη παντελώς απαράδεκτη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α 132/05.07.2023).

Εκλείπει σιγά-σιγά αυτό που κάποτε ονομάζαμε «κοινή λογική» σε τούτη τη γη που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα σύμφωνα με τον Άγγελο Βλάχο (1838-1920) – Ω! δεν την αγνοεί κανείς / είναι η γη η Ελληνίς! Και αντικαθίσταται σταδιακά από τον εφήμερο εντυπωσιασμό και, κυρίως, από το απόλυτο κέρδος των ολίγων και μόνον αυτό. Δυσκολεύομαι, συμπολίτες, πολύ δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ, και τα παιδιά μου με λένε γκρινιάρη. Νιώθω ότι περιστοιχίζομαι από ένα σύννεφο που συνεχώς με φτύνει, γελάει μαζί μου και μου υπενθυμίζει διαρκώς πόσο βλάκας είμαι.

Ζεστούλα, λοιπόν. Κι εμείς, όπως όλοι οι δυνάμενοι, (κι ας μην ξεχνάμε, συν-άνθρωποι, ότι δεν δύνανται όλοι...) πήραμε τον δρόμο της θάλασσας, που μας βγάζει στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Με βοριαδάκι και μια παραλία μεγαλείο, το Αιγαίο στα κέφια του. Πήγαμε από Χάνια, όπου συναντήσαμε το έργο της παράκαμψης του χιονοδρομικού κέντρου και γυρίσαμε από Νεοχώρι, σχεδόν ολόκληρο το καλό μας Κύκλωμα Πηλίου το οποίο, επαναλαμβάνω για χιλιοστή φορά, μπας και το αντιληφθεί κανείς, είναι Εθνική Οδός και ανήκει στο Τριτεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο (με εξαίρεση το τμήμα Χάνια-Κισσός, το οποίο συνδέει τις Εθνικές Οδούς 34^α και 34 και ανήκει στο Πρωτεύον Επαρχιακό Οδικό Δίκτυο του Νομού Μαγνησίας). Στον δρόμο πριν και μετά την Τσαγκαράδα συναντήσαμε μεγάλα κα δύσκολα εργοτάξια στήριξης του δρόμου – αυτά είναι πραγματικά έργα με μέλλον και πολύ καλώς γίνονται. Κι όσο πηγαίναμε, ως γνωστόν, περνάγαμε το ένα μεγάλο ρέμα του Ανατολικού Πηλίου μετά το άλλο. Και αναρωτιόμουνα, πόσο δύσκολο είναι ή πόσο μεγάλη δαπάνη απαιτείται για να μπει μια πινακίδα που να λέει π.χ. Κερασόρεμα, το όνομα του ρέματος, βρε αδερφέ. Κανένας, ούτε καν κάποιος τοπικός, εξωραϊστικός ή άλλος σύλλογος, σε συνεννόηση με την Τεχνική Υπηρεσία της Περιφέρειας, δεν μπορεί να ενδιαφερθεί γι’ αυτό το τόσο απλό θέμα, που όμως έχει μια δική του αξία, έστω και μόνο τουριστική (και όχι κερδοφόρα...);

Το θέμα με τις φωτοβολταϊκές καλλιέργειες (κακοέργειες θα τις λέμε στο εξής) τελειωμό δεν έχει. Φίλος εξ Αθηνών, αρμόδιος περί αυτά, μου επεσήμανε ότι για πάρκο ισχύος 400 MW απαιτούνται 727.272 πανέλα και συνολικά 4.000 στρέμματα. Συμμαθητής καλός διαμένων στις ΗΠΑ συμμερίζεται τις ανησυχίες της στήλης αλλά επισημαίνει ότι και η γεωργία στην Θεσσαλική πεδιάδα δυστυχώς δεν είναι βιώσιμη, λόγω της επιμονής στις υδροβόρες καλλιέργειες και την εξ αυτού του λόγου διαρκή υποχώρηση των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων. Έχει δίκιο ο Βασίλης, χρόνια και ζαμάνια, γέρασα ακούγοντας-διαβάζοντας περί της ανάγκης αναδιάρθρωσης του παραγωγικού μοντέλου στην Θεσσαλική πεδιάδα, τίποτε δεν έγινε. Με την ανασύσταση της λίμνης Κάρλας όλοι θεώρησαν ότι τα προβλήματα των γεωτρήσεων τελείωσαν και απλώς συνέχισαν όπως ήξεραν. Όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την πλήρη κατάργηση της καλλιεργήσιμης γης, όπως φαίνεται στην φωτογραφία, σε περιοχή στην διαδρομή Θεσσαλονίκης-Γρεβενών. Όχι πείτε μου, φίλοι συν-Έλληνες, δεν είναι τρομακτικό αυτό το τοπίο;

Όπως δεν έχει τελειωμό και το θέμα με το parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος. Το παρακολουθούμε.

Και κάτι διάβασα περί υπογραφών για τον Ναύσταθμο, στον Αλμυρό. Και μου ήρθε στον νου μια άλλη μεγάλη «επένδυση» στην περιοχή από μια εταιρεία που (θα...) την έλεγαν Σαρατόγκα ή κάπως έτσι, ξέρει κανείς τίποτε; Επαναλαμβάνουμε, δεν τα προλαβαίνουμε όλα βρε παιδιά, κάνουμε και κανένα μπάνιο...

Σας αγαπώ αδιαλείπτως και καταχρηστικώς. Γεια σας

Στην φωτογραφία φωτοβολταϊκές κακοέργειες ...

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 12.07.2023, αρ.φύλλου 3975)

κυκλο-φ-οριακα 1146, 26 Απριλίου 2023

Φίλες και Φίλοι, Καλημέρα. Αποχωρεί και ο τέταρτος μήνας του έτους, πέρασε και η αποφράδα επέτειος της 21^ης Απριλίου – καλός φίλος εκείνη την ημέρα μου έστειλε ένα βιντεάκι από το Youtube με το άσμα «Το λεν οι πετροπέρδικες» οι οποίες πετροπέρδικές, μαζί με το αηδόνι, απευθύνονται στον Γιώργο Παπαδόπουλο και του λένε ότι «για σένα μιλάει ο ντουνιάς, για σένα καμαρώνει...» κι άλλα πολλά, σε ρυθμό καλαματιανό, στον οποίο καλαματιανό, ως γνωστόν, ο υπ’ όψιν διέπρεπε στα στρατόπεδα τα Πάσχατα με τους δύσμοιρους φαντάρους, ιδίως εκείνο το Πάσχα του 1968, που έτυχε να συμπέσει, 21 Απριλίου, ένα χρόνο μετά το πραξικόπημα. Δεν το είχα ακούσει, τόσα χρόνια, αυτό το άσμα, τώρα τ’ άκουσα κι αυτό...

Τώρα πια δεν προλαβαίνω να ακούω. Να ακούω, να βλέπω, να διαβάζω, ένας καταιγισμός, όλοι και όλα τρέχουν, διαγκωνίζονται, ποδοπατούνται, ποιος ή ποιο θα με «ενημερώσει» πρώτα, μπας και μείνω άνευ («χωρίς», που λέει κι η διαφήμιση για τα αλλαντικά). Μπας και χάσω την πληροφορία, που, στις περισσότερες περιπτώσεις, μου είναι άχρηστη ή ανώφελη. Κι αντίστροφα, η πληροφορία που με ενδιαφέρει να μην υπάρχει σε κανένα προφανές σημείο, να πρέπει κάθε φορά να σκάβω για να την βρω και πολύ συχνά να μην την βρίσκω – Κοινωνία της Πληροφορίας σου λέει ο άλλος.

Αλλά ας έρθουμε στα δικά μας, καθώς ολοταχώς, πλέον, βαδίζουμε προς εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές. Τα ερωτήματά μας, σήμερα, προς την αγαπητή μας Περιφέρεια Θεσσαλίας και, αναλόγως, την επίσης ιδιαιτέρως αγαπητή μας Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας & Σποράδων (αλήθεια, τι έγινε το «Βορείων» στις Σποράδες πότε δεν κατάλαβα, όπως δεν κατάλαβα ότι με το Πρόγραμμα Καλλικράτης έγινε κατάτμηση του «πρώην Νομού Μαγνησίας» σε δύο διακριτές Περιφερειακές Ενότητες). Τέλος πάντων, τα ερωτήματα έχουν να κάνουν με τα μεγάλα, τα πραγματικά έργα που πρέπει να γίνουν και δεν γίνονται στην Μαγνησία, ενώ πανηγυρίζονται κάτι αγροτικά δρομάκια, κάτι γηπεδάκια, κάτι κτηριάκια και κατά την πρόσφατη ορολογία διάφορα «έργα οδικής ασφάλειας». Θα γίνω σαφής. α) Περιφερειακός Π.Σ.Βόλου, τμήμα Μπουρμπουλήθρα-οδός Λαρίσης. Έργο χαμένο στο διάστημα, μεταξύ Υπουργείου και Περιφέρειας (για Δήμο δεν μιλάμε, ούτε που πέφτει δεν ξέρει, αν σχετιζόταν με το Πανθεσσαλικό Στάδιο μπορεί και να ήξερε...). Ποιος θα μας πει τι πρόκειται να συμβεί όσο ζούμε; β) Περιφερειακός συνέχεια, διέλευση Αγριάς-Μαλάκι. Κάποια στιγμή, πρόσφατα, κοντέψαμε να ξανα-τσακωθούμε για το αν θα έχει πεδινή χάραξη (κάτω από τον σημερινό δρόμο, προς την θάλασσα) στα Λεχώνια ή ορεινή χάραξη, με κοιλαδογέφυρες και τούνελ. Έχει ανακοινωθεί επισήμως κι αυτό το τμήμα, και ήταν σαφής η τοποθέτηση του κ. Περιφερειάρχη αυτοπροσώπως υπέρ της πεδινής χάραξης. Ποιος θα μας ενημερώσει θετικά τι και πότε πρόκειται να γίνει; γ) Οδός παράκαμψης Ζαγοράς, έργο χρήσιμο, εδώ και χρόνια σταματημένο, ούτε κι αυτός ο Δήμος ενδιαφέρεται. δ) Οδός παράκαμψης του Χιονοδρομικού Κέντρου, ανακοινώθηκε, έχουν κοπεί και μερικά δέντρα, αν δεν κάνω λάθος, κι ύστερα; Προσωπικά δεν το θεωρώ απαραίτητο έργο, υπάρχουν όμως πολλοί που το θεωρούν. ε) Οδός παράκαμψης Άλλης Μεριάς, έργο χρησιμότατο για να πάψει να ταλαιπωρείται τόσο αυτός ο οικισμός, κάποτε ξεκίνησε η μελέτη, δεν ξέρω καν σε τι στάδιο βρίσκεται – γύρω στο 2010 οι άνθρωποι του χωριού είχαν ζητήσει να απαγορέψουμε, ως Νομαρχία, την διέλευση βαρέων οχημάτων από αυτόν το έρμο δρόμο, εγώ, ως Μηχανικός της Τεχνικής Υπηρεσίας τότε, εισηγήθηκα θετικά, η απαγόρευση δεν επετεύχθη. στ) Ανισόπεδος κόμβος στο Σέσκλο, ακόμη ένα έργο που χρόνια βρίσκεται στα χαρτιά.

Τι γίνεται με όλα αυτά, συμπολίτες, συνάδελφοι, συνάνθρωποι; Εκατομμύρια πάνε κι έρχονται στα μάτια μας συνοδευόμενα από μεγαλόστομες ανακοινώσεις Kostas Agorastos, έργα απαραίτητα δεν γίνονται. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην πόλη του Βόλου με τον Άρχοντά της, άλλη φορά τις λεπτομέρειες. Πάμε παρακάτω.

Δύο καινούργιες αυτόματες μπάρες σε χώρους στάθμευσης του Δήμου Βόλου είδαμε πρόσφατα. Ή μία στην Πλατεία Μπόρελ και η δεύτερη στον χώρο πίσω από το Δημοτικό Θέατρο. Και οι δύο χώροι είναι από την αρχή ενταγμένοι στο Σύστημα Ελεγχόμενης Στάθμευσης (ΣΕΣ) και λειτουργούσαν κανονικά με τα μηχανήματα στάθμευσης ΑΜΑΝΟ από το 1994 και, όταν πλέον αυτά παρέδωσαν το πνεύμα λόγω ανταλλακτικών, με ξυστές κάρτες. Τώρα, πώς θα λειτουργήσουν οι μπάρες δεν έχω ιδέα και φυσικά δεν μπορώ να ξέρω αν αυτό είναι καλύτερο ή χειρότερο για την συνολική λειτουργία της πόλης. Σύντομα θα ξέρουμε. Ύστερα υπάρχει και η Εταιρεία που έχει εγκατασταθεί στην Πλατεία Μπόρελ και έχει σχεδόν μόνιμα περίπου 20 θέσεις στάθμευσης κατειλημμένες – τι συμφωνία υπάρχει;

Δευτέρα «του Θωμά» ώρα 11:00 στο Δημαρχείο η 3^η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το πολύ σοβαρό θέμα του σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στον Παγασητικό μας. Ο Δήμαρχος αποκάλεσε από μικροφώνου εμάς τους πολίτες «κοπρίτες» και αποχώρησε συνοδευόμενος. Στον διάδρομο ένας πολίτης τον ρώτησε γιατί τον αποκαλεί έτσι, φυσικά ο Άρχων δεν έδωσε απάντηση στο «γιατί», γύρισε την πλάτη στον πολίτη, προχώρησε 3-4 βήματα και είπε την γνωστή παντελονάτη κουβέντα «βρε άντε και γ...ου». Σχεδόν μπροστά μου, στον διάδρομο του Δημαρχείου, που κάποιοι αποκαλούν «Ναό της Τοπικής Δημοκρατίας». Καλή Ανάσταση, συμπολίτες!

Ευτυχώς σύσσωμες και ομόφωνες οι μειοψηφίες του Δημοτικού Συμβουλίου, με την επίσης ομόφωνη συνδρομή όλων των επιστημονικών φορέων διέσωσαν την αξιοπρέπεια της πόλης μας και σήμερα υπάρχει Απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, το οποίο «Τάσσεται κατά της τοποθέτησης σταθμού LNG σε οποιοδήποτε σημείο του Παγασητικού».

Αυτά είναι, επαναλαμβάνω, πολύ σοβαρά ζητήματα, συμπολίτες, και πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα. Δεν είναι ΝΠΣ και λουλουδάκια, που σήμερα έχει αύριο δεν έχει και σκασίλα μου και σκορδοκαΐλα μου...

Σας αγαπώ αναφανδόν, γεια σας.

Στην φωτογραφία ένας αθηναϊκός τοίχος μιλάει. Και μας καλεί...

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 26.04.2023, αρ.φύλλου 3922)

κυκλο-φ-οριακα 1129, 7 Δεκεμβρίου 2022

το ιστορικό μας Τραινάκι στην οδό Δημητριάδος, στον ιστορικό χιονιά του 1957

Καλημέρα συμπολίτες. Με μία ημέρα καθυστέρηση Χρόνια Πολλά στους Νικολάδες και στις Νικολέτες, με δύο ημέρες στους Σάββες, με τρεις ημέρες στις Βαρβάρες. Και ο πολιούχος μας Άγιος να μας φυλάει όλους. Υπάρχει και η παροιμία «Τ’ς Αγιαβαρβάρας βαρβαρών’(ει), τ’ Αησάββα σαβανών’(ει) κι τ’ Αηνικόλα παραχών’(ει)» υπονοώντας άγρια χιονόπτωση στις 6 Δεκεμβρίου, τότε που ειπώθηκε. Και προφανώς άνευ κλιματικής αλλαγής. Αλλά και ο Βόλος έχει την εμπειρία του χιονιά του 1957, όταν στις 3 Δεκεμβρίου χιόνισε παραπάνω από μισό μέτρο μέσα στην πόλη και πολύ περισσότερο στο Πήλιο, όπου πάγωσε τα πάντα για έναν μήνα περίπου, καταστρέφοντας και πολλές καλλιέργειες. Σε αυτόν τον «λευκό όλεθρο» (πηλιορείτες τον ονόμασαν έτσι αυτόν τον χιονιά, δεν υπήρχαν τότε ονόματα στις κακοκαιρίες…) το μόνο συγκοινωνιακό μέσον ήταν το Τραινάκι του Πηλίου, το οποίο, με τη βοήθεια του θρυλικού «βαρδαμπόγου» άνοιγε δρόμο μέσα στο χιόνι και ηρωικά, ως υλικό και ως άνθρωποι, πηγαινοερχόταν καθημερινά Βόλο-Μηλιές. Όπου βαρδαμπόγος ένα μεταλλικό ειδικό εξάρτημα, τριγωνικό με πλάτος βάσης όσο το πλάτος της μηχανής και με οξεία μύτη, που το κοτσάρανε μπροστά στην μηχανή και άνοιγε δρόμο μέσα στο χιόνι, στα «επιστημονικά» χιονοδιώκτης – έψαξα να βρω μια φωτογραφία του, απέτυχα, αν κανείς κατέχει και προαιρείται, μετά χαράς θα την αποδεχτώ.

Πάντως για την ώρα χιόνι στην πόλη δεν έχουμε. Στα Χάνια και στο χιονοδρομικό κέντρο είχαμε 5-10 πόντους, καλόν χειμώνα. Αλλά να που, όπως πάντα σ’ αυτή τη στήλη, το ένα φέρνει τ’ άλλο και το χιονοδρομικό κέντρο φέρνει στον νου την παράκαμψή του. Πάει πολύς καιρός που ανακοινώθηκε αρμοδίως και επισήμως (πάντα με αναφορά στις περιβόητες «ανθρώπινες κοινότητες»…) κάποιο είδος έναρξης του έργου – συγγνώμη για την ασάφεια, αλλά στις 17 Μαΐου 2021 ο Περιφερειάρχης μας Kostas Agorastos ευχαριστούσε τον Υπουργό Κώστα Καραμανλή για την χρηματοδότηση του έργου με 4,5 εκατομμύρια και τα «μέσα» έγραφαν ότι «το έργο δημοπρατείται», σε ενεστώτα χρόνο τον Μάιο πριν από ενάμιση χρόνο, τι έγινε άραγε μετά από τότε; Αλλά μήπως και η συνέχιση του Περιφερειακού Δρόμου δεν έχει ομοίως πανηγυρικά ανακοινωθεί; Έγινε κάτι και δεν το πήρα χαμπάρι; Εκείνος πάντως ο δρομάκος μέσα στα κτήματα που τον εγκαινίασε ο κ. Πέτσας μια χαρά είναι, την υγεία μας να έχουμε και το χαμόγελό μας να μην χάνουμε – στην Λάρισα ολοκληρώνεται κάθε μέρα ο ένας δρόμος μετά τον άλλο! Εγώ για να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, και μη προς κακοφανισμόν κανενός, αυτή την παράκαμψη του χιονοδρομικού κέντρου καθόλου απαραίτητη δεν την θεωρώ από την στιγμή που υπάρχει ωραίος δρόμος, η Εθνική Οδός αρ. 34^α, ο οποίος αποχιονίζεται πάντα και γρήγορα και εύγε στους αποχιονιστές! Πάμε παρακάτω.

[Το κείμενο αυτό γράφτηκε το απόγευμα της Δευτέρας κι από ότι φάνηκε ήταν πολύ επίκαιρο. Τρίτη πρωί στις εφημερίδες ανακοινώσεις Περιφερειάρχη περί χρηματοδότησης με 977.000 € της επικαιροποίησης της μελέτης! Άρα δικαίως ανησυχούμε, αγαπητοί αναγνώστες, χρηματοδότηση για απαλλοτριώσεις και, πολύ περισσότερο, για κατασκευή του έργου δεν υπάρχει, θα αναζητηθεί από τον γνωστό θεόσταλτο Υφυπουργό μέχρι τις εκλογές…].

3 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, ΑμεΑ. Τεράστια τα εμπόδια, ελάχιστες οι βελτιωτικές κινήσεις, τις περισσότερες φορές να λειτουργούν ως άλλοθι ή, ακόμη καλύτερα, ως απλή υποχρέωση συμμόρφωσης με τους «αυστηρούς» κανονισμούς «Σχεδιάζοντας για όλους» (1997) και κάποιους μεταγενέστερους, μέχρι το 2009. Και τελικώς; Γεμάτα τα πεζοδρόμια με κίτρινες αυλακωτές και «μπιμπικιασμένες» πλάκες που σταματούν σε δέντρα, καφάσια, στάσεις, μπλοκαρισμένες από αυτοκίνητα οι περισσότερες προσβάσιμες ράμπες στα πεζοδρόμια – υπάρχουν και πολλές ράμπες που εκ κατασκευής δεν είναι προσβάσιμες, έγιναν απλώς για να γίνουν – από τα ηχητικά φανάρια-βοηθούς για τυφλούς που κάποτε είχαμε εγκαταστήσει σε πολλούς σηματοδοτούμενους κόμβους (είχα πρωτοστατήσει σ’ αυτό, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο των Μαγνήτων Τυφλών κ. Λάμπρο Παρασκευά) δεν λειτουργεί κανένα, οι ζαρντινιέρες στην οδό Δημάρχου Κονταράτου (ποιος είναι αυτός; ένας, δεν τον ξέρεις, εξωγήινος ήτανε…) διακόπτουν τις κινήσεις αλλά κανείς δεν νοιάζεται. Δεν νοιάζεται, συμπολίτες, και δυστυχώς δεν νοιάζονται ούτε τα ίδια τα πληττόμενα άτομα. Ίσως ακούγεται σκληρό αυτό που λέω, όμως είναι η πραγματικότητα που είναι σκληρή. Απεναντίας, όταν ο Άρχοντας έστησε το γνωστό πανηγυράκι στα πεζοδρόμια της Ιωλκού κάτω από την Γαλλίας για την δήθεν «πρώτη ελεύθερη διαδρομή για ΑμεΑ στον Βόλο» ο σχετικός φορέας έσπευσε να παραστεί και να συγχαρεί αναλόγως. Έκτοτε δεν ξαναπέρασε ΑμεΑ από εκείνα τα πεζοδρόμια…

Δύσκολα πράγματα, συμπολίτες, είμαστε μια κοινωνία που δεν μαθαίνει, που αρνείται να μάθει – μόνο φατσοβιβλίο έμαθε αυτή η κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια και πρόσφατα πώς να ζει με επιδόματα. Και χθες έμαθε ότι αστυνομικοί (και λιμενικοί) θα λάβουν «μποναμά» 600 €, ίσως για να εξασκηθούν περισσότερο στην σκοποβολή όταν καταδιώκουν 16χρονους παραβάτες… Δύσκολα πράγματα, συμπολίτες!

Και αφού έγραψα για πεζοδρόμια, ένα αγαπημένο θέμα είναι τα πεζοδρόμια που ανακατασκευάζει ο Δήμος με δική του δαπάνη σε κεντρικούς δρόμους σε αντιδιαστολή με τα πεζοδρόμια που κατασκευάζουν ή ανακατασκευάζουν με δική τους δαπάνη οι παρόδιοι ιδιοκτήτες σε όλους τους υπόλοιπους δρόμους της πόλης. Το έχουμε ψάξει καλά, θα το δούμε λεπτομερώς στα επόμενα, η Νομοθεσία είναι σαφέστατη: Ο ισχύων Κτιριοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ Δ 59/03-02-1989) στο άρθρο 24 «Πεζοδρόμια», παρ. 2 «Υπόχρεοι» γράφει επί λέξει: «2.1. Υπόχρεοι για την κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πεζοδρομίων και των τεχνικών έργων που τα αποτελούν (κράσπεδα, ρείθρα, υπόστρωμα και επίστρωση ή επικάλυψη) είναι οι ιδιοκτήτες των παρόδιων ακινήτων μπροστά στα οποία βρίσκονται.»

Σαφές; Λέει κι άλλα ωραία αυτό το άρθρο, την άλλη φορά. Διαπρύσιος ευχέτης περί υγείας, γεια σας και χαρά σας!

Στην φωτογραφία το ιστορικό μας Τραινάκι στην οδό Δημητριάδος, στον ιστορικό χιονιά του 1957.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 07.12.2022, αρ.φύλλου 3830)

κυκλο-φ-οριακα 1121, 12 Οκτωβρίου 2022

Καλημέρα και τούτη την Τετάρτη. Πληθώρα γεγονότων στον μείζονα κόσμο, αναστάτωση και στην ωραία μας πόλη καθώς βρισκόμαστε στη μέση μιας εβδομάδας ποικίλων σοβαρών αποφάσεων. Σεισμός στον Κορινθιακό κόλπο, έκρηξη του ηφαιστείου του ιταλικού νησιού Στρόμπολι (ένα από τα τέσσερα ενεργά ηφαίστεια της Ιταλίας), εκτροχιασμός τρένου στην τοπική γραμμή Λιανοκλάδι-Τιθορέα, ολοκλήρωση του μετρό της Αθήνας μέχρι τον Πειραιά, δεκάδες πνιγμένοι μετανάστες, ανατίναξη της γέφυρας στην Κριμαία και αντίποινα στο Κίεβο (οχτώ μήνες πολέμου χωρίς κανένα αποτέλεσμα), σύναξη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας (European Political Community) τουτέστιν σε δουλειά να βρισκόμαστε, 44 ηγέτες, ταξιδάκια, φωτογραφίες, κουβεντούλες να περνάει ή ώρα και αποφάσεις να μην παίρνουμε – σύγκρουση Μητσοτάκη-Ερντογκάν (μπρρρ…) ενώπιον της απολύτως απαθούς (τουλάχιστον…) «ευρωπαϊκής οικογένειας», στην οποία, αν δεν το ξέρετε, περιλαμβάνεται η Γεωργία, η Αρμενία, το Ατζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, όλες αμιγώς ευρωπαϊκές χώρες και δεν περιλαμβάνονται η Ρωσία και η Λευκορωσία, που, ως γνωστόν, δεν βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Όλα καλά, λοιπόν, τους νικήσαμε πάλι και πολύ υπερήφανος αισθάνθηκα, ύστερα, μετά την ομαδική φωτογραφία κάτω από την αψίδα με την Τσέχικη σημαία, είδα και την τοπική μας φωτογραφία με τρεις βουλευτές (παραδόξως έλειπε η τέταρτη…) μία αντιπεριφερειάρχη, έναν δήμαρχο και έναν Υφυπουργό Εσωτερικών να κόβουν όλοι μαζί μια λευκή κορδέλα σε μια ασφαλτόστρωση αγροτικού δρόμου 3 χιλιομέτρων Λεφόκαστρο-Καλαμος μέσα από ελαιοπερίβολα! Έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτές τις υπερβολές, που δεν ξέρουμε πόσο πείθουν τους «χωριάτες» ή πόσο καταμαρτυρούν «έργο». Βεβαίως ο δρομάκος καλώς ασφαλτοστρώθηκε για να μην σπάνε τα αμορτισέρ των αγροτικών (κυρίως) οχημάτων που κινούνται στην περιοχή αλλά ως εκεί το μπράβο, ως εκεί και η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Το να φέρνεις έναν Υπουργό να σου κόψει κορδελίτσα γι’ αυτόν τον δρομάκο, ε! νομίζω ότι παραπάει – άσε που μου θυμίζει και λίγο από «μυστρί», συνέπεσε και με τον ναζιστικό χαιρετισμό του πατέρα του Υπουργού Υγείας (να τους χαίρεστε παιδιά, γιο και πατέρα…), ήρθε κι έδεσε η σούπα.

Με αγωνία θα περιμένω (πλάκα κάνω, έχω μάλλον βεβαιότητα για το αποτέλεσμα…) το Δημοψήφισμα του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου «…για την διατύπωση σύμφωνης ή μη άποψης των Μελών του, όσον αφορά στην προτεινόμενη χωροθέτηση του νέου Δικαστικού Μεγάρου Βόλου, στη συνοικία της Νεάπολης Βόλου…». Δημοκρατικό πράμα το Δημοψήφισμα, δημοκρατικό δικαίωμα η Απόφαση. Ως καλοί Δημοκράτες, ας την περιμένουμε.

Ας περιμένουμε και τις εκλογές στον Ιατρικό Σύλλογο Μαγνησίας, για τις οποίες νομίζω ότι η αντιπαράθεση των εκλογικών σχηματισμών αυτή τη φορά έπιασε πάτο, κρίμα, ίσως είναι κι αυτό ένα σημάδι της γενικευμένης κρίσης των θεσμών και των αξιών, που βιώνουμε ως κοινωνία.

Και ύστερα νάτοι πάλι για το ζήτημα του υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG στον Παγασητικό Κόλπο οι «φορείς» μπροστά μου – οι φορείς, αν θυμάστε από την προηγούμενη φορά, με τους οποίους ο Kostas Agorastos θέλει να λειτουργήσει το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Αυτή τη φορά, στις 4 Οκτωβρίου 2022, αποφάσισαν ότι η Επιτροπή των Επιστημονικών Φορέων «…αποδέχεται – με πλήρη συναίσθηση της συνθετότητας και των εγγενών δυσκολιών ολιστικής προσέγγισης του θέματος – την τιμητική πρόταση και ταυτόχρονα την ευθύνη να συντονίσει τον αναγκαίο διεπιστημονικό διάλογο, προκειμένου να συνεκτιμηθούν, με μεθοδολογική πληρότητα, όλες οι κρίσιμες παράμετροι της σχεδιαζόμενης δραστηριότητας και να αξιολογηθούν οι εν γένει επιπτώσεις αυτής στο φυσικό, οικιστικό και πολιτιστικό περιβάλλον και στα βιοτικά συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών της ευρύτερης περιοχής χωροθέτησης». Είναι ακριβώς οι ίδιοι Φορείς που στις 23 Μαρτίου 2022 είχαν ομόφωνα αποφασίσει ότι «Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή τάσσεται ομόφωνα κατά της φερόμενης χωροθέτησης της σχεδιαζόμενης δραστηριότητας δημιουργίας υπεράκτιου πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην ευρύτερη περιοχή του Λιμένα Βόλου, αλλά και κατά οποιασδήποτε τυχόν άλλης χωροθέτησης που χαρακτηρίζεται από αντίστοιχη εγγύτητα με υφιστάμενες δραστηριότητες εντός διαμορφωμένου οικιστικού, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, εκφράζει δε τη θέση ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα θα πρέπει να χωροθετηθεί σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση τόσο από την πόλη του Βόλου, όσο και από τις λοιπές οικιστικές περιοχές της Μαγνησίας».

Δεν ξέρω, δεν διαφαίνεται ποιος έκανε αυτή την «τιμητική» πρόταση. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που υποχρεώνει κατά τεκμήριο σοβαρούς ανθρώπους να αναθεωρούν μέσα σε έξι μήνες την τεκμηριωμένη άποψή τους. Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το δέλεαρ. Δεν αντιλαμβάνομαι το «απολύτως κρίσιμο» αναπτυξιακό όφελος αυτής της επένδυσης. Υποθέτω ότι μεταξύ Μαρτίου και Οκτωβρίου έχουν ασκηθεί αναμενόμενες πιέσεις πολιτικής φύσης, μπορώ να τις «δικαιολογήσω» στην περίπτωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου και καναδυό φορέων ή/και συλλόγων ακόμη. Αλλά υπάρχουν και άλλοι που δεν τους δικαιολογώ. Και να ξέρουν όλοι ότι υπάρχουν πράγματα σε τούτον τον τόπο που δεν είναι «ναι μεν αλλά», ούτε είναι «φερόμενα» αλλά είναι πράγματι απολύτως κρίσιμα για την επιβίωση ημών και των παιδιών μας. Απλώς, ντροπή!

Κυρίες και Κύριοι, είπατε ένα «όχι» και σας χειροκροτήσαμε γι’ αυτό. Αν καταφέρετε να κάνετε το «όχι» «ναι» μέσα από τον «αναγκαίο διεπιστημονικό διάλογο», ανάλογο με αυτόν που εδώ και χρόνια κάνετε σχετικά με την μόλυνση της ατμόσφαιράς μας από την ΑΓΕΤ, θα σας γράψει η Ιστορία. Κι ας νομίζετε ότι δεν υπάρχει Ιστορία αλλά υπάρχουν μόνο συμφέροντα.

ΌΧΙ στην εγκατάσταση FSRU στον Παγασητικό Κόλπο!

Κάτι χρώματα στην άσφαλτο είδα στην οδό Εθνικών Αγώνων, λέτε αυτοί να είναι οι «νέοι ποδηλατόδρομοι»!; Ας περιμένουμε και γι’ αυτό λίγο ακόμη. Να είστε καλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία η ελληνική βαρκούλα έξω από τον Άγιο Κωνσταντίνο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 12.10.2022, αρ.φύλλου 3792)

κυκλο-φ-οριακα 1117, 14 Σεπτεμβρίου 2022

Καλημέρα σε όλες και όλους και Χρόνια Πολλά στις Σταυρούλες και στους Σταύρους. Στα μισά ο Σεπτέμβρης, άνοιξαν τα Σχολεία με «προαιρετικές μάσκες» (όπως αποφάσισε, λέει, η επιτροπή εμπειρογνωμόνων), ανεχώρησε δια τας αιωνίους μονάς (Καντέρμπουρυ και συναφή) η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ ΙΙ μετά από 96 χρόνια ζωής (1926-2022) εκ των οποίων 70 στον θρόνο (1952-2022), επιτέλους, στα 73 του θα γίνει και ο Κάρολος βασιλιάς, μίλησε ο Πρωθυπουργός μας στην 86^η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κι αν κατάλαβε κανείς τι είπε ας το πει, παρακαλώ και σ’ εμένα, ο ΝΠΣ Πύδνα έφερε ισοπαλία στο Φάληρο με το εκεί Ολυμπιακό και ο παρατυχών Πρόεδρος-Άρχων Βόλου και περιχώρων, «…ως λαϊκός άνθρωπος που ζει μέσα στην κοινωνία, ανάμεσα στους ανθρώπους της καθημερινότητας…»  πλάκωσε στο ξύλο έναν μοτοσυκλετιστή στη μέση του δρόμου του Αλίμου (αλίμονο ή αλλοίμονο…).

Όμως στο μπάσκετ πάμε καλά, κι αυτό ανεβάζει κάπως την ψυχολογία μας*), τώρα που επίκειται χειμώνας και η μεγαλειώδης μας Κυβέρνηση αποφάσισε, λέει, να επιδοτήσει (επι)στροφή στη χρήση πετρελαίου θέρμανσης «…αντί του ακριβού φυσικού αερίου»!! Κι ύστερα μου λες εσύ πράσινες πολιτικές και πράσινα άλογα. Ρυπογόνος ο λιγνίτης, αθώο (ξαφνικά!) το ανέκαθεν ρυπαρό πετρέλαιο, εξοβελιστέο το μέχρι χθες περιβαλλοντικά φιλικό φυσικό αέριο. Θύελλα εν κρανίω! Και οι πολίτες τρέχουν να αγοράσουν ξύλα για τις σόμπες και τα τζάκια, αλλά όλα αυτά προκαλούν αιθαλομίχλη και σωματίδια από τα οποία και θα πεθάνουμε. Το μόνο βέβαιο, σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, είναι ότι κάποτε θα πεθάνουμε, συνάνθρωποι, το ερώτημα είναι πόσο γρήγορα, μ’ όλες αυτές τις αλλοπρόσαλλές «διεθνείς» πολιτικές, που ως μοναδικό στόχο έχουν την αύξηση του πλούτου των ολίγων.

Στις 4 Μαΐου 2022, τα κυκλο-φ-οριακα 1103 αναφερόμενα στην ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου Βόλου έγραφαν επί λέξει: «Πόσο θα πάει ακόμη; Μήπως προβλέπεται να εγκαινιαστεί παραμονή των επόμενων εκλογών (2023 λέμε…) ώστε το πόπολο να πανηγυρίσει δεόντως τον άρχοντα των έργων, (όπως, καληώρα, προχτές στις Αλυκές) για ένα έργο που ξεκίνησε καλά-καλά το 2010, το 2014 ήταν «…για 300 οικογένειες…», το 2019 έγινε «…σπίτι του πολιτισμού…» και ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε – κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει και με το Μουσείο της Αργούς, που ξεκίνησε από «ψαρόβαρκα» κι έφτασε να γίνει «άβλη κληρονομιά»;». Και ω! του θαύματος: ο προαναφερθείς Άρχων στις 7 Σεπτεμβρίου φέτος δήλωσε ότι τα εγκαίνια του «πλήρως ανακατασκευασθέντος Δημοτικού Θεάτρου» θα γίνουν «στις αρχές του ερχόμενου Μαΐου» 2023, φυσικά. Και ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Κώστας Λούλης, αφού επεσήμανε ότι «…βαθιά μέσα στην καρδιά του ο κ. Δήμαρχος είχε την ανακαίνιση αυτού του θεάτρου…) συμπλήρωσε ότι «…είμαστε αισιόδοξοι, άνοιξη προς το καλοκαίρι…», άρα, όπως πολύ σωστά είχαν προβλέψει τα κυκλο-φ-οριακα, απολύτως προεκλογικά! Κι όταν διαβάζω τέτοιες αχρείαστες δηλώσεις αφοσίωσης από έναν άνθρωπο σαν τον Βολιώτη διεθνή επιχειρηματία Κώστα Λούλη, αναρωτιέμαι ειλικρινά…

Και επειδή έχουν μαζευτεί πολλά «μικρά» – έχω την κακή συνήθεια να ηχογραφώ στο κινητό μου τηλέφωνο ό,τι κυκλοφοριακό πέφτει στην αντίληψή μου – λέω σήμερα να διαγράψω μερικά. Πάμε λοιπόν:

Χάλια οι κυβόλιθοι στον δρόμο γύρω από την πλατεία του Αλμυρού. Καθόλου καλή η αρχική τοποθέτηση στη φάση της κατασκευής, σχεδόν το σύνολο του υποστρώματος έχει υποχωρήσει, όλο λακκούβες είναι ο δρόμος. Φίλε Κύριε Δήμαρχε, χρειάζεται έργο!

Τα καταστήματα εστίασης που έχουν τις τουαλέτες τους επάνω ή κάτω, με αρκετά, συνήθως, σκαλοπάτια. Πλήρης αδιαφορία για τα Άτομα με Αναπηρία αλλά και για άτομα με πονεμένα, εγχειρισμένα ή χτυπημένα πόδια. Πλήρης αδιαφορία γενικώς. Και κυρίως από το Κράτος, που χορηγεί ή, το χειρότερο, ανανεώνει τέτοιες άδειες λειτουργίας, αδιαφορώντας ομοίως πλήρως για τους πολίτες του

Ο δρόμος μέσα από την Άλλη Μεριά. Κάθε φορά αναρωτιέμαι πόσοι άγγελοι αγρυπνούν μέσα σ’ αυτό το σοκάκι, από όπου περνά όλη σχεδόν η κυκλοφορία του κεντρικού, βόρειου και ανατολικού Πηλίου. Υπάρχει, το ξέρω, μελέτη παράκαμψης Άλλης Μεριάς, δεν ξέρω μέχρι ποιο στάδιο έχει φτάσει. Αντί να αυτοσυγχαιρόμαστε γιατί δεν προωθούμε αυτό το σημαντικό έργο; Και γενικά με το Πήλιο έχω ένα θέμα, καθώς τίποτε δεν γίνεται όπως νομίζω ότι πρέπει. Πανηγυρίζουμε για την άχρηστη, κατά την γνώμη μου, παράκαμψη του χιονοδρομικού κέντρου ενώ δεν προχωρούν καθόλου οι απαραίτητες παρακάμψεις Ζαγοράς, Πορταριάς, Αφήσου, Μετοχίου, Άλλης Μεριάς – ο αείμνηστος συνάδελφος Αρχιτέκτων Μηχανικός Βασίλης Ζαφειρίδης είχε προτείνει και παράκαμψη Μακρυρράχης, έχω την πρότασή του στο αρχείο μου.

Αλλά και για την ολοκλήρωση του Περιφερειακού Δρόμου δεν ξέρω τι γίνεται. Περάσαμε και μ’ αυτό το θέμα πριν από μερικούς μήνες κανα-δυό μέρες πανηγυρισμών και «απαραιτήτων διευκρινίσεων περί την χάραξιν» κι ύστερα το θέμα χάθηκε. Κι ο άλλος, ο Άρχων, ετοιμάζεται, λέει, να κάνει κυκλικό κόμβο με κατάλληλη διακόσμηση (του στυλ «φλογοβόλος βαρβαρισμός» φαντάζομαι…) στην Μπουρμπουλήθρα, όπου από όσα εγώ ξέρω προβλέπεται η αρχή του κλάδου του Περιφερειακού προς (ας πούμε) Διμήνι και Λαρίσης, με ειδική διαμόρφωση κόμβου, που επίσης μελετάται. Τι γίνονται, άραγε, όλα αυτά; Ποιος ενδιαφέρεται;

Γενικώς ζούμε σε μια ευτυχισμένη πόλη, όπου ο μόνος μας πραγματικός καημός είναι τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια εν μέσω ενεργειακής κρίσης. Έχω κι άλλα ηχογραφημένα, την άλλη φορά. Μια τελευταία ερώτηση: το parking Φιλελλήνων λειτουργεί;

Και ένα ακροτελεύτιον σχόλιον: τις δεξαμενές στο Πεδίον Άρεως δεν τις γνωρίζει κανείς. Δεν υπάρχουν. Καλή Λευτεριά, γεια σας.

Το Αιγαίο είναι πάντα εδώ! 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 14.09.2022, αρ.φύλλου 3772)

*) το κείμενο ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Τρίτης (και δεκατρείς). Το βράδυ συνέβη η γερμανική καταστροφή...

κυκλο-φ-οριακα 1087, 12 Ιανουαρίου 2022

Καλημέρα αγαπητοί και αγαπητές. Κυκλο-φ-οριακά 1087 σήμερα, 20 Ιανουαρίου 1991 οι πρώτες 719 τυπωμένες λεξούλες, με τα χρόνια αυξήθηκαν στις 735.000, όλες τυπωμένες σε φύλλο εφημερίδας, ανεξάρτητα από την από το 2011 ηλεκτρονική δημοσίευση στο προσωπικό μου ιστολόγιο και αργότερα στην σελίδα του φατσοβιβλίου. Θεού θέλοντος και κορωνοϊού επιτρέποντος μέσα στο αρξάμενο 2022 η στήλη θα φτάσει τις 1100 δημοσιεύσεις – ας ευτυχήσουμε!

Ξεκινώντας, η στήλη θέλει να συγχαρεί τον Φιλόλογο Κύριο Αλέξανδρο Δημητρόπουλο τόσο για την εις Αναγνώστην χειροθεσία του, όσο και για τα άρθρα του σχετικά με την αδιάλειπτη τουρκική επιθετικότητα. Με τον κ. Δημητρόπουλο είχα την τιμή να συνυπάρξω επί 17 χρόνια στην Βολιώτικη Χορωδία (ο Αλέξανδρος τενόρος, εγώ βαρύτονος), τα περισσότερα από τα οποία διακόνησα αυτό το ιστορικό Καλλιτεχνικό Σωματείο ως Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, με Πρόεδρο εκείνον, και να τον διαδεχτώ το 2014, όταν παραιτήθηκε προκειμένου να ασχοληθεί περισσότερο με τα υπόλοιπα ενδιαφέροντά του. Εύχομαι να έχει καλή σωματική, ψυχική και διανοητική υγεία ώστε να συνεχίσει να ευλογεί όλους μας δια των λόγων και των έργων του.

Τρίτη πρωί, που γράφονται αυτές οι γραμμές, βρέχει πολύ. Ο «Διομήδης», λένε οι νονοί μετεωρολόγοι, ευθύνεται. Ο οποίος Διομήδης ήταν μυθικός βασιλιάς του Άργους και, σύμφωνα με τον Όμηρο στην Ιλιάδα, ήταν ο τρίτος καλύτερος πολεμιστής στον Τρωικό Πόλεμο, μετά τον Αχιλλέα και τον Τελαμώνιο Αίαντα, αλλά και άντρας σώφρων, με σοφές απόψεις, που τις αποδέχονταν ο Αγαμέμνων και ο Νέστωρ. Τώρα γιατί πρέπει μια τέτοια μυθολογική προσωπικότητα να ταυτίζεται στις συνειδήσεις των συγχρόνων Ελλήνων (και Κυπρίων, αν δεν κάνω λάθος) με φυσικές καταστροφές εγώ δεν το γνωρίζω – υποθέτω πως ούτε οι σύγχρονοι μετεωρολόγοι, απορροφημένοι από τους ουράνιους και αέριους χάρτες, αλλά ούτε και οι σύγχρονοι Έλληνες, απορροφημένοι από το ίνσταγκραμ και τα σόσιαλ, ενδιαφέρονται για τέτοιες λεπτομέρειες. Άλλωστε το σύνθημα είναι «Don’t look up» (Μην κοιτάς προς τα πάνω), μια πολύ καλή κινηματογραφική ταινία, που ταιριάζει γάντι στην παγκόσμια πολιτικο-κοινωνική λειτουργία υπό την απειλή ενός τεράστιου μετεωρίτη, και οπωσδήποτε και στην ελληνική, με την δεδομένη πανδημία, την δεδομένη κυβέρνηση και τον δεδομένο ΣΚΑΪ του καθημερινού Αδώνιδος. Δείτε την ταινία και τα ξαναλέμε.

Εμείς, παρ’ όλη τη βροχή, ας κάνουμε μια μικρή βόλτα στην πόλη και τα περίχωρά της.

Στον παραλιακό δρόμο από τα Πευκάκια προς τις Αλυκές, στον δρόμο που ονομαζόταν μετά βεβαιότητος «Παπαδάκου» και τώρα χωρίς επίσημη μετονομασία βλέπω πινακίδες που γράφουν «Ασα Τζένικς» (άλλη φορά σχετικά με αυτόν τον άνθρωπο), στο προς την θάλασσα πεζοδρόμιο με τον ποδηλατόδρομο είχαν τοποθετηθεί ιστοί με φωτοβολταϊκές πλάκες και φωτιστικά σώματα, πρωτοποριακά για την προ δεκαετίας, περίπου, εποχή κατασκευής αυτού του έργου από την (προηγούμενη) Δημοτική Αρχή Σκοτινιώτη – ναι, ναι! συμπολίτες, γίνονταν και τότε έργα, πιστέψτε το!. Αυτά, λοιπόν, τα οικολογικά φωτιστικά σημεία, σήμερα δεν λειτουργούν, στην απέναντι πλευρά υπάρχουν κανονικοί ιστοί με τις γνωστές σε όλη την πόλη λάμπες LED με το ξέξασπρο φως των 6000 βαθμών Kelvin. Γιατί συμβαίνει αυτό; Και γιατί απαξιώθηκε με τέτοιον τρόπο ένα σοβαρό, κατά τη γνώμη μας, περιουσιακό στοιχείο του Δήμου, όπως αυτά τα φωτοβολταϊκά φωτιστικά;

Εισέρχομαι στην πόλη από τα Αηβαλιώτικα (καθόλου καλή η εικόνα μας) αφού έχω περάσει από το γεφυράκι στο Αλυγαρόρεμα (που όλο γίνεται κι ακόμα το ίδιο χάλια είναι) και φτάνω στην Μπουρμπουλήθρα, όπου περιμένω να γίνει ένας κόμβος, ισόπεδος ή ανισόπεδος, δεν έχω καταλάβει αν έχει κατασταλάξει το θέμα, και να ξεκινήσει από εκεί ένας δρόμος, που θα συναντήσει τον Περιφερειακό στην γέφυρα πάνω από την οδό Λαρίσης και θα ολοκληρώσει την Αρτηρία Παράκαμψης του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Βόλου από Εθνική Οδό αρ. 30 (Μπουρμπουλήθρα) μέχρι Εθνική Οδό αρ. 34 (δεξαμενές καυσίμων πριν την Αγριά). Πού βρίσκεται αυτό το θέμα, το παρακολουθεί κανένας; Μήπως ο επί της αναπτύξεως κύριος βουλευτής μας, ο οποίος εκστασιάζεται επειδή επιτέλους θα γίνει ένα γηπεδάκι στην Άνω Γατζέα και έφερε, μαζί με τους υπόλοιπους παράγοντες, που εμφανίστηκαν σύσσωμοι και ομόψυχοι, κοτζαμάν Υφυπουργό Αθλητισμού προκειμένου να υπογράψει επιτοπίως την σύμβαση του έργου «Βελτίωση υφιστάμενων γηπέδων και μπάσκετ στην Άνω Γατζέα Τ.Κ. Αγ.Γεωργίου Δήμου Νοτίου Πηλίου». Ανατρίχιασα συνάνθρωποι, ειλικρινά το λέω, και επειδή έχω περιπλανηθεί πολύ στην ελληνική ύπαιθρό κι έχουν δει τα μάτια μου γήπεδα-βοσκοτόπια και γήπεδα-χωράφια με γκολπόστ και κερκίδες φυτρωμένες και αποδυτήρια-μαντριά και μπασκέτες σπασμένες, που όλα, κάποτε, όταν δημιουργήθηκαν, ακόμη και χωρίς ηλεκτρονικούς υπολογιστές και φωτορεαλισμούς, διέθεταν άψογα τρισδιάστατα σχέδια και άψογες πολυδιάστατες άριστες προθέσεις, εύχομαι ολόψυχα, για το καλό όλων μας, αυτή η υπερβολική φιέστα να μην πάει χαμένη – διότι στην Ελλάδα δεν είναι πρόβλημα το έργο αλλά η συντήρησή του. Γκρινιάζω απελπιστικά Δημήτρη; Ίσως. Αλλά η ίδια η ζωή μας είναι γκρινιάρα, νομίζω.

Και επαναλαμβάνω: πού βρίσκεται το θέμα του κλάδου της Αρτηρίας Παράκαμψης από Μπουρμπουλήθρα μέχρι οδό Λαρίσης; Απορίας άξιον.

Είχα κι άλλα να σας πω, αλλά ας όψεται ο Χρόνος, ακόμη και του συνταξιούχου, παρά το ότι «Ο χρόνος είναι κάτι απίθανα μακρύ…» κατά τον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι στην μετάφραση του Γιάννη Ρίτσου (Το τραγούδι του Οκτώβρη, Θάνος Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη, «Καντάτα για τη Μακρόνησο», 1976). Να είστε καλά, γεια σας.

Το σκίτσο του Μποστ (Μέντης Μποσταντζόγλου) από την δεκαετία του ’60 δίνει ζωή στην Μαμά Ελλάδα και στα παιδιά της, τον Πειναλέοντα και την Ανεργίτσα. Καμιά σχέση με το σήμερα…

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 12.01.2022, αρ.φύλλου 37.619)

κυκλο-φ-οριακα 1045, 28 Ιανουαρίου 2021

Καλημέρα συμπολίτες! Με 30 χρόνια στην πλάτη η στήλη συνεχίζει να τραβάει την ανηφόρα. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια την προηγούμενη Τετάρτη, εύχομαι να είμαστε όλοι άπαντες καλά για πολλές Τετάρτες ακόμη. Και η «Θεσσαλία» ακόμη καλύτερα, μέσα στο σύγχρονο δύσκολο περιβάλλον για τα έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Συρροή γεγονότων τις τελευταίες ημέρες στην χώρα και στην πόλη, ο κορωνοϊός με τις δικές του συρροές επίσης παρών, τώρα και μεταλλαγμένος – για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος σε σχέση με τη φύση. Πόσο μικρός και πόσο αλαζών και υπερφίαλος ταυτόχρονα, συγκλονιστική πραγματικά η στάση της μαμάς Ευρωπαϊκής Ένωσης δια της αξιοτίμου κυρίας φον ντερ Λάιεν που τα βάζει τώρα με τις φαρμακοπαραγωγούς εταιρείες, οι οποίες εταιρείες έχουν ήδη αποθησαυρίσει δισεκατομμύρια από τα περιβόητα εμβόλια, τα οποία εμβόλια με το σταγονόμετρο φτάνουν και πανηγυρικά αναγγέλλονται όταν φτάνουν στα εμβολιαστικά κέντρα, στα οποία κέντρα, 1018 τον αριθμόν έλεγε το «σχέδιο ελευθερία», «…θα γίνονται (κρατήστε το θα) 85.512 ραντεβού για εμβολιασμό κάθε μέρα σε όλη τη χώρα. Το υπερήφανο αυτό νούμερο προκύπτει ως εξής: 1.018 εμβολιαστικά κέντρα επί 14 ώρες λειτουργίας την ημέρα επί 10 λεπτά για κάθε εμβολιασμό (άρα 6 εμβολιασμοί κάθε ώρα). Αυτό για 6 ημέρες την εβδομάδα (Κυριακή αργία…) επί 4 εβδομάδες ίσον 2.052.288 εμβολιασμοί τον μήνα.». Το είχαμε δημοσιεύσει και εμείς στο κυκλο-φ-κορωνοϊκά 1040, στις 23.12.2020, ακριβώς για να έχουμε κάτι να γελάμε μέσα στη γενική μαυρίλα των ημερών.

Διότι ας μην κοροϊδευόμαστε, συμπολίτες, με τούτα και με τ’ άλλα μαύρες μέρες περνάμε, μέρες τηλεοπτικής αποβλάκωσης και διαδικτυακής αλλοτρίωσης – ως απόφοιτοι του Πολυτεχνείου της Καρλσρούης ετοιμαζόμαστε το Σάββατο να κόψουμε την ετήσια βασιλόπιτα διαδικτυακά (!), κάποιος δικός μας ανακάλυψε ένα προγραμματάκι που θα κόψει τα κομμάτια μας και θα μας πει και ποιος βρήκε το φλουρί! Τέτοια υπέροχα.

Όμως μας δίνονται κι άλλες ευκαιρίες για να γελάμε, υπάρχουν κι άλλα ανέκδοτα, κι άλλοι γελωτοποιοί σε τούτη την πόλη. Ένα από αυτά λέγεται «δικαστικό μέγαρο». Θα φύγω (ευτυχισμένος, ελπίζω…) κάποια μέρα από τούτη τη ζωή και η πόλη ακόμη θα «οραματίζεται» μέγαρα και παλάτια, εμβληματικά κτήρια σε εμβληματικά σημεία, τοπόσημα (αν είναι δυνατόν ένα δικαστήριο να είναι «τοπόσημο»…) κι όσο η πόλη με τα λόγια θα χτίζει ανώγια και κατώγια οι φίλοι δικηγόροι θα εγκαθίστανται όλο και περισσότερο πέριξ του σημερινού, καταγωγής εξ Ανδρέου Συγγρού, αν δεν απατώμαι, χώρου απονομής της ἐν Βόλῳ δικαιοσύνης. Όσο για το προταθέν οικόπεδο στην οδό Παρασκευοπούλου, παραδίπλα από Lidl και Βασιλόπουλο, για εσάς που δεν τα πάτε καλά με τα google earth και τα παρόμοια, τι να πω κι εγώ; Η αβάσταχτη ελαφρότητα, τι άλλο να πω. Εγώ, ειλικρινά, αν ήμουν Άρχων «παντελονάτος», που λέει κι ό ίδιος, θα έψαχνα αμέσως να βρω ποιος «μου την έστησε» ή ποιος έκανε το λάθος από μέσα, μέσα στο Δημαρχείο, θα έριχνα μερικά «χαστουκάκια στα μαγουλάκια», που λέει κι ο ίδιος, και θα έβγαινα μετά αντρίκια και παληκαρίσια να ζητήσω μια συγγνώμη από το Πανεπιστήμιο και την πόλη. Διότι εγώ άλλη εξήγηση δεν βρίσκω γι’ αυτή την τόσο χοντρή «πατάτα» εκτός από το λάθος ή το «στήσιμο». Που συνεχίζεται κιόλας με νταηλίκια, μεγαλοστομίες «για το καλό της πόλης», άλλους διαμοιρασμούς ευθυνών και αναγγελίες υπερτάτων δικαστικών αγώνων. Είναι μεγάλο κρίμα να συγκρούεται η πόλη με το Πανεπιστήμιο για ένα τόσο απλό θέμα. Η πόλη, που δεν έχει χαρίσει ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο γης στο Πανεπιστήμιο.

Και μιλώντας για φοβερούς και τρομερούς δικαστικούς αγώνες εναντίον των εχθρών μας, αλήθεια, με εκείνη την υπόθεση της ΕΡΓΗΛ τι γίνεται;

Και λέγοντας για εχθρούς (άσχετο!...), με αυτές τις «διερευνητικές συνομιλίες» δίνουμε στους συμμάχους μας Τούρκους, λέω εγώ, το καλύτερο άλλοθι, την επισημότερη νομιμοποίηση απέναντι στην ΕΕ που πασχίζει να φέρει την Τουρκία στους κόλπους της.

Ύστερα έχουμε το θέμα με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και την «γερμανική» εταιρεία, που ήταν γερμανική μέχρι τον Απρίλιο του 2020 που πτώχευσε και τώρα ανήκει σε αλβανικά, κυρίως, βορειομακεδονικά, δευτερευόντως, και ολίγη από αραβικά κεφάλαια, αγνώστου περαιτέρω προελεύσεως. Μακάρι να βγούμε ψεύτες αλλά πολύ φοβούμαστε ότι αυτή δεν είναι μια καλή αναπτυξιακή προοπτική.

Και λέγοντας για ανάπτυξη και τέτοια, αλήθεια, εκεί στην σούπερ επένδυση στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού τι γίνεται, αδέρφια;

Ύστερα έχουμε τον δρόμο Ρακοπόταμος-Κεραμίδι και συνέχεια, για να «επικοινωνούν οι ανθρώπινες κοινότητες» κατά την πάγια ορολογία των δελτίων τύπου της Περιφέρειας. Δεν έχουμε πλήρη ενημέρωση, θα ψάξουμε και θα τα ξαναπούμε (υποθήκαι δια το μέλλον!...). Υπάρχει κι ένας καινούργιος επιβατικός σταθμός στο λιμάνι, αφήστε πια εκείνη η Ιχθυόσκαλα. Και χρωστάμε και τα 5G. Χάος αγαπητοί, τι να προλάβουμε κι εμείς οι εβδομαδιαίοι;

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, κι εμένα τα χεράκια σου με λύνουν και με δένουν (+ Νίκος Παπαζογλου). Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 28.01.2021, αρ.φύλλου 37.331. παρ' όλο που προστέθηκε ένα έτος η εφημερίδα συνεχίζει να δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα το "123 χρόνια") 

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1043, 13 Ιανουαρίου 2021

 

Καλημέρα συμπολίτες. Ακόμα σε καραντίνα είμαστε και περιμένουμε τα νεώτερα από τα πρωτοβάθμια σχολεία, που ξανα-ξεκίνησαν να λειτουργούν από τις 11.01.2021. Στα οποία σχολεία, ας θυμηθούμε, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να φτάσουν προστατευτικές μάσκες για τα προσωπάκια των μικρών παιδιών. Τα οποία μικρά παιδιά, από την άλλη, κανένα απολύτως πρόβλημα δεν φαίνεται να έχουν με τις μάσκες, και είναι πραγματική αισθητική παρέμβαση αυτή η ποικιλία σε χρώματα και σχέδια που συναντά κανείς στις σχολικές αυλές.

Οι μεγάλοι, δε λέω, κάποια προβληματάκια τα έχουμε με τις μάσκες και τους συγχρωτισμούς (Ντουμπάι, Βάρκιζα, Σύνταγμα, λεωφορεία…). Έγραφα την προηγούμενη Τετάρτη σχετικά με την παραλία και κάποιοι φίλοι σχολίασαν θετικά την παρατήρηση για το περιπολικό του Λιμενικού στον πεζόδρομο αλλά διατύπωσαν επιφυλάξεις για το κατά πόσο αυτό που συμβαίνει στα πεζούλια και στα παγκάκια είναι ξεκούραση μετά από άθληση ή ραντεβού για καφέ. Νομίζω ότι είναι και τα δύο, και είναι, κατά τη γνώμη μου, εξ ίσου χρήσιμα και τα δύο. Ξεκούραση είναι για τις μεγαλύτερες ηλικίες που «αθλούνται» περπατώντας ή ποδηλατώντας αργά ή γρήγορα, ραντεβού είναι για τα αγόρια και τα κορίτσια που έχουν ανάγκη να μιλήσουν από κοντά, μακριά από τα μέσεντζερ, τα βάιμπερ, τα ζουμ (τριαλαριλαρό…), τα σκάιπ και τα υπόλοιπα μοναχικά, απομονωτικά και αποξενωτικά της εποχής, όπου όλα συμβαίνουν στο υπερπέραν για το καλό μας και εν ονόματι της κοινωνικής ευθύνης. Κι όσο κι αν προσπάθησα (ως κακοπροαίρετος κατα-κριτής) να εντοπίσω επικίνδυνους συνωστισμούς στην παραλία μας δεν τα κατάφερα – όλα τα παιδιά που βλέπω εγώ φοράνε τις μάσκες τους (εντάξει, λίγο κατεβασμένες, πίνεται με τη μάσκα καφές;), έχουν ή δεν έχουν ποδήλατα ή/και σκυλιά, ήρεμα κι απλά συμβαίνουν όλα, κι ο καφές χειρός δοξάζεται ομοθυμαδόν. Το ερώτημα, βέβαια, περί της νομιμοποιητικής βάσης της ενέργειας της Λιμενικής Αστυνομίας, που δεν επιτρέπει καθιστούς ανθρώπους, παραμένει, κι απάντηση δεν βρίσκει.

Για να χαλαρώσουμε λίγο, σας ρωτάω: έχετε δει πιο ξενέρωτο πράμα, συγγνώμη, σήμα, από το καινούργιο της ΔΕΗ; Εγώ όχι, ειλικρινά. Επιχείρηση ηλεκτρισμού, ένα κυκλάκι και δυο χρωματάκια αχ! ένα κεραμιδοκανελοκοραλλοκόκκινο (τιμή στην κυρία Μιραράκη) κι ένα γαλαζοπουλί, που έντονα με παραπέμπει, ασκόπως και ακαίρως εκτιμώ, στο σύνθημα του 2000 «υπάρχει καλύτερη Ελλάδα κλπ.». Καμία σχέση με το πραγματικό σήμα της ΔΕΗ με το βαθύ και σταθερό μπλε χρώμα και τον κατακόκκινο κεραυνό, με το οποίο οδηγό εξηλεκτρίστηκε η ελληνική επικράτεια και μεγαλώσαμε όλοι, λίγο ως πολύ καταλαβαίνοντας τι είναι αυτό που το λένε «ηλεκτρική ενέργεια» – κάτι σταθερό και βαθύ και, κυρίως, δυνατό και επικίνδυνο. Τώρα, με το καινούργιο σηματάκι (που έχω κατάλληλη λέξη για να το χαρακτηρίσω μονολεκτικά αλλά απαγορεύω εδώ μέσα τις βωμολοχίες…) τι μήνυμα περνά στην κοινωνία; τι εικόνα για τον ηλεκτρισμό αποκτούν τα παιδιά;

Η οποία ΔΕΗ, τώρα που το θυμήθηκα, τον τελευταίο καιρό προσέλαβε εισπρακτικές εταιρείες και δικηγορικά γραφεία και παίρνουν τηλέφωνα διότι, λέει, «έχετε ληξιπρόθεσμα 134 €, τα οποία καλείστε να πληρώσετε σήμερα-αύριο» κι άλλες έμμεσες ή άμεσες απειλές. Ποιος; Η ΔΕΗ! Που της χρωστάει ολόκληρος ο βιομηχανικός κόσμος, με πρωταθλητή την οικογένεια Αγγελόπουλου (και της κυρίας Γιάννας μαζί, εννοείται…) με τα 32 εκατομ. της Χαλυβουργικής. Αυτά δεν τα διεκδίκησε ποτέ η ΔΕΗ, προτιμούσε πάντοτε να κόβει το ρεύμα στους μικρο-οφειλέτες των 1.000 €, τώρα διεκδικεί τα 134 € που καθυστερούν για κάνα μήνα! Έλεος! Και φαντάζομαι ότι το κόστος των «διεκδικητών» θα το φορτώνει στα κοστολόγια που όλοι πληρώνουμε. Θα περίμενα μια κουβεντούλα από τους κάποτε πανίσχυρους συνδικαλιστές της ιστορικής ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ…

Με τις ημέρες και τα έργα στην Μαγνησία έχω χάσει πια το μέτρημα. Κάνω μια προσπάθεια: Εθνική Οδός αρ. 30 Βόλος-Μικροθήβες αναβάθμιση, παράπλευροι οδοί και 5 ισόπεδοι κόμβοι, Εθνική Οδός αρ. 6 Βόλος-Λάρισα, αναβάθμιση, 14 κυκλικοί κόμβοι (!!), παράκαμψη Ριζομύλου, ανισόπεδος κόμβος Σέσκλου, με κυκλοφοριακό σχεδιασμό εγκεκριμένο από 3 Νοεμβρίου 2008, περιφερειακός Αγριά-Μαλάκι (τα είπαμε, τίποτε καινούργιο δεν προέκυψε, δεν είδαμε και κανέναν άλλον να ανησυχεί σοβαρά, ευαγγέλιο οι αρχοντικές εξαγγελίες…). Το τελευταίο «χτύπημα» ήταν αυτοί οι 14 κυκλικοί κόμβοι στον κάμπο, μέχρι που σκέφτηκα μήπως υπάρχει κάποιος,-α στο περιβάλλον της Περιφέρειας που αγόρασε το απαραίτητο λογισμικό και πρέπει τώρα να το αποσβέσει μελετώντας κυκλικούς κόμβους παντού, και δη στον κάμπο, όπου το μοναδικό οδοποιητικό πρόβλημα είναι τα λεφτά για τα εύφορα παρακείμενα χωράφια… Τουτέστιν, χρήμα, πολύ χρήμα στη Μαγνησία, βεβαίως μελέτες είναι όλα αυτά, μελέτες στα συρτάρια ίσως, για έργα δεν ξέρω να υπάρχει κάτι. Για την ηλεκτροκίνηση του τραίνου επίσης δεν ακούω κάτι (εδώ κόβονται δρομολόγια, εσύ πολυτέλειες ζητάς…) και για τον Περιφερειακό Μπουρμπουλήθρα-Οδός Λαρίσης φταίει το κακό Υπουργείο και ο κακός μας ο καιρός. Αυτά.

Μήπως όμως βαδίζομεν προς εκλογάς, αγαπητοί; Υπάρχουν κάποιοι που το υποστηρίζουν.

Ύστερα είναι και το 5G. Απολύτως σχετικό. Όμως δεν γίνονται όλα σήμερα. Την άλλη φορά θα τα πούμε. Γεια σας.

Στην φωτογραφία υψιπετείς γλάροι στο λιμανάκι του Ομίλου Ερασιτεχνών Αλιέων & Ναυτικών Αθλημάτων Βόλου (ΟΕΑΝΑΒ). Ποιος θα μας πει γιατί απαγορεύεται το ψάρεμα;;

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 13.01.2021, αρ.φύλλου 37.318. παρ' όλο που προστέθηκε ένα έτος η εφημερίδα συνεχίζει να δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα το "123 χρόνια") 

κυκλο-φ-οριακα 1001, 20 Φεβρουαρίου 2020

Καλημέρα, για χιλιοστή πρώτη (1001η) φορά. Χίλιες και μία καλημέρες, σαν παραμύθι.

Τσικνοπέμπτη, 20.02.2020, τέσσερα δυάρια και τέσσερα μηδενικά, ένας σπάνιος συνδυασμός αριθμών, που φέτος συμπίπτει με την παραδοσιακή ελληνική κρεοφαγία πριν την έναρξη της Σαρακοστής. Μια (ακόμη) ευκαιρία για γλέντι, αμέσως μετά τις συνεστιάσεις λόγω Βασιλόπιτας, και με την δικαιολογία των Απόκρεω. Φέτος η δικιά μας Τσικνοπέμπτη δεν προβλέπει γλέντι, καθώς οι ημέρες που περνάμε επιβεβαιώνουν πανηγυρικά, για μία ακόμη φορά, ότι η βλακεία και η αχαριστία δεν παλεύονται. Αισιοδοξία χρειάζεται, η ζωή συνεχίζεται…

Όπως και τα κυκλο-φ-οριακα που συνεχίζουν τον δρόμο τους, με αμέσως επόμενο στόχο, ύστερα από πρόταση του συν-προσκόπου Κώστα, τους τέσσερεις άσσους, ήτοι τα 1111!!

Στον Βόλο βρέθηκε το περασμένο Σάββατο για την κοπή μιας πίτας ο Υφυπουργός Υποδομών Γ. Κεφαλογιάννης. Βγήκανε ωραίες φωτογραφίες, έγιναν και συσκέψεις και όλα ο καλός υφυπουργός τα είδε «θετικά». Για όλα τα έργα που εκκρεμούν στον Νομό είπε μια καλή κουβέντα «θετική», για να μην στενοχωρηθεί και κανένας από τους παρακαθήμενους βουλευτές και λοιπούς συγγενείς, για τίποτε απολύτως οριστικά δεν δεσμεύτηκε. Περιφερειακός Δρόμος, παράκαμψη χιονοδρομικού, υδατοδρόμια, αεροδρόμιο Νέας Αγχιάλου, ακόμη και εμπορευματικό κέντρο (!!), όλα «θετικά», αλλά «…θα γίνει μια προτεραιοποίηση (σσ. ακόμη ένας εξαιρετικός νεολογισμός, προερχόμενος από την προτεραιότητα και την ποίηση…) και θα υπάρχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα τους επόμενους μήνες» είπε, τουτέστιν πιασ’ τ’ αυγό και κούρεφτο.Για την ηλεκτροκίνηση του τραίνου Βόλου-Λάρισας «εξήγγειλε» πως η δημοπράτηση ΘΑ γίνει σε έξι (6) μήνες! Αλλά ο τοπικός μας κυβερνητικός βουλευτής έχει δεσμευτεί, τον άκουσα αυτοπροσώπως να καταγγέλλει την προηγούμενη κυβέρνηση για αδράνεια και να δεσμεύεται ότι αυτή η δημοπράτηση θα γίνει τον Μάρτιο! Τι ακριβώς γίνεται αδέρφια;

Κι άλλη μια φωτογραφία είδα, γύρω-γύρω όλοι άπαντες στον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας με θέμα το Λιμάνι του Βόλου. Δηλώνω ευθαρσώς ότι καθόλου δεν μου αρέσει αυτή η πρεμούρα των αμερικανών για τα ελληνικά λιμάνια. Και επαναλαμβάνω για χιλιοστή φορά: συνάδελφοι Βίκη και Σωκράτη σας εξορκίζω, σκεφτείτε βολιώτικα, μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία στην οποία φαίνεται ότι θα σας βάλουν υποχρεωτικά οι αναπτυξιολάγνοι Αδώνηδες, Χατζηδάκηδες και λοιποί της παρέας, εξασφαλίστε την χερσαία ζώνη του λιμένα για την πόλη, για τον Βόλο μας. Διαφορετικά να είστε βέβαιοι ότι θα σας γράψει η Ιστορία, μαζί με όλους όσους θεωρούν ότι ο Βόλος ξεκίνησε να υπάρχει το 2014.

Μ’ αυτούς τους τελευταίους παρέα και κάποιοι πανεπιστημιακοί που αρέσκονται στο να ευλογούνε τα γένια τους, να λένε το 2020 «σπουδαία» πράγματα, που εμείς τα λέμε από το 1990 (για όποιον αμφιβάλλει, αψευδής μάρτυς τα 1000 κυκλο-φ-οριακα) και επί του πρακτέου να επιδιώκουν καταστροφές. Όλα υπάρχουν εδώ.

Μαζί, επίσης, και με τους 250, αν δεν κάνω λάθος, μετόχους του Νέου Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πύδνας-Βόλου, που αποφάσισαν να πουλήσουν αυτό το φοβερό και τρομερό brand name(εμπορικό όνομα) και να πάρουν το δημιούργημά τους εκτός Βόλου, να ησυχάσουμε…

Η μόνη εξαιρετική φωτογραφία που είδα τον τελευταίο καιρό ήταν αυτή με τις Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου μας, τις νυν και τις πρώην, στην ανακοίνωση της έγκρισης από την Διϋπουργική Επιτροπή Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) της αξιοποίησης του ακινήτου της «Βαμβακουργίας Α.Ε.», μέσω του έργου «Υλοποίηση φοιτητικών εστιών και λοιπών εκπαιδευτικών και ερευνητικών εγκαταστάσεων σε Βόλο και Λαμία». Μαζί με την ανακαίνιση της Κίτρινης Αποθήκης και τα Πανεπιστημιακά κτήρια στα οικόπεδα της Μηχανικής Καλλιέργειας και των Ψυγείων «Πήλιον» μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια θα επενδυθούν στον Βόλο περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ και η πόλη πραγματικά θα αλλάξει όψη.

Πραγματικά θα αλλάξει όψη. Όπως άλλαξε όταν ανακαινίστηκαν το κτήριο Παπαστράτου, η Ηλεκτρική Εταιρεία, το Δημοτικό Ωδείο, η Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη, το κτήριο Αδαμόπουλου, το Συγκρότημα Τσαλαπάτα, το Μεταξουργείο, το Αχιλλειον, το Απεντομωτήριο και ο Στρυχνόκαρπος, το κτήριο Σπήρερ, η βιομηχανία Παπαρήγα, η καπναποθήκη Παπάντου, η βιομηχανία και οι καπναποθήκες Ματσάγγου και άλλα πολλά. Γιατί έτσι, και όχι με λουλουδάκια, αλλάζουν οι όψεις των πόλεων…

Τέλος. Καλό τσίκνισμα (με μέτρο, καραδοκεί χοληστερίνη…). Γεια σας.

Στην φωτογραφία το στρουμφάκι Γκρινιάρης τι άλλο;…γκρινιάζει!

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 12.02.2020, αρ.φύλλου 37.049)