 |
| Βόλος, Παραλία 2001 |
Δημητράδες και Δημητρούλες, Χρόνια Καλά. Και Πολλά, βεβαίως, κυρίως όμως Καλά. Με το καλό και μεθαύριο το σύσσωμο ΟΧΙ του ελληνικού λαού στον τότε φασισμό-ναζισμό. Ένα ίδιο σύσσωμο ΟΧΙ πρέπει να πούμε και τώρα, λέω εγώ, στον τωρινό οικονομικό φασισμό των «αγορών» (ποιες είναι οι κυρίες;;;) και των κοράκων της δήθεν ενωμένης Ευρώπης. Ένα ΟΧΙ, μια Εθνική Αντίσταση, στην Κατοχή που ήδη έχει ξεκινήσει με εκπροσώπους τρόικας, επιτροπείες, μυστικοσυμβούλια των μεγάλων δυνάμεων και μια άβουλη, για να μην πω δοσίλογη, κυβέρνηση που αδυνατεί να διαπραγματευτεί το παραμικρό. Να θυμηθούμε το περιλάλητο «οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» του αείμνηστου κυρίου Τσώρτσιλ και να αρχίσουμε, επιτέλους, να πολεμάμε.
Τώρα που φτάσαμε «στο χείλος του γκρεμού», κατά πώς λέει και ο αξιέραστος κύριος Πρετεντέρης.
Ας κρατηθούμε στην όμορφη πόλη μας και την γειτονιά της.
Προχθές άκουσα ότι (πάλι…) δεν ξέρω τι λέω, και ότι στα κέντρα των πόλεων δεν πρέπει να κατασκευάζονται πεζόδρομοι!! Από μια μεριά είμαι ευτυχής που έζησα να τ’ ακούσω κι αυτό, απ’ την άλλη, πάλι, σκέφτομαι μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ευκαιριακή υποκειμενική αντιμετώπιση των πολεοδομικών-κυκλοφοριακών δεδομένων στην χώρα μας. Ανακατεύομαι, όπως πάντα όταν προσπαθώ να μιλήσω για το αυτονόητο και να αντιμετωπίσω το ανόητο. Πάλι θα χρειαστεί η βοήθεια του Θεού, μου φαίνεται.
Ενημερώθηκα και σχετικά με τον κόμβο του Βελεστίνου. Πρόκειται για μία ράμπα, η οποία ξεκινάει από τον παράδρομο μπροστά απ’ το ΠΕΒ, αναπτύσσεται στο βορειοδυτικό άκρο του οικοπέδου του ΠΕΒ (λίγο πιο δω απ’ τον δρόμο που πάει προς την Κάρλα) και με μία γέφυρα 70 μ. περίπου περνάει πάνω από τον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου (την Εθνική Οδό αρ. 6), και συναντά στον αέρα την άλλη γέφυρα, αυτή που ξεκινάει μετά τον ισόπεδο κόμβο προς/από Άγιο Γεώργιο και περνάει πάνω από τις γραμμές του τρένου. Ύστερα όλα είναι ωραία, φτάνει κανείς εύκολα στο Βελεστίνο, όπως ακριβώς και σήμερα. Το νέο έργο, λοιπόν, είναι μία κατασκευή με μία λωρίδα κυκλοφορίας (συν πεζοδρόμια), που εξυπηρετεί αποκλειστικά την κίνηση από Βόλο προς Βελεστίνο. Για την ακρίβεια, συντομεύει την κίνηση από Βόλο προς Βελεστίνο, που γίνεται με μια περιπορεία και σήμερα. Όλες οι υπόλοιπες κινήσεις του Βελεστίνου, π.χ προς Βόλο, από/προς Αθήνα, από/προς Λάρισα/Θεσσαλονίκη μέσω της Εθνικής Οδού αρ. 1 ή της Ε.Ο. αρ.6, θα διεξάγονται ακριβώς όπως και σήμερα. Αυτά.
Όλο αυτό το πλέγμα δρόμων σ’ αυτό το σημείο νομίζω ότι είναι το πιο περίπλοκο που υπάρχει στην Ελλάδα, με εξαίρεση, βέβαια, κάποιους κόμβους της Αττικής Οδού, π.χ. ο κόμβος Δουκίσσης Πλακεντίας, μέσα σε δομημένο περιβάλλον, που είναι ένα πραγματικό τεχνικό θαύμα. Με την ευκαιρία, όσοι διαθέτετε σύνδεση στο διαδίκτυο μπορείτε να «κατεβάσετε» (download) δωρεάν το πρόγραμμα Google Earth που περιέχει ολόκληρη τη γη σε πρόσφατες δορυφορικές φωτογραφίες εξαιρετικής ευκρίνειας. Εκεί μπορείτε να εντοπίσετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας στον δρόμο, πολλά (όσα αφήνουν τα δέντρα να φαίνονται) μονοπάτια του Πηλίου, όλους τους δρόμους που θέλετε να ταξιδέψετε, με μία λέξη: τα πάντα. Εκεί μπορείτε, λοιπόν, να δείτε και όλους τους ανισόπεδους κόμβους στους μεγάλους ελληνικούς δρόμους. Πιστέψτε με, ακόμη κι αν δεν έχετε την «διαστροφή» που έχουμε εμείς, θα εντυπωσιαστείτε βλέποντας τις οριζοντιογραφίες που δεν μπορείτε να αντιληφθείτε συνολικά όταν ταξιδεύετε στους δρόμους – είναι ένα καλό μάθημα για να κατανοήσετε πώς λειτουργεί το αξίωμα των αυτοκινητοδρόμων «για να πάω αριστερά πηγαίνω όλο δεξιά» και άλλα πολλά. Εκεί θα δείτε και τον «χαμό» που γίνεται γύρω απ’ το Βελεστίνο, όπου χάνει η μάνα το παιδί κι ο οδηγός την κατεύθυνση.
«Επιστρέφοντας» στα στενά όρια της πόλης, διαπιστώσαμε ότι στα προηγούμενα κυκλο-φ-οριακά προκάλεσαν θετική ανταπόκριση οι λίγες αναφορές μας στο παρελθόν της μεταφορικής υποδομής μας (επιστημονική ορολογία όμως, ε!). Διότι η εικόνα χάνεται πολύ εύκολα – το ‘χουμε ξαναπεί, απ’ τη στιγμή που γκρεμίζεται ένα σπίτι είναι δύσκολο να θυμάσαι πώς ήταν πριν γκρεμιστεί – κι αν δεν υπάρχει φωτογραφία συνήθως δεν υπάρχει τίποτα στο μυαλό. Εμείς, λοιπόν, κάνουμε αυτή την προσπάθεια. Όχι μόνο για λόγους ιστορικούς, αλλά και γιατί φαίνεται ότι ακόμη στον τόπο μας δεν έχουμε πειστεί για τα αυτονόητα που λέγαμε και την προηγούμενη φορά και σήμερα στην αρχή.
Στην φωτογραφία η παραλία μας, όπου θα διεξαχθεί μεθαύριο και η παρέλαση, φωτογραφημένη το 2001, με το παραλιακό Σύστημα Ελεγχόμενης Στάθμευσης σε λειτουργία και χωρίς μπάρα στην είσοδο του πεζοδρόμου. Με μία απλή βολτίτσα μπορείτε να διαπιστώσετε πόσο άλλαξε αυτό το σημείο.
Είπα παρέλαση και μού ‘ρθε πάλι στο νου αυτό το αντιαισθητικό και αντι-οθοπεδικό βάδισμα των κοριτσιών με τα ψηλά τακούνια. Γιατί κάποιος δεν λέει στα πανέμορφα κορίτσια των Λυκείων μας ότι τα ψηλά τακούνια είναι για τις πα-σαρέλες κι όχι για τις πα-ρελάσεις; Τόσο δύσκολο είναι πια; Ή μήπως πρόκειται για «απαγορευμένη παρέμβαση στην προσωπικότητα των παιδιών» και τρελαθούμε τελείως;
Αυτά και α! ναι, ας βάλουμε και καμιά σημαία στο μπαλκόνι, ας θυμηθούμε όρους όπως Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία, θα το χρειαστούμε. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε Τετάρτη 26.10.2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου