κυκλο-φ-οριακα 1194, 15 Μαΐου 2024

 

Χριστός Ανέστη, αδέρφια. Μια ήρεμη Μεγάλη Εβδομάδα, οι Ναυτοπρόσκοποι του 58^ου περιέφεραν για μία ακόμη χρονιά τον Επιτάφιο του Ι.Ν.Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης, ο οποίος Ιερός Ναός, παρεμπιπτόντως, είναι έργο του Αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου, εγκαινιάστηκε το 1936 και είναι μάλλον το πρώτο κτίσμα στον Βόλο που θεμελιώθηκε ουσιαστικά μέσα στο νερό με τη μέθοδο των πασσαλομπήξεων σε βάθος 12 μέτρων. Αυτοί οι πάσσαλοι ήταν από οπλισμένο σκυρόδεμα, μυτεροί στην κάτω άκρη και μπήγονταν στο έδαφος με κρούση από πάνω – με την ίδια μέθοδο θεμελιώθηκε αργότερα, πρέπει να ήταν αρχές του ’60, και το σιλό στο λιμάνι, θυμάμαι που ακούγαμε το ντουπ! ντουπ! σχεδόν μέρα νύχτα. Το έργο εκτέλεσε ελβετική εταιρεία και ο πατέρας μου μού είχε πει ότι σ’ αυτή την κατασκευή είχε συμμετάσχει και η Βιομηχανία Γκλαβάνη, δεν έχω σχετική τεκμηρίωση. Για τα υπόλοιπα βλ. και περιοδικό «εν Βόλω», τεύχος 15.

Όπως πάντα σ’ αυτή τη στήλη, από το ένα στο άλλο και πάλι από την αρχή – «ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή» όπως λέει ο Κώστας Τριπολίτης, μελοποιεί ο Δήμος Μούτσης (ζωή σ’ ελόγου μας, ακόμη ένας από τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες πήγε να συναντήσει την μεγάλη παρέα των ουρανών…) και τραγουδάει η ομοίως μακαρίτισσα Σωτηρία Μπέλλου στον δίσκο «Φράγμα» του 1981.

Διαμαρτυρίες καταγράφω από συντοπίτες και επισκέπτες που κινήθηκαν αυτοκινητιστικώς προς και από το Νότιο Πήλιο. Το πάγιο αίτημα (να ΄χαμε να λέγαμε…) της ολοκλήρωσης του Περιφερειακού Δρόμου είναι σαν το εκκρεμές του Φουκώ ή του σπιτιού μου, πάει κι έρχεται, φεύγει και επανέρχεται. Λίγο πριν τις εκλογές η και εκ Λεχωνίων ορμωμένη Κυρία Αντιπεριφερειάρχης, σε αγαστή συμφωνία με τον Kostas Agorastos, ορκιζόταν την εκτέλεση του έργου, και μάλιστα μετ’ επιτάσεως ως πεδινή χάραξη, νοτίως της υπάρχουσας Εθνικής Οδού, εκεί που ούτε ν’ ακούσουν θέλουν οι Λεχωνίτες. Φυσικά δεν έγινε, πάλι, τίποτε, και η ζωή συνεχίζεται, λέτε ότι αν είχαν επανεκλεγεί θα γινόταν;; Ενώ το Δικαστικό Μέγαρο, που το ανήγγειλε μεγαλοφώνως και υπερφιάλως ο Άρχοντας, είμαι βέβαιος ότι θα γίνει. Πότε και πού ακριβώς και από ποιον φορέα, δεν ξέρω, αλλά θα γίνει. Και επιτέλους, θα έχουμε κι ένα μέρος να ουρούμε (ναι! όπως τ’ ακούς, να κατουράμε, συμπολίτη) στο κέντρο της πόλης, στο νυν Κτήριο των Δικαστηρίων – το οποίο, παρεμπιπτόντως, ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1910 με δαπάνες του Ιδρύματος Ανδρέα Συγγρού και ολοκληρώθηκε το 1929 (βλ. περιοδικό «εν Βόλω», τεύχος 15) – το οποίο θα το κάνει «δημόσια ουρητήρια», ναι! όπως τ’ ακούς!. Ο άξιος Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου έδωσε μιαν εξαιρετική απάντηση επί όλων αυτών, τα δικά μου σχόλια περιττεύουν.

Από την άλλη μεριά, παρατυχόντες εξ Αθηνών συγγενείς, μετά από εκδρομή στην Δράκεια, σχολίασαν θετικά μεν το πολύ καλό φαγητό, αρνητικότατα δε την πλήρη εγκατάλειψη των υποδομών του χωριού. Εγώ σχολίασα ότι ο Καλλικράτης και ο δεκαετής Άρχοντάς του να ‘ν καλά κι ας ψοφήσουν χίλια αρνιά…

Και λέγοντας αρνιά, εμείς το τηρήσαμε και φέτος το έθιμο του οβελία, ήρεμα κι απλά, με θαυμάσιο καιρό (τι θα κάνουμε, συν-Έλληνες, με τους ποικίλους μετεωρολόγους, πτυχιούχους και πρακτικούς, όλοι αυτοί έχουν βαλθεί να επιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους καθημερινά στο κεφάλι μας, μετά την τρομοκρατία της βροχής τώρα έχει ξεκινήσει η τρομοκρατία του καύσωνα), πήραμε ένα αρνί όχι πολύ βαρύ για να μας έρθει και φτηνότερα, δεδομένου ότι όπως εδήλωσε ο μέγας Υπουργός (τρομάρα μας) Σκρέκας, τα βαριά αρνιά κοστίζουν περισσότερο από τα ελαφρά, κι αυτή η διάνοια καθορίζει του νόμους της ανόμου αγοράς των τροφίμων. Θου Κύριε φυλακήν. Αλλά το αρνί μας έγινε λουκούμι και πολύ το ευχαριστηθήκαμε, μια φορά τον χρόνο μάς συμβαίνει αυτό το γεγονός. Πάει κι αυτό, το λύσαμε.

Εκείνο που δεν λύσαμε ακόμα είναι το τι θα γίνει με τον τελικό του Κυπέλλου – τουτέστιν πιασ’ τ’ αυγό και κουρευ’ το. Όσο κι αν η Ελλάδα δείχνει σαφή σημάδια αθλητικής βελτίωσης τον τελευταίο καιρό, το χάλι του Βόλου ελάχιστα διαφοροποιείται. Με συγκίνηση διάβασα ότι το ποδηλατοδρόμιο θα αντικατασταθεί από ένα κλειστό γυμναστήριο, πότε θα γίνει αυτό δεν διάβασα. Το Κολυμβητήριο στο Εθνικό Αθλητικό Κέντρο (ΕΑΚ), στους πρόποδες της Γορίτσας ντε!, αυτό που μαζί με το Εθνικό Στάδιο θα κατεδαφίσει ο Άρχοντας για να φτιάξει ένα πάρκο (!!) είναι εκτός λειτουργίας από τον Σεπτέμβριο, εννιά μήνες τώρα. Με κάτι αστείες δικαιολογίες και κυρίως με το «έτσι θέλω», ένα από τα καλύτερα Κολυμβητήρια της Ελλάδας, με 50άρα πισίνα ανοιχτή και 25άρα κλειστή δεν λειτουργεί και περίπου 1.000 παιδιά κάθε μέρα στριμώχνονται απελπιστικά στο κλειστό Κολυμβητήριο της Νέας Ιωνίας «Βασίλης Πολύμερος» – το οποίο έτσι όπως πάει το πράγμα κάποια μέρα σύντομα θα «χτυπήσει μπιέλα» αλλά υπεύθυνος γι’ αυτό δεν θα βρεθεί κανείς. Αχ, αλί και τρισαλί! Ακούω κόκκαλα να τρίζουν κι ανθρώπους που έδωσαν την ψυχή και το όνομά τους σ’ αυτούς τους αθλητικούς χώρους να στριφογυρνάνε στον τάφο τους…

Ένα θετικό και ενθαρρυντικό νέο για την περιοχή μας πληροφορήθηκα πρόσφατα, ότι υπάρχει σε προχωρημένο στάδιο μια συζήτηση με Αιγύπτιους αξιωματούχους για την εγκαθίδρυση μιας ναυτιλιακής εμπορευματικής γραμμής με πλοία Ro-Ro (αγγλική ορολογία, Roll On-Roll Off δηλώνει φέρυμπωτ μεταφοράς εμπορευμάτων με φορτηγά οχήματα) μεταξύ του Λιμένα του Βόλου και του Λιμένα της Αλεξάνδρειας. Μακάρι, να αποκτήσει πάλι ο Βόλος, όπως είχε από το 1977 έως το 1985, μια διεθνή ναυτιλιακή σύνδεση με πολλαπλά οφέλη, τόσο οικονομικά όσο και πολιτιστικά, και μάλιστα με την Αίγυπτο, με την οποία μας συνδέουν, τους Μάγνητες, ακόμη και δεσμοί αίματος. Η Ιστορία μας είναι η Ζωή μας

Θετικό επίσης στοιχείο η επαναλειτουργία, μετά τις καταστροφές του Σεπτέμβρη, του Τραί(έ)νου του Πηλίου. Ένα εύγε! στον Δήμαρχο και στον Διευθύνοντα και περισσότερα την άλλη φορά. Γεια σας.

Στην φωτογραφία το Κολυμβητήριο του ΕΑΚ Βόλου «Ιάσων Ζηργάνος» (2008) με την ανοιχτή 50άρα πισίνα «Ιωάννης Αντωνόπουλος» (2022) σε πλήρη λειτουργία, υπό το βλέμμα της τοιχογραφίας του Same84 της Urbanact από το 2017.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 15.05.2024, αρ.φύλλου 4169)

Έκθεση Καλλιτεχνικών Δημιουργημάτων. Συνέντευξη "Θεσσαλία", 7 Μαΐου 2023

Χαραλαμπος Σκυργιάννης

Πρόσκοπος από το 1963, Αρχηγός της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου

1.    Έκθεση δημιουργιών των Παλαιών Ναυτοπροσκόπτων, δημιουργίες που πιστοποιούν τα ποικίλα και ενεργά ενδιαφέροντά σας… Τι σας οδήγησε να τα παρουσιάσετε;

Κατ’ αρχήν επιτρέψτε μου να γυρίσω για λίγο πίσω, στον Σεπτέμβριο του 1987, οπότε στο προσκοπικό καταφύγιο «Κένταυρος», στα Χάνια, συναντηθήκαμε τριάντα οκτώ (38) Ναυτοπρόσκοποι του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου, με σκοπό να συστήσουμε μία από τις πρώτες, πανελλαδικά, Ενώσεις Παλαιών Προσκόπων με μέλη αποκλειστικά από ένα Σύστημα. Ήταν, τότε, κάτι σαν πείραμα. Μπροστάρης, εμπνευστής, καθοδηγητής μας σ’ αυτό ο Νίκος Κεφαλάς με το προσκοπικό ψευδώνυμο Ραν (το άσπρο γεράκι στο βιβλίο της ζούγκλας), Αρχηγός μας και συνιδρυτής του Συστήματος, το 1953. Με την έγκριση του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων (ΣΕΠ) η Ένωσή μας ιδρύθηκε τον Νοέμβριο 1988.

Από τότε έχουν περάσει, 35 χρόνια αδελφικής αγάπης, 35 χρόνια ποικίλων δραστηριοτήτων, 35 χρόνια προσφοράς στην τοπική κοινωνία, πάντα στο πλαίσιο της Υπόσχεσης και του Νόμου των Προσκόπων και πάντα με την καθοδήγηση του Αρχηγού μας Νίκου Κεφαλά – Ραν.

Τα μέλη μας είναι πολλά, διαφόρων ηλικιών και ενδιαφερόντων, βολιωτάκια διάσπαρτα στην ελληνική επικράτεια και όχι μόνο. Λογικό είναι ανάμεσά τους να υπάρχουν και καλλιτέχνες. Καλλιτέχνες του λόγου, των χρωμάτων, του κοπιδιού και της σμίλης, χειροτέχνες της αγάπης, εραστές της θάλασσας, των στοιχείων και των στοιχειών της.

Οι περισσότεροι έχουν την «φλέβα» (ή, κατ’ άλλους, την «πετριά»...) από τότε που προσκοπάκια διακοσμούσαμε την γωνιά της Ενωμοτίας μας, στην Λέσχη του Αναύρου ή τα Ημερολόγια στις εκδρομές ή στις κατασκηνώσεις, από τότε που γράφαμε σατιρικά ποιηματάκια και σκετσάκια για την «εφημερίδα» της βραδινής πυράς.

Με την ευκαιρία, λοιπόν, του εορτασμού των 35^ων γενεθλίων μας είπαμε να παρουσιάσουμε κάποια από τα πολλά καλλιτεχνικά δημιουργήματα μελών μας, με μοναδικό σκοπό να δείξουμε στο κοινό της πόλης μας ότι οι Πρόσκοποι δεν ξέρουν μόνο να δένουν κόμπους, να στήνουν σκηνές και να τραβάνε κουπί, αλλά έχουν και έντονες καλλιτεχνικές και πνευματικές ανησυχίες.

2.    Θεωρείτε ότι η συμπλήρωση τόσων χρόνων  κοινής δράσης συνάδει και με κοινή αντίληψη  θεμάτων και ζωής;

Αναμφίβολα ναι, σε μεγάλο βαθμό. Βέβαια ο καθένας από εμάς είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, έχει διαγράψει την δική του πορεία, έχει δεχτεί διαφορετικά ερεθίσματα, αρκετές φορές αντιδρά διαφορετικά. Όμως η Υπόσχεση που δώσαμε όταν ήμασταν 10-11 χρονών, ο Νόμος που αναλάβαμε να υπερασπιστούμε «με καρδιά από τόλμη γεμάτη» και οι αναμνήσεις μας από την «φλόγα Προμηθέως, φλόγα Ελληνική» στην πυρά στο ξέφωτο του δάσους διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό, όπως είπα, την κοινή μας αντίληψη για την ζωή. Κάποια ειδικότερα θέματα, τα αφήνουμε για άλλους χώρους...

3.    Δώστε μας την εικόνα και των εκθεμάτων, μιλήστε μας για τις δημιουργίες σας.

Θα προτιμούσα να μην αποκαλύψω λεπτομέρειες! Δευτέρα 8 Μαΐου 2023, στις 7 το απόγευμα θα κάνουμε εγκαίνια στον 2^ο όροφο του Κέντρου Τέχνης Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, σας περιμένουμε. Με μία επισήμανση: τα έργα δεν διατίθενται, η Έκθεσή μας δεν έχει οικονομικό αντικείμενο, έχει μόνο καλλιτεχνικό.

Οφείλω να ευχαριστήσω τον Δήμο Βόλου για την παραχώρηση του χώρου, και ιδιαίτερα την Διευθύντρια Πολιτισμού κα. Χρύσα Δρανδάκη και τον Πρόεδρο του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ κ. Γιώργο Βλιώρα.

4.    Ο Προσκοπισμός κατά τη γνώμη σας αποτελεί τη βάση δράσεων  που διαμορφώνουν αντιλήψεις και καθορίζουν τελικά τη ζωή μας;

Ο Προσκοπισμός στην μακροχρόνια ιστορία του, από την 1^η Αυγούστου 1907 που ιδρύθηκε από τον Άγγλο Βαρώνο Μπέηντεν Πάουελ (Νοέμβριο 1910 από τον Καθηγητή Αθανάσιο Λευκαδίτη στην Ελλάδα) μέχρι σήμερα έχει διανύσει πολύ δρόμο στον τομέα της διαπαιδαγώγησης των νέων. Κρατώντας πάντα αναλλοίωτες τις βασικές αξίες του πέρασε σταδιακά από την απόλυτα ιεραρχική, απόλυτα πειθαρχική και σχεδόν παραστρατιωτική οργάνωση σ’ αυτό που σήμερα ονομάζεται «προσκοπικό παιχνίδι» και είναι η πραγματική χαρά της ζωής. Η δική μας γενιά, 50-60 χρόνια μετά την ίδρυσή του, είχε την τύχη να ζήσει έναν ωραίο προσκοπισμό, με υψηλά ιδανικά, χωρίς εθνικιστικές υπερβολές, με θρησκευτικότητα και με πολλή ζωή υπαίθρου. Με τραγούδι, γέλιο, συνεργασία, ευαισθησία και αγάπη. Κάθετα και οριζόντια. «Νέοι φίλοι είναι σαν τ’ ασήμι, μα χρυσάφι είναι οι παλιοί» τραγουδούσαμε τότε και τραγουδάμε ακόμα. Κι επειδή είμαστε Ναυτοπρόσκοποι τιμούμε τον Ναύτη που τριγυρνά «στα ξάρτια ψηλά, στους φάρους και μεσ’ στα κανάλια» καμαρωτός σαν τον γλάρο. Αυτά τα λόγια, αυτές οι αντιλήψεις, δεμένες με τον γερό, δυνατό κρίκο στο μαντήλι μας, έχουν πολλαπλά επηρεάσει την ζωή μας.

5.    Γιατί ο σημερινός γονιός να οδηγήσει  το παιδί του στον Προσκοπισμό, σήμερα που η τεχνολογία έχει μονοπωλήσει τα ενδιαφέροντα του;

Ακριβώς γι’ αυτό! Γιατί η μονόπλευρη και αποκλειστική απασχόληση των παιδιών με την τεχνολογία δεν αποβαίνει, τελικά, υπέρ τους. Στους Προσκόπους η προσοχή στρέφεται αλλού, στην φύση, στο βουνό, στην θάλασσα, στα ζώα, στην χειρωνακτική πρακτική εργασία, στον αθλητισμό, στο «φυσικό» παιχνίδι, στην ποικιλότροπη καλλιτεχνική έκφραση, στην φιλία. Τα παιδιά ανακαλύπτουν τον πραγματικό κόσμο που υπάρχει γύρω τους. Απεγκλωβίζονται από τους τεχνητούς, ψεύτικους, ψηφιακούς κόσμους του διαδικτύου αλλά συγχρόνως μαθαίνουν πώς να αξιοποιούν πραγματικά αυτό το ανυπέρβλητο εργαλείο γνώσης. Ανεπιφύλακτα ναι!, λοιπόν, τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, στον Προσκοπισμό. Μόνο κέρδος θα έχουν από αυτό.

6.     Τι θεωρείτε ότι προσέφερε σε εσάς προσωπικά και συνολικά  ο Προσκοπισμός

Το κέρδος που παραπάνω ανέφερα! Την αγάπη για τον πραγματικό κόσμο. Που μέσα του περιλαμβάνει και τους πραγματικούς ανθρώπους (κι όχι μόνο τον super Mario...). Να εκτελώ το καθήκον μου προς τον Θεό και την Πατρίδα. Να βοηθώ κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση. Να είμαι φιλαλήθης, δίκαιος, χρήσιμος, φίλος, εύθυμος και αισιόδοξος, οικονόμος, εργατικός, αποφασιστικός και υπεύθυνος. Υπόσχεση και Νόμος, 60 χρόνια Πρόσκοπος!

(δημοσιεύτηκε με επιμέλεια του δημοσιογράφου Λοΐζου Ασβεστά, ύστερα από προετοιμασία των ερωτήσεων από την δημοσιογράφο Ροσσάνα Πόπωτα, στην βολιώτικη καθημερινή εφημερίδα «Θεσσαλία» την Κυριακή 7 Μαΐου 2023)

 

κυκλο-φ-οριακα 1079, 10 Νοεμβρίου 2021

Οι ωραίες συμπτώσεις των αριθμών στην σημερινή ημερομηνία 10.11.21, καθώς 10+11=21. Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες και αναδρομικές ευχές στους εορτάζοντες αγγέλους και αρχαγγέλους καθώς και στην πολεμική μας αεροπορία.

Σε δύσβατα μονοπάτια συνεχίζουμε να βαδίζουμε, παρά τις από τηλεοράσεως δηλώσεις του αρμοδίου Υπουργού Υγείας (ονόματα δε λέμε) στις 2 Νοεμβρίου ότι επί λέξει «Η Κυβέρνηση έχει λάβει όλα τα μέτρα, προκειμένου να ενισχυθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας και προς τούτο έχουμε υπερδιπλασιάσει τις κλίνες ΜΕΘ, οι οποίες φτάνουν τις 1.300 και βρίσκονται πάνω από 2.000 μόνιμοι γιατροί – καινούριες προσλήψεις – καθώς και πάνω από 2.000 επικουρικοί γιατροί και συνολικά 12.000 επικουρικό προσωπικό». Τέτοια επάρκεια κι από την άλλη μεριά η καλή κυρία-τηλεοπτικός αστήρ από την πρώτη στιγμή της πανδημίας να ονοματίζει «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» μια προχθεσινή εφημερία στο Νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς και όχι μόνο, ένας λαρισινός γιατρός να καταρρέει από υπερκόπωση, το Νοσοκομείο του Βόλου να ασφυκτιά καθημερινά, ποιος μας κοροϊδεύει, επιτέλους; Έχουμε ξαναπεί ότι αυτή η πανδημία είναι μια χρυσή ευκαιρία να οργανωθεί καλά το Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά οι αρμόδιοι (ονόματα δε λέμε) την αφήνουν να χαθεί (την ευκαιρία) προκειμένου αφ’ ενός να αγοράσουν αεροπλάνα και βαπόρια για να μη στεναχωρηθούν οι φίλοι μας οι Γάλλοι και αφ’ ετέρου να μην στεναχωρηθούν τα φιλαράκια των Ιδιωτικών Νοσοκομείων. Μπροστά μας η 3^η δόση, και πιο μπροστά μας τα χάπια τα οποία, αν προσέξατε, μόλις ανακοινώθηκε της εταιρείας Merck αμέσως, την επόμενη μέρα, έσπευσε να ανακοινωθεί της εταιρείας Pfizer – μιλάμε για πολλά δισεκατομμύρια μπικικίνια συμπολίτες.

Και στο μεταξύ ακόμη μία γνωστή μου κυρία, 60 μόλις ετών, απεβίωσε λόγω CoViD-19 (Corona Virus Disease – 2019).

Κι ενώ εγώ υψιπετών και ονειροβατών προσπαθούσα να κατανοήσω χάπια και μονοκλωνικά αντισώματα ήρθε το ποδόσφαιρο να με προσγειώσει στην αδήριτη ελληνική πραγματικότητα. Μάχης πεδίον οι κερκίδες του Πανθεσσαλικού Σταδίου, πρωτοστατούντος του πρώτου πολίτου-άρχοντος της πόλεώς μας και προέδρου της ποδοσφαιρικής ομάδος εκ Πιερίας, με το ιστορικό όνομα Πύδνα Κίτρους-ΝΠΣ Βόλος, και υποκειμένων απαραφράστως των ευγενών οπαδών του Άρεως Θεσσαλονίκης, οι οποίοι εν τέλει επέστρεψαν στην συν-πρωτεύουσα δαρμένοι μεν, νικηταί και τροπαιούχοι δε. Και γέμισαν φύλλα, ιστοσελίδες και «σόσιαλ» με οργίλες ανακοινώσεις της ΠΑΕ ΝΠΣ κατά παντός υπευθύνου τε και ανευθύνου, ιδίως δε κατά του αστυνομικού διευθυντού, του τάλανος εκείνου, ο οποίος κατά την αποφράδα εκείνην ημέρα της διαδηλώσεως έξωθεν της ΑΓΕΤ Ηρακλής εναντίον της καύσεως απορριμμάτων βαρέως ετραυματίσθη, με αποτέλεσμα οι δικοί του την επόμενη μέρα να σπάσουν στο ξύλο τον Βασίλειο Μάγγο, με το σχετικόν πόρισμα να είναι  απόν ανελλιπώς από 13 Ιουνίου 2020 έως και σήμερον (τι θέλω και θυμάμαι...). Αλλά και οι άλλοι, οι κίτρινοι, που και γλώσσα έχουν και μιλιά έχουν, απάντησαν και είπαν ότι μέχρι ώρα 14:30 τα εκδοτήρια του Σταδίου πωλούσαν κανονικά εισιτήρια για τον αγώνα, γιατί άραγε μετά ήταν όλες οι θύρες κλειδωμένες πλην των επισήμων; Η ανακοίνωσή τους γράφει επί λέξει τα εξής: «Όλος ο κόσμος είχε ένα εισιτήριο στο χέρι. Όλοι όμως! Οπότε η αναφορά σου (σ.σ. στον άρχοντα απευθύνεται) στα 288 εισιτήρια που πουλήθηκαν έχει τρεις εκδοχές: Ή ψειρίζεις την εφορία, ή σε ψειρίζουν οι μπάρμπες από τα καφενεία που έβαλες να κόβουν εισιτήρια ή έβγαλες επίτηδες πλαστά εισιτήρια για να ψειρίσεις εμάς. Το πιο από τα τρία είναι το ξέρεις εσύ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς είχαμε όλοι από ένα εισιτήριο στο χέρι.» κι αυτό εγώ θεωρώ ότι είναι μια καταγγελία, που κάποιος πρέπει να την εξετάσει – τι λέω; ποιος να εξετάσει; (αυτό το τμήμα του κειμένου δεν δημοσιεύτηκε, κρίθηκε "επικίνδυνο για μήνυση από τον άρχοντα" παρά το ότι ανήκει σε δημόσια, μέσω facebook, ανακοίνωση της ένωσης φιλάθλων του Άρη Θεσσαλονίκης super 3) Μήπως να επιστρέψω στις ονειροβασίες ή, καλύτερα, στις ονειρώξεις μου;

Εδώ θα έρθουν η Βίσση, η Θεοδωρίδου, οι Διονυσίου, ο Κιάμος, ο Ιακωβίδης, παραλήρημα!! τι λες τώρα, ποιος θα ασχοληθεί να «εξετάσει»; Ακόμη και η αρμοδία (;) Υφυπουργός φάνηκε να χαιρετά αυτές τις εκδηλώσεις…

Μία ακόμη βόλτα στο φθινοπωρινό Πήλιο κάναμε την περασμένη Κυριακή, μέσα στα χρώματα, πράσινα, κίτρινα, κόκκινα, καφέ, μωβ, πορτοκαλί, δίπλα στα κυκλάμινα και στα μανιτάρια, αν δεν το δεις δεν το πιστεύεις ότι υπάρχουν εδώ και τώρα όλα αυτά δίπλα μας, σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Κι απ’ την χαράδρα της Δράκειας να ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά η ομίχλη κι ύστερα, στις Αγριόλευκες, να βρίσκεσαι πάνω απ’ τα σύννεφα. Άνω ποταμών και άνω νεφών, συμπολίτες, ευλογημένοι είμαστε κι εμείς αλλά ή δεν το’ χουμε καταλάβει ή δεν το εκτιμούμε δεόντως μου φαίνεται.

Επίσης επισκέφθηκα το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας και θαύμασα την Χάρτα του Ρήγα κεντημένη από δώδεκα (12) συμπολίτισσες μέλη του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου. Μια μοναδική, σε παγκόσμιο επίπεδο φαντάζομαι, προσπάθεια, επιτυχημένη πέρα ως πέρα, που έδωσε ένα αποτέλεσμα το οποίο επίσης (όπως και παραπάνω) αν δεν το δεις δεν το πιστεύεις. Θερμά συγχαρητήρια στο Λύκειο-κόσμημα της κοινωνίας μας και σε μία-μία από τις δώδεκα κεντήστρες Κυρίες.

Αυτά, δεν (περι)γράφω άλλο. Και… Αν δεν μπορείς, φύγε ρε φίλε. Γεια σας.

Στο φθινοπωρινό Πήλιο και συγκεκριμένα στο Προσκοπικό καταφύγιο «Κένταυρος» στα Χάνια, Σεπτέμβριος 1987, 1^η Συνάντηση Παλαιών Προσκόπων του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 10.11.2021, αρ.φύλλου 37.568)