κυκλο-φ-οριακα 1212, 16 Οκτωβρίου 2024

 

Πάλι εδώ, καλημέρα συμπολίτες, συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες! Περάσαμε και τα μισά του Οκτώβρη κι ακόμα δεν λέει να βρέξει σοβαρά, να δείτε που θα πάθουμε λειψυδρία, κι ας λέει ο Πρόεδρος Αργύρης ό,τι θέλει. Και μια που αναφερθήκαμε στο νερό μας, τι ακριβώς συμβαίνει με τους λογαριασμούς, έχει καταλάβει κανείς; Εγώ ακούω ότι άμα κάποιος υδροδοτούμενος πολίτης πάει στα ταμεία της ΔΕΥΑΜΒ και διαμαρτυρηθεί, αδιαμαρτύρητα η Επιχείρηση του μειώνει τον λογαριασμό. Δηλαδή; Αναγνωρίζει η Δημοτική Επιχείρηση ότι έχει εκδώσει «μούφα» λογαριασμούς; Ότι επισήμως κλέβει τους πελάτες της; Και δεν έχει επέμβει ακόμα ο Εισαγγελέας; (ο οποίος, σημειωτέον, έσπευσε να επέμβει στο θέμα του Αγίου Κυπριανού…) Ερωτώ: αν το κάνει αυτό ένας ιδιώτης επιχειρηματίας δεν θα διωχθεί αρμοδίως; Ποία η διαφορά, πέραν της πανταχόθεν δεδομένης ασυλίας του Άρχοντος και των συν αυτώ;

Και επίσης: με τα χρωστούμενα 20 εκατομμύρια στην ΔΕΗ τι έγινε; Τα κάλυψε το Κράτος; Το Κράτος, άκουσα στην τηλεόραση ένα παλληκαράκι τσίφτικο και καταφανώς καλοζωισμένο, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), να λέει με στόμφο «Κράτος είμαστε, δεν είμαστε ο Χάρυ Πότερ!!», προσπαθώντας, ως είθισται, να απεκδυθεί πάσης ευθύνης για την κάκιστη διαχείριση των πραγμάτων στην πλημμυροπαθή Θεσσαλία μας.

Στην οποία Θεσσαλία μας (από το ένα στο άλλο πηδάμε…) ιδρύθηκε με Νόμο, ως γνωστόν, ο Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (ΟΔΥΘ Α.Ε.), ένα καινούργιο μαγαζάκι, το οποίο, όπως το λέει το όνομά του, θα διαχειρίζεται όλα τα νερά της Θεσσαλίας, πηγές, ποτάμια, ρέματα, ρυάκια και αρδευτικά αυλάκια, λίμνες φυσικές και τεχνητές, υδροφόρους ορίζοντες, βιολογικούς και χημικούς καθαρισμούς λυμάτων μαζί με τις αποχετεύσεις σε πόλεις και χωριά, ό,τι τελοσπάντων έχει σχέση με το νεράκι και τις πάμπολλες χρήσεις του. Και ξέρετε, αγαπητοί φίλοι, ποιον κατά πάσαν πιθανότητα προορίζουν αυτοί που δεν είναι ο Χάρυ Πότερ για αφεντικό αυτού ακριβώς του Οργανισμού; Τον κύριο Μιλτιάδη Γκουζούρη. Τον κύριο που μας συστήθηκε ως ο Γενικός Διευθυντής (CEO) των «Ολλανδών», της ολλανδικής εταιρείας HVA (για την οποία σας έχουμε γράψει, παλαιότερα, κάποια πραγματάκια…), ελάχιστες ημέρες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στην Θεσσαλία, κυριολεκτικά «από το πουθενά», απολύτως «φυτευτός», ως ο απολύτως αρμόδιος, λόγω τεραστίας εταιρικής εμπειρίας, για την αντιμετώπιση των τεραστίων προβλημάτων, στην συνέχεια παρέδωσε ένα «master plan» μόνο στα αγγλικά (που όσοι το διάβασαν, μαζί κι ο Περιφερειάρχης, δεν είπαν τα καλύτερα λόγια…), μέσα στο οποίο σχέδιο μία βασική πρόβλεψη είναι η δημιουργία του ως άνω ΟΔΥΘ! Τουτέστιν, αγαπητοί φίλοι, Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει ή όλα δικά μας, βοήθειά μας. Διότι, όπως εν τω μεταξύ μάθαμε, ο κ. Γκουζούρης από το 2007 έχει σαφή πολιτική δράση στην Ελλάδα και από τα χρόνια των μνημονίων είναι στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας σε διάφορα πόστα. Το 2018 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της HVA και τώρα σκέπτεται να την αφήσει για τον ΟΔΥΘ, σκεφτείτε τι αμοιβές θα προβλέπει για τον εαυτό του… (περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί να βρει κανείς στην ιστοσελίδα www.datajournalists.co.uk, σε ένα άρθρο του δημοσιογράφου κ. Άρη Χατζηγεωργίου).

Δύσκολα πράγματα, συνάνθρωποι.

Στα πιο «κοντινά» μας θέματα, πανηγυρισμούς, διαβάζω, για δημοπράτηση του Περιφερειακού Δρόμου της Αγριάς μέσα στο 2025, «μέχρι τα Λεχώνια», αν κατάλαβα καλά, διότι από εκεί και πέρα κάνει τζιζ!, όπως συχνά έχουμε πει σε τούτη τη στήλη. Ο οποίος Περιφερειακός αναβαθμίζεται και σε αντιπλημμυρικό έργο, δεν ξέρω ακριβώς γιατί, εύχομαι να ξέρουν αυτοί που το λένε. Επίσης, αν κατάλαβα καλά, ο κ. Περιφερειάρχης δήλωσε ότι οι απαραίτητες μελέτες ολοκληρώθηκαν (εγώ νομίζω ότι έχουν ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια…), η Αποκεντρωμένη Διοίκηση θα εγκρίνει το τελευταίο κομμάτι των περιβαλλοντικών επιπτώσεων αλλά απομένει να διευκρινιστεί το ακριβές κόστος για την κατασκευή του έργου καθώς και το από πού θα χρηματοδοτηθεί. Δηλαδή; Σε κουβέντα να βρισκόμαστε πάλι; Αν δεν ξέρουμε πόσο κάνει κι αν δεν υπάρχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση δεν υπάρχει έργο, αγαπητοί φίλοι, τι να λέμε τώρα!

Για το Αεροδρόμιο Κεντρικής Ελλάδας, με διεθνή κωδικό VOL (από το Βόλος, προφανώς…) και έδρα το πολιτικό αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου, βρέθηκε πάλι τρόπος να υπάρχουν διαφωνίες και διιστάμενες απόψεις εντός Μαγνησίας. Το γεγονός είναι ότι ουδείς πέραν ημών ενδιαφέρεται για την ύπαρξή του (υπουργεία, εοτ, λοιπή Θεσσαλία κλπ.) κι αν εμείς εδώ, οι Μαγνησιώτες με την στήριξη της Περιφέρειας, δεν ομονοήσουμε και δεν συμφωνήσουμε στο δέον γενέσθαι, θα είμαστε χαρούμενοι αν μπορέσει να διατηρηθεί η σημερινή ελάχιστη κίνηση. Είναι πολύ θετική η έλευση μιας ισραηλιτικής εταιρείας το 2025, οι Εβραίοι έχουν ήδη βάλει πόδι με επενδύσεις στο Πήλιο και προφανώς, ως έξυπνοι επιχειρηματίες, ενδιαφέρονται να στηρίξουν αυτές τις επενδύσεις ή/και να πραγματοποιήσουν νέες. Αυτό ίσως προσελκύσει κι άλλες εταιρείες, καθώς είναι παγκοίνως γνωστή η διασύνδεση των εβραϊκών συμφερόντων ανά τον κόσμο, κι αυτό πιθανότατα θα βοηθήσει τον τουρισμό της Μαγνησίας.

Αλλά για όλα αυτά χρειάζεται ομόνοια. Και να τελειώσουν, επιτέλους, οι πολύ σπουδαίες επιμελητηριακές εκλογές, που έχουν διχάσει τον φιλελεύθερο επιχειρηματικό (και όχι μόνο…) πληθυσμό  της Μαγνησίας.

Επόμενο (last but not least, που λένε κι οι εγγλέζοι…) πολύ σοβαρό θέμα για τον Βόλο είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται όλοι οι αθλητικοί χώροι αρμοδιότητας του Δήμου. Εκτός, φυσικά, από τον αγωνιστικό χώρο και τα αποδυτήρια του Πανθεσσαλικού Σταδίου, λόγω ΝΠΣ…

Αυτά, δεν περιγράφω άλλο, σας υπολήπτομαι και σας αγαπώ μεγαλοφώνως. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μια εξαιρετική λύση στον Σταθμό Εξυπηρέτησης Αυτοκινήτων (ΣΕΑ) Κορυνού, στον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου, κοντά στην Κατερίνη: Στέγαστρο για το parking των αυτοκινήτων με κάλυψη από φωτοβολταϊκές πλάκες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 16.10.2024, αρ.φύλλου 4268)

κυκλο-φ-οριακα 1211, 9 Οκτωβρίου 2024

 

Καλημέρα συμπολίτες, συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες! Σαν το νερό τρέχουν οι μέρες, περνούν και φεύγουν και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι, που λέει και το λαϊκόν άσμα. Τουτέστιν ούτε να κλάψει ένα μάτι δεν προλαβαίνει, καθώς οι κατραπακιές έρχονται απανωτές κι απ’ όλες τις μεριές, αδιακρίτως – από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι τους κέδρους του Λιβάνου.

Βία, βία παντού. Που διαπερνά τα πάντα, όλες σχεδόν τις εκφράσεις της ζωής στον 21^ο αιώνα, με κύρια θύματα τις ψυχές των παιδιών. Κατά την γνώμη μου, όσοι ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές και λοιποί επιστήμονες κι αν ασχοληθούν, θεωρητικά και πρακτικά, με το ζήτημα, τίποτε δεν θα αλλάξει αν δεν απαγορευτούν δια νόμων, παγκοσμίων, επειγόντων και αυστηρών, κάθε μορφής βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια στα «ίντερνετ καφέ» και στα ατομικά χειριστήρια καθώς και όλα τα «κατάλληλα για άτομα άνω των 12 ετών» τηλεοπτικά κατασκευάσματα με ό,τι είδους τέρατα μπορεί να γεννήσει η άρρωστη φαντασία των άρρωστων ανθρώπων και των υπολογιστών τους, που τα παράγουν. Και βέβαια μετά από όλα αυτά μένει ο ίδιος ο υπολογιστής, αυτό το τεράστιο επίτευγμα του ανθρώπινου μυαλού, αυτός ο θεός μαζί και διάβολος μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, μέσα στο ίδιο μας το μυαλό, μέσα στην ψυχή των παιδιών. Χρειάζεται αγώνας, κι αγώνας δύσκολος, οι συνθήκες είναι πραγματικά δύσκολες.

Κι από την άλλη μεριά, βέβαια, οι τσακωμοί κι οι πλακωμοί μεταξύ συμμαθητών δεν ήταν άγνωστοι στα χρόνια που εμείς, ως αμιγείς άρρενες στα Γυμνάσια Αρρένων, μεγαλώναμε. Και οι «μάγκες» υπήρχαν, και οι «φλώροι» υπήρχαν, και οι «σπασίκλες», και οι «γυαλάκηδες», και οι «τσαμπουκάδες», και κάποιο κεφάλι άνοιγε, κάποια μύτη μάτωνε – έπεφταν 3-4 χαστούκια από τους Γυμναστές, 3-4 αποβολές από τον Γυμνασιάρχη, άντε και ένα πέρασμα των γονέων από το Γραφείο, και το θέμα τελείωνε εκεί. Τώρα…συλλήψεις, εισαγγελέας ανηλίκων, τακτική δικάσιμος, ο Θεός να μας φυλάει. Και είναι βέβαιο ότι δεν είναι ο γιαλός στραβός.

Πολλοί Βολιώτες μου μήνυσαν (ευτυχώς, δεν με μήνυσαν, η υπέροχη γλώσσα μας κρατάει την δύναμη της, παρά τις καθημερινές ταλαιπωρίες που υφίσταται…) ενθουσιασμένοι με την «…πρόταση για διέλευση των αστικών λεωφορειακών γραμμών 2, 3, 4, 7, 8 και 9 και των υπεραστικών για Χάνια/Ζαγορά και Πορταριά/Μακρινίτσα από τον ήδη κυκλοφορούμενο παραλιακό δρόμο οδό Αργοναυτών μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη κι από εκεί ευθεία επάνω». Αλλά τι ωφελεί, όταν ουδείς αρμόδιος της πόλεως ταύτης ενδιαφέρεται σχετικά; Ήταν ένας καιρός που αρκετοί άνθρωποι ενδιαφέρονταν για τα ζητήματα της κυκλοφορίας και είναι απολύτως βέβαιο ότι ό,τι έγινε σ’ αυτή την πόλη έγινε τότε, παλιά, τότε που οι Δήμαρχοι ήταν Δήμαρχοι, όχι πτωχοί και αφανείς ιδιοκτήτες ποδοσφαιρομάδων με (αναγκαστικά μόνο) υπεφίαλους τεχνικούς συμβούλους. Τώρα περιμένουμε πάλι φανφάρες για έναν ακόμη κυκλικό κόμβο που όλο γίνεται κι ακόμα δεν τελειώνει. Κι έβλεπα τελευταία και κάτι άλλο, από τα «ασήμαντα», που όμως έχει τη σημασία του, όταν μιλάμε για κυκλοφορία: Τι σημαίνει «ήπια κυκλοφορία»; Τι λέει σχετικά ο ΚΟΚ; Τι δηλώνει η σχετική Πινακίδα Π-92 (αρχή) και Π-92^α (τέλος). Αυτή την έρμη την Πινακίδα την εισηγήθηκα εγώ και την εφαρμόσαμε όταν φτιάχναμε την μάλλον πρώτη περιοχή Ήπιας Κυκλοφορίας στην Ελλάδα, στην παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη. Το πρότυπό μου ήταν ο Γερμανικός ΚΟΚ, όπου αυτές οι Περιοχές ήταν σε φάσεις ανάπτυξης (Verkehrsberuhigung), μαζί με την Ολλανδία (woonerf) και την Αγγλία (traffic calming). Και η δική μας παρέμβαση έγινε αρκετά πριν ο Ελληνικός ΚΟΚ ενσωματώσει την Πινακίδα Π-92 και αναφέρει σχετικά στο Άρθρο 39, παρ. 3. Λέει λοιπόν ο Ελληνικός ΚΟΚ ότι (οι επισημάνσεις δικές μου)

«3. Σε περιοχές κατοικίας που έχουν χαρακτηρισθεί και σημανθεί ως περιοχές ήπιας κυκλοφορίας εφαρμόζονται οι εξής ειδικοί κανόνες: α) Οι πεζοί μπορούν να χρησιμοποιούν το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του. Τα παιχνίδια επιτρέπονται. β) Οι οδηγοί πρέπει να προχωρούν με πολύ χαμηλή ταχύτητα, η οποία σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να υπερβαίνει τα 20 χιλιόμετρα την ώρα. γ) Οι οδηγοί δεν πρέπει να θέτουν τους πεζούς σε κίνδυνο ούτε να συμπεριφέρονται με παρεμποδιστικό τρόπο. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να σταματούν. δ) Οι πεζοί δεν πρέπει να εμποδίζουν χωρίς λόγο την κυκλοφορία των οχημάτων. ε) Απαγορεύεται η στάθμευση, εκτός από εκεί που επιτρέπεται από σήματα στάθμευσης. στ) Σε διασταυρώσεις, χρήστες της οδού που εξέρχονται από περιοχή κατοικίας πρέπει να παραχωρούν την προτεραιότητα στους άλλους χρήστες της οδού.»

Άντε, λοιπόν, πηγαίνετε μια αυτοκινητοβόλτα στην οδό Αριστοτέλους Ζάχου, αυτή την μεγάλη ευθεία από την οδό Παπαδιαμάντη μέχρι τον Άγιο Γεράσιμο, που είναι γεμάτη με μεγάλες, όμορφες, καλοφτιαγμένες (γεια σου Νίκο) Πινακίδες Π-92, οι οποίες απάνω τους έχουν όριο ταχύτητας 30 χλμ/ώρα (Πινακίδα Ρ-32) και αναλογιστείτε (ή ονειρευτείτε…) αν μπορεί πεζός να χρησιμοποιεί το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του και αν μπορούν παιδιά να παίζουν σ’ αυτό το οδόστρωμα. Το ίδιο και στην οδό Καραμπατζάκη και παντού όπου κάποιοι έχουν καταλάβει ότι απευθύνονται σε ιθαγενείς χούλιγκανς και μόνο.

Αλλά ομοίως αδιάφορη βλέπω και την Τροχαία, τον υποτιθέμενο φύλακα-άγγελο του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στο σύνολό του και όχι μόνο σε ότι αφορά τα πρόστιμα. Δεν βλέπει η Τροχαία αυτή την κατάφωρη παραβίαση του προαναφερθέντος άρθρου; Ή αποφεύγει να έρθει σε «σύγκρουση» με τον Άρχοντα πασών των διαδικασιών και τα τσιράκια του σ’ αυτή την έρμη πόλη; Κάποτε, πάλι παλιά, η Τροχαία διέθετε Αξιωματικούς με τους οποίους είχα-είχαμε στενά συνεργαστεί και οι οποίοι ήξεραν να μαθαίνουν και να εφαρμόζουν τους Νόμους χωρίς διακρίσεις.

Ουφ! συγχύστηκα! Κι αν σας στεναχώρησα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ζητώ συγγνώμη, σας αγαπώ ανελλιπώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία η Πινακίδα Π-92 αυτοπροσώπως. Με οικία, όχημα, δρόμο, πεζό, παιδί και μπάλα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 09.10.2024, αρ.φύλλου 4263)

κυκλο-φ-οριακα 1210, 2 Οκτωβρίου 2024

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, 59 και 60 Αυγούστου 2024, το περάσαμε πάλι στο μαγικό Αιγαίο. Στον Εθνικό Δρόμο του Πηλίου (θυμίζω: Ε.Ο. 34^α, Τριτεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο) συναντήσαμε πολλά μεγάλα φορτηγά με συρόμενο, που άμα σε πετύχουν σε στροφή μπορεί ακόμη και να σε πετάξουν έξω απ’ το οδόστρωμα. Κατέβαιναν προς Βόλο, και φυσικά, όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, μετέφεραν τα ονομαστά μήλα Ζαγορίν. Και οι καστανιές επίσης κατάφορτες, μήλα, κάστανα κι ελιές, τα κύρια αγροτικά προϊόντα του Πηλίου. Συναντήσαμε επίσης το έργο αντιστήριξης των πρανών στον Επαρχιακό Δρόμο Χάνια-Κισσός, το οποίο σε ένα μόνο σημείο προχωρά, τα υπόλοιπα περιμένουν. Και ο χειμώνας έρχεται, ένας ωραίος, φυσιολογικός, Ελληνικός χειμώνας στο βουνό, ελπίζουμε, χωρίς υπερβολές! Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες!

Στο άλλο σπουδαίο εργοτάξιο, αυτό της «παράκαμψης του χιονοδρομικού κέντρου» δεν βλέπουμε να συμβαίνει τίποτε. Λέτε η νέα Περιφερειακή Αρχή να αντελήφθη πόσο άχρηστος είναι αυτός ο δρόμος (εμείς το λέμε εδώ και χρόνια…) και να σταμάτησε το έργο; Κι αυτό το ελπίζουμε.

Όπως σας έλεγα την προηγούμενη φορά, για την βελτίωση της κυκλοφοριακής κατάστασης της οδού Ιάσονος, τον Νοέμβριο 2012, επισήμως, ως Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου Βόλου όπου εργαζόμουν, παρουσίασα πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη-πρόταση με θέμα «Αλλαγή Διαδρομής Αστικών και Υπεραστικών Λεωφορειακών Γραμμών στην Πόλη του Βόλου». Η μελέτη περιέχει στοιχεία κυκλοφοριακών φόρτων από το 1990 έως το 2010, με πλήρη ανάλυση των όσων συμβαίνουν στους (σηματοδοτούμενους) κόμβους Ιάσονος-Ελ. Βενιζέλου [ΙΒ] και Ιάσονος-Κ.Καρτάλη [ΙΚ]. Τα στοιχεία δείχνουν ότι από την οδό Ιάσονος διέρχονται οι 10 από τις 12 λεωφορειακές γραμμές του Αστικού ΚΤΕΛ Βόλου με 431 διελεύσεις λεωφορείων το 24ωρο και όλες οι λεωφορειακές γραμμές του ΚΤΕΛ Υπεραστικών Γραμμών Νομού Μαγνησίας, που εξυπηρετούν όλα τα χωριά του Πηλίου με 48 διελεύσεις λεωφορείων το 24ωρο (τα νούμερα των διελεύσεων μπορεί να έχουν ελαφρά διαφοροποιηθεί στα χρόνια που μεσολάβησαν, ο αριθμός των λεωφορειακών γραμμών δεν έχει αλλάξει). Το κύριο πρόβλημα είναι η στροφή των λεωφορείων από την Ιάσονος στην Κ.Καρτάλη, στον κόμβο [ΙΚ]. Διαπιστώθηκε ότι αυτή την στροφή την κάνει το 67% των λεωφορείων, αστικών και υπεραστικών, κάτι που δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό την κυκλοφορία στο σημείο και προκαλεί σοβαρές συμφορήσεις σε ολόκληρο το τμήμα Μπόρελ-Κ.Καρτάλη. Μετά από τεκμηριωμένη μελέτη, λοιπόν, κατέληξα (εν απολύτω γνώσει των συνεπειών…) στο ότι «Η μόνη ρεαλιστική και εφαρμόσιμη λύση είναι η πρόταση για διέλευση των αστικών λεωφορειακών γραμμών 2, 3, 4, 7, 8 και 9 και των υπεραστικών για Χάνια/Ζαγορά και Πορταριά/Μακρινίτσα από τον ήδη κυκλοφορούμενο παραλιακό δρόμο οδό Αργοναυτών μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη κι από εκεί ευθεία επάνω». Αυτό μπορεί πανεύκολα να επιτευχθεί, χρειάζονται μόνο δύο νέες στάσεις στο φαρδύ πεζοδρόμιο της οδού Αργοναυτών προς την θάλασσα, μία απέναντι από το Δημαρχείο και μία στο ύψος της οδού Σόλωνος, άλλο τίποτε δεν διαταράσσεται, τα λεωφορεία εισέρχονται άνετα στην οδό Αργοναυτών από τον κυκλικό κόμβο Παπαδιαμάντη, η κίνησή τους είναι μονόδρομη, η αντίθετη κίνηση διεξάγεται κανονικά από Δημητριάδος, μόνη προϋπόθεση είναι η αυστηρή τήρηση της υπάρχουσας αμφίπλευρης απαγόρευσης στάθμευσης. Με την διευθέτηση αυτή ο καθημερινός κυκλοφοριακός φόρτος της οδού Ιάσονος μειώνεται κατά περίπου 58% και ειδικά στην στροφή από Ιάσονος σε Κ.Καρτάλη η μείωση φόρτου φτάνει το 78%! Την πλήρη μελέτη, για όποιον/όποια ενδιαφέρεται, θα την αναρτήσω στο ιστολόγιό μου.

Ε!; Τι λέτε; Πώς σας φαίνεται η πρόταση; Εξηγήσαμε σε όλους τους αρμόδιους τα πλεονεκτήματα, τις περισσότερες αντιρρήσεις τις είχε, φυσικά, το Λιμάνι, ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί, ποτέ δεν κατάλαβα ποια ακριβώς συμφέροντα υπερασπιζόταν, ή τι ήταν αυτό που το ενοχλούσε – κάναμε πολλές συζητήσεις. Το Αστικό ΚΤΕΛ συμφωνούσε, μάλιστα πήγε ένα βράδυ κι έστησε στο πεζοδρόμιο προς την θάλασσα την στάση «Σόλωνος» κι ύστερα, αναγκαστικά, την ξέστησε! Διότι και οι λεωφορειοδηγοί άνθρωποι είναι, αυτοί είναι κυρίως που υποφέρουν μέσα σ’ αυτό το κυκλοφοριακό κομφούζιο. Το Υπεραστικό ΚΤΕΛ κρατάει συνήθως «πισινή», σκέφτεται και περιμένει να δει τι θα αποφασίσουν οι άλλοι. Ο ήδη διευρυμένος Καλλικρατικός Δήμος Βόλου ήδη συμφωνούσε – τελικά δεν έγινε τίποτε! Τα λεωφορεία είναι πάντα εκεί, η στροφή παραμένει στροφή και όλοι σ’ αυτή την πόλη ζούμε ευτυχείς αφ’ ενός που υπάρχουμε και αφ’ ετέρου που ο Κύριος Καθηγητής ευλόγησε τον Άρχοντά μας με καναδυοτρεις κυκλικούς κόμβους.

Άλλο θέμα. Εσείς ελεύθερα πείτε ό,τι θέλετε, εγώ δεν θυμάμαι ποτέ να γινόταν τέτοιο πανηγύρι στην υπογραφή μιας σύμβασης με μια ανάδοχο εταιρεία για την ανακατασκευή ενός δρόμου. Ειλικρινά το λέω, δεν θυμάμαι. Εδώ μετακινήθηκε μια ολόκληρη δημοτική ομάδα και δεν ξέρω πόσοι υπηρεσιακοί παράγοντες, λες κι άλλη δουλειά δεν είχαν οι άνθρωποι, για να πάνε σ’ ένα πλάτωμα προς την Κουκουράβα και εκεί να χειροκροτήσουν τον Άρχοντά μας σε μία ακόμη «παράσταση νίκης» μπροστά σε διαφημιστικό πανώ!! Σε 12 μήνες, λέει, θα είναι τέλειος ο δρόμος Βόλου-Μακρινίτσας μέσω Κουκουράβας. Μακάρι, ευχής έργον. Με την ελπίδα να μην μιμηθεί το άλλο «μεγάλο έργο», αυτό της αντικατάστασης των παλαιών πλακών Πηλίου με νέες πλάκες Πηλίου στην οδό Ερμού, όπου τίποτε δεν φαίνεται να προχωρά. Α! και να μάθουμε το ποσοστό έκπτωσης που προσέφερε η καλή εργοληπτική εταιρεία «Μεσόγειος Α.Ε.».

Και μειώθηκαν από χθες, πρωτομηνιά, τα διόδια στον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου κι αυτές οι μειώσεις θα διατηρηθούν, πρώτα ο Μητσοτάκης, μέχρι 31.12.2025. Μετά θα αναλάβει ο Θεός. Α! και καλόν μήνα, αγαπημένες και αγαπημένοι!

Στην φωτογραφία, επειδή άρχισε (λίγο επεισοδιακά ειν’ αλήθεια…) η νέα σχολική χρονιά, μια ανάμνηση από τις Γυμναστικές Επιδείξεις του 5^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου τον Ιούνιο 1960.

 (δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 02.10.2024, αρ.φύλλου 4258)

κυκλο-φ-οριακα 1209, 25 Σεπτεμβρίου 2024

 

Καλημέρα συμπολίτες. Καθώς ο Σεπτέμβριος – ιταλικά Settembre, ο 7^ος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου, που ξεκινούσε από τον Μάρτιο – τελειώνει αισίως και η νύχτα μεγαλώνει σε βάρος της μέρας, τα κυκλο-φ-οριακα της καρδιάς μας λένε σήμερα να ασχοληθούν κυρίως με κυκλοφοριακά ζητήματα οχημάτων και ανθρώπων. Κυρίως, λέμε, διότι κανείς ποτέ δεν έμαθε τι μπορεί αίφνης να γεννήσει ο νους του ανθρώπου-συγκοινωνιολόγου, καθώς υφίσταται αυτόν τον καθημερινό καταιγισμό βλακείας-αλαζονείας-αναισθησίας στην ένδοξη ελληνική πραγματικότητα. Ας ξεκινήσουμε να βλέπουμε, και…βλέπουμε.

Προβληματιζόμαστε εδώ και καιρό με τις πράσινες λεωφορειολωρίδες στις οδούς Δημητριάδος και Ιάσονος. Είναι κατά κανόνα κενές (στην Δημητριάδος πέρα-πέρα, στην Ιάσονος από Κ.Καρτάλη και πέρα) και δίπλα τους τα πάσης φύσεως οχήματα κινούνται σε μία και μοναδική σειρά (εφ’ ενός ζυγού, που λέγαμε στον στρατό), δεδομένου ότι η δήθεν υπάρχουσα αριστερή λωρίδα είναι μονίμως δεσμευμένη από σταθμευμένα οχήματα – παρανόμως ή νομίμως δεν έχει καμία σημασία για την ροή της κυκλοφορίας. Και ερωτώ: πόσο απαραίτητη, πόσο πραγματικά χρήσιμη είναι αυτή η λεωφορειολωρίδα; Το 2005, μετά την Ολυμπιακή ευωχία και πριν την εφαρμογή των κορινών, το Αστικό ΚΤΕΛ είχε αναθέσει στο ΔΕΚΑΜΜ την πρώτη, και μοναδική, νομίζω, «Μελέτη Πληρότητας Αστικών Λεωφορειακών Γραμμών» για όλες τις τότε Γραμμές – προστέθηκε η Γραμμή 15, με δική μας μελέτη και επιμονή, και διαφοροποιήθηκαν κάποια στοιχεία σε κανδυό άλλες Γραμμές, άλλο τίποτε δεν ξέρουμε να συνέβη. Σ’ εκείνη την Μελέτη, λοιπόν, εκτός από τις πληρότητες καταγράψαμε και χρόνους κυκλικής διαδρομής (αφετηρία-τέρμα-αφετηρία) και από εκεί υπολογίσαμε μέση ταχύτητα των λεωφορείων στην συγκεκριμένη διαδρομή. Στο σύνολο των Γραμμών η μέση ταχύτητα των λεωφορείων βρέθηκε 20,24 χλμ/ώρα με χαμηλότερες την μέση ταχύτητα της Γραμμής 1-14,3 χλμ/ώρα και της Γραμμής 3-14,7 χλμ/ώρα και υψηλότερη αυτή της Γραμμής 5-25,3 χλμ/ώρα λόγω της εκτός Πολεοδομικού Συγκροτήματος διαδρομής. Μικρότερη μέση ταχύτητα από 20 χλμ/ώρα έχουν και όλες οι υπόλοιπες γραμμές που διέρχονται μέσα από το Π.Σ. Αυτά, βέβαια, το 2005. Τι γίνεται, άραγε, σήμερα, 19 χρόνια μετά και μάλιστα με ένα πρόγραμμα τηλεματικής παρακολούθησης των κινήσεων; Υπάρχουν και παρακολουθούνται στοιχεία μέσης ταχύτητας; Υπάρχει πραγματική βελτίωση αυτών των στοιχείων λόγω της λειτουργίας των λεωφορειολωρίδων; Μην ξεχνάμε ότι ο μόνος πραγματικός λόγος για τον οποίο ορίζουμε αυτές τις λωρίδες αποκλειστικής κίνησης λεωφορείων είναι για την διευκόλυνση της κίνησής τους. Και ο δείκτης μέτρησης της αποδοτικότητάς τους είναι ακριβώς αυτή η μέση ταχύτητα κίνησης, διαφορετικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης και μόνο προβλήματα δημιουργούν. Ποιος θα δώσει μια εμπεριστατωμένη απάντηση;

Διότι η ύπαρξη τέτοιων αποκλειστικών λωρίδων σε μια πόλη, και μάλιστα Ελληνική, όπου η συχνότητες των λεωφορειακών γραμμών είναι, κατά κανόνα, χαμηλές δεν υποδηλώνει «πολιτισμό» ή κάτι το ιδιαίτερο (προς Μονακό μεριά…) αλλά, κατά κανόνα πάλι, ταλαιπωρία.

Όσο για το πρόβλημα της οδού Ιάσονος μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη, τον Νοέμβριο 2012, επισήμως, ως Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου Βόλου, όπου εργαζόμουν (κι απ’ όπου έφυγα τρέχοντας με σύνταξη πριν …την καταιγίδα της 1^ης/1^ου/2014) παρουσιάσαμε πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη-πρόταση με θέμα «Αλλαγή Διαδρομής Αστικών και Υπεραστικών Λεωφορειακών Γραμμών στην Πόλη του Βόλου» για την οποία θα σας γράψω δυο λόγια την επόμενη φορά. Φυσικά η πρόταση «πήγε άπατη» και αντ’ αυτής, τον Οκτώβριο 2014 θεσμοθετήθηκαν οι λεωφορειολωρίδες – 10ετή γενέθλια θα «γιορτάσουμε» σε λίγο – και η οδός Ιάσονος παραμένει στα χάλια της.

Διάσπαρτες στην πόλη εκείνες οι μεταλλικές, γκριζοβαμμένες και βιδωμένες στο έδαφος κατασκευές που προορίζονται (;) για τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα. Η κολώνια κρατάει πάνω από χρόνο, τα ποδήλατα δεν λένε να εμφανιστούν. Οι πληροφορίες μας λένε ότι έχουν θαφτεί στην λάσπη των υπογείων του αθλητικού κέντρου «Βάκης Παρασκευόπουλος», στο κτήριο (πρώην) Αδαμόπουλου, Ρήγα Φεραίου-Γλάδστωνος. Ακούγεται πολύ πιθανό. Αλλά αν είναι ορθόν τι περιμένουν οι αρμόδιοι έναν χρόνο τώρα; Να τα ανασύρουν και να τα επαναφέρουν σε λειτουργία; να τα αποζημιωθούν από δεν ξέρω ποιον ως πλημμυροπαθείς; να τα πουλήσουν με κέρδος ως παλιοσίδερα; Και ποιος, αλήθεια, τα έχει πληρώσει αυτά τα ποδήλατα (που δεν φταίνε σε τίποτα τα ίδια τα αγαπημένα μας οχήματα) και όλο το σύστημα;

Παρεμφερές το ζήτημα με την ελεγχόμενη στάθμευση, όπου τίποτε απολύτως δεν συμβαίνει. Και μάλιστα κάποια στιγμή είχαν εμφανιστεί μπάρες ασφαλείας, με τα ανάλογα μηχανήματά τους, στον χώρο στάθμευσης της οδού Μπόρελ, μία μπάρα μπαίνοντας από την οδό Δημητριάδος και μία βγαίνοντας στην οδό Ιάσονος. Τώρα αυτές οι μπάρες έχουν αφαιρεθεί αλλά τα μηχανήματα έχουν παραμείνει, ποιος ξέρει να μας πει τι σημαίνει αυτό;

Τις προάλλες επισκεφθήκαμε για μία ακόμη φορά την ωραία Πλατεία του Νεοχωρίου. Και διαπιστώσαμε για μία ακόμη φορά πόσο δύσκολο είναι να φτάσει ένας άνθρωπος από το parking (που έχει διαμορφωθεί ωραιότατα, με πέτρινους κυβόλιθους) μέχρι την πλατεία. Κι αν ο άνθρωπος έχει χτυπημένα, πονεμένα ή και απλώς ταλαιπωρημένα πόδια μάλλον δεν θα φτάσει ποτέ – δεν μιλάμε για κινητικά ανάπηρους συνανθρώπους, αυτοί ούτε κατά διάνοια. Διότι η πρόσβαση γίνεται με δύο συνεχόμενες σκάλες, που τα σκαλοπάτια τους έχουν ύψος τουλάχιστον 30 πόντους! Αυτό δεν είναι ανέβασμα, σκαρφάλωμα είναι, για πιτσιρικάδες και για γυμνασμένους χωριανούς. Κι είναι τόσο ωραία η σκιερή Πλατεία με τον ανακαινισμένο Άγιο Δημήτριο και τα καφενεία! Θα μου πείτε εσείς που ξέρετε «ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία πλατεία είναι που έχει στο Πήλιο σκαλιά» και θα σας πω μπράβο! για τις γνώσεις σας. Αλλά δεν πρέπει, με αφορμή, έστω, το Νεοχώρι να το δούμε με την δέουσα ευαισθησία το θέμα; Δεν πρέπει οι Δήμοι να δουν τι μπορούν να κάνουν για να διευκολύνουν την πρόσβαση όλων των συν-πολιτών, ημών και υμών με το πονεμένο γόνατο συμπεριλαμβανομένων; Αν μιλάμε δε για παιδικά καροτσάκια, ας θυμηθούμε τη σκηνή από το «Θωρηκτό Ποτέμκιν»…

Σας αγαπώ εξ απήνης, γεια σας.

Στην φωτογραφία η νέα γέφυρα στην Μαυρούτσα, προσφορά ΧΑΝΘ και Δήμου Ζαγοράς-Μουρεσίου στον Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 25.09.2024, αρ.φύλλου 4253)

κυκλο-φ-οριακα 1208, 18 Σεπτεμβρίου 2024

Καλημέρα συμπολίτες. Τι πάθαμε, τι πάθαμε! Πώς θα πορευτούμε τώρα χωρίς Κώστα και χωρίς Απόστολο στα μεγάλα πεπρωμένα της πόλεως ταύτης; Με τον Απόστολο καλά, το κατάλαβα, κακό παιδί, ανυπάκουο, πήγε με τον αντίπαλο στο Επιμελητήριο, έπρεπε να τιμωρηθεί, αν και ανήκει, κατά τα λοιπά, στο ίδιο βουλευτικό στρατόπεδο. Για τον Κώστα όμως αυτό με την Ζάμπια σαν δικαιολογία ακούγεται. Διότι η ιστορία του μύλου στην Ζάμπια έχει αρχίσει εδώ και δυο-τρία χρόνια, είναι αληθές ότι απεβίωσε ο συνεργάτης-συνεταίρος και είναι επίσης αληθές ότι ο καλός επιχειρηματίας πηγαινοέρχεται πολύ συχνά στην αφρικανική χώρα. Τρίτο αληθές είναι ότι ως Δημοτικός Σύμβουλος δεν είχε καμία απασχόληση πέραν της μετά μουσικής συμμετοχής σε κάποια μεσημβρινά Δημοτικά Συμβούλια. Άρα; Άρα, η λογική κατευθύνει σε δύο τινά: ή βαρέθηκε ή διαφώνησε, άλλωστε ό,τι ζημιά ήταν να κάνει στην πόλη την έκανε, και οι επιχειρήσεις πάντοτε προηγούνταν της δόξας…

Εμείς, τα γνωστά! Βόλτες στο Πήλιο με τα μάτια ανοιχτά, βουτιές στο δροσερό και πεντακάθαρο Αιγαίο, παρεμπιπτόντως χθες «φύσηξε βοριάς, μαΐστρος, τραμουντάνα», καθάρισε λαμπίκο την ατμόσφαιρα κι απέναντι πρόβαλε μεγαλοπρεπής και αστραφτερός ο Άθως, λίγο ακόμα και θα βλέπαμε αρσανάδες και μονές, Δοχειάριο, Ξενοφώντα, Παντελεήμονα, μια εξαιρετική διαύγεια, που κράτησε μέχρι αργά το μεσημέρι – πρώτη φορά πέτυχα τόση διάρκεια! Κι αριστερά του Άθω σχεδόν ολόκληρη η Χαλκιδική, μέχρι τον Χορτιάτη. Κι όλα αυτά χάρη στον βοριά που τ’ αρνάκια παγώνει, για να θυμηθούμε και τον «ποιητή του πατρικού πόνου» Γεώργιο Ζαλοκώστα (1805-1858).

Στην διαδρομή, στον δρόμο Χάνια-Κισσός, έργο εκτελεί η Περιφέρεια, προσπαθώντας να επαναφέρει σε καλή λειτουργία (καλύτερη από το παρελθόν, ελπίζουμε…) τα τοιχία αντιστήριξης των πρανών. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία τον Ιούνιο 2009 και τα κυκλο-φ-οριακά 617 στις 19.06.2009 έγραψαν «Δόθηκε στην κυκλοφορία ο καινούργιος δρόμος Χάνια-Κισσός. Για να τον βρείτε πρέπει να ανεβείτε προς τις Αγριόλευκες και λίγο παραπάνω, αριστερά, ξεκινάει αυτός ο πραγματικά χρήσιμος δρόμος, που συντομεύει την διαδρομή κατά 10 περίπου χιλιόμετρα και κατά 15-20 λεπτά, πάλι περίπου. Το Ανατολικό Πήλιο έρχεται πιο κοντά στην πόλη» και εγκαινιάστηκε επισήμως τον Αύγουστο του ίδιο χρόνου. Στις 30.09.2015, μόλις έξι χρόνια μετά, τα κυκλο-φ-οριακά 823 καταγράφουν ότι «…κάποια τοιχία αντιστήριξης στον επαρχιακό δρόμο Χάνια-Κισσός κινδυνεύουν με κατάρρευση.». Μετά από ακόμη έξι χρόνια, στις 30.09.2021 τα κυκλο-φ-οριακά 1056 επισημαίνουν «…την συνεχιζόμενη καταστροφή των τοιχίων αντιστήριξης στον δρόμο Χάνια-Κισσός, ένα θέμα που είναι γνωστό στην Περιφέρεια αλλά δεν βλέπουμε να εξευρίσκεται το προς αποκατάστασιν απαιτούμενον κονδύλιον.» Τελικώς φτάσαμε στο φθινόπωρο του 2024 και μακάρι να κατασκευαστεί ένα σωστό έργο αυτή τη φορά, διότι ό,τι και να λέμε συμπολίτες, κι όσο και να φταίνε τα νερά του Πηλίου, αυτό που έγινε το 2009 όμορφο ήτανε, σωστό δεν ήτανε και το γιατί δεν το ξέρω.

Παρακολουθήσαμε αρκετά Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες, χαρήκαμε με τα Ελληνικά μετάλλια και τις επιδόσεις, έχουμε τρεις παρατηρήσεις γενικής φύσεως: α) όλοι οι αθλητικοί χώροι πλέον ονομάζονται «αρένα». Δεν υπάρχουν κολυμβητήρια, γυμναστήρια, παλαίστρες, γήπεδα μπάσκετ, γήπεδα ποδοσφαίρου, τα πάντα είναι «αρένα» β) όλοι οι νικητές και όλες οι νικήτριες «αποθεώνονται». Έχει καταργηθεί από την ορολογία όλων ανεξαιρέτως των σχολιαστών το ρήμα «χειροκροτώ» και έχει συλλήβδην αντικατασταθεί από το ρήμα «αποθεώνω», το οποίο, αν δεν απατώμαι, δηλώνει κάτι διαφορετικό από το «χειροκροτώ», αλλά ποιος νοιάζεται; και γ) το και σημαντικότερο: η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να επιβάλει την ονομασία Hellas αντί του Greece (δεν ξέρω καν αν έχει προσπαθήσει…). Αφού στο τυπικό των Αγώνων στην Ελλάδα αναγνωρίζεται ένας ξεχωριστός και σημαντικός ρόλος, πιστεύω ότι το όνομα Hellas και το επίθετο Hellenic πρέπει οριστικά να αντικαταστήσουν τα γραίκικα Greece και Greek – Hellenic Flag, Hellenic Anthem, Hellenic Athletes…

Περί «εξορθολογισμού» της εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων γράφαμε την προηγούμενη φορά. Έντεκα (αριθμητικώς 11) αλλαγές ανακοίνωσε ο λαμπρός υπουργός, οι οποίες απλώς θα προετοιμάζουν τις επόμενες «πολύ σημαντικές» του επομένου έτους! Ησυχία δεν έχουν. Κι αυτές οι 11 αλλαγές ήρθαν μετά τις 45 εξαγγελίες του πρωθυπουργού, κάτι τρέχει με τα νούμερα τελευταία.

Γράφαμε επίσης περί πεζών, ΑμεΑ και εμποδιζόμενων ατόμων γενικά. Και την επόμενη μέρα πήγα με φίλους κοντά στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου, αυτό το κόσμημα της πόλης μας, έργο του Αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου από την δεκαετία του ’30. Υπήρχε κάποια λειτουργία, τελείωσε, οι πιστοί εξήλθαν και πήραν, στην πλειονότητά τους, κατεύθυνση προς ανατολάς, προς την οδό Καραϊσκάκη. Εκεί συνάντησαν το πεζοδρόμιο. Αυτό το πεζοδρόμιο, που βρίσκεται εκεί μπορεί κι από την ίδια δεκαετία, με τα μαρμάρινα κράσπεδα ύψους 25-30 εκατοστών. Παρακολούθησα σκηνές απαράδεκτες για τα χρόνια που ζούμε, ηλικιωμένοι άνθρωποι με ή χωρίς μπαστουνάκι αλλά οπωσδήποτε με ταλαιπωρημένες και πονεμένες αρθρώσεις να προσπαθούν αλληλοβασταζόμενοι και αλληλοϋποστηριζόμενοι να υπερβούν το ύψος αυτού του πεζοδρομίου. Μία ανεβαίνοντας και μία κατεβαίνοντας, όπου υπάρχει και ο κίνδυνος της κουτρουβάλας. Αισθάνθηκα άσχημα, ειλικρινά το λέω, που τόσα χρόνια σ’ αυτή την περιοχή κινούμαι, εδώ έχω μεγαλώσει, κι αυτό το πρόβλημα δεν το είχα εντοπίσει. Θεωρώ ότι κάτι πρέπει να γίνει. Και επειδή πραγματικά δεν ξέρω τίνος αρμοδιότητα είναι το συγκεκριμένο πεζοδρόμιο (Οργανισμός Λιμένος ή Δήμος;) παρακαλώ τους ανθρώπους της εκκλησίας, που ξέρω πόσο πολύ ενδιαφέρονται, να ενδιαφερθούν και γι’ αυτό το θέμα. Κι αν χρειαστεί η καθ’ οιονδήποτε τρόπο βοήθειά μου δηλώνω παρών και έτοιμος όπως πάντα, ως Επιστήμων και ως Πρόσκοπος.

Υμέτερος δια παντός, σας αγαπώ, γεια σας.

Στην ιστορική 20χρονη φωτογραφία η Ομάδα στελεχών του Πανθεσσαλικού Σταδίου, 11.08.2004. 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 18.09.2024, αρ.φύλλου 4248)

κυκλο-φ-οριακα 1207, 11 Σεπτεμβρίου 2024

 

«Ανοίγουν τα σχολεία / αντίο τεμπελιά / σε λίγο στα θρανία / θα πιάσουμε δουλειά»

Το τραγουδάκι το λέει καθαρά: τέρμα η τεμπελιά, στα ελληνικά τέλος η καλοκαιρινή ραστώνη, τέλος οι ανέμελες ώρες παρά θιν’ αλός, τέλος τα παιχνίδια άνευ πληκτρολογίου και αρχή στα θρανία τα οποία θα μετατραπούν σε χώρους εργασίας, σκληρής και επίπονης (λέμε τώρα…). Τα σχολεία, τα διαχρονικά ελληνικά σχολεία, από τις τάξεις των 40 παιδιών και του ενός/μιας δασκάλου/ας για τα πάντα (καλλιτεχνικά, μουσική, γυμναστική…) στους παιδοψυχολόγους και τις διδασκαλικές ειδικότητες για τα τμήματα των 17 παιδιών και στις αθρόες καταργήσεις-συγχωνεύσεις τμημάτων από τα χρόνια των μνημονίων μέχρι και φέτος για λόγους «εξορθολογισμού» – στην Παιδεία κάθε χρόνο κι ένας «ορθολογισμός» και δεν συμμαζεύεται, στην Ενέργεια μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε, παχιά λόγια στο Βελίδειο Ίδρυμα της 88^ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Κι εμείς θυμόμαστε με φρίκη τον Σεπτέμβριο του 2023 με τον Δανιήλ και τον Ηλία να μας πλημμυρίζουν με 40 πόντους το υπόγειο, προκαλώντας καταστροφή. Βεβαίως υπήρξαν και χειρότερες καταστροφές από το υπόγειό μας και μετά από έναν χρόνο υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη περιμένουν την «αρωγή» – κι εμείς μεταξύ αυτών, παρ’ όλο που το αρμόδιο συνεργείο μάς επισκέφθηκε την επόμενη ακριβώς μέρα, μάς κατέγραψε και τράβηξε και μια πράσινη γραμμή με σπρέϋ στο εξωτερικό του σπιτιού μας. Θυμάστε εκείνο το «ανέκδοτο» που λέγαμε για τον Παττακό με το «γραψ’ τον για σπίτι», που υπονοούσε γραψ’ τον για κάτι άλλο ή κάπου αλλού…; Και η Θεσσαλία ολόκληρη, κάθε τόσο λαμβάνει δισεκατομμύρια από τον αρχηγό και τον «θεόσταλτο» υφυπουργό, χρήμα να ακούν τα αυτιά σου, και έργο μηδέν. Πλήρης ασυμφωνία, προτάσεων, αποφάσεων, χαρακτήρων, σήραγγα λέει ο ένας, Αχελώος λέει ο άλλος, τσουπ! και οι Ολλανδοί της HVA με τον Έλληνα γενικό διευθυντή, με ωραία συμφέρουσα πρόταση να νοικιάσουν ολόκληρον τον κάμπο και να φυτεύουν ντομάτες και φρούτα, μετατρέποντάς τον σε Μοζαμβίκη ή σε Ταϊλάνδη, όπου έχουν μεγάλη εμπειρία τα παλληκάρια. Ιδού, λοιπόν, το μέλλον του θεσσαλικού κάμπου: ντομάτες, φρούτα και φωτοβολταϊκές κακοέργειες και στα πέριξ όρη, συμπεριλαμβανομένων των Μετεώρων, ανεμογεννήτριες. Κι ύστερα θα καααααθόοομαστε, που έλεγε κι ο Μίμης Φωτόπουλος, ζωή χαρισάμενη.

Το μόνο πραγματικό έργο στην Θεσσαλία είναι ο Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας, σύμφωνα με την ελληνική αρίθμηση αυτοκινητόδρομος Α3, σύμφωνα με την αρίθμηση των διευρωπαϊκών οδών Ε65. Ένα έργο για το οποίο έχω μιλήσει σε Συνέδρια, στην Ελλάδα και στας Ευρώπας διαχρονικά, από το τέλος της δεκαετίας του ’80, έως τουλάχιστον τα μέσα της δεκαετίας του 2000, χαρακτηρίζοντάς το αναγκαίο, μαζί με τον δυτικό άξονα, την σημερινή Ιονία Οδό, για την ολοκλήρωση του ελληνικού δικτύου αυτοκινητοδρόμων. Ευτύχησα να δω (με …μικρή καθυστέρηση) λειτουργική την Ιονία Οδό (Α5 στην αρίθμηση) και σχεδόν ολοκληρωμένη σήμερα την «Ε65», από Λαμία μέχρι Εγνατία Οδό (αυτοκινητόδρομος Α2). Και μιας και σας έβαλα στην αρίθμηση των Εθνικών Αυτοκινητοδρόμων, να σας πω ότι και ο δρόμος Βελεστίνο-Βόλος είναι χαρακτηρισμένος Αυτοκινητόδρομος, με αρίθμηση Α12. Περιμένει να δώσει ο Θεός φώτιση και ο υπουργός χρήμα ώστε να κατασκευαστούν οι ανισόπεδοι κόμβο στο Σέσκλο και στην Β’ ΒΙ.ΠΕ για να γίνει ένας κανονικός και ασφαλής δρόμος, όπως όλοι οι Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι, οι καλύτεροι της Ευρώπης.

Στο μεταξύ, εμείς εδώ στο τέως Μονακό καταφέραμε, επιτέλους, να εγκαινιάσουμε την Πλατεία Πανεπιστήμιου, για την οποία αγωνίστηκαν τέσσερις Δημοτικές Αρχές πριν τον Άρχοντα, μια πλατεΐτσα στο κέντρο της πόλης, που αλλιώς την περιμέναμε και αλλιώς μας βγήκε. Δηλαδή, δια του λόγου το αληθές, το ‘χαμε δει το σκοτάδι όσα χρόνια (δεν) προχωρούσε η κατασκευή της (άλλωστε το σκοτάδι δεν είναι μακριά, κλείνεις τα μάτια και το βλέπεις, έλεγε ο πατέρας μου…), δέντρα χρειαζόμασταν, τσιμέντα στρώνονταν και μάρμαρα εγκιβωτίζονταν – τώρα τελευταία πολλά μάρμαρα βρε παιδιά, πολλά μάρμαρα, λέτε ν’ αρχίσω να ψάχνω; Ένα ωραίο αλσύλιο, πνεύμονας, θα ήταν ό,τι καλύτερο για το κέντρο της όμορφης πόλης μας, δυστυχώς το χάσαμε κι αυτό το κορμί, πατριώτη, κατά πάσα πιθανότητα προκειμένου να υπάρχει «σταθερό» έδαφος για χριστουγεννιάτικα «δρώμενα». Και το χειρότερο, για μένα, πάντα, είναι ότι φοβάμαι πως υπεύθυνος γι’ αυτή την κακή κατασκευή δεν είναι ο συνήθης Άρχοντας αλλά άλλος ή άλλοι, που μάλλον δεν τους φανταζόμουν.

Διάβασα μια πολύ ωραία παρέμβαση του Φίλου Στάθη Χαλαστάρα σχετικά με τις διαβάσεις πεζών, ένα πολύ «πονεμένο» θέμα στον Βόλο και στις περισσότερες ελληνικές πόλεις, μαζί, βέβαια, με τα δίκτυα κίνησης των Ατόμων με Αναπηρία. Σε διαβάσεις πεζών είδα τώρα τελευταία και μηχανάκια! Κανονικά, με την ταχύτητά τους, και οι πεζοί να κοντοστέκονται. Θα ασχοληθούμε διεξοδικότερα την επόμενη φορά. Όπως και για την κίνηση των ΑμεΑ – κι εδώ που τα λέμε, εκτός από τις υποχρεωτικές κίτρινες αυλακωτές πλάκες στα πεζοδρόμια βλέπετε, εσείς που βλέπετε, καμία άλλη μέριμνα για ΑμεΑ; Ή βλέπετε Άτομα με κινητικές Αναπηρίες να κινούνται στην πόλη, εκτός από τα άκρως επικίνδυνα ηλεκτροκίνητα αμαξίδια; Θα τα πούμε κι αυτά εν καιρώ.

Τελειώνουμε κάπως απότομα διότι μας πέφτει η μπαταρία στον φορητό υπολογιστή. Σας αγαπώ, γεια σας.

Στις φωτογραφίες το ρέμα της Μαυρούτσας ανάμεσα σε Κισσό και Μούρεσι, έναν χρόνο μετά, με τους ογκόλιθους στην κοίτη και την γέφυρα μπέλεϋ.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 11.09.2024, αρ.φύλλου 4243)

κυκλο-φ-οριακα 1206, 4 Σεπτεμβρίου 2024

Καλημέρα και Καλό Φθινόπωρο συμπολίτισσες και συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Όλον τον Αύγουστο χωρίς κυκλο-φ-οριακα, δεν ξέρω πώς αντέξατε. Εμείς, πάλι, κάτι το συγκλονιστικό αφ’ εαυτού μας αυγουστιάτικα δεν κάναμε, άλλοι ανέλαβαν να μας συγκλονίσουν – μερικά μπάνια, στις μη συγκρίσιμες θάλασσες του Αη Γιάννη και της Ερέτριας, λίγες μπύρες παραπάνω, καλές παρέες στο φεγγαρόφωτο, τι άλλο είναι οι καλοκαιρινές διακοπές; Έτσι κι αλλιώς «υπερτουρισμό» δεν έχουμε, ήρεμες καταστάσεις έχουμε, και πολλούς βαλκάνιους τουρίστες, με αυτοκίνητα πολλών κυβικών, υβριδικά, μεγιστάνων γενικώς. Όμως, με την αφορμή της έλευσης ενός καλού φίλου από την Αθήνα στην Πορταριά με ένα αμιγώς ηλεκτρικό αυτοκίνητο μάρκας Tesla, διαπιστώσαμε ότι σε ολόκληρο το Πήλιο δεν υπάρχει ένας πραγματικός σταθμός φόρτισης. Να μην γίνουμε «εχθροί του τόπου», αλλά εσείς οι «φίλοι του τόπου» πώς το κρίνετε αυτό, και μάλιστα σε μια περίοδο που επειγόντως και επιμόνως αναζητούνται τουρίστες στην πληγείσα περιοχή μας;

Τέλος πάντων, τελείωσαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες με τα αρκετά μετάλλιά μας, τώρα γίνονται οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, πάντα στο Παρίσι, τελείωσε και το φετινό καλοκαίρι, και στο τελείωμα μας επιφύλαξε μία ακόμη δυσάρεστη έκπληξη, τα εκατομμύρια νεκρά ψάρια στον χείμαρρο Ξηριά κι από ‘κει στον Παγασητικό Κόλπο. Η φωτογραφία για την Ιστορία της στήλης, με ευχαριστίες στην φίλη Κυρία Ελένη Παπαθανασίου. Δεν έχει ξανασυμβεί τέτοιο φαινόμενο, κι αν δεν απατώμαι ούτε παγκοσμίως σε τέτοια έκταση. Συνέβη εδώ, στον καταραμένο τόπο, δεν βρίσκω άλλον χαρακτηρισμό. Όπου κανείς μα κανείς ασχολούμενος με το θέμα της Κάρλας δεν προέβλεψε τον «ευτροφισμό» των ψαριών ως αποτέλεσμα της πλημμύρας, κανείς (στα ελληνικά) δεν είδε τα ψαράκια να πληθαίνουν, όλοι ήσυχοι και αμέριμνοι εφ’ όσον η (τεχνητή) λίμνη στράγγιζε στον μεγάλο (;) Κόλπο (ίσως και χαβούζα…) και τα χωράφια θα επανέρχονταν (λέμε τώρα…) στην χρήση, όλα καλά κι όλα ωραία, οι μετρήσεις σωστές, τα μπάνια του λαού αδιατάρακτα (ξαναλέμε τώρα…), ο ίδιος ο ανεύθυνος Άρχων (κάποτε ξέραμε ότι αυτόν τον τίτλο τον είχε μόνο ο Βασιλιάς) κολυμβητής στις Αλυκές και υβριστής όσων τολμούσαν να έχουν επιφυλάξεις, ο καιρός να περνάει και ξαφνικά …η φωτογραφία.

Τα υπόλοιπα είναι στα πλαίσια της γνωστής, εδώ και δέκα χρόνια, ιστορίας της αποποίησης πάσης ευθύνης αλλά και της «εθελοντικής» προσφοράς προς την αγαπημένη πλην όμως «που@@να» πόλη και των ανέξοδων μηνύσεων, κι από την άλλη πλευρά της αμηχανίας ενός συστήματος διοίκησης που δεν μπορεί να ελέγξει τα πράγματα, διότι απλούστατα δεν έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς. Η φωτισμένη κυβέρνησή μας, υπακούοντας, προφανώς, σε κάποια ιδιωτικά συμφέροντα (και ένα δείγμα πήραμε με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε περιοχές natura) κατήργησε δια νυκτός τον Φορέα Διαχείρισης της Κάρλας μαζί με όλους τους ανάλογους φορείς σε όλη την Ελλάδα και μετέθεσε τις σχετικές ευθύνες σε κάποιες μπερδεμένες και υποστελεχωμένες δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες, κατά τα ειωθότα, δεν προλαβαίνουν ούτε να σε κοιτάξουν, όχι να κοιτάξουν τα ψάρια.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ένα και μοναδικό: καταστροφή. Μία ακόμα, μετά την φωτιά, τις βόμβες στην Νέα Αγχίαλο, την καταστροφή των ελικοπτέρων και το πλημμυρικό παρεάκι του Δανιήλ με τον Ηλία που μπάζωσε το Λιμάνι και κατέστρεψε ότι είχε απομείνει από τον σιδηρόδρομο. Και για όλα αυτά φταίνε πάντα οι άλλοι και οι δικοί μας κάνουν την πάπια – εκτός από τα φοβερά και τρομερά μάσα μαζικής αποβλάκωσής μας, ακούσατε τίποτε από τον μεγάλο σύμβουλο της Πολιτείας, το ΤΕΕ; κάτι σοβαρό από το Επιμελητήριο Μαγνησίας, που πάει και για εκλογές, κάτι επιστημονικό από το Πανεπιστήμιό μας, που έχει και Τμήμα Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος; Μόνο ο Ιατρικός Σύλλογος, τα Κόμματα (πλην, φυσικά, του σαραντατακατό, που κρύφτηκε, όπως συνηθίζει), και οι τόσο δυσφημισμένες και προπηλακισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις άρθρωσαν έναν λόγο.

Δεν πάμε καλά, συμπολίτες, δεν πάμε καθόλου καλά. Ο Βόλος απαξιώνεται καθημερινά, περίγελως γίνεται στα τηλεοπτικά κανάλια όπου ο Άρχοντας ακαταπαύστως βρίζει τους πάντες και τα πάντα, δεν τολμάμε να πούμε ότι αυτός είναι ο τόπος που μας γέννησε – το βίωσα πάλι τώρα, στην επίσης πολύπαθη Εύβοια. Στην οποία, ειρήσθω εν παρόδω, κάναμε μια αυτοκινητοβόλτα μέχρι την πολύ όμορφη Κάρυστο, στο νότιο άκρο του νησιού, και γέμισε το μάτι μας ανεμογεννήτριες, σειρές, συστάδες ολόκληρες στις άδενδρες κορυφογραμμές, μέχρι και πολύ κοντά στον δρόμο, «τέρατα βαμμένα στα λευκά / με φτερούγες γλάρων στο κεφάλι» κατά παραφθορά των στίχων του Νίκου Καββαδία. Στο φατσοβιβλίο έχω κάνει σχετική ανάρτηση που μόνο λίγο αποδίδει το δέος όλης αυτής της εγκατάστασης. Τώρα είναι πανέτοιμοι οι «όμιλοι» να κάνουν το ίδιο και στην καμένη βόρεια Εύβοια. Χωρίς να αφήνουν στην άκρη τα «πράσινα πυρηνικά εργοστάσια» (θου Κύριε φυλακήν…), που όλο και τα κλωθογυρίζουν στα δικά τους και τα φιλικά τους ιστοκατασκευάσματα πολιτικής παραπληροφόρησης.

Και επανερχόμενοι στον Βόλο, τα δυο-τρία εργάκια ακόμα εκεί, ανοιχτά εργοταξιάκια. Βγήκε και Δελτίο Τύπου (κι αυτό δεν έχει ξαναγίνει) που έλεγε ότι μετά την ψιλο-νεροποντή, όπου πάλι πλημμύρισαν τα φρεάτιά μας, ο εργολάβος του νέου δικτύου ύδρευσης συμπλήρωσε άμμο στα χωρίς άσφαλτο σκάμματα διότι υποχώρησαν τα υλικά επίχωσης. Τέτοια ξεφτίλα, το αυτονόητο να γίνεται εύσημο για το πόπολο, τι να πω;

Ας διατηρήσουμε, τουλάχιστον, την σωματική, την ψυχική και την πνευματική μας υγεία. Δεν μπορεί, θα έρθουν καλύτερες μέρες. Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι δεόντως, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 04.09.2024, αρ.φύλλου 4238)

κυκλο-φ-οριακα 1205, 31 Ιουλίου 2024

Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Μπήκαμε στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων των Παρισίων και τεράστιο παγκόσμιο σούσουρο έχει προκληθεί από το εγχείρημα των Γάλλων διοργανωτών για μία (καθιερωμένη) τελετή έναρξης όχι μέσα, στο Στάδιο αλλά έξω, στην Πόλη. Δύσκολο το εγχείρημα, πολλά τα προβλήματα, πολλές οι επιλογές, πάρα πολλοί οι παγκόσμιοι κριτές του καναπέως, εδώ, στα μέρη μας, οι περισσότεροι θυμήθηκαν την έναρξη των αντίστοιχων Αγώνων στις 13 Αυγούστου 2004, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας – το οποίο Στάδιο πριν την έναρξη το είχαν βρίσει με τον χειρότερο τρόπο για τις μ…ς που έκανε σ’ αυτό ο ποιος-είναι-αυτός-Καλατράβας. Τώρα βγήκαν στην επιφάνεια όλες οι πίκρες της «δίκοπης ζωής» και ένα σχεδόν παράλογο υπερ-πολύχρωμο καταχτύπι για να ζαλίζεται ο νους και να ξεχνάει (δήθεν) την σκληρή καθημερινότητά του. Τελευταία προέκυψαν και θρησκευτικά ζητήματα, στα οποία πήραν θέση, καθώς λένε, και οι εκκλησίες.

Δική μου γνώμη είναι ότι πολύ μεγάλη σημασία δόθηκε σ’ όλο αυτό. Πολλοί το ονόμασαν γιουροβίζιον, άλλοι τσίρκο, άλλοι πασαρέλα, άλλοι βλασφημία, εγώ λέω ότι ναι! ήταν όλα αυτά. Κι ύστερα; Αυτό δεν είναι και η ζωή μας σε τούτους τους καιρούς, όπου κυριαρχεί η αποθέωση του φαίνεσθαι, η διαστροφή της εικόνας, η ελευθερία (;) του φέισμπουκ, η επικράτηση των «επηρρεαστών» (influencer), η ασυδοσία των κερδοσκόπων, η απόλυτη υποκρισία των (δήθεν) αντιπολεμικών διακηρύξεων; Ένα πανάκριβο πανηγύρι, εν τέλει, που δεν ξέρω ποιους, τελικά, ικανοποίησε – εγώ το είδα με συγκατάβαση. Με την ίδια συγκατάβαση που είχα δει τους Άγγλους το 2012 να διαφημίζουν το τάχαμ’ δήθεν μοναδικό σύστημα υγείας τους (!!), τους Βραζιλιάνους το 2016 να προβάλουν τις φαβέλες (!) και το καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέιρο, τους Κινέζικους στρατούς και τα ιδεογράμματα το 2008, μέσα στην πανέμορφη «φωλιά του πουλιού» του Πεκίνου, την αιωρούμενη ηλεκτρονική γη στο Τόκυο της πανδημίας το 2021 (αντί του 2020). Κάθε λαός, κάθε κουλτούρα, εκφράζεται διαφορετικά, κι όσο τα χρόνια προχωρούν έχω την αίσθηση ότι τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα. Όσο για το αθάνατο αρχαίο πνεύμα του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, ας μην το συζητήσουμε τώρα και εδώ… Πάντως η εκτέλεση του Ολυμπιακού Ύμνου (σε μουσική Σπύρου Σαμάρα (1861-1917) και στίχους Κωστή Παλαμά (1859-1943), που ακούστηκε για πρώτη φορά επίσημα στην έναρξη των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, στις 25 Μαρτίου 1896 στην Αθήνα), ήταν εξαιρετική, στα ελληνικά φυσικά, από μια μεγάλη μικτή χορωδία ενηλίκων, η οποία, αν κατάλαβα καλά, ήταν η Χορωδία της Γαλλικής Ραδιοφωνίας. Και η όλη παρουσία της Κυρίας Σελίν Ντιόν πάνω στον πύργο του Άιφελ ήταν μια αξιομνημόνευτη, ιστορική στιγμή του παγκόσμιου πολιτισμού!

Και επειδή σας ξέρω, απαντώ ευθέως ότι η τελετή έναρξης Αθήνα 2004 ήταν η καλύτερη. Ίσως γιατί ο δημιουργός Δημήτρης Παπαϊωάννου (1964-) πέτυχε να μιλήσει όχι μόνο στην ελληνική καρδιά μας, αλλά και στις καρδιές όλου του πλανήτη. Και όχι, δεν ήμασταν παρόντες στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Διότι ήμασταν παρόντες στο Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου, όπου οι Αγώνες είχαν αρχίσει δυο μέρες νωρίτερα, στις 11 Αυγούστου 2004. Θα τα θυμηθούμε κι αυτά τα ωραία.

Μαζί με τους Αγώνες των Αθλητών διεξάγονται και οι αγώνες των μέσων ενημέρωσης. Είναι, που λέτε, μια βραδινή εκπομπή, ένας κεντρικός δερβέναγας, μια κυρία κι ένας κύριος, καταφανώς αρμόδιοι και οι δύο, και κάποια άλλη κυρία, εις Παρισίους, παίρνει μια ωραία συνέντευξη από μία ωραία Αθλήτρια. Τελειώνει και ο κεντρικός δίνει στον κύριο τον λόγο για να σχολιάσει, κι αυτός λέει «εμένα μου άρεσε πολύ το ότι η … είναι ντάουν του έρθ (down to earth)». Κάτι κρατούσα και μου ‘φυγε απ’ το χέρι, σαν να με χτύπησε τούβλο στο κεφάλι. Ο αρμόδιος κύριος, όπως τον «έκοψα» κατά την αργκώ, πρέπει μάλλον να έλαβε ελληνικήν παιδείαν (δημοτικό, ίσως και γυμνάσιο…) αλλά προτίμησε την πάμφτωχη αμερικανιά (κάτω στη γη…) από την υπέροχη ελληνική έκφραση προσγειωμένος/-η/-ο/-οι/-ες/-α για να δείξει στους αμαθείς τηλεθεατές το επίπεδό Του Αυτός και οι όμοιοί του (και είναι πολλοί, πλέον, και κάθε μέρα γίνονται περισσότεροι…) είναι, είμαι βέβαιος, οι περισσότερο δυσαρεστημένοι με εκείνη την αλήστου μνήμης εικόνα του γαλάζιου Διονύσου…

Εδώ, στα εξοχικά τα μέρη μας, το Αιγαίον Πέλαγος συμφώνησε με τον Βορ(ρ)έα κι έστησαν χορό τρανό. Και τώρα ημεδαποί κι αλλοδαποί, που μέχρι χθες διαμαρτύρονταν για την «αφόρητη ζέστη», αναθεματίζουν την θάλασσα, που δεν τους επιτρέπει να την χαρούν, και αγνοούν το βοριαδάκι, που δρόσισε μια χαρά το πυρωμένο περιβάλλον. Αφχαρίστητο πλάσμα ο άνθρωπος!

Βεβαίως ο δρόμος που φέρνει τους τουρίστες-επισκέπτες στην εδώ γειτονιά ακόμη δεν κατέστη δυνατόν να ασφαλτοστρωθεί στα 100 μέτρα που του λείπουν. Απεναντίας, το φοβερό έργο της παντελώς άχρηστης παράκαμψης του χιονοδρομικού κέντρου στις Αγριόλευκες συνεχίζεται, προφανώς είναι άλλος ο εργολάβος. Α! λέγοντας «εργολάβος», μάθαμε ποια εταιρεία έχει αναλάβει το Μουσείο της Αργούς. Λέγεται SOLIS ΑΤΕ (Ανώνυμη Τεχνική Εταιρεία), έχει έδρα στην Λάρισα και έχει δώσει μέση έκπτωση 18,9 % αν δεν κάνω λάθος – κατ’ αρχήν δεν ακούγονται άσχημα όλα αυτά, θα τα παρακολουθούμε. Όπως θα παρακολουθούμε και το πολύ σοβαρό έργο του Πανεπιστημίου ΜΑΣ στο οικόπεδο της πρώην Βαμβακουργίας. Την Κίτρινη Αποθήκη, άραγε την ξεχάσαμε;

Τα κυκλο-φ-οριακά «έφυγαν» ηλεκτρονικά λίγο πριν την έναρξη του αγώνα μπάσκετ Ελλάδα-Ισπανία, πέταξαν, μου είπαν, να φέρουν την Δόξα, τώρα που τα διαβάζετε, δεν ξέρω τι πέτυχαν…

Εύχομαι να τον ευχαριστηθείτε τον Αύγουστο, σάς αγαπώ μεγαλοπρεπώς, γεια σας και χαρά σας.

Στην φωτογραφία το φουρτουνιασμένο Αιγαίο, χθες.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 31.07.2024, αρ.φύλλου 4223)