κυκλο-φ-οριακα 1004, 11 Μαρτίου 2020

ένας ποδηλάτης στον κυματοθραύστη...

Καλημέρα συμπολίτες, πάλι εδώ για χιλιοστή τέταρτη (1004η) φορά (στο 1005 θα το σταματήσουμε…). Τα κακά που έχουν πλήξει τη χώρα, τουτέστιν το υποκινούμενο κύμα των μεταναστών και ο επικρεμάμενος ως δαμόκλειος σπάθη κορωνοϊός CoViD-19, καλά κρατούν και επικαλύπτουν κάθε άλλη κρίσιμη επικαιρότητα, π.χ. οικονομία, ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις και τα τοιαύτα. Είναι άπειρες οι ψεύτικες ειδήσεις που μεταδίδονται από όλα τα μέσα «ενημέρωσης», κι αυτό είναι, λένε όσοι ξέρουνε, τμήμα του «υβριδικού πολέμου» που διεξάγει η Τουρκία. Εμείς που δεν ξέρουμε είδαμε και πάθαμε να καταλάβουμε τι είναι «ασύμμετρος πόλεμος», τώρα μας πρόκυψε και υβριδικός, δεν τους προλαβαίνουμε πια τους γνώστες, μέχρι τώρα ξέραμε μόνο τα υβριδικά αυτοκίνητα…

Βλέπουμε στα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης πολλούς συν-Έλληνες να μας καλούν σε μποϋκοτάζ των τουρκικών προϊόντων σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Μάλιστα. Αλλά όταν εμείς ζητάμε μαζί με τα προϊόντα να σταματήσουν και τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια να μεταδίδουν τούρκικα σήριαλ ή άλλες τούρκικες παραγωγές (π.χ. survivor-σερβάιβορ) οι συζητήσεις σταματάνε – φαίνεται ότι οι σούπερ-Έλληνες υπέρμαχοι του μποϋκοτάζ είναι και σούπερ-τηλεορασομανείς και αρνούνται να στερηθούν αυτά τα αριστουργήματα της τηλεοπτικής τέχνης.

Σε τέτοιους καιρούς διαπιστώνεται η ποιότητα των ανθρώπων, αγαπητοί μου αναγνώστες. Τώρα βγαίνει απ’ την τρύπα του αυτός που βάζει τη φωτιά κι αυτός που την απολαμβάνει καλύτερα κι από ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη, ο δηλωμένος φοροφυγάς που κοτσάρει περήφανα την ελληνική σημαία μπροστά στη μούρη του, ο κυνηγός λαθρομεταναστών (γράψαμε πάλι ιστορία ως πόλη…), αυτός που άκριτα αναπαράγει στο καφενείο όποια βλακεία του σερβίρουν οι επιτήδειοι, ο βουλευτής που στάζει μίσος, αλλά και ο μάγκας, που ενώ πρέπει να είναι σε κατ’ οίκον περιορισμό λόγω του ιού σουλατσάρει ελεύθερος και ωραίος, μαζί με τον επίσης ελεύθερο «καρναβαλιστή». Ξεχωριστή περίπτωση, μοναδική σε όλον τον κόσμο νομίζω, ακόμη και στον ισλαμικό, που έκλεισε την Μέκκα, η σχέση ελληνικής εκκλησίας-κορωνοϊού. Όλα εδώ, σε τούτη την μικρή χώρα με την μεγάλη καρδιά.

Στην ίδια αυτή χώρα, για να έρθουμε σε κάτι πιο «πεζό», αν και εποχούμενο, η οδός Σωκράτους, στο τμήμα αυτής από Π. Μελά έως Ελ. Βενιζέλου, τουτέστιν η στοά Ματσάγγου, που σήμερα λειτουργεί ως… χώρος για τραπεζοκαθίσματα από μπαράκι, είναι κανονικός δρόμος. Ρώτησα στην Πολεοδομία και η καλή συνάδελφος με ενημέρωσε ότι δεν υπάρχει καμία σχετική τροποποίηση του Σχεδίου Πόλης, ο δρόμος παραμένει δρόμος και κανείς δεν γνωρίζει πώς και γιατί δεν κυκλοφορούν οχήματα. Είναι σαφές; Η Πολεοδομία δεν γνωρίζει γιατί σ’ αυτό το σημείο του οδικού δικτύου κυκλοφορούν μόνο …τραπεζάκια. Τότε; Ποιος γνωρίζει;

Στην Καρδίτσα βρέθηκα πάλι πριν μερικές μέρες. Μια χαρά λειτουργούν οι ποδηλατόδρομοι της πόλης, πλήθος οι όλων των ηλικιών ποδηλάτες. Σε μιαν ακρούλα της κεντρικής πλατείας βρίσκονται παρκαρισμένα, παρατημένα και ψιλο-σκουριασμένα 20 (μάλιστα, είκοσι) ποδήλατα, που κάποτε χαρακτηρίζονταν «ενοικιαζόμενα». Σήμερα δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, το σύστημα δεν λειτουργεί. Πολλά πεταμένα λεφτά, δυστυχώς. Στο θέμα είχα αναφερθεί και στις 06.09.2018 και είχα δημοσιεύσει φωτογραφία από 17.10.2016, άρα από τότε δεν λειτουργεί το σύστημα!! Η ελληνική κοινωνία δεν έχει σχέση με τις βορειοευρωπαϊκές κοινωνίες που ανέπτυξαν αυτά τα συστήματα και επιδιώκουν να τα πουλήσουν. Φοβάμαι ότι κάτι ανάλογο θα γίνει κι εδώ, αφού κι ο Δήμος του Βόλου σκοπεύει να ξοδέψει πολλά λεφτά για την αγορά ενός τέτοιου συστήματος ενοικιαζόμενων ποδηλάτων. ΑΝ ακούει κανείς, ας το ξανασκεφτεί.

ΑΝ, επίσης, είναι σωστή η είδηση ότι ο Δήμος και ο Άδωνις συμφώνησαν (!) να κατασκευάσουν ένα τελεφερίκ από Πορταριά μέχρι Χάνια, κάτι που κάποιοι έσπευσαν να παπαγαλίσουν ως «μεγάλο αναπτυξιακό έργο», δηλώνω ευθαρσώς ότι εμένα αυτή η είδηση μου προκαλεί μόνο γέλιο. Και βέβαια όχι για «αντιπολιτευτικούς» ή άλλους ανόητους λόγους, αλλά για καθαρά τεχνικούς και κυρίως οικονομοτεχνικούς λόγους. Γελάω. Άλλη φορά περισσότερα, εφ’ όσον, βέβαια, αποδειχθεί αληθής η είδησις…

Είναι σε εκκρεμότητα κι εκείνη η δημοπράτηση της ηλεκτροκίνησης του σιδηροδρόμου Βόλου-Λάρισας, πάει το πρώτο δεκαήμερο Χρήστο μου, άλλα δύο μείνανε μέσα στον «οπωσδήποτε» Μάρτιο…

Να παραμείνουμε υγιείς και νηφάλιοι, αυτό εύχομαι. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ένας ποδηλάτης στον Κυματοθραύστη Σεπτέμβρης 2007.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 11.03.2020, αρ.φύλλου 37.065)

κυκλο-φ-οριακα 1003, 4 Μαρτίου 2020

Καλή Σαρακοστή και Καλή Άνοιξη συμπολίτες, εμείς εδώ για χιλιοστή τρίτη (1003η) φορά (στο 1005 θα το σταματήσουμε…). Πάλι δύσκολους καιρούς βιώνουμε οι Έλληνες, κι όσο κι αν κάνουμε πλάκα ότι από τότε που μας ανέλαβε ο γιος του γκαντέμη μια άσπρη μέρα δεν έχουμε δει, ούτε καν καρναβάλι δεν χαρήκαμε, τα πράγματα με τους μετανάστες στον Έβρο και στα Νησιά ως μέσον πίεσης συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνονται όλο και χειρότερα. Όλο και χειρότερα, και νομίζω ότι επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά η περίφημη ρήση του Προέδρου της Δημοκρατίας Χρήστου Σαρτζετάκη «είμεθα έθνος ανάδελφον» - την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η τηλεόραση λέει ότι θα επισκεφθούν τον Έβρο οι Πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ (Βέλγος), της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (Γερμανίδα) και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι (Ιταλός) μαζί με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ας δούμε εν ηρεμία πώς θα λειτουργήσει αυτή η «επίθεση φιλίας» απέναντι στην πραγματικά απίστευτη τουρκική προκλητικότητα.

Νομίζω, και παίρνω πάντα την ευθύνη για ότι λέω, ότι αυτή η μπαμπέσικη κίνηση (οι λέξεις «μπαμπέσης», «μπαμπέσικος», που παράγονται από την λέξη «μπέσα», είναι αλβανικής προέλευσης) της τουρκικής αλαζονείας δεν αφήνει περιθώρια για εσωτερικές πολιτικές αντιπαραθέσεις οποιασδήποτε μορφής.

Στην πόλη αυτός ο άτιμος ο κορωνοϊός μας υποχρέωσε να χάσουμε την απόλαυση των αηδών Κωνσταντίνας και Γερολυμάτου, τι να κάνουμε; Θα βρεθεί άλλη ευκαιρία, δεν ανησυχώ, το εκθεσιακό-αθλητικό κέντρο στο Πεδίο Άρεως, που ήταν μια καθημερινή κυψέλη άθλησης και χαράς απ’ το πρωί ως το βράδυ, από τότε που μετατράπηκε σε μπουζουξίδικο στέκει εκεί έρημο και μόνο, σκοτεινό και κακορίζικο, και περιμένει μπας και ζωντανέψει το μέσα του…

Με την ευκαιρία και ως μία ακόμη απόδειξη ότι είμεθα έθνος ανάδελφον, μια παρεούλα με τέσσερα όργανα στα βραχάκια μιας παραλίας τραγουδάει σε παραλλαγή του πολύ γνωστού συρτού «Ποιος ποιος / ποιος μωρό μου ποιος / Ποιος ποιος / ο κορονοϊός / Ποιος σε έχει φιλημένη κι είσαι τόσο κρυωμένη / … κι έχεις μάσκα φορεμένη / Βγάλ´τη μάσκα μη φοβάσαι φίλα με πανάθεμά σε / … και για γρίπη μη φοβάσαι / Να μην πας στα καρναβάλια μας το είπαν τα κανάλια / … που ´ναι για τα καρναβάλια / Μα η αρρώστια αυτή κολλάει απ´ το φόβο που σκορπάει / … ο ΑΝΤ1 και το ΣΚΑΙ / Ποιος ποιος / ο κορονοϊός» - δείτε το στο youtube, με τίτλο απλώς «κορονοϊός». Πείτε μου, ποιος άλλος λαός έχει τόσο χιούμορ!

Έργο στην οδό Τοπάλη, στο τμήμα Ιάσονος-Δημητριάδος, μετατροπή σε οδό ήπιας κυκλοφορίας – μια αρχαία ιστορία που φτάνει, επιτέλους, σε φάση υλοποίησης. Όπως αρχαία ιστορία είναι και οι αποφάσεις για τις οδούς Ογλ, Γαμβέτα, Μαυροκορδάτου, Παύλου Μελά, Χατζηαργύρη κ.α., που έχουν χαρακτηριστεί ως οδοί ήπιας κυκλοφορίας με όριο ταχύτητας 15 χλμ/ώρα στα τμήματα του κέντρου με Κανονιστικές Αποφάσεις Δήμου Βόλου 227/2009 και 617/2011. Άρα τον χαρακτηρισμό το έχουν, το σουλούπωμα τους λείπει. Μαζί με την επέκταση της πεζοδρόμησης της οδού Ερμού στο τμήμα Ογλ-Μαυροκορδάτου, που επίσης περιλαμβάνεται στην Απόφαση 227/2009. Στην ίδια Απόφαση αναφέρεται ότι «Χαρακτηρίζεται ως δρόμος ήπιας κυκλοφορίας η οδός Σωκράτους, στο τμήμα αυτής από Π. Μελά έως Ελ. Βενιζέλου, με όριο ταχύτητας 15 χλμ/ώρα». Ποιο είναι αυτό το τμήμα; Είναι η στοά Ματσάγγου, που σήμερα λειτουργεί ως… χώρος για τραπεζοκαθίσματα από μπαράκι. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό, δεν ξέρω αν υπάρχει σχετική τροποποίηση του Σχεδίου Πόλης, μπορεί και όχι, όλα μπορεί να συμβαίνουν στην ωραία μας χώρα.

Όλα, όπως και μία ακόμη κατεβασμένη μπάρα, που βρέθηκε στον δρόμο μας όταν πήγαμε τον γιο μας στο Υπεραστικό ΚΤΕΛ για να φύγει. Βγαίνοντας από τον περιορισμένο χώρο σύντομης στάθμευσης/αποβίβασης που υπάρχει στην βόρεια πλευρά του σταθμού συναντά κανείς μπάρα ασφαλείας, που σηκώνεται και επιτρέπει την έξοδο μόνο αν το όχημα φτάσει με μηδενική ταχύτητα σχεδόν από κάτω της. Ρώτησα και πήρα την αρμοδία απάντηση ότι αυτό γίνεται διότι υπήρξαν «πολλά» περιστατικά με οχήματα που βγήκαν απρόσεκτα και συγκρούστηκαν με λεωφορεία, τα οποία ταυτόχρονα έβγαιναν από δίπλα!! – άμα πάτε μια βόλτα  επί τόπου θα καταλάβετε. Εγώ είπα ότι «η ασφάλεια είναι πιο σημαντική από την ελευθερία;» κι απάντηση δεν πρόκειται, φυσικά, να πάρω. Απλώς, όσο περισσότερες μπάρες κι αμπάρες βάζουμε στη ζωή μας τόσο περισσότερο ανασφαλείς θα αισθανόμαστε, θυμηθείτε ότι οι παππούδες κι οι γονείς μας ζούσαν με ξεκλείδωτες πόρτες…

Ξεκλείδωτες, σήμερα, είναι οι ζωές μας. Γεια σας.

Στην φωτογραφία σκίτσο του Μποστ, προς τιμήν του Αιγαίου μας.
(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 04.03.2020, αρ.φύλλου 37.059)

κυκλο-φ-οριακα 1002, 26 Φεβρουαρίου 2020

Καλημέρα, για χιλιοστή δεύτερη (1002η) φορά. Μας πήρε πχια ο κατήφορος. Αυτό το «πχια», που ένας κατά τα άλλα έξυπνος διαφημιστής κοτσάρισε «για πλάκα» σε μια διαφήμιση για μαγιονέζες κλπ., να μου θυμηθείτε ότι θα ‘ρθει καιρός που θα προβληματίζει τους νέο-έλληνες, ίσως και τους λεξικογράφους – είμαστε, πια, ένας λαός που πιστεύει απολύτως ό,τι του λέει ή, πολύ περισσότερο, του γράφει η τηλεόραση, είτε στις διαφημίσεις, είτε στις ταινίες που «τρέχουν» κάτω από τα πρόσωπα, είτε στους υπότιτλους των αμερικάνικων κινηματογραφικών σκουπιδιών, που κατά κανόνα προβάλλονται «σε Α’ τηλεοπτική μετάδοση», πιθανώς και παγκοσμίως, λέμε εμείς…

Μιλώντας για κινηματογράφο είδα πρόσφατα δύο έργα στην μεγάλη οθόνη: την ελληνική «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή, που αναφέρεται στη ζωή της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (1893-1972), και τα νοτιοκορεάτικα «Παράσιτα» του Μπονγκ-Τζουν-χο, που κατέκτησαν φέτος τα τέσσερα πιο σημαντικά βραβεία όσκαρ. Ως απλός θεατής (και όχι ως κριτικός, αλλά ούτε και ως Τραmp…) λέω ανεπιφύλακτα ναι! στην Ευτυχία και όχι! στα Παράσιτα. Αυτά.

Τοποθετήθηκαν πρόσφατα κάποιοι νέοι υπόγειοι κάδοι απορριμμάτων, οργανικών και ανακυκλώσιμων υλικών, και πολύ καλά έκαναν. Βόλος και Νέα Ιωνία έχουν ήδη πολλούς, και οι τελευταίοι απλώς προστέθηκαν στους υπάρχοντες. Τα κυκλο-φ-οριακα, τα οποία, ως γνωστόν, καταγράφουν την καθημερινή Ιστορία της περιοχής μας, στις 26 Φεβρουαρίου 2014 (σαν σήμερα! κοίτα σύμπτωση…) γράφουν επί λέξει: «Υπόγειοι κάδοι απορριμμάτων, τόσο οργανικών, όσο και ανακυκλώσιμων υλικών. Θετικά κρίνεται η παρέμβαση. Το σύστημα φαίνεται ότι λειτουργεί ικανοποιητικά, δεν υπάρχουν οσμές ή υγρά, η αποκομιδή γίνεται τακτικά, οι κάδοι στις γωνίες έχουν λιγοστέψει, μακάρι να επεκταθεί και σε άλλα σημεία της πόλης.» Αυτό είναι «προ Μονακό». Η ας πούμε «παληκαριά» της πρώτης τοποθέτησης (επειδή τίποτε δεν είναι απλό στην υπέροχη χώρα μας…) ανήκει στην προηγούμενη Δημοτική Αρχή, στην Αρχή Σκοτινιώτη, η οποία, λογικά, πρέπει να χρεώνεται και την επιτυχία. Τώρα λοιπόν που γίνεται επέκταση, κάποιοι, μαζί με τα παπαγαλάκια τους, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι πρόκειται για κάτι το νέο, το μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Και με την ευκαιρία: τοποθετήθηκαν υπόγειοι κάδοι στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου, για την ακρίβεια ακριβώς απέναντι από το αντλιοστάσιο της ΔΕΥΑΜΒ. Τρεις γωνίες πιο πέρα, Τσοποτού με Κανάρη υπάρχουν 5-6 πράσινοι και μπλε κάδοι, σχεδόν μόνιμα γεμάτοι από τα απορρίμματα των καταστημάτων εστίασης της περιοχής. Προς μεγάλη χαρά των γάτων αλλά και, δυστυχώς, κάποιων ανθρώπων, μια κατάσταση αθλιότητας, που χρόνια τώρα ενοχλεί έντονα τους κατοίκους της γειτονιάς. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα. Να αφαιρεθούν αύριο το πρωί οι επιφανειακοί κάδοι και όλα τα απορρίμματα, όμορφα κι ωραία, να απορρίπτονται στους υπόγειους κάδους. Για να δούμε τι θα δούμε!

Χάος απέραντο και α(δια)μόρφωτο επικρατεί, πλέον, στο λεγόμενο προσφυγικό-μεταναστευτικό, όπου κάθε πικραμένος σε κάθε τηλεπαράθυρο η ιστοσελίδα λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, κατά κανόνα αρχίζοντας με ένα «πρέπει». Φυλάγομαι γενικά, προσπαθώ να είμαι σε κάλυψη όταν πέφτουν «στο τραπέζι» διάφορα τούβλα, ένα όμως δεν το γλύτωσα, με βρήκε μεσοκούτελα: καλή κυρία της τρέχουσας αριστο-κρατίας, ανυπερθέτως επαΐουσα, σε ραδιοφωνική συνέντευξη είπε ότι για να λύσουμε το πρόβλημα «πρέπει να σκεφτούμε άουτ οφ δε μποξ». Εσείς που ξέρετε αγγλοαμερικάνικα, είστε-δεν είστε εκ των αρίστων, βοηθείστε με να καταλάβω κι εγώ τι εννοεί αυτή η καλή κυρία ότι «πρέπει» να κάνουμε. Χάος, και στο βάθος, πάντοτε, ο Σουλτάνος πάσης Ανατολής απέναντι σε ανθρωπάκια τύπου Τουσκ, Όρμπαν, Κόντε, Κουρτς, Μακρόν, ακόμη και Μέρκελ, που τρόμαξε από την αντίδραση των συμπατριωτών της όταν τόλμησε να κάνει λίγο το αντίθετο, και «τα μάζεψε».

Προφανώς δεν έχω πρόταση. Όπως δεν έχω και για τον κορωνοϊό covid-19 (COronaVIrus Desease 2019) – άλλο σόι επαΐοντες από ‘κει – εύχομαι να πάνε όλα καλά στη χώρα μας. Σ’ αυτό το θέμα απλώς μου κάνει εντύπωση ότι ενώ μαθαίνουμε καταιγιστικά αριθμό θυμάτων και αριθμό κρουσμάτων δεν μαθαίνουμε αριθμό ιάσεων, δεν ξέρω γιατί.

Μαθαίνουμε, βέβαια, τις χυδαίες εκφράσεις που χρησιμοποιούν ο μεγαλοδικηγόρος και ο μεγαλοδήμαρχος καθώς συνεχίζουν να ξεκατινιάζονται για το καημένο το ποδόσφαιρο – τι ζούμε σ’ αυτή την πόλη!

Να παραμείνουμε υγιείς. Και να περάσουμε Καλά Κούλουμα. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο αϊτός του Μίμη, από το Αναγνωστικό των παιδικών μας χρόνων.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 26.02.2020, αρ.φύλλου 37.054)