κυκλο-φ-οριακα 1167, 25 Οκτωβρίου 2023

 

Καλημέρα σε όλη την ομήγυρη.

Καλή μέρα και καλή συνέχεια με καλόν καιρό, μπας και γλιτώσουμε λίγο καλοριφέρ! Και καλή παρέλαση, στην 79^η επέτειο της απελευθέρωσης του Βόλου από την ιταλογερμανική κατοχή και στην 83^η από το ένδοξο ΟΧΙ στα βουνά της Αλβανίας. Και Χρόνια Πολλά στους Δημήτρηδες και τις Δήμητρες.

Ακόμη περιμένουμε τα επίσημα αποτελέσματα των Εκλογών από το Πρωτοδικείο. Κάποια μπερδέματα φαίνεται ότι υπάρχουν, κάποιοι ψήφοι αμφισβητούνται (δεν είναι και πάρα πολλοί, με όλη αυτή την αποχή που καταγράφηκε…) και φτού! κι απ’ την αρχή, μετράνε και ξαναμετράνε οι ταλαίπωροι του Πρωτοδικείου. Επίσης δεν έχω καταλάβει ακριβώς πώς γίνεται η κατανομή των εδρών στην αντιπολίτευση (την συμπολίτευση την έχει καλά οχυρωμένη ο νόμος του κ. Βορίδη με το 43%) και κάθε τόσο ακούω περί «ανατροπής» (ανατροπή, μία ακόμη λέξη της μόδας, καθημερινά παρούσα).

Όπως και η λέξη «αυτοάμυνα», η οποία κατά κόρον, αποκλειστικά σχεδόν, χαρακτηρίζει τις δράσεις του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους. Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά της αυτοάμυνας του Ισραήλ από την άμυνα, στην οποία, αν δεν απατώμαι, έχει απόλυτο δικαίωμα κάθε χώρα, κάθε λαός; Και οι Ουκρανοί, για παράδειγμα, τι κάνουν; Αμύνονται ή αυτοαμύνονται; Και μη μου πείτε περί «εσωτερικού εχθρού» διότι α) οι Παλαιστίνιοι ποτέ δεν συνυπήρξαν με τους Ισραηλινούς και β) τότε με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες η Ιταλία και πιο πρόσφατα η Γαλλία με το Μπατακλάν θα έπρεπε επίσης να «αυτοαμύνονται».

Και λέγοντας περί αμύνης (μέρες που ‘ναι κιόλας…) όλα καλά κι όλα ωραία στο στράτευμα και στην κυβέρνηση. Πτώση Canadair, δύο νεκροί πιλότοι – απλή ανακήρυξη ηρώων, εκρήξεις στην Νέα Αγχίαλο – απλή μετάθεση του Διοικητή, πλημμύρα στο Στεφανοβίκειο – απλή μετακίνηση ολόκληρης της 1^ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (ΤΑΞΑΣ) σε Τύρναβο-Λάρισα, 5 νεκροί σε «ατύχημα» στην Λιβύη – απλή συμμετοχή στο πένθος των οικογενειών. Ποτέ και καμία ανάληψη ευθύνης, οι Αρχηγοί ακλόνητοι, οι Υπουργοί το ίδιο – κι όσο τα σκέφτομαι αυτά τόσο θυμάμαι τον έσχατο κ. Καραμανλή, που με δάκρυα στα μάτια παραιτήθηκε από Υπουργός Υποδομών μετά το φοβερό δυστύχημα στα Τέμπη τον Φεβρουάριο, και στις εκλογές του Ιουνίου επανεκλέχτηκε πρώτος και καλύτερος βουλευτής απασών των Σερρών και περιμένει την επόμενη υπουργοποίησή του. Όσο για τα ελικόπτερα, μίλησα με άνθρωπο που ήταν στο Στεφανοβίκειο πολλά χρόνια ως τεχνικός και μου είπε ότι όλοι ξέρανε ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πλημμυρίσει το στρατόπεδο λόγω της Κάρλας και ότι για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζονταν πολύ συγκεκριμένα αντιπλημμυρικά έργα. Τα οποία έργα απλώς δεν τα έκανε ποτέ, κανείς. Ευθύνη; Κανείς και ποτέ. Τώρα ξεκουβαλάει (μετεγκαθίσταται, στα ελληνικά…) ολόκληρο το στρατόπεδο και κάπου πήρε το μάτι μου ότι η Μαγνησία «θρηνεί» επειδή χάνει οικονομικά μεγέθη από κάπου 500 οικογένειες κλπ. κλπ.

Κατά τα άλλα, καλά. Το Λιμάνι βαδίζει προς πώληση στον γνωστό επιχειρηματία κύριο Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος κατ-έχει και τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης, οι πληροφορίες μου λένε ότι υπάρχει κάποια ένσταση, θα δούμε. Αλλά κανείς δεν έχει απαντήσει στο καίριο ερώτημα σε τι θα ωφελήσει την πόλη και τον νομό μας αυτό το ξεπούλημα. Η ιστορία του LNG στον Παγασητικό προχωρεί ύπουλα, τώρα, μετά τον εκλογικό καταποντισμό του Kostas Agorastos και πριν την έλευση της νέας Περιφερειακής Αρχής, εισάγεται στο απερχόμενο Περιφερειακό Συμβούλιο «προς συζήτησιν» η σχετική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Αγρυπνούμε μαζί με πολλούς και πολλές, με μεγάλη πίστη και αισιοδοξία μετά και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά της ΑΓΕΤ και υπέρ του Περιβάλλοντος της Μαγνησίας.

Στους δρόμους εμφανίστηκε μετά από πολύυυυυν καιρό η Τροχαία και αφαίρεσε πινακίδες οχημάτων παραβατών στάθμευσης. Μια παλιά ιστορία που επαναλαμβάνεται (συνήθως κατόπιν αρμοδίου τηλεφωνήματος, εν προκειμένω δια την προστασίαν της πράσινης λεωφορειολωρίδας…) με πολύ μελό, πολλά δάκρυα, πολλή νομοθεσία, πολλές κορώνες περί «νοοτροπίας» και, κυρίως, πολλές άνωθεν παρεμβάσεις «για να φανούν εμπιστευτοί στον ίδιο τον Λομπάρδο», που λέει και η ζακυνθινή καντάδα. Και καθώς έκανα ένα σχετικό μικρό σχόλιο κάπου στο διαδίκτυο, δέχτηκα ερώτηση σχετική με το μονίμως άδειο parking Φιλελλήνων «Το ανέλαβε η νέα εταιρεία;» και δεν ήξερα τι να απαντήσω. Ξέρει κανείς ή είναι κι αυτό μία ομιχλώδης ιστορία παρόμοια με του παρακείμενου φούρνου;

Για τον «ποδηλατόδρομο» Ρήγα Φεραίου με συγκίνησαν πραγματικά οι τέσσερεις (4 ακριβώς) γραμμές «αμφισβήτησης» που διάβασα σε ιστορικό ΜΜΕ του τόπου μας!

Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι διακαώς. Γεια σας.

Στο σκίτσο του Μποστ (Μέντης Μποσταντζόγλου, 1918-1995) με την Μαμά Ελλάδα, που φοράει ένα μόνο ψηλοτάκουνο γοβάκι, και τα δυο παιδιά της, τον Πειναλέοντα, που χαιρετάει στρατιωτικά με το αριστερό χέρι και την Ανεργίτσα, που κρατάει στο δεξί χέρι «βιβλιάριον απόρον κορασίς», ο ενθουσιασμός είναι καταφανής και οι (τότε) σημαίες ανεμίζουν.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 25.10.2023, αρ.φύλλου 4034)

 

κυκλο-φ-οριακα 1166, 18 Οκτωβρίου 2023

 

Καλημέρα καλοί μου συμπολίτες Βολιώτες και απανταχού αναγνώστες.

Στα τριάντα δύο (μάλιστα, 32!) χρόνια ύπαρξης αυτής της στήλης δεν θυμάμαι καμία φορά από τις 1165 μέχρι τώρα που να μου ήταν τόσο δύσκολο το ξεκίνημα της γραφής. Καμία, παρ’ όλο που έχουν μεσολαβήσει «άπειρα» γεγονότα, καταστάσεις, εμπειρίες, προσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά και ό,τι βάζει ο νους. Αυτό συνέβη την προηγούμενη Δευτέρα, αμέσως μετά τα 55% του 54%, που μου (μας) φόρτωσε στην πόλη που αγαπάμε για τα επόμενα πέντε (5) χρόνια τον ίδιο χυδαίο νάρκισσο και απολύτως αναποτελεσματικό Άρχοντα. Αδύνατον, έλεγα συνέχεια, πλην όμως αυτή είναι η άτιμη η πραγματικότητα.

Μάλιστα. Το 55% του 54% που πήγε στα εκλογικά τμήματα να ψηφίσει, ήτοι το 29,7% του εκλογικού σώματος σύμπαντος του Δήμου Βόλου καθορίζει πλέον τις τύχες (και την ατυχία…) αυτής της πόλης. Και το τι πρόκειται να γίνει έγινε ήδη σαφές κατά τον επινίκιο λόγο του Άρχοντα. Όπου όμως – ω! του θαύματος – από τα λεχθέντα στενοχωρήθηκε η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου και ευθύς παράγγειλε στην εδώ Εισαγγελία διερεύνησιν του θέματος διότι υπάρχει παράβασις του Νόμου τάδε, παράγραφος δείνα και μπλα μπλα μπλα και όπως λέει ο σοφός λαός μας (εμείς δηλαδή) «χ..ε ψηλά κι αγνάντευε»…

Με ένα ψυχοπλάκωμα πέρασε η περασμένη εβδομάδα. Στην οποία εβδομάδα δεν μας έφτανε η κατάθλιψη της πρώτης Κυριακής, διεξάγονταν και τα παιχνιδάκια της δεύτερης Κυριακής, εκεί όπου κυβέρνηση και πρωθυπουργός αυτοπροσώπως τα έδιναν όλα προκειμένου να μην υπάρχει πουθενά στην ελληνική επικράτεια σηκωμένο κεφάλι. Πρωτοφανείς καταστάσεις, συμπολίτες, καταστάσεις πραγματικής χούντας, οι υπουργοί να εκβιάζουν στυγνά τους ψηφοφόρους και ο πρωθυπουργός να ορκίζεται αιώνια πίστη στους αρεστούς της παρέας του.

Και ήρθε επιτέλους η δεύτερη Κυριακή των Περιφερειακών Εκλογών, στην οποία η πανελλήνια συμμετοχή ψηφοφόρων ήταν 52,53%, στο σύνολο της Θεσσαλίας ήταν 39,38%, στην Μαγνησία ήταν 38,04% και στις Σποράδες (που δεν είναι πλέον Μαγνησία, αν δεν το έχετε καταλάβει, είναι άλλο πράμα, «αυτόνομο»…) η «αυτόνομη» συμμετοχή ήταν 27,42%. Αυτό λέγεται Δημοκρατία, συμπολίτες, Ελευθερία στην έκφραση, Κυρίαρχος Λαός και άλλα παραμύθια, εγώ λέω, και μη προς κακοφανισμόν κανενός, ότι πρόκειται για στρέβλωση των εννοιών, το εκλέγειν δεν μπορεί να είναι μόνο δικαίωμα, πρέπει να είναι και καθήκον, δεν είναι λογικό τέτοιες μειοψηφίες να καθορίζουν το μέλλον μιας χώρας εν γένει, δεν γίνεται έτσι να διαπαιδαγωγούνται οι επόμενες γενιές. Κάτι πρέπει να γίνει, και οι σοφοί νομοθέτες, συνταγματολόγοι και λοιποί συγγενείς, που φτιάχνουν νόμους σημαντικούς στα μέτρα της παρέας τους (παντελώς απαράδεκτη αυτή η άμεση εκλογή με 43% (!!) στον πρώτο γύρο) να βρουν τρόπους να συμπεριλάβουν στους λογαριασμούς της εκλογιμότητας και την αποχή, αλλιώς θα πηγαίνουμε συνεχώς από το κακό στο χειρότερο.

Με αυτούς τους προβληματισμούς και, κυρίως, λόγω της αναίσχυντης, εκβιαστικής επίθεσης αλαζονείας της δεξιάς σε όλα τα μέτωπα, χάρηκα, το ομολογώ, με την έκπτωση τόσο του Kostas Agorastos και των συμπαρομαρτούντων στην Θεσσαλία, όσο και του Κώστα Μπακογιάννη στην Αθήνα, όσο και του (ανύπαρκτου επί τέσσερα χρόνια) Κώστα Ζέρβα στην Θεσσαλονίκη.

Εδώ και έτσι θα τελειώσει αυτή η «υπέρβαση» των τελευταίων κυκλο-φ-οριακών, λόγω των πολύ άμεσων σ’ εμάς, στην ζωή μας, Αυτοδιοικητικών Εκλογών Πρώτου και Δεύτερου Βαθμού. Θέλω να συγχαρώ τον Νίκο Παπαπέτρο, και όλη την Ομάδα του, εκλεγέντες-εκλεγείσες και μη, να ευχηθώ δύναμη για την συνέχεια, και να δηλώσω ότι η στήλη θα είναι πάντα εδώ. Επίσης να συγχαρώ τον Δημήτρη Κουρέτα και την δική του Ομάδα, που τόσο σημαντικό έργο για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας έχει μπροστά της – επιτέλους βρε αδερφέ, να δω και καμιά διαφορετική φωτογραφία στο φέισμπουκ…

Τα κυκλο-φ-οριακά θα συνεχίσουν στους δρόμους και στις διαδρομές που ξέρουν ορίζοντας, περιγράφοντας, αναδεικνύοντας, άλλοτε καταγγέλοντας και ενίοτε επευφημώντας έργα, πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις, πάντοτε με γνώμονα το καλό αυτής της πόλης, του αγαπημένου μας Βόλου, και της Μαγνησίας μας. Και βρισκόμαστε πάλι σε σταυροδρόμια: το Λιμάνι πουλήθηκε σε εξευτελιστική τιμή, το LNG παίρνει άδειες, η ανακύκλωση δεν πάει καλά, η πράσινη λεωφορειολωρίδα μάς μάρανε, ΧΥΤΑ και εγκατάσταση καθαρισμού λυμάτων βρίσκονται σε οριακή λειτουργία, οι «ποδηλατόδρομοι»-φιάσκο περιμένουν τα βουλιαγμένα στη λάσπη στα υπόγεια του Αδαμόπουλου ποδήλατα, ο μισός Βόλος, μαζί και το δικό μου υπόγειο, ζει μέσα στη λάσπη και οι χείμαρροι αδειάζονται με πολύ αργούς ρυθμούς – πού πηγαίνουν τα «άπειρα» φερτά; – τα λουλουδάκια ευημερούν (τι φταίνε κι αυτά…) και τα λαμπάκια ετοιμάζονται να ανάψουν με Οικονομόπουλο, έργα και ημέρες μας περιμένουν.

Ας είμαστε καλά, σας αγαπώ αυτοδικαίως. Γεια σας.

Στην ιδιόχειρη φωτογραφία ο «ποδηλατόδρομος» στην οδό Ρήγα Φεραίου, μπροστά στην Φραγκόκλησα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 18.10.2023, αρ.φύλλου 4029)

κυκλο-φ-οριακα 1165, 4 Οκτωβρίου 2023

 

Καλημέρα καλοί μου συμπολίτες Βολιώτες και απανταχού αναγνώστες.

Τι είναι αυτό που ζούμε, αναρωτιόμαστε όλοι σε τούτη την άκρη της γης. Σε ποια δυστοπία καλούμαστε να επιζήσουμε (η λέξη δυσ-τοπία, αντιθετική με την ου-τοπία, είναι αντιδάνειο από την αγγλική dystopia, πρωτοεμφανίστηκε το 1868 από τον πολιτικό στοχαστή Τζων Στιούαρτ Μιλ και χαρακτηρίζει τις μελλοντικές κοινωνίες που οραματίστηκαν οι μεγάλοι συγγραφείς της επιστημονικής φαντασίας Τζωρτζ Όργουελ, Άλντους Χάξλεϋ, Ρεϋ Μπράντμπερυ κλπ. – κοινωνίες που σήμερα είναι η πραγματικότητα…). Κοινωνίες με φόβο, με ανασφάλεια, με παραπλάνηση, με επιτήρηση, με βία, πολλή βία. Τι από αυτά δεν υπάρχει σε τούτες τις μαύρες (ή μάλλον τις καφέ…) μέρες της λάσπης, της αμετροέπειας και της παραπληροφόρησης.

Σε ανάρτησή μου στο φατσοβιβλίο κατηγορώ τον Άρχοντα και την Αντιπεριφερειάρχη για εγκληματική αμέλεια και παράβαση καθήκοντος, και τα δύο αδικήματα ποινικά. Εσείς ξέρετε, βέβαια, πόσες «εισαγγελικές παραγγελίες» έχουν παραγγελθεί προς διερεύνησιν συμβάντων και καταστάσεων από υποκλοπές και έγκλημα στα Τέμπη ξεκινώντας, από πυρκαγιές γενικώς και εκρήξεις βομβών ειδικώς περνώντας, και στον Ντάνιελ προσωρινώς καταλήγοντας – για τον Ελίας δεν φαίνεται να υφίσταται λόγος ερεύνης (!!), αν και οι ως άνω δύο αρμόδιοι κρατικοί παράγοντες αδιαφόρησαν πλήρως και  επιδεικτικώς για τον καθαρισμό των υπευθύνων για τις καταστροφές χειμάρρων.

Οι εικόνες, συμπολίτες, είναι αψευδείς μάρτυρες, ζούμε, λένε αυτοί που ξέρουνε, στην εποχή των εικόνων. Κάποιοι θεωρούν ότι μέσω της εικόνας μπορούν να χαλιναγωγούν τα πλήθη και αυτό, ως ένα βαθμό, είναι αληθινό. Όμως η εικόνα αποτυπώνει την πραγματικότητα, δεν την διαμορφώνει. Κι όταν ένας ανεγκέφαλος στέκεται μπροστά σε ένα αφρισμένο ποτάμι και δηλώνει με την γνωστή αυταρέσκεια «μην ανησυχείτε, όλα είναι υπό έλεγχο», η εικόνα αυτοστιγμί τον διαψεύδει και δέκα λεπτά αργότερα το ποτάμι κατακλύζει τα πάντα «υπό έλεγχο» – ποιος ελέγχει, επιτέλους χριστιανοί, τον ανεγκέφαλο νάρκισσο της εικόνας;

Δεν είναι ένα, δεν είναι δύο, δεν είναι τρία, είναι δεκάδες τα βιντεάκια, άρα οι εικόνες, που αποτυπώνουν ξεκάθαρα την δυστοπία, που οι Άρχοντες θεωρούν έργο περίλαμπρο και «παντελονάτο». Και βεβαίως, «μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός και πίσω του οι σκύλοι», όπως λέει το μνημειώδες «Τούμπου-Τούμπου Ζα» του Γιάννη Μαρκόπουλου από το 1975, με πρώτο εκτελεστή τον αείμνηστο Παύλο Σιδηρόπουλο. Όπου «σκύλοι» ένα ολόκληρο Κυβερνών Κόμμα του σαραντατακατό, που εναγωνίως και τουφεκώντας αριστερά και δεξιά και ό,τι να ‘ναι αγωνίζεται να διασώσει τους αρεστούς του και τους εκπροσώπους του.

Αν αυτό δεν είναι δυστοπία, ας μου πει κάποιος τι είναι.

Όμως ευτυχώς υπάρχει τρόπος, Συμπολίτες Βολιώτες, να βάλουμε ένα τέλος σ’ αυτό το μαύρο θέατρο του παραλόγου, που καταστρέφει όχι μόνο τις υποδομές αλλά και την ψυχική υγεία του Βόλου μας, της Όμορφης Πόλης μας. Στα κυκλο-φ-οριακά της προηγούμενης εβδομάδας καταγράψαμε με προσοχή όλα τα «πραγματικά» έργα που έδωσαν την σημερινή μορφή και λειτουργία σ’ αυτή την πόλη, σε αντιδιαστολή προς την πρόσφατη 9χρονη ανυπαρξία. Πιστεύω ότι πειστήκατε, τα γεγονότα είναι αναμφισβήτητα. Πιστεύω επίσης ότι μια καινούργια Δημοτική Αρχή μπορεί να ξαναβάλει τον δικό μας Βόλο σε τροχιά ανάπτυξης, χωρίς LNG, χωρίς καύση σκουπιδιών, χωρίς τραμπούκους και προστάτες, χωρίς χουλιγκάνικο «τουρισμό», χωρίς θεάματα άνευ άρτου, με υγεία, πολιτισμό, αθλητισμό, προστασία και ευημερία των δημοτών, με έργα προς όφελος του περιβάλλοντος.

Εγώ έχω εδώ και καιρό αποφασίσει. Θα ψηφίσω «Συμμαχία για τον Βόλο» με Υποψήφιο Δήμαρχο τον έγκριτο δικηγόρο Νίκο Παπαπέτρο και Υποψήφιους/-ες Δημοτικούς Συμβούλους την αφρόκρεμα της Βολιώτικης Κοινωνίας.

Ραντεβού την Κυριακή το βράδυ για τον εορτασμό της νίκης! Γεια σας.

Η επεξεργασμένη φωτογραφία οφείλεται στον Καθηγητή Κώστα Μανωλίδη.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 04.10.2023, αρ.φύλλου 4019)

κυκλο-φ-οριακα 1164, 27 Σεπτεμβρίου 2023 (καθυστερημένη ανάρτηση)

 

Φτάσαμε πολύ κοντά, πλέον, στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές. Και πραγματικά με πληγώνει, Βολιώτες και Βολιώτισσες, να ακούω όλα αυτά τα προπαγανδιστικά που αφορούν σε «έργα». Ποια έργα;

Ας θυμηθούμε μαζί μερικά αληθινά έργα στον Βόλο και την Νέα Ιωνία:

·        Το Λιμάνι και ο Σιδηρόδρομος, οι δύο βασικοί πόλοι ανάπτυξης του Βόλου, Σήμερα το Λιμάνι πωλείται ευτελώς και ο Σιδηρόδρομος δεν υπάρχει – και ουδείς Άρχων ενδιαφέρεται!

·        Η διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου από τον Άγιο Κωνσταντίνο μέχρι τον Άναυρο, συμπεριλαμβανομένου του «Ξενία» και των εξαιρετικών μαρμάρινων γλυπτών, αποτέλεσμα της πανευρωπαϊκής γλυπτικής συνάντησης του 1988.

·        Το δίκτυο της αποχέτευσης ακαθάρτων και η εγκατάσταση του βιολογικού-χημικού καθαρισμού. Το δίκτυο των ομβρίων. Η υδρομάστευση των πηγών στο Πήλιο και το πλήρες δίκτυο ύδρευσης.

·        Τα αντιπλημμυρικά έργα στον Ξηριά, μετά την πλημμύρα του 2006.

·        Η ανακαίνιση και η επανάχρηση του Δημοτικού Ωδείου, της Ηλεκτρικής Εταιρείας, της καπναποθήκης Σπήρερ, των βιομηχανικών εγκαταστάσεων Μουρτζούκου, Αδαμόπουλου, Ετμεκτζόγλου (Μεταξουργείο), Στρυχνοκάρπου και Απεντομωτηρίου, της Ελληνογαλλικής Εταιρείας Καπνού (ΔΙΕΚ). Το κτήριο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο (εξ ου και… κικιρίκου, αν θυμάστε). Το «Άσυλο» και οι αποθήκες του Οργανισμού Καπνού στο Καραγάτς. Το μεγάλο συγκρότημα Τσαλαπάτα. Η διατήρηση και ανακαίνιση του κινηματοθεάτρου «Αχίλλειον». Το Μουσείο της Πόλης. Το Εκθεσιακό Κέντρο και το Πάρκο στο Πεδίο του Άρεως με το μοναδικό τρενάκι Ντεκοβίλ. Μια σειρά από παιδικούς σταθμούς.

·        Το κτήριο του Δημαρχείου και το Δημοτικό Θέατρο του Βόλου, κλειστό και ανοιχτό (αυτό που πριν από δέκα χρόνια ήταν «…για 300 οικογένειες…» και προχθές επικοινωνιακά έγινε «…σπίτι του πολιτισμού…»), το Πολιτιστικό Κέντρο και το ανοιχτό θέατρο της Νέας Ιωνίας, το μεγάλο άλσος Ανδρέα Βαλαχή στο παλιό ελικοδρόμιο. Η ίδρυση θεσμών όπως το ΔΗ.Κ.Ι (Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας & Τεκμηρίωσης), ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ (Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο), Δημοτικό Ωδείο, Συμφωνική Ορχήστρα, Κέντρο Μουσικού Θεάτρου, Δ.Ι.Ε.Κ (Δημοτικό Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης), Δ.Ε.ΜΕ.ΚΑ.Β (Δημοτική Επιχείρηση Μελετών & Κατασκευών Βόλου), Δ.Ο.Υ.Κ (Δημοτικός Οργανισμός Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας), Βαλκανική Έκθεση κλπ. Η κατασκευή του πλοίου «Αργώ» και το ταξίδι το 2008 (το Μουσείο ακόμη γίνεται...).

·        Η πεζοδρόμηση του εμπορικού κέντρου και οι δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας (οι τελευταίοι είναι δική μου συνεισφορά στην πόλη...). Πλήρες Σύστημα Ελεγχόμενης Στάθμευσης (ΣΕΣ). Η διαμόρφωση των γραμμικών πάρκων της οδού Καραμπατζάκη και της οδού Ρήγα Φεραίου. Η διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου από τα ψαράδικα μέχρι την Κ.Καρτάλη ως ολυμπιακό έργο (Ελλάδα 2004). Η ένταξη του Βόλου στις Ολυμπιακές Πόλεις 2004, που πλούτισε την πόλη με το Πανθεσσαλικό Στάδιο και τον Περιφερειακό Δρόμο.

·        Το Κοιμητήριο στον Κούκο. Οι γέφυρες στον Κραυσίδωνα στου Τσαλαπάτα και στην Αγία Παρασκευή. Οι διανοίξεις οδών Γιάννη Δήμου-Παρασκευοπούλου, Αλαμάνας, Ζάχου κλπ. Η πεζοδρόμηση της οδού Λεμάν και η διάνοιξη της οδού Αγησάνδρου τις Αλυκές. Το Δημοτικό Κολυμβητήριο «Βασίλης Πολύμερος» στην Νέα Ιωνία μαζί με τα γήπεδα τένις και τον περιβάλλοντα χώρο. Το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο (ΕΑΚ) με Στάδιο, Κολυμβητήριο, Κλειστό Γυμναστήριο, Σκοπευτήριο στην Νέα Δημητριάδα. Η δημιουργία της Πλατείας Πανεπιστημίου.

·        Η ίδρυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με έδρα τον Βόλο, το 1984. Το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο που έγινε ποτέ στον Βόλο (αυτοί με τις... ρόμπες, σύμφωνα με τον Άρχοντα), που χαρίζει, εκτός των οικονομικών, πνευματικών, πολιτιστικών πλεονεκτημάτων, στην πόλη κτήρια-ισχυρά τοπόσημα, που σχετίζονται με την Ιστορία της όπως Παπαστράτου, Παπαρήγα, Ματσάγγου, Τράπεζας Αθηνών (Βιβλιοθήκη σήμερα), Κτήριο Τσικρίκη, Αποθήκες Ματσάγγου (Γεωπονική Σχολή), Κίτρινη Αποθήκη, Βαμβακουργία αλλά και νέες κατασκευές στην περιοχή των Παλαιών (κτήρια Χωροταξίας, Ηλεκτρολόγων, Μηχανολόγων, Πολιτικών Μηχανικών).

Αυτά είναι «πραγματικά» έργα, έργα που διαμόρφωσαν τον σημερινό Βόλο, έργα που τα σημερινά παιδάκια της Αρχής απολαμβάνουν, κι ας έρχονται απ’ το δήθεν μαύρο παρελθόν. Τα δικά τους έργα, εννιά χρόνια τώρα, ποια είναι ακριβώς; Έξι όμορφοι αλλά αμφιβόλου αναγκαιότητας κυκλικοί κόμβοι, μερικές υποχρεωτικές, λόγω νομοθεσίας, αναβαθμίσεις παιδικών χαρών, μερικά πεζοδρόμια και πολλά όμορφα λουλουδάκια, τι άλλο; Το parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος (ας είναι καλά ο φούρνος...) και η ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου καλά είναι, δεν είναι, όμως, καινούργιο έργο.

Έτσι είναι, αγαπητοί, κι όχι αλλιώς, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι, οι ίδιοι ή τα «τρολ» τους, με γκαιμπελικού τύπου προπαγάνδα να μας πείσουν περί του αντιθέτου. Κι εγώ είμαι ο τελευταίος που θα ήθελε ή θα μπορούσε να σας βάλει το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο στην τσέπη, δεν το ‘κανα ούτε όταν ήμουν ο ίδιος υποψήφιος. Αλλά έλεος! Έλεος! Βοηθήστε να μην ακούμε για άλλα πέντε χρόνια τέτοιες κι άλλες πολύ χειρότερες παρόλες ποδοσφαιρικού και «παντελονάτου» τύπου σε τούτη την όμορφη πόλη. Είναι στο χέρι σας, στο χέρι μας!

Για έναν πραγματικά όμορφο, δημοκρατικό και πολιτισμένο Βόλο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 27.09.2023, αρ.φύλλου 4016)