Η επόμενη Τετάρτη είναι
Χριστούγεννα,
καλημέρα
συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Πριν από αρκετά, πλέον, χρόνια, τα
κυκλο-φ-οριακά συνήθιζαν τέτοιες μέρες απλώς και μόνο να στέλνουν σε όλον τον
κόσμο ευχές, με την ευκαιρία της γιορτής της αγάπης.
Καλήν ημέραν
Άρχοντες, λοιπόν.
Χριστούγεννα λευκά, πάλι, στους παγετώνες των Άλπεων,
των Άνδεων, των Ιμαλαΐων και των λοιπών συγγενών ορέων. Οι υπόλοιποι … μόνο στα
τραγούδια «χιόνια στο καμπαναριό». Εν πάση περιπτώσει, ο Σωτήρ θα γεννηθεί και
φέτος, κανονικά. Οπότε … αν είναι
ορισμός σας, Χριστού την θεία γέννηση να πω στ’ αρχοντικό σας.
Ευχές στους Άρχοντες της Διοίκησης
και της Αυτοδιοίκησής μας, στην Περιφέρεια και στους Δήμους του Νομού μας. Να
είναι καλά και με καλά μυαλά. Γιατί τους έχουμε ανάγκη όλοι.
Ευχές στους Άρχοντες των
Δρόμων (μετά τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών είναι μάλλον οι ισχυρότεροι) που
δυναστεύουν και δυναστεύονται ταυτόχρονα από τον μεγάλο έρωτα της ασφάλτου. Να
έχουν εγκράτεια και σωφροσύνη ώστε να κατακτήσουν την ποθούμενη μακροημέρευση.
Ευχές σε όλους τους ανθρώπους των
Μεταφορών, κατά ξηράν, αέρα και θάλασσαν, που μοχθούν για το δικό τους
μεροκάματο και την δική μας εξυπηρέτηση μέσα σε αντίξοες, από κάθε άποψη,
συνθήκες.
Ευχές στην Δικαιοσύνη, να βρει
τον ορθό δρόμο της, ανεπηρέαστη από εξωθεσμικούς παράγοντες.
Ευχές στον Πολιτισμό,
έτσι, γενικά κι αόριστα, όπως γενική και εν πολλοίς αόριστη είναι και η ίδια η
έννοια, που αν δεν ξεκινάει από κάπου βαθιά δεν μπορεί να έχει και καλή όψη.
Ευχές στον Αθλητισμό,
ομοίως γενικά, να δώσει ο Θεός κι η Παναγιά να ομονοήσει, μπας και δει καμιά
καλύτερη μέρα. Και να θυμηθεί, λέμε εμείς, ότι αποτελεί κοινωνικό και όχι
εμπορικό γεγονός.
Ευχές στην Παιδεία, πολύ
συγκεκριμένα και καθόλου γενικά, να αντιληφθεί, επιτέλους, ότι αποτελεί την
μοναδική ελπίδα αυτού του Έθνους. Μοναδική, δεν βλέπω καμιά άλλη. Που κι αυτή δια
Νόμου έχει ξεπουληθεί στο ιδιωτικό συμφέρον. Τι θα μας μείνει μετά;
Ευχές στο Νερό, έτσι απλά, στο νερό, αυτό
το φυσικό αγαθό, που με χίλιους δυο τρόπους οι «αρμόδιοι» μάς απαγορεύουν να το
πίνουμε. Και ο αρχι-αρμόδιος να μας λέει ότι «είναι φυσιολογικό να είναι θολό
το νερό» κι ύστερα να κομπάζει, ως είθισται, για το «μαστερπλαν» της ΔΕΥΑΜΒ –
που αν υλοποιηθεί, αν, λέω, εγώ θα βγω στην παραλία χωρίς βρακί, αν,
βεβαίως, βρίσκομαι ακόμη στον μάταιο τούτο κόσμο. Οι μελέτες ναι, μπορεί. 7
εκατομμύρια είναι αυτά (600.000 στοίχισε το «μαστερπλαν») δεν θα τα αφήσουν να
χαθούν τα αδηφάγα κοράκια. Α! ρε Αργύρη…
Ευχές στην κακόμοιρη τη Γη, που
μας υπομένει ακόμη, παρά τις τόσες αποτυχημένες διεθνείς
συνάξεις περί κλίματος, θερμοκηπίου, αερορρύπανσης, πράσινης ανάπτυξης (και
πράσινα άλογα…) και τα σχετικά. Ευχές να μην καταστρέψουμε την Ελληνική Φύση με
ανεξέλεγκτα φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, προς όφελος ελαχίστων
Ευχές σε όλους τους ανθρώπους που
τραγουδούν.
Ευχές στους Προσκόπους,
στις Οδηγούς, στα Λυκόπουλα και στα Πουλάκια, που επιμένουν να
διαμορφώνουν χαρακτήρες μέσα στον καταιγισμό των διάφορων dream shows και artificial intelligence.
Ευχές στα παιδιά όλου του
κόσμου, στην Δάφνη, στην Μυρτώ και στον Ορέστη.
Ευχές σε όλους
και όλες που θα ξαναπούν φέτος τα κάλαντα αφού μάθουν καλά αυτά τα
πανέμορφα τραγουδάκια, που, δυστυχώς, δολοφονούνται άγρια στις μέρες μας, με
κύρια ευθύνη αδαών γονέων και αδαεστέρων “δασκάλων” (του στυλ “να μπω στ’
αρχοντικό σας”, “οι ουρανοί αγάλλοντες”, “εντός σπηλαίων τίκτεται”, μέχρι το
εκπληκτικό του Αη Βασίλη “βαστάει εικόνα και χαρτί ζαχαροπλάστη ζυμωτή” που μου
έδειξε τυπωμένο, σε βιβλίο, ένας πιτσιρικάς πριν μερικά χρόνια και κόντεψα να
μείνω τελείως φαλακρός...).
«Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε,
παρά σας αγαπούσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε.
(ειλικρινής αγάπη…)
Δώστε μας και τον κόκορα, δώστε μας και την κότα
δώστε μας και πεντέξι αυγά, να
πάμε σ’ άλλη πόρτα.» (ούτε λίγο, ούτε πολύ, το μισό σας βιος… από αγάπη…)
Τα Μοραΐτικα κάλαντα παραμένουν
διαχρονικά ειλικρινέστατα.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΜΕ
ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ 2025, συμπολίτες.
Στην φωτογραφία οι φετινές
οικογενειακές ευχές μας προς όλους για υγεία σωματική, πνευματική και ψυχική,
με ένα κέρασμα απ’ το Νερό των Σταγιατών (το οποίο, όπως είπε και ο Αλκίνοος
Ιωαννίδης, «όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει»…).
(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 18.12.2024, αρ.φύλλου 4311)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου