Καλημέρα, 14 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα
(όπως σταθερά
τα τελευταία χρόνια μας υπενθυμίζει η γνωστή τηλεοπτική διαφήμιση). Γιόρτασαν
και οι Βαρβάρες, Σάββες, Νικολήδες, γιόρτασαν και οι Αννούλες, αύριο οι Σπύροι,
πολλές οι γιορτές, πολλά και τα γεγονότα, εθνικά και παγκόσμια – υπάρχει μια
γενική αίσθηση ότι ο Κόσμος πάει απ’ το κακό στο χειρότερο, εκτός, φυσικά, από
την μία και μοναδική Ελλάδα, που πάει συνεχώς και μόνο απ’ το καλό
στο καλύτερο. Τώρα μάλιστα που προφυλάκισε τον Νίκο Ρωμανό και τον Αστυνομικό της
Βουλής (που έτσι και είχε προσληφθεί μετά το 2019 ντιπ χαμπάρι δεν θα παίρναμε
τι έκανε…) και υπάρχει απόλυτη ασφάλεια, μπορεί ανενόχλητη (η Ελλάδα,
εννοείται) να βαδίσει προς τα ένδοξα πεπρωμένα της – Λένγκω,
Λένγκω Λένγκω / μου σπαράζεις την καρδιά / Λένγκω, Λένγκω Λένγκω / μου
πληγώνεις τη χαρά (Γιάννης Μαρκόπουλος 1939-2023, τραγούδι του 1975).
Στον Βόλο όλα καλά. Μας τραγούδησε
ο κύριος Αργυρός (αν ισχύουν αυτά που διαβάζω έλαβε 12.000 € για οχτώ (8)
τραγούδια, ήτοι 1.500 € το τραγούδι), αφιλοκερδώς, κατά δήλωση της ίδιας, μάς
άναψε τα φώτα η κυρία Καινούργιου, όλα καλά. Έκανε το show του πάλι επί σκηνής ο Άρχοντας,
«χαστούκισε» τους κακούς ηχολήπτες, είπε ένα (ακόμη…) απαράδεκτο, έντονα
σεξιστικό «ανέκδοτο» και χειροκροτήθηκε αναλόγως, και στο τέλος, για να μας
ευχαριστήσει, μας κέρασε ένα νεράκι, που ήταν λιγάκι θολό βρε αδερφέ, αλλά δε βαριέσαι,
αυτός και η παρεούλα του να ‘ναι καλά κι εμείς όπως-όπως. Περάσαμε υπέροχα…
Στην Λαμία βρέθηκα κατ’
επανάληψη τον τελευταίο καιρό, λόγω στράτευσης του Ορέστη μας στο Κέντρο
Εκπαίδευσης Υλικού Πολέμου (ΚΕΥΠ). Και τι να σας πω, ρε παιδιά, εντυπωσιάστηκα,
δεν
το περίμενα: γεμάτη κυκλικούς κόμβους είναι η Λαμία, μόνο για να φτάσω στο Στρατόπεδο,
που είναι παραδίπλα στο κτήριο της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας περνάω πέντε-έξι
μεγάλους, ευρύχωρους κυκλικούς κόμβους. Δεν εξηγείται αλλιώς, μας αντέγραψαν οι
Λαμιώτες. Τι όχι; Μα εγώ νόμιζα ότι μόνο εμείς εδώ, με την σύμπραξη του ενός και μόνου
σοφού καθηγητού, είχαμε τέτοιους κόμβους, γι’ αυτό και εξακολουθούμε να τους
πανηγυρίζουμε δεόντως.
Και μίαν ημέραν των ημερών
πήγαμε από την Λαμία στην Καρδίτσα, χρησιμοποιώντας τον Αυτοκινητόδρομο
Κεντρικής Ελλάδος, Α3 κατά την ορθή αρίθμηση των ελληνικών οδικών αξόνων (μονοί
αριθμοί, κάθετοι άξονες: Α1 Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι (Βόρεια Μακεδονία), Α3
Λαμία-Καρδίτσα-Τρίκαλα-Καλαμπάκα-Γρεβενά (Α2 Εγνατία Οδός), Α5 Ιονία Οδός
Τσακώνα (Α7 Κεντρικής Πελοποννήσου)-Πύργος-Πάτρα-Ρίο-Αντίρριο-Μεσολόγγι-Άρτα-Ιωάννινα-Κακαβιά
(Αλβανία), Α7 Κεντρικής Πελοποννήσου
Κόρινθος-Τρίπολη-Μεγαλόπολη-Τσακώνα-Καλαμάτα – ζυγοί αριθμοί, οριζόντιοι άξονες
Α2 Εγνατία Οδός Ηγουμενίτσα-Θεσσαλονίκη-Αλεξανδρούπολη-Κήποι (Τουρκία), Α6
Αττική Οδός Ελευσίνα-Αθήνα-Μαρκόπουλο-Λαύριο, Α8 Ολυμπία Οδός Ελευσίνα (Α6
Αττική Οδός)-Κόρινθος-Πάτρα, Α90 Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης (ΒΟΑΚ) Καστέλι-Χανιά-Ρέθυμνο-Ηράκλειο-Αγ.Νικόλαος-Σητεία).
Στους οριζόντιους άξονες από
το Νο 2 «πηδάμε» στο Νο 6, λείπει το Νο 4, το οποίο είναι δεσμευμένο για τον
περιβόητο Οδικό Άξονα Ηγουμενίτσα-Βόλος, προμελέτη σκοπιμότητος του οποίου
υπάρχει (και την έχω στην επιστημονική βιβλιοθήκη μου) από τον Ιούλιο 1983. Στην
συνέχεια το μόνο που έγινε είναι η αναβάθμιση σε Οδό Ταχείας Κυκλοφορίας του
δρόμου Λάρισα-Τρίκαλα (με ελλείψεις), τίποτε άλλο. Πολύ αργότερα κυκλοφόρησε η
φήμη (διότι τελικώς περί φήμης επρόκειτο) ότι θα υπάρξει σύνδεση
αυτοκινητοδρόμου του Βόλου με τον Α3 της Κεντρικής Ελλάδος μέσω Φαρσάλων η
Μακρυχωρίου ή κάτι τέτοιο. Τελικώς-τελικώς το μόνο που έχει να περιμένει ο
Βόλος από σοβαρά οδικά έργα είναι η δημιουργία του Αυτοκινητοδρόμου Α12
Βόλος-Βελεστίνο, που χρειάζεται κατά βάσιν δύο (2) απλούς ανισόπεδους κόμβους.
Και η ολοκλήρωση του
Περιφερειακού Δρόμου, πρώτα ο Θεός.
Για να επανέλθουμε, ο Α3
είναι ένας πολύ ωραίος Αυτοκινητόδρομος, έχει κι αυτός, όπως όλοι, πλέον, την
σήραγγά του 3 χιλιομέτρων στη Όθρυ, στην περιοχή της Ξυνιάδας, κι από εκεί και
πέρα μια καλή χάραξη μέσα σε βουνό και κάμπο, πλήρη εξοπλισμό, πολλά parking με
αξιοπρεπείς τουαλέτες και γενικά είναι ένας δρόμος που χαίρεσαι να ταξιδεύεις.
Θα το ξαναπώ: η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή τους καλύτερους, από πάσης απόψεως,
αυτοκινητοδρόμους της Ευρώπης.
Την προηγούμενη Τετάρτη
έγραφα για την επικινδυνότητα της οδήγησης, βράδυ με βροχή, στον δρόμο
Βόλου-Αγριάς χωρίς κατά μήκος διαγραμμίσεις. Σάββατο πρωί πήγαμε στον Αη Γιάννη
του Αιγαίου, μέσω Χανίων και Κισσού. Είχε μια ομίχλη! Να την κόβεις με το μαχαίρι.
Να μην βλέπεις στα 3 μέτρα, ή, σωστότερα, να τα βλέπεις όλα άσπρα,
δικέ μου!
Αλλά ευτυχώς υπάρχει κίτρινη διαγράμμιση με διπλή συνεχή γραμμή στον άξονα του
δρόμου, που μας καθοδηγούσε με ακρίβεια και ασφάλεια. Πήγαμε κι ήρθαμε (η
ομίχλη επέμενε κι ας ήταν μεσημεριανή η επιστροφή) και δεν πάθαμε τίποτε, μέσα
σ’ ένα μαγευτικό ορεινό χειμερινό περιβάλλον με τη βοήθεια ενός πολύ απλού
μέσου: μιας κίτρινης, ανακλαστικής γραμμής, που μας κράταγε ασφαλείς μέσα στον
δρόμο.
Ώσπου φτάσαμε στην Πορταριά,
χωρίς ομίχλη, αλλά με μια φοβερή και τρομερή διάβαση πεζών στο ύψος της
πλατείας. Όπου οι άσχετοι που διαγράμμισαν κίτρινη αυτή την διάβαση τράβηξαν
και δύο παχιές κίτρινες γραμμές τάχαμου «stop lines»
κάθετα στον δρόμο (την Εθνική Οδό αρ. 34, επισημαίνω) και στις δυο
κατευθύνσεις κυκλοφορίας και στις δυο πλευρές της διάβασης. Πέρα-πέρα, για «σιγουριά»
και «μεγαλύτερη ασφάλεια» βρε αδερφέ! Λέω απλώς ότι η βλακεία δεν παλεύεται,
συνάνθρωποι… Σας αγαπώ διακαώς, γεια σας και χαρά σας.
Στην φωτογραφία η θαλασσινή
Αργώ από τον αείμνηστο Μιχάλη Πόρναλη το 2008 και «ένθετη» η στεριανή Αργώ από
εμένα το 2020…
(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 11.12.2024, αρ.φύλλου 4306)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου