Δυο λόγια για τον Σταύρο Αργυρόπουλο

 

Στην φωτογραφία απεικονίζεται η θρυλική σκοπευτική ομάδα της Περιφέρειας Προσκόπων Μαγνησίας στους Αγώνες «Πήλεια» του 1969. Από αριστερά Νίκος Αργυρόπουλος, Χρήστος Φακής, Σταύρος Αργυρόπουλος, Νίκος Κεφαλάς-Ραν, Κώστας Μαρούσος, Δημήτρης Μακρυβέλιος και Γιώργος Κουτσούκος, ο μόνος μη-58 στην νικήτρια ομάδα – τα δέκα (10) κύπελλα μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Αυτά το 1969, μια χρονιά όπου το 58^ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Βόλου μεσουρανούσε…

Από τα πρόσωπα της φωτογραφίας, στις 17 Δεκεμβρίου 2012 χάσαμε τον Νίκο Αργυρόπουλο. Φέτος, στις 26 Νοεμβρίου επέστρεψε στον Δημιουργό ο Δημήτρης Μακρυβέλιος και στις 10 Δεκεμβρίου 2020 μας «έφυγε» ο Σταύρος Αργυρόπουλος.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε εδώ να μπει μια τελεία. Ελπίζουμε και ευχόμαστε το τέλος του δίσεχτου έτους 2020 και η αρχή του επετειακού έτους 2021 να φέρει ειρήνη, γαλήνη και απαλλαγή από τον φοβερό υγειονομικό  βραχνά του κορωνοϊού, που έχει αλλάξει τη ζωή μας.

Ο Νίκος ήταν ο τερματοφύλακας, ο βολλεϋμπολίστας μας και ο δικηγόρος της ΔΕΠΑ. Ο Δημήτρης ήταν αρχηγός και καπετάνιος, ήταν κι ο πρώτος Πρόεδρος της Ένωσής μας.  Ο Σταύρος ήταν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία για το Σύστημά μας.

Δώσαμε υπόσχεση μαζί, το 1964, εκείνος από Λυκόπουλο, εγώ απ’ ευθείας, ενταχθήκαμε στους Πελαργούς με Ενωμοτάρχη τον Κώστα Μαρούσο, ήμασταν «οι 3 Πελαργοί», συνηθίσαμε να βγαίνουμε πρώτοι σε δράσεις και παιχνίδια, στην πόλη και στα Χάνια, στις ιστορικές εκείνες κατασκηνώσεις της δεκαετίας του ’60 στον «Κένταυρο». Γίναμε μαζί Πρόσκοποι Έθνους το 1968 (Βασιλέως, τότε, το πολίτευμα ήταν ακόμη Βασιλευομένη Δημοκρατία), ο Σταύρος διαδέχτηκε τον Κώστα στους Πελαργούς, εγώ μετακόμισα στους Ξιφίες. Ο Σταύρος ήταν πρωταθλητής σε οτιδήποτε αθλητικό, από τρέξιμο μέχρι σκοποβολή μέσω βόλλεϋ και ποδοσφαίρου στα τσικό του Ολυμπιακού Βόλου μαζί με τον Κώστα, από πινγκ-πονγκ μέχρι ιστιοπλοΐα. Είχε και το χάρισμα της χειροτεχνίας, ότι έπιανε στα χέρια του γινόταν αριστούργημα.

Αυτό το χάρισμα χάραξε και την επαγγελματική του πορεία. Η οικογένεια έφυγε από τον Βόλο ακολουθώντας τον αδελφό του Νίκο στην Αθήνα, όπου εκείνος ξεκίνησε σπουδές στην Νομική. Ο Σταύρος τελείωσε το Γυμνάσιο και έκανε σπουδές γραφίστα στην περίφημη σχολή Βακαλό. Παντρεύτηκε τον ένα και μοναδικό, νεανικό έρωτα της ζωής του, την Έλενα, και απόκτησαν δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Με όπλα τα χέρια και το μυαλό του μπήκε στον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό χώρο της διαφήμισης και κατάφερε να διακριθεί και σ’ αυτό.

Ο Σταύρος ποτέ δεν ξέχασε το 58. Ήρθε στην πρώτη συνάντησή μας 26-27 Σεπτεμβρίου 1987 στον «Κένταυρο», ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσής μας. Όποτε οι υποχρεώσεις του το επέτρεπαν συμμετείχε στις δράσεις μας, εντός και εκτός Ελλάδος. Βρισκόμασταν για καφέ στην «Μινέρβα» όταν ο δρόμος τον έφερνε ξανά κοντά μας, ποτέ, όλα αυτά τα χρόνια, δεν διακόπηκε η επαφή μας, τόσο η προσωπική όσο και η προσκοπική.

Δεν είναι εύκολο να μιλάει κανείς για ανθρώπους με τους οποίους υπάρχουν δυνατές κοινές εμπειρίες, οι αναμνήσεις είναι κόμποι στον λαιμό και δάκρυα στα μάτια.

Καλόν δρόμο, Σταύρο Αδερφέ μας. Καλήν αντάμωση με τα άλλα αδέρφια μας εκεί ψηλά στον Προσκοπικό Παράδεισο.

12 Δεκεμβρίου 2020, 

για την Ένωση Παλαιών Προσκόπων 58ου Σ.Ν/Π Βόλου ο Αρχηγός,

..Μπάμπης Σκυργιάννης..Τριζόνι..