κυκλο-φ-οριακα 979, 31 Ιουλίου 2019

...χωρίς λόγια

Καλόν Μήνα αύριο, συν-Έλληνες. Και όπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης και μελοποίησε ο Λίνος Κόκοτος…

«Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε, πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε», μια ωραία ευχή για τον χρόνο που έρχεται.

Ωραία ευχή για έναν ακόμη χρόνο ζωής μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο της ολούθε τοξικότητας, που φτάσαμε να ζούμε. Ζωής ή, καλύτερα, επιβίωσης. Μαζί με τα αέρια από την καύση των σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ, που τη μια είναι εκτός και την άλλη εντός ορίων – με τα όρια να τίθενται όχι από τα διεθνή όργανα αλλά από τις αντοχές και ανοχές της κοινωνίας μας. Της κοινωνίας που δεν εκπροσωπείται όπως θα έπρεπε από τα όργανα της Αυτοδιοίκησης – πού είναι ο σούπερ-δήμαρχος με την αγωγή των 500 εκατομμυρίων ευρώ; Μόνον τον κύριο Λούλη ξέρει να υπερασπίζεται έναντι παντός κινδύνου; Φτάνουν οι βόλτες του κυρίου περιφερειάρχη, μία έτσι, μία αλλιώς, χρειάζεται απόφαση. Και στο βάθος, κυβέρνηση. Τώρα που «αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή», που λέει και ο πάλαι ποτέ Διονύσης Σαββόπουλος, ας αλλάξει λοιπόν, και η εγκληματική άδεια, που φέρει την υπογραφή του κ. Φάμελου.

Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα. Μέχρι και το πολύ σωστό μέτρο της πρακτικής επανεξέτασης των οδηγών 74 ετών και άνω βρίσκεται εδώ και πέντε-έξι μέρες σε αναστολή.

«Οδηγών» έγραψα και πλημμύρισε το μυαλό μου με εικόνες οδήγησης στους ωραίους πηλιορείτικους δρόμους, μια εμπειρία ζωής, που τη ζούμε κάθε φορά που ο χρόνος μας επιτρέπει μια απόδραση στο Αιγαίο. Με αποκορύφωμα, βέβαια, τα μηχανάκια. Χωρίς κράνος, με βρώμικο νύχι και σαγιονάρα, με τον καφέ στο ένα χέρι και το αίσθημα στο πίσω κάθισμα, ένα χάρμα οφθαλμών κι ένα κράμα αδρεναλίνης, που μόνο οι φύλακες άγγελοι, οι οποίοι εδώ και χρόνια υπερίπτανται του Πηλίου, προστατεύουν. Άλλος κανείς ή άλλο τι δεν υπάρχει., μυαλό, ας πούμε, πού να βρεθεί; «Δεν πουλάνε πουθενά να πάω να σ’ αγοράσω 300 δράμια» μου έλεγε ο πατέρας όταν έκανα μικρός τις μικρές μου αποκοτιές.

Κι αφού βρεθήκαμε στους δρόμους, πάμε μια βόλτα στα διόδια του Βελεστίνου, τα οποία μια στιγμιαία αφηρημάδα μας ανάγκασε να διαβούμε – εγώ από Βόλο στον Αη Γιώργη ήθελα να πάω, αλλά την έξοδο στο ΠΕΒ την προσπέρασα… χαλαρά, με μουσική και ωραίο τραγούδι, ύστερα δεν έχει γυρισμό, βγαίνεις στον αυτοκινητόδρομο και χρειάζεσαι αναστροφή ή στο Μεγάλο Μοναστήρι (διόδια!) ή στο Αερινό μέσω Βελεστίνου (διόδια!). Προτίμησα το δεύτερο. Και βρέθηκα στο εξής περιβάλλον διοδίων: δύο (2) λωρίδες κίνησης, η μία για ηλεκτρονικό πομποδέκτη-διαβατήριο e-way, που ξεχρεώνει αυτόματα, αφού το έχεις προπληρώσει, η δεύτερη με μηχανικό κερματοδέκτη, που δεν πρόσεξα αν δίνει ρέστα καθότι ψάχτηκα καλά, έψαξα και στο αυτοκίνητο και συγκέντρωσα το ποσόν των 1,20 € σε ψιλά. Άνθρωπος πουθενά, ίσως μπροστά σε καμιά οθόνη, να επιτηρεί ποιος ξέρει πόσους σταθμούς. Η τεχνολογία, γενικώς, που αφαιρεί θέσεις εργασίας και αυξάνει κέρδη, μια χαρά, κι ο καταναλωτής (εν προκειμένω, ο οδηγός) να κόψει τον λαιμό του να μας τα φέρει στο πιάτο…

Από το ένα στο άλλο, αγωγή κυκλοφορίας, χαχαχαχα, κυκλοφοριακή αγωγή, τι ‘ν τούτο. πώς το ‘πατε; Πρωτοπορούσαμε κάποτε στον Βόλο, 2001-2002, δεν θυμάμαι ακριβώς, φτιάξαμε ένα από τα πρώτα «Πάρκα Κυκλοφοριακής Αγωγής» στην Ελλάδα, αξιοποιώντας ειδικό κονδύλι του Υπουργείου Μεταφορών. Στην αρχή υπήρχαν και εκπαιδευτικά οχήματα, δωρεά του Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδηγών, μετά εξαφανίστηκαν. Το 2007, που ανέλαβα την Επιτροπή Κυκλοφοριακών Θεμάτων, ζήτησα να περιέλθει το Πάρκο στην αρμοδιότητα του Τμήματος Κυκλοφορίας, όμως το Κέντρο Παιδιού, ως εκπαιδευτικός οργανισμός, αντιστάθηκε σθεναρά και διατήρησε τον έλεγχο του Πάρκου. Περάσανε χρόνια πολλά, το ξέρω. Ξέρει κανείς τι απόγινε αυτό το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής εκεί, στην Νεάπολη, στην οδό Νικολαΐδου;

Χωρίς αγωγή, το λοιπόν. Αύγουστος, μήνας αγαπημένος. Εύχομαι γαλήνη και υγεία, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 31.07.2019, αρ.φύλλου 36.881)