κυκλο-φ-οριακα 1210, 2 Οκτωβρίου 2024

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, 59 και 60 Αυγούστου 2024, το περάσαμε πάλι στο μαγικό Αιγαίο. Στον Εθνικό Δρόμο του Πηλίου (θυμίζω: Ε.Ο. 34^α, Τριτεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο) συναντήσαμε πολλά μεγάλα φορτηγά με συρόμενο, που άμα σε πετύχουν σε στροφή μπορεί ακόμη και να σε πετάξουν έξω απ’ το οδόστρωμα. Κατέβαιναν προς Βόλο, και φυσικά, όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, μετέφεραν τα ονομαστά μήλα Ζαγορίν. Και οι καστανιές επίσης κατάφορτες, μήλα, κάστανα κι ελιές, τα κύρια αγροτικά προϊόντα του Πηλίου. Συναντήσαμε επίσης το έργο αντιστήριξης των πρανών στον Επαρχιακό Δρόμο Χάνια-Κισσός, το οποίο σε ένα μόνο σημείο προχωρά, τα υπόλοιπα περιμένουν. Και ο χειμώνας έρχεται, ένας ωραίος, φυσιολογικός, Ελληνικός χειμώνας στο βουνό, ελπίζουμε, χωρίς υπερβολές! Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες!

Στο άλλο σπουδαίο εργοτάξιο, αυτό της «παράκαμψης του χιονοδρομικού κέντρου» δεν βλέπουμε να συμβαίνει τίποτε. Λέτε η νέα Περιφερειακή Αρχή να αντελήφθη πόσο άχρηστος είναι αυτός ο δρόμος (εμείς το λέμε εδώ και χρόνια…) και να σταμάτησε το έργο; Κι αυτό το ελπίζουμε.

Όπως σας έλεγα την προηγούμενη φορά, για την βελτίωση της κυκλοφοριακής κατάστασης της οδού Ιάσονος, τον Νοέμβριο 2012, επισήμως, ως Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου Βόλου όπου εργαζόμουν, παρουσίασα πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη-πρόταση με θέμα «Αλλαγή Διαδρομής Αστικών και Υπεραστικών Λεωφορειακών Γραμμών στην Πόλη του Βόλου». Η μελέτη περιέχει στοιχεία κυκλοφοριακών φόρτων από το 1990 έως το 2010, με πλήρη ανάλυση των όσων συμβαίνουν στους (σηματοδοτούμενους) κόμβους Ιάσονος-Ελ. Βενιζέλου [ΙΒ] και Ιάσονος-Κ.Καρτάλη [ΙΚ]. Τα στοιχεία δείχνουν ότι από την οδό Ιάσονος διέρχονται οι 10 από τις 12 λεωφορειακές γραμμές του Αστικού ΚΤΕΛ Βόλου με 431 διελεύσεις λεωφορείων το 24ωρο και όλες οι λεωφορειακές γραμμές του ΚΤΕΛ Υπεραστικών Γραμμών Νομού Μαγνησίας, που εξυπηρετούν όλα τα χωριά του Πηλίου με 48 διελεύσεις λεωφορείων το 24ωρο (τα νούμερα των διελεύσεων μπορεί να έχουν ελαφρά διαφοροποιηθεί στα χρόνια που μεσολάβησαν, ο αριθμός των λεωφορειακών γραμμών δεν έχει αλλάξει). Το κύριο πρόβλημα είναι η στροφή των λεωφορείων από την Ιάσονος στην Κ.Καρτάλη, στον κόμβο [ΙΚ]. Διαπιστώθηκε ότι αυτή την στροφή την κάνει το 67% των λεωφορείων, αστικών και υπεραστικών, κάτι που δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό την κυκλοφορία στο σημείο και προκαλεί σοβαρές συμφορήσεις σε ολόκληρο το τμήμα Μπόρελ-Κ.Καρτάλη. Μετά από τεκμηριωμένη μελέτη, λοιπόν, κατέληξα (εν απολύτω γνώσει των συνεπειών…) στο ότι «Η μόνη ρεαλιστική και εφαρμόσιμη λύση είναι η πρόταση για διέλευση των αστικών λεωφορειακών γραμμών 2, 3, 4, 7, 8 και 9 και των υπεραστικών για Χάνια/Ζαγορά και Πορταριά/Μακρινίτσα από τον ήδη κυκλοφορούμενο παραλιακό δρόμο οδό Αργοναυτών μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη κι από εκεί ευθεία επάνω». Αυτό μπορεί πανεύκολα να επιτευχθεί, χρειάζονται μόνο δύο νέες στάσεις στο φαρδύ πεζοδρόμιο της οδού Αργοναυτών προς την θάλασσα, μία απέναντι από το Δημαρχείο και μία στο ύψος της οδού Σόλωνος, άλλο τίποτε δεν διαταράσσεται, τα λεωφορεία εισέρχονται άνετα στην οδό Αργοναυτών από τον κυκλικό κόμβο Παπαδιαμάντη, η κίνησή τους είναι μονόδρομη, η αντίθετη κίνηση διεξάγεται κανονικά από Δημητριάδος, μόνη προϋπόθεση είναι η αυστηρή τήρηση της υπάρχουσας αμφίπλευρης απαγόρευσης στάθμευσης. Με την διευθέτηση αυτή ο καθημερινός κυκλοφοριακός φόρτος της οδού Ιάσονος μειώνεται κατά περίπου 58% και ειδικά στην στροφή από Ιάσονος σε Κ.Καρτάλη η μείωση φόρτου φτάνει το 78%! Την πλήρη μελέτη, για όποιον/όποια ενδιαφέρεται, θα την αναρτήσω στο ιστολόγιό μου.

Ε!; Τι λέτε; Πώς σας φαίνεται η πρόταση; Εξηγήσαμε σε όλους τους αρμόδιους τα πλεονεκτήματα, τις περισσότερες αντιρρήσεις τις είχε, φυσικά, το Λιμάνι, ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί, ποτέ δεν κατάλαβα ποια ακριβώς συμφέροντα υπερασπιζόταν, ή τι ήταν αυτό που το ενοχλούσε – κάναμε πολλές συζητήσεις. Το Αστικό ΚΤΕΛ συμφωνούσε, μάλιστα πήγε ένα βράδυ κι έστησε στο πεζοδρόμιο προς την θάλασσα την στάση «Σόλωνος» κι ύστερα, αναγκαστικά, την ξέστησε! Διότι και οι λεωφορειοδηγοί άνθρωποι είναι, αυτοί είναι κυρίως που υποφέρουν μέσα σ’ αυτό το κυκλοφοριακό κομφούζιο. Το Υπεραστικό ΚΤΕΛ κρατάει συνήθως «πισινή», σκέφτεται και περιμένει να δει τι θα αποφασίσουν οι άλλοι. Ο ήδη διευρυμένος Καλλικρατικός Δήμος Βόλου ήδη συμφωνούσε – τελικά δεν έγινε τίποτε! Τα λεωφορεία είναι πάντα εκεί, η στροφή παραμένει στροφή και όλοι σ’ αυτή την πόλη ζούμε ευτυχείς αφ’ ενός που υπάρχουμε και αφ’ ετέρου που ο Κύριος Καθηγητής ευλόγησε τον Άρχοντά μας με καναδυοτρεις κυκλικούς κόμβους.

Άλλο θέμα. Εσείς ελεύθερα πείτε ό,τι θέλετε, εγώ δεν θυμάμαι ποτέ να γινόταν τέτοιο πανηγύρι στην υπογραφή μιας σύμβασης με μια ανάδοχο εταιρεία για την ανακατασκευή ενός δρόμου. Ειλικρινά το λέω, δεν θυμάμαι. Εδώ μετακινήθηκε μια ολόκληρη δημοτική ομάδα και δεν ξέρω πόσοι υπηρεσιακοί παράγοντες, λες κι άλλη δουλειά δεν είχαν οι άνθρωποι, για να πάνε σ’ ένα πλάτωμα προς την Κουκουράβα και εκεί να χειροκροτήσουν τον Άρχοντά μας σε μία ακόμη «παράσταση νίκης» μπροστά σε διαφημιστικό πανώ!! Σε 12 μήνες, λέει, θα είναι τέλειος ο δρόμος Βόλου-Μακρινίτσας μέσω Κουκουράβας. Μακάρι, ευχής έργον. Με την ελπίδα να μην μιμηθεί το άλλο «μεγάλο έργο», αυτό της αντικατάστασης των παλαιών πλακών Πηλίου με νέες πλάκες Πηλίου στην οδό Ερμού, όπου τίποτε δεν φαίνεται να προχωρά. Α! και να μάθουμε το ποσοστό έκπτωσης που προσέφερε η καλή εργοληπτική εταιρεία «Μεσόγειος Α.Ε.».

Και μειώθηκαν από χθες, πρωτομηνιά, τα διόδια στον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου κι αυτές οι μειώσεις θα διατηρηθούν, πρώτα ο Μητσοτάκης, μέχρι 31.12.2025. Μετά θα αναλάβει ο Θεός. Α! και καλόν μήνα, αγαπημένες και αγαπημένοι!

Στην φωτογραφία, επειδή άρχισε (λίγο επεισοδιακά ειν’ αλήθεια…) η νέα σχολική χρονιά, μια ανάμνηση από τις Γυμναστικές Επιδείξεις του 5^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου τον Ιούνιο 1960.

 (δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 02.10.2024, αρ.φύλλου 4258)

κυκλο-φ-οριακα 1209, 25 Σεπτεμβρίου 2024

 

Καλημέρα συμπολίτες. Καθώς ο Σεπτέμβριος – ιταλικά Settembre, ο 7^ος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου, που ξεκινούσε από τον Μάρτιο – τελειώνει αισίως και η νύχτα μεγαλώνει σε βάρος της μέρας, τα κυκλο-φ-οριακα της καρδιάς μας λένε σήμερα να ασχοληθούν κυρίως με κυκλοφοριακά ζητήματα οχημάτων και ανθρώπων. Κυρίως, λέμε, διότι κανείς ποτέ δεν έμαθε τι μπορεί αίφνης να γεννήσει ο νους του ανθρώπου-συγκοινωνιολόγου, καθώς υφίσταται αυτόν τον καθημερινό καταιγισμό βλακείας-αλαζονείας-αναισθησίας στην ένδοξη ελληνική πραγματικότητα. Ας ξεκινήσουμε να βλέπουμε, και…βλέπουμε.

Προβληματιζόμαστε εδώ και καιρό με τις πράσινες λεωφορειολωρίδες στις οδούς Δημητριάδος και Ιάσονος. Είναι κατά κανόνα κενές (στην Δημητριάδος πέρα-πέρα, στην Ιάσονος από Κ.Καρτάλη και πέρα) και δίπλα τους τα πάσης φύσεως οχήματα κινούνται σε μία και μοναδική σειρά (εφ’ ενός ζυγού, που λέγαμε στον στρατό), δεδομένου ότι η δήθεν υπάρχουσα αριστερή λωρίδα είναι μονίμως δεσμευμένη από σταθμευμένα οχήματα – παρανόμως ή νομίμως δεν έχει καμία σημασία για την ροή της κυκλοφορίας. Και ερωτώ: πόσο απαραίτητη, πόσο πραγματικά χρήσιμη είναι αυτή η λεωφορειολωρίδα; Το 2005, μετά την Ολυμπιακή ευωχία και πριν την εφαρμογή των κορινών, το Αστικό ΚΤΕΛ είχε αναθέσει στο ΔΕΚΑΜΜ την πρώτη, και μοναδική, νομίζω, «Μελέτη Πληρότητας Αστικών Λεωφορειακών Γραμμών» για όλες τις τότε Γραμμές – προστέθηκε η Γραμμή 15, με δική μας μελέτη και επιμονή, και διαφοροποιήθηκαν κάποια στοιχεία σε κανδυό άλλες Γραμμές, άλλο τίποτε δεν ξέρουμε να συνέβη. Σ’ εκείνη την Μελέτη, λοιπόν, εκτός από τις πληρότητες καταγράψαμε και χρόνους κυκλικής διαδρομής (αφετηρία-τέρμα-αφετηρία) και από εκεί υπολογίσαμε μέση ταχύτητα των λεωφορείων στην συγκεκριμένη διαδρομή. Στο σύνολο των Γραμμών η μέση ταχύτητα των λεωφορείων βρέθηκε 20,24 χλμ/ώρα με χαμηλότερες την μέση ταχύτητα της Γραμμής 1-14,3 χλμ/ώρα και της Γραμμής 3-14,7 χλμ/ώρα και υψηλότερη αυτή της Γραμμής 5-25,3 χλμ/ώρα λόγω της εκτός Πολεοδομικού Συγκροτήματος διαδρομής. Μικρότερη μέση ταχύτητα από 20 χλμ/ώρα έχουν και όλες οι υπόλοιπες γραμμές που διέρχονται μέσα από το Π.Σ. Αυτά, βέβαια, το 2005. Τι γίνεται, άραγε, σήμερα, 19 χρόνια μετά και μάλιστα με ένα πρόγραμμα τηλεματικής παρακολούθησης των κινήσεων; Υπάρχουν και παρακολουθούνται στοιχεία μέσης ταχύτητας; Υπάρχει πραγματική βελτίωση αυτών των στοιχείων λόγω της λειτουργίας των λεωφορειολωρίδων; Μην ξεχνάμε ότι ο μόνος πραγματικός λόγος για τον οποίο ορίζουμε αυτές τις λωρίδες αποκλειστικής κίνησης λεωφορείων είναι για την διευκόλυνση της κίνησής τους. Και ο δείκτης μέτρησης της αποδοτικότητάς τους είναι ακριβώς αυτή η μέση ταχύτητα κίνησης, διαφορετικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης και μόνο προβλήματα δημιουργούν. Ποιος θα δώσει μια εμπεριστατωμένη απάντηση;

Διότι η ύπαρξη τέτοιων αποκλειστικών λωρίδων σε μια πόλη, και μάλιστα Ελληνική, όπου η συχνότητες των λεωφορειακών γραμμών είναι, κατά κανόνα, χαμηλές δεν υποδηλώνει «πολιτισμό» ή κάτι το ιδιαίτερο (προς Μονακό μεριά…) αλλά, κατά κανόνα πάλι, ταλαιπωρία.

Όσο για το πρόβλημα της οδού Ιάσονος μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη, τον Νοέμβριο 2012, επισήμως, ως Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου Βόλου, όπου εργαζόμουν (κι απ’ όπου έφυγα τρέχοντας με σύνταξη πριν …την καταιγίδα της 1^ης/1^ου/2014) παρουσιάσαμε πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη-πρόταση με θέμα «Αλλαγή Διαδρομής Αστικών και Υπεραστικών Λεωφορειακών Γραμμών στην Πόλη του Βόλου» για την οποία θα σας γράψω δυο λόγια την επόμενη φορά. Φυσικά η πρόταση «πήγε άπατη» και αντ’ αυτής, τον Οκτώβριο 2014 θεσμοθετήθηκαν οι λεωφορειολωρίδες – 10ετή γενέθλια θα «γιορτάσουμε» σε λίγο – και η οδός Ιάσονος παραμένει στα χάλια της.

Διάσπαρτες στην πόλη εκείνες οι μεταλλικές, γκριζοβαμμένες και βιδωμένες στο έδαφος κατασκευές που προορίζονται (;) για τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα. Η κολώνια κρατάει πάνω από χρόνο, τα ποδήλατα δεν λένε να εμφανιστούν. Οι πληροφορίες μας λένε ότι έχουν θαφτεί στην λάσπη των υπογείων του αθλητικού κέντρου «Βάκης Παρασκευόπουλος», στο κτήριο (πρώην) Αδαμόπουλου, Ρήγα Φεραίου-Γλάδστωνος. Ακούγεται πολύ πιθανό. Αλλά αν είναι ορθόν τι περιμένουν οι αρμόδιοι έναν χρόνο τώρα; Να τα ανασύρουν και να τα επαναφέρουν σε λειτουργία; να τα αποζημιωθούν από δεν ξέρω ποιον ως πλημμυροπαθείς; να τα πουλήσουν με κέρδος ως παλιοσίδερα; Και ποιος, αλήθεια, τα έχει πληρώσει αυτά τα ποδήλατα (που δεν φταίνε σε τίποτα τα ίδια τα αγαπημένα μας οχήματα) και όλο το σύστημα;

Παρεμφερές το ζήτημα με την ελεγχόμενη στάθμευση, όπου τίποτε απολύτως δεν συμβαίνει. Και μάλιστα κάποια στιγμή είχαν εμφανιστεί μπάρες ασφαλείας, με τα ανάλογα μηχανήματά τους, στον χώρο στάθμευσης της οδού Μπόρελ, μία μπάρα μπαίνοντας από την οδό Δημητριάδος και μία βγαίνοντας στην οδό Ιάσονος. Τώρα αυτές οι μπάρες έχουν αφαιρεθεί αλλά τα μηχανήματα έχουν παραμείνει, ποιος ξέρει να μας πει τι σημαίνει αυτό;

Τις προάλλες επισκεφθήκαμε για μία ακόμη φορά την ωραία Πλατεία του Νεοχωρίου. Και διαπιστώσαμε για μία ακόμη φορά πόσο δύσκολο είναι να φτάσει ένας άνθρωπος από το parking (που έχει διαμορφωθεί ωραιότατα, με πέτρινους κυβόλιθους) μέχρι την πλατεία. Κι αν ο άνθρωπος έχει χτυπημένα, πονεμένα ή και απλώς ταλαιπωρημένα πόδια μάλλον δεν θα φτάσει ποτέ – δεν μιλάμε για κινητικά ανάπηρους συνανθρώπους, αυτοί ούτε κατά διάνοια. Διότι η πρόσβαση γίνεται με δύο συνεχόμενες σκάλες, που τα σκαλοπάτια τους έχουν ύψος τουλάχιστον 30 πόντους! Αυτό δεν είναι ανέβασμα, σκαρφάλωμα είναι, για πιτσιρικάδες και για γυμνασμένους χωριανούς. Κι είναι τόσο ωραία η σκιερή Πλατεία με τον ανακαινισμένο Άγιο Δημήτριο και τα καφενεία! Θα μου πείτε εσείς που ξέρετε «ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία πλατεία είναι που έχει στο Πήλιο σκαλιά» και θα σας πω μπράβο! για τις γνώσεις σας. Αλλά δεν πρέπει, με αφορμή, έστω, το Νεοχώρι να το δούμε με την δέουσα ευαισθησία το θέμα; Δεν πρέπει οι Δήμοι να δουν τι μπορούν να κάνουν για να διευκολύνουν την πρόσβαση όλων των συν-πολιτών, ημών και υμών με το πονεμένο γόνατο συμπεριλαμβανομένων; Αν μιλάμε δε για παιδικά καροτσάκια, ας θυμηθούμε τη σκηνή από το «Θωρηκτό Ποτέμκιν»…

Σας αγαπώ εξ απήνης, γεια σας.

Στην φωτογραφία η νέα γέφυρα στην Μαυρούτσα, προσφορά ΧΑΝΘ και Δήμου Ζαγοράς-Μουρεσίου στον Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 25.09.2024, αρ.φύλλου 4253)

κυκλο-φ-οριακα 1208, 18 Σεπτεμβρίου 2024

Καλημέρα συμπολίτες. Τι πάθαμε, τι πάθαμε! Πώς θα πορευτούμε τώρα χωρίς Κώστα και χωρίς Απόστολο στα μεγάλα πεπρωμένα της πόλεως ταύτης; Με τον Απόστολο καλά, το κατάλαβα, κακό παιδί, ανυπάκουο, πήγε με τον αντίπαλο στο Επιμελητήριο, έπρεπε να τιμωρηθεί, αν και ανήκει, κατά τα λοιπά, στο ίδιο βουλευτικό στρατόπεδο. Για τον Κώστα όμως αυτό με την Ζάμπια σαν δικαιολογία ακούγεται. Διότι η ιστορία του μύλου στην Ζάμπια έχει αρχίσει εδώ και δυο-τρία χρόνια, είναι αληθές ότι απεβίωσε ο συνεργάτης-συνεταίρος και είναι επίσης αληθές ότι ο καλός επιχειρηματίας πηγαινοέρχεται πολύ συχνά στην αφρικανική χώρα. Τρίτο αληθές είναι ότι ως Δημοτικός Σύμβουλος δεν είχε καμία απασχόληση πέραν της μετά μουσικής συμμετοχής σε κάποια μεσημβρινά Δημοτικά Συμβούλια. Άρα; Άρα, η λογική κατευθύνει σε δύο τινά: ή βαρέθηκε ή διαφώνησε, άλλωστε ό,τι ζημιά ήταν να κάνει στην πόλη την έκανε, και οι επιχειρήσεις πάντοτε προηγούνταν της δόξας…

Εμείς, τα γνωστά! Βόλτες στο Πήλιο με τα μάτια ανοιχτά, βουτιές στο δροσερό και πεντακάθαρο Αιγαίο, παρεμπιπτόντως χθες «φύσηξε βοριάς, μαΐστρος, τραμουντάνα», καθάρισε λαμπίκο την ατμόσφαιρα κι απέναντι πρόβαλε μεγαλοπρεπής και αστραφτερός ο Άθως, λίγο ακόμα και θα βλέπαμε αρσανάδες και μονές, Δοχειάριο, Ξενοφώντα, Παντελεήμονα, μια εξαιρετική διαύγεια, που κράτησε μέχρι αργά το μεσημέρι – πρώτη φορά πέτυχα τόση διάρκεια! Κι αριστερά του Άθω σχεδόν ολόκληρη η Χαλκιδική, μέχρι τον Χορτιάτη. Κι όλα αυτά χάρη στον βοριά που τ’ αρνάκια παγώνει, για να θυμηθούμε και τον «ποιητή του πατρικού πόνου» Γεώργιο Ζαλοκώστα (1805-1858).

Στην διαδρομή, στον δρόμο Χάνια-Κισσός, έργο εκτελεί η Περιφέρεια, προσπαθώντας να επαναφέρει σε καλή λειτουργία (καλύτερη από το παρελθόν, ελπίζουμε…) τα τοιχία αντιστήριξης των πρανών. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία τον Ιούνιο 2009 και τα κυκλο-φ-οριακά 617 στις 19.06.2009 έγραψαν «Δόθηκε στην κυκλοφορία ο καινούργιος δρόμος Χάνια-Κισσός. Για να τον βρείτε πρέπει να ανεβείτε προς τις Αγριόλευκες και λίγο παραπάνω, αριστερά, ξεκινάει αυτός ο πραγματικά χρήσιμος δρόμος, που συντομεύει την διαδρομή κατά 10 περίπου χιλιόμετρα και κατά 15-20 λεπτά, πάλι περίπου. Το Ανατολικό Πήλιο έρχεται πιο κοντά στην πόλη» και εγκαινιάστηκε επισήμως τον Αύγουστο του ίδιο χρόνου. Στις 30.09.2015, μόλις έξι χρόνια μετά, τα κυκλο-φ-οριακά 823 καταγράφουν ότι «…κάποια τοιχία αντιστήριξης στον επαρχιακό δρόμο Χάνια-Κισσός κινδυνεύουν με κατάρρευση.». Μετά από ακόμη έξι χρόνια, στις 30.09.2021 τα κυκλο-φ-οριακά 1056 επισημαίνουν «…την συνεχιζόμενη καταστροφή των τοιχίων αντιστήριξης στον δρόμο Χάνια-Κισσός, ένα θέμα που είναι γνωστό στην Περιφέρεια αλλά δεν βλέπουμε να εξευρίσκεται το προς αποκατάστασιν απαιτούμενον κονδύλιον.» Τελικώς φτάσαμε στο φθινόπωρο του 2024 και μακάρι να κατασκευαστεί ένα σωστό έργο αυτή τη φορά, διότι ό,τι και να λέμε συμπολίτες, κι όσο και να φταίνε τα νερά του Πηλίου, αυτό που έγινε το 2009 όμορφο ήτανε, σωστό δεν ήτανε και το γιατί δεν το ξέρω.

Παρακολουθήσαμε αρκετά Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες, χαρήκαμε με τα Ελληνικά μετάλλια και τις επιδόσεις, έχουμε τρεις παρατηρήσεις γενικής φύσεως: α) όλοι οι αθλητικοί χώροι πλέον ονομάζονται «αρένα». Δεν υπάρχουν κολυμβητήρια, γυμναστήρια, παλαίστρες, γήπεδα μπάσκετ, γήπεδα ποδοσφαίρου, τα πάντα είναι «αρένα» β) όλοι οι νικητές και όλες οι νικήτριες «αποθεώνονται». Έχει καταργηθεί από την ορολογία όλων ανεξαιρέτως των σχολιαστών το ρήμα «χειροκροτώ» και έχει συλλήβδην αντικατασταθεί από το ρήμα «αποθεώνω», το οποίο, αν δεν απατώμαι, δηλώνει κάτι διαφορετικό από το «χειροκροτώ», αλλά ποιος νοιάζεται; και γ) το και σημαντικότερο: η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να επιβάλει την ονομασία Hellas αντί του Greece (δεν ξέρω καν αν έχει προσπαθήσει…). Αφού στο τυπικό των Αγώνων στην Ελλάδα αναγνωρίζεται ένας ξεχωριστός και σημαντικός ρόλος, πιστεύω ότι το όνομα Hellas και το επίθετο Hellenic πρέπει οριστικά να αντικαταστήσουν τα γραίκικα Greece και Greek – Hellenic Flag, Hellenic Anthem, Hellenic Athletes…

Περί «εξορθολογισμού» της εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων γράφαμε την προηγούμενη φορά. Έντεκα (αριθμητικώς 11) αλλαγές ανακοίνωσε ο λαμπρός υπουργός, οι οποίες απλώς θα προετοιμάζουν τις επόμενες «πολύ σημαντικές» του επομένου έτους! Ησυχία δεν έχουν. Κι αυτές οι 11 αλλαγές ήρθαν μετά τις 45 εξαγγελίες του πρωθυπουργού, κάτι τρέχει με τα νούμερα τελευταία.

Γράφαμε επίσης περί πεζών, ΑμεΑ και εμποδιζόμενων ατόμων γενικά. Και την επόμενη μέρα πήγα με φίλους κοντά στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου, αυτό το κόσμημα της πόλης μας, έργο του Αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου από την δεκαετία του ’30. Υπήρχε κάποια λειτουργία, τελείωσε, οι πιστοί εξήλθαν και πήραν, στην πλειονότητά τους, κατεύθυνση προς ανατολάς, προς την οδό Καραϊσκάκη. Εκεί συνάντησαν το πεζοδρόμιο. Αυτό το πεζοδρόμιο, που βρίσκεται εκεί μπορεί κι από την ίδια δεκαετία, με τα μαρμάρινα κράσπεδα ύψους 25-30 εκατοστών. Παρακολούθησα σκηνές απαράδεκτες για τα χρόνια που ζούμε, ηλικιωμένοι άνθρωποι με ή χωρίς μπαστουνάκι αλλά οπωσδήποτε με ταλαιπωρημένες και πονεμένες αρθρώσεις να προσπαθούν αλληλοβασταζόμενοι και αλληλοϋποστηριζόμενοι να υπερβούν το ύψος αυτού του πεζοδρομίου. Μία ανεβαίνοντας και μία κατεβαίνοντας, όπου υπάρχει και ο κίνδυνος της κουτρουβάλας. Αισθάνθηκα άσχημα, ειλικρινά το λέω, που τόσα χρόνια σ’ αυτή την περιοχή κινούμαι, εδώ έχω μεγαλώσει, κι αυτό το πρόβλημα δεν το είχα εντοπίσει. Θεωρώ ότι κάτι πρέπει να γίνει. Και επειδή πραγματικά δεν ξέρω τίνος αρμοδιότητα είναι το συγκεκριμένο πεζοδρόμιο (Οργανισμός Λιμένος ή Δήμος;) παρακαλώ τους ανθρώπους της εκκλησίας, που ξέρω πόσο πολύ ενδιαφέρονται, να ενδιαφερθούν και γι’ αυτό το θέμα. Κι αν χρειαστεί η καθ’ οιονδήποτε τρόπο βοήθειά μου δηλώνω παρών και έτοιμος όπως πάντα, ως Επιστήμων και ως Πρόσκοπος.

Υμέτερος δια παντός, σας αγαπώ, γεια σας.

Στην ιστορική 20χρονη φωτογραφία η Ομάδα στελεχών του Πανθεσσαλικού Σταδίου, 11.08.2004. 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 18.09.2024, αρ.φύλλου 4248)

κυκλο-φ-οριακα 1207, 11 Σεπτεμβρίου 2024

 

«Ανοίγουν τα σχολεία / αντίο τεμπελιά / σε λίγο στα θρανία / θα πιάσουμε δουλειά»

Το τραγουδάκι το λέει καθαρά: τέρμα η τεμπελιά, στα ελληνικά τέλος η καλοκαιρινή ραστώνη, τέλος οι ανέμελες ώρες παρά θιν’ αλός, τέλος τα παιχνίδια άνευ πληκτρολογίου και αρχή στα θρανία τα οποία θα μετατραπούν σε χώρους εργασίας, σκληρής και επίπονης (λέμε τώρα…). Τα σχολεία, τα διαχρονικά ελληνικά σχολεία, από τις τάξεις των 40 παιδιών και του ενός/μιας δασκάλου/ας για τα πάντα (καλλιτεχνικά, μουσική, γυμναστική…) στους παιδοψυχολόγους και τις διδασκαλικές ειδικότητες για τα τμήματα των 17 παιδιών και στις αθρόες καταργήσεις-συγχωνεύσεις τμημάτων από τα χρόνια των μνημονίων μέχρι και φέτος για λόγους «εξορθολογισμού» – στην Παιδεία κάθε χρόνο κι ένας «ορθολογισμός» και δεν συμμαζεύεται, στην Ενέργεια μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε, παχιά λόγια στο Βελίδειο Ίδρυμα της 88^ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Κι εμείς θυμόμαστε με φρίκη τον Σεπτέμβριο του 2023 με τον Δανιήλ και τον Ηλία να μας πλημμυρίζουν με 40 πόντους το υπόγειο, προκαλώντας καταστροφή. Βεβαίως υπήρξαν και χειρότερες καταστροφές από το υπόγειό μας και μετά από έναν χρόνο υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη περιμένουν την «αρωγή» – κι εμείς μεταξύ αυτών, παρ’ όλο που το αρμόδιο συνεργείο μάς επισκέφθηκε την επόμενη ακριβώς μέρα, μάς κατέγραψε και τράβηξε και μια πράσινη γραμμή με σπρέϋ στο εξωτερικό του σπιτιού μας. Θυμάστε εκείνο το «ανέκδοτο» που λέγαμε για τον Παττακό με το «γραψ’ τον για σπίτι», που υπονοούσε γραψ’ τον για κάτι άλλο ή κάπου αλλού…; Και η Θεσσαλία ολόκληρη, κάθε τόσο λαμβάνει δισεκατομμύρια από τον αρχηγό και τον «θεόσταλτο» υφυπουργό, χρήμα να ακούν τα αυτιά σου, και έργο μηδέν. Πλήρης ασυμφωνία, προτάσεων, αποφάσεων, χαρακτήρων, σήραγγα λέει ο ένας, Αχελώος λέει ο άλλος, τσουπ! και οι Ολλανδοί της HVA με τον Έλληνα γενικό διευθυντή, με ωραία συμφέρουσα πρόταση να νοικιάσουν ολόκληρον τον κάμπο και να φυτεύουν ντομάτες και φρούτα, μετατρέποντάς τον σε Μοζαμβίκη ή σε Ταϊλάνδη, όπου έχουν μεγάλη εμπειρία τα παλληκάρια. Ιδού, λοιπόν, το μέλλον του θεσσαλικού κάμπου: ντομάτες, φρούτα και φωτοβολταϊκές κακοέργειες και στα πέριξ όρη, συμπεριλαμβανομένων των Μετεώρων, ανεμογεννήτριες. Κι ύστερα θα καααααθόοομαστε, που έλεγε κι ο Μίμης Φωτόπουλος, ζωή χαρισάμενη.

Το μόνο πραγματικό έργο στην Θεσσαλία είναι ο Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας, σύμφωνα με την ελληνική αρίθμηση αυτοκινητόδρομος Α3, σύμφωνα με την αρίθμηση των διευρωπαϊκών οδών Ε65. Ένα έργο για το οποίο έχω μιλήσει σε Συνέδρια, στην Ελλάδα και στας Ευρώπας διαχρονικά, από το τέλος της δεκαετίας του ’80, έως τουλάχιστον τα μέσα της δεκαετίας του 2000, χαρακτηρίζοντάς το αναγκαίο, μαζί με τον δυτικό άξονα, την σημερινή Ιονία Οδό, για την ολοκλήρωση του ελληνικού δικτύου αυτοκινητοδρόμων. Ευτύχησα να δω (με …μικρή καθυστέρηση) λειτουργική την Ιονία Οδό (Α5 στην αρίθμηση) και σχεδόν ολοκληρωμένη σήμερα την «Ε65», από Λαμία μέχρι Εγνατία Οδό (αυτοκινητόδρομος Α2). Και μιας και σας έβαλα στην αρίθμηση των Εθνικών Αυτοκινητοδρόμων, να σας πω ότι και ο δρόμος Βελεστίνο-Βόλος είναι χαρακτηρισμένος Αυτοκινητόδρομος, με αρίθμηση Α12. Περιμένει να δώσει ο Θεός φώτιση και ο υπουργός χρήμα ώστε να κατασκευαστούν οι ανισόπεδοι κόμβο στο Σέσκλο και στην Β’ ΒΙ.ΠΕ για να γίνει ένας κανονικός και ασφαλής δρόμος, όπως όλοι οι Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι, οι καλύτεροι της Ευρώπης.

Στο μεταξύ, εμείς εδώ στο τέως Μονακό καταφέραμε, επιτέλους, να εγκαινιάσουμε την Πλατεία Πανεπιστήμιου, για την οποία αγωνίστηκαν τέσσερις Δημοτικές Αρχές πριν τον Άρχοντα, μια πλατεΐτσα στο κέντρο της πόλης, που αλλιώς την περιμέναμε και αλλιώς μας βγήκε. Δηλαδή, δια του λόγου το αληθές, το ‘χαμε δει το σκοτάδι όσα χρόνια (δεν) προχωρούσε η κατασκευή της (άλλωστε το σκοτάδι δεν είναι μακριά, κλείνεις τα μάτια και το βλέπεις, έλεγε ο πατέρας μου…), δέντρα χρειαζόμασταν, τσιμέντα στρώνονταν και μάρμαρα εγκιβωτίζονταν – τώρα τελευταία πολλά μάρμαρα βρε παιδιά, πολλά μάρμαρα, λέτε ν’ αρχίσω να ψάχνω; Ένα ωραίο αλσύλιο, πνεύμονας, θα ήταν ό,τι καλύτερο για το κέντρο της όμορφης πόλης μας, δυστυχώς το χάσαμε κι αυτό το κορμί, πατριώτη, κατά πάσα πιθανότητα προκειμένου να υπάρχει «σταθερό» έδαφος για χριστουγεννιάτικα «δρώμενα». Και το χειρότερο, για μένα, πάντα, είναι ότι φοβάμαι πως υπεύθυνος γι’ αυτή την κακή κατασκευή δεν είναι ο συνήθης Άρχοντας αλλά άλλος ή άλλοι, που μάλλον δεν τους φανταζόμουν.

Διάβασα μια πολύ ωραία παρέμβαση του Φίλου Στάθη Χαλαστάρα σχετικά με τις διαβάσεις πεζών, ένα πολύ «πονεμένο» θέμα στον Βόλο και στις περισσότερες ελληνικές πόλεις, μαζί, βέβαια, με τα δίκτυα κίνησης των Ατόμων με Αναπηρία. Σε διαβάσεις πεζών είδα τώρα τελευταία και μηχανάκια! Κανονικά, με την ταχύτητά τους, και οι πεζοί να κοντοστέκονται. Θα ασχοληθούμε διεξοδικότερα την επόμενη φορά. Όπως και για την κίνηση των ΑμεΑ – κι εδώ που τα λέμε, εκτός από τις υποχρεωτικές κίτρινες αυλακωτές πλάκες στα πεζοδρόμια βλέπετε, εσείς που βλέπετε, καμία άλλη μέριμνα για ΑμεΑ; Ή βλέπετε Άτομα με κινητικές Αναπηρίες να κινούνται στην πόλη, εκτός από τα άκρως επικίνδυνα ηλεκτροκίνητα αμαξίδια; Θα τα πούμε κι αυτά εν καιρώ.

Τελειώνουμε κάπως απότομα διότι μας πέφτει η μπαταρία στον φορητό υπολογιστή. Σας αγαπώ, γεια σας.

Στις φωτογραφίες το ρέμα της Μαυρούτσας ανάμεσα σε Κισσό και Μούρεσι, έναν χρόνο μετά, με τους ογκόλιθους στην κοίτη και την γέφυρα μπέλεϋ.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 11.09.2024, αρ.φύλλου 4243)

κυκλο-φ-οριακα 1206, 4 Σεπτεμβρίου 2024

Καλημέρα και Καλό Φθινόπωρο συμπολίτισσες και συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Όλον τον Αύγουστο χωρίς κυκλο-φ-οριακα, δεν ξέρω πώς αντέξατε. Εμείς, πάλι, κάτι το συγκλονιστικό αφ’ εαυτού μας αυγουστιάτικα δεν κάναμε, άλλοι ανέλαβαν να μας συγκλονίσουν – μερικά μπάνια, στις μη συγκρίσιμες θάλασσες του Αη Γιάννη και της Ερέτριας, λίγες μπύρες παραπάνω, καλές παρέες στο φεγγαρόφωτο, τι άλλο είναι οι καλοκαιρινές διακοπές; Έτσι κι αλλιώς «υπερτουρισμό» δεν έχουμε, ήρεμες καταστάσεις έχουμε, και πολλούς βαλκάνιους τουρίστες, με αυτοκίνητα πολλών κυβικών, υβριδικά, μεγιστάνων γενικώς. Όμως, με την αφορμή της έλευσης ενός καλού φίλου από την Αθήνα στην Πορταριά με ένα αμιγώς ηλεκτρικό αυτοκίνητο μάρκας Tesla, διαπιστώσαμε ότι σε ολόκληρο το Πήλιο δεν υπάρχει ένας πραγματικός σταθμός φόρτισης. Να μην γίνουμε «εχθροί του τόπου», αλλά εσείς οι «φίλοι του τόπου» πώς το κρίνετε αυτό, και μάλιστα σε μια περίοδο που επειγόντως και επιμόνως αναζητούνται τουρίστες στην πληγείσα περιοχή μας;

Τέλος πάντων, τελείωσαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες με τα αρκετά μετάλλιά μας, τώρα γίνονται οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, πάντα στο Παρίσι, τελείωσε και το φετινό καλοκαίρι, και στο τελείωμα μας επιφύλαξε μία ακόμη δυσάρεστη έκπληξη, τα εκατομμύρια νεκρά ψάρια στον χείμαρρο Ξηριά κι από ‘κει στον Παγασητικό Κόλπο. Η φωτογραφία για την Ιστορία της στήλης, με ευχαριστίες στην φίλη Κυρία Ελένη Παπαθανασίου. Δεν έχει ξανασυμβεί τέτοιο φαινόμενο, κι αν δεν απατώμαι ούτε παγκοσμίως σε τέτοια έκταση. Συνέβη εδώ, στον καταραμένο τόπο, δεν βρίσκω άλλον χαρακτηρισμό. Όπου κανείς μα κανείς ασχολούμενος με το θέμα της Κάρλας δεν προέβλεψε τον «ευτροφισμό» των ψαριών ως αποτέλεσμα της πλημμύρας, κανείς (στα ελληνικά) δεν είδε τα ψαράκια να πληθαίνουν, όλοι ήσυχοι και αμέριμνοι εφ’ όσον η (τεχνητή) λίμνη στράγγιζε στον μεγάλο (;) Κόλπο (ίσως και χαβούζα…) και τα χωράφια θα επανέρχονταν (λέμε τώρα…) στην χρήση, όλα καλά κι όλα ωραία, οι μετρήσεις σωστές, τα μπάνια του λαού αδιατάρακτα (ξαναλέμε τώρα…), ο ίδιος ο ανεύθυνος Άρχων (κάποτε ξέραμε ότι αυτόν τον τίτλο τον είχε μόνο ο Βασιλιάς) κολυμβητής στις Αλυκές και υβριστής όσων τολμούσαν να έχουν επιφυλάξεις, ο καιρός να περνάει και ξαφνικά …η φωτογραφία.

Τα υπόλοιπα είναι στα πλαίσια της γνωστής, εδώ και δέκα χρόνια, ιστορίας της αποποίησης πάσης ευθύνης αλλά και της «εθελοντικής» προσφοράς προς την αγαπημένη πλην όμως «που@@να» πόλη και των ανέξοδων μηνύσεων, κι από την άλλη πλευρά της αμηχανίας ενός συστήματος διοίκησης που δεν μπορεί να ελέγξει τα πράγματα, διότι απλούστατα δεν έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς. Η φωτισμένη κυβέρνησή μας, υπακούοντας, προφανώς, σε κάποια ιδιωτικά συμφέροντα (και ένα δείγμα πήραμε με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε περιοχές natura) κατήργησε δια νυκτός τον Φορέα Διαχείρισης της Κάρλας μαζί με όλους τους ανάλογους φορείς σε όλη την Ελλάδα και μετέθεσε τις σχετικές ευθύνες σε κάποιες μπερδεμένες και υποστελεχωμένες δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες, κατά τα ειωθότα, δεν προλαβαίνουν ούτε να σε κοιτάξουν, όχι να κοιτάξουν τα ψάρια.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ένα και μοναδικό: καταστροφή. Μία ακόμα, μετά την φωτιά, τις βόμβες στην Νέα Αγχίαλο, την καταστροφή των ελικοπτέρων και το πλημμυρικό παρεάκι του Δανιήλ με τον Ηλία που μπάζωσε το Λιμάνι και κατέστρεψε ότι είχε απομείνει από τον σιδηρόδρομο. Και για όλα αυτά φταίνε πάντα οι άλλοι και οι δικοί μας κάνουν την πάπια – εκτός από τα φοβερά και τρομερά μάσα μαζικής αποβλάκωσής μας, ακούσατε τίποτε από τον μεγάλο σύμβουλο της Πολιτείας, το ΤΕΕ; κάτι σοβαρό από το Επιμελητήριο Μαγνησίας, που πάει και για εκλογές, κάτι επιστημονικό από το Πανεπιστήμιό μας, που έχει και Τμήμα Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος; Μόνο ο Ιατρικός Σύλλογος, τα Κόμματα (πλην, φυσικά, του σαραντατακατό, που κρύφτηκε, όπως συνηθίζει), και οι τόσο δυσφημισμένες και προπηλακισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις άρθρωσαν έναν λόγο.

Δεν πάμε καλά, συμπολίτες, δεν πάμε καθόλου καλά. Ο Βόλος απαξιώνεται καθημερινά, περίγελως γίνεται στα τηλεοπτικά κανάλια όπου ο Άρχοντας ακαταπαύστως βρίζει τους πάντες και τα πάντα, δεν τολμάμε να πούμε ότι αυτός είναι ο τόπος που μας γέννησε – το βίωσα πάλι τώρα, στην επίσης πολύπαθη Εύβοια. Στην οποία, ειρήσθω εν παρόδω, κάναμε μια αυτοκινητοβόλτα μέχρι την πολύ όμορφη Κάρυστο, στο νότιο άκρο του νησιού, και γέμισε το μάτι μας ανεμογεννήτριες, σειρές, συστάδες ολόκληρες στις άδενδρες κορυφογραμμές, μέχρι και πολύ κοντά στον δρόμο, «τέρατα βαμμένα στα λευκά / με φτερούγες γλάρων στο κεφάλι» κατά παραφθορά των στίχων του Νίκου Καββαδία. Στο φατσοβιβλίο έχω κάνει σχετική ανάρτηση που μόνο λίγο αποδίδει το δέος όλης αυτής της εγκατάστασης. Τώρα είναι πανέτοιμοι οι «όμιλοι» να κάνουν το ίδιο και στην καμένη βόρεια Εύβοια. Χωρίς να αφήνουν στην άκρη τα «πράσινα πυρηνικά εργοστάσια» (θου Κύριε φυλακήν…), που όλο και τα κλωθογυρίζουν στα δικά τους και τα φιλικά τους ιστοκατασκευάσματα πολιτικής παραπληροφόρησης.

Και επανερχόμενοι στον Βόλο, τα δυο-τρία εργάκια ακόμα εκεί, ανοιχτά εργοταξιάκια. Βγήκε και Δελτίο Τύπου (κι αυτό δεν έχει ξαναγίνει) που έλεγε ότι μετά την ψιλο-νεροποντή, όπου πάλι πλημμύρισαν τα φρεάτιά μας, ο εργολάβος του νέου δικτύου ύδρευσης συμπλήρωσε άμμο στα χωρίς άσφαλτο σκάμματα διότι υποχώρησαν τα υλικά επίχωσης. Τέτοια ξεφτίλα, το αυτονόητο να γίνεται εύσημο για το πόπολο, τι να πω;

Ας διατηρήσουμε, τουλάχιστον, την σωματική, την ψυχική και την πνευματική μας υγεία. Δεν μπορεί, θα έρθουν καλύτερες μέρες. Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι δεόντως, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 04.09.2024, αρ.φύλλου 4238)

κυκλο-φ-οριακα 1205, 31 Ιουλίου 2024

Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Μπήκαμε στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων των Παρισίων και τεράστιο παγκόσμιο σούσουρο έχει προκληθεί από το εγχείρημα των Γάλλων διοργανωτών για μία (καθιερωμένη) τελετή έναρξης όχι μέσα, στο Στάδιο αλλά έξω, στην Πόλη. Δύσκολο το εγχείρημα, πολλά τα προβλήματα, πολλές οι επιλογές, πάρα πολλοί οι παγκόσμιοι κριτές του καναπέως, εδώ, στα μέρη μας, οι περισσότεροι θυμήθηκαν την έναρξη των αντίστοιχων Αγώνων στις 13 Αυγούστου 2004, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας – το οποίο Στάδιο πριν την έναρξη το είχαν βρίσει με τον χειρότερο τρόπο για τις μ…ς που έκανε σ’ αυτό ο ποιος-είναι-αυτός-Καλατράβας. Τώρα βγήκαν στην επιφάνεια όλες οι πίκρες της «δίκοπης ζωής» και ένα σχεδόν παράλογο υπερ-πολύχρωμο καταχτύπι για να ζαλίζεται ο νους και να ξεχνάει (δήθεν) την σκληρή καθημερινότητά του. Τελευταία προέκυψαν και θρησκευτικά ζητήματα, στα οποία πήραν θέση, καθώς λένε, και οι εκκλησίες.

Δική μου γνώμη είναι ότι πολύ μεγάλη σημασία δόθηκε σ’ όλο αυτό. Πολλοί το ονόμασαν γιουροβίζιον, άλλοι τσίρκο, άλλοι πασαρέλα, άλλοι βλασφημία, εγώ λέω ότι ναι! ήταν όλα αυτά. Κι ύστερα; Αυτό δεν είναι και η ζωή μας σε τούτους τους καιρούς, όπου κυριαρχεί η αποθέωση του φαίνεσθαι, η διαστροφή της εικόνας, η ελευθερία (;) του φέισμπουκ, η επικράτηση των «επηρρεαστών» (influencer), η ασυδοσία των κερδοσκόπων, η απόλυτη υποκρισία των (δήθεν) αντιπολεμικών διακηρύξεων; Ένα πανάκριβο πανηγύρι, εν τέλει, που δεν ξέρω ποιους, τελικά, ικανοποίησε – εγώ το είδα με συγκατάβαση. Με την ίδια συγκατάβαση που είχα δει τους Άγγλους το 2012 να διαφημίζουν το τάχαμ’ δήθεν μοναδικό σύστημα υγείας τους (!!), τους Βραζιλιάνους το 2016 να προβάλουν τις φαβέλες (!) και το καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέιρο, τους Κινέζικους στρατούς και τα ιδεογράμματα το 2008, μέσα στην πανέμορφη «φωλιά του πουλιού» του Πεκίνου, την αιωρούμενη ηλεκτρονική γη στο Τόκυο της πανδημίας το 2021 (αντί του 2020). Κάθε λαός, κάθε κουλτούρα, εκφράζεται διαφορετικά, κι όσο τα χρόνια προχωρούν έχω την αίσθηση ότι τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα. Όσο για το αθάνατο αρχαίο πνεύμα του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, ας μην το συζητήσουμε τώρα και εδώ… Πάντως η εκτέλεση του Ολυμπιακού Ύμνου (σε μουσική Σπύρου Σαμάρα (1861-1917) και στίχους Κωστή Παλαμά (1859-1943), που ακούστηκε για πρώτη φορά επίσημα στην έναρξη των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, στις 25 Μαρτίου 1896 στην Αθήνα), ήταν εξαιρετική, στα ελληνικά φυσικά, από μια μεγάλη μικτή χορωδία ενηλίκων, η οποία, αν κατάλαβα καλά, ήταν η Χορωδία της Γαλλικής Ραδιοφωνίας. Και η όλη παρουσία της Κυρίας Σελίν Ντιόν πάνω στον πύργο του Άιφελ ήταν μια αξιομνημόνευτη, ιστορική στιγμή του παγκόσμιου πολιτισμού!

Και επειδή σας ξέρω, απαντώ ευθέως ότι η τελετή έναρξης Αθήνα 2004 ήταν η καλύτερη. Ίσως γιατί ο δημιουργός Δημήτρης Παπαϊωάννου (1964-) πέτυχε να μιλήσει όχι μόνο στην ελληνική καρδιά μας, αλλά και στις καρδιές όλου του πλανήτη. Και όχι, δεν ήμασταν παρόντες στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Διότι ήμασταν παρόντες στο Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου, όπου οι Αγώνες είχαν αρχίσει δυο μέρες νωρίτερα, στις 11 Αυγούστου 2004. Θα τα θυμηθούμε κι αυτά τα ωραία.

Μαζί με τους Αγώνες των Αθλητών διεξάγονται και οι αγώνες των μέσων ενημέρωσης. Είναι, που λέτε, μια βραδινή εκπομπή, ένας κεντρικός δερβέναγας, μια κυρία κι ένας κύριος, καταφανώς αρμόδιοι και οι δύο, και κάποια άλλη κυρία, εις Παρισίους, παίρνει μια ωραία συνέντευξη από μία ωραία Αθλήτρια. Τελειώνει και ο κεντρικός δίνει στον κύριο τον λόγο για να σχολιάσει, κι αυτός λέει «εμένα μου άρεσε πολύ το ότι η … είναι ντάουν του έρθ (down to earth)». Κάτι κρατούσα και μου ‘φυγε απ’ το χέρι, σαν να με χτύπησε τούβλο στο κεφάλι. Ο αρμόδιος κύριος, όπως τον «έκοψα» κατά την αργκώ, πρέπει μάλλον να έλαβε ελληνικήν παιδείαν (δημοτικό, ίσως και γυμνάσιο…) αλλά προτίμησε την πάμφτωχη αμερικανιά (κάτω στη γη…) από την υπέροχη ελληνική έκφραση προσγειωμένος/-η/-ο/-οι/-ες/-α για να δείξει στους αμαθείς τηλεθεατές το επίπεδό Του Αυτός και οι όμοιοί του (και είναι πολλοί, πλέον, και κάθε μέρα γίνονται περισσότεροι…) είναι, είμαι βέβαιος, οι περισσότερο δυσαρεστημένοι με εκείνη την αλήστου μνήμης εικόνα του γαλάζιου Διονύσου…

Εδώ, στα εξοχικά τα μέρη μας, το Αιγαίον Πέλαγος συμφώνησε με τον Βορ(ρ)έα κι έστησαν χορό τρανό. Και τώρα ημεδαποί κι αλλοδαποί, που μέχρι χθες διαμαρτύρονταν για την «αφόρητη ζέστη», αναθεματίζουν την θάλασσα, που δεν τους επιτρέπει να την χαρούν, και αγνοούν το βοριαδάκι, που δρόσισε μια χαρά το πυρωμένο περιβάλλον. Αφχαρίστητο πλάσμα ο άνθρωπος!

Βεβαίως ο δρόμος που φέρνει τους τουρίστες-επισκέπτες στην εδώ γειτονιά ακόμη δεν κατέστη δυνατόν να ασφαλτοστρωθεί στα 100 μέτρα που του λείπουν. Απεναντίας, το φοβερό έργο της παντελώς άχρηστης παράκαμψης του χιονοδρομικού κέντρου στις Αγριόλευκες συνεχίζεται, προφανώς είναι άλλος ο εργολάβος. Α! λέγοντας «εργολάβος», μάθαμε ποια εταιρεία έχει αναλάβει το Μουσείο της Αργούς. Λέγεται SOLIS ΑΤΕ (Ανώνυμη Τεχνική Εταιρεία), έχει έδρα στην Λάρισα και έχει δώσει μέση έκπτωση 18,9 % αν δεν κάνω λάθος – κατ’ αρχήν δεν ακούγονται άσχημα όλα αυτά, θα τα παρακολουθούμε. Όπως θα παρακολουθούμε και το πολύ σοβαρό έργο του Πανεπιστημίου ΜΑΣ στο οικόπεδο της πρώην Βαμβακουργίας. Την Κίτρινη Αποθήκη, άραγε την ξεχάσαμε;

Τα κυκλο-φ-οριακά «έφυγαν» ηλεκτρονικά λίγο πριν την έναρξη του αγώνα μπάσκετ Ελλάδα-Ισπανία, πέταξαν, μου είπαν, να φέρουν την Δόξα, τώρα που τα διαβάζετε, δεν ξέρω τι πέτυχαν…

Εύχομαι να τον ευχαριστηθείτε τον Αύγουστο, σάς αγαπώ μεγαλοπρεπώς, γεια σας και χαρά σας.

Στην φωτογραφία το φουρτουνιασμένο Αιγαίο, χθες.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 31.07.2024, αρ.φύλλου 4223)

 

κυκλο-φ-οριακα 1204, 24 Ιουλίου 2024

 

Περάσαμε και την υπέροχη πανσέληνο του Ιουλίου. Η Πανσέληνος του Ιουλίου, τέλος. Ούτε ελάφια, ούτε τάρανδοι, ούτε κέρατα και άλλες παρόμοιες αμερικάνικες αηδίες, ένα θαυμάσιο ολοστρόγγυλο φεγγάρι μ’ ένα μακρύ κι αστραφτερό σεμέν ντ’ αμούρ (chemin d' amour) στη θάλασσα για τους ερωτευμένους, βοήθειά μας.

Τα λέγαμε και την προηγούμενη φορά για την μεγάλη και σύμμαχο χώρα με τις τεράστιες δυνατότητες αλλά το λίγο μυαλό, τώρα μπλέκει σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες, καθώς τα κατάφερε ώστε η αποχώρηση του εν ενεργεία Προέδρου από την διεκδίκηση της επόμενης εκλογής 3,5 μήνες πριν την κρίσιμη ημερομηνία (05.11.2024) να γράψει, για μία ακόμη φορά, παγκόσμια ιστορία. Και τώρα οι διδάκτορες της επικοινωνίας μελετούν πυρετωδώς τα νέα σενάρια με την Εισαγγελέα εναντίον του Μεγαλοεπιχειρηματία – ο Θεός να μας σώζει απ’ τους σωτήρες, αγαπητοί μου συν-Έλληνες.

Ο Ιούλιος είναι ίσως ο πιο σημαντικός μήνας της νεώτερης ελληνικής μας ιστορίας. Δύο από τα πιο σημαντικά γεγονότα, και τα δύο με παρελθόν ακριβώς 50 ετών, είναι η τουρκική εισβολή στην ανυπεράσπιστη, στην ουσία, Κύπρο (20.07.1974) και η αποκατάσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας (24.07.1974) με την κατάρρευση της χούντας και την έλευση από το Παρίσι του Κωνσταντίνου Καραμανλή αλλά και άλλων πολλών εξόριστων πολιτών και πολιτικών. Αυτά τα δυο θα μας σημαδεύουν για πάντα. Και το μεν δεύτερο το κάναμε είδος εθνικής γιορτής για λίγους, στο προεδρικό μέγαρο, τέλος πάντων με κάποιον τρόπο κάποιοι μας το θυμίζουν στις ειδήσεις. Για το πρώτο, το έγκλημα της Κύπρου, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Από εκείνο το προδοτικό «κείται μακράν» του «Εθνάρχη» Καραμανλή και τα φοβερά και τρομερά «ψηφίσματα» του ήδη τότε ανίσχυρου ΟΗΕ (φανταστείτε τι γίνεται τώρα με την Παλαιστίνη…) μέχρι σήμερα, 50 χρόνια μετά, εκείνος ο περιβόητος «φάκελος της Κύπρου» δεν κατάφερε να ανοιχτεί – κι ο σύγχρονος σουλτάνος πήγε και ξανακατέλαβε την εδώ και 50 χρόνια κατειλημμένη Αμμόχωστο. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, στις 9 Νοεμβρίου 1989, η Λευκωσία είναι η μόνο πόλη στον κόσμο που την διαπερνά και την διαχωρίζει ένα τείχος. Να χαιρόμαστε τις παγκόσμιες και πανανθρώπινες και δεν-ξέρω ‘γω-τι άλλο-μεγάλο-και τρανό-να ‘χαμε να λέγαμε αξίες της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης, της… μπλα μπλα μπλα…

Την προηγούμενη φορά γράψαμε για την γέφυρα του χειμάρρου Αναύρου στην οδό Αναλήψεως/Αγίου Δημητρίου, στην οποία ορθώς και δικαίως αποκαταστάθηκαν τα κάγκελα, που είχαν καταστραφεί στην πλημμύρα του Σεπτεμβρίου. Σ’ εκείνη την αναφορά γράψαμε επίσης ότι η γέφυρα η ίδια κατασκευάστηκε το 1955 με χορηγία της πόλης του Ροστώβ. Κι εκεί έγινε το λάθος: η πόλη ήταν και είναι το Ροστώβ αλλά όχι της Βουλγαρίας, της Ρωσίας, επί του ποταμού Ντον, στην άκρη του Εύξεινου Πόντου. Το λάθος μάς το επεσήμανε (ποιος άλλος;) ο Δάσκαλός μας, ο Κύριος Δήμητρης Κωνσταντάρας-Σταθαράς, που μας παρακολουθεί με αγάπη και δεν μας αφήνει να «παραπατήσουμε». Και με την ευκαιρία, ο Κύριος Δημήτρης, με πολύ μόχθο και ατέλειωτες ώρες αρχειακής έρευνας, έχει χαρίσει στους πολίτες αυτής της πόλης (σ’ όλους μας δηλαδή) δύο πολυτιμότατα βιβλία: α) Δρομο-λόγιο της Νέας Ιωνίας Μαγνησίας (Ιστορία των Δρόμων και των Πλατειών του Δήμου Νέας Ιωνίας-Μνήμες και Τιμές), ΙΩΝΕΣ 2006 και β) Δρομο-λόγιο του Δήμου Βόλου (Ιστορία των Δρόμων και των Πλατειών-Μνήμες και Τιμές), ΙΩΝΕΣ 2009. Είναι εντυπωσιακό πόσες πληροφορίες περιέχονται σε αυτά τα βιβλία, αποκτήστε τα και θα με θυμηθείτε.

Αυτά λοιπόν. Γέφυρα Αναύρου, Ροστώβ Ρωσίας, αδελφοποίηση, μαρμάρινη αναθηματική πλάκα που έχει, πλέον, εξαφανιστεί. Και σκαλίζοντας όλα αυτά κάνει μια στροφή το μυαλό μου και με φέρνει σε καιρό πανδημίας, Ιανουάριο 2021. Όπου στρίβουμε εποχούμενοι με την σύζυγο μετά την ανηφόρα της Αναλήψεως, ακριβώς φάτσα στη γέφυρα, δεξιά στην Δανιήλ Φιλιππίδη και σταματάμε λίγο παρακάτω διότι βλέπουμε συνεργεία βαριά (εξ)οπλισμένα να κατακρεουργούν πάνω στο πεζοδρόμιο δύο περήφανες μουριές, τουλάχιστον πενηντάχρονες και με βαθύ ίσκιο. Αναγνωρίζω γρήγορα την κατάσταση και είμαι πλέον βέβαιος ότι υπάρχει, έστω τυπικά, «η απαιτούμενη άδεια», θεωρώ ότι είναι προτιμότερο για την σωματική μας ακεραιότητα να αποχωρήσουμε, τραβάμε 2-3 φωτογραφίες κι αποχωρούμε. Τις φωτογραφίες τις έχουμε ακόμη, το πεζοδρόμιο παραμένει κρανίου τόπος και απολύτως «αναξιοποίητο» μέσα σ’ αυτά τα τρεισήμισι χρόνια.

Αλλά φταίει η άτιμη η κλιματική αλλαγή, γι’ αυτό έχει καύσωνες. Και βέβαια τίποτε από όσα συμβαίνουν δεν είναι «πρωτοφανές», καύσωνες και πολύ υψηλές θερμοκρασίες είχαμε κι άλλοτε στην Ελλάδα, φτάσαμε να έχουμε και χίλιους τόσους νεκρούς, μόνο που είχαμε περισσότερα δέντρα…

Έργα συμβαίνουν αυτή την περίοδο στον Αη Γιάννη. Έργα διαφόρων ειδών και διαβαθμίσεων, χρήσιμα αναμφίβολα, λίγο καθυστερημένα επίσης αναμφίβολα κι απ’ ότι κατάλαβα προσφάτως θα απασχολήσουν και τον Κύριο Εισαγγελέα. Εξαιρουμένου, όμως, του κεντρικού οδικού δικτύου Χάνια-Κισσός, όπου σε ένα κομματάκι 100 μέτρων, που δεν κατέστη δυνατόν να ασφαλτοστρωθεί εισέτι, κινδυνεύουμε όλοι κάθε στιγμή να σπάσουμε τα οχήματά μας. Αργότερα θα πούμε εμείς τα δικά μας, τώρα διακινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε «εχθροί του τόπου» (μπορεί και του έθνους…), συμβαίνει συχνά και όπως βολεύει – μακριά από ‘μας τέτοιες κατηγόριες!

Και με τούτα και με τ’ άλλα φτάσαμε και σήμερα στο τέλος, συμπολίτες και απανταχού φίλοι.

Εύχομαι να περνάτε καλά το καλοκαίρι σας, σάς αγαπώ υψηλοφρόνως, γεια σας και χαρά σας.

Στην φωτογραφία οι καρατομημένες μουριές, Ιανουάριος 2021. Προάγγελοι των κυπαρισσιών του Νεκροταφείου…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 24.07.2024, αρ.φύλλου 4218)

κυκλο-φ-οριακα 1203, 17 Ιουλίου 2024, της Αγίας Μαρίνας

 

Ζεστούλα, ε;! «Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι», που λέει κι ο Σωκράτης Φάμελος. Και το Αιγαίο, έπαθε κι αυτό ραστώνη, βαρέθηκε να ανεβοκατεβαίνει σε κυματισμούς και μετατράπηκε σε…λίμνη ακύμαντη.

Πέραν του Ατλαντικού αυτή η μεγάλη και σύμμαχος χώρα, κοιτίδα Δημοκρατίας κατά τα άλλα, στην οποία, όμως, όποιος θέλει παίρνει ένα κουμπούρι «κι όποιον πάρει ο χάρος» (χιλιάδες τα επεισόδια, χιλιάδες οι νεκροί…), βρίσκεται για μία ακόμη φορά αντιμέτωπη με μια σοβαρή απόπειρα δολοφονίας ενός ηγέτη της. Την οποία απόπειρα οι φοβερές και τρομερές μυστικές υπηρεσίες της δεν κατάφεραν να αποτρέψουν. Πόσα και πόσα κινηματογραφικά «αριστουργήματα» δεν τις έχουν αποθεώσει αυτές τις ποικιλώνυμες υπηρεσίες στις μάχες εναντίον των διεθνών τρομοκρατών, όπου πάντοτε επικρατούν αδιακρίτως. Και τώρα ένας 20χρονος πιτσιρικάς τις έκανε, τις σούπερ υπηρεσίες, ρεζίλι των σκυλιών και όλων των λαών που εδώ και πολλά χρόνια καταπιέζουν, απανταχού της γήινης σφαίρας. Βέβαια το έμμεσο αποτέλεσμα αυτής της απόπειρας (αφού το άμεσο δεν επετεύχθη…) θα είναι να χάσει τις επικείμενες εκλογές ο κύριος Μπάιντεν και να επανεκλεγεί ο δύστυχος ο κύριος Τράmp, που τόσα και τόσα έχει υποφέρει με τα δικαστήρια και τώρα κόντεψε να χάσει και τη ζωή του για χάρη της πατρίδας…

Μια μεγάλη χώρα που έχει τεράστιες δυνατότητες αλλά, και μη προς κακοφανισμόν κανενός, έχω την εντύπωση ότι κάπως πάσχει από…μυαλό!

Τελείωσε και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου EURO 2024 με επικράτηση των Ισπανών έναντι των Άγγλων. Στη «μάχη» μεταξύ novibet, netbet365, stoiximan κλπ. κλπ. ποιος επικράτησε δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η ελληνική τηλεόραση, στο σύνολό της, πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο, παραδομένη καθώς είναι στους «χορηγούς» των προγραμμάτων της. Τι θα πει «χορηγός» στην τηλεόραση, συμπολίτες; Τι σόι ξέπλυμα είναι αυτό; Ένας που διαφημίζει τα προϊόντα του (και το πόσο «τοις εκατό» φτηνότερα απ’ τον διπλανό του πουλάει την πανάκριβη φέτα) εγώ καταλαβαίνω ότι πληρώνει μια εταιρεία για να του κάνει αυτή την διαφήμιση. Δεν «χορηγεί» κάτι σε κάποιον, μια μπίζνα είναι όλα. Είναι τελείως διαφορετική η έννοια της χορηγίας, ξεκινώντας από την αρχαία Αθήνα, όπου χορηγός ονομαζόταν αυτός που αναλάμβανε τις δαπάνες του χορού (χορόν άγω) στο θέατρο μέχρι και τις μέρες μας, που κάποιοι επαγγελματίες δίνουν 50-100 ευρώ σε κάποια σωματεία, που αγωνίζονται να μαζέψουν πέντε δεκάρες από συνδρομές, προκειμένου αυτά να πληρώσουν για να εκτυπώσουν μια αφίσα, ένα πρόγραμμα για μια εκδήλωση με μεγαλειώδες αντάλλαγμα το σήμα τους πάνω στις εκτυπώσεις. Εγώ τέτοιους χορηγούς καταλαβαίνω, τα υπόλοιπα θαρρώ ότι είναι κόλπα για την Εφορία.

Όσο για το τι αποτελέσματα είχε αυτός ο βομβαρδισμός σαχλαμάρας από τις (αναρίθμητες…) στοιχηματικές εταιρείες, δεν έχω ιδέα. Μπορώ μόνο να ελπίζω (αν και χωρίς μεγάλες πιθανότητες…) ότι οι Έλληνες, που αγωνίζονται να θρέψουν την οικογένειά τους μέσα στον ορυμαγδό αισχροκέρδιας που η κυβέρνηση επιμόνως δεν θέλει να ελέγξει, δεν πέταξαν τα λεφτά τους σε διεθνείς γκάνγκστερς.

Το θέμα της πυρηνικής ενέργειας μην το περνάτε «στο ντούκου». Μετά τον «αιφνιδιασμό» (που δεν ήταν, όπως αποδεικνύεται) Μητσοτάκη, σχεδόν όλα τα «σοβαρά» μέσα διαδικτυακής ενημέρωσης έχουν να πουν έναν καλό λόγο γι’ αυτούς τους «πράσινους» πυρηνικούς αντιδραστήρες. Και πράσινα άλογα, το έχουμε ξαναπεί. Τρίζουν τα κόκκαλα του Ενρίκο Φέρμι (1901-1954) που κατασκεύασε τον πρώτο, το 1942.

Στο ντούκου προσπαθεί να περάσει και η Δημοτική μας Αρχή την αδυναμία της να τελειώσει, να ολοκληρώσει εργάκια ανακαίνισης και επιφανειακής αναμόρφωσης σε διάφορα σημεία της πόλης. Δεν ξέρω τι φταίει, ξέρουν αυτοί που αναθέτουν, συμβασιοποιούν και επιβλέπουν, ξέρουν και οι εργολάβοι. Και εκτός αυτών κανένα άλλο έργο δεν συμβαίνει, κανένα απολύτως, με τον «αποτελεσματικό» Άρχοντά μας να ασχολείται μονίμως (αλλά μονίμως…) με το βρίσιμο όσων δεν συμφωνούν μαζί του. Παραδείγματος χάριν, με το Μουσείο της Αργούς τι γίνεται; Και δεν έχω μάθει ακόμη ποιος είναι ο εργολάβος και τι έκπτωση έχει δώσει. Περί Σχολείων τα είπε όλα η Υφυπουργός Κυρία Μακρή. Και μια βλάβη στον Βιολογικό Καθαρισμό, που κρατούσε από τον Μάιο και διοχέτευε επεξεργασμένα μεν, λύματα δε στην Μπουρμπουλήθρα μέσω Ξηριά (μαζί με τα της Κάρλας…) αν διάβασα σωστά επισκευάστηκε πριν από μια βδομάδα. Μάιος-Ιούλιος, εγώ θεωρούσα ότι υπάρχουν κάποια πρωτόκολλα άμεσης επέμβασης για τέτοιου είδους βλάβες, φαίνεται ότι ηπατήθην!

Α! να όμως κι ένα καλό! Η στήλη στις 5 Ιουνίου 2024 (κυκλο-φ-οριακα 1197) επεσήμανε την ανάγκη να επισκευαστούν τα κατεστραμμένα από την πλημμύρα του Σεπτεμβρίου κάγκελα στην γέφυρα του Αναύρου στην οδό Αγίου Δημητρίου. Και ώ! του θαύματος, η επισήμανσις αύτη ελήφθη αρμοδίως υπ’ όψιν και στις αρχές Ιουλίου είδα μαστόρους επισκευαστές επί το έργον στην αγαπημένη μας γέφυρα, που, ως γνωστόν, κατασκευάστηκε με χορηγία των κατοίκων του αδελφοποιημένου Ροστώβ της Βουλγαρίας το 1955, μετά την προηγούμενη μεγάλη πλημμύρα.

Αυτά για σήμερα συμπολίτες και απανταχού φίλοι.

Εύχομαι να περνάτε καλά το καλοκαίρι σας, σάς αγαπώ μεγαλοφώνως, γεια σας και χαρά σας.

Στην φωτογραφία το αεροπανώ του ΠαΣοΚ τα λέει όλα. Στην Σίφνο, 14-20 Ιουλίου 1983 (41 χρόνια πίσω…!!). Και το 1988 έχει προ πολλού παρέλθει…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 17.07.2024, αρ.φύλλου 4213)

κυκλο-φ-οριακα 1202, 10 Ιουλίου 2024

 

Καλημέεεερα αγαπητοί και αγαπητές! Ζούμε μεγάλες στιγμές, τόσο ως Έθνος που βαδίζει θριαμβευτικά προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024, όσο και ως Δημοκράτες που απέφυγαν την γαλλική ακροδεξιά στην κυβέρνηση της μεγάλης και συμμάχου χώρας, όσο και ως Βολιώτες που έχουν, επιτέλους, έτοιμη την Πλατεΐτσα των Γερμανικών στην Νέα Ιωνία μετά από δυόμιση χρόνια οργιώδους εργασίας.

Εκείνο που δεν πάει καλά, συν-Έλληνες, είναι οι άκρως επικίνδυνες δηλώσεις που έκανε ξαφνικά και απροειδοποίητα ο Έλληνας πρωθυπουργός στις 02.07.2024 κατά τη διάρκεια του 28^ου ετήσιου συνεδρίου του αγγλικού «Economist». Είπε το καλό παιδί που μας κυβερνάει: «Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα άλλο παράδειγμα: πυρηνική ενέργεια. Η Ευρώπη ήταν και παραμένει ηγέτιδα δύναμη στην πυρηνική τεχνολογία. Η Ελλάδα δεν διαθέτει πυρηνική ενέργεια. Δεν υπάρχει τρόπος να φτάσουμε στο ουδέτερο ισοζύγιο εκπομπών χωρίς την πυρηνική ενέργεια. (η υπογράμμιση δική μου) Επενδύουμε, λοιπόν, ως Ευρωπαίοι, στην επόμενη γενιά μικρών πυρηνικών αντιδραστήρων; Έχουμε πραγματικά κάνει τις σωστές επιλογές για την πράσινη μετάβαση, τουλάχιστον προσδιορίζοντας τρεις ή τέσσερις κρίσιμες βιομηχανίες;»

Αυτά είπε, επί λέξει αυτός ο αστέρας της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Κι αμέσως, ω! του θαύματος! όλα τα μέσα-παπαγαλάκια εμφανίστηκαν απολύτως ενημερωμένα με τεχνολογίες, μεγαβάτ, επιπτώσεις (καμία!!!), τα πάντα όλα, έτοιμοι οι Έλληνες να φτιάξουμε πυρηνικούς αντιδραστήρες, θαύμα!

Στην Ελλάδα έχουμε να ακούσουμε για πυρηνικά εργοστάσια από την δεκαετία του 1980!! Η Ιστορία καταγράφει 1971, η χούντα με βρετανικά συμφέροντα ξεκινάει την συζήτηση. Το 1974, μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο οι Άγγλοι αποσύρονται και εμφανίζονται οι Αμερικάνοι (αλίμονο…). Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Γεώργιος Ράλλης συνεχίζουν τις διαπραγματεύσεις. Επιλέγεται ως τόπος εγκατάστασης η Κάρυστος. Στις 20.05.1979 στην Χαλκίδα 8.000 άτομα διαδηλώνουν ενάντια στην πυρηνική ενέργεια, και στην Κάρυστο κυνηγούν με φτυάρια τους υπαλλήλους της εταιρείας. Οι όποιες συζητήσεις τελειώνουν οριστικά το 1982, με κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου.

Στις 26 Απριλίου 1986 γίνεται το φοβερό πυρηνικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ – υπάρχει αναλυτική περιγραφή διαδικασίας, αιτίων και αποτελεσμάτων στην διαδικτυακή ελληνική Βικιπαίδεια. Την Κυριακή 18.05.1986 η Οικολογική Κίνηση Βόλου (ΟΚΒ) διοργανώνει διαμαρτυρία ενάντια στα πυρηνικά, ώρα 12:00 στον Άγιο Κωνσταντίνο. Το Σαββατοκύριακο 21-22.03.1987 γίνεται το 1^ο Αντιπυρηνικό Διήμερο με πρωτοβουλία της Αντιπυρηνικής Κίνησης και της ΟΚΒ στο Δημαρχείο Βόλου. Το Σαββατοκύριακο 25-26.04.1987 διοργανώνεται το 2^ο Αντιπυρηνικό Διήμερο με πρωτοβουλία της ΟΚΒ και της Αντιπυρηνικής Κίνησης. Συζητήσεις, έργο Καραγκιόζη και Πορεία στην Παραλία με το σηματάκι της φωτογραφίας σε πλακάτ και το «μνημειώδες» σύνθημα «καλύτερα πορεία, παρά στα καφενεία»!

Αυτά, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Και κυρίως κάποιοι νέοι, που νομίζουν ότι το Οικολογικό-Περιβαλλοντικό Κίνημα στον Βόλο ξεκίνησε τότε που εμφανίστηκαν αυτοί στην πόλη.

Βεβαίως υπάρχουν κι άλλα πυρηνικά δυστυχήματα στον πλανήτη, με πρώτο στο Θρη Μάιλς Αϊλαντ (Three Miles Island) στις ΗΠΑ 28.03.1979 και πιο σημαντικό μετά το Τσερνόμπιλ αυτό στις 11.03.2011 στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας. Και μετά από όλα αυτά, και αφού η Γερμανία έχει αποφασίσει ότι θα κλείσει σε εύλογο χρόνο τα πυρηνικά εργοστάσια που διαθέτει, η Ευρωπαϊκή Ένωση της κυρίας φον ντερ Λάιεν αποφασίζει στις 06.07.2022 ότι η πυρηνική ενέργεια είναι «πράσινη ενέργεια» (!), ότι τα πυρηνικά εργοστάσια είναι «πράσινες επενδύσεις» (!!). Υπέρ αυτής της εγκληματικής απόφασης ψήφισαν οι Έλληνες Ευρωβουλευτές Ασημακοπούλου, Βόζενμπεργκ, Ζαγοράκης, Κεφαλογιάννης, Κυμπουρόπουλος, Μειμαράκης, Σπυράκη από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα-Νέα Δημοκρατία και Φράγκος από την Ομάδα Ευρωπαίων Συντηρητικών & Μεταρρυθμιστών-Ελληνική Λύση.

Άρα, συμπολίτες, τα κοράκια κρώζουν. Δεν φτάνει η καταστροφή των αγρών με τα φωτοβολταϊκά, δεν αρκεί η καταστροφή των καμένων βουνών με τις ανεμογεννήτριες, χρειάζεται κι άλλη «πρασινίλα» για να ικανοποιηθεί η ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και οι συνοδοιπόροι της στην κυβέρνηση (η οποία ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, αν κατάλαβα καλά, τώρα παίρνει και ολόκληρη την Λάρκο…). Δύσκολοι καιροί έρχονται, και οι άλλοι απλώς τρώγονται μεταξύ τους…

Εγώ θα παραμείνω πιστός σ’ εκείνοι το κιτρινοκόκκινο σηματάκι-σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής του παγκόσμιου αντιπυρηνικού κινήματος, του παγκόσμιου οικολογικού κινήματος. ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Εύχομαι να περνάτε καλά το καλοκαίρι σας, σάς αγαπώ ενδελεχώς, γεια σας και χαρά σας.

Στην φωτογραφία το προαναφερθέν κιτρινοκόκκινο (στο ιστολόγιο) διεθνές αντιπυρηνικό σήμα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 10.07.2024, αρ.φύλλου 4208)