κυκλο-φ-οριακα 1207, 11 Σεπτεμβρίου 2024

 

«Ανοίγουν τα σχολεία / αντίο τεμπελιά / σε λίγο στα θρανία / θα πιάσουμε δουλειά»

Το τραγουδάκι το λέει καθαρά: τέρμα η τεμπελιά, στα ελληνικά τέλος η καλοκαιρινή ραστώνη, τέλος οι ανέμελες ώρες παρά θιν’ αλός, τέλος τα παιχνίδια άνευ πληκτρολογίου και αρχή στα θρανία τα οποία θα μετατραπούν σε χώρους εργασίας, σκληρής και επίπονης (λέμε τώρα…). Τα σχολεία, τα διαχρονικά ελληνικά σχολεία, από τις τάξεις των 40 παιδιών και του ενός/μιας δασκάλου/ας για τα πάντα (καλλιτεχνικά, μουσική, γυμναστική…) στους παιδοψυχολόγους και τις διδασκαλικές ειδικότητες για τα τμήματα των 17 παιδιών και στις αθρόες καταργήσεις-συγχωνεύσεις τμημάτων από τα χρόνια των μνημονίων μέχρι και φέτος για λόγους «εξορθολογισμού» – στην Παιδεία κάθε χρόνο κι ένας «ορθολογισμός» και δεν συμμαζεύεται, στην Ενέργεια μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε, παχιά λόγια στο Βελίδειο Ίδρυμα της 88^ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Κι εμείς θυμόμαστε με φρίκη τον Σεπτέμβριο του 2023 με τον Δανιήλ και τον Ηλία να μας πλημμυρίζουν με 40 πόντους το υπόγειο, προκαλώντας καταστροφή. Βεβαίως υπήρξαν και χειρότερες καταστροφές από το υπόγειό μας και μετά από έναν χρόνο υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη περιμένουν την «αρωγή» – κι εμείς μεταξύ αυτών, παρ’ όλο που το αρμόδιο συνεργείο μάς επισκέφθηκε την επόμενη ακριβώς μέρα, μάς κατέγραψε και τράβηξε και μια πράσινη γραμμή με σπρέϋ στο εξωτερικό του σπιτιού μας. Θυμάστε εκείνο το «ανέκδοτο» που λέγαμε για τον Παττακό με το «γραψ’ τον για σπίτι», που υπονοούσε γραψ’ τον για κάτι άλλο ή κάπου αλλού…; Και η Θεσσαλία ολόκληρη, κάθε τόσο λαμβάνει δισεκατομμύρια από τον αρχηγό και τον «θεόσταλτο» υφυπουργό, χρήμα να ακούν τα αυτιά σου, και έργο μηδέν. Πλήρης ασυμφωνία, προτάσεων, αποφάσεων, χαρακτήρων, σήραγγα λέει ο ένας, Αχελώος λέει ο άλλος, τσουπ! και οι Ολλανδοί της HVA με τον Έλληνα γενικό διευθυντή, με ωραία συμφέρουσα πρόταση να νοικιάσουν ολόκληρον τον κάμπο και να φυτεύουν ντομάτες και φρούτα, μετατρέποντάς τον σε Μοζαμβίκη ή σε Ταϊλάνδη, όπου έχουν μεγάλη εμπειρία τα παλληκάρια. Ιδού, λοιπόν, το μέλλον του θεσσαλικού κάμπου: ντομάτες, φρούτα και φωτοβολταϊκές κακοέργειες και στα πέριξ όρη, συμπεριλαμβανομένων των Μετεώρων, ανεμογεννήτριες. Κι ύστερα θα καααααθόοομαστε, που έλεγε κι ο Μίμης Φωτόπουλος, ζωή χαρισάμενη.

Το μόνο πραγματικό έργο στην Θεσσαλία είναι ο Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας, σύμφωνα με την ελληνική αρίθμηση αυτοκινητόδρομος Α3, σύμφωνα με την αρίθμηση των διευρωπαϊκών οδών Ε65. Ένα έργο για το οποίο έχω μιλήσει σε Συνέδρια, στην Ελλάδα και στας Ευρώπας διαχρονικά, από το τέλος της δεκαετίας του ’80, έως τουλάχιστον τα μέσα της δεκαετίας του 2000, χαρακτηρίζοντάς το αναγκαίο, μαζί με τον δυτικό άξονα, την σημερινή Ιονία Οδό, για την ολοκλήρωση του ελληνικού δικτύου αυτοκινητοδρόμων. Ευτύχησα να δω (με …μικρή καθυστέρηση) λειτουργική την Ιονία Οδό (Α5 στην αρίθμηση) και σχεδόν ολοκληρωμένη σήμερα την «Ε65», από Λαμία μέχρι Εγνατία Οδό (αυτοκινητόδρομος Α2). Και μιας και σας έβαλα στην αρίθμηση των Εθνικών Αυτοκινητοδρόμων, να σας πω ότι και ο δρόμος Βελεστίνο-Βόλος είναι χαρακτηρισμένος Αυτοκινητόδρομος, με αρίθμηση Α12. Περιμένει να δώσει ο Θεός φώτιση και ο υπουργός χρήμα ώστε να κατασκευαστούν οι ανισόπεδοι κόμβο στο Σέσκλο και στην Β’ ΒΙ.ΠΕ για να γίνει ένας κανονικός και ασφαλής δρόμος, όπως όλοι οι Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι, οι καλύτεροι της Ευρώπης.

Στο μεταξύ, εμείς εδώ στο τέως Μονακό καταφέραμε, επιτέλους, να εγκαινιάσουμε την Πλατεία Πανεπιστήμιου, για την οποία αγωνίστηκαν τέσσερις Δημοτικές Αρχές πριν τον Άρχοντα, μια πλατεΐτσα στο κέντρο της πόλης, που αλλιώς την περιμέναμε και αλλιώς μας βγήκε. Δηλαδή, δια του λόγου το αληθές, το ‘χαμε δει το σκοτάδι όσα χρόνια (δεν) προχωρούσε η κατασκευή της (άλλωστε το σκοτάδι δεν είναι μακριά, κλείνεις τα μάτια και το βλέπεις, έλεγε ο πατέρας μου…), δέντρα χρειαζόμασταν, τσιμέντα στρώνονταν και μάρμαρα εγκιβωτίζονταν – τώρα τελευταία πολλά μάρμαρα βρε παιδιά, πολλά μάρμαρα, λέτε ν’ αρχίσω να ψάχνω; Ένα ωραίο αλσύλιο, πνεύμονας, θα ήταν ό,τι καλύτερο για το κέντρο της όμορφης πόλης μας, δυστυχώς το χάσαμε κι αυτό το κορμί, πατριώτη, κατά πάσα πιθανότητα προκειμένου να υπάρχει «σταθερό» έδαφος για χριστουγεννιάτικα «δρώμενα». Και το χειρότερο, για μένα, πάντα, είναι ότι φοβάμαι πως υπεύθυνος γι’ αυτή την κακή κατασκευή δεν είναι ο συνήθης Άρχοντας αλλά άλλος ή άλλοι, που μάλλον δεν τους φανταζόμουν.

Διάβασα μια πολύ ωραία παρέμβαση του Φίλου Στάθη Χαλαστάρα σχετικά με τις διαβάσεις πεζών, ένα πολύ «πονεμένο» θέμα στον Βόλο και στις περισσότερες ελληνικές πόλεις, μαζί, βέβαια, με τα δίκτυα κίνησης των Ατόμων με Αναπηρία. Σε διαβάσεις πεζών είδα τώρα τελευταία και μηχανάκια! Κανονικά, με την ταχύτητά τους, και οι πεζοί να κοντοστέκονται. Θα ασχοληθούμε διεξοδικότερα την επόμενη φορά. Όπως και για την κίνηση των ΑμεΑ – κι εδώ που τα λέμε, εκτός από τις υποχρεωτικές κίτρινες αυλακωτές πλάκες στα πεζοδρόμια βλέπετε, εσείς που βλέπετε, καμία άλλη μέριμνα για ΑμεΑ; Ή βλέπετε Άτομα με κινητικές Αναπηρίες να κινούνται στην πόλη, εκτός από τα άκρως επικίνδυνα ηλεκτροκίνητα αμαξίδια; Θα τα πούμε κι αυτά εν καιρώ.

Τελειώνουμε κάπως απότομα διότι μας πέφτει η μπαταρία στον φορητό υπολογιστή. Σας αγαπώ, γεια σας.

Στις φωτογραφίες το ρέμα της Μαυρούτσας ανάμεσα σε Κισσό και Μούρεσι, έναν χρόνο μετά, με τους ογκόλιθους στην κοίτη και την γέφυρα μπέλεϋ.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 11.09.2024, αρ.φύλλου 4243)