κυκλο-φ-οριακα 1016, 3 Ιουνίου 2020

μια στιγμή ηρεμίαςστην Πλατεία Αναύρου

Καλημέρα συμπολίτες! Στα μισά του χρόνου πλησιάσαμε, το καλοκαίρι ξεκινά, τα υγειονομικά πρωτόκολλα (δευτερόκολλα, τριτόκολλα…) εκδίδονται και την ίδια στιγμή αναθεωρούνται, άνοιξαν τα Δημοτικά Σχολεία και οι Παιδικοί Σταθμοί – η αίσθησή μας είναι ότι τίποτε το παιδαγωγικό δεν εμπεριέχει αυτό το άνοιγμα, για απλή εξυπηρέτηση στους εργαζόμενους γονείς γίνεται – ανοίγει σταδιακά και ο τουρισμός, αυτό είναι πολύ σοβαρό κεφάλαιο, που απαιτεί τεράστια προσοχή από όλους. Εκτός αν…

Συναντώ έναν γνωστό και «παθαίνω» τον εξής διάλογο, μετά τα χαρούμενα «γεια…», αυτός, με λοξό βλέμμα: «…δεν πιστεύω να πιστεύεις κι εσύ ότι υπάρχει αυτός ο κορωνοϊός;» εγώ, με αθώο βλέμμα: «…όχι βέβαια, αλίμονο. Αλλά ρε συ, με προβληματίζουν τόσοι πεθαμένοι σ’ όλον τον κόσμο, κι εδώ στην Ελλάδα, τι είναι όλοι αυτοί;» η απάντηση αναμενόμενη: «…α! αυτοί όλοι έχουν πεθάνει από άλλες αιτίες κι ΑΥΤΟΙ (σσ. αδιευκρίνιστο ποιοι είναι «αυτοί») μας λένε ψέματα ότι είναι από τον κορωνοϊό» εγώ αφελής: «μα καλά, και οι συγγενείς των νεκρών; Γιατί δεν μας λένε την αλήθεια;» η απάντηση καταπέλτης: «…α! δεν το ξέρεις; Γιατί τους δίνουν (σσ. «αυτοί», προφανώς) 3.000 € για να μη μιλήσουν!». Αποχώρησα, για μία ακόμη φορά βεβαιωμένος ότι η βλακεία είναι ανίκητη. Και στα ελληνικά καφενεία, λυπάμαι που το λέω, κυκλοφορεί πολλή βλακεία, διανθισμένη με «ασφαλείς πληροφορίες» από κάτι καραγκιόζηδες που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να βγάζουν στα φόρα τα μαύρα εσώψυχά τους.

Κι ενώ αυτά συμβαίνουν στον κόσμο κι εκείνος ο υπερατλαντικός σούπερ-Γκούφη Τραmp κρύφτηκε σε ειδικό καταφύγιο μπας και τον πετύχει καμιά πέτρα που διαδηλώνει για την δολοφονία του αφροαμερικανού George Floyd από τέσσερις λευκούς αστυνόμους, εμάς εδώ, σε τούτη την όμορφη πόλη, μας φτύνει όλη η Ελλάδα κι εμείς χαιρόμαστε ότι βρέχει και θα ποτιστεί ο κήπος μας – αποφεύγω, πλέον, να λέω ότι είμαι απ’ τον Βόλο. Σοβαρά μιλάω, και απορώ, ειλικρινά, με την απάθεια των παλιών Βολιωτών. Και μιας που γίνεται κουβέντα, έχετε λογαριάσει ποιο είναι το πραγματικό λαϊκό υπόβαθρο της τόσο λαοπρόβλητης και πανίσχυρης δημοτικής μας αρχής; Το οποίον στις εκλογές της 26^ης Μαΐου 2019 ψήφισε το 60,93% των ψηφοφόρων του Δήμου Βόλου (68.558 άτομα επί 112.524 εγγεγραμμένων). Δηλαδή υπήρξε αποχή 39,07%. Ο συνδυασμός Νέα Εποχή-Νέα Δυναμική έλαβε το 57,53% των ψήφων και συγκεκριμένα τον ψήφισαν 37.457 πολίτες, ποσοστό 35,05% στο σύνολο των εχόντων δικαίωμα ψήφου και ακόμη χαμηλότερο στο σύνολο των κατοίκων αυτού του τόπου. Βεβαίως αυτή είναι η Δημοκρατία. Και από την στιγμή που η ψήφος έπαψε να είναι υποχρεωτική και η αποχή διαρκώς αυξάνεται, τέτοια φαινόμενα σχετικά με την έννοια της πλειοψηφίας υπάρχουν και θα υπάρχουν ακόμη περισσότερα στο μέλλον.

Καταστρέφεται, λοιπόν, η παρόχθια οδός Καραμπατζάκη, με διχαστικές κορώνες (μέχρι και για «γκαμόρα» άκουσα να γίνεται λόγος…) και με την επί τόπου συνδρομή ανώτερων επιστημονικών στελεχών (θυμάστε τον μεγάλο Χάρυ Κλυνν που ως Χαράλαμπος Τραμπάκουλας μετά τον σεισμό έλεγε «…ήρθαν οι επιτόπου…»), και κάποιοι μου φαίνεται ότι δεν έχουν καν καταλάβει τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί εκεί. Να επαναλάβω αυτό που είχα πει τότε και σε κάποιον κύριο Νομάρχη: ΔΕΝ είναι Ήπιας Κυκλοφορίας ένας δρόμος που απλώς έχει μια πινακίδα Ρ-32 του ΚΟΚ με όριο ταχύτητας 30 χλμ/ώρα. Τόσο δύσκολο είναι να γίνει αυτό κατανοητό;

Μηνύονται, καθυβρίζονται και συκοφαντούνται συμπολίτες στον οικισμό των Σταγιατών, που διεκδικούν το αυτονόητο νερό τους. Μαζί και όσοι τους υποστηρίζουν. Και κατά τα άλλα τι γίνεται, αδέρφια της ΔΕΥΑΜΒ, με την ΕΡΓΗΛ; Το χάσαμε το κορμί πατριώτη ή το ξε-χάσαμε το θεματάκι διότι δεν μας συμφέρει; Δεν ακούω κάτι, τους έχουμε κατατροπώσει, άραγε, κι αυτούς;

Συνελεύσεις και διαδηλώσεις ενάντια στην καύση σκουπιδιών, εν αναμονή μετρητών, μετρήσεων και νέων μελετών. Τέσσερις μεγάλες οικολογικές οργανώσεις, η Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, η Μεσόγειος SOS, η Greenpeace και η WWF με κοινή επιστολή προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας ότι η επιλογή της καύσης είναι ασύμβατη με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, ενώ αποτελεί μια περιβαλλοντικά και οικονομικά δαπανηρή και ήδη ξεπερασμένη μέθοδο» επί λέξει από την ιστοσελίδα της Greenpeace https://www.greenpeace.org/greece/issues/plastika/10387/lathos-i-opoia-skepsi-gia-kausi-skoupidion-stin-ellada/

Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε. Όταν οι συνασπισμένοι ογκόλιθοι του υπουργείου, της περιφέρειας και, κυρίως, του δήμου ισχυρίζονται το αντίθετο, πώς τολμούν οι παραπάνω οπωσδήποτε ανύπαρκτοι, περισπούδαστοι, ευαισθητούληδες, κουλτουροπάσχοντες «ακτιβιστές» να λένε αυτά τα αίσχη…

Αχ! τι τραβάμε, συμπολίτες. Από τους διάφορους badass που μας ταλαιπωρούν (την εγγλέζικη λέξη δεν την ήξερα, χθες την έμαθα σε μια από τις πάμπολλες ιστοσελίδες που χλευάζουν τον Βόλο – ψάξτε την μόνοι σας). Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 03.06.2020, αρ.φύλλου 37.133 χωρίς την φωτογραφία, πιθανόν λόγω έλλειψης χώρου)

κυκλο-φ-οριακα 1015, 29 Μαΐου 2020

Μια εικόνα αντιστοιχεί σε χίλιες λέξεις, δυο εικόνες αντιστοιχούν σε μια απελπισία. Απελπισία για την κατάντια ετούτου του κάποτε ένδοξου τόπου. Που πάντοτε είχε δημοκρατικές πλειοψηφίες και δημοκρατικές μειοψηφίες στα όργανα εξουσίας. Που πάντοτε είχε, επίσης, διαφορετικές απόψεις και τρόπους έκφρασης, ομάδες και κινήματα διαμαρτυρίας – αυτό είναι μια υγιής κοινωνία. Στον Βόλο του σήμερα, λυπάμαι που το λέω αγαπητοί μου συμπολίτες, δεν είμαστε μια υγιής κοινωνία. Απλούστατα, διότι δεν υπάρχει το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα της διαφωνίας – κι ας επικαλούνται διαρκώς αυτή τη έρμη τη Δημοκρατία αυτοί που συστηματικά την βιάζουν.

Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τέτοιος αισχρός δημόσιος λόγος, με φρασεολογία χειρότερη κι από γηπεδικής εξέδρας, Και ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τόση μουγκαμάρα της «σιωπηλής πλειοψηφίας» στην κάποτε δημοκρατική μας πόλη.

Η οδός Καραμπατζάκη, το Νερό στις Σταγιάτες, το εργοστάσιο των Σκουπιδιών. Μέρες τώρα παλεύουν τα κυκλο-φ-οριακά να ολοκληρωθούν χωρίς να προδώσουν τις Αρχές τους, που τις τηρούν εδώ και 30 χρόνια, χωρίς να αλλάξουν επίπεδο, χωρίς να υποκύψουν στην σαγήνη του δημοτικού κοντυλοφόρου – δεν φαντάζεστε πόσο εύκολο είναι να γράψει κάποιος κείμενα όπως οι ανακοινώσεις της δημοτικής αρχής, ούτε καν λίγο ταλέντο δεν χρειάζεται, όλα είναι κλισεδάκια και εξυπναδίκίστικες κοινοτοπίες, για τις οποίες, μάλιστα, πληρώνουμε κιόλας οι Δημότες!

Μέρες τώρα γράφονται και σβήνονται (ευτυχώς υπάρχουν οι υπολογιστές…), ξαναγράφονται και αναδιατυπώνονται και δεν μπορούν να καταλήξουν, τα κυκλο-φ-οριακα. Γιατί το καζάνι βράζει, κι όσο υπάρχει βρασμός το καταστάλαγμα είναι θολό – πρέπει να ξελαμπικάρει σιγά-σιγά, σταγόνα-σταγόνα.

Αγαπητοί μου αναγνώστες, «απόψε είναι βαριά η δόλια μου η καρδιά…». Ας αρκεστούμε σε δυο φωτογραφίες από την καταστροφή της Περιοχής Ήπιας Κυκλοφορίας στην παρόχθια του χειμάρρου Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη στον ενιαίο, σήμερα, Δήμο Βόλου. Στα μπάζα και η πινακίδα της Ήπιας Κυκλοφορίας, που ήταν σ’ αυτή τη θέση από το 1994…

Θα τα ξαναπούμε, να είστε καλά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Παρασκευή 29.05.2020, αρ.φύλλου 37.129)

κυκλο-φ-οριακα 1014, 20 Μαΐου 2020

τα ...καλά του κορωνοϊού, Πλατεία Αναύρου, απογευματάκι

Και πάλι εδώ, η στήλη παρούσα. Και επί των επάλξεων, καθότι δεν κατατάσσει τον εαυτό της ούτε στους συνωμοσιολόγους (όντως υπάρχουν πολλοί τέτοιοι…), ούτε στους εγκάθετους (από ποιον και γιατί;), ούτε και στους μπαχαλάκηδες (έχουμε κι άλλους χαρακτηρισμούς…), αλλά στους Ενεργούς Πολίτες τα τελευταία τουλάχιστον 37 χρόνια ως «γέννημα-θρέμμα» αυτής της όμορφης πόλης,. Επί των επάλξεων, λοιπόν, στις πολεμίστρες των κάστρων, των κάστρων που πολιορκούνται από παντού και από μεγάλους συνασπισμούς δυνάμεων.

Πολιορκείται το μυαλό μου, συμπολίτες. Ολοκληρωμένη Εγκατάσταση Διαχείρισης Αποβλήτων (ΟΕΔΑ) Βόλου ονοματίζεται το εργοστάσιο παραγωγής SRF σε ένα ολοσέλιδο άρθρο ολοφάνερα γραμμένο από άλλους (αλήθεια, ξέρει κανείς ποιος ή τι υπάρχει πίσω από αυτή την «επένδυση» των 40τόσων εκατομμυρίων;) που ξεκινάει με επιστημονικοφανείς απόψεις και καταλήγει με τον γνωστό λεξιλογικό πλούτο του γνωστού κονδυλοφόρου. Όλα ωραία και στο βάθος κήπος. Και ο καρκίνος μέσα μας.

Κι εκείνο που με στενοχώρησε ακόμη περισσότερο, συμπολίτες, είναι το να ακούω τον εξαίρετο Γιατρό-Χειρουργό και Άνθρωπο, που έχει χρόνια ολόκληρα ζήσει τα προβλήματα του καρκίνου στο Νοσοκομείο της πόλης μας, να τραυλίζει ως βουλευτής δικαιολογίες στο ραδιόφωνο υπερασπιζόμενος την κατασκευή αυτού του εργοστασίου. Το λέω με κάθε ειλικρίνεια: λυπήθηκα. Κι αν ο ίδιος διαβάσει αυτές τις γραμμές είμαι βέβαιος ότι θα κατανοήσει την λύπη μου.

Το επόμενο είναι η τροπολογία «…για προσωρινούς ποδηλατοδρόμους και πεζοδρόμους», η οποία, όπως δήλωσε ο άριστος υπουργός κ.Χατζηδάκης «…ακολουθεί το παράδειγμα πολλών ευρωπαϊκών πόλεων και είναι ένα ακόμη όπλο ενάντια στη διασπορά του κορωνοϊού. Έτσι περιορίζουμε τον συγχρωτισμό κατά τις μετακινήσεις. Ταυτόχρονα όμως ενθαρρύνουμε το ποδήλατο που είναι το πιο φιλικό στο περιβάλλον μέσο μετακίνησης ... Οι πόλεις μας έχουν ανάγκη από περισσότερο ελεύθερο χώρο για πεζούς και ποδηλάτες». Σπουδαία ακούγονται αυτά. Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι θα δίνεται η δυνατότητα στους Δήμους με απόφαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής α) να δημιουργούνται προσωρινοί διάδρομοι κίνησης πεζών β) να δημιουργούνται προσωρινοί ποδηλατόδρομοι γ) να γίνεται προσωρινός χαρακτηρισμός ως πεζοδρόμων τοπικών οδών με αυξημένη κίνηση πεζών και συγκεντρωμένες χρήσεις εστίασης προκειμένου να εξασφαλίζεται ο απαραίτητος χώρος για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων και για την ασφαλή κίνηση των πεζών, συμπεριλαμβανομένων των ΑμεΑ και των εμποδιζόμενων ατόμων και δ) να δημιουργούνται «περιοχές ήπιας κυκλοφορίας» σε τοπικές οδούς ή σε περιοχές κατοικίας. Αυτά τα ακόμη πιο σπουδαία και … προσωρινά. Εκπονείται και οδηγός εφαρμογής, μεταξύ άλλων «…για την δημιουργία προσωρινών επεκτάσεων πεζοδρομίων για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων…» και λοιπά. Θα περιμένω το οδηγό για να μάθω κι εγώ πώς γίνεται η προσωρινή επέκταση πεζοδρομίου μέσα στον κυκλοφορούμενο χώρο μιας οδού, να καταλάβω τι είναι και πού ορίζεται ένας προσωρινός ποδηλατόδρομος, πώς θα εξασφαλίζεται η ασφαλής κίνηση των πεζών, συμπεριλαμβανομένων των ΑμεΑ και των εμποδιζόμενων ατόμων. Κι ύστερα θα περιμένω εναγωνίως την εφαρμογή. Διότι ναι μεν μπορώ να δεχτώ ότι οι προθέσεις των συναδέλφων Δ.Οικονόμου και Ε.Μπακογιάννη του Υπουργείου (που έχω την τύχη να τους γνωρίζω προσωπικά) είναι οι πιο αγαθές, η εφαρμογή όμως θα δείξει υπέρ ποίων, τελικά, θα λειτουργήσει: των πολιτών ή των τραπεζοκαθισμάτων;

Κωνσταντίνου και Ελένης αύριο. Χρόνια πολλά σε όλες και όλους, κόσμος και ντουνιάς! Γιορτή και για την πιο επιτυχημένη σειρά αυτοτελών επεισοδίων της ελληνικής τηλεόρασης: το «Κωνσταντίνου και Ελένης» με τον Χάρη Ρώμα-Κωνσταντίνο Κατακουζηνό και την Ελένη Ράντου-Ελένη Βλαχάκη στους βασικούς ρόλους και μια πλειάδα ηθοποιών στα 68 επεισόδια στις σεζόν 1998-99 (33) και 1999-2000 (35). Από το 2000 μέχρι σήμερα τα επεισόδια αυτά παίζονται καθημερινά! Τα έχουμε μάθει οικογενειακώς άπαντες απ’ έξω, παρ’ όλ’ αυτά συνεχίζουμε να τα βλέπουμε και σας τα συνιστούμε ανεπιφύλακτα, για ένα ευχάριστο μεσημεράκι – συνήθως προβάλλονται κατά τις δύο το μεσημέρι, και δεν είναι στον ΣΚΑΪ. Ο οποίος ΣΚΑΪ, παρεμπιπτόντως, απτόητος συνεχίζει το τούρκικο σήριαλ…

Άντε με το καλό, λοιπόν. Άνοιξαν και οι παραλίες, οι εκκλησίες και τα σχολεία, επιταχύνεται η εστίαση, με τον τουρισμό δεν έχω καταλάβει ακόμη τι πρόκειται. Θα το μάθουμε κι αυτό. Γεια σας.

Η φωτογραφία αποτυπώνει τα …καλά του κορωνοϊού, αρχές Μαΐου, απογευματάκι.
(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 20.05.2020, αρ.φύλλου 37.121)

κυκλο-φ-οριακα 1013, 13 Μαΐου 2020

Δημαρχείο Βόλου 11.05.2020

«Κι όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό / σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει / κάστρο φυλάει ερημικό / έχει το φόβο φυλαχτό / όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό» από το «Μεγάλο μας Τσίρκο», από τον θίασο Καρέζη-Καζάκου, με πρεμιέρα 22.06.1973 (μέσα στη χούντα…), σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου – μάλιστα, αυτουνού, τον οποίο ειρωνεύτηκαν οι δύο ανύπαρκτοι υπουργοί προπαγάνδας και «πολιτισμού» και τους έκραξε μέχρι και η υπερσυντηρητική ΕΣΤΙΑ!

Στην προκείμενη περίπτωση το ερημικό κάστρο είναι το Δημαρχείο του Βόλου, είναι γνωστό ποιος φοβάται (τρέμει…) ν’ ακούει τη φωνή του λαού (συνήθως μιλάει μόνος του…), και επιστρατεύει διμοιρία ΜΑΤ να τον προστατεύει. Τελείως απαράδεκτη εικόνα, απόγευμα Δευτέρας 11 Μαΐου 2020, ολόκληρη η τοπική ηγεσία της Αστυνομίας και διμοιρία ΜΑΤ με πλήρη εξοπλισμό, μέχρι αντιασφυξιογόνες μάσκες – τουτέστιν έτοιμη για ρίψη δακρυγόνων, να φυλάνε τις πύλες των ανακτόρων μπας και κάνουν έφοδο οι επικίνδυνοι Πολίτες. Ντροπή μεγάλη, που είναι σίγουρο πως η Ιστορία την καταγράφει, μαζί με άλλες παρόμοιες τα τελευταία, δυστυχώς, χρόνια. Επειδή παρ’ όλο που η μνήμη των Βολιωτών είναι αποδειγμένα ασθενής και τα αντανακλαστικά εξασθενούν ομοίως, είναι βέβαιο ότι καμία προηγούμενη δημοκρατικά εκλεγμένη Δημοτική Αρχή δεν απαγόρεψε την είσοδο των Πολιτών στο Σπίτι τους, το Δημαρχείο. Ντροπή! και δεν είναι, δυστυχώς, η μόνη…

Η μέσα ντροπή των αποφάσεων, βέβαια, είναι μεγαλύτερη. Αναρωτιέμαι συχνά τι πρέπει να γίνεται για να πεισθούν κάποιοι που παίρνουν αποφάσεις (decision makers τους λένε οι αγγλοσάξονες) ότι παίρνουν λανθασμένες αποφάσεις. Τι μπορεί να πείσει τον επικίνδυνο κύριο Τραmp ότι ο κορωνοϊός είναι επικίνδυνος ή ότι η κλιματική αλλαγή είναι ακόμη πιο επικίνδυνη. Παρόμοιες συμπεριφορές βιώνουμε και στην πόλη μας, με βάση και το εκλογικό αποτέλεσμα. Υπάρχει αλαζονεία, το πρώτο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα – θυμίζω τα υπόλοιπα κατά σειρά: ζηλοφθονία, οργή, οκνηρία, απληστία, λαιμαργία και λαγνεία.

Δημοτικό Συμβούλιο Νέας Ιωνίας 31.01.1992

Σε πλήρη αντίθεση με την πρώτη φωτογραφία, η δεύτερη. Απαθανάτισε μία από τις καλύτερες και δημοκρατικότερες διαδικασίες που συνέβησαν σ’ αυτό το Πολεοδομικό Συγκρότημα: 31 Ιανουαρίου 1992, συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Νέας Ιωνίας μαζί με τους συντελεστές της μελέτης «Το Όνειρο του Κραυσίδωνα» – μιας μελέτης που οδήγησε 2 χρόνια αργότερα, το 1994 με χρηματοδότηση από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα LIFE, στην κατασκευή και λειτουργία μέχρι σήμερα της Περιοχής Πειθαρχημένης Κυκλοφορίας της οδού Καραμπατζάκη.

Άλλα χρόνια, άλλα ήθη, χρόνια όπου ο άνθρωπος έμπαινε σε προτεραιότητα, ήθη δημοκρατίας και συναδέλφωσης. Αλλά αυτοί που διοικούν σήμερα την πόλη κι αυτοί που τους συμβουλεύουν (πολύ περισσότερο…) δεν ζούσαν τότε εδώ… Στις 19 Μαΐου 2020, μετά από δύο αναβολές, εκδικάζεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσφυγή κατά των καταστροφικών σχεδίων της Δημοτικής Αρχής. Κάτι ανάλογο υποθέτω ότι θα γίνει και με την προχθεσινή απόφαση κεκλεισμένων των θυρών και των στομάτων για την καύση των απορριμμάτων.

Δύο ακόμη «θεματάκια» για σήμερα, τώρα που επέρχεται, σταδιακά, η νέα κανονικότητα.

Μία παρενέργεια, ας πούμε, του κορωνοϊού είναι τα σκουπίδια στους δημόσιους χώρους. Φίλος μου έστειλε φωτογραφίες από τον κυματοθραύστη (αναρτημένες στο ιστολόγιο), όπου αποτυπωνόταν ένας ενιαίος σκουπιδότοπος. Πάνε κι οι καμπάνιες για τα πλαστικά μιας χρήσης, τα καλαμάκια, την ανακύκλωση γενικώς. Η αδήριτη ανάγκη των νεοελλήνων για καφέ, νερό ή άλλο ποτό και πάσης φύσεως εδέσματα σε «τέικ αγουέι» διαδικασίες (αγγλιστί take away=πάρε μακριά) είναι βέβαιο ότι καταρρακώνει όλα τα μοντέλα διαχείρισης απορριμμάτων.

Το δεύτερο έχει μια σχέση με το πρώτο. Λέω για την συζητούμενη ΠΝΠ περί λειτουργίας καταστημάτων εστίασης αποκλειστικά σε υπαίθριους χώρους, με την οποία θα παρέχεται η δυνατότητα μέχρι και διπλασιασμού του αριθμού των τραπεζοκαθισμάτων, μέχρι και πεζοδρόμησης οδών (τι άλλο θ’ ακούσω, Παναγία μου!) προκειμένου να μπορέσουν να αναπτυχθούν αυτά τα «επαρκή» τραπεζοκαθίσματα. Και στην πόλη που ζούμε, όπου η τοιούτου είδους ασυδοσία «εξ ορισμού» κυριαρχεί αλλά και στηρίζει (…), προσπαθώ να φαντασθώ, μαντάμ, τι μετ’ εμποδίων διαδρομές θα κάνουμε, κι όχι μόνο στους πεζοδρόμους.

Αυτά θα τα ξαναπούμε. Να μην επαναπαύεστε και να μην πλένετε τα χέρια σας «σχολαστικά» αποποιούμενοι πάσης ευθύνης. Γεια σας.

Η πρώτη φωτογραφία είναι στο Δημαρχείο 11.05.2020 και η δεύτερη στο ΔΣ Νέας Ιωνίας 31.01.1992.
(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 13.05.2020, αρ.φύλλου 37.115)

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1012, 6 Μαΐου 2020

το «γνωστό» πλοίο-φάντασμα ανάμεσα στις Μορφές του Φιλόλαου

Καλημέρα και πάλι! Τα (ελπίζουμε) τελευταία κυκλο-φ-κορωνοϊκα είναι εδώ. Καθώς η κυκλοφορία αποκαθίσταται μέρα με τη μέρα μπορούν να επανέλθουν τα κυκλο-φ-οριακα από την επόμενη φορά. Ας δούμε πώς θα δουλέψει η «νέα καθημερινότητα» (νέος όρος, επεξεργασμένος, προφανώς λόγω των δυσκολιών της νέας κανονικότητας).

Έκλεισε το 13033 αφού δέχτηκε πάνω από 100 εκατομμύρια μηνύματα sms (και για να μαθαίνετε, μαζί μ’ εμένα, sms είναι συντομογραφία του short message service που σημαίνει «υπηρεσία σύντομου μηνύματος»). Ανάμεσα σ’ αυτά τα μιλιούνια κανένα δεν προήλθε από εμένα και τα λοιπά μέλη της οικογένειας. Ούτε ένα. Εκτυπώσαμε σε πρόχειρες σελίδες δυο-τρεις βεβαιώσεις μετακίνησης, τις είχαμε μαζί μας, μία και μοναδική φορά ελέγχθηκε η σύζυγος στην παραλία, συμπλήρωσε μια ημερομηνία κι έβαλε μια υπογραφή. Θα κρατήσω τα χαρτιά στα αρχεία μου, ως αναμνηστικά της καραντίνας του 2020. Εύχομαι και ελπίζω αυτά τα 100 εκ. sms να πεταχτούν, να σβηστούν, να εξαφανιστούν, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι είναι μεγάλος πειρασμός και το να διατηρηθούν «σε μιαν ακρούλα» τόσα προσωπικά δεδομένα…

Όμως με τη μάσκα ακόμη δεν έχω καταλάβει τι γίνεται. Και μου έκανε τεράστια εντύπωση το ότι μετά από 42 μέρες αυστηρού «μένουμε σπίτι» την τελευταία ακριβώς μέρα έσκασε νέο τηλεοπτικό σποτ με θέμα πώς να κατασκευάσουμε οίκαδε προστατευτικές μάσκες! Αν αυτό, φίλοι αναγνώστες, δεν λέγεται «στάχτη στα μάτια», λόγω της ιστορίας με τις λαρισαίικες και τις ξανθιώτικες μάσκες, τότε δεν ξέρω πώς να το ονομάσω. Αν η κατασκευή μασκών στο σπίτι από την κάθε καλή νοικοκυρά είναι μια τόσο εύκολη υπόθεση γιατί δεν προωθήθηκε το θέμα με την κυρία Σταυροπούλου από την πρώτη μέρα της καραντίνας να ‘χουν και οι ράπτριες όλον τον καιρό να προετοιμαστούν και να κατασκευάσουν. Αλλά τι λέω; Δεν μπορούσε να γίνει αυτό διότι ούτε ο εκλεκτός κύριος Τσιόδρας δεν συμφωνούσε με τον εαυτό του για την χρήση της μάσκας – και μη προς κακοφανισμό κανενός, καλός και άξιος επιστήμονας και μπράβο του, αλλά στο θέμα μάσκα μου τα έκανε μούσκεμα.

Τέλος πάντων, αν έχω καταλάβει σωστά μόνο στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι απαραίτητες οι μάσκες. Παντού αλλού ισχύει η λεγόμενη ισχυρή σύσταση.

Επιτράπηκε και το ερασιτεχνικό ψάρεμα. Έχω έναν καλό φίλο από τα χρόνια των σπουδών στην Γερμανία, Χημικό Μηχανικό και μανιώδη ψαρά, με σπίτι στην παραθαλάσσια Ερέτρεια, με βάρκα 4,65 μ. κι όλον τον εξοπλισμό, ο οποίος κόντεψε να πάθει κατάθλιψη, χωρίς πλάκα. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο και τον άκουγα βαθιά στεναχωρημένο που δεν μπορούσε να πιάσει τα αγαπημένα του ψαράκια. Δευτέρα απόγευμα ήταν ένας άλλος άνθρωπος, ήταν ο Γρηγόρης που ξέρω εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. Εύχομαι καλή ψαριά σε όλους τους Γρηγόρηδες της θαλασσινής Ελλάδας.

Με ένα ολοσέλιδο άρθρο στην «Θεσσαλία» της Κυριακής μιλήσαμε για την ανάγκη ύπαρξης πολλών ελεύθερων δημόσιων χώρων στις πόλεις και ιδιαίτερα στην δική μας, μια ανάγκη που εναργέστατα διαπιστώθηκε στις ημέρες της καραντίνας. Μιλήσαμε, ο Καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου κ. Θάνος Βλαστός, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Παντελής Σκάγιαννης, ο Μηχανικός κ. Στάθης Χαλαστάρας και ο υπογράφων, που ασχολήθηκε βασικά με το θέμα της Ήπιας Κυκλοφορίας – μιας τεχνολογίας για την διαχείριση της κυκλοφορίας, την οποία η στήλη πρώτη σύστησε και πρώτη εφάρμοσε στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Βόλου. Ο κ. Βλαστός είναι ο άνθρωπος που σε όλη του την καθηγητική ζωή μιλά για το ποδήλατο, τους ήπιους τρόπους μετακίνησης και την βιώσιμη αστική κινητικότητα, ο κ. Σκάγιαννης είναι καθηγητής στους Χωροτάκτες και ασχολείται με τις υποδομές στις πόλεις και τους χώρους πρασίνου, ο κ. Χαλαστάρας εδώ και 30 χρόνια μετέχει ενεργά σε ό,τι καλό προσπαθούν οι πολίτες να κάνουν σε τούτη την πόλη, και η στήλη τα ίδια αυτά 30 χρόνια προσπαθεί να πείσει ότι «στην πόλη ζουν άνθρωποι, όχι αυτοκίνητα». Αν σας διέφυγε, βρίσκεται εδώ https://e-thessalia.gr/quot-soste-ton-volo-quot-chreiazetai-prasino-kai-eleytheroys-choroys/

«Αγάπης Αγώνας Άγονος»; που θα ‘λεγε κι ο Σαίξπηρ (Love’s Labour’s Lost}. Όχι ακριβώς, αλλά περίπου. Και το χειρότερο είναι πως ό,τι μας συμβαίνει τελευταία συναρτάται με ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις απείρου κάλους και με ξεκατινιάσματα μέσω του ειδικού προς τούτο Τύπου – τι ζούμε σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο Παναγία μου! Ποιος κακός μάγος μας καταράστηκε!;

Αυτά. Και σ’ άλλα με υγεία. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 06.05.2020, αρ.φύλλου 37.109)

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1011, 29 Απριλίου 2020

του Δημήτρη Σκυργιάννη

Πάει κι ο Απρίλης. Το ένα τρίτο του έτους, ήδη παρελθόν, «ο χρόνος είναι κάτι απίθανα μακρύ…» όπως λέει κι ο Γιάννης Ρίτσος στο αφιερωμένο στον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι «Τραγούδι του Οχτώβρη», που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και τραγούδησε υπέροχα η αείμνηστη Μαρία Δημητριάδη. Και μιας κι αρχίσαμε με τραγούδια, είπε και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη να κάνει μια κινητή επί φορτηγού συναυλία να διασκεδάσει τους ταλαίπωρους Αθηναίους, έπεσαν πολλοί να την φάνε την κοπέλα, μέχρι και οι ιεράρχες στην ανθρωποφαγία.

Στην τσίτα, που λένε, άπαντες για την «απελευθέρωση». Η παραλία του Βόλου απελευθερώθηκε ήδη, είναι πολύ ικανοποιημένος, λένε, ο κύριος κάτοικος Πορταριάς από την εν γένει ανταπόκρισή μας στα μέτρα – παραλλήλως επιδίδεται στο αγαπημένο του σπορ «βρισίδι με τον Αλέξη» – επανήλθε η τάξις και στις λαϊκές αγορές, είναι πασιφανές ότι βαδίζουμε υπερηφάνως να συναντήσουμε την «νέα κανονικότητα». Εδώ ψηφίσαμε (όχι εμείς, ως λαός εννοώ…) τον Κυριάκο για να μας φέρει στην «κανονικότητα» μετά τα μνημόνια (χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς ήταν αυτό…) τώρα θα μας φέρει στην νέα κανονικότητα, όπου κανένας, σε ολόκληρο τον γνωστό κόσμο, δεν ξέρει τι σημαίνει.

Εκτός ίσως από τον ανεκδιήγητο κύριο Τραmp, που εισηγήθηκε να πιούμε χλωρίνη για να κάνουμε εσωτερική αντισηψία και κάποιους έξυπνους φασίστες (έχουμε κι εδώ τέτοιους…) που εισηγούνται το «υγειονομικό διαβατήριο», ούτε σε έργα επιστημονικής φαντασίας δεν προβλέπεται τέτοιος στιγματισμός. Και οι Τράπεζες, βέβαια, ακονίζουν τα μολύβια τους γι’ αυτή την νέα κανονικότητα, που θα προσπαθήσουν να την καθορίσουν. Το ίδιο ετοιμάζονται και τα ανθρωπάκια που διοικούν την Ευρώπη, λεφτά, λεφτά, περισσότερα λεφτά κι ας πεθαίνει ο κόσμος, ο Χίτλερ έκανε πόλεμο, αυτοί κάνουν «πολιτική».

Ναι! «κάτι μ’ αρρωσταίνει σ’ αυτή την πολιτεία…», και δεν είναι ο κορωνοϊός.

Την θυμάστε εκείνη την περίφημη ατάκα του Χάρρυ Κλυν «και κλάαααμα η κυρία…»; Ε! αυτό μου ήρθε αυτομάτως στον νου κοιτάζοντας (και πριν διαβάσω) το πρωτοσέλιδο της Κυριακάτικης «Θεσσαλίας» 26.04.2020. Πρόβλημα, διαμαρτυρία της κυρίας Προέδρου του Τεχνικού Επιμελητηρίου Μαγνησίας διότι (επί λέξει) «Έχουν μείνει επιστήμονες λόγω των μέτρων χωρίς ευρώ για 45 ημέρες», με καθαρή αναφορά στους ελεύθερους επαγγελματίες Μηχανικούς και Εργολάβους Δημοσίων Έργων. Βεβαίως και ορθώς, οι Μηχανικοί, οι Δικηγόροι και άλλοι είναι κλάδοι που πλήττονται. Μόνο που ολόκληρον τον Απρίλιο, όσο «έτρεχε» εκείνο το σκάνδαλο των 85 εκ. € με την δήθεν τηλε-κατάρτιση των Μηχανικών για 600 €, ούτε η τοπική κυρία Πρόεδρος, ούτε το κεντρικό όργανο των Μηχανικών άρθρωσε μισή κουβέντα υπεράσπισης των εξευτελιζόμενων μελών τους, τους ικανοποιούσε ως επιστήμονες το «σκοιλ ελικικού προσθέσεις και ελέγχου λοιμώχθηκαν» – τώρα, μετά τα υποχρεωτικά «αντανακλαστικά» και την απόσυρση αυτού του αίσχους, τώρα διεκδικεί! Δοξάστε! Ας χαίρονται οι Μηχανικοί της Μαγνησίας και της Ελλάδας ολόκληρης έτσι που κατάντησε το κάποτε πρωτοπόρο στους κοινωνικούς αγώνες Τεχνικό Επιμελητήριο.

Είναι και Πρωτομαγιά μεθαύριο, η 1^η Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία. Ήταν στραβό το κλήμα με τις δυο-τρεις αγωνιστικές συγκεντρώσεις, το ‘φαγε κι ο γάιδαρος ο κορωνοϊός κι απόγινε: καμία συγκέντρωση. Όπως είπε ο Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών (σε απόδοση) «…δεν αφήσατε να περιφέρουμε τον Επιτάφιο κι αφήσατε την Πρωτοψάλτη να περιφέρεται…», σκέφτεστε τι θα γινόταν αν άφηνε ο Χαρδαλιάς να γίνουν οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις;

Αλλά χωρίς πλάκα, καιρός είναι να ανοίξουν τα μαγαζιά, να βρεθούμε με φίλους, να πιούμε έναν καφέ, να ψωνίσουμε δυο βιβλία ή δυο βίδες, βρε αδερφέ, να φτιάξουμε το μαλλί, να ξαναβρούν τη ζωή τους οι δρόμοι. Και είμαι βέβαιος: πρώτα θα γεμίσουν τα παντός είδους καφενεία, δεύτερα τα κομμωτήρια, τρίτα τα νυχάδικα. Πολύ μετά όλα τα υπόλοιπα…

Ας είμαστε καλά, όλα θα γίνουν. Προσοχή θέλει η «νέα κανονικότητα», προσοχή και επαγρύπνηση. Καλή Πρωτομαγιά. Γεια σας.

Το σκίτσο της «Απελευθέρωσης» είναι δημιουργία του αδερφού μου, Αρχιτέκτονα Μηχανικού Δημήτρη Σκυργιάννη.
(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 29.04.2020, αρ.φύλλου 37.104)

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1010, 23 Απριλίου 2020

Αντώνης & Γεωργία Σκυργιάννη, Πάσχα 1975

Πάσχα το Άγιον, Πάσχα του κορωνοϊού στα αναστάσιμα μπαλκόνια με τα χιλιάδες πυροτεχνήματα – ένα ξέσπασμα των έγκλειστων Ελλήνων, που τήρησαν με ευλάβεια τους κανόνες αποχής από τις εκκλησίες, οι λίγες παρεκκλίσεις ήταν απλώς τροφή για τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ.

Τηλεοπτικά, είπα. Το μεγάλο πατριδολατρικό και κυβερνολιβανιστικό κανάλι ΣΚΑΪ ξεκίνησε ανήμερα Κυριακή του Πάσχα ένα ακόμη τούρκικο σήριαλ. Παραδίπλα οι «εθνοπατέρες» Άρης, Μπάμπης, Γιώργος, Κωνσταντίνος, Παύλος, ο συντονιστής Αλέξης, η όμορφη Σία θα συνεχίσουν να κόπτονται και να καταριούνται για τις πτήσεις τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο, την τουρκική προκλητικότητα στις Καστανιές και όλα τα γνωστά καλούδια του καλού καναλιού. Κάθε βράδυ, λοιπόν, σε ώρα υψηλής θέασης, ωραία τούρκικα μέσα στα σαλόνια των Ελλήνων. Ευθαρσώς προτείνω να πάψετε να τους βλέπετε όλους αυτούς, καλύτερα θα ήταν να από-συντονίσετε στον δέκτη σας τελείως αυτό το κανάλι…

Πέρασε κι άλλη μία 21^η Απριλίου, πέρασαν 53 χρόνια. Κανένας Έλληνας δεν πρέπει να ξεχνάει αυτή την ημερομηνία. Και όσοι θυμούνται πρέπει απαραιτήτως να την διδάσκουν στις νεώτερες γενιές οι οποίες δεν θυμούνται τίποτε απολύτως που δεν το έχουν αποθηκευμένο στον υπολογιστή ή στο τηλέφωνο…

Από κορωνοϊό καλά πάμε, δόξα τω Θεώ. Κι εδώ στον Βόλο, καθώς φαίνεται, δεν έχουμε ούτε ένα επιβεβαιωμένο κρούσμα. Πολύ ωραία. Πολύ ωραία, επίσης, ανταποκρίνεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το πολυσυκοφαντημένο Σύστημα Υγείας, για το οποίο, οι προαναφερθέντες Άρης και Μπάμπης, σε ραδιοφωνική μεταξύ τους συζήτηση τον Μάρτιο 2019 είχαν συμφωνήσει ότι έπρεπε όχι απλώς να κλείσουν, αλλά να γκρεμιστούν τα δημόσια Νοσοκομεία. Μάλιστα αγαπητοί, έτσι ακριβώς, τα παληκάρια. Και τώρα χωρίς ντροπή «χειροκροτούν», μαζί και με πολλούς άλλους μεγαλόσχημους υπέρμαχους της ιδιωτικής υγείας. Κι εμείς χειροκροτούμε, αλλά ξέρουμε γιατί και τι χειροκροτούμε. Θα τα δούμε όλα αυτά όταν, με το καλό, απαλλαγούμε από τον άμεσο κίνδυνο. Εκεί θα φανούν ποιοι είναι ειλικρινείς και ποιοι είναι «δήθεν».

Αυτή η καραντίνα, πάντως, είναι και μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία για να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας. Κι όχι μόνο με τους δικούς μας, που μας λείπουν και θέλουμε να τους σφίξουμε στην αγκαλιά μας. Είναι το ίδιο σημαντική η επικοινωνία με όλους τους ανθρώπους. Μ’ αυτούς που τώρα, μασκοφόροι, αποφεύγουμε όταν συναντιόμαστε στις σύντομες διαδρομές με άδεια Β6 «για ατομική σωματική άσκηση». Μ’ αυτούς τους αγνώστους που, υπό κανονικές συνθήκες, θα λέγαμε μια καλημέρα (…πες την κι ας πέσει κάτω) και τώρα αλλάζουμε πλευρά του δρόμου. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν οι δημόσιοι χώροι συνάντησης των ανθρώπων σε μια πόλη. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό. Είμαστε τυχεροί, ναι! έχουμε την παραλία, έχουμε την πλατεία του Αναύρου, έχουμε και το Ελικοδρόμιο στην Νέα Ιωνία, όμως τώρα φάνηκε ότι δεν αρκούν. Με τον ανόητο και άχρηστο, κατά την γνώμη μου, αποκλεισμό της παραλίας, κόσμος πολύς βρέθηκε να περπατάει στον Άγιο Ονούφριο, στην Άλλη Μεριά, στο Σουτραλή, αλλά κι αυτό απαιτεί μετακίνηση με αυτοκίνητο. Ακόμη και στην οδό Καραμπατζάκη, στον Κραυσίδωνα, με το κατεστραμμένο οδόστρωμα και τα ξερά δέντρα πολλοί άνθρωποι κάνουν τον καθημερινό τους περίπατο – τον περίπατο που έχουν συνηθίσει εδώ και 25 χρόνια να τον κάνουν σε ένα ευχάριστο και υγιεινό περιβάλλον, καθώς ο χείμαρρος είναι ο καλύτερος αεραγωγός ανάμεσα στο βουνό και τη θάλασσα.

Κι αυτόν τον ωραίο χώρο αναψυχής η καλή Δημοτική Αρχή του «Μονακό» με τους καλούς συμβούλους, τους καλούς υπαλλήλους και τους καλύτερους «επιστημονικούς συμβούλους» σχεδιάζει να τον καταστρέψει οριστικά μετατρέποντάς τον σ’ έναν τελείως άχρηστο δρόμο διαμπερούς κυκλοφορίας. Ούτε τώρα φαίνεται να καταλαβαίνουν όλοι αυτοί πόσο αναγκαίος είναι αυτός ο χώρος συνάντησης και αναψυχής των κατοίκων του πολεοδομικού συγκροτήματος, δυστυχώς ούτε τώρα…

Α! και όσοι οδηγείτε, αυτοκίνητο, μοτοσυκλέτα, ποδήλατο, μην πηγαίνετε ανάποδα στους μονοδρόμους και προσέχετε πολύ στις διασταυρώσεις. Μπορεί να μην υπάρχουν πολλά οχήματα στους δρόμους, όμως υπάρχουν. Έρευνες έχουν ήδη δείξει αύξηση μικροσυγκρούσεων. Προσοχή!

Τέλος για σήμερα. Ο Αη Γιώργης βοήθειά μας, ένα πλήθος Γιώργηδες και Γεωργίες, Χρόνια Πολλά. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Αντώνης και η Γεωργία Σκυργιάνννη, εδώ και χρόνια οριστικά απόντες, το Πάσχα 1975 στην αυλή του σπιτιού μας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 23.04.2020, τ' Αη Γιώργη, αρ.φύλλου 37.099)

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1009, 15 Απριλίου 2020

 Μεγάλη Τετάρτη, καλημέρα συμπολίτες. Βαδίζουμε προς το Πάσχα των Ελλήνων με κλειστές τις εκκλησίες και αποκλεισμένες τις ψησταριές και τις σούβλες. Ένα αλλιώτικο Πάσχα, που όμοιό του, νομίζω, δεν έχει ξαναζήσει η Χριστιανοσύνη – έλαχε κι αυτό στα χρόνια μας! Για σημερινή φωτογραφία επέλεξα μία από την Μεγάλη Παρασκευή του 2018 στον Ι.Ν.Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Βόλου, όπου «τηρεί την τάξιν» και στη συνέχεια περιφέρει τον Επιτάφιο το 58^ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Βόλου από το 1955 αδιαλείπτως μέχρι πέρυσι. Από το 2016 συμμετείχαμε και εμείς οι Παλαιοί Πρόσκοποι του Συστήματος σ’ αυτή την λειτουργία.

Πάλι του χρόνου εκεί θα είμαστε, πρώτα ο Θεός. Νέοι και Παλαιοί, όλοι Πρόσκοποι, πάντα έτοιμοι για το καλό.

Ανησυχητικά μας ακούγονται τα τελευταία κρούσματα στις ευαίσθητες ομάδες των Ρομά και των Οίκων Ευγηρίας. Όσον αφορά τους διάσπαρτους σε όλη τη χώρα οικισμούς ή/και καταυλισμούς των Ρομά, κατά την γνώμη μας έπρεπε να έχουν προληπτικά, ελεγχθεί και τουλάχιστον απολυμανθεί. Τώρα καταλαβαίνω ότι όλοι τρέχουν (μέχρι και ο εξαφανισμένος εμφανίστηκε…) και ιδιαίτερα στην Θεσσαλία – ας πάει κάποιος στα γκέτο στον Ασπρόπυργο, στο Μενίδι, στο Ζεφύρι και στις άλλες δυτικές συνοικίες της πρωτεύουσας να δει τι γίνεται. Ή στην Αμαλιάδα, που «τροφοδοτεί» σχεδόν όλες τις λαϊκές αγορές της Ελλάδας. Όσο για τους Οίκους Ευγηρίας, ακούω τους Γάλλους ευγενείς να απαριθμούν θανάτους μέσα σ’ αυτούς (δεν προλαβαίνουν, φαίνεται, τα ασθενοφόρα να μεταφέρουν τους γέροντες στα Νοσοκομεία…) και ανατριχιάζω – αλλοίμονο αν φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο.

Δευτέρα πρωί βγήκα με το αυτοκίνητο για μετακινήσεις Β1 και Β4 και πέρασα μέσα από όλον τον Βόλο. Είδα λίγα αυτοκίνητα και πολλούς πεζούς, σχεδόν όλους σε ουρές έξω από τις Τράπεζες, τις εταιρείες τηλεφωνίας, τα καταστήματα τροφίμων, αλλά η μεγαλύτερη ουρά πού ήταν νομίζετε; Έξω από το Ταχυδρομείο στην Δημητριάδος, μέτρησα πάνω από 50 άτομα. Αυτό πώς αντιμετωπίζεται, πατριώτες; Τι έχει να πει, άραγε, η μεγάλη κυρία Απαλαγάκη των Τραπεζών, που μέχρι και χαζούς μας είπε την προηγούμενη φορά;

Και μέσα σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα της πανδημίας κάποιοι δεν σταματούν τα καταστροφικά τους έργα απέναντι στο περιβάλλον. Σαν κεραυνός μού έπεσε η είδηση ότι στον Αη Γιάννη του Αιγαίου ο Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου έκοψε στον πάτο έναν πλάτανο κοντά 150 ετών, υγιέστατο, που ίσκιωνε όλη την πλατεία έξω από την (κεντρική) εκκλησία της Ανάληψης! Απίστευτο; Κι όμως αληθινό, αγαπητοί και αγαπητές! Δείτε την φωτογραφία για να καταλάβετε για τι δέντρο μιλάμε. Χθες έλαβα ένα μήνυμα από έναν αγανακτισμένο κάτοικο του Αη Γιάννη, το οποίο και καταγράφω αυτούσιο: «Δεν επεμβαίνει κάποιος Εισαγγελέας, δεν παίρνει θέση το Δασαρχείο στην κατακρεούργηση ενός υγιέστατου πλατάνου 150 και πλέον χρόνων στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας Αναλήψεως του Χριστού στην παραλία του Αη Γιάννη Κισσού; Είστε άξιοι της τύχης σας κύριοι της Δημοτικής Αρχής Ζαγοράς-Μουρεσίου και της Δημοτικής Ενότητας Αγίου Δημητρίου. Βρήκατε ευκαιρία που ήταν άδειος ο Αη Γιάννης λόγω της πανδημίας και κόψατε από τη ρίζα έναν αγκαλιαστό πλάτανο, αλλιώς θα σας είχαν πάρει με τις πέτρες. Να σας χαίρονται οι ψηφοφόροι σας! Καλή ηλιοθεραπεία τον Δεκαπενταύγουστο, που θα πάτε να εκκλησιαστείτε.»

Πέρυσι είχαμε παρόμοιο επεισόδιο στην άλλη άκρη του οικισμού. Δεν μπορώ να καταλάβω ποια ακριβώς συμφέροντα εξυπηρετούνται μ’ αυτές τις εγκληματικές ενέργειες. Όπως και γιατί δεν διώκονται οι προφανείς ένοχοι.

Στον Βόλο η κλειστή παραλία αναδεικνύει την μεγάλη ανάγκη να υπάρχουν επαρκείς χώροι περιπάτου και αναψυχής μέσα στα όρια της πόλης, προσπελάσιμοι από πεζούς και ποδηλάτες κάθε ηλικίας αλλά και από ΑΜεΑ. Είναι καιρός να ξαναρχίσουμε την ξεχασμένη (;) συζήτηση για τους χώρους πρασίνου, τα γραμμικά πάρκα, την ανάπλαση των χειμάρρων, τις περιοχές ήπιας κυκλοφορίας, μια συζήτηση που την κάναμε έντονα και με αποτελέσματα στην δεκαετία του ’90, την συνεχίσαμε τα επόμενα χρόνια εφαρμόζοντας μέτρα βιώσιμης κινητικότητας, και μας την διέκοψαν βιαίως αυτοί που αποφάσισαν να μας κάνουν «Μονακό» με το ζόρι και με τη συνδρομή αυτοκινητολάγνων αντιεπιστημόνων. Στα κυκλο-φ-οριακά που θα ακολουθήσουν θα πούμε πολλά επ’ αυτών, «μείνετε συντονισμένοι»!

Εύχομαι ολόψυχα ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ απανταχού συν-Έλληνες! Οβελία του χρόνου με το καλό. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 15.04.2020, αρ.φύλλου 37.094)

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1008, 8 Απριλίου 2020

...πάλι με μήνες με καιρούς, πάλι δικιά μας θα 'ναι

Καλημέρα έγκλειστοι συμπολίτες. Συσσωρεύουμε μέρες πλέον, ανάμεσα στα ντουβάρια μας. Είναι κι αυτός ο καταθλιπτικός καιρός, βροχές και καταιγίδες μέσα στον ξανθό Απρίλη (Έστησ’ ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη, κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα, έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός στον «Πειρασμό»). Βεβαίως υπάρχει και η παροιμία «Αν κάνει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, χαρά στονε τον γεωργό που ‘χει πολλά σπαρμένα», αλλά εδώ ταιριάζει και η άλλη παροιμία όπου είπανε στον λωλό να … κι έκατσε και …, δυο νερά είπαμε, όχι να πνίξεις τη Σκιάθο και να στρώσεις χιόνι στα βουνά κύριε Απρίλη.

Κλειστή και η παραλία του Βόλου, μετά από αυτή της Θεσσαλονίκης. Απείθαρχοι και οι Βολιώτες, κακά παιδιά, άσε που πρέπει να κατέχουμε μία ακόμη πανελλήνια ιδιαιτερότητα καθώς είμαστε μια πόλη με δήμαρχο σε καραντίνα. Απείθαρχοι και όλοι οι πολίτες, που με την ψυχή στο στόμα τρέχουν στα τέλη κάθε μήνα στις Τράπεζες να πληρώσουν τα πάντα, να πληρώσουν ακόμη και για να μην τους πάρουν το σπίτι. Βγήκε στο γυαλί μια μεγαλοπρεπής κυρία γενική γραμματεύς της ένωσης ελληνικών τραπεζών, Χαρά Απαλαγάκη για να μην ξεχνάμε, και τους έλουσε πατόκορφα ως ανίδεους, άχρηστους και επικίνδυνους, που πήγαν και στάθηκαν στις ουρές – είπε και το υπέροχο «…ουρές που αδικούν το υψηλό τεχνολογικό και ψηφιακό επίπεδο που διαθέτει η χώρα…». Δεν απάντησε στο πολύ απλό ερώτημα γιατί οι Άγιες Τράπεζες δεν παρατείνουν αυτομάτως όλες τις προθεσμίες πληρωμών μέχρι τη λήξη του συναγερμού. Δεν απάντησε επίσης στο ακόμη πιο απλό ερώτημα γιατί δεν εξαφανίζουν τις τεράστιες προμήθειες στις διατραπεζικές συναλλαγές – επαναλάμβανε μόνο μονότονα «…έχουν την κάρτα τους…» και κούναγε το δάχτυλο. Δεν ήξερε σε ποιους απευθυνόταν φαίνεται, ίσως και να μην της το είχαν πει, αυτή σ’ ένα γραφείο γκόλντεν γκερλ ζει, πού να ξέρει τι γίνεται στις ουρές. Μάλλον σε άλλη χώρα αναφερόταν. Κι όμως, να δείτε που στο τέλος από το Κράτος αυτής της χώρας θα ζητήσει κι αυτή «στήριξη»!

Το έχω ξαναγράψει φίλοι, δεν μας χρειάζεται αυτός ο διχασμός σε τούτη τη δύσκολη εποχή. Τα πράγματα φαίνεται ότι είναι υπό έλεγχο στη χώρα μας και καλά κάνουν οι υπεύθυνοι. Αλλά δεν χρειάζεται να δημιουργούμε εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν και να χωριζόμαστε σε «καλούς» (μέσα στους οποίους είμαι πάντα εγώ) και «κακούς» (που είναι όλοι οι άλλοι).

«Στήριξη» έγραψα και άστραψε εντός μου το «επίδομα κατάρτισης» για τους Μηχανικούς και άλλους επιστήμονες ελεύθερους επαγγελματίες. Αυτό θα ανέρχεται σε 600 € και θα μοιραστεί από τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης ή τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης αφού γίνει μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή μια θεωρητική κατάρτιση σε κάποια ψηφιακά αντικείμενα του τύπου «σε δουλειά να βρισκόμαστε». Ως εδώ ίσως τα ξέρετε. Εκείνο που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι για το συνολικό πρόγραμμα θα διατεθούν περίπου 193 εκατ. €. Οι ωφελούμενοι, αυτοί δηλαδή που θα πάρουν το επίδομα, μετρημένοι με ακρίβεια είναι, λέει, 180.342 άτομα. Μια απλή διαίρεση μας δίνει περ. 1070 € / άτομο. Αλλά το επίδομα ορίστηκε αρμοδίως στα 600 €. Πού πάνε τα υπόλοιπα 470 € / άτομο; Είναι προφανές αγαπητοί φίλοι: στα διάφορα Κέντρα, φανερά και κρυφά. Μπίζνα αγαπητοί μου, μπίζνα συνολικής αξίας περίπου 85 εκατ. €, λεφτά υπάρχουν, μια χαρά θα μοιραστούν…

Αλλά λεφτά για μόνιμες προσλήψεις στο «ηρωικό» Δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν υπάρχουν. Τα συμπεράσματα δικά σας, εγώ δεν κάνω «αντιπολίτευση», την πραγματικότητα προσπαθώ να εξιχνιάσω (ή να ιχνηλατήσω, κατά την ορολογία των ημερών…).

Και η «Ενωμένη» Ευρώπη το βιολί της: συμβιβασμός αναζητείται, μεταξύ του δικτάτορα Όρμπαν, της σκληρής Μέρκελ, του ολίγου Μακρόν, του ψευτοτσαμπουκά Κόντε, του άβουλου Κυριάκου, του ανύπαρκτου Σάντσεθ, του ακροδεξιού Κουρτς, του αγνώστων λοιπών στοιχείων Πλένκοβιτς και των λοιπών συγγενών. Ο εκτός-εντός και επί τα αυτά Τζόνσον βρίσκεται διασωληνωμένος λόγω ανο(η)σίας. Τουτέστιν πιασ’ τ’ αυγο και κούρεφ’ το.

Απαγόρευση κίνησης λοιπόν στην παραλία μας. Παρά την αντίθετη γνώμη του Ιατρικού Συλλόγου. Μια φωτογραφία για να… θυμόμαστε και να μην χάνουμε το θάρρος μας. Κι αυτό θα περάσει, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.04.2020, αρ.φύλλου 37.088)

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1007, 1 Απριλίου 2020

"ο ενοικιαζόμενος σκύλος", από τον Παντελή Σκάγιαννη

οδός Ελ.Βενιζέλου (Ιωλκού) 30.03.2020

Πρωταπριλιά, συμπολίτες. Καλημέρα. Βεβαίως τα πράγματα δεν είναι διόλου πρωταπριλιάτικα, ένας φίλος απ’ τα πολύ παλιά μου έλεγε χθες ότι «η καμπύλη δεν τον ανησυχεί», εγώ τι να πω, κατά καιρούς έχω γίνει συνταγματολόγος, σεισμολόγος, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος, μουσικολόγος (οπωσδήποτε), καιρός είναι, λέω, να γίνω και επιδημιολόγος μιας και συγκοινωνιολόγος δεν μπορώ πια να είμαι (!) λόγω των απαγορεύσεων.

Έβλεπα την οδό Ιωλκού τις προάλλες, έρημη και μόνη, την φωτογράφισα κιόλας, και με το «κλικ» μου ήρθε στο μυαλό η ίδια φωτογραφία, από το ίδιο σημείο, διασταύρωση με Ρήγα Φεραίου, Οκτώβριος 2007, όταν στον άξονα της οδού τοποθετούσαμε τις κορύνες, προκειμένου να αποτραπεί η παράνομη στάθμευση και να διευκολυνθεί η ροή της κυκλοφορίας – 13 χρόνια, τρέχει σαν το νερό η ζωή, τρέχει και δεν την προλαβαίνουμε, «η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία», που λέει κι ο Σαββόπουλος.

Θυμάμαι επίσης τις Πρωταπριλιές που δημοσιεύτηκαν τα κυκλο-φ-οριακα, ανήμερα στα 1994, 2005, 2011, 2015 και την παραμονή (31.03) στα 2000 και 2006. Δύο από αυτά είναι «ιστορικής σημασίας». Το αρ. 115 του 1994 και το αρ. 337 του 2000.

Στο 115 στις 01.04. 1994 έγραφε                         

«Αλλες σημαντικές ειδήσεις:

εντάχθηκε με ποσόν 83 δισ. στο 2ο Πακέτο Ντελόρ η κατασκευή του άξονα Ηγουμενίτσας-Βόλου

αρχίζει στις 15 Μαϊου η κατασκευή της πρώτης γέφυρας για την ζεύξη του Μαλλιακού κόλπου, με αυτοχρηματοδότηση, από εταιρεία Σκανδιναβικών συμφερόντων

αρχίζει την Δευτέρα η κατασκευή του Περιφερειακού Δακτυλίου, στο τμήμα Γέφυρα Μπουρμπουλήθρας-Ξηριάς-οδός Λαρίσης. Ταυτόχρονα αρχίζει η κατασκευή της τρίτης  γέφυρας στην (πασίγνωστή μας)  Μπουρμπουλήθρα (αυτή η λέξη  ασκεί κάτι σαν μαγεία επάνω μου...)

ολοκληρώνεται μέσα στον Ιούνιο η παράκαμψη της Αγριάς

σήμερα το μεσημέρι, στις 12 ακριβώς, ο κ. Δήμαρχος, οι κκ Αντιδήμαρχοι και σύσσωμο το Δημοτικό  Συμβούλιο Βόλου επωχούμενοι ποδηλάτων θα εγκαινιάσουν το νέο δίκτυο ποδηλατοδρόμων στην πόλη μας. Στην διασταύρωση Ιάσονος-Ογλ θα ψαλεί αγιασμός και ακολούθως θα δημιουργηθεί πομπή που θα περιτρέξει (πάντα  με  ποδήλατα) τις οδούς: Ογλ, Κουμουνδούρου, Ρ.Φερραίου, Μαγνήτων, Καραϊσκάκη, Κανάρη, Μεταμορφώσεως, 54ου Συντάγματος ΕΛΑΣ, Μικρασιατών, Αριστοτέλους, Αρ.Ζάχου, Γ.Δήμου, Δ.Φιλιππίδη. Καλούνται και παρακαλούνται οι κάτοικοι αυτών των οδών αλλά και οι υπόλοιποι πολίτες να συμμετάσχουν στην σεμνή αυτή πανηγυρική εκδήλωση

έχουν παραγγελθεί και αναμένονται να έλθουν στον Βόλο εντός των ημερών 18 ειδικοί γερανοί για την αποκομιδή των παρανόμως σταθμευμένων αυτοκινήτων στις οδούς της πόλης. Τα οχήματα θα μεταφέρονται σε ειδικό χώρο, που παραχωρεί προς τούτο το Λιμενικό Ταμείο Βόλου, από τον οποίο οι ιδιοκτήτες τους θα μπορούν να  τα παραλαμβάνουν τις εργάσιμες μέρες και ώρες καταβάλλοντας ως πρόστιμο το 1/15 της αξίας τους. Τα έσοδα θα διατεθούν από τον Δήμο Βόλου για την κατασκευή υπογείου parking στην οδό Αργοναυτών»

26 χρόνια μετά τι από αυτά τα «πρωταπριλιάτικα» του 1994 έχει υλοποιηθεί; Αλλά ξέχασα: όλα αυτά είναι παγκόσμια προϊστορία, ο Βόλος άρχισε να υπάρχει το 2014, δεν είν’ έτσι;

Στο 337 στις 31.03.2000, μία παράγραφος ήταν αφιερωμένη στο επί μήνες «υπό επισκευήν» Κλειστό Κολυμβητήριο και έγραφε «Το δεύτερο σημαντικότερο είναι τα εγκαίνια του Κλειστού Κολυμβητηρίου Βόλου, Σάββατο ώρα 12 το μεσημέρι, από τον Υφυπουργό Αθλητισμού κ.Φούρα, παρουσία όλων των Δημάρχων Βόλου μέχρι τρίτης γενεάς, όλων των κολυμβητών, παλαιών και νέων, και πλήθους κόσμου. Είσοδος ελεύθερη επίσης.» Η παράγραφος αυτή δεν δημοσιεύτηκε, διότι θεωρήθηκε ότι μπορούσε να προκαλέσει κοινωνική αναστάτωση, δημιουργήθηκε ολόκληρο θέμα, το οποίο έληξε με … δείπνο συμφιλίωσης στο τέλος Μαΐου. Το κολυμβητήριο επισκευάστηκε πολύ αργότερα.

Σήμερα … μου τέλειωσαν τα ψέματα. Η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε φαντασία.

Εύχομαι να παραμείνουμε υγιείς σωματικά, πνευματικά και ψυχικά, είναι πολύ σημαντικό. Καλόν μήνα, γεια σας.

Μια φωτογραφία κι ένα σκίτσο σήμερα. Η έρημη οδός Ελ.Βενιζέλου (Ιωλκού) και ο ενοικιαζόμενος σκύλος, από τον Καθηγητή Σκάγιαννη.
(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.04.2020, αρ.φύλλου 37.082)