κυκλο-φ-οριακα 1201, 3 Ιουλίου 2024

 

«… Ο Ιούλιος με φωτεινό πουκάμισο και ο Αύγουστος ο πέτρινος…», το καλοκαίρι του Ελύτη, κι όχι μόνο στους «Ναούς στο σχήμα τ’ ουρανού», ούτε μόνο στο «Άξιον Εστί», αλλά σε ολόκληρο το έργο του το καλοκαιρινό φως της απανταχού Ελλάδας κυριαρχεί, καταυγάζει τα πάντα. Να το χαιρόμαστε, να το απολαμβάνουμε αυτό το φως, να μην το γρουσουζεύουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και, κυρίως, να μην το μουτζουρώνουμε, να μην το θολώνουμε με τις διάφορες «χρήσιμες» εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου.

Να μην το γρουσουζεύουμε, λέω, διότι ακριβώς πριν τρεις ημέρες, στην όχι και τόσο μακρινή Ελβετία, μετά από διαρκείς βροχές συνέβη σοβαρή κατολίσθηση και κόπηκε ο δρόμος πρόσβασης προς ένα χωριό στο οποίο παρεπιδημούσε για ένα διεθνές μεταπτυχιακό στην παιδο-ψυχιατρική η κόρη μου, και ενώ το πρόγραμμα είχε τελειώσει τα παιδιά ήταν αδύνατον να φτάσουν στο αεροδρόμιο για να πετάξουν στις πατρίδες τους.

Αυτά για το φως. Για την θάλασσα όλα καλά, 12 γαλάζιες σημαίες πήρε φέτος ο Δήμος Βόλου, αν δεν απατώμαι κανένας άλλος Δήμος της χερσαίας Μαγνησίας δεν πήρε (δεν ζήτησε να πάρει, για την ακρίβεια) γαλάζιες σημαίες. 15 πήρε η Σκιάθος και 2 η Σκόπελος. Όλες οι μοναδικής ομορφιάς παραλίες του Ανατολικού Πηλίου στο Αιγαίο δεν έχουν σημαία, αυτό κάτι σημαίνει. Έχουν, όμως, οι περισσότερες, ευτυχώς, ναυαγοσώστη, διότι το Αιγαίο όταν έχει τα νεύρα του δεν αστειεύεται. Η στήλη, όπως κάθε χρόνο, θα κάνει κι αυτή τις διακοπές της (ένας φίλος λέει ότι διακοπές κάνουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι δεν είναι εργαζόμενοι…) και ίσως να υπάρξει κάποια αρρυθμία, μη προς κακοφανισμόν σας, από Σεπτέμβρη θα επανέλθουμε σε πλήρεις ρυθμούς.

Τις προάλλες περπατήσαμε για μία ακόμη φορά από το Πνευματικό Κέντρο, Γαζή-Κ.Καρτάλη μέχρι την οδό Φιλίππου Ιωάννου. Από το πεζοδρόμιο, που μου έλεγε κι η μανούλα μου. Από το πεζοδρόμιο, μια τραγική κατάσταση, μια περιπέτεια. Με εξαίρεση τρία-τέσσερα καινούργια σχετικά, καλοφτιαγμένα τμήματα, όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, φωτογραφίες υπάρχουν, αν δεν πιστεύετε μια βόλτα θα σας πείσει. Και φυσικά η οδός Γαζή δεν είναι η μόνη. Άθλια είναι όλα τα πεζοδρόμια της πόλης, εκτός από τα κεντρικά, τα οποία κατασκευάζει και επισκευάζει με δικά του κονδύλια ο οικείος Δήμος. Και προβλέπει ο Κτιριοδομικός Κανονισμός (Απόφαση ΥΠΕΝ/ΔΑΟΚΑ/66006/2360, ΦΕΚ Β’ 3985/22-06-2023) που επικαιροποιεί τον παλαιότερο από το ΦΕΚ Δ’ 59/03-02-1989 στο άρθρο 23, παρ. 2.4 ότι «Η κατασκευή, ανακατασκευή ή επισκευή των πεζοδρομίων, μπορεί να γίνεται από τον οικείο Ο.Τ.Α. σε βάρος και για λογαριασμό είτε των ιδιοκτητών των παρόδιων ακινήτων είτε φορέων εκτέλεσης έργων εφόσον αυτά δεν έχουν κατασκευασθεί ή επισκευασθεί ακόμα ή δεν έχουν τηρηθεί οι προδιαγραφές που ισχύουν για την κατασκευή ή επισκευή τους.» Αυτό είναι ένα επίσης σοβαρό θέμα άνισης μεταχείρισης μεταξύ των πολιτών, έχω ξαναγράψει γι’ αυτό, τυχαίο παράδειγμα Δημητριάδος-Γαμβέτα. Διότι ο ίδιος Κτιριοδομικός Κανονισμός σαφέστατα στην παράγραφο 2.1 του ίδιου άρθρου 23 προβλέπει ότι «Υπόχρεοι για την κατασκευή, και συντήρηση των πεζοδρομίων και των τεχνικών έργων που τα αποτελούν (κράσπεδα, ρείθρα, υπόστρωμα και επίστρωση ή επικάλυψη) είναι οι ιδιοκτήτες των παρόδιων ακινήτων μπροστά στα οποία βρίσκονται.» Είναι σαφές αυτό; Υπεύθυνοι για τα χάλια των πεζοδρομίων, κατά τον Νόμο, είμαστε εμείς, συμπολίτες, όσο κι αν πιθανώς σας ακούγεται τρελό κάτι τέτοιο. Είμαστε εμείς, οι παρόδιοι ιδιοκτήτες, που δεν φροντίζουμε για την καλή λειτουργία των πεζοδρομίων που βρίσκονται μπροστά στο σπίτι μας – εσείς προσωπικά, φυσικά, εξαιρείσθε...

Ναι (έτοιμη την έχετε την δικαιολογία, το ξέρω…) αλλά υπάρχουν τα κλειστά σπίτια, τα άχτιστα οικόπεδα. Βεβαίως. Γι’ αυτό ο καλός Κτιριοδομικός Κανονισμός (ένας καλός, γενικά, Νόμος, αποδεκτός από τους Μηχανικούς) προβλέπει την παράγραφο 2.4 που σας έγραψα παραπάνω και πρώτη-πρώτη. Δεν υπάρχει ακίνητο μέσα στην πόλη που δεν έχει ιδιοκτήτη. Πάρα πολύ απλά, λοιπόν, ο Δήμος μπορεί να φτιάξει το πεζοδρόμιο και να στείλει μέσω Εφορίας τον λογαριασμό στον ιδιοκτήτη. Αντί γι’ αυτό ο Δήμος επιλέγει να κάνει έργο βιτρίνας στο κέντρο της πόλης, φυσικά χωρίς να χρεώνει τους παρόδιους ιδιοκτήτες καταστημάτων και κατοικιών π.χ. στην οδό Δημητριάδος και απαιτεί από τους πολίτες της γωνιακής πολυκατοικίας που έχουν την ατυχία να έχουν είσοδο π.χ. από την οδό Γαμβέτα μόνοι τους να φτιάξουν το «δικό τους» πεζοδρόμιο. Θεωρώ ότι αυτό είναι καθαρή αδικία, για την οποία, φυσικά, ουδείς ενδιαφέρεται, ούτε οι ίδιοι οι αδικημένοι πολίτες, οι οποίοι τα αγνοούν όλα αυτά και απλώς βρίζουν δεξιά κι αριστερά ελληνικώς και αδιακρίτως τους ανευθυνοϋπεύθυνους. Και, κλείνοντας, θεωρώ επίσης ότι είναι υποχρέωση του Δήμου να συντηρεί όλα τα πεζοδρόμια της πόλης χρεώνοντας αντίστοιχα τους παρανομούντες παρόδιους ιδιοκτήτες. Για να μπορούμε όλοι άπαντες, συμπεριλαμβανομένων των εμποδιζόμενων ατόμων και των Ατόμων με Αναπηρία, να περπατάμε σε ασφαλή πεζοδρόμια. Αμήν.

Έτσι κι όχι αλλιώς έχουν τα πράγματα, συμπολίτες και συμπολίτισσες. Είναι κι άλλα που θέλω να σας πω, την άλλη φορά. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Βασίλη Κοντορίζου και σ’ ολόκληρη την Πορταριά. Συνέπεσε ο θάνατος με το γαστρονομικό φεστιβάλ και ελπίζω να τον μνημόνευσαν οι σύγχρονοι αναλόγως. Σας αγαπώ μετ’ επιτάσεως, γεια σας.

Στην φωτογραφία οι παραλίες του Αιγαίου μας περιμένουνε.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 03.07.2024, αρ.φύλλου 4203)