κυκλο-φ-οριακα 1021, 22 Ιουλίου 2020

ο νέος κυματοθραύστης στο λιμάνι του Αη Γιάννη

Ήταν ένα τραγούδι του 1974 με μουσική Βασίλη Δημητρίου, στίχους Κώστα Μουρσελά και εκτελεστή τον Γιάννη Καλατζή, που έλεγε «Σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω / δεν μου κάνει, μαμά, επιστρέφεται πίσω». Το τραγουδούσαμε τότε, μαζί με όλα τα αντιδικτατορικά της εποχής (σαν τώρα η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ακόμη ένα ατιμώρητο έγκλημα…), και είχαμε βαθιά μέσα μας την βεβαιότητα ότι θα καταφέρναμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. 46 χρόνια μετά, ο κόσμος έχει αλλάξει. Έγινε χειρότερος.

Φταίμε εμείς; Φταίει η Δημοκρατία; Φταίει το internet; Φταίει ο Μαμωνάς; Φταίει ο κακός μας ο καιρός;

Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει, ίσως και όλα τα παραπάνω μαζί και ταυτοχρόνως – πάντως ο κόσμος μας γίνεται κάθε μέρα και χειρότερος, πιο καταστροφικός, πιο ανασφαλής, πιο ανελεύθερος (security is more important than liberty) – και φυσικά παίζει τον ρόλο της και η πανδημία του κορωνοϊού σ’ αυτό. Η πανδημία είναι η αφορμή, οι αιτίες είναι αλλού, είναι λίγο ως πολύ αυτές που επί 24ώρου βάσεως (24/7 κατά την τρέχουσα αμερικάνικη ορολογία…) μετ’ εμβριθείας αναλύονται στα απανταχού ελληνικά καφενεία. Χωρίς να βγαίνει ποτέ ένα συμπέρασμα.

Διότι πώς μπορεί να επιλεγεί ο καλύτερος δήμαρχος της Ελλάδας; Με πολυκριτηριακή ανάλυση; Με έρευνα δηλωμένων προτιμήσεων; Με άλλα δημοσκοπικά στατιστικά εργαλεία; Τρίχες κατσαρές! Με απλή απόφαση τύπου καφενείου, ενός οργάνου του οποίου η σύνθεση δεν μας είναι γνωστή, παρά μόνο η κεφαλή, ο ένας και μοναδικός πρόεδρος. Όσο για τους επίσημους καλεσμένους, που θα κάνουν και την βράβευση, οι ίδιοι, λίγο ως πολύ, μας είχαν πει ότι ήταν καλεσμένοι και τον Σεπτέμβριο 2017 σε ανάλογη εορτή, αλλά δεν ήρθαν! Πλην του Αρχιεπισκόπου Κατάρρων (αυτή τη γραφή δεν ξέρω πού την βρήκαν, πρόκειται απλώς για το πάμπλουτο Αραβικό Εμιράτο Κατάρ και τον ορθόδοξο Αρχιεπίσκοπό του), με τον οποίο ο πρόεδρος διατηρεί εδώ και χρόνια φιλικές σχέσεις. Τελικώς βεβαίως ούτε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήρθε ούτε ο τσεκουράτος υπουργός αγροτικής ανάπτυξης, και βράβευση δεν έγινε. Δεν ξέρω ποιο είναι μεγαλύτερο ρεζίλι, το ότι δεν έγινε ή το ότι θα γινόταν αυτή η βράβευση. Αυτά, και ποιο είναι το συμπέρασμα ή το ηθικό δίδαγμα; Εσείς ξέρετε.

Πάντως από τις ειδήσεις των καναλιών κι από τις άπειρες «ενημερωτικές» ιστοσελίδες ο Βόλος δεν λείπει. Και κατά κανόνα όχι για κάτι καλό. Βολιώτης ο «ψευτογιατρός», βολιώτικη η «βράβευση», βολιώτικο το νερό των Σταγιατών και των καλλιτεχνών, βολιώτικο το εργοστάσιο παραγωγής SRF, βολιώτικη η καταστροφή μιας περιοχής ήπιας κυκλοφορίας, Βολιώτης ο δήμαρχος-εκπρόσωπος τύπου ποδοσφαιρικής ομάδας, Βολιώτης ο Βασίλης Μάγγος, που χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία μετά την διαδήλωση ενάντια στην καύση σκουπιδιών και πέθανε έναν μήνα αργότερα (14.06-14.07.2020), μιλάμε για πανελλήνιες διακρίσεις κατά συρροήν.

Περί της δυσκολίας στις κινήσεις από τον Βόλο προς τα παράλια του Παγασητικού τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα γράφαμε την προηγούμενη φορά, έχουμε γράψει και παλαιότερα. Μια περασμένη Κυριακή αιφνιδίως εμφανίστηκαν μέσα στην Αγριά κορύνες στον άξονα της οδού, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η εκατέρωθεν στάθμευση και να μην εμποδίζεται η ροή της κυκλοφορίας. Αμ πώς!, που θα ‘λεγε και ο Θύμιος του Κώστα Χατζηχρήστου. Κάτι συγκράτησαν οι πάσης φύσεως αρμόδιοι περί την κυκλοφορία από την οκταετή (2007-2014) πολύ καλή λειτουργία των κορυνών στους άξονες των αρτηριών του Βόλου. Θα δούμε τι θα γίνει στις επόμενες Κυριακές του καλοκαιριού.

Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου η τουριστική ζωή επανέρχεται πολύ-πολύ αργά, η απουσία αλλοδαπών τουριστών είναι πασιφανής, τα ελληνικά Σαββατοκύριακα διασώζουν κάπως την κατάσταση – μόνη ελπίδα ο Αύγουστος. Ο Αύγουστος, που ελούζονταν στην αστροφεγγιά, κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά, κατά πως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Όμως η επισκευή του λιμανιού προχωρεί, ελπίζουμε σε ένα έργο σωστό, ανθεκτικό στις φουρτούνες του Αιγαίου.

Εύχομαι σε όλους μας υγεία και μακροημέρευση, μακριά από «τοξικούς» ανθρώπους. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο νέος κυματοθραύστης στο λιμάνι του Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 22.07.2020, αρ.φύλλου 37.175)

κυκλο-φ-οριακα 1020, 8 Ιουλίου 2020

το πεζοδρόμιο του Αη Γιάννη

Μια υπέροχη πανσέληνο μας χάρισε το Αιγαίο την περασμένη Κυριακή, καλημέρα συμπολίτες! Τα πράγματα στον τουρισμό δεν φαίνεται, δυστυχώς, να πηγαίνουν πολύ καλά, ο κορωνοϊός CoViD-19 από την άλλη μεριά φαίνεται ότι καλά κρατεί ανά την υφήλιο (υφήλιος = υπό τον ήλιον, ο ήλιος παίρνει δασεία και το «π» γίνεται «φ», πόσο πιο σημαντικό είναι να μαθαίνουν τα παιδιά της Ελλάδας ζωντανά ελληνικά από τα νεκρά λατινικά, που πεισματικά επανέφερε η κα. Κεραμιδαρέως, στην πρόσφατη 459^η μεταρρύθμιση της μεταρρυθμισμένης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης…). Κορωνοϊός, λοιπόν, και οι καμπάνιες καλά κρατούν επίσης, λεφτά υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, όπου να ‘ναι θα ‘ρθει κι ένα 5^ο μνημόνιο, θα πνιγούμε στο χρήμα.

Είναι πολλοί οι πεινασμένοι αυτού του τόπου, συμπολίτες. Ο ένας (θαλασσο)δανείζεται από τέσσερις (4) Τράπεζες για να κάνει την μεγάλη επένδυση στο Ελληνικό, ο άλλος δανείζεται από λιβανέζους για να πάρει τηλεοπτική συχνότητα, οι «ενημερωτικές ιστοσελίδες», που ξεφυτρώνουν κάθε μέρα, έχουν καρμπόν διαφημίσεις για τηλεφωνικά ραντεβού και θεραπείες αντιγήρανσης και καρμπόν μικροπολιτικές «αναλύσεις» αλλά χρειάζονται λεφτά για να γράψουν «μένουμε ασφαλείς», τα ψευτο-δέντρα στις ζαρντινιέρες κοστίζουν 350 € έκαστον και τα χρώματα εδάφους (κόκκινο, κίτρινο, πράσινο) βάφονται από συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και συγκεκριμένες ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση, λέμε) αναλαμβάνουν με 130.000 € εκστρατείες αντιμετώπισης των κοινωνικών αντιδράσεων για την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων (επί αυτού θα μου επιτρέψετε να περιμένω με αγωνία την συνάντηση του Δημάρχου Νοτίου Πηλίου με την Κυρία Πρόεδρο μιας από αυτές τις ΜΚΟ, που τυγχάνει αδελφή του Πρωθυπουργού – απλή σύμπτωση …).

Η αιολική ενέργεια, η καινούργια ψύχωση των ελληνικών επενδυτικών κύκλων, που μάλλον εξάντλησαν τις δυνατότητες των φωτοβολταϊκών πάρκων και βρήκαν καινούργιες κερδοφόρες περιπέτειες στον τομέα της ενέργειας. Μεγάλο θέμα, τεράστιο, για μία ακόμη φορά η ελληνική κοινωνία διχάζεται χωρίς να έχει την απαιτούμενη πλήρη πληροφόρηση. Για παράδειγμα, σε μια διαδικτυακή συζήτηση έθεσα χωρίς να πάρω απάντηση δύο απλά όσο και αφελή ερωτήματα: α) τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, το νερό των ποταμών, είναι ΑΠΕ; (Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργειας) β) πόσες (αριθμός) ανεμογεννήτριες χρειάζονται για να αντικατασταθεί πλήρως η σημερινή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τον λιγνίτη; Επίσης διάβασα ένα υποτίθεται σχετικό περισπούδαστο άρθρο του ομότιμου καθηγητή του Μετσοβίου κ. Θεοδόση Τάσιου, που δυστυχώς δεν έλεγε τίποτε εκτός από το ότι 70% της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνεται στην Ελλάδα εισάγεται από άλλες χώρες! Δικαιολογεί αυτό το νούμερο την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε όλα τα ελληνικά βουνά, νησιά, στεριά και θάλασσα αλά Δανία; Ο θείος Κώστας, ο θείος Κώστας ξέρει! Όπως ήξερε και τότε, με την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ, αν θυμάστε…

Στην Αθήνα ο μεγάλος περίπατος όσο πάει και μεγαλώνει. Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου ο περίπατος όσο πάει και μικραίνει. Για την ακρίβεια στενεύει. Στο πεζοδρόμιο προς την θάλασσα εγκαταστάθηκαν πριν δυο χρόνια τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες. Ήταν η αρχή των σημείων. Φέτος, βοηθούντος δήθεν και του κορωνοϊού, ξεφύτρωσαν (για την ακρίβεια, πακτώθηκαν) ακόμη δύο συστάδες και αναμένεται συνέχεια. Στένεψε λοιπόν αυτό το πεζοδρόμιο που δεν έχει κιγκλίδωμα προς την άμμο, η οποία βρίσκεται τουλάχιστον 3 μέτρα χαμηλότερα. Στένεψε, ποιος σκάει; Έχει κι εκείνες τις κίτρινες πλάκες με τις αυλακώσεις, «οδηγός όδευσης τυφλών» τον γράφουν τα βιβλία, τώρα δεν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν οι τυφλοί, ποιος σκάει;

Κανένας δεν σκάει φυσικά. Ούτε και στον αρμόδιο Δήμο Ζαγοράς-Μουρεσίου, ο οποίος εξέδωσε κανονική άδεια, καθώς με ενημέρωσαν, σκάει, προφανώς, κανείς. Όλα ωραία και στο βάθος θάλασσα.

Κυριακή πρωί το οδικό ταξίδι για τη θάλασσα του Παγασητικού γίνεται με μεγάλη δυσκολία. Κι αυτό δεν μπορεί να βελτιωθεί όσο η κυκλοφορία γίνεται εφ’ ενός ζυγού, όσο δεν υπάρχει ένας σοβαρός δρόμος παράκαμψης της Αγριάς και των Λεχωνίων. Ας το πάρουν όλοι χαμπάρι κι απλώς ας αποφύγουν να ξεκινούν από τον Βόλο όλοι μαζί «κατά τις 10». Τίποτε άλλο.

Αυτά για τώρα, γεια σας. Στην φωτογραφία το πεζοδρόμιο του Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.07.2020, αρ.φύλλου 37.162)

κυκλο-φ-οριακα 1019, 1 Ιουλίου 2020

το μουσείο Θεόφιλου έξω από την Μυτιλήνη

Καλημέρα και Καλόν Μήνα συμπολίτες! Με ανοιχτά όλα τα αεροδρόμια και τα οδικά και τα θαλάσσια σύνορα η Ελλάδα περιμένει τους τουρίστες χωρίς κορωνοϊό να δώσουν ανάσα στην βαρέως πληττόμενη οικονομία της – μακάρι να πάνε όλα καλά.

Στην Λέσβο πέρασε την περασμένη εβδομάδα η στήλη, μαζί με την γιατρό κόρη, που κάνει το αγροτικό της σε ένα υπέργηρο χωριό ονόματι Κλειώ, στα βορειο-ανατολικά του νησιού. Όμορφο νησί η Λέσβος, όμορφη η πρωτεύουσα Μυτιλήνη με τα δεκάδες αρχοντικά σπίτια σε λειτουργία – μάρτυρες ενός πλούσιου παρελθόντος, ύστερα Μήθυμνα (Μόλυβος), Πέτρα, Αγιάσος, Ερεσός, Σίγρι, ωραίοι τόποι, ο καθένας με τα χαρακτηριστικά του, όλοι με την αγωνία ενός «χαμένου» καλοκαιριού. Το χωριό Μόρια με το μεγάλο στρατόπεδο των μεταναστών στον ελαιώνα, ταχύπλοα σκάφη του Λιμενικού και της Frontex σε όλα τα λιμάνια «θέλουμε πίσω τα νησιά μας, θέλουμε πίσω τη ζωή μας!!!» γράφει ένα πανώ στην είσοδο του νεοκλασικού κτηρίου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Κι ένας ταξιτζής μας είπε ότι οι πρόσφυγες και τα κονδύλια που διατέθηκαν γι’ αυτούς κράτησαν και κρατούν ζωντανή την οικονομία της Λέσβου στα χρόνια της οικονομικής κρίσης.

Ταξιδέψαμε αεροπορικώς από Αθήνα. Μάσκα άπαντες με την είσοδο στον αεροσταθμό, ανακοινώσεις απ’ τα μεγάφωνα, αποστάσεις, αποκλεισμένες καρέκλες, σημάδια στο πάτωμα, ακόμη και στη φυσούνα για την είσοδο στο αεροσκάφος κι ύστερα όλες οι θέσεις καλυμμένες, 150 επιβάτες στις γνωστές σειρές ανά τρεις (παράθυρο, κέντρο, διάδρομος), με τους αγκώνες σε επαφή! Όπως κατάλαβα, έξω από τα αεροπλάνα αλωνίζει ο κορωνοϊός, μέσα στα αεροπλάνα δεν μπαίνει, ίσως να φοβάται το ύψος, ίσως, πάλι, να φοβάται το τραστ των αεροπορικών εταιρειών…

Επιστρέψαμε στην Αθήνα του μεγάλου περιπάτου. Σάββατο πρωί κατεβήκαμε την οδό Βασιλίσσης Όλγας, περπατώντας μια χαρά στο φαρδύ πεζοδρόμιο όπου είχε και ωραία σκιά, σε αντίθεση με την κόκκινη λωρίδα στον άξονα του δρόμου, που ψηνόταν από τον ήλιο. Είδαμε και τις 570 ζαρντινιέρες στην οδό Πανεπιστημίου, που ορίζουν και «ασφαλίζουν» τον κίτρινο ποδηλατόδρομο. Και ερωτώ, αγαπητοί μου συμπολίτες: τι διαφορά έχουν αυτές οι πανάκριβες ζαρντινιέρες, ύψους 0,50 μ., από τα κράσπεδα των ποδηλατοδρόμων στον Βόλο, ύψους 0,25-0,30 μ. στο θέμα της οδικής ασφάλειας; Αν ήταν «επικίνδυνοι» λόγω αυτών των «οχυρωματικών έργων» οι ποδηλατόδρομοι του Βόλου, δεν πρέπει να είναι αναλόγως επικίνδυνος ο ποδηλατόδρομος της Πανεπιστημίου; Αν πέσει ένας ποδηλάτης πάνω στην ακλόνητη ζαρντινιέρα δεν θα σκοτωθεί; Μόνο στα κράσπεδα του Βόλου θα συνέβαινε αυτό; Αν πέσει από την άλλη πλευρά ένα Ι.Χ. πάνω στη ζαρντινιέρα δεν θα πάθει ζημιά, μόνο στα κράσπεδα του Βόλου θα συνέβαινε αυτό; Τι λέει επ’ αυτού ο και πανευρωπαϊκός έξπερτ σε θέματα οδικής ασφάλειας κύριος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο οποίος για την επικινδυνότητά τους παρέπεμψε σε δίκη τους ποδηλατοδρόμους του Βόλου; Δυστυχώς, δεν περιμένω απάντηση…

Αφήστε πια σε τι κατάσταση θα είναι τα φυτά στις απανταχού ζαρντινιέρες σε κανα-δυο μήνες…

Οργή και αγανάκτηση για τον «ψευτογιατρό», τον «κομπογιαννίτη», τον μέχρι και «dr.χάρο» (!!) αποκληθέντα συμπολίτη (;) απατεώνα. Αλλά ας μου επιτρέψουν οι αφελείς ή ανενημέρωτοι φίλοι δημοσιογράφοι να τους πληροφορήσω ότι τούτη την ώρα που μιλάμε διακινούνται εκατοντάδες κιλά λάδι κάνναβης, όλων των ειδών τα βότανα Πηλίου και όλων των βουνών της πατρίδας μας, πολλά κουτιά με χαπάκια γαΊδουράγκαθου από τα φαρμακεία για την θεραπεία ή την ανακούφιση καρκινοπαθών. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από «εναλλακτικές» διατροφές, τροφές και συμπληρώματα, πάμπολλα σκευάσματα, ημι-νόμιμα και ημι-παράνομα, αλλάζουν χέρια με αντάλλαγμα χρήματα, μια οικονομία ολόκληρη κινείται γύρω από την απελπισία των ανθρώπων, και των συγγενών τους, που διαγνώστηκαν με κάποια μορφή καρκίνου, πέρα ή δίπλα από τις επίσημες ιατρικές μεθόδους. Και είναι, κατ’ αναλογίαν, πολλά τα άτομα, «ψευτο-» ή και όχι, που ασχολούνται και κερδίζουν από αυτό Ας μην «πέφτουν απ’ τα σύννεφα» λοιπόν οι φίλοι, κι απλώς ας προσπαθούν πάντα να είναι μέσα στην κοινωνία.

Όμως ο χώρο-χρόνος μας τελείωσε. Γεια σας.

Στη φωτογραφία το Δημοτικό Μουσείο έξω από την Μυτιλήνη για το έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου (Χατζημιχάλη) 1873-1934.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.07.2020, αρ.φύλλου 37.156)