κυκλο-φ-οριακα 1019, 1 Ιουλίου 2020

το μουσείο Θεόφιλου έξω από την Μυτιλήνη

Καλημέρα και Καλόν Μήνα συμπολίτες! Με ανοιχτά όλα τα αεροδρόμια και τα οδικά και τα θαλάσσια σύνορα η Ελλάδα περιμένει τους τουρίστες χωρίς κορωνοϊό να δώσουν ανάσα στην βαρέως πληττόμενη οικονομία της – μακάρι να πάνε όλα καλά.

Στην Λέσβο πέρασε την περασμένη εβδομάδα η στήλη, μαζί με την γιατρό κόρη, που κάνει το αγροτικό της σε ένα υπέργηρο χωριό ονόματι Κλειώ, στα βορειο-ανατολικά του νησιού. Όμορφο νησί η Λέσβος, όμορφη η πρωτεύουσα Μυτιλήνη με τα δεκάδες αρχοντικά σπίτια σε λειτουργία – μάρτυρες ενός πλούσιου παρελθόντος, ύστερα Μήθυμνα (Μόλυβος), Πέτρα, Αγιάσος, Ερεσός, Σίγρι, ωραίοι τόποι, ο καθένας με τα χαρακτηριστικά του, όλοι με την αγωνία ενός «χαμένου» καλοκαιριού. Το χωριό Μόρια με το μεγάλο στρατόπεδο των μεταναστών στον ελαιώνα, ταχύπλοα σκάφη του Λιμενικού και της Frontex σε όλα τα λιμάνια «θέλουμε πίσω τα νησιά μας, θέλουμε πίσω τη ζωή μας!!!» γράφει ένα πανώ στην είσοδο του νεοκλασικού κτηρίου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Κι ένας ταξιτζής μας είπε ότι οι πρόσφυγες και τα κονδύλια που διατέθηκαν γι’ αυτούς κράτησαν και κρατούν ζωντανή την οικονομία της Λέσβου στα χρόνια της οικονομικής κρίσης.

Ταξιδέψαμε αεροπορικώς από Αθήνα. Μάσκα άπαντες με την είσοδο στον αεροσταθμό, ανακοινώσεις απ’ τα μεγάφωνα, αποστάσεις, αποκλεισμένες καρέκλες, σημάδια στο πάτωμα, ακόμη και στη φυσούνα για την είσοδο στο αεροσκάφος κι ύστερα όλες οι θέσεις καλυμμένες, 150 επιβάτες στις γνωστές σειρές ανά τρεις (παράθυρο, κέντρο, διάδρομος), με τους αγκώνες σε επαφή! Όπως κατάλαβα, έξω από τα αεροπλάνα αλωνίζει ο κορωνοϊός, μέσα στα αεροπλάνα δεν μπαίνει, ίσως να φοβάται το ύψος, ίσως, πάλι, να φοβάται το τραστ των αεροπορικών εταιρειών…

Επιστρέψαμε στην Αθήνα του μεγάλου περιπάτου. Σάββατο πρωί κατεβήκαμε την οδό Βασιλίσσης Όλγας, περπατώντας μια χαρά στο φαρδύ πεζοδρόμιο όπου είχε και ωραία σκιά, σε αντίθεση με την κόκκινη λωρίδα στον άξονα του δρόμου, που ψηνόταν από τον ήλιο. Είδαμε και τις 570 ζαρντινιέρες στην οδό Πανεπιστημίου, που ορίζουν και «ασφαλίζουν» τον κίτρινο ποδηλατόδρομο. Και ερωτώ, αγαπητοί μου συμπολίτες: τι διαφορά έχουν αυτές οι πανάκριβες ζαρντινιέρες, ύψους 0,50 μ., από τα κράσπεδα των ποδηλατοδρόμων στον Βόλο, ύψους 0,25-0,30 μ. στο θέμα της οδικής ασφάλειας; Αν ήταν «επικίνδυνοι» λόγω αυτών των «οχυρωματικών έργων» οι ποδηλατόδρομοι του Βόλου, δεν πρέπει να είναι αναλόγως επικίνδυνος ο ποδηλατόδρομος της Πανεπιστημίου; Αν πέσει ένας ποδηλάτης πάνω στην ακλόνητη ζαρντινιέρα δεν θα σκοτωθεί; Μόνο στα κράσπεδα του Βόλου θα συνέβαινε αυτό; Αν πέσει από την άλλη πλευρά ένα Ι.Χ. πάνω στη ζαρντινιέρα δεν θα πάθει ζημιά, μόνο στα κράσπεδα του Βόλου θα συνέβαινε αυτό; Τι λέει επ’ αυτού ο και πανευρωπαϊκός έξπερτ σε θέματα οδικής ασφάλειας κύριος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο οποίος για την επικινδυνότητά τους παρέπεμψε σε δίκη τους ποδηλατοδρόμους του Βόλου; Δυστυχώς, δεν περιμένω απάντηση…

Αφήστε πια σε τι κατάσταση θα είναι τα φυτά στις απανταχού ζαρντινιέρες σε κανα-δυο μήνες…

Οργή και αγανάκτηση για τον «ψευτογιατρό», τον «κομπογιαννίτη», τον μέχρι και «dr.χάρο» (!!) αποκληθέντα συμπολίτη (;) απατεώνα. Αλλά ας μου επιτρέψουν οι αφελείς ή ανενημέρωτοι φίλοι δημοσιογράφοι να τους πληροφορήσω ότι τούτη την ώρα που μιλάμε διακινούνται εκατοντάδες κιλά λάδι κάνναβης, όλων των ειδών τα βότανα Πηλίου και όλων των βουνών της πατρίδας μας, πολλά κουτιά με χαπάκια γαΊδουράγκαθου από τα φαρμακεία για την θεραπεία ή την ανακούφιση καρκινοπαθών. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από «εναλλακτικές» διατροφές, τροφές και συμπληρώματα, πάμπολλα σκευάσματα, ημι-νόμιμα και ημι-παράνομα, αλλάζουν χέρια με αντάλλαγμα χρήματα, μια οικονομία ολόκληρη κινείται γύρω από την απελπισία των ανθρώπων, και των συγγενών τους, που διαγνώστηκαν με κάποια μορφή καρκίνου, πέρα ή δίπλα από τις επίσημες ιατρικές μεθόδους. Και είναι, κατ’ αναλογίαν, πολλά τα άτομα, «ψευτο-» ή και όχι, που ασχολούνται και κερδίζουν από αυτό Ας μην «πέφτουν απ’ τα σύννεφα» λοιπόν οι φίλοι, κι απλώς ας προσπαθούν πάντα να είναι μέσα στην κοινωνία.

Όμως ο χώρο-χρόνος μας τελείωσε. Γεια σας.

Στη φωτογραφία το Δημοτικό Μουσείο έξω από την Μυτιλήνη για το έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου (Χατζημιχάλη) 1873-1934.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.07.2020, αρ.φύλλου 37.156)