κυκλο-φ-οριακα 1002, 26 Φεβρουαρίου 2020

Καλημέρα, για χιλιοστή δεύτερη (1002η) φορά. Μας πήρε πχια ο κατήφορος. Αυτό το «πχια», που ένας κατά τα άλλα έξυπνος διαφημιστής κοτσάρισε «για πλάκα» σε μια διαφήμιση για μαγιονέζες κλπ., να μου θυμηθείτε ότι θα ‘ρθει καιρός που θα προβληματίζει τους νέο-έλληνες, ίσως και τους λεξικογράφους – είμαστε, πια, ένας λαός που πιστεύει απολύτως ό,τι του λέει ή, πολύ περισσότερο, του γράφει η τηλεόραση, είτε στις διαφημίσεις, είτε στις ταινίες που «τρέχουν» κάτω από τα πρόσωπα, είτε στους υπότιτλους των αμερικάνικων κινηματογραφικών σκουπιδιών, που κατά κανόνα προβάλλονται «σε Α’ τηλεοπτική μετάδοση», πιθανώς και παγκοσμίως, λέμε εμείς…

Μιλώντας για κινηματογράφο είδα πρόσφατα δύο έργα στην μεγάλη οθόνη: την ελληνική «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή, που αναφέρεται στη ζωή της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (1893-1972), και τα νοτιοκορεάτικα «Παράσιτα» του Μπονγκ-Τζουν-χο, που κατέκτησαν φέτος τα τέσσερα πιο σημαντικά βραβεία όσκαρ. Ως απλός θεατής (και όχι ως κριτικός, αλλά ούτε και ως Τραmp…) λέω ανεπιφύλακτα ναι! στην Ευτυχία και όχι! στα Παράσιτα. Αυτά.

Τοποθετήθηκαν πρόσφατα κάποιοι νέοι υπόγειοι κάδοι απορριμμάτων, οργανικών και ανακυκλώσιμων υλικών, και πολύ καλά έκαναν. Βόλος και Νέα Ιωνία έχουν ήδη πολλούς, και οι τελευταίοι απλώς προστέθηκαν στους υπάρχοντες. Τα κυκλο-φ-οριακα, τα οποία, ως γνωστόν, καταγράφουν την καθημερινή Ιστορία της περιοχής μας, στις 26 Φεβρουαρίου 2014 (σαν σήμερα! κοίτα σύμπτωση…) γράφουν επί λέξει: «Υπόγειοι κάδοι απορριμμάτων, τόσο οργανικών, όσο και ανακυκλώσιμων υλικών. Θετικά κρίνεται η παρέμβαση. Το σύστημα φαίνεται ότι λειτουργεί ικανοποιητικά, δεν υπάρχουν οσμές ή υγρά, η αποκομιδή γίνεται τακτικά, οι κάδοι στις γωνίες έχουν λιγοστέψει, μακάρι να επεκταθεί και σε άλλα σημεία της πόλης.» Αυτό είναι «προ Μονακό». Η ας πούμε «παληκαριά» της πρώτης τοποθέτησης (επειδή τίποτε δεν είναι απλό στην υπέροχη χώρα μας…) ανήκει στην προηγούμενη Δημοτική Αρχή, στην Αρχή Σκοτινιώτη, η οποία, λογικά, πρέπει να χρεώνεται και την επιτυχία. Τώρα λοιπόν που γίνεται επέκταση, κάποιοι, μαζί με τα παπαγαλάκια τους, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι πρόκειται για κάτι το νέο, το μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Και με την ευκαιρία: τοποθετήθηκαν υπόγειοι κάδοι στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου, για την ακρίβεια ακριβώς απέναντι από το αντλιοστάσιο της ΔΕΥΑΜΒ. Τρεις γωνίες πιο πέρα, Τσοποτού με Κανάρη υπάρχουν 5-6 πράσινοι και μπλε κάδοι, σχεδόν μόνιμα γεμάτοι από τα απορρίμματα των καταστημάτων εστίασης της περιοχής. Προς μεγάλη χαρά των γάτων αλλά και, δυστυχώς, κάποιων ανθρώπων, μια κατάσταση αθλιότητας, που χρόνια τώρα ενοχλεί έντονα τους κατοίκους της γειτονιάς. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα. Να αφαιρεθούν αύριο το πρωί οι επιφανειακοί κάδοι και όλα τα απορρίμματα, όμορφα κι ωραία, να απορρίπτονται στους υπόγειους κάδους. Για να δούμε τι θα δούμε!

Χάος απέραντο και α(δια)μόρφωτο επικρατεί, πλέον, στο λεγόμενο προσφυγικό-μεταναστευτικό, όπου κάθε πικραμένος σε κάθε τηλεπαράθυρο η ιστοσελίδα λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, κατά κανόνα αρχίζοντας με ένα «πρέπει». Φυλάγομαι γενικά, προσπαθώ να είμαι σε κάλυψη όταν πέφτουν «στο τραπέζι» διάφορα τούβλα, ένα όμως δεν το γλύτωσα, με βρήκε μεσοκούτελα: καλή κυρία της τρέχουσας αριστο-κρατίας, ανυπερθέτως επαΐουσα, σε ραδιοφωνική συνέντευξη είπε ότι για να λύσουμε το πρόβλημα «πρέπει να σκεφτούμε άουτ οφ δε μποξ». Εσείς που ξέρετε αγγλοαμερικάνικα, είστε-δεν είστε εκ των αρίστων, βοηθείστε με να καταλάβω κι εγώ τι εννοεί αυτή η καλή κυρία ότι «πρέπει» να κάνουμε. Χάος, και στο βάθος, πάντοτε, ο Σουλτάνος πάσης Ανατολής απέναντι σε ανθρωπάκια τύπου Τουσκ, Όρμπαν, Κόντε, Κουρτς, Μακρόν, ακόμη και Μέρκελ, που τρόμαξε από την αντίδραση των συμπατριωτών της όταν τόλμησε να κάνει λίγο το αντίθετο, και «τα μάζεψε».

Προφανώς δεν έχω πρόταση. Όπως δεν έχω και για τον κορωνοϊό covid-19 (COronaVIrus Desease 2019) – άλλο σόι επαΐοντες από ‘κει – εύχομαι να πάνε όλα καλά στη χώρα μας. Σ’ αυτό το θέμα απλώς μου κάνει εντύπωση ότι ενώ μαθαίνουμε καταιγιστικά αριθμό θυμάτων και αριθμό κρουσμάτων δεν μαθαίνουμε αριθμό ιάσεων, δεν ξέρω γιατί.

Μαθαίνουμε, βέβαια, τις χυδαίες εκφράσεις που χρησιμοποιούν ο μεγαλοδικηγόρος και ο μεγαλοδήμαρχος καθώς συνεχίζουν να ξεκατινιάζονται για το καημένο το ποδόσφαιρο – τι ζούμε σ’ αυτή την πόλη!

Να παραμείνουμε υγιείς. Και να περάσουμε Καλά Κούλουμα. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο αϊτός του Μίμη, από το Αναγνωστικό των παιδικών μας χρόνων.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 26.02.2020, αρ.φύλλου 37.054)