κυκλο-φ-οριακα 987, 16 Οκτωβρίου 2019

Καλημέρα καλοί μου συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες! Ημείς καλώς υγειαίνομεν τουταυτό επιθυμώ και δι’ υμάς – κάπως έτσι δεν άρχιζαν οι επιστολές, τα γράμματα, γαλάζια ή όχι, που αποτύπωναν στο χαρτί τους καημούς και τους πόθους γενεών ολόκληρων; Τώρα ο ταχυδρόμος δεν φέρνει στα σπίτια επιστολές, μόνο λογαριασμούς φέρνει, κι από πολυαναμενόμενος κάποτε, τώρα αποδιοπομπαίος κατάντησε.

Όμως κάποιοι άνθρωποι έγραφαν τότε, με μολύβια σαλιωμένα ή ασάλιωτα, με πένες με φτερό ή χωρίς, με καρβουνάκια, ανάλογα με τους καιρούς και τις συνθήκες έγραφαν τις ιδέες ή τα βάσανά τους, έγραφαν γράμματα έρωτα ή πόνου, έγραφαν αυτά που εμείς σήμερα διαβάζουμε και αποκαλούμε ιστορία, ποίηση, λογοτεχνία. Η μέγιστη πλειοψηφία αυτών των κειμένων είναι γραμμένη με το χέρι πάνω στο χαρτί, σε ένα οποιοδήποτε χαρτί.

Κάπως έτσι γράφτηκε κι αυτό το κείμενο που θα έχουμε την χαρά να παρακολουθήσουμε την παρουσίασή του την ερχόμενη  Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019: το Στρατιωτικό Ημερολόγιο του Δεκανέα Νικολάου Μαργαριτούλη … από το έτος 1913 μέχρι το έτος 1919 (ακριβώς 100χρόνια πίσω, δηλαδή…). Έξι χρόνια στον Στρατό, στα μέτωπα της Μακεδονίας, της Θράκης και στο στρατόπεδο της γερμανικής (σήμερα πολωνικής) πόλης Γκαίρλιτς.

«Και εγώ ήμουν στο Γκαίρλιτς» είναι ο τίτλος του βιβλίου που εκδόθηκε πριν λίγους μήνες και θα παρουσιαστεί την ερχόμενη  Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019 ώρα 19:00 στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Κτήριο Ματσάγγου) 28^ης Οκτωβρίου 76-78, Βόλος, στην αίθουσα εκδηλώσεων Β1.

Το πολύτιμο υλικό παραχωρήθηκε από τους γιους του Νικολάου Μαργαριτούλη Δημήτρη και Κώστα. Επιμελητής αυτής της έκδοσης είναι ο τ. Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Δημήτριος Μπενέκος, ένας λόγιος δάσκαλος και εμβριθής ιστοριοδίφης, ο οποίος καταγράφει με απόλυτο σεβασμό τα κείμενα του μπάρμπα Νίκου Μαργαριτούλη (μπάρμπας αληθινός, σύζυγος της αδελφής της μητέρας μου, γεννημένος το 1893 στον Προφήτη Ηλία Άνω Βόλου) και ταυτόχρονα «ξεσκονίζει» τα (εσκεμμένα;;) αραχνιασμένα ράφια μιας ιστορικής περιόδου ιδιαίτερα κρίσιμης για την πατρίδα μας: της περιόδου του εθνικού διχασμού!

Η ιστορία του Γκαίρλιτς είναι μια «υποφωτισμένη», αν όχι «σκοτεινή» σελίδα της Ιστορίας μας, διαρκεί από τον Σεπτέμβριο 1916 έως τουλάχιστον τον Ιούνιο 1919 και έχει διάφορες «ουρές». Αφορά ένα Σύνταγμα ολόκληρο του Ελληνικού Στρατού, με 7.000 άνδρες, που αυτοβούλως παραδόθηκε στον γερμανό Κάιζερ και μεταφέρθηκε με τραίνα διατηρώντας τον πλήρη οπλισμό του σε στρατόπεδο δίπλα στην πόλη Γκαίρλιτς (Görlitz), όπου και «φιλοξενήθηκε» σχεδόν εν πλήρει ελευθερία. Παράξενη και συνάμα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Κι ο μπάρμπα-Νίκος καταγράφει στο Ημερολόγιό του τα γεγονότα με μια εκπληκτική ακρίβεια και συνάμα γλαφυρότητα.

Αυτά, «δεν περιγράφω άλλο», όπως θα έλεγε και ο γνωστός εκφωνητής. Απλώς σας προτρέπω να έλθετε στην παρουσίαση, όπου θα υπάρχει προς πώληση και το βιβλίο. Πιστέψτε με, δεν θα χάσετε.

Φεύγοντας από τα βάθη της Ιστορίας και επανερχόμενος στο παρόν, ακόμη έναν πόλεμο βρίσκω μπροστά μου. Έναν πόλεμο στον οποίο ο υπερατλαντικός παράφρων δεν βοηθάει τους Κούρδους επειδή οι Κούρδοι δεν συμμετείχαν στην απόβαση στην Νορμανδία (πόσα θαυμαστικά να βάλω;). Μάλιστα, αυτό είπε το παληκάρι, να το χαιρόμαστε, βρε. Κι ύστερα ο άλλος, σοβαρός άνθρωπος εδώ, δικός μας, συγχύστηκε επειδή ένα κοριτσάκι, η Γκρέτα Τούνμπεργκ, το αγριοκοίταξε αυτό το παληκάρι. Τι να πω;

Ύστερα ήρθε και με βρήκε μια φωτογραφία με έναν ξέγνοιαστο καβαλάρη, με κράνος, να λέμε και τα σωστά, που βάλθηκε να καθαρίσει τις αρτηρίες (τις οδικές, εννοείται…) από τις παρανομίες. Των αυτοκινήτων, εννοείται, μην πάει ο νους σας πουθενά αλλού, όχι, κάτι με παρκαρίσματα και εκφορτώσεις, αν κατάλαβα καλά.

Όμως πέρα από πλάκα, η επανασύσταση-επαναλειτουργία της Δημοτικής Αστυνομίας από την προηγούμενη Κυβέρνηση ήταν-είναι ένα απολύτως σωστό και επιβαλλόμενο μέτρο. Θυμάμαι καλά κάτι παπαγαλάκια που με ενθουσιασμό χαιρετούσαν την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας, αρμόδιος υπουργός τότε, αν θυμάμαι καλά, ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός. Τώρα μήπως τα ίδια παπαγαλάκια ξανα-πανηγυρίζουν;

Ας μην τα ξεχνάμε αυτά, είναι η πάρα πολύ πρόσφατη ιστορία μας. Κι ας μαθαίνουμε την παλαιότερη. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 122χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 16.10.2019, αρ.φύλλου 36.945)