κυκλο-φ-οριακα 674 10.06.2011

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Βόλος 2009

Αγανακτισμένοι στην παραλία του Βόλου.

Συνεχίζουμε να είμαστε, κι όσο ανεβαίνει το φυσικό θερμόμετρο τόσο ανεβαίνει και το πολιτικό αντίστοιχο. Προσπαθούμε όλοι να καταλάβουμε τι σημαίνει το «δεν έχουμε αποτύχει, υπάρχουν όμως ορισμένες αστοχίες στην εφαρμογή της πολιτικής μας» που παραδέχτηκε ο κ. Υπουργός Οικονομικών μέσα στην Βουλή. Μήπως είναι κάτι σαν το «ολίγον έγκυος» ή το «πολύ πεθαμένος»;

Με το ύπερθεν «μαύρο χιούμορ» το μυαλό μου έτρεξε αυτόματα στην Μηλίτσα της οδού Κανάρη, δίπλα απ’ το 4^ο Δημοτικό Σχολείο, στην γειτονιά μου. Γνωριζόμασταν, έχω αρκετές φωτογραφίες που με τράβαγε σε διάφορες εκδηλώσεις (δημόσιο πρόσωπο γαρ εγώ…) και σεμνά μου τις πουλούσε σχεδόν στο κόστος. Έβαζε εφημερίδες για να κλείσει την λακκούβα στην άσφαλτο έξω απ’ το σπίτι της, όπου με πετύχαινε μού ‘λεγε «κάνε κάτι κύριε Μπάμπη, χτυπάν τα αυτοκίνητα…», κάποια στιγμή εδέησε και έπεσε η λίγη απαιτούμενη άσφαλτος, κι εκεί ν’ ακούσεις ευχαριστίες… λες και της έκανα προσωπικό καλό – για μια λακκούβα… Ποτέ δεν ζήτησε κάτι περισσότερο για την ίδια, συμμάζευε τα πράγματά της και δεν ζούσε σε βάρος κανενός. Έφυγε μαζί με την τεράστια συλλογή των άχρηστων για τους περισσότερους από εμάς, χρήσιμων όμως, καθώς φαίνεται, για την δική της ψυχική γαλήνη, υλικών, που αποκόμισαν τα φορτηγά του Δήμου. Δώσε χαιρετίσματα στους δικούς μας στον Απάνω Κόσμο, Μηλίτσα.

Για τα ποδήλατα γράφαμε εμείς την προηγούμενη Παρασκευή, με τα ποδήλατα ασχολούνται κι άλλοι τον τελευταίο καιρό, το καλύτερο απ’ όλα θα ήταν, βέβαια, να τους δούμε όλους καβάλα στο ποδηλατάκι τους στους «επικίνδυνους» δρόμους ή στους «κακούς» ποδηλατοδρόμους της πόλης. Εκεί να κουβεντιάσουμε σοβαρά, όχι στα καφενεία, είτε της παραλίας, είτε του αιθερικού διαδικτύου. Εκεί να δούμε α) αν θέλουμε ή δεν θέλουμε – τα ανέκαθεν μεσοβέζικα «ναι αλλά όχι» αυτής της πόλης δεν μπορούν να έχουν θέση μεταξύ μας β) αν δεν θέλουμε, έχει καλώς, εύκολο, τελειώσαμε γ) αν θέλουμε (με την ψυχή μας) τότε πάμε παρέα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, να τα βάλουμε όλα και όλους κάτω και να τους υποχρεώσουμε να κάνουν αυτό που εμείς θέλουμε με την ψυχή μας. Πάντως η δική μου ψυχή έχει κουραστεί μ’ αυτόν τον «κλεφτοπόλεμο», που τίποτε μα τίποτε απολύτως δεν προσφέρει σε τούτη την πόλη, που λέμε ότι την λατρεύουμε όλοι ανεξαιρέτως.

Στις θάλασσες οδηγούν, πλέον, όλοι οι δρόμοι, «επίσημη έναρξη» με το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος που αρχίζει σήμερα. Άλλη μία χρονιά μέσα απ’ την Αγριά, η οποία μάλλον θα αποκτήσει περιφερειακό δρόμο στις 31 Φεβρουαρίου – περίπου την ίδια ημερομηνία θα ολοκληρωθεί και ο μεγάλος Περιφερειακός, οπωσδήποτε δε και η «ημιορεινή» χάραξη του περιφερειακού των Λεχωνίων. Αγαπητέ μου Δήμαρχε του ενός και μεγάλου μας Δήμου, να καθήσουμε μια μέρα να δούμε τουλάχιστον πού βρισκόμαστε, τι έχουμε, τι προοπτικές έχουμε ή δεν έχουμε, τις υπάρχουσες μελέτες, οριστικές, τροποποιημένες, αναγνωριστικές, τις έχουμε συμμαζέψει από ‘κει που δεν ξέρω-πού-βρίσκονται; Νομίζω πως πρέπει.

Στις θάλασσες. Χωρίς, για άλλη μία χρονιά, χώρους στάθμευσης στους παραλιακούς οικισμούς, χωρίς, βεβαίως, σύστημα θαλάσσιων επιβατικών μεταφορών μικρών αποστάσεων (ΣΥΘΕΜΜΑ) με ταχύπλοα στον Παγασητικό (τι λέω κι εγώ ο αιθεροβάμων…), με πανάκριβη την βενζίνη, όλα μία από τα ίδια, το γνωστό μας ελληνικό

«Καλοκαίρι, η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει.

Καλοκαίρι, καρεκλάκια, πετονιές μέσ’ το πανέρι, μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει.

Καλοκαίρι, πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ΄ αγέρι.

Καλοκαίρι με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι, την κοψιά μιας προτομής μέσ’ το παρτέρι.

Καλοκαίρι, μ’ ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη.» (Διονύσης Σαββόπουλος, δίσκος «Το κούρεμα», 1989)

Στις ίδιες αυτές ελληνικές θάλασσες που ατένιζε μέχρι πριν από 100 χρόνια ο ζωντανός και ατενίζει τώρα ο μαρμάρινος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

«Όπου καὶ νὰ σᾶς βρίσκει τὸ κακό, ἀδερφοί, ὅπου καὶ νὰ θολώνει ὁ νοῦς σας, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμὸ καὶ μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη» (Οδυσσέας Ελύτης, «Άξιον Εστί», τις ίδιες θάλασσες ατενίζοντας).

Γεια σας.