κυκλο-φ-οριακα 1138, 15 Φεβρουαρίου 2023

 

«Δεν προλαβαίνω, σου λέω, δεν προλαβαίνω / ο χρόνος τρέχει κι εγώ ξωπίσω μένω…» Καλημέρα φίλοι και φίλες! Κάτι η προ-προχθεσινή (10.02) γιορτή με τον κατακλυσμό των ευχετήριων μηνυμάτων σας, την ανάγνωση των οποίων ακόμη δεν έχω ολοκληρώσει, κάτι μια προγραμματισμένη απασχόληση που θα διαρκέσει δέκα συναπτές ημέρες, τρέχω και δεν φτάνω, όπως λένε και οι Λοκομόντο (loco mondo, τρελός κόσμος στα ισπανικά).

Και ζούμε πράγματι σε έναν τρελό, παρανοϊκό κόσμο. Παρανοϊκό, γιατί διαφεντεύεται από παρανοϊκούς «ηγέτες». Σεισμός έγινε, μεγάλος, ισχυρότατος σεισμός, στα σύνορα Τουρκίας και Συρίας έγινε, θορυβήθηκε και ενεργοποιήθηκε η «διεθνής κοινότητα», αλλά μόνο για την Τουρκία! Έσπευσαν τα σωστικά συνεργεία, και καλά έκαναν, αλλά μόνο στην Τουρκία! Ξεκίνησαν τα καραβάνια της αλληλεγγύης, αλλά μόνο για την Τουρκία! Και στην Συρία; Εκεί δεν ζουν άνθρωποι, δεν επλήγησαν το ίδιο, δεν έχουν οι περιοχές της Συρίας τις ίδιες ακριβώς μετασεισμικές ανάγκες; Άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας κατοικούν στην Συρία; Φοβάται, λέει, η Ευρωπαϊκή Ένωση της καλής κυρίας Von der Leyen ένα νέο μεταναστευτικό κύμα – λογικό δεν είναι ότι θα υπάρξει; Και οι Τούρκοι φεύγουν μαζικά και πηγαίνουν στην Βόρεια Κύπρο, οι Σύριοι που τόσα χρόνια τώρα δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, δεν πρέπει να σώσουν ό,τι μπορούν από την ζωή τους;

Πληροφορήθηκα ότι η τοπική μας Εκκλησία συγκεντρώνει υλικά για τους ανθρώπους στις σεισμόπληκτες περιοχές της Συρίας και της Τουρκίας σε όλους τους Ιερούς Ναούς μέχρι την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2023 και συγκεκριμένα: Καινούργια κλινοσκεπάσματα (κουβέρτες, παπλώματα, σεντόνια), Εμφιαλωμένο νερό, Γάλα μακράς διαρκείας, Ζυμαρικά, Ρύζι και Όσπρια. Ας δώσουμε ό,τι μπορεί ο καθένας, είναι πολύ μεγάλη η καταστροφή που υπέστησαν αυτοί οι συν-άνθρωποι.

Αλλά και πέρα από το συναίσθημα αυτός ο σεισμός, και κάθε ισχυρός σεισμός, είναι ένα μάθημα – σκληρό μεν, μάθημα δε. Θυμάμαι 20-24 Φεβρουαρίου 1984 ένα πολύ μεγάλο Επιστημονικό Συνέδριο «Σεισμοί και Κατασκευές» στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου αναλύθηκαν λεπτομερώς τόσο η δυναμική του σεισμού όσο και η αναγκαία θωράκιση των κτηρίων, γεφυρών, λιμένων, κατασκευών γενικώς, μέσω του περιβόητου Αντισεισμικού Κανονισμού. Ο οποίος πρέπει να αλλάζει-προσαρμόζεται όσο η έρευνα των σεισμών προχωρεί και τα διαθέσιμα στον άνθρωπο υλικά βελτιώνονται. Η Ελλάδα διαθέτει έναν από τους καλύτερους και αυστηρότερους Αντισεισμικούς Κανονισμούς στον κόσμο και η πραγματική ουσία των πραγμάτων βρίσκεται στην πλήρη και άνευ όρων εφαρμογή αυτού του Κανονισμού στις μελέτες πρώτα και στις κατασκευές ακόλουθα. Διότι και η Τουρκία έχει έναν σχετικά σύγχρονο Αντισεισμικό Κανονισμό αλλά… (για την Συρία δεν ξέρω).

Μετά από εκείνο το «ιστορικό» Συνέδριο, στο οποίο, μεταξύ των άλλων, έγινε μια μεγάλη «μάχη» ανάμεσα στον Καθηγητή Βαρώτσο, εκπρόσωπο του ΒΑΝ και στον Καθηγητή Παπαζάχο εκπρόσωπο της ασφάλειας των κατασκευών ακολούθησαν πολλοί σεισμοί, στους οποίους οι ελληνικές κατασκευές εν γένει άντεξαν – και έχουμε και ισχυρούς σεισμούς στην Ελλάδα. Η Μέθοδος ΒΑΝ (Καθηγητές Βαρώτσος, Αλεξόπουλος, Νομικός, 1981) ισχυρίζεται ότι με ένα δίκτυο ειδικών σταθμών μέτρησης προ-σεισμικής δραστηριότητας μέσω σεισμικών ηλεκτρικών σημάτων μπορεί να προβλέψει τόπο και χρόνο και μέγεθος ενός επερχόμενου σεισμού. Δύσκολα πράγματα, τόσο από επιστημονικής απόψεως όσο και από πρακτικής – άντε και έχουμε την πρόβλεψη, τι κάνουμε με τον πληθυσμό;

Κατόπιν όλων αυτών, ο Θεός να μας φυλάει.

Βέβαια εμείς εδώ μπορεί να μην κινδυνεύουμε. Με τον Άρχοντα που έχουμε, που ξέρει τα πάντα για τα πάντα (με τα κοάλα δεν έχει ασχοληθεί ακόμη…), δεν μπορεί, θα ξέρει και πώς να μας προστατέψει από σεισμό. Πάντως από κόμβους ξέρει, από αποχιονισμό ξέρει, και οι οδηγοί τα κατάλαβαν όλα, το μπρος-πίσω, τα μαχαίρια, όλα. «Τα κορμιά και τα μαχαίρια / άντε κάποτε αλλάζουν χέρια / τα σημάδια τους αφήνουν / που πονάνε και δε σβήνουν» τραγουδάει η Ελευθερία Αρβανιτάκη κι εσείς αν θέλετε να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται πρέπει να ανα-τρέξετε στο πρόσφατο διαδίκτυο

Ύστερα διαβάζω συνεχώς νεοφανείς όρους και δεν ξέρω τι πρέπει να καταλάβω. Πρώτα με βρήκαν οι «ψηφιακοί νομάδες», από τους Τουαρέγκ στους τηλε-εργαζόμενους πάσης φύσεως που μετακινούνται ανά τον κόσμο με ένα λάπτοπ ανά χείρας. Ύστερα με χτύπησε μια «ενεργειακή δημοκρατία» την οποία πρέπει να διεκδικήσω. Και τέλος με αντάμωσε η «οικονομική δημοκρατία», που είναι απαραίτητη, λέει, για τις μικρές επιχειρήσεις. Αγαπητοί μου αναγνώστες εγώ λέω πως ό,τι και να θέλουν να υποδηλώσουν αυτές οι βαρύγδουπες και δήθεν ευφάνταστες (;;) ορολογίες, στο βάθος δεν σημαίνουν τίποτε περισσότερο από μια μπούρδα και μισή. Εκτός εάν αυτοί που τις εκστομίζουν μπουν στον κόπο να αναμετρηθούν με τους κυρίους Σμιθ, Κέυνς, Χάγιεκ, Μαρξ, ακόμη και με τον κύριο Τσόμσκι. Η Ιστορία διδάσκει.

Από την άλλη μεριά αυτός ο ορυμαγδός των παντοειδών επιδομάτων εν όψει εκλογών, που οφείλεται, κυρίως, στην κατηφόρα που μόνο δημοσκοπικά αλλά όχι πραγματικά ανατρέπεται (…), τι είδους «δημοκρατία» είναι; Ερωτώ και, ως είναι φυσικόν, δεν περιμένω απάντηση.

Τέλος, τα κλασικά μας: Ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα; ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! Πώς δουλεύει το κατασκευής ΑΡΧΙΤΕΧ parking Φιλελλήνων;

Σας αγαπώ οικειοθελώς και μένω. Γεια σας και Χαρά σας.

Στην φωτογραφία η 6^η Τάξη του 2^ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου στην 5ήμερη εκδρομή 01-05.05.1971 στην Πελοπόννησο (από τον Μπάμπη Μπακογιάννη).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 15.02.2023, αρ.φύλλου 3876)