κυκλο-φ-οριακα 1123, 26 Οκτωβρίου 2022

 

για καλό και για κακό...

Τ’ Αη Δημητριού σήμερα, Χρόνια Πολλά σε Δημητράδες («Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, μου το ‘κλεισες το σπίτι μου…») και Δημητρούλες («Δημητρούλα μου γεια σου, πάρτα όλα δικά σου…») και στην όμορφη Θεσσαλονίκη («…τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ…»), που γιορτάζει την απελευθέρωσή της το 1912 από την Οθωμανική κατοχή, για την οποία απελευθέρωση ο Ιωάννης Πολέμης (1862-1924) έγραψε κατάλληλο και περισπούδαστο ποίημα – το βρήκα σε ένα ορθόδοξο ιστολόγιο στο διαδίκτυο…

Ύστερα διάβασα ένα άρθρο που είχε ως τίτλο επί λέξει «Ο Πούτιν καταστρέφει, η Αμερική θησαυρίζει και η Ευρώπη χαζολογάει και πληρώνει ακριβά…» (news247, Γιώργος Καρελιάς). Το βρήκα πολύ καλό, πολύ ταιριαστό γι’ αυτό που άνευ λόγου και αιτίας μάς συμβαίνει στην καθημερινή μας πραγματικότητα. Κυρίως αυτό όπου τα επιδόματα τρέχουν το ένα πίσω από το άλλο, δεν προλαβαίνω πια να καταλάβω περί τίνος πρόκειται, τα ποσά πάνε κι έρχονται, η ζωή πάει κι έρχεται, προσωπικά-οικογενειακά δεν λαμβάνω κανένα απολύτως, δεν ξέρω τι σόι «πατέντα» είναι αυτό το «καλάθι του νοικοκυριού», δεν ξέρω, επίσης, πότε θα μας αναγγείλουν επισήμως για μία ακόμη φορά ότι «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Και ποιοι θα είναι αυτοί που θα το αναγγείλουν. Διότι, αν δεν απατώμαι, και το 2008 η ΝΔ κυβερνούσε και τα έκανε μπάχαλο, αναγκάζοντας το ΠαΣοΚ που κέρδισε τις εκλογές στις 10 Οκτωβρίου 2009 (τι το ‘θελε;!) να κάνει τις ανακοινώσεις Καστελόριζου στις 23 Απριλίου 2010. Και ίσως, ίσως λέω, η ιστορία να επαναληφθεί στις εκλογές του 2023 με ή χωρίς ΠαΣοΚ…

Διότι είναι πολλά τα λεφτά, ρε παιδιά, και η Ευρώπη χαζολογάει ασυστόλως και αρνείται πεισματικά να τα βάλει με τους δικούς της ολιγάρχες. Κι όσο κι αν η «Μεγάλη» Βρετανία δεν ανήκει πια στην Ένωση, στην Ευρώπη, αναγκαστικά, παραμένει. Και χαζολογάει περισσότερο από όλους, ακόμη κι από την Ιταλία, από χθες έχει καινούργιο Πρωθυπουργό, 6^ο μέσα σε 5 χρόνια, να δούμε πόσο θα κρατήσει κι αυτός στο Airbnb διαμέρισμα Downing Street 10, κατασκευής 1680!!

Οκτωβριανό καλοκαιράκι, λοιπόν – και ποιος, άραγε, θυμάται την οκτωβριανή επανάσταση, τι ‘ν τούτο;! Και τριήμερο της 28^ης, ευκαιρία για βαθιές ανάσες. Συναφές και το θέμα του σημαιοστολισμού, κι εμείς το έχουμε ξαναπεί ευθαρσώς: δεν χαρίζουμε την ελληνική μας σημαία στους διάφορους «ελληναράδες». Την έχουμε στην καρδιά μας, την τιμούμε παντού και πάντα και την έχουμε μόνιμα αναρτημένη στο μπαλκόνι μας. Την σωστή ελληνική σημαία λέμε, με τις «εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες», και τον σταυρό αριστερά επάνω.

Σε συνάντηση πολιτών ενάντια στην εγκατάσταση σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στον Παγασητικό Κόλπο παρευρεθήκαμε. Η αταλάντευτη άποψη της στήλης είναι ΟΧΙ LNG στον Παγασητικό Κόλπο. Και να σταματήσουν αμέσως οι «επιστημονικοί φορείς», εν αγνοία των μελών τους και μόνο για την αυτό-ικανοποίησή τους, να συζητούν οτιδήποτε με την εταιρεία. Ομοίως να σταματήσει και η τοπική ΝΔ να βλέπει το θέμα ως «τεχνικό» και όχι ως «πολιτικό». Ένα ΟΧΙ από όλους αυτούς φτάνει και περισσεύει.

Πάμε πάλι για μια βόλτα στην πόλη. Ο Δήμος Νέας Ιωνίας ζει, είναι εδώ, είναι υπαρκτός, Παύλο, Στέφανε, Ανδρέα και προηγούμενοι Δήμαρχοι. Ανεβαίνοντας την ράμπα από Λαρίσης για Περιφερειακό συναντάς μεγάλη και τρανή πινακίδα χρώματος μπλε που γράφει «Δήμος Νέας Ιωνίας» κι από κάτω «Municipality of Nea Ionia», άρα εισέρχεσαι στην περιοχή του Δήμου Νέας Ιωνίας, εγώ αυτό βλέπω και τι μου λέτε εσείς πρόγραμμα Καλλικράτης και τέτοια δεν ξέρω, εγώ αυτό βλέπω, αυτό λέω – και προφανώς, μαζί με όλα τα φρουφρού κι αρώματα, ουδείς ασχολείται με τέτοιες «λεπτομέρειες». Βέβαια, η δουλειά με τα φωτάκια καλά κρατεί, άσχετα με αυτά που ανακοινώνουν διάφοροι συν-αρμόδιοι υπουργοί, κάτι βαφές στην άσφαλτο γίνονται στην Δημοτική Ενότητα Νέας Ιωνίας, και μάλιστα με λάθος χρώματα, που ξεπλύθηκαν από τη βροχή και πήγε εκεί ο Άρχων και τους μάλωσε όλους και ύστερα δεν έμαθα τι έγινε, πώς προχωράει αυτό το «έργο» δεν είδα. Επίσης δεν έχω ιδέα αν και πώς λειτουργεί αυτοκινητιστικώς το πανάκριβο στην κατασκευή parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος, στο ισόγειο του οποίου λειτουργεί, βεβαίως, διάσημη, εκτός Βόλου, επιχείρηση.

Και γράφοντας «εκτός Βόλου», βρέθηκε στα χέρια μου το τελευταίο Δελτίο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδος στο οποίο, διαβάζοντας το impressum, διαπίστωσα ότι ο σχεδιασμός και η εκτύπωσή του γίνεται στην Αθήνα. Δεν ξέρω τους λόγους, ίσως να είναι οικονομικοί μέσα από κάποιον διαγωνισμό, αλλά μου έκανε εντύπωση. Γιατί ξέρω καλά ότι στον Βόλο έχουμε καλές δυνατότητες τόσο για σχεδιασμό (γραφίστες κλπ.) όσο και για εκτυπώσεις. Εκτός…εκτός αν τις έχουμε χάσει, ως πόλη, κι αυτές τις δυνατότητες…

Έχω κάνει αίτηση ανανέωσης Άδειας Οδήγησης στις 23 Μαΐου 2022. Μου είπαν τότε να περιμένω μέχρι τον Νοέμβριο (τουτέστιν 6 μήνες!). Ο Νοέμβριος βρίσκεται προ των πυλών. Κι εγώ απλώς περιμένω.

Σας ασπάζομαι επ’ αμφοτέρων των παρειών. Γεια σας

Στην φωτογραφία, για καλό και για κακό…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 26.10.2022, αρ.φύλλου 3802)

κυκλο-φ-οριακα 1122, 19 Οκτωβρίου 2022

Οι Μουσικοί. Νίκος Εγγονόπουλος 1984

«Εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας, η αγάπη μου, η αγάπη μου κοιμάται…», άσχετον μεν, ωραίον δε, καλημέρα συμπολίτες. Εγώ κάθε πρωί σηκώνομαι απ’ το κρεβάτι με ένα τραγούδι στο στόμα, όποιο να ‘ναι, από τα εκατομμύρια ελληνικά μας τραγούδια, τουτέστιν ξυπνάω τραγουδώντας κι αυτό, πιστέψτε με, κάνει πολύ καλό στην ψυχική υγεία. Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας πρέπει να φροντίζουμε εμείς να στεκόμαστε όρθιοι, ανεξάρτητα από την στάση των άλλων απέναντί μας.

«…παρακαλώ σας κύματα, μη μου τηνε ξυπνάτε…» και λοιπά και λοιπά.

Ολοκληρώθηκε το δημοψήφισμα του Δικηγορικού Συλλόγου όσον αφορά στην προτεινόμενη χωροθέτηση του νέου Δικαστικού Μεγάρου, στη συνοικία της Νεάπολης Βόλου με ένα βροντερό «όχι» – 293 «όχι» 68 «ναι». Και τώρα τι γίνεται αδέρφια; Γύρω-γύρω όλοι, στη μέση το Μέγαρο, όλοι αθώοι κι όλοι ένοχοι ταυτόχρονα, στα παλιά λημέρια θα μείνει πάλι η Θέμις, να μου το θυμηθείτε. Κι όχι τίποτε άλλο δηλαδή, θα έχει ήδη στεναχωρηθεί και ο Άρχων, που τόσες και τόσες προσπάθειες έκανε να βρει κατάλληλο οικόπεδο – εκτός αν όλα αυτά ήταν μία (ακόμη…) μπλόφα. Ή εκτός αν τα Υπουργεία αγνοήσουν του Δικηγόρους και προχωρήσουν ακάθεκτα, θα έχει ενδιαφέρον.

Με τούτα και με τ’ άλλα δεν μας μένει αρκετός χρόνος για αυτοκινητοβόλτες στην πόλη, πράγμα χρήσιμο δια την κατανόησιν των εν γένει κυκλοφοριακών συνθηκών του άστεως. Πάμε λοιπόν:

Ένα απόγευμα που ήθελα να πάω στον Άγιο Νεκτάριο, επίτηδες διάλεξα να πάω από την διαδρομή Γιάννη Δήμου-Παρασκευοπούλου-Φυτόκου ξεκινώντας από την οδό Περραιβού. Έκανα πάνω από 40 λεπτά να φτάσω. Και δεν έφταιγε ο κυκλοφοριακός φόρτος, πολύ λίγα τα οχήματα. Έφταιγαν οι φωτεινοί σηματοδότες, τα φανάρια! Πρέπει να είναι κάτι λίγο περισσότερα από 10 και δεν «πέτυχα» κανένα πράσινο. Κανένα. Με «έπιασε» μέχρι κι εκείνο το «διπλό» έξω απ’ τον ΑΒ, που ποτέ δεν κατάλαβα τι εξυπηρετεί. Όλα τα φανάρια κόκκινα, με όποια ταχύτητα κι αν κινήθηκα – επειδή ξέρω τι είναι το «πράσινο κύμα» δοκίμαζα διάφορες ταχύτητες μέχρι την ανώτατη επιτρεπόμενη μέσα στις αστικές περιοχές (δεν σας λέω ποια είναι, καλό είναι να ξεσκονίσετε λίγο τον ΚΟΚ…). Τίποτε. Κάθε σηματοδότης είναι «αυτόνομος». Άρχοντας (ο σηματοδότης…).

Εκεί ακριβώς, στο Σχολείο δίπλα στον Άγιο Νεκτάριο, όσο ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος, ήτοι μέχρι το 2010, και επειδή το πεζοδρόμιο από το οποίο έπρεπε υποχρεωτικά να περάσουν τα παιδιά για να μπουν στην αυλή και στο κτήριο ήταν ιδιαίτερα στενό, είχα κάνει μια «πατέντα», οριοθετώντας με κορίνες έναν διάδρομο περίπου 1 μ. πάνω στο οδόστρωμα ως επέκταση, ας πούμε, του πεζοδρομίου. Η παρέμβαση λειτούργησε άψογα από την πρώτη μέρα, γονείς, παιδιά και δάσκαλοι ένιωσαν πιο ασφαλείς, και με ειλικρινή χαρά βλέπω ότι μέχρι και σήμερα, 12 χρόνια μετά (!), ο διάδρομος υφίσταται, άρα χρησιμοποιείται. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια συμπλήρωση-ανανέωση μερικών κορινών, λίγη αγάπη τέλος πάντων, δουλειά μισής ώρας για το συνεργείο και κόστος ασήμαντο για τον Δήμο. Μακάρι. Και να σας θυμίσω με την ευκαιρία ότι οι γονείς αυτού του Δημοτικού Σχολείου (στο διαδίκτυο το βρίσκω σήμερα ως 6^ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας Βόλου) ήταν οι πρώτοι που εθελοντικά έγιναν Σχολικοί Τροχονόμοι για την ασφάλεια των παιδιών τους, μετά από μια εισήγηση περί του θεσμού του Σχολικού Τροχονόμου και της Οδικής Ασφάλειας στην περιοχή των Σχολείων, που είχα κάνει σε Ημερίδα στο Τεχνικό Επιμελητήριο τον Μάρτιο 1998.

Αν και το αποφεύγω συστηματικά, πέρασα σε όλο το μήκος, από Περιφερειακό μέχρι Φιλαδελφείας, την οδό Καραμπατζάκη. Πρώτο ερώτημα: γιατί το όριο ταχύτητας είναι 30 χλμ/ω ενώ σε άλλες περιοχές που έχουν την ίδια ακριβώς σήμανση ήπιας κυκλοφορίας το όριο είναι 15 χλμ/ω; Για παράδειγμα η προέκταση της οδού Δημητριάδος, στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου (Βασιλέως Γεωργίου Α’ είναι το σωστό) ή οποία κανένα χαρακτηριστικό οδού ήπιας κυκλοφοράς δεν έχει κι όμως έχει Πινακίδες Π92 με όριο ταχύτητας 15 χλμ/ω, ίσως διότι χρήζουν ειδικής προστασίας οι παροικούντες… Και με αυτή, επίσης, την ευκαιρία, να σας ενημερώσω ότι σε αυτόν τον δρόμο εκδηλώνεται μία ακόμη παράνοια της ελληνικής νομο-βλακείας: η στάθμευση δεξιά, στις διαμορφωμένες θέσεις προς το πάρκο, ελέγχεται από την Λιμενική Αστυνομία λόγω χερσαίας ζώνης λιμένος. Η στάθμευση αριστερά, παρά το κράσπεδο ή «καβαλητά», ελέγχεται από την Δημοτική Αστυνομία ή/και την Τροχαία. Αυτά.

Στην οδό Καραμπατζάκη παρατηρεί κανείς ακόμη ότι τα περισσότερα τμήματα πεζοδρομίου είναι «εικονικά», δηλαδή είναι αδιάβατα για πεζούς, πόσο μάλλον για εμποδιζόμενα άτομα (με μπαστούνι π.χ. ή και με παιδικό καροτσάκι, γιατί αυτές οι έννοιες παραμένουν άγνωστες στο Ελληνικό κοινό…) άσε πια για Άτομα με Αναπηρία (επιτέλους, αυτό σημαίνει ΑμεΑ, ούτε «ειδικές ανάγκες», ούτε «ειδικές δεξιότητες» κι άλλα τέτοια δήθεν «καλλωπιστικά»), αυτοί οι συνάνθρωποι δεν έχουν καμία τύχη σ’ αυτόν τον δρόμο πέραν του οδοστρώματος, κι ο Θεός μαζί τους.

Τέλος (για σήμερα…) στην οδό Ιάσονος. Κυκλοφορία εφ’ ενός ζυγού στο μεγαλύτερο τμήμα της ημέρας. Και η «λεωφορειολωρίδα» χιλιοπαρκαρισμένη, γι’ αυτό και τα εισαγωγικά, και το αριστερό πεζοδρόμιο μυριοπαρκαρισμένο, μια ωραία ατμόσφαιρα «μεγαλούπολης» με ωραίες φωτογραφίες κυκλικών κόμβων, μούρλια! Το ίδιο συμβαίνει στην Δημητριάδος, στην Κ.Καρτάλη (χωρίς λεωφορειολωρίδα) και στην Ελ.Βενιζέλου (ομοίως χωρίς) από την Γαλλίας και κάτω. Δεν το βλέπει κανείς αυτό το χάλι; Ή πιστεύει κάποιος ότι φτιάχνοντας δεν ξέρω ‘γω πού καναδυοτρείς παραπάνω κυκλικούς θα λυθεί το πρόβλημα στην Ιάσονος; Και ναι! οι μπλε ουρανοί ετοιμάζονται, πάνω από τους πεζοδρόμους είναι κιόλας έτοιμοι. Και όχι! τους «ποδηλατοδρόμους» δεν τους ξεχνάμε.

«…γιαλό να πας, γιαλό να ‘ρθεις, τα λόγια μου να θυμηθείς…». Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο πίνακας του Νίκου Εγγονόπουλου «Οι Μουσικοί», 1984.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 19.10.2022, αρ.φύλλου 3797)

κυκλο-φ-οριακα 1121, 12 Οκτωβρίου 2022

Καλημέρα και τούτη την Τετάρτη. Πληθώρα γεγονότων στον μείζονα κόσμο, αναστάτωση και στην ωραία μας πόλη καθώς βρισκόμαστε στη μέση μιας εβδομάδας ποικίλων σοβαρών αποφάσεων. Σεισμός στον Κορινθιακό κόλπο, έκρηξη του ηφαιστείου του ιταλικού νησιού Στρόμπολι (ένα από τα τέσσερα ενεργά ηφαίστεια της Ιταλίας), εκτροχιασμός τρένου στην τοπική γραμμή Λιανοκλάδι-Τιθορέα, ολοκλήρωση του μετρό της Αθήνας μέχρι τον Πειραιά, δεκάδες πνιγμένοι μετανάστες, ανατίναξη της γέφυρας στην Κριμαία και αντίποινα στο Κίεβο (οχτώ μήνες πολέμου χωρίς κανένα αποτέλεσμα), σύναξη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας (European Political Community) τουτέστιν σε δουλειά να βρισκόμαστε, 44 ηγέτες, ταξιδάκια, φωτογραφίες, κουβεντούλες να περνάει ή ώρα και αποφάσεις να μην παίρνουμε – σύγκρουση Μητσοτάκη-Ερντογκάν (μπρρρ…) ενώπιον της απολύτως απαθούς (τουλάχιστον…) «ευρωπαϊκής οικογένειας», στην οποία, αν δεν το ξέρετε, περιλαμβάνεται η Γεωργία, η Αρμενία, το Ατζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, όλες αμιγώς ευρωπαϊκές χώρες και δεν περιλαμβάνονται η Ρωσία και η Λευκορωσία, που, ως γνωστόν, δεν βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Όλα καλά, λοιπόν, τους νικήσαμε πάλι και πολύ υπερήφανος αισθάνθηκα, ύστερα, μετά την ομαδική φωτογραφία κάτω από την αψίδα με την Τσέχικη σημαία, είδα και την τοπική μας φωτογραφία με τρεις βουλευτές (παραδόξως έλειπε η τέταρτη…) μία αντιπεριφερειάρχη, έναν δήμαρχο και έναν Υφυπουργό Εσωτερικών να κόβουν όλοι μαζί μια λευκή κορδέλα σε μια ασφαλτόστρωση αγροτικού δρόμου 3 χιλιομέτρων Λεφόκαστρο-Καλαμος μέσα από ελαιοπερίβολα! Έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτές τις υπερβολές, που δεν ξέρουμε πόσο πείθουν τους «χωριάτες» ή πόσο καταμαρτυρούν «έργο». Βεβαίως ο δρομάκος καλώς ασφαλτοστρώθηκε για να μην σπάνε τα αμορτισέρ των αγροτικών (κυρίως) οχημάτων που κινούνται στην περιοχή αλλά ως εκεί το μπράβο, ως εκεί και η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Το να φέρνεις έναν Υπουργό να σου κόψει κορδελίτσα γι’ αυτόν τον δρομάκο, ε! νομίζω ότι παραπάει – άσε που μου θυμίζει και λίγο από «μυστρί», συνέπεσε και με τον ναζιστικό χαιρετισμό του πατέρα του Υπουργού Υγείας (να τους χαίρεστε παιδιά, γιο και πατέρα…), ήρθε κι έδεσε η σούπα.

Με αγωνία θα περιμένω (πλάκα κάνω, έχω μάλλον βεβαιότητα για το αποτέλεσμα…) το Δημοψήφισμα του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου «…για την διατύπωση σύμφωνης ή μη άποψης των Μελών του, όσον αφορά στην προτεινόμενη χωροθέτηση του νέου Δικαστικού Μεγάρου Βόλου, στη συνοικία της Νεάπολης Βόλου…». Δημοκρατικό πράμα το Δημοψήφισμα, δημοκρατικό δικαίωμα η Απόφαση. Ως καλοί Δημοκράτες, ας την περιμένουμε.

Ας περιμένουμε και τις εκλογές στον Ιατρικό Σύλλογο Μαγνησίας, για τις οποίες νομίζω ότι η αντιπαράθεση των εκλογικών σχηματισμών αυτή τη φορά έπιασε πάτο, κρίμα, ίσως είναι κι αυτό ένα σημάδι της γενικευμένης κρίσης των θεσμών και των αξιών, που βιώνουμε ως κοινωνία.

Και ύστερα νάτοι πάλι για το ζήτημα του υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG στον Παγασητικό Κόλπο οι «φορείς» μπροστά μου – οι φορείς, αν θυμάστε από την προηγούμενη φορά, με τους οποίους ο Kostas Agorastos θέλει να λειτουργήσει το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Αυτή τη φορά, στις 4 Οκτωβρίου 2022, αποφάσισαν ότι η Επιτροπή των Επιστημονικών Φορέων «…αποδέχεται – με πλήρη συναίσθηση της συνθετότητας και των εγγενών δυσκολιών ολιστικής προσέγγισης του θέματος – την τιμητική πρόταση και ταυτόχρονα την ευθύνη να συντονίσει τον αναγκαίο διεπιστημονικό διάλογο, προκειμένου να συνεκτιμηθούν, με μεθοδολογική πληρότητα, όλες οι κρίσιμες παράμετροι της σχεδιαζόμενης δραστηριότητας και να αξιολογηθούν οι εν γένει επιπτώσεις αυτής στο φυσικό, οικιστικό και πολιτιστικό περιβάλλον και στα βιοτικά συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών της ευρύτερης περιοχής χωροθέτησης». Είναι ακριβώς οι ίδιοι Φορείς που στις 23 Μαρτίου 2022 είχαν ομόφωνα αποφασίσει ότι «Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή τάσσεται ομόφωνα κατά της φερόμενης χωροθέτησης της σχεδιαζόμενης δραστηριότητας δημιουργίας υπεράκτιου πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην ευρύτερη περιοχή του Λιμένα Βόλου, αλλά και κατά οποιασδήποτε τυχόν άλλης χωροθέτησης που χαρακτηρίζεται από αντίστοιχη εγγύτητα με υφιστάμενες δραστηριότητες εντός διαμορφωμένου οικιστικού, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, εκφράζει δε τη θέση ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα θα πρέπει να χωροθετηθεί σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση τόσο από την πόλη του Βόλου, όσο και από τις λοιπές οικιστικές περιοχές της Μαγνησίας».

Δεν ξέρω, δεν διαφαίνεται ποιος έκανε αυτή την «τιμητική» πρόταση. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που υποχρεώνει κατά τεκμήριο σοβαρούς ανθρώπους να αναθεωρούν μέσα σε έξι μήνες την τεκμηριωμένη άποψή τους. Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το δέλεαρ. Δεν αντιλαμβάνομαι το «απολύτως κρίσιμο» αναπτυξιακό όφελος αυτής της επένδυσης. Υποθέτω ότι μεταξύ Μαρτίου και Οκτωβρίου έχουν ασκηθεί αναμενόμενες πιέσεις πολιτικής φύσης, μπορώ να τις «δικαιολογήσω» στην περίπτωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου και καναδυό φορέων ή/και συλλόγων ακόμη. Αλλά υπάρχουν και άλλοι που δεν τους δικαιολογώ. Και να ξέρουν όλοι ότι υπάρχουν πράγματα σε τούτον τον τόπο που δεν είναι «ναι μεν αλλά», ούτε είναι «φερόμενα» αλλά είναι πράγματι απολύτως κρίσιμα για την επιβίωση ημών και των παιδιών μας. Απλώς, ντροπή!

Κυρίες και Κύριοι, είπατε ένα «όχι» και σας χειροκροτήσαμε γι’ αυτό. Αν καταφέρετε να κάνετε το «όχι» «ναι» μέσα από τον «αναγκαίο διεπιστημονικό διάλογο», ανάλογο με αυτόν που εδώ και χρόνια κάνετε σχετικά με την μόλυνση της ατμόσφαιράς μας από την ΑΓΕΤ, θα σας γράψει η Ιστορία. Κι ας νομίζετε ότι δεν υπάρχει Ιστορία αλλά υπάρχουν μόνο συμφέροντα.

ΌΧΙ στην εγκατάσταση FSRU στον Παγασητικό Κόλπο!

Κάτι χρώματα στην άσφαλτο είδα στην οδό Εθνικών Αγώνων, λέτε αυτοί να είναι οι «νέοι ποδηλατόδρομοι»!; Ας περιμένουμε και γι’ αυτό λίγο ακόμη. Να είστε καλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία η ελληνική βαρκούλα έξω από τον Άγιο Κωνσταντίνο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 12.10.2022, αρ.φύλλου 3792)

κυκλο-φ-οριακα 1120, 5 Οκτωβρίου 2022

Με λιακάδα υποδεχτήκαμε τον Οκτώβρη. Ο φιδωτός δρόμος κι ένας μάστορας μας οδήγησαν στον Αη Γιάννη την περασμένη Κυριακή, σε μία ακόμη φετινή επίσκεψη. Αυτή τη φορά ο ουρανός ήταν καταγάλανος και ο ήλιος καυτός αλλά ο βοριάς (…που τ’ αρνάκια παγώνει…) ξεσήκωνε το Αιγαίο και το πέταγε με δύναμη στην αμμουδερή παραλία, έτσι που ήταν αδύνατον να αποτολμήσει κανείς μπάνιο, οι επίμονοι τουρίστες ξαπλωμένοι παραπέρα, στην ζεστή άμμο. Στο πήγαιν-έλα ο δρόμος στα ανατολικά στρωμένος με άδειες κασίδες, 5.000 επισκέπτες στο φεστιβάλ γαστρονομίας της Πορταριάς, το Πήλιο σε οργασμό, κάστανα, μήλα, ελιές, βουνό, θάλασσα και άνθρωποι, ένας ευλογημένος τόπος, που με την έλευση του Φθινοπώρου περνά σταδιακά από το καταπράσινο στις αποχρώσεις του καφεκιτρινοκοκκινουμωβ. Κι ένας έξυπνος διαφημιστής θέλοντας να χαρακτηρίσει πόσο ωραίο είναι ένα ψωμί τοστ 50-50 λευκό-ολικής άλεσης βάζει έναν καλό ηθοποιό να λέει «…και το ένα και το άλλο, και βουνό και θάλασσα, το Πήλιο σε ψωμί!!!». Να χαιρόμαστε.

Πορταριά, λοιπόν, το πηλιορείτικο χωριό με τους περισσότερους επισκέπτες σε όλη την διάρκεια του έτους. Στο οποίον χωριό, πολύ ορθώς σκεφθείσα η Τράπεζα Πειραιώς εγκατέστησε μηχάνημα ΑΤΜ (Automated Teller Machine, Αυτόματη Ταμειολογιστική Μηχανή) για να εξυπηρετεί (διότι, ως γνωστόν, οι Τράπεζες γενικώς μόνον την εξυπηρέτηση των πολιτών έχουν κατά νου…) τους κατοίκους και τους επισκέπτες-τουρίστες, μόνιμους και διερχόμενους. Εύγε, άξιον και δίκαιον, προς όφελος όλων! Μέχρι εδώ όλα καλά. Όμως εδώ και περίπου δύο (2) μήνες το ΑΤΜ βρίσκεται «προσωρινά εκτός λειτουργίας». Προσωρινά, λέμε. Άρα τζίφος οι φοβερές και τρομερές έννοιες οι σχετικές με «εξυπηρέτηση». Το χειρότερο όμως είναι ότι το κακό και απαίσιο μυαλό μου αυτοβούλως σκέπτεται ότι σε όλο το Πήλιο έχει αναπτυχθεί (από πέρυσι αν δεν κάνω λάθος) ένα δίκτυο «ιδιωτικών» ΑΤΜ, μιας διεθνούς εταιρείας ονόματι Euronet, η οποία χρεώνει περίπου 4 € για κάθε συναλλαγή! Και σε ρωτάω τώρα εγώ: πόσο δύσκολο είναι να καθυστερεί η επαναλειτουργία του «προσωρινά εκτός λειτουργίας» ΆΤΜ της Πορταριάς, χίλιοι δυο λόγοι μπορεί να υπάρχουν ή/και απλώς να προβάλλονται αρμοδίως. Προς όφελος όλων και στην υγειά των κορόιδων…

Δεν ζούμε σε έναν αθώο κόσμο, δυστυχώς αδελφοί. Αλλά είμαι βέβαιος ότι θα ζήσουμε και φέτος εξαιρετικά μπλε Χριστούγεννα, ήδη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου ξεκίνησαν οι εργολάβοι να τοποθετούν λαμπιόνια στα δέντρα της διαχωριστικής νησίδας της οδού Αθηνών. Με ενημέρωσε φίλος κι εγώ απάντησα ότι δεν ανησυχώ, είμαι βέβαιος ότι ο Άρχων της πόλεώς μας έχει εγκαίρως κρατήσει επαρκή αποθέματα ενέργειας. Πού; Ε! δεν θα σας τα πω εγώ τα πάντα όλα, χαρτί και καλαμάρι, κάντε κι εσείς μόνοι σας μια μικρή έρευνα!

Όσο για κείνον τον στίχο «ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει», περιέχεται σε ένα ποίημα του αγωνιστή του ’21 και ποιητή Γεωργίου Ζαλοκώστα (1805-1858) που γράφτηκε το 1848 και ιστορεί τον θάνατο του τέταρτου παιδιού του: «Ήταν νύχτα, εις την στέγη εβογγούσε / Ο βορειάς, και ψιλό έπεφτε χιόνι. / Τι μεγάλο κακό να εμηνούσε / Ο βορειάς που τ’ αρνάκια παγώνει;» – έχασε επτά από τα εννέα παιδιά του και συντετριμμένος πέθανε σε ηλικία 53 ετών.

Αυτό, αγαπητοί μου, είναι το τεράστιο καλό του διαδικτύου. Βεβαίως η Εγκυκλο-παίδεια Ελευθερουδάκη μάλλον θα έχει περισσότερες πληροφορίες από την Βικι-παίδεια, αλλά άντε να ψάχνεις τώρα τους χοντρούς τόμους, την ώρα που με ένα κλικ! βρίσκεις παραπάνω από το 60-70% των αναγκαίων πληροφοριών.

Και ξαφνικά έφτασε σε γνώση μου το Αεροδρόμιο – κάργκο (cargo σημαίνει φορτίο και, κατ’ επέκταση, εμπορεύματα) της Νέας Αγχιάλου. Δεν κατάλαβα πώς μας προέκυψε αυτή η εξέλιξη, εγώ το συνάντησα στην «ιστορική» ομιλία του γνωστού «θεόσταλτου» (για την Εύβοια και όχι μόνο…) κυρίου Τριαντόπουλου σε ένα Συνέδριο στον Αλμυρό. Από εκεί ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι δηλώσεων «επωνύμων», με τελευταία (για την ώρα…) την πρόταση του ενός και μοναδικού Περιφερειάρχη μας «να αναλάβει η Περιφέρεια και οι φορείς το αεροδρόμιο» στο οποίο «μπορούν να γίνονται και μεταφορές cargo». Όταν ακούω-διαβάζω κάτι τέτοια τρελαίνομαι αδέρφια, ειλικρινά. Δύο τινά: ή αυτοί που τα λένε αυτά δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται ή ξέρουν και απλώς μας δουλεύουν για να γίνεται κουβέντα και να καλύπτεται η επικαιρότητα. Κυρίως όταν ακούω/διαβάζω για τους «φορείς» με πιάνει ένα πράμα, μια ανατριχίλα. Και πιστέψτε με, ξέρω καλά τι λέω, χρόνια και ζαμάνια έχω περάσει σ’ αυτή την «πιάτσα» των φορέων, που όλο αναλαμβάνουν και όλο τίποτε δεν γίνεται, νιος ήμουνα και γέρασα, νιος ξεκίνησα στο Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μεσογείου για τις Μεταφορές (ΔΕΚΑΜΜ) (μια μεγάλη πλην όμως εν πολλοίς άγνωστη ιστορία για την πόλη του Βόλου) κι όταν… με φύγανε, είχα ήδη αποθησαυρίσει μεγάλα ποσά εμπειρίας σχετικά με το ποιος και γιατί ενδιαφέρεται για τι ακριβώς σε τούτη τη γωνιά της Ελληνικής Γης.

Και το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου μια χαρά επιβατικό είναι κι έτσι πρέπει να παραμείνει.

Ξεκίνησε, διαβάζω, και η διαδικασία «επενδυτικής αξιοποίησης» του Λιμένα Βόλου, που στα ελληνικά σημαίνει ιδιωτικοποίηση. Ονόματα επιχειρηματικά μεγάλα και τρανά, διαβάζω, θα ασχοληθούν με αυτό το «πρότζεκτ», το οποίο, ειλικρινά το λέω, δεν ξέρω σε τι θα ωφελήσει την αγαπημένη μου πόλη. Διαβάζω και κάτι περί κατασκευής ναυστάθμου του Πολεμικού Ναυτικού «εντός των ορίων του οργανισμού» στις σχετικές δηλώσεις του ως άνω κ. Τριαντόπουλου, πώς γίνεται ιδιωτικοποίηση με ναύσταθμο δεν ξέρω, ξέρουν, προφανώς, αυτοί, και να πάψω να ενδιαφέρομαι. Όπως επίσης δεν ξέρω τι ακριβώς κάνουν οι χερσαίοι χώροι (τα ξαναλέγαμε αυτά…).

Τέλος και τω Θεώ Δόξα! Καλή καινούργια θητεία στο Αστικό ΚΤΕΛ στον Νίκο Ευαγγελινό και την ομάδα του. Γεια σας.

Στην φωτογραφία, απλώς, το Αιγαίο είναι ακόμη εδώ!

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 05.10.2022, αρ.φύλλου 3787)

κυκλο-φ-οριακα 1119, 28 Σεπτεμβρίου 2022

 Καλημέρα φίλες και φίλοι. Μια όχι καλή μέρα για την Ευρώπη, όπου οι ακροδεξιές-φασιστικές δυνάμεις σηκώνουν συνεχώς κεφάλι, πριν λίγο στην Σουηδία του Όλαφ Πάλμε, τώρα στην Ιταλία του Γκράμσι, του Μπερλινγκουέρ και της ίδιας της Democrazia Cristiana – με την σύμπραξη του αχόρταγου Μπερλουσκόνι! Για την Ευρώπη που αντί να κοιτάζει τα χάλια της βρίσκεται «σε πόλεμο» με την Ρωσία και καταδικάζει τους λαούς της σε ανεξέλεγκτη ακρίβ(γ)εια.

22 Σεπτεμβρίου, καθιερωμένη εδώ και πάρα πολλά χρόνια «Ευρωπαϊκή Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο», τελευταία ημέρα της «Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας 16-22 Σεπτεμβρίου» κάθε χρόνο – κάποτε και ο Βόλος ήταν μέλος, και μάλιστα πρωτοπόρο, στην Ομάδα των ευρωπαϊκών πόλεων που έφερε τον τίτλο Car Free Cities Club. Ήταν τότε, μετά το 1994, που η πόλεις του Βόλου και της Νέας Ιωνίας συζητούσαν σοβαρά το μέλλον τους σε σχέση με την κινητικότητα οχημάτων, ποδηλάτων, πεζών, ατόμων με αναπηρία, ήταν τότε που η πόλη μπορούσε να ακούσει απόψεις και να επιλέξει. Τώρα δεν της χρειάζονται «απόψεις», έχει επικεφαλής την μία και μοναδική αυθεντία επί παντός του επιστητού και συμβουλάτορες υπάκουους, που καμαρώνουν όταν βραβεύονται από τους δικούς τους πολιτικούς φίλους με χρυσό βραβείο καλύτερης πόλης (best city award) επειδή κατέστρεψαν ένα πρωτοποριακό έργο πραγματικά ήπιας κυκλοφορίας και βιώσιμης κινητικότητας – στην οδό Καραμπατζάκη αναφέρομαι. Και βέβαια κατέστρεψαν επίσης το δίκτυο ποδηλατοδρόμων και την ομαλή ροή των οχημάτων στις αρτηρίες και πανηγυρίζουν κάθε φορά που παραδίδουν στην κυκλοφορία κυκλικούς κόμβους, που δεν θεωρούνται ακριβώς έργα βιώσιμης κινητικότητας. Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα, εκείνο το ΣΒΑΚ, το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας για την πόλη του Βόλου τι γίνεται, πού βρίσκεται, σε ποια μελετητική φάση; Μη μου πείτε ότι θα ολοκληρωθεί κι αυτό, όπως και το Δημοτικό Θέατρο, προεκλογικά!

Αυτά που λέτε «χωρίς αυτοκίνητο», πάνω από δέκα φορές έχουν ασχοληθεί τα κυκλο-φ-οριακα με αυτό το κάποτε ωραίο θέμα και έχουν πραγματικά δουλέψει γι’ αυτό. Τώρα απλώς κλαίω ή γελάω και περιμένω τους μπλε ουρανούς και την καρικατούρα Αργώ της στεριάς…

Αλλά είναι και οι έννοιες δύσκολες, βρε παιδί μου, αυτοί οι ευρωπαίοι σε κάτι τέτοια είναι «μανούλες», έβαλαν εκείνη την αγγλικούρα «sustainable» μπροστά από την ανάπτυξη (development) και την κινητικότητα (mobility) και πολύ μπερδεύτηκαν στη μετάφραση τα ελληνικά πράγματα – σαν να λέμε «χαμένοι στη μετάφραση». Άσε πια εκείνο το traffic calming, που εμείς το μεταφράσαμε στην αρχή σε «πειθαρχημένη» και ύστερα σε «ήπια κυκλοφορία» ελάχιστοι κατάλαβαν τι σήμαινε και τι εξακολουθεί να σημαίνει αυτό. Τώρα ακούω και κάτι καινούργιους όρους «…προϊόν βιώσιμης καλλιέργειας…», τι πάει να πει αυτό άραγε;

Αχ! βάσανα που ‘χει η αγάπη! Κι ο Μίλτος Πασχαλίδης τραγουδάει ότι «η αγάπη θέλει μια αγκαλιά / λίγο κρασί / κι ένα ζεστό κρεβάτι». Ενώ ένα άλλο παλληκάρι, σε μια ωραία τηλεοπτική σειρά, τραγουδούσε ότι «η αγάπη είναι μεγάλο πακέτο / στα σπίτια βάζει λουκέτο / στις λεωφόρους φωτιά».

Περί της Αργούς ο λόγος. Με αφορμή το ντοκιμαντέρ «Argo Navis», που προβλήθηκε τελικά, λόγω βροχής, στην αίθουσα του ΤΕΕ, μίλησαν για το ιστορικό ναυπήγημα τόσο ο Ναύαρχος Απόστολος Κούρτης από το Ινστιτούτο Ναυδόμος, ο ιθύνων νους της κατασκευής και καπετάνιος στο ταξίδι, όσο και ο Δήμαρχος Κυριάκος Μήτρου που ξεκίνησε και χρηματοδότησε το μεγαλύτερο μέρος της κατασκευής. Ο πρώτος είπε ότι ««Υπάρχει κίνδυνος να μην υπάρχει Αργώ, όταν θα γίνει το Μουσείο της», τονίζοντας πως η Αργώ είναι σε κατάρρευση αυτή τη στιγμή. Ο δεύτερος είπε επίσης ότι «Το θέμα είναι να μην την έχουμε σε τέτοιο επίπεδο που να μην είναι επισκέψιμη η Αργώ που κατασκευάστηκε το 2006 με την Αργώ που θα έχουμε το 2030». Και οι δύο ήταν κάθετα αντίθετοι με τον «στολισμό» (μασκάρεμα) της Αργούς στη στεριά τα Χριστούγεννα. Αν υπάρχουν ακόμη μάτια που διαβάζουν και αυτιά που ακούν σ’ αυτή την πόλη ας τα πάρουν υπόψη τους αυτά. Και προ πάντων εγώ περιμένω, εδώ και χρόνια, μια αντίδραση από τους Σύγχρονους Αργοναύτες, ως φόρο τιμής σ’ αυτό που έζησαν στο μακρινό 2008, δεν μου αρκεί η ωραία ομαδική φωτογραφία πίσω από τα έδρανα του ΤΕΕ.

Άντε λοιπόν να μπούμε, με το καλό, και στον Οκτώβριο – το είδα προχθές, γραμμένο φαρδιά-πλατιά σε επίσημη ανακοίνωση σωματείου, «3 ΟΚΤΩΜΒΡΙΟΥ 2022», υπάρχουν Έλληνες που δεν πρόκειται ποτέ να μάθουν Ελληνικά, το πιστεύω αυτό. Επίσης (άσχετο!;) δεν πρόκειται ποτέ να μάθουν να οδηγούν, κι όταν λέω «οδηγούν» δεν εννοώ, φυσικά, το να κρατούν τιμόνι και να κουνάν τα ποδαράκια πάνω-κάτω, αυτό το κάνει ο καθένας (και η καθεμία, για να μην παρεξηγηθούμε). Εννοώ ότι οδηγώ σημαίνει έχω πλήρη αντίληψη του περιβάλλοντος χώρου και του υποκείμενου δρόμου, επαρκή γνώση του οχήματός μου και πλήρη γνώση της φυσικής μου κατάστασης. Αυτά τα ολίγα. Τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ συχνά ταξιδιώτης στους μεγάλους και μικρούς δρόμους και βλέπω σημεία και τέρατα με πρώτο και «καλύτερο» το ότι ακόμη, μετά από τόσα χρόνια, δεν έχουμε μάθει, ως Έλληνες, να οδηγούμε στον αυτοκινητόδρομο!

Αυτά. Είναι κι εκείνο (επί λέξει) «το μεγαλύτερο επενδυτικό πρόγραμμα σιδηροδρομικής υποδομής στην ιστορία της χώρας, ύψους 4,5 δις ευρώ» που δεν το έχω μελετήσει καλά. Αλλά «…στην ιστορία της χώρας»; Είναι δυνατόν; Η σήραγγα στο Καλλίδρομο και η πεδινή χάραξη; Η ηλεκτροκίνηση ολόκληρης της κεντρικής γραμμής; Πρέπει να μελετήσω και θα τα πούμε.

Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι, γεια σας και χαρά σας.

Στο σκίτσο κάτι για να θυμηθούν κάποιοι παλιοί Βολιώτες από τις Ημέρες χωρίς Αυτοκίνητο…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 28.09.2022, αρ.φύλλου 3782)

κυκλο-φ-οριακα 1118, 21 Σεπτεμβρίου 2022

 

Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες. Προσπαθώ ακόμη να καταλάβω σε τι ακριβώς πρέπει να προσαρμοστώ για να μην πεθάνω. Με αγάπη το λέω, αν εσείς έχετε καταλάβει ας το πείτε, σας παρακαλώ, και σ’ εμένα, διότι έχω απολύτως μπερδευτεί και δεν βρίσκεται άνθρωπος να με ξεμπερδέψει.

Έχουν καταλάβει αυτοί οι πραγματικά ανεγκέφαλοι που μας κυβερνούν τι έχει ξοδέψει (επενδύσει, το λέμε τώρα) προκειμένου εδώ και 20 χρόνια περίπου να περάσει σταδιακά στην χρήση του φυσικού αερίου ο «απλός» νοικοκύρης, ο μικρο- ή μεγαλο-επιχειρηματίας, ο μικρο- ή μεγαλο-ξενοδόχος (ήμουν προχθές στην Θεσσαλονίκη και εντελώς τυχαία βρέθηκα στον ακάλυπτο χώρο του μεγάλου ξενοδοχείου «Μακεδονία Palace», όπου η εγκατάσταση εισόδου του φυσικού αερίου είναι ένα δωμάτιο περ. 3*4*3 μέτρα και οι σιδερένιοι σωλήνες προσαγωγής από το δίκτυο και διανομής προς το κτήριο του ξενοδοχείου έχουν διάμετρο περ. 20 εκατοστά…), τι έχει πληρώσει ο κάθε Δήμος στα σχολεία και τα λοιπά δημοτικά κτήρια, αθλητικούς χώρους κλπ., τι έχει πληρώσει το ίδιο το Κράτος, που το έχουν μόνο για να εισπράττουν τους παχυλούς μισθούς τους και να αναθέτουν δισεκατομμύρια στους «κολλητούς», που σε καιρούς των δικών τους μνημονίων άλλαξε όλες τις εγκαταστάσεις στις Νομαρχίες, στις Περιφέρειες, στα ίδια τους τα Υπουργεία και τις πλήρωσε με το δικό μας αίμα – κι έρχονται τώρα να μας ζητήσουν να «προσαρμοστούμε» ξανά στο πετρέλαιο για να μην πεθάνουμε; Έξαλλος είμαι, συμπολίτες μου, έξαλλος! Κι όλα αυτά γιατί, σας ρωτάω, γιατί;

Για να βρεθούμε, είπε ο μεγάλος, «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Και επειδή «βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία», όπως είπε πρόσφατα η μεγάλη αδερφή – αν είναι δυνατόν! Κι ο Σουλτάνος να τρίβει την κοιλιά του, φίλος με όλους, εχθρός με κανέναν, με όλους σε αλισβερίσι και με κανέναν σε πόλεμο. Σε ποια πλευρά της ιστορίας βρίσκεται, για μία ακόμη φορά στον 20^ο-21^ο αιώνα, η Τουρκία; Είναι και «δύσκολες» τούτες οι ημέρες της Μικρασιατικής Μνήμης για τέτοιου είδους απορίες, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι. Ούτε μπορώ να πάψω να μετράω τα διαχρονικά λάθη της Ελληνικής Πολιτικής…

Κι εκεί που οι άριστοι «ισχυρά» εισηγούνται επιστροφή στο πετρέλαιο ταυτόχρονα προετοιμάζουν, λένε τα ρεπορτάζ, πλωτή εγκατάσταση FSRU, υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), στον Παγασητικό μας Κόλπο. ΟΧΙ συμπολίτες, ΟΧΙ. Ούτε εδώ, ούτε εκεί, ούτε αλλού, πουθενά μέσα στον Παγασητικό. Τελεία και παύλα, κι άλλη κουβέντα καμία.

Ύστερα κατενόησα και την στάση (εκείνη την μνημειώδη ανακοίνωση…) των προσφυγικών σωματείων της πόλης μας αναφορικά με το θέμα της συναυλίας της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας σε σχέση με τον Δήμο Βόλου. Την κατενόησα την περασμένη Δευτέρα, όταν διάβασα την ανακοίνωση σχετικά με την θεμελίωση του Ιερού Ναού Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης «στην συμβολή των οδών Προύσης και Εφέσου στα προσφυγικά της Ν. Ιωνίας, σε οικόπεδο που δώρισε ο Δήμος Βόλου». Αυτό. Και ο νοών νοείτω!

Και επειδή ο νοών νους τρέχει πέρα-δώθε, δεδομένου ότι, όπως λέει και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές / κι αν ο κλοιός στενεύει / ο νους μας ειν’ αληταριό / π’ όλο θα δραπετεύει», επειδή, λέγω, συμβαίνουν όλα αυτά, ξέρει κανείς τι κάνει εκείνο το παλληκάρι από την Βενεζουέλα, ο Χουάν Γκουαϊδό, το οποίο ο δικός μας αναγνώρισε τον Ιούλιο 2019, μόλις εκλέχτηκε, ως Πρόεδρο της Βενεζουέλας – τι φιάσκο κι αυτό, ε!; Άσε που προχθές, 16.09.2022, ο Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε μια χαρά στον χώρο του ΑΠΘ και μπουκάρανε τελείως άνευ λόγου τα ΜΑΤ της Κεραμέως και μπουκώσανε τα παιδιά μας στα δακρυγόνα…

Κι ύστερα «πηδάει» στο άλλο φιάσκο, εκείνο με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, που πανηγυρίσαμε κάποια στιγμή ότι θα κατασκευάζονταν στον Βόλο και θα απασχολούσαν 1.000 άτομα. Έτοιμη μάς την είχαν την Βολοσωτήρια επενδυσάρα αλλά τελικά δεν… Προτιμήθηκε η Βόρεια Μακεδονία. Τώρα χαιρόμαστε με κάτι σιδηροδρομικές μελέτες, που αν θυμάμαι καλά συζητιούνται εδώ και 30-40 χρόνια ως απαραίτητες, μακάρι να ολοκληρωθούν τώρα ώστε να βρεθούν τα λεφτά για τα απαιτούμενα έργα μέσα στα επόμενα 30-40 χρόνια. Μην ανησυχείτε, νέοι είμαστε ακόμη, θα τα προλάβουμε, θα πάμε στο Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου με το τραίνο. Ανεξάρτητα από το αν θα υπάρχει Σιδηροδρομικός Σταθμός με προσωπικό στον Βόλο – Κύριε Αποστολέρη, φίλε Γιώργο, καλή σύνταξη, με υγεία και γαλήνη, καλή αντάμωση στις παραλίες του Αιγαίου.

Για τον Περιφερειακό Δρόμο ουδέν νεώτερον, πέραν του γνωστού, πλέον, και τόσο διαδεδομένου στις μέρες που περνάμε, αυτοθαυμασμού. Την ανάγκη «ηχοπετασμάτων» επισημαίνει με άρθρο του στην «Μαγνησία» ο συνάδελφος και φίλος και αντινομάρχης και αντιδήμαρχος Ηλίας Ξηρακιάς, που ξέρει καλά τι λέει, αλλά εγώ φοβάμαι πολύ ότι μπορεί να πρόκειται για άγνωστη λέξη στο πλαίσιο των γενικώς και αδιακρίτως «ανθρώπινων κοινοτήτων». Όσο για την σύνδεση Μπουρμπουλήθρα-Λαρίσης ή την προς ανατολάς ολοκλήρωση, όλο και κάποιοι «άλλοι» βρίσκονται να φταίνε.

Μας άφησε και η Μάρθα Καραγιάννη, το αιώνιο κορίτσι των νιάτων μας. Μ’ εκείνο το ελαφρό «Ο άντρας που θα παντρευτώ / θα είναι από σόι / σκληρό κολάρο θα φορεί / μ’ ολόχρυσο ρολόι…» σε τρελό ντουέτο με τον Βαγγέλη Σειληνό στις «Γοργόνες και Μάγκες» του 1968. Πάει και η αρχαιοελληνική ομορφιά της διεθνούς Ειρήνης Παππά, πάει κι ο Κώστας Καζάκος, που, κατά την γνώμη μου, δικαιώθηκε ως ηθοποιός από το μνημειώδες απαγορευμένο από την Χούντα θεατρικό έργο του 1973 «Το μεγάλο μας τσίρκο» των Καμπανέλλη-Ξαρχάκου. Φτωχαίνουμε και πολιτιστικά ως χώρα.

Σήμερα ώρα 20:30 στην αυλή του Αρχαιολογικού Μουσείου προβολή του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Argo Navis» αναφορικά με το ταξίδι της δικής μας Αργούς το 2008. Μην το χάσετε! Και μακάρι να το δει και ο Άρχων μπας και καταλάβει, επιτέλους, ότι υπήρχε Βόλος πολύ πριν κάνει αυτός την εμφάνισή του. Σας αγαπώ, γεια σας.

Η φωτογραφία για να μην ξεχνάμε την «ψαρόβαρκα» που έγινε «άβλη κληρονομιά».

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 21.09.2022, αρ.φύλλου 3777)

κυκλο-φ-οριακα 1117, 14 Σεπτεμβρίου 2022

Καλημέρα σε όλες και όλους και Χρόνια Πολλά στις Σταυρούλες και στους Σταύρους. Στα μισά ο Σεπτέμβρης, άνοιξαν τα Σχολεία με «προαιρετικές μάσκες» (όπως αποφάσισε, λέει, η επιτροπή εμπειρογνωμόνων), ανεχώρησε δια τας αιωνίους μονάς (Καντέρμπουρυ και συναφή) η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ ΙΙ μετά από 96 χρόνια ζωής (1926-2022) εκ των οποίων 70 στον θρόνο (1952-2022), επιτέλους, στα 73 του θα γίνει και ο Κάρολος βασιλιάς, μίλησε ο Πρωθυπουργός μας στην 86^η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κι αν κατάλαβε κανείς τι είπε ας το πει, παρακαλώ και σ’ εμένα, ο ΝΠΣ Πύδνα έφερε ισοπαλία στο Φάληρο με το εκεί Ολυμπιακό και ο παρατυχών Πρόεδρος-Άρχων Βόλου και περιχώρων, «…ως λαϊκός άνθρωπος που ζει μέσα στην κοινωνία, ανάμεσα στους ανθρώπους της καθημερινότητας…»  πλάκωσε στο ξύλο έναν μοτοσυκλετιστή στη μέση του δρόμου του Αλίμου (αλίμονο ή αλλοίμονο…).

Όμως στο μπάσκετ πάμε καλά, κι αυτό ανεβάζει κάπως την ψυχολογία μας*), τώρα που επίκειται χειμώνας και η μεγαλειώδης μας Κυβέρνηση αποφάσισε, λέει, να επιδοτήσει (επι)στροφή στη χρήση πετρελαίου θέρμανσης «…αντί του ακριβού φυσικού αερίου»!! Κι ύστερα μου λες εσύ πράσινες πολιτικές και πράσινα άλογα. Ρυπογόνος ο λιγνίτης, αθώο (ξαφνικά!) το ανέκαθεν ρυπαρό πετρέλαιο, εξοβελιστέο το μέχρι χθες περιβαλλοντικά φιλικό φυσικό αέριο. Θύελλα εν κρανίω! Και οι πολίτες τρέχουν να αγοράσουν ξύλα για τις σόμπες και τα τζάκια, αλλά όλα αυτά προκαλούν αιθαλομίχλη και σωματίδια από τα οποία και θα πεθάνουμε. Το μόνο βέβαιο, σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, είναι ότι κάποτε θα πεθάνουμε, συνάνθρωποι, το ερώτημα είναι πόσο γρήγορα, μ’ όλες αυτές τις αλλοπρόσαλλές «διεθνείς» πολιτικές, που ως μοναδικό στόχο έχουν την αύξηση του πλούτου των ολίγων.

Στις 4 Μαΐου 2022, τα κυκλο-φ-οριακα 1103 αναφερόμενα στην ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου Βόλου έγραφαν επί λέξει: «Πόσο θα πάει ακόμη; Μήπως προβλέπεται να εγκαινιαστεί παραμονή των επόμενων εκλογών (2023 λέμε…) ώστε το πόπολο να πανηγυρίσει δεόντως τον άρχοντα των έργων, (όπως, καληώρα, προχτές στις Αλυκές) για ένα έργο που ξεκίνησε καλά-καλά το 2010, το 2014 ήταν «…για 300 οικογένειες…», το 2019 έγινε «…σπίτι του πολιτισμού…» και ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε – κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει και με το Μουσείο της Αργούς, που ξεκίνησε από «ψαρόβαρκα» κι έφτασε να γίνει «άβλη κληρονομιά»;». Και ω! του θαύματος: ο προαναφερθείς Άρχων στις 7 Σεπτεμβρίου φέτος δήλωσε ότι τα εγκαίνια του «πλήρως ανακατασκευασθέντος Δημοτικού Θεάτρου» θα γίνουν «στις αρχές του ερχόμενου Μαΐου» 2023, φυσικά. Και ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Κώστας Λούλης, αφού επεσήμανε ότι «…βαθιά μέσα στην καρδιά του ο κ. Δήμαρχος είχε την ανακαίνιση αυτού του θεάτρου…) συμπλήρωσε ότι «…είμαστε αισιόδοξοι, άνοιξη προς το καλοκαίρι…», άρα, όπως πολύ σωστά είχαν προβλέψει τα κυκλο-φ-οριακα, απολύτως προεκλογικά! Κι όταν διαβάζω τέτοιες αχρείαστες δηλώσεις αφοσίωσης από έναν άνθρωπο σαν τον Βολιώτη διεθνή επιχειρηματία Κώστα Λούλη, αναρωτιέμαι ειλικρινά…

Και επειδή έχουν μαζευτεί πολλά «μικρά» – έχω την κακή συνήθεια να ηχογραφώ στο κινητό μου τηλέφωνο ό,τι κυκλοφοριακό πέφτει στην αντίληψή μου – λέω σήμερα να διαγράψω μερικά. Πάμε λοιπόν:

Χάλια οι κυβόλιθοι στον δρόμο γύρω από την πλατεία του Αλμυρού. Καθόλου καλή η αρχική τοποθέτηση στη φάση της κατασκευής, σχεδόν το σύνολο του υποστρώματος έχει υποχωρήσει, όλο λακκούβες είναι ο δρόμος. Φίλε Κύριε Δήμαρχε, χρειάζεται έργο!

Τα καταστήματα εστίασης που έχουν τις τουαλέτες τους επάνω ή κάτω, με αρκετά, συνήθως, σκαλοπάτια. Πλήρης αδιαφορία για τα Άτομα με Αναπηρία αλλά και για άτομα με πονεμένα, εγχειρισμένα ή χτυπημένα πόδια. Πλήρης αδιαφορία γενικώς. Και κυρίως από το Κράτος, που χορηγεί ή, το χειρότερο, ανανεώνει τέτοιες άδειες λειτουργίας, αδιαφορώντας ομοίως πλήρως για τους πολίτες του

Ο δρόμος μέσα από την Άλλη Μεριά. Κάθε φορά αναρωτιέμαι πόσοι άγγελοι αγρυπνούν μέσα σ’ αυτό το σοκάκι, από όπου περνά όλη σχεδόν η κυκλοφορία του κεντρικού, βόρειου και ανατολικού Πηλίου. Υπάρχει, το ξέρω, μελέτη παράκαμψης Άλλης Μεριάς, δεν ξέρω μέχρι ποιο στάδιο έχει φτάσει. Αντί να αυτοσυγχαιρόμαστε γιατί δεν προωθούμε αυτό το σημαντικό έργο; Και γενικά με το Πήλιο έχω ένα θέμα, καθώς τίποτε δεν γίνεται όπως νομίζω ότι πρέπει. Πανηγυρίζουμε για την άχρηστη, κατά την γνώμη μου, παράκαμψη του χιονοδρομικού κέντρου ενώ δεν προχωρούν καθόλου οι απαραίτητες παρακάμψεις Ζαγοράς, Πορταριάς, Αφήσου, Μετοχίου, Άλλης Μεριάς – ο αείμνηστος συνάδελφος Αρχιτέκτων Μηχανικός Βασίλης Ζαφειρίδης είχε προτείνει και παράκαμψη Μακρυρράχης, έχω την πρότασή του στο αρχείο μου.

Αλλά και για την ολοκλήρωση του Περιφερειακού Δρόμου δεν ξέρω τι γίνεται. Περάσαμε και μ’ αυτό το θέμα πριν από μερικούς μήνες κανα-δυό μέρες πανηγυρισμών και «απαραιτήτων διευκρινίσεων περί την χάραξιν» κι ύστερα το θέμα χάθηκε. Κι ο άλλος, ο Άρχων, ετοιμάζεται, λέει, να κάνει κυκλικό κόμβο με κατάλληλη διακόσμηση (του στυλ «φλογοβόλος βαρβαρισμός» φαντάζομαι…) στην Μπουρμπουλήθρα, όπου από όσα εγώ ξέρω προβλέπεται η αρχή του κλάδου του Περιφερειακού προς (ας πούμε) Διμήνι και Λαρίσης, με ειδική διαμόρφωση κόμβου, που επίσης μελετάται. Τι γίνονται, άραγε, όλα αυτά; Ποιος ενδιαφέρεται;

Γενικώς ζούμε σε μια ευτυχισμένη πόλη, όπου ο μόνος μας πραγματικός καημός είναι τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια εν μέσω ενεργειακής κρίσης. Έχω κι άλλα ηχογραφημένα, την άλλη φορά. Μια τελευταία ερώτηση: το parking Φιλελλήνων λειτουργεί;

Και ένα ακροτελεύτιον σχόλιον: τις δεξαμενές στο Πεδίον Άρεως δεν τις γνωρίζει κανείς. Δεν υπάρχουν. Καλή Λευτεριά, γεια σας.

Το Αιγαίο είναι πάντα εδώ! 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 14.09.2022, αρ.φύλλου 3772)

*) το κείμενο ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Τρίτης (και δεκατρείς). Το βράδυ συνέβη η γερμανική καταστροφή...

κυκλο-φ-οριακα 1116, 7 Σεπτεμβρίου 2022

 

Μπήκε και ο ένατος μήνας, ο οποίος στο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν έβδομος, εξ ου και Septem (επτά) ber – εμείς κάναμε απλή μετάφραση. Που σημαίνει ότι θα φύγουν τα χελιδόνια, θα έρθουν τα πρωτοβρόχια (αστείο είναι αυτό, έχουμε ήδη μουλιάσει στη βροχή, εκείνο το 112 έχει λυσσάξει στο τσίριγμα – υπάρχει μια ωραία παροιμία περί αυτού που λέει κάτι για έναν λωλό που του είπαν να κάνει κάτι κι αυτός το παράκανε. Υπάρχει επίσης ο μύθος του Αισώπου με τον ψεύτη βοσκό…, θα υψωθεί ο Τίμιος Σταυρός να κατακεραυνώσει τους απανταχού Χρυσόστομους, θα γίνει ο τρύγος και θα αρχίσει να ζυμώνεται το καινούργιο κρασί. Και βεβαίως τα παιδιά θα πάνε για πρώτη φορά ή θα ξανα-πάνε στο Σχολείο, η νέα χρονιά αρχίζει, καθώς λένε οι «ειδικοί», χωρίς αντι-covid μάσκες, τα μεγαλύτερα παιδιά μπαίνουν σε περιόδους εξεταστικές υπό την προστασία αστυνομικών υπερδυνάμεων, η 86^η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (10-18.09.2022) βάζει πάλι για μία εβδομάδα την συμπρωτεύουσα και το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο Εξαγγελιών στην τηλεοπτική επικαιρότητα. Ο Σεπτέμβριος είναι «εξ ορισμού» ή/και «παραδοσιακά» ο μήνας των ατομικών, οικογενειακών, συλλογικών και κρατικών προγραμματισμών – συνήθως άνευ απολογισμών. Φέτος έχουμε επιπλέον το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπάσκετ (01-18.09.2022), με μια Εθνική Ελλάδος που βάζει φωτιές στους αντίπαλους πάγκους και αγκάθια στα θολωμένα μάτια των ανεγκέφαλων ελληναράδων ρατσιστών.

Είπαμε για βροχή (υπάρχει και η κλιματική αλλαγή) και να που βρίσκεται συχνά ο Βόλος στην επικαιρότητα λόγω πλημμυρικών καταστάσεων, περιορισμένης, βέβαια, έκτασης (στο Πακιστάν 1.300 νεκροί και 33 εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς σπίτια…) αλλά υπαρκτής ενόχλησης. Και η ενόχληση γίνεται μεγαλύτερη όταν η ΔΕΥΑΜΒ αυτοσυγχαίρεται, η Περιφέρεια νίπτει τας χείρας της και το πολιτικό προσωπικό αφ’ ενός σπεύδει προς αποζημίωσιν (λέμε τώρα…) και αφ’ ετέρου συγχαίρει αμφοτέρους. Στα Ελληνικά αυτό λέγεται «Γιάν’ς κερνάει, Γιαν’ς πίν’» και όλα καλά κι όλα ωραία. Εμείς έχουμε ξαναρωτήσει, κι απάντηση, βεβαίως, δεν πήραμε, αν έχουν ολοκληρωθεί να αντιπλημμυρικά έργα στην Νεάπολη, που ξεκίνησαν το 2007-8. Και δεν εννοούμε μόνον την διασφάλιση της παροχής του Ξηριά, έργο της Περιφέρειας, το οποίο ολοκληρώθηκε και μπράβο – αν και μας ανησυχεί λίγο η εκτεταμένη κοιτόστρωση, που αυξάνει την ταχύτητα ροής των υδάτων. Ρωτάμε για τις δεξαμενές συγκέντρωσης των ομβρίων υδάτων και προώθησης τους στην θάλασσα, δεξαμενές που υπάρχουν στην περιοχή του κλειστού σήμερα Εκθεσιακού-Αθλητικού Κέντρου. Και επειδή οι περισσότεροι δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται (μεταξύ των οποίων, είμαι βέβαιος, και πολλοί σημερινοί «αρμόδιοι») η στήλη έκανε μια απλή, απλούστατη βόλτα στο σημείο και τράβηξε μερικές φωτογραφίες, τις οποίες ανήρτησε στη σελίδα της στο φατσοβιβλίο, όπου μπορεί ο οποιοσδήποτε να τις δει και, αν θέλει, να προβληματιστεί. Και κυρίως να απαντήσει γιατί αυτή η σοβαρή υποδομή της πόλης μένει ανενεργή.

https://www.facebook.com/bskyrgiannis?__cft__[0]=AZVBY-Smh6etJ2QXT305fbuO6pvNi80_JwkCWN1W5BmdxlbF0wPYGXGL3NfI4jVzsaU1sfjsF-mOo1YokTbDyYpL0RAIOhvfdQbn5mRtL3TauYwClUiNclbPD-cUSTQMx13rXfblyANjAmyl0trSzD4YYtcny6Tx-UMsQR9aXFFqIg&__tn__=-UC%2CP-R

Από εκεί και πέρα αυτό που συμβαίνει στην οδό Λαρίσης, στην (πρώην) διασταύρωση με την οδό Νεαπόλεως είναι άλλη ιστορία, εφ’ όσον οι συγκοινωνιολογικοί αστέρες της πόλεώς μας απεφάσισαν την κατάργηση της διασταύρωσης όφειλαν να είχαν νοιαστεί για την απορροή των ομβρίων – νομίζω ότι σε κανέναν κυκλικό κόμβο δεν έχει γίνει υδραυλική μελέτη, κι αν κάνω λάθος μετά χαράς θα αιτηθώ συγγνώμης.

Ειλικρινά μας συγκίνησε η απήχηση που είχε η αναφορά μας στον Κένταυρο Χείρωνα, τόσο εδώ, όσο και στο φατσοβιβλίο. Έδειξε ότι υπάρχουν ακόμη συμπολίτες που εκτιμούν τον τόπο τους, που γνωρίζουν και αγαπούν τις ιστορίες του. Κι έχει πολλές, πάρα πολλές ιστορίες αυτός ο τόπος, που ο Άρχων δικαιολογημένα δεν γνωρίζει, αφού καμία σχέση με τον Βόλο και την περιοχή του δεν έχει (εσχάτως μόνο με τον Τσουγκριά…) αλλά μου κάνει φοβερή εντύπωση που δεν τις γνωρίζουν και άνθρωποι οι οποίοι διαπιστωμένα έχουν μεγαλώσει κι έχουν πάει σχολείο σε τούτα τα μέρη, κρίμα, κρίμα κι άδικο. Κι από πάνω είναι μερικοί που υπερτονίζουν τον τοπικισμό τους (κάτι σαν τους ελληναράδες, βολαράδες, θα τους έλεγα…) απέναντι στην γειτονική Λάρισα για έργα και ημέρες, χωρίς στοιχειώδη αυτογνωσία.

Άλλο τεράστιο θέμα, η χερσαία ζώνη του λιμανιού. Μια χαρά κι αυτή, από το 2007 (προ μνημονίων) ως Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου φωνάζω ότι μεγάλο τμήμα αυτής της ζώνης πρέπει να ανήκει στον Δήμο Βόλου και οπωσδήποτε ολόκληρο το κυκλοφορούμενο τμήμα της οδού Αργοναυτών, από οδό Πυράσσου μέχρι οδό Τοπάλη. Λέγοντας μάλιστα και την υπερβολή (;) «…για να μην δούμε κάποτε στο μέλλον κάποιον Κινεζάκο να μας ζητάει διόδια για να πάμε από τα ψαράδικα στον κεντρικό προβλήτα…». Άλλοι γελούν, άλλοι κοροϊδεύουν κι άλλοι αδιαφορούν, οι αρμόδιοι Βολιώτες άρχοντες του Λιμένος ουδέποτε ασχολήθηκαν σοβαρά με το σοβαρό αυτό θέμα, λες και δεν ζουν σ’ αυτή την πόλη, οι μνημονιακοί άρχοντες του ΤΑΙΠΕΔ έχουν μια σκασίλα (!), ο Δήμος Βόλου στο πέρασμα των χρόνων κατά καιρούς ψέλλιζε κάποιες κουβέντες, κυρίως για το πάρκο Βασιλέως Γεωργίου Α’, κι ύστερα… ήρθε ο έρωτας. Τώρα, τώρα που το ΦΕΚ υπάρχει, που ο «επενδυτής» είναι προ των πυλών και των γερανών, και δεν ξέρουμε και ποιος «κολλητός» ή Κινέζος θα είναι, τώρα τα πράγματα «αγρίεψαν». Αφήστε τα, χάλια! Μπορεί να χαλάσουν και φιλίες χρόνων… Τώρα ξύπνησαν από τον βαθύ ύπνο των δήθεν έργων, είναι αυτό που γράψαμε και παραπάνω, να χαιρόμαστε Βολιώτες που δεν ενδιαφέρονται για τον Βόλο. Τι να πω;

Περίεργοι καιροί, συμπολίτες. Και ο χειμώνας έρχεται (the winter is coming, μια «θεμελιώδης» ατάκα στο βόρειο τείχος της ιστορικής τηλεοπτικής σειράς Game of Thrones-Παιχνίδι του στέμματος). Με την Ευρώπη να μην ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, αδύναμη να χαράξει μια αυτόνομη, ευρωπαϊκή πολιτική – μικροί άνθρωποι σε μεγάλες καρέκλες.

Ας είμαστε καλά κι έχουμε ακόμα πολλά να πούμε. Και καλά κρασιά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 07.09.2022, αρ.φύλλου 3767)

κυκλο-φ-οριακα 1115, 31 Αυγούστου 2022

Φίλοι μου αγαπημένοι, γεια σας και χαρά σας! Ούτε κατάλαβα πώς πέρασε ολόκληρος ο Αύγουστος. Ολόκληρος! Μου λείψατε, μου έλειψε αυτό το βήμα έκφρασης, μου έλειψε η έκφραση των πολλών και ποικίλων και ετερογενών σκέψεων, που καθημερινά τριβελίζουν το μυαλό όλων μας, πιστεύω, σ’ αυτούς τους περίεργους καιρούς που μας έλαχε να ζούμε.

Ο δικός μας Αύγουστος πέρασε με τρικυμίες και μπουνάτσες, με καταρρακτώδεις βροχές και συμπαθητικές δροσιές, με όμορφα φεγγάρια, παγωμένες μπύρες (διότι καλοκαίρι δίχως μπύρα δεν νοείται) και σχεδόν καθόλου τηλεόραση. Ήσυχα κι απλά «…με λιτρίδια μαβιά και με ηλιοτρόπια» στις ακούραστες αμμουδιές του Αιγαίου.

Τις γεμάτες με κόσμο πολλών εθνικοτήτων. Φαίνεται ότι η Ελλάδα είναι πράγματι ένας αγαπημένος προορισμός καλοκαιρινών διακοπών για πολλούς ανθρώπους, σε όλη την υφήλιο (κάτω απ’ τον ήλιο) ανθρωπότητα. Και με την βοήθεια του διαδικτύου οι προσβάσεις γίνονται ακόμη πιο εύκολες. Η προσβασιμότητα, πάλι, όχι μόνο δεν βελτιώνεται, απεναντίας χειροτερεύει, καθώς τραπεζοκαθίσματα και προχειρο-επισκευούλες τσάτρα-πάτρα ακυρώνουν κομμάτια σωστής, κατ’ αρχήν, υποδομής. Είχαμε άτομο με σοβαρές κινητικές δυσκολίες μαζί μας και το ζούσαμε καθημερινά. Γενικά, η συντήρηση των υποδομών πάσχει βαρέως. Θετικό βήμα φέτος η κάθοδος και διέλευση των λεωφορείων της γραμμής από τον παραλιακό δρόμο, με την βοήθεια ικανού αριθμού ανδρών και γυναικών «σεκιούριτι» που αγωνίζονται τρέχοντας και σφυρίζοντας να κρατούν ελεύθερη εμποδίων και παρκαρισμένων οχημάτων την διαδρομή. Μαζί και τον λεγόμενο «ποδηλατόδρομο».

Κι εκεί που όλοι οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι κυβερνητικοί και μη παράγοντες πανηγυρίζουν για την «επίτευξη των στόχων» στον τουρισμό, εμφανίζεται σε γνωστή και μη εξαιρετέα εφημερίδα ένας άριστος φιλοκυβερνητικός κύριος καθηγητής στην Οξφόρδη ο οποίος θρηνεί για την καταστροφή του «Ελληνικού Καλοκαιριού» στα Ελληνικά Νησιά λόγω της επέλασης αλλοδαπών κεφαλαιούχων, που αγοράζουν γην και ύδωρ, είτε αλμυρό (παραλίες ολόκληρες) είτε γλυκό (πηγές και ρέματα). Κι αν ψάξει κανείς στα χρονικά των τελευταίων μηνών (ακόμη και στο διαδίκτυο) θα δει ότι το ίδιο το Κράτος μας, στην λογική της απόλυτης «αναπτυξιακής μανίας», με κατάλληλους Νόμους διευκολύνει με χίλιους τρόπους την καταστροφή του Ελληνικού Περιβάλλοντος και την εκποίηση της Ελληνικής Γης. Αφήστε πια τις νομοθεσίες για τα αυθαίρετα, εκείνο το έρμο το Κτηματολόγιο, που δεν πρόκειται ποτέ να ολοκληρωθεί, κι εκείνους τους Δασικούς Χάρτες, που αμφιβάλλω αν ξέρει κανείς για ποιον λόγο ακριβώς συντάχθηκαν. Κι ήρθε τώρα το (ξε)πλήρωμα του χρόνου να χύνονται κροκοδείλια δάκρυα γιατί θα χαθεί η δυνατότητα των Ελλήνων να απολαμβάνουν τα Ελληνικά Νησιά.

Γι’ αυτό λέω ότι είναι περίεργοι οι καιροί. Κι ενώ οι κολλητοί «πάροχοι» (φτιάξαμε κι εδώ καινούργια ορολογία) θησαυρίζουν ασύστολα, ο αρμόδιος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ανοιχτά και ξεδιάντροπα, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί (συνήθως στο «δικό του» ΣΚΑΪ…) μας συνιστά (άκουσον! άκουσον!) να βρούμε τρόπους να μειώσουμε την κατανάλωση ρεύματος στα σπίτια μας! Να βρούμε εμείς τρόπους, το καταλαβαίνουμε αυτό; Αυτός δεν μπορεί να κάνει τίποτε για την συγκράτηση των τιμών, οι πέντε «πάροχοι» (Βαρδινογιάννης-NRG, Μυτιληναίος-Protergia, ΓΕΚ Τέρνα-ΗΡΩΝ, J&P ;Aβαξ-VOLTERRA, Ελληνικά Πετρέλαια+Ιταλική EDISON-ELPEDISON) είναι προφανές ότι τον έχουν δεμένο πισθάγκωνα και δεν τον αφήνουν να ανασάνει τον φουκαρά...

Και η ζωή συνεχίζεται. Με χάρτινα καλαμάκια πλέον για τον εσπρέσο φρέντο καφέ, οικολογική αντιμετώπιση του πλανήτη μας, άσχετο αν από την άλλη πόρτα καταργούμε τις περιοχές Natura 2000, εμείς τα καλαμάκια τα έχουμε χάρτινα, ήτοι από ξύλο. Μου έλεγε κυρία καφετζού (με την καλή την έννοια) ότι δεν πωλούνται πλέον εν Ελλάδι πλαστικά καλαμάκια (να θυμηθώ να κρατήσω μερικά που βρίσκονται στο σπίτι, ως αναμνηστικά) κι όποιος τα επιθυμεί διακαώς τα φέρνει από την Βουλγαρία! Μια χαρά τρόπο βρήκαμε πάλι αλλά ανεξάρτητα από αυτό πρώτον τα χάρτινα «μουλιάζουν» άμα μείνουν λίγο παραπάνω μέσα στον καφέ και δεύτερον να δείτε που θα αρχίσουμε τώρα να ψάχνουμε από τι ξύλο είναι φτιαγμένο αυτό το χαρτί, γιατί δεν μπορεί να βάζουμε ό,τι κι ό,τι στο στόμα μας – καινούργια μπερδέματα φοβάμαι.

Ύστερα ήρθε και με βρήκε το φλεγόμενο βέλος ενός τέρατος, που κάποιοι ονόμασαν «κένταυρο» και κάποιοι τελείως… «κένταυρο χείρωνα». Ύστερα βρήκαν στο διαδίκτυο κάτι απίθανες χολυγουντιανές ζωγραφιές με τέρατα όμοια με αυτό που τοποθετήθηκε στον κυκλικό κόμβο της Γορίτσας και είπαν να! αυτός είναι. Πώς και γιατί ο Κένταυρος Χείρων πετούσε φλεγόμενα βέλη κανένας ημι-α-μαθής δεν κάθισε λίγο να σκεφτεί. Εγώ έκανα μια ανάρτηση στο φατσοβιβλίο και προσπάθησα να εξηγήσω ότι αυτό το βάρβαρο, χολυγουντιανής, επαναλαμβάνω, έμπνευσης, πράγμα δεν είναι σε καμία περίπτωση ο Κένταυρος Χείρων που ζούσε στο Πήλιο, ο δικός μας σοφός διδάσκαλος Κένταυρος. Και επειδή ξέρω ότι ισχύει το «Οὔ με πείσεις κἄν μὲ πείσῃς», ας κάνουν όποιοι/-ες θέλουν μισόν κόπο να χαζέψουν κείμενο και φωτογραφίες στην διεύθυνση 

https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/mythology/lexicon/metamorfoseis/page_271.html, είναι μια ιστοσελίδα οπωσδήποτε πιο έγκυρη...

Και à propos, με γεια τον κόμβο. Χρήσιμος κι αυτός στην καθημερινή λειτουργία, θα πάω προσωπικά να ελέγξω αν είναι δύσκολος για τα λεωφορεία, όπως μου λένε, και θα τα ξαναπούμε. Πάντως τέτοια εγκαίνια! Παρουσία (δοτική…) βουλευτού, κλήρου, λαού, τα πάντα όλα, κορδέλες, ένας θρίαμβος, εντυπωσιάστηκα, ήταν πρωί και δεν θα φαίνονταν τα βεγγαλικά, αλλιώς στο τσεπάκι τα έχουμε κι αυτά. Να χαίρεστε.

Διαβάζω ότι και οι κάτοικοι της Κριθαριάς λένε ΟΧΙ στην εγκατάσταση του σταθμού LNG. Εύγε! Όλοι πρέπει να πούμε ΟΧΙ, πουθενά μέσα στον Παγασητικό.

Είναι πολλά μαζεμένα, πλημμυρικά φαινόμενα και άλλα, θα μπούμε σε ρυθμό. Γεια σας.

Στην φωτογραφία «Ο κένταυρος Χείρων και ο Αχιλλέας». Barry James, 1772, λάδι σε μουσαμά, Yale Centre for British Art.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 31.08.2022, αρ.φύλλου 3762)