κυκλο-φ-οριακα 1118, 21 Σεπτεμβρίου 2022

 

Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες. Προσπαθώ ακόμη να καταλάβω σε τι ακριβώς πρέπει να προσαρμοστώ για να μην πεθάνω. Με αγάπη το λέω, αν εσείς έχετε καταλάβει ας το πείτε, σας παρακαλώ, και σ’ εμένα, διότι έχω απολύτως μπερδευτεί και δεν βρίσκεται άνθρωπος να με ξεμπερδέψει.

Έχουν καταλάβει αυτοί οι πραγματικά ανεγκέφαλοι που μας κυβερνούν τι έχει ξοδέψει (επενδύσει, το λέμε τώρα) προκειμένου εδώ και 20 χρόνια περίπου να περάσει σταδιακά στην χρήση του φυσικού αερίου ο «απλός» νοικοκύρης, ο μικρο- ή μεγαλο-επιχειρηματίας, ο μικρο- ή μεγαλο-ξενοδόχος (ήμουν προχθές στην Θεσσαλονίκη και εντελώς τυχαία βρέθηκα στον ακάλυπτο χώρο του μεγάλου ξενοδοχείου «Μακεδονία Palace», όπου η εγκατάσταση εισόδου του φυσικού αερίου είναι ένα δωμάτιο περ. 3*4*3 μέτρα και οι σιδερένιοι σωλήνες προσαγωγής από το δίκτυο και διανομής προς το κτήριο του ξενοδοχείου έχουν διάμετρο περ. 20 εκατοστά…), τι έχει πληρώσει ο κάθε Δήμος στα σχολεία και τα λοιπά δημοτικά κτήρια, αθλητικούς χώρους κλπ., τι έχει πληρώσει το ίδιο το Κράτος, που το έχουν μόνο για να εισπράττουν τους παχυλούς μισθούς τους και να αναθέτουν δισεκατομμύρια στους «κολλητούς», που σε καιρούς των δικών τους μνημονίων άλλαξε όλες τις εγκαταστάσεις στις Νομαρχίες, στις Περιφέρειες, στα ίδια τους τα Υπουργεία και τις πλήρωσε με το δικό μας αίμα – κι έρχονται τώρα να μας ζητήσουν να «προσαρμοστούμε» ξανά στο πετρέλαιο για να μην πεθάνουμε; Έξαλλος είμαι, συμπολίτες μου, έξαλλος! Κι όλα αυτά γιατί, σας ρωτάω, γιατί;

Για να βρεθούμε, είπε ο μεγάλος, «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Και επειδή «βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία», όπως είπε πρόσφατα η μεγάλη αδερφή – αν είναι δυνατόν! Κι ο Σουλτάνος να τρίβει την κοιλιά του, φίλος με όλους, εχθρός με κανέναν, με όλους σε αλισβερίσι και με κανέναν σε πόλεμο. Σε ποια πλευρά της ιστορίας βρίσκεται, για μία ακόμη φορά στον 20^ο-21^ο αιώνα, η Τουρκία; Είναι και «δύσκολες» τούτες οι ημέρες της Μικρασιατικής Μνήμης για τέτοιου είδους απορίες, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι. Ούτε μπορώ να πάψω να μετράω τα διαχρονικά λάθη της Ελληνικής Πολιτικής…

Κι εκεί που οι άριστοι «ισχυρά» εισηγούνται επιστροφή στο πετρέλαιο ταυτόχρονα προετοιμάζουν, λένε τα ρεπορτάζ, πλωτή εγκατάσταση FSRU, υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), στον Παγασητικό μας Κόλπο. ΟΧΙ συμπολίτες, ΟΧΙ. Ούτε εδώ, ούτε εκεί, ούτε αλλού, πουθενά μέσα στον Παγασητικό. Τελεία και παύλα, κι άλλη κουβέντα καμία.

Ύστερα κατενόησα και την στάση (εκείνη την μνημειώδη ανακοίνωση…) των προσφυγικών σωματείων της πόλης μας αναφορικά με το θέμα της συναυλίας της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας σε σχέση με τον Δήμο Βόλου. Την κατενόησα την περασμένη Δευτέρα, όταν διάβασα την ανακοίνωση σχετικά με την θεμελίωση του Ιερού Ναού Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης «στην συμβολή των οδών Προύσης και Εφέσου στα προσφυγικά της Ν. Ιωνίας, σε οικόπεδο που δώρισε ο Δήμος Βόλου». Αυτό. Και ο νοών νοείτω!

Και επειδή ο νοών νους τρέχει πέρα-δώθε, δεδομένου ότι, όπως λέει και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές / κι αν ο κλοιός στενεύει / ο νους μας ειν’ αληταριό / π’ όλο θα δραπετεύει», επειδή, λέγω, συμβαίνουν όλα αυτά, ξέρει κανείς τι κάνει εκείνο το παλληκάρι από την Βενεζουέλα, ο Χουάν Γκουαϊδό, το οποίο ο δικός μας αναγνώρισε τον Ιούλιο 2019, μόλις εκλέχτηκε, ως Πρόεδρο της Βενεζουέλας – τι φιάσκο κι αυτό, ε!; Άσε που προχθές, 16.09.2022, ο Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε μια χαρά στον χώρο του ΑΠΘ και μπουκάρανε τελείως άνευ λόγου τα ΜΑΤ της Κεραμέως και μπουκώσανε τα παιδιά μας στα δακρυγόνα…

Κι ύστερα «πηδάει» στο άλλο φιάσκο, εκείνο με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, που πανηγυρίσαμε κάποια στιγμή ότι θα κατασκευάζονταν στον Βόλο και θα απασχολούσαν 1.000 άτομα. Έτοιμη μάς την είχαν την Βολοσωτήρια επενδυσάρα αλλά τελικά δεν… Προτιμήθηκε η Βόρεια Μακεδονία. Τώρα χαιρόμαστε με κάτι σιδηροδρομικές μελέτες, που αν θυμάμαι καλά συζητιούνται εδώ και 30-40 χρόνια ως απαραίτητες, μακάρι να ολοκληρωθούν τώρα ώστε να βρεθούν τα λεφτά για τα απαιτούμενα έργα μέσα στα επόμενα 30-40 χρόνια. Μην ανησυχείτε, νέοι είμαστε ακόμη, θα τα προλάβουμε, θα πάμε στο Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου με το τραίνο. Ανεξάρτητα από το αν θα υπάρχει Σιδηροδρομικός Σταθμός με προσωπικό στον Βόλο – Κύριε Αποστολέρη, φίλε Γιώργο, καλή σύνταξη, με υγεία και γαλήνη, καλή αντάμωση στις παραλίες του Αιγαίου.

Για τον Περιφερειακό Δρόμο ουδέν νεώτερον, πέραν του γνωστού, πλέον, και τόσο διαδεδομένου στις μέρες που περνάμε, αυτοθαυμασμού. Την ανάγκη «ηχοπετασμάτων» επισημαίνει με άρθρο του στην «Μαγνησία» ο συνάδελφος και φίλος και αντινομάρχης και αντιδήμαρχος Ηλίας Ξηρακιάς, που ξέρει καλά τι λέει, αλλά εγώ φοβάμαι πολύ ότι μπορεί να πρόκειται για άγνωστη λέξη στο πλαίσιο των γενικώς και αδιακρίτως «ανθρώπινων κοινοτήτων». Όσο για την σύνδεση Μπουρμπουλήθρα-Λαρίσης ή την προς ανατολάς ολοκλήρωση, όλο και κάποιοι «άλλοι» βρίσκονται να φταίνε.

Μας άφησε και η Μάρθα Καραγιάννη, το αιώνιο κορίτσι των νιάτων μας. Μ’ εκείνο το ελαφρό «Ο άντρας που θα παντρευτώ / θα είναι από σόι / σκληρό κολάρο θα φορεί / μ’ ολόχρυσο ρολόι…» σε τρελό ντουέτο με τον Βαγγέλη Σειληνό στις «Γοργόνες και Μάγκες» του 1968. Πάει και η αρχαιοελληνική ομορφιά της διεθνούς Ειρήνης Παππά, πάει κι ο Κώστας Καζάκος, που, κατά την γνώμη μου, δικαιώθηκε ως ηθοποιός από το μνημειώδες απαγορευμένο από την Χούντα θεατρικό έργο του 1973 «Το μεγάλο μας τσίρκο» των Καμπανέλλη-Ξαρχάκου. Φτωχαίνουμε και πολιτιστικά ως χώρα.

Σήμερα ώρα 20:30 στην αυλή του Αρχαιολογικού Μουσείου προβολή του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Argo Navis» αναφορικά με το ταξίδι της δικής μας Αργούς το 2008. Μην το χάσετε! Και μακάρι να το δει και ο Άρχων μπας και καταλάβει, επιτέλους, ότι υπήρχε Βόλος πολύ πριν κάνει αυτός την εμφάνισή του. Σας αγαπώ, γεια σας.

Η φωτογραφία για να μην ξεχνάμε την «ψαρόβαρκα» που έγινε «άβλη κληρονομιά».

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 21.09.2022, αρ.φύλλου 3777)