κυκλο-φ-οριακα 1122, 19 Οκτωβρίου 2022

Οι Μουσικοί. Νίκος Εγγονόπουλος 1984

«Εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας, η αγάπη μου, η αγάπη μου κοιμάται…», άσχετον μεν, ωραίον δε, καλημέρα συμπολίτες. Εγώ κάθε πρωί σηκώνομαι απ’ το κρεβάτι με ένα τραγούδι στο στόμα, όποιο να ‘ναι, από τα εκατομμύρια ελληνικά μας τραγούδια, τουτέστιν ξυπνάω τραγουδώντας κι αυτό, πιστέψτε με, κάνει πολύ καλό στην ψυχική υγεία. Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας πρέπει να φροντίζουμε εμείς να στεκόμαστε όρθιοι, ανεξάρτητα από την στάση των άλλων απέναντί μας.

«…παρακαλώ σας κύματα, μη μου τηνε ξυπνάτε…» και λοιπά και λοιπά.

Ολοκληρώθηκε το δημοψήφισμα του Δικηγορικού Συλλόγου όσον αφορά στην προτεινόμενη χωροθέτηση του νέου Δικαστικού Μεγάρου, στη συνοικία της Νεάπολης Βόλου με ένα βροντερό «όχι» – 293 «όχι» 68 «ναι». Και τώρα τι γίνεται αδέρφια; Γύρω-γύρω όλοι, στη μέση το Μέγαρο, όλοι αθώοι κι όλοι ένοχοι ταυτόχρονα, στα παλιά λημέρια θα μείνει πάλι η Θέμις, να μου το θυμηθείτε. Κι όχι τίποτε άλλο δηλαδή, θα έχει ήδη στεναχωρηθεί και ο Άρχων, που τόσες και τόσες προσπάθειες έκανε να βρει κατάλληλο οικόπεδο – εκτός αν όλα αυτά ήταν μία (ακόμη…) μπλόφα. Ή εκτός αν τα Υπουργεία αγνοήσουν του Δικηγόρους και προχωρήσουν ακάθεκτα, θα έχει ενδιαφέρον.

Με τούτα και με τ’ άλλα δεν μας μένει αρκετός χρόνος για αυτοκινητοβόλτες στην πόλη, πράγμα χρήσιμο δια την κατανόησιν των εν γένει κυκλοφοριακών συνθηκών του άστεως. Πάμε λοιπόν:

Ένα απόγευμα που ήθελα να πάω στον Άγιο Νεκτάριο, επίτηδες διάλεξα να πάω από την διαδρομή Γιάννη Δήμου-Παρασκευοπούλου-Φυτόκου ξεκινώντας από την οδό Περραιβού. Έκανα πάνω από 40 λεπτά να φτάσω. Και δεν έφταιγε ο κυκλοφοριακός φόρτος, πολύ λίγα τα οχήματα. Έφταιγαν οι φωτεινοί σηματοδότες, τα φανάρια! Πρέπει να είναι κάτι λίγο περισσότερα από 10 και δεν «πέτυχα» κανένα πράσινο. Κανένα. Με «έπιασε» μέχρι κι εκείνο το «διπλό» έξω απ’ τον ΑΒ, που ποτέ δεν κατάλαβα τι εξυπηρετεί. Όλα τα φανάρια κόκκινα, με όποια ταχύτητα κι αν κινήθηκα – επειδή ξέρω τι είναι το «πράσινο κύμα» δοκίμαζα διάφορες ταχύτητες μέχρι την ανώτατη επιτρεπόμενη μέσα στις αστικές περιοχές (δεν σας λέω ποια είναι, καλό είναι να ξεσκονίσετε λίγο τον ΚΟΚ…). Τίποτε. Κάθε σηματοδότης είναι «αυτόνομος». Άρχοντας (ο σηματοδότης…).

Εκεί ακριβώς, στο Σχολείο δίπλα στον Άγιο Νεκτάριο, όσο ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος, ήτοι μέχρι το 2010, και επειδή το πεζοδρόμιο από το οποίο έπρεπε υποχρεωτικά να περάσουν τα παιδιά για να μπουν στην αυλή και στο κτήριο ήταν ιδιαίτερα στενό, είχα κάνει μια «πατέντα», οριοθετώντας με κορίνες έναν διάδρομο περίπου 1 μ. πάνω στο οδόστρωμα ως επέκταση, ας πούμε, του πεζοδρομίου. Η παρέμβαση λειτούργησε άψογα από την πρώτη μέρα, γονείς, παιδιά και δάσκαλοι ένιωσαν πιο ασφαλείς, και με ειλικρινή χαρά βλέπω ότι μέχρι και σήμερα, 12 χρόνια μετά (!), ο διάδρομος υφίσταται, άρα χρησιμοποιείται. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια συμπλήρωση-ανανέωση μερικών κορινών, λίγη αγάπη τέλος πάντων, δουλειά μισής ώρας για το συνεργείο και κόστος ασήμαντο για τον Δήμο. Μακάρι. Και να σας θυμίσω με την ευκαιρία ότι οι γονείς αυτού του Δημοτικού Σχολείου (στο διαδίκτυο το βρίσκω σήμερα ως 6^ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας Βόλου) ήταν οι πρώτοι που εθελοντικά έγιναν Σχολικοί Τροχονόμοι για την ασφάλεια των παιδιών τους, μετά από μια εισήγηση περί του θεσμού του Σχολικού Τροχονόμου και της Οδικής Ασφάλειας στην περιοχή των Σχολείων, που είχα κάνει σε Ημερίδα στο Τεχνικό Επιμελητήριο τον Μάρτιο 1998.

Αν και το αποφεύγω συστηματικά, πέρασα σε όλο το μήκος, από Περιφερειακό μέχρι Φιλαδελφείας, την οδό Καραμπατζάκη. Πρώτο ερώτημα: γιατί το όριο ταχύτητας είναι 30 χλμ/ω ενώ σε άλλες περιοχές που έχουν την ίδια ακριβώς σήμανση ήπιας κυκλοφορίας το όριο είναι 15 χλμ/ω; Για παράδειγμα η προέκταση της οδού Δημητριάδος, στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου (Βασιλέως Γεωργίου Α’ είναι το σωστό) ή οποία κανένα χαρακτηριστικό οδού ήπιας κυκλοφοράς δεν έχει κι όμως έχει Πινακίδες Π92 με όριο ταχύτητας 15 χλμ/ω, ίσως διότι χρήζουν ειδικής προστασίας οι παροικούντες… Και με αυτή, επίσης, την ευκαιρία, να σας ενημερώσω ότι σε αυτόν τον δρόμο εκδηλώνεται μία ακόμη παράνοια της ελληνικής νομο-βλακείας: η στάθμευση δεξιά, στις διαμορφωμένες θέσεις προς το πάρκο, ελέγχεται από την Λιμενική Αστυνομία λόγω χερσαίας ζώνης λιμένος. Η στάθμευση αριστερά, παρά το κράσπεδο ή «καβαλητά», ελέγχεται από την Δημοτική Αστυνομία ή/και την Τροχαία. Αυτά.

Στην οδό Καραμπατζάκη παρατηρεί κανείς ακόμη ότι τα περισσότερα τμήματα πεζοδρομίου είναι «εικονικά», δηλαδή είναι αδιάβατα για πεζούς, πόσο μάλλον για εμποδιζόμενα άτομα (με μπαστούνι π.χ. ή και με παιδικό καροτσάκι, γιατί αυτές οι έννοιες παραμένουν άγνωστες στο Ελληνικό κοινό…) άσε πια για Άτομα με Αναπηρία (επιτέλους, αυτό σημαίνει ΑμεΑ, ούτε «ειδικές ανάγκες», ούτε «ειδικές δεξιότητες» κι άλλα τέτοια δήθεν «καλλωπιστικά»), αυτοί οι συνάνθρωποι δεν έχουν καμία τύχη σ’ αυτόν τον δρόμο πέραν του οδοστρώματος, κι ο Θεός μαζί τους.

Τέλος (για σήμερα…) στην οδό Ιάσονος. Κυκλοφορία εφ’ ενός ζυγού στο μεγαλύτερο τμήμα της ημέρας. Και η «λεωφορειολωρίδα» χιλιοπαρκαρισμένη, γι’ αυτό και τα εισαγωγικά, και το αριστερό πεζοδρόμιο μυριοπαρκαρισμένο, μια ωραία ατμόσφαιρα «μεγαλούπολης» με ωραίες φωτογραφίες κυκλικών κόμβων, μούρλια! Το ίδιο συμβαίνει στην Δημητριάδος, στην Κ.Καρτάλη (χωρίς λεωφορειολωρίδα) και στην Ελ.Βενιζέλου (ομοίως χωρίς) από την Γαλλίας και κάτω. Δεν το βλέπει κανείς αυτό το χάλι; Ή πιστεύει κάποιος ότι φτιάχνοντας δεν ξέρω ‘γω πού καναδυοτρείς παραπάνω κυκλικούς θα λυθεί το πρόβλημα στην Ιάσονος; Και ναι! οι μπλε ουρανοί ετοιμάζονται, πάνω από τους πεζοδρόμους είναι κιόλας έτοιμοι. Και όχι! τους «ποδηλατοδρόμους» δεν τους ξεχνάμε.

«…γιαλό να πας, γιαλό να ‘ρθεις, τα λόγια μου να θυμηθείς…». Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο πίνακας του Νίκου Εγγονόπουλου «Οι Μουσικοί», 1984.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 19.10.2022, αρ.φύλλου 3797)