κυκλο-φ-οριακα 1197, 5 Ιουνίου 2024

Καλώς ορίσαμε στον Ιούνιο. Πότε φτάσαμε στα μισά του χρόνου ούτε που το καταλάβαμε. Ήταν και τα απανωτά ευχάριστα γεγονότα – βεβαίως και ο Ολυμπιακός Πειραιώς κατέκτησε το Conference League αλλά και ο Ολυμπιακός Βόλου, ο από το 1937 ιστορικός ποδοσφαιρικός σύλλογος της πόλης μας, ο σύλλογος που (δυστυχώς) έκανε δήμαρχο τον Άρχοντα και τώρα δέχεται τον ολομέτωπο πόλεμο τού αγνώμονα οχτρού, ο σύλλογος που τόσο ταλαιπωρήθηκε τα τελευταία χρόνια ακόμα και ψάχνοντας γήπεδο να παίξει, είναι και πάλι παρών! Είναι εδώ και θα μας κάνει και πάλι υπερήφανους. Και η Νίκη Βόλου, ναι! που γίνεται φέτος 100 χρονών (ίδρυση 1924), από τα πρώτα πράγματα, μαζί με την εκκλησία της Ευαγγελίστριας (πρώτη κατασκευή 1926) που έστησαν οι μικρασιάτες πρόσφυγες στην Νέα Ιωνία (πλήρη στοιχεία στα πολύτιμα βιβλία του κ. Δημήτρη Κωνσταντάρα-Σταθαρά). Αυτές τις δυο μεγάλες ομάδες είχε ανέκαθεν ο Βόλος και πολλές μικρότερες – υγειές φαινόμενο για ένα πολεοδομικό συγκρότημα 100-120.000 κατοίκων. Τώρα με το ζόρι απέκτησε και τρίτη ομάδα, και γελάει μαζί της ολόκληρη η υφήλιος γη, με τους 150 φιλάθλους της και τον «απλό φίλαθλο-ηγέτη» της που μια την πουλάει-μια την κρατάει, μια είναι-μια δεν είναι μέτοχος, μια είναι πτωχός-μια είναι πλούσιος. Αφερίμ εφέντη μ’!

Τώρα έχουμε Ευρωεκλογές της Κυριακή. Δεν ξέρω γιατί αυτές είναι «οι πιο σημαντικές», μήπως ξέρω, μήπως μου λέει κανείς τι, επιτέλους, διακυβεύεται τούτες τις μέρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα, χρόνια το ακούω αυτό και η κατάληξη είναι να γεμίζουν συνεχώς και αδιαλείπτως οι ελληνικοί κάμποι με φωτοβολταϊκές επενδύσεις, οι οποίες επενδύσεις, μαζί με τις ανεμογεννήτριες, είναι, αν δεν κάνω λάθος αδέρφια, οι μόνες επενδύσεις που γίνονται αυτή την περίοδο της παντοδύναμης «σταθερότητας» και της «εισαγόμενης ακρίβ(γ)ειας» στην χώρα μας. Ξέρετε εσείς να γίνεται τίποτε άλλο σοβαρό; – συγγνώμη, είναι και το θεσσαλονικιώτικο «φλάι όβερ» (τρομάρα μας, τα αγγλικά μας μαράνανε…). Κατά τα άλλα η Ευρώπη σέρνεται πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον καταστροφικό για τα συμφέροντά της πόλεμο ενάντια στην Ρωσία και αρνείται σθεναρά να δει την Παλαιστίνη,από φόβο μήπως το παγκόσμιο εβραϊκό λόμπυ της κόψει την πίστωση. Τι ακριβώς καλούμαι να ψηφίσω συν-Έλληνες; Βέβαια τα δημοκρατικά μου αντανακλαστικά με καλούν να προσέλθω στην κάλπη και να επιλέξω το όσο γίνεται περισσότερο «μη χείρον», οψόμεθα.

Στο μεταξύ έχουμε αφήσει πίσω πολλά και διάφορα «μικρά» (που δεν τελειώνουν ποτέ), πάμε κι όπου βγει:

Καθαρίστηκε επιτέλους, μετά από πολλούς μήνες (φωτογραφία μου 2 Μαΐου 2024) ο ορειχάλκινος Ελευθέριος Βενιζέλος του Πάρκου, δεν ξέρω από ποιον (φορέα ή άνθρωπο), το σίγουρο είναι ότι καθαρίστηκε με σβουράκι, ίσως αλλιώς να μην έφευγε η ξεραμένη άσπρη μπογιά. Έτσι αναγκαστικά άλλαξε λίγο το χρώμα, ελπίζουμε ότι γρήγορα η πατίνα του χρόνου θα αποκαταστήσει τα πράγματα. Και βέβαια ευχόμαστε…

Οι πινακίδες στην είσοδο-έξοδο του Βόλου στον Σωρό, που είχαν τα μαυροκόκκινα χάλια τους, αποκαθηλώθηκαν και υποθέτουμε ότι καθαρίζονται ή καθαρίστηκαν, έχουμε 3-4 μέρες να περάσουμε από το σημείο.

Πέρα (…στους πέρα κάμπους…) στον Κραυσίδωνα, απέναντι ακριβώς από την είσοδο στον ανοιχτό χώρο των κτηρίων της Πολυτεχνικής Σχολής, υπήρχε ένα όμορφο ξύλινο γεφυράκι που συνέδεε με τον απέναντι χώρο του Υπεραστικού ΚΤΕΛ και της Μηχανικής Καλλιέργειας, όπου ήδη χτίζονται τα καινούργια κτήρια του Πανεπιστημίου. Αν δεν κάνω λάθος είχε κατασκευαστεί επί Δημαρχίας Σκοτινιώτη, ως συνδετήριο τμήμα, τρόπον τινά, για τον ποδηλατόδρομο που περνάει μέσα από τον πανεπιστημιακό χώρο και συνεχίζεται μπροστά από ολόκληρο το Πεδίον Άρεως μέχρι τις Αλυκές. Κάποια στιγμή τα ξύλα του σάπισαν, το γεφυράκι κατέρρευσε, εγώ το εντόπισα διαλυμένο αλλά στη θέση του, και το φωτογράφισα στις 7 Νοεμβρίου 2022. Προφανώς έκτοτε ουδείς ενδιαφέρθηκε, το γεφυράκι λείπει, φωτογράφισα το κενό στις 20 Μαΐου 2024.

Πανηγυράκι εγκαινίων (ξέρετε, κάμερες, παρατρεχάμενοι, δηλώσεις, συνηθισμένα πράγματα…) στήθηκε πάλι καθώς τοποθετήθηκαν κάπου 5-6 κάγκελα στην όχθη του Κραυσίδωνα, που είχαν καταστραφεί από τις πλημμύρες. Πολύ καλά έκαναν και τοποθετήθηκαν, τα πανηγύρια είναι για τα πανηγύρια. Αλλά λείπουν τουλάχιστον δέκα φορές τόσα. Και όχι μόνο στον Κραυσίδωνα, αλλά και στον Άναυρο, τα κάγκελα στις γέφυρες είναι όπως τα άφησαν ο Δανιήλ και ο Ηλίας.

Στον τρίτο χείμαρρο της πόλης μας, τον Ξηριά, αδιάκοπα τρέχει το νεράκι από την Κάρλα και τώρα, με τις μαζικές γαστρεντερίτιδες στο Στεφανοβίκειο και τον Ριζόμυλο, που προέρχονται από «κοπρανώδη μόλυνση» και από σαλμονέλα, ελπίζω όλοι να αντελήφθησαν πόσο επιβαρυμένα είναι αυτά τα νερά – αν και, από ότι διαβάζω, κάποιοι σπεύδουν να απαλλάξουν τα πλημμυρικά φαινόμενα, όμως του Δημάρχου Ρήγα Φεραίου του ξέφυγε, μάλλον, κάτι περί διείσδυσης στον υδροφόρο ορίζοντα, διότι στην περιοχή του Ριζομύλου υπάρχουν 3-4 μέτρα στάσιμα νερά!! (ΕΡΤ NEWS, 04/06/2024).

Για πανηγυράκια γράφοντας, θυμήθηκα ένα ακόμη, 7 Απριλίου 2022, με ένα τεράστιο τσούρμο και μια τεραστίου θράσους Αρχοντική δήλωση κατεδαφίστηκε ένα (αριθμητικώς: 1) ρυμοτομούμενο και απαλλοτριωμένο κτίσμα κάπου στην οδό Αχιλλοπούλου. Έκτοτε δεν ξανάγινε τέτοια εφαρμογή του Σχεδίου Πόλης. Έγινε η μία, κάναμε τη φιγούρα μας, βρίσαμε τους προηγούμενους που δεν ενδιαφέρονταν για το καλό της πόλης, και όλα καλά. Στην παρόχθια του χειμάρρου Αναύρου οδό Δανιήλ Φιλιππίδη υπάρχουν 3 ή 4 τέτοια κτίσματα, ρυμοτομούμενα από το 1956. Το ίδιο και στην οδό Ιατρού Τζάνου. Στην πόλη γενικά είναι πάνω από είκοσι και, προφανώς, ουδείς από τους τωρινούς ενδιαφέρεται.

Την άλλη Τετάρτη, πρώτα ο Θεός, περισσότερα. Με την ειλικρινή αγάπη μου, γεια σας.

Στην φωτογραφία η ακτή του Αναύρου, Ιανουάριος 1984 (40 χρόνια…). 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 05.06.2024, αρ.φύλλου 4184)