κυκλο-φ-οριακα 1114, 20 Ιουλίου 2022

 

Καλημέρα συμπολίτισσες, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστριες και αναγνώστες παντός προσιτού μέσου ενημέρωσης. Τα κυκλο-φ-οριακά είναι σήμερα εδώ αλλά επειδή φτάσαμε στο κατακαλόκαιρο (ούτε που κατάλαβα πώς…) θα πάρουν άδεια από τη Σημαία για τις ερχόμενες δύο (2) Τετάρτες. Ολόψυχα εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο καλοκαίρι, τον Αύγουστο, που ‘ναι παχιές οι μύγες, θα τα ξαναπούμε και θα ξαναθυμηθούμε τους στίχους του Ελύτη «…Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σέναν ορκιζόμαστε / Πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε…».

Και επίσης ολόψυχα εύχομαι να μπορέσουμε όλοι να κρατήσουμε σώας τας φρένας μας, καθότι κυκλοφορούν αβέρτα «πάουερ πας», «φιούελ πας» «ψυγειοκαταψύκτης πας» και «Κυριάκο πού το πας;» με κάτι επιδόματα-ψίχουλα που τα «μέσα» διατυμπανίζουν ως περίπου την σωτηρία της ψυχής μας, κυκλοφορεί ελεύθερος ένας βιαστής καταδικασμένος σε 12 χρόνια κάθειρξη και ο συνήγορός του κυκλοφορεί επίσης ελεύθερος παρότι έχει απαξιώσει, βρίσει, συκοφαντήσει, εξευτελίσει ανοιχτά σχεδόν το σύνολο της Ελληνικής Κοινωνίας, κυκλοφορούν γκρίζοι λύκοι και άλλα αρπακτικά ζώα στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου, κυκλοφορούν και πέφτουν τεράστια αεροσκάφη φορτωμένα με ποιος-ξέρει-τι, που ξεκίνησαν από ποιος-ξέρει-πού και πηγαίνουν προς ποιος-ξέρει-πού, κυκλοφορούν «με το κεφάλι ψηλά» και κάνουν προεκλογικές συγκεντρώσεις οι καταστροφείς των Πανεπιστημίων και του Περιβάλλοντος, των περιοχών Natura συμπεριλαμβανομένων, κυκλοφορεί και πανάκριβο υγροποιημένο φυσικό αέριο ΥΦΑ, αμερικανιστί Liquefied Natural Gas LNG – προτιμάται, ως είθισται, η αμερικάνικη ορολογία – που ψάχνει τόπο να σταθεί δεδομένου ότι πρόκειται για πολύ καλή μπίζνα.

Σ’ αυτό το τελευταίο συνάνθρωποι Μαγνησιώτες οφείλουμε, πρέπει, όλοι με μια φωνή να πούμε ένα βροντερό ΟΧΙ. Όχι τύπου «όχι εδώ, ναι αλλού…», όχι πάλι «μακριά απ’ τον κ… μου κι ας είναι όπου να ‘ναι», όχι μπούρδες «δεν το προβλέπει το μάστερ πλαν…» και τρίχες κατσαρές, ένα ατόφιο, πεντακάθαρο «ΟΧΙ μέσα στον Παγασητικό Κόλπο»! Πουθενά. Υπεύθυνα. Και προσοχή στα παντός είδους λαμόγια (είναι πολλά τα λεφτά Άρη…): έχουν πολλά «επιχειρήματα», βασικότερο των οποίων είναι οι φοβερές και τρομερές θέσεις εργασίας, οι οποίες, αν έχω καταλάβει καλά, τελικά δεν είναι παραπάνω από δέκα.

Στο μεταξύ τελείωσε η επίσης φοβερή και τρομερή εκκαθάριση δικαιούχου πάουερ πας (γινόταν εδώ και καμιά δεκαριά μέρες…) και μας ήρθε ηλεκτρονικώς (πολιτισμός παιδί μου!) το αποτέλεσμα: Εκκαθαρισθέν Ποσό 0,00 €, Συνολικό Εκκαθαρισθέν Ποσό 0,00 €, Συνολικό Ποσό Επιστροφής 0,00 €. Πήξαμε στα κουλούρια. Ενός καλού Βολιώτη φίλου ήρθε Εκκαθαρισθέν Ποσό -32,90 €, Συνολικό Εκκαθαρισθέν Ποσό -32,90 €, Συνολικό Ποσό Επιστροφής 0,00 €. Καλά πες, το δικό μας το μηδενικό ποσό άντε να το καταπιώ, το αρνητικό ποσό του φίλου τι σημαίνει άραγε; Σημαίνει παιδάκια, άριστα παιδάκια, απόφοιτα Χάρβαρντ, Γέιλ, Πρινστον και Λόντον Σκουλ οφ Εκονόμικς, που παίζουν με τον πόνο των Ελλήνων την ώρα που τα πραγματικά αφεντικά τους θησαυρίζουν αισχροκερδώντας ασυστόλως. Εγώ αυτό καταλαβαίνω, και να με συμπαθάτε.

Εξαντλείται καθημερινά και ο δημοσιονομικός χώρος και η υπομονή μου…

Και στο υπόλοιπο μεταξύ κυκλοφορώ κι εγώ, το κατά δύναμιν. Μέλος κι εγώ ενός συρφετού που μετα-κινείται από παντού προς παντού, ίσια κι ανάποδα, με όλους τους πρόσφορους τρόπους. Βγαίνω στους δρόμους της πόλης και δεν αισθάνομαι πλέον καμία απολύτως ασφάλεια – η άδεια οδήγησής μου εκδόθηκε στις 17 Αυγούστου 1972, πλησιάζει δρομαίον το χρυσούν ιωβηλαίον, στο ενδιάμεσο τριγύρισα λίγο στους δρόμους της υπόλοιπης Ευρώπης και αρκετά στους Ελληνικούς, τώρα πλέον τα ‘χω χαμένα και το αναγνωρίζω. Και δεν βλέπω τρόπους να βελτιωθεί αυτό, η Τροχαία έχει εγκαταλείψει την πόλη και ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τις «υπερβολικές ταχύτητες» στους υπεραστικούς δρόμους, απολύτως ουδείς ασχολείται με αστεία πράγματα όπως «κυκλοφοριακή αγωγή», το μηχανάκι του ντελιβερά είναι το άλφα και το ωμέγα της καθημερινής πραγματικότητας, παντελώς και δια παντός ανεξέλεγκτο από νόμους και προφήτες κι ανάμεσα σε όλα αυτά κάποιοι μη εποχούμενοι προσπαθούν να επιβιώσουν.

Προχθές στον Περιφερειακό μια ασπρομάλλα κυρία με μπαστούνι προσπαθούσε να περάσει απέναντι. Ήταν στο πεζοδρόμιο της καφετέριας, στο κόμβο με Ιωλκού, δεν υπάρχει απ’ ευθείας φανάρι για πεζούς, και έπρεπε ή να κάνει τον γύρο του κόσμου διασχίζοντας 2 φορές την Ιωλκού και 1 τον Περιφερειακό ανατολικά ή να δοκιμάσει την τύχη της και να διασχίσει τον Περιφερειακό δυτικά, ανάμεσα στα αυτοκίνητα, σταματημένα και κινούμενα. Ξεκίνησε κούτσα-κούτσα, εγώ κρατούσα την αναπνοή μου, και με τη συνδρομή του γνωστού φύλακα-αγγέλου κούτσα-κούτσα η κυρία έφτασε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Αυτά, λογικά, συμβαίνουν μόνο στα έργα (σοβαρής) επιστημονικής φαντασίας, όπου οι άνθρωποι τηλεμεταφέρονται ή διακτινίζονται. Φαίνεται όμως ότι στον πραγματικό κόσμο του Μονακοβόλου είναι καθημερινό άγχος για πολλούς ανθρώπους των βορείων συνοικιών. Άρα; Αν και όταν συμβεί κάποιο τέτοιο δυστύχημα, το οποίο φυσικά απεύχομαι, όλοι θα ξεπλένουν τα χέρια τους και θα καταριούνται την κακιά την ώρα, τον κακούργο οδηγό και τον κακούργο τον δρόμο. Αλλά την πραγματική ευθύνη την έχουν αυτοί που λειτουργούν έναν τόσο πολυσύχναστο κόμβο χωρίς πλήρη εξασφάλιση των πεζών σε όλες τις κατευθύνσεις. Η πλήρης ασφάλιση όλων των κινήσεων των πεζών σημαίνει μικρή (αλλά υπαρκτή) επιβάρυνση των καθυστερήσεων για τα αυτοκίνητα. Γι’ αυτό και δεν «συνηθίζεται», για να μην καθυστερούν λίγο παραπάνω τα οχήματα. Ξέρω ακριβώς για τι πράγμα μιλάω, ξέρω τι σημαίνει «ολικό κόκκινο» κι όποιος ίσως ενδιαφέρεται (λέμε τώρα, εδώ έχουμε να κάνουμε με αυθεντίες σε όλα τα επίπεδα, με πρώτο και καλύτερο τον Άρχοντα, που παντού και πάντα δίνει κατάλληλες οδηγίες…) ας έρθει να ρωτήσει.

Σας υπολήπτομαι και σας χαιρετώ αναφανδόν. Γεια σας.

Στην φωτογραφία οι δύο Ναύτες που διαβάζουν, δύο πίνακες του Γιάννη Τσαρούχη (1910-1989), "φωτοσοπική" σύνθεση δική μου.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 20.07.2022, αρ.φύλλου 3742)