κυκλο-φ-οριακα 1216, 13 Νοεμβρίου 2024

Τετάρτη και 13, αγαπητοί και αγαπητές, Καλημέρα. Ζούμε, για μία ακόμη φορά σε τούτη τη χώρα, ελληνοϊστορικά γεγονότα (διότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν νομίζω ότι ενδιαφέρεται…). Είναι η πρώτη φορά, λένε αυτοί που ξέρουν, που η Αξιωματική Αντιπολίτευση θα χάσει αφ’ εαυτού της την θεσμική της θέση αν της φύγει ένας/μία ακόμη Βουλευτής. Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που στο εσωτερικό των δημοκρατικών κομμάτων υπάρχουν αλληλομαχαιρώματα και αποχωρήσεις, αλλά νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει άλλο κόμμα, και μάλιστα «κυβερνητικό», που να έχει χαρίσει ύπαρξη σε πέντε (αριθμητικώς 5) άλλα κόμματα ή κομματάκια. Και φυσικά όλα αυτά που συμβαίνουν είναι βούτυρο στο ψωμί του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο μπορεί άνετα και ανεξέλεγκτα να διαπραγματεύεται νησιά, να μοιράζει τσουβαληδόν χρήμα σε ημέτερους και να εισπράττει τα φιλοδωρήματα των σερβιτόρων. Κι από κοντά, σαν την γνωστή … που κάνει αισθητή την παρουσία της ταυτοχρόνως δια της ακοής και της οσμής ο Άρχοντάς μας, με «άποψη» περί κοπριτών και ηγέτου, τον οποίον ηγέτη χυδαία έβριζε μόλις προ δωδεκαμήνου – τι ζούμε σ’ αυτή την πόλη, Παναγία μου…

Δεν βλέπω, συμπολίτες, προοπτικές, δυστυχώς. Ούτε εδώ, ούτε εκεί. Εδώ θα περάσουμε αργυρομπλέ Χριστούγεννα, εκεί θα περάσουν στην αιώνια ανυπαρξία.

Αλλά μήπως είναι καλύτερα τα πράγματα στον προαναφερθέντα «υπόλοιπο κόσμο»; Διάλυση στην Γερμανία, πλήρης αφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα σοβαρά θέματα (μόνο ανόητες οδηγίες για χάρτινα καλαμάκια και οι Ευρωβουλευτές να περνάνε καλά…), οι πόλεμοι καλά κρατούν και στην υπερ-ατλαντική μόνη υπερ-δύναμη λογικό ήταν να επικρατήσει εκ νέου ο Τραmpουκισμός. Και στο βάθος ο κύριος Elon Musk, ο Θεός να μας φυλάει! Πάμε λίγο στα (κοινά και τετριμμένα) δικά μας.

Περνάμε και ξαναπερνάμε από πάνω του, από την Ανατολή στη Δύση και τούμπαλιν, για χάρη του ο Περιφερειακός Δρόμος ανυψώθηκε, απόκτησε γέφυρα, και ο αγωγός ομβρίων αναγκάστηκε σε παράκαμψη. Για χάρη του επίσης και μέχρι να γίνουν οι απαιτούμενες μελέτες, η ολοκλήρωση του Περιφερειακού από Λαρίσης μέχρι Γορίτσα καθυστέρησε περίπου 5 χρόνια. Ο λόγος, αγαπητοί και αγαπητές, για τον μυκηναϊκό θολωτό τάφο στην θέση «Καζανάκι». Στα κυκλο-φ-οριακά 601, στις 08.08.2008 γράφαμε: «Ήταν αρχές Ιουλίου 2004 … όταν πληροφορήθηκα από τους πρώτους την ανακάλυψη του Τάφου, καθώς γινόταν η εκσκαφή για τον μεγάλο πλακοσκεπή αγωγό των ομβρίων υδάτων, κι έτρεξα επί τόπου με το ολυμπιακό Hyundai και με την ιδιότητα του Διευθυντή Μεταφορών στην Ολυμπιακή Εγκατάσταση και την Πόλη του Βόλου. Πήρα τις πρώτες ασαφείς πληροφορίες, γύρισα στο Στάδιο και είπα σ’ όλους να «ξεχάσουν» τον Περιφερειακό του Βόλου.». Ευτυχώς δεν τον ξεχάσαμε, με μεγάλη καθυστέρηση (η σήραγγα ολοκληρώθηκε το 2014) ο Περιφερειακός του Βόλου λειτούργησε, τις προάλλες εντελώς ξαφνικά κι απρόσμενα ο «θεόσταλτος» κύριος υφυπουργός πολιτικών χρηματοδοτήσεων θυμήθηκε «το νότιο τμήμα του άξονα», το οποίο όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί γνωρίζουμε ως τμήμα Μπουρμπουλήθρα-Λαρίσης, και μας διαβεβαίωσε πως σύντομα ολοκληρώνεται η μία από τις δεκαπέντε (;) απαιτούμενες μελέτες – τόσο καλά, αφού σε ιθαγενείς απευθύνεται ο άνθρωπος. Α! ναι, είπε και για την «παράκαμψη Αγριάς» (σκέτο, χωρίς συνέχεια) για την οποία καθυστερούν οι μελέτες των αντιπλημμυρικών έργων, που τις ακούω εδώ και τουλάχιστον μια 10ετία – τόσο καλύτερα δηλαδή.

Αλλά εγώ σήμερα θέλω να γράψω για τον Τάφο. Ο οποίος είναι εκεί κάτω από τον Περιφερειακό, 20 χρόνια τώρα μετά την ανακάλυψή του, ερμητικά σκεπασμένος με μαδέρια, σαφώς μη-επισκέψιμος, ξεχασμένος από Θεούς και Αρχαιολόγους. Προφανώς χρήματα για καινούργια πτέρυγα στο Μουσείο βρέθηκαν και εξασφαλίστηκαν και καλώς γίνεται, εφ’ όσον έχει κριθεί το έργο απαραίτητο και μάλιστα, αν έχω σωστές πληροφορίες, για την διαφύλαξη των εξαίρετων έγχρωμων επιτύμβιων στηλών της (Αρχαίας) Δημητριάδας. Αλλά δεν μπορούν να βρεθούν μερικά και για την ανάδειξη του Μυκηναϊκού Τάφου; Δεν είναι κι αυτό ένα σοβαρό έργο για την περιοχή μας και την Ιστορία της; Ο Τάφος βρέθηκε ασύλητος, ακέραιος, με σπουδαία ευρήματα που δείχνουν χρήση του σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους και ωραία κτερίσματα, το οποία ήδη εκτίθενται στο Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο μας. Άρα αξίζει και πρέπει να αναδειχθεί.

Ένα άλλο χρόνιο πρόβλημα της ωραίας περιοχής μας είναι η κακή ποιότητα του ραδιοφωνικού σήματος της ΕΡΤ λίγο έξω από τα «στενά» σύνορα του Βόλου. Εγώ προσωπικά έχω μεγαλώσει ακούγοντας 2^ο Πρόγραμμα, ακούγοντας αυτές τις ωραίες Ελληνικές εκπομπές με μοναδικό, σχεδόν, αντικείμενο την Ελληνική μουσική και ποίηση, τα Ελληνικά τραγούδια. Ε! μόλις κάνω να ανέβω στο Πήλιο, από την Άλλη Μεριά (καλά-καλά από τον δρόμο προς την Άλλη Μεριά) ο ήχος «ξύνει» απελπιστικά και από τον Προφήτη Ηλία και πάνω με δυσκολία ακούγεται. Και δεν φταίει το ραδιόφωνο στο τιμημένο αυτοκίνητό μου, ελεγμένο. Φταίει, για μία ακόμη φορά, ο κακός μας ο καιρός, η ατυχία μας, η άτιμη η ατ(ι)μόσφαιρα, τα βράχια του βουνού, τα ραδιο-κύματα, οι μεταδότες και οι ανα-μεταδότες, το αποτέλεσμα είναι ένα: αδύνατον να απολαύσω το αγαπημένο μου 2^ο Πρόγραμμα – αλλά ούτε και το 1^ο, ούτε και την Έρασπορ, σπανίως το 3^ο, τον τοπικό μας σταθμό τον «πιάνω» κοντά στα Χάνια, αποδυναμωμένος είναι κι αυτός, κάποτε ήταν αυτόνομος τώρα μόνο πρωινές εκπομπές και συνδέσεις στο εθνικό δίκτυο, από το μεσημέρι και μετά πατρονάρισμα από την ΕΡΤ3 της Θεσσαλονίκης. Ποιος μπορεί να βελτιώσει κάτι;

Τα είπα και ξεθύμανα. Κι ας μην είναι «αμιγώς» κυκλοφοριακά. Εγώ σας αγαπώ, αδιακρίτως, γεια σας!

Στην φωτογραφία τα κυκλο-φ-οριακά τιμούν έναν ακόμη μεγάλο Έλληνα που έφυγε, τον Γιάννη Μπουτάρη. Που εκτός όλων των άλλων ίδρυσε στο Νυμφαίο το καταφύγιο «Αρκτούρος» για τις αρκούδες της Πίνδου και όχι μόνο. Με μια αρκουδίτσα ο κυρ-Γιάννης τσουγκρίζει ένα ποτήρι με δικό του κρασί…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 13.11.2024, αρ.φύλλου 4287)

κυκλο-φ-οριακα 1215, 6 Νοεμβρίου 2024

Τετάρτη σήμερα, Καλημέρα και πάλι. Βλέπω εκείνες τις φοβερές φωτογραφίες της πλημμυρισμένης ισπανικής Βαλέντσια (εγώ έτσι την έλεγα αυτή την ισπανική πόλη, ανέκαθεν, κι όταν την επισκέφθηκα, φοιτητής από την Γερμανία, κι έζησα εκεί μία από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου, Βαλέντσια την έλεγα, έτσι λέγαμε (και λέμε ακόμη) και την ποικιλία των πορτοκαλιών που κάνουν ωραίον χυμό…) και δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που έγινε. Σκέπτομαι, συνάνθρωποι, πόσα ακόμη «άγνωστα» γεγονότα μάς περιμένουν στην γωνία – 217 ήδη νεκροί και άγνωστος αριθμός αγνοουμένων (οι περισσότεροι κατά πάσαν πιθανότητα νεκροί, πλέον, μετά από τόσες μέρες) είναι ένας φοβερός απολογισμός μιας φοβερής θεομηνίας (θεού μήνις, οργή θεού), που ήρθε κυριολεκτικά από το πουθενά. Και με λιγότερη βροχή από τον δικό μας Δανιήλ.

Τοπικά καιρικά φαινόμενα, το μέλλον της ζωής μας. Αλλά εγώ δεν ανησυχώ. Είναι όλα υπό έλεγχο στο σημερινό υπερ-σύγχρονο Ελληνικό Κράτος. Ένα παράδειγμα, σχετικό και με αυτά που λέγαμε την προηγούμενη φορά περί φωτεινών σηματοδοτών, «αναγκαστικών» παραβιάσεων και λοιπών οδηγικών συμπεριφορών. Η Περιφέρεια Αττικής έχει παραγγείλει και περιμένει να εγκαταστήσει 388 φωτογραφικές μηχανές (ελληνιστί κάμερες) στα φανάρια σε κεντρικές οδικές διασταυρώσεις, με στόχο την μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και την αύξηση της οδικής ασφάλειας. Τα σχετικά ρεπορτάζ πανηγυρίζουν για το υπερ-σύγχρονο λογισμικό (όλα σ’ αυτή τη χώρα πλέον είναι υπερ-) το οποίο ενεργοποιείται μόλις ανάψει το κόκκινο φανάρι και φωτογραφίζει το όχημα-παραβάτη 5 φορές από πίσω, πλήρως εναρμονισμένα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία περί προστασίας προσωπικών δεδομένων. Η συνέχεια θα γράφεται με υπερ-πρόστιμο 700 € και αφαίρεση άδειας οδήγησης. Και δεν φτάνουν, φυσικά, οι 388 της Περιφέρειας, η Κυβέρνηση (που είναι, ως γνωστόν, άλλο μαγαζί…) προγραμματίζει προμήθεια ακόμη 1.000 παρομοίων υπερ-καμερών – πρέπει να μάθουμε ποιος είναι ο προμηθευτής…

Τέτοια διαβάζω κι ανοίγει η καρδιά μου – και διευρύνονται οι ορίζοντές μου… Αλλά το φθινόπωρο του 1974, στην Καρλσρούη όπου σπούδαζα, με το καινούργιο μου σκούρο κόκκινο Fiat 127, με αριθμό KA-EH 705, πέρασα μια χαρά ένα κόκκινο φανάρι κι έφυγα. Και μια εβδομάδα αργότερα μου ήρθε στο σπίτι ένας φάκελος από την Αστυνομική Διεύθυνση με μία βεβαίωση χοντρού προστίμου και δύο πεντακάθαρες φωτογραφίες του Fiat από μπροστά χαμηλά, ίσα-ίσα στην μάσκα και στον αριθμό κυκλοφορίας (τα έχω όλα κρατημένα στα αρχεία μου). Πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο, κανείς μας δεν ήξερε περί τίνος επρόκειτο αλλά θορυβηθήκαμε όλοι οι καλοί Έλληνες φοιτητές-οδηγοί και απευθυνθήκαμε σε γνωστό δικηγόρο ο οποίος μας είπε (διαβάστε και γελάστε, (Δυτική) Γερμανία προ 50ετίας) να μην κάνω τίποτε, να μην πληρώσω, διότι το θέμα αυτών των καμερών (όχι το δικό μου μόνο, γενικώς) βρισκόταν ήδη στα υψηλά δικαστήρια με το αίτημα της κατάργησης, καθότι δεν διασφαλιζόταν με τίποτε ο ακριβής χρόνος ενεργοποίησης της κάμερας, μιας ενεργοποίησης που μπορούσε να προέρχεται και από κραδασμούς της ασφάλτου! Οι κάμερες αποσύρθηκαν και δεν μας ξαναενόχλησαν, τώρα δεν ξέρω τι γίνεται. Βεβαίως έχουν περάσει 50 συναπτά έτη, όμως ακριβώς αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου που ενεργοποιεί την κάμερα κάλλιστα μπορεί να τύχει και στην Ελλάδα αναλόγου δικαστικής διερευνήσεως, άλλωστε το σύστημα έχει ξανα-δοκιμαστεί και ξανα-απέτυχε. Άρα; Απλώς, πρέπει να μάθουμε ποιος είναι ο προμηθευτής!

Αχ! παρασύρθηκα πάλι σε «επιστημονικά» θέματα. Όμως, συμπολίτες, η παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη είναι πράγματι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, για το οποίο δεν υπάρχει διοικητικής μορφής λύση. Συνετή και σωστή οδήγηση, η μόνη λύση.

Στα κυκλο-φ-οριακα 1127, στις 23 Νοεμβρίου 2022 γράφαμε «Ευχάριστη εικόνα στην πόλη οι καινούργιες στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ και όχι μόνο τα καλαίσθητα στέγαστρα με τα όμορφα παγκάκια. Πληροφορήθηκα αρμοδίως ότι κατασκευάστηκαν (από τον Δήμο Βόλου) με χρήματα από το ειδικό πρόγραμμα του Υπουργείου Εσωτερικών «Φιλόδημος». Εύγε.» Στην συνέχεια ασχολούμασταν λίγο με τους ηλεκτρονικούς πίνακες που γράφουν τα δρομολόγια και η παράγραφος κατέληγε «Από βάθους καρδίας εύχομαι μακροημέρευσιν τόσο των στεγάστρων, που κινδυνεύουν κατά βάσιν μόνο από βανδαλισμό, όσο και της τηλεματικής, όπου καραδοκούν πολλοί ηλεκτρονικοί, δορυφορικοί, τεχνικοί και ανθρώπινοι κίνδυνοι.» Είμαστε, σχεδόν με ημερολογιακή ακρίβεια, δύο μόλις χρόνια μετά. Αφιερώστε ένα μόνο λεπτό από τον πολύτιμο χρόνο σας για να παρατηρήσετε μία οποιαδήποτε στάση σε οποιοδήποτε κεντρικό σημείο της πόλης μας. Ένα χάλι, συμπολίτες, ένα μαύρο χάλι, κρίμα. Κι όχι μόνο εξ αιτίας βανδαλισμών. Το χειρότερο, για εμάς, είναι ότι σε πολλές στάσεις υπάρχει ακόμη η μορφή και ο σηκωμένος αντίχειρας του Άρχοντα, από τον προεκλογικό αγώνα της 8^ης Οκτωβρίου 2023! Ουδείς ασχολείται με τις στάσεις των λεωφορείων, προφανώς ούτε τα ίδια τα λεωφορεία. Και ο μεν Άρχοντας έχει άλλες έγνοιες, ο ΝΠΣ δεν πάει πολύ καλά, αλλά ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας, ζωή να ‘χει, δεν έπρεπε να φροντίσει λίγο το δημιούργημα του ίδιου του Δήμου του με την κρατική επιδότηση. Αφιερώστε ένα λεπτό (και πολύ είναι…) και θα με καταλάβετε.

Κι εκείνο το parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος ησυχία δεν βρίσκει, το ερευνούμε το θέμα και θα επανέλθουμε.

Περιμένουμε και την εφαρμογή του νέου, πρωτοποριακού, ψηφιακού και δεν συμμαζεύεται συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης, όπου ήδη χάνει η μάνα το παιδί και όλοι μας πολλά λεφτά, καθώς, όπως φαίνεται, το σύστημά μας θα είναι πανάκριβο. Και εδώ θα επανέλθουμε.

Τέλος, σας αγαπώ μεγαλοπρεπώς και ακατακρίτως. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μία (τυχαία) στάση του Αστικού ΚΤΕΛ Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 06.11.2024, αρ.φύλλου 4282)

κυκλο-φ-οριακα 1214, 30 Οκτωβρίου 2024

Καλημέρα Συμπολίτες, Συμπολίτισσες και απανταχού Αναγνώστες. Φτάσαμε αισίως στο τέλος και του δέκατου μήνα του σωτηρίου έτους 2024. Αισίως, τρόπος του λέγειν δηλαδή, όλα καλά κι όλα ωραία, και πυλώνας σταθερότητας είμαστε – κι ας μη βγάζουμε άχνα για τις σφαγές στη Μέση Ανατολή – και η ανάπτυξη μας τρέχει απ’ τα μπατζάκια – κι ας πρόκειται μόνο για ενεργειακές «επενδύσεις» και (ευτυχώς) μερικούς δρόμους – και όλοι μα όλοι έχουν συμφωνήσει να μειώσουν τις τιμές 123 προϊόντων στα σούπερ μάρκετ – τάχα ότι δεν αντιλαμβάνονται τα κόλπα του τραστ – και προσλήψεις στο Δημόσιο, και τακτοποίηση των Ατόμων με Αναπηρία άνω του 50%, και ενδοσχολική βία μαζί με την πανώλη των προβάτων που θα παταχθεί-αποζημιωθεί, σε παράδεισο ζούμε συμπολίτες μου, «όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε» που έλεγε κι εκείνος ο ψήστης-γιατρός της πείνας σ’ εκείνη την ιστορική διαφήμιση του 2011 με τον Ομορφάντρα.

Πολλά θέματα «έχουν μείνει πίσω» και περιμένουν την σειρά τους για να δουν το άπλετον φως της δημοσιότητος. Πάμε.

Εγκαινιάστηκε επιτέλους, με τις γνωστές φανφάρες, ο νέος κυκλικός κόμβος, στην διασταύρωση Ελ. Βενιζέλου και Δοξοπούλου, απέναντι από τον μεγάλο υποσταθμό της ΔΕΗ στο Αλιβέρι. Η κατασκευή είχε ξεκινήσει λίγο πριν τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου 2023 και, όπως διάβασα, το έργο είχε σταματήσει προσωρινά μέχρι να ορθοποδήσει η πόλη! Διάβασα επίσης ότι ο κυκλικός κόμβος έγινε για να αντιμετωπιστούν προβλήματα υψηλής παραβατικότητας στην διασταύρωση, διότι (ακούστε-διαβάστε και χαρείτε φίλοι αναγνώστες των νυν και αεί κυκλο-φ-οριακών!) οδηγοί που περιμένουν άσκοπα μπροστά από φωτεινούς σηματοδότες αναγκάζονται να παραβιάζουν το κόκκινο. Αυτό είναι, βρήκαμε την αιτία, βρήκαμε και τη λύση. Τώρα, αν εγώ ως συγκοινωνιολόγος και ως άνθρωπος σκεφτώ ότι προφανώς η διασταύρωση δεν είχε σοβαρό κυκλοφοριακό φόρτο (άσκοπα…) και ίσως μια καλύτερη ρύθμιση των φαναριών θα έλυνε το πρόβλημα των πιθανών καθυστερήσεων (που δεν τις ξέρω, τις μέτρησε επακριβώς, άραγε, κανείς; ή απλώς ο κύριος καθηγητής έβαλε το κομπιούτερ να τραβήξει γραμμές, αφού ούτως ή άλλως άλλος πληρώνει με τα δικά μας λεφτά και κάνει και την γνωστή φιγούρα του;). Απορία ψάλτου βηξ. Ή, κατά το άσμα, βρεκεκέξ κουάξ κουάξ. Και απορία δεύτερη, τι θα πει ότι οι οδηγοί, γενικώς και αορίστως, αναγκάζονται να παραβιάζουν το κόκκινο; Τι ή ποιος τους αναγκάζει; Και επειδή αναγνωρίζουμε ότι έχουμε ανεγκέφαλους οδηγούς κάνουμε ένα ακριβό έργο για να τους διευκολύνουμε τους ανθρώπους, να μας ψηφίσουν και την επόμενη φορά.

Κι αυτό μας φέρνει στο δεύτερο θέμα μας, αυτό με τις διασταυρώσεις της οδού Κασσαβέτη με τις οδούς Κωνσταντά και Γαζή, όπου, λέει, επειδή γίνονται συνεχώς μικροσυγκρούσεις λόγω, κατά κανόνα, παραβίασης τής εδώ και δεκαετίες δηλωμένης προτεραιότητας, περίοικοι ζητούν να τοποθετηθούν φωτεινοί σηματοδότες. Έχω κατ’ επανάληψη γράψει και δηλώσει ότι τα φανάρια δεν είναι πανάκεια. Είναι χρήσιμα σε ορισμένες περιπτώσεις αλλά δεν είναι το φάρμακο δια πάσαν νόσον – το ίδιο κι απαράλλαχτο ισχύει και για τους κυκλικούς κόμβους. Το φάρμακο, δηλαδή η λύση σε όλα αυτού του είδους τα προβλήματα της σύγχρονης κυκλοφοριακής πραγματικότητας στις πόλεις είναι ο Άνθρωπος. Ο άνθρωπος Ερασιτέχνης Οδηγός, ο άνθρωπος Επαγγελματίας Οδηγός, ο άνθρωπος Πεζός. Το αξίωμα λέει ότι η Κυκλοφορία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, τα συμπεράσματα από εκεί και πέρα δικά σας. Κάποτε μιλούσαμε για «νοοτροπία» και την ανάγκη αλλαγής στους Έλληνες Οδηγούς. Κάποτε εγώ και ελάχιστοι ακόμη τρέχαμε να κάνουμε «κυκλοφοριακή αγωγή» (άγνωστες λέξεις σήμερα) στα Δημοτικά Σχολεία, προσπαθούσαμε να πείσουμε τους Δήμους (στον δικό μας του Βόλου και στον γειτονικό, τότε, της Νέας Ιωνίας, τα καταφέραμε, ποια είναι η κατάστασή τους σήμερα;) να στήσουν «πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής» (τι ‘ν τούτο πάλι;). Πέρασαν τα χρόνια, δεν θα διστάσω να πω ότι, τελικά, αποτύχαμε, ελάχιστοι συμπαρατάχτηκαν με την ψυχή τους μαζί μας, οι περισσότεροι κοιτούσαν γύρω-γύρω τα δικά τους μη-ενδιαφέροντα και τα συμφέροντα των άλλων Τίποτε δεν έγινε καλύτερο, κι ό,τι πήγε να γίνει καταστράφηκε.

Και οι οδηγοί; Όσο πάει και χειρότερα, το βλέπουμε κάθε μέρα. Δεν είναι, λοιπόν, λύση ούτε ο κυκλικός κόμβος ώστε κάποιοι να μην «αναγκάζονται», ούτε τα φανάρια που εκτός των άλλων θα γεμίσουν και τα σπίτια σας με καυσαέριο, αγαπητοί περίοικοι. Ούτε το εξάγωνο STOP έναντι του ανάποδου τριγώνου στην διασταύρωση Κουντουριώτου-Γαζή είναι λύση. Λύση είναι η συνετή και σωστή οδήγηση μέσα στην πόλη (και έξω, φυσικά, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία…).

Πάμε παρακάτω. Η Τράπεζα της Ελλάδος, το κορυφαίο πιστωτικό ίδρυμα της χώρας μας, το πούλησε το διατηρητέο κτήριο-τοπόσημο στην παραλία του Βόλου έναντι τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ στον Αγχιαλίτη εφοπλιστή Πάρη Δράγνη. Το διεκδίκησε και το Πανεπιστήμιο και ο Δήμος Βόλου και «δύο ακόμη επιχειρηματίες» λέει, χωρίς να κατονομάζει, το διαδίκτυο. Προφανώς χρειαζόταν τα χρήματα η καλή Τράπεζα του γνωστού κυρίου Στουρνάρα, γι’ αυτό το πούλησε το κτήριο αντί να το νοικιάσει ή, βρε αδερφέ, να το παραχωρήσει, να το χαρίσει στον τόπο όπου χτίστηκε το 1933-35, όπου άντεξε ατόφιο ισχυρούς σεισμούς το 1955, όπου δεχόταν κόσμο μέχρι το 2022, στον Βόλο. Είχα την τύχη να το επισκεφθώ στις 20 Ιουλίου 2022 και να κατέχω σήμερα 83 φωτογραφίες από το εσωτερικό του, στο οποίο η Ιστορία παρέμενε παρούσα. Μακάρι ο κύριος Δράγνης, που έχει ήδη δώσει κάποια καλά δείγματα, να το αξιοποιήσει πραγματικά αυτό το υπέροχο κτήριο – μια ιδέα θα μπορούσε να είναι ένας μουσειακός ή εκθεσιακός χώρος, με ένα καφενείο στον ελεύθερο χώρο της οδού Ιάσονος, καμιά εικοσαριά τέτοιους χώρους διαθέτει η Πρωτεύουσα.

Α! κι ένα τελευταίο, λέγοντας για Τράπεζα. Τώρα που η αλλαγή ταυτότητας είναι υποχρεωτική, ανάλογα πρέπει να υποχρεωθούν, δια Νόμου, και οι Τράπεζες να μην ταλαιπωρούν τους πελάτες τους με την περίφημη «επικαιροποίηση στοιχείων», που έχει γίνει ένα (ακόμη) μεγάλο βάσανο. Με την αγάπη μου, ευτυχείτε!

Στην (σύνθετη) φωτογραφία οι χαρακτηριστικές πινακίδες της Τράπεζας της Ελλάδος στον Βόλο.

 (δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 30.10.2024, αρ.φύλλου 4277)

κυκλο-φ-οριακα 1213, 23 Οκτωβρίου 2024

 

Καλημέρα Συμπολίτες και απανταχού Αναγνώστες. Το τέλος του Οκτωβρίου περιλαμβάνει πάντοτε την Εθνική Εορτή μνήμης της 28^ης Οκτωβρίου 1940 (είμαστε η μόνη χώρα που εορτάζει την έναρξη αυτού του παγκοσμίου πολέμου, όλες οι υπόλοιπες εορτάζουν την λήξη του…), μνήμης του ιστορικού και ένδοξου «ΟΧΙ» του Ελληνικού Λαού, κυρίως, και του Δικτάτορα Μεταξά δευτερευόντως, στο αίτημα του ιταλικού φασισμού για παράδοση της χώρας. Τιμούμε αυτή τη μνήμη. Και θα την τιμήσουμε ιδιαίτερα στα σημερινά κυκλο-φ-οριακά με μια μικρή αναφορά στην συμμετοχή ενός δικού μας ανθρώπου σ’ αυτόν τον αμυντικό πόλεμο στα βουνά της Πίνδου και της Βόρειας Ηπείρου, ενάντια στις μεραρχίες του Ντούτσε.

Πιθανότατα δεν ήταν «ήρωας», ο ίδιος δεν μου μίλησε ποτέ για εκείνη την περίοδο, ό,τι ξέρω είναι γραμμένο σε χαρτιά, που τα φύλαγε τακτοποιημένα σε κουτιά από πουκάμισα η σύζυγος κι εγώ τα βρήκα στο βάθος μιας ντουλάπας, όταν αμφότεροι είχαν φύγει για το χωρίς επιστροφή ταξίδι. Είναι βέβαιο ότι ήταν ένας εγγράμματος Έλληνας πολίτης (το 1924 εισήχθη στην Νομική Σχολή του Αθήνησιν Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, το 1926 αναγκάστηκε να διακόψει λόγω αδυναμίας καταβολής των διδάκτρων…), ο οποίος κλήθηκε να υπερασπιστεί τα πατρώα εδάφη και ανταποκρίθηκε σ’ αυτό το ύψιστο καθήκον όσο καλύτερα μπορούσε.

Ο Αντώνιος Σκυργιάννης του Δημητρίου και της Βικτωρίας γεννήθηκε στον Βόλο στις 28 Οκτωβρίου 1906 (μετά την παρέλαση εμείς γιορτάζαμε πάντα τα γενέθλια του πατέρα…). Στρατεύθηκε στις 18.11.1926 στο 4^ο Σύνταγμα Πεζικού, στην Λάρισα, πέρασε Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, στις 08.11.1927 ονομάστηκε Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού και στις 17.03.1928 απολύθηκε. Επανήλθε για μετεκπαίδευση το 1937 και στις 11.09.1940. Η κήρυξη του πολέμου τον βρήκε Έφεδρο Ανθυπολοχαγό στον 6^ο Λόχο του 2^ου Τάγματος του 4^ου Συντάγματος Πεζικού και στις 06.12.1940 προήχθη σε Έφεδρο Υπολοχαγό – «ο πιο όμορφος Αξιωματικός του Στρατού» έλεγε η μητέρα. Έφυγε κατ’ ευθείαν από την Λάρισα για το μέτωπο και έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες που έδωσε ο Λόχος του εναντίον των Ιταλών και συγκεκριμένα (σύμφωνα με έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης από 27.05.1941 και δικά του έγγραφα):

Από 03.11.1940 έως 05.01.1941 ως Διμοιρίτης: Βοβούσα - διάφορες τοποθεσίες "εντός του Ελληνικού εδάφους, ων τα ονόματα μοι διαφεύγουσι" - Κόνιτσα (Προφήτης Ηλίας) - Δίδυμοι λόφοι - Ύψωμα 1150 (Αλή Ποστεβάν) - Ύψωμα 1067 - Ύψωμα 850 (Κλεισούρας).

Από 05.01.1941 έως 15.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 853 Β.Δ. Κλεισούρας

Από 16.01.1941 έως 23.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 1308 (Τρεμπεσίνας)

Από 15.02.1941 έως 23.03.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου, αποσπασμένου στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού: «της εν αμυντική γραμμή των προφυλακών» Υψώματος 1060 (Τρεμπεσίνας)

Από 24.03.1941 έως 24.04.1941 ως Διμοιρίτης: Ύψωμα 1403 (Μέτωπον Κορυτσάς)

Στις 01.05.1941 «εθεωρήθη απολυθείς» λόγω της κατάρρευσης του μετώπου μετά την γερμανική εισβολή και στις 08.05.1941 συμμετείχε στην διάλυση του 4^ου Συντάγματος Πεζικού στην Λάρισα.

Για τις υπηρεσίες του προς την Πατρίδα τιμήθηκε (με δικά του λόγια):

Α) «Δια του Πολεμικού Σταυρού Γ Τάξεως μετά Στέμματος, 428/44 ΕΔΥΕΑ τον οποίον και παρέλαβον». Η εγκύκλιος αναφέρει ότι το παράσημο απονέμεται «δια την ηρωικήν του προσπάθειαν κατά τας επιχειρήσεις» Β) Δια Χρυσού Σταυρού «κατά δημοσίευμα της εφημερίδος ΕΘΝΟΣ κατά Αύγουστον 1947 πλην όμως τον οποίον δεν παρέλαβον διότι δεν ηδυνήθην να ανεύρω την σχετικήν διαταγήν Υ.Σ. δια της οποίας απενέμετο ούτος, να τον ζητήσω αρμοδίως» – ταραγμένες εποχές, λέω εγώ, τι ψάχνεις...

Μετά την διάλυση του Συντάγματος επέστρεψε στον Βόλο και στο εργοστάσιο Γκλαβάνη, όπου εργάστηκε από 01.08.1930 μέχρι 30.09.1974, παντρεύτηκε την κοπέλα-συνάδελφο στο εργοστάσιο Γεωργία, με την οποία αλληλογραφούσε από το μέτωπο (δεκάδες τα λογοκριμένα επιστολικά δελτάρια, διάσπαρτα με διακριτικά μισόλογα αγάπης…), έδωσε ζωή σε δύο αγόρια, πρόλαβε τέσσερα εγγόνια και απεβίωσε στις 4 Ιουλίου 2002 (96 ετών).

Ήταν ένας από τους πολλούς ήρωες που πολέμησαν σαν Έλληνες, όπως είπε ο κύριος Τσώρτσιλ. Αυτούς που διέλυσαν τους φασίστες με τα φτερά και καθυστέρησαν τους σιδερόφρακτους ναζιστές. Τιμή και Δόξα.

Μέρες που έρχονται, να τους θυμόμαστε όλους. Να μην τους ξεχάσουμε ποτέ. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Έφεδρος Υπολοχαγός Πεζικού (ΠΖ) Αντώνιος Σκυργιάννης (1940).

(Οι πολύ τακτικοί και προσεκτικοί αναγνώστες έχουν πιθανώς διαπιστώσει ότι ένα παρόμοιο κείμενο είχε δημοσιευτεί με αριθμό 1032 ανήμερα 28.10.2020, τότε που η πανδημία του CoViD δεν επέτρεψε παρέλαση, επέτρεψε μόνο Μνήμη. Ας είμαστε όλοι καλά.)

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 23.10.2024, αρ.φύλλου 4273)

κυκλο-φ-οριακα 1212, 16 Οκτωβρίου 2024

 

Πάλι εδώ, καλημέρα συμπολίτες, συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες! Περάσαμε και τα μισά του Οκτώβρη κι ακόμα δεν λέει να βρέξει σοβαρά, να δείτε που θα πάθουμε λειψυδρία, κι ας λέει ο Πρόεδρος Αργύρης ό,τι θέλει. Και μια που αναφερθήκαμε στο νερό μας, τι ακριβώς συμβαίνει με τους λογαριασμούς, έχει καταλάβει κανείς; Εγώ ακούω ότι άμα κάποιος υδροδοτούμενος πολίτης πάει στα ταμεία της ΔΕΥΑΜΒ και διαμαρτυρηθεί, αδιαμαρτύρητα η Επιχείρηση του μειώνει τον λογαριασμό. Δηλαδή; Αναγνωρίζει η Δημοτική Επιχείρηση ότι έχει εκδώσει «μούφα» λογαριασμούς; Ότι επισήμως κλέβει τους πελάτες της; Και δεν έχει επέμβει ακόμα ο Εισαγγελέας; (ο οποίος, σημειωτέον, έσπευσε να επέμβει στο θέμα του Αγίου Κυπριανού…) Ερωτώ: αν το κάνει αυτό ένας ιδιώτης επιχειρηματίας δεν θα διωχθεί αρμοδίως; Ποία η διαφορά, πέραν της πανταχόθεν δεδομένης ασυλίας του Άρχοντος και των συν αυτώ;

Και επίσης: με τα χρωστούμενα 20 εκατομμύρια στην ΔΕΗ τι έγινε; Τα κάλυψε το Κράτος; Το Κράτος, άκουσα στην τηλεόραση ένα παλληκαράκι τσίφτικο και καταφανώς καλοζωισμένο, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), να λέει με στόμφο «Κράτος είμαστε, δεν είμαστε ο Χάρυ Πότερ!!», προσπαθώντας, ως είθισται, να απεκδυθεί πάσης ευθύνης για την κάκιστη διαχείριση των πραγμάτων στην πλημμυροπαθή Θεσσαλία μας.

Στην οποία Θεσσαλία μας (από το ένα στο άλλο πηδάμε…) ιδρύθηκε με Νόμο, ως γνωστόν, ο Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (ΟΔΥΘ Α.Ε.), ένα καινούργιο μαγαζάκι, το οποίο, όπως το λέει το όνομά του, θα διαχειρίζεται όλα τα νερά της Θεσσαλίας, πηγές, ποτάμια, ρέματα, ρυάκια και αρδευτικά αυλάκια, λίμνες φυσικές και τεχνητές, υδροφόρους ορίζοντες, βιολογικούς και χημικούς καθαρισμούς λυμάτων μαζί με τις αποχετεύσεις σε πόλεις και χωριά, ό,τι τελοσπάντων έχει σχέση με το νεράκι και τις πάμπολλες χρήσεις του. Και ξέρετε, αγαπητοί φίλοι, ποιον κατά πάσαν πιθανότητα προορίζουν αυτοί που δεν είναι ο Χάρυ Πότερ για αφεντικό αυτού ακριβώς του Οργανισμού; Τον κύριο Μιλτιάδη Γκουζούρη. Τον κύριο που μας συστήθηκε ως ο Γενικός Διευθυντής (CEO) των «Ολλανδών», της ολλανδικής εταιρείας HVA (για την οποία σας έχουμε γράψει, παλαιότερα, κάποια πραγματάκια…), ελάχιστες ημέρες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στην Θεσσαλία, κυριολεκτικά «από το πουθενά», απολύτως «φυτευτός», ως ο απολύτως αρμόδιος, λόγω τεραστίας εταιρικής εμπειρίας, για την αντιμετώπιση των τεραστίων προβλημάτων, στην συνέχεια παρέδωσε ένα «master plan» μόνο στα αγγλικά (που όσοι το διάβασαν, μαζί κι ο Περιφερειάρχης, δεν είπαν τα καλύτερα λόγια…), μέσα στο οποίο σχέδιο μία βασική πρόβλεψη είναι η δημιουργία του ως άνω ΟΔΥΘ! Τουτέστιν, αγαπητοί φίλοι, Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει ή όλα δικά μας, βοήθειά μας. Διότι, όπως εν τω μεταξύ μάθαμε, ο κ. Γκουζούρης από το 2007 έχει σαφή πολιτική δράση στην Ελλάδα και από τα χρόνια των μνημονίων είναι στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας σε διάφορα πόστα. Το 2018 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της HVA και τώρα σκέπτεται να την αφήσει για τον ΟΔΥΘ, σκεφτείτε τι αμοιβές θα προβλέπει για τον εαυτό του… (περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί να βρει κανείς στην ιστοσελίδα www.datajournalists.co.uk, σε ένα άρθρο του δημοσιογράφου κ. Άρη Χατζηγεωργίου).

Δύσκολα πράγματα, συνάνθρωποι.

Στα πιο «κοντινά» μας θέματα, πανηγυρισμούς, διαβάζω, για δημοπράτηση του Περιφερειακού Δρόμου της Αγριάς μέσα στο 2025, «μέχρι τα Λεχώνια», αν κατάλαβα καλά, διότι από εκεί και πέρα κάνει τζιζ!, όπως συχνά έχουμε πει σε τούτη τη στήλη. Ο οποίος Περιφερειακός αναβαθμίζεται και σε αντιπλημμυρικό έργο, δεν ξέρω ακριβώς γιατί, εύχομαι να ξέρουν αυτοί που το λένε. Επίσης, αν κατάλαβα καλά, ο κ. Περιφερειάρχης δήλωσε ότι οι απαραίτητες μελέτες ολοκληρώθηκαν (εγώ νομίζω ότι έχουν ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια…), η Αποκεντρωμένη Διοίκηση θα εγκρίνει το τελευταίο κομμάτι των περιβαλλοντικών επιπτώσεων αλλά απομένει να διευκρινιστεί το ακριβές κόστος για την κατασκευή του έργου καθώς και το από πού θα χρηματοδοτηθεί. Δηλαδή; Σε κουβέντα να βρισκόμαστε πάλι; Αν δεν ξέρουμε πόσο κάνει κι αν δεν υπάρχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση δεν υπάρχει έργο, αγαπητοί φίλοι, τι να λέμε τώρα!

Για το Αεροδρόμιο Κεντρικής Ελλάδας, με διεθνή κωδικό VOL (από το Βόλος, προφανώς…) και έδρα το πολιτικό αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου, βρέθηκε πάλι τρόπος να υπάρχουν διαφωνίες και διιστάμενες απόψεις εντός Μαγνησίας. Το γεγονός είναι ότι ουδείς πέραν ημών ενδιαφέρεται για την ύπαρξή του (υπουργεία, εοτ, λοιπή Θεσσαλία κλπ.) κι αν εμείς εδώ, οι Μαγνησιώτες με την στήριξη της Περιφέρειας, δεν ομονοήσουμε και δεν συμφωνήσουμε στο δέον γενέσθαι, θα είμαστε χαρούμενοι αν μπορέσει να διατηρηθεί η σημερινή ελάχιστη κίνηση. Είναι πολύ θετική η έλευση μιας ισραηλιτικής εταιρείας το 2025, οι Εβραίοι έχουν ήδη βάλει πόδι με επενδύσεις στο Πήλιο και προφανώς, ως έξυπνοι επιχειρηματίες, ενδιαφέρονται να στηρίξουν αυτές τις επενδύσεις ή/και να πραγματοποιήσουν νέες. Αυτό ίσως προσελκύσει κι άλλες εταιρείες, καθώς είναι παγκοίνως γνωστή η διασύνδεση των εβραϊκών συμφερόντων ανά τον κόσμο, κι αυτό πιθανότατα θα βοηθήσει τον τουρισμό της Μαγνησίας.

Αλλά για όλα αυτά χρειάζεται ομόνοια. Και να τελειώσουν, επιτέλους, οι πολύ σπουδαίες επιμελητηριακές εκλογές, που έχουν διχάσει τον φιλελεύθερο επιχειρηματικό (και όχι μόνο…) πληθυσμό  της Μαγνησίας.

Επόμενο (last but not least, που λένε κι οι εγγλέζοι…) πολύ σοβαρό θέμα για τον Βόλο είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται όλοι οι αθλητικοί χώροι αρμοδιότητας του Δήμου. Εκτός, φυσικά, από τον αγωνιστικό χώρο και τα αποδυτήρια του Πανθεσσαλικού Σταδίου, λόγω ΝΠΣ…

Αυτά, δεν περιγράφω άλλο, σας υπολήπτομαι και σας αγαπώ μεγαλοφώνως. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μια εξαιρετική λύση στον Σταθμό Εξυπηρέτησης Αυτοκινήτων (ΣΕΑ) Κορυνού, στον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου, κοντά στην Κατερίνη: Στέγαστρο για το parking των αυτοκινήτων με κάλυψη από φωτοβολταϊκές πλάκες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 16.10.2024, αρ.φύλλου 4268)

κυκλο-φ-οριακα 1211, 9 Οκτωβρίου 2024

 

Καλημέρα συμπολίτες, συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες! Σαν το νερό τρέχουν οι μέρες, περνούν και φεύγουν και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι, που λέει και το λαϊκόν άσμα. Τουτέστιν ούτε να κλάψει ένα μάτι δεν προλαβαίνει, καθώς οι κατραπακιές έρχονται απανωτές κι απ’ όλες τις μεριές, αδιακρίτως – από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι τους κέδρους του Λιβάνου.

Βία, βία παντού. Που διαπερνά τα πάντα, όλες σχεδόν τις εκφράσεις της ζωής στον 21^ο αιώνα, με κύρια θύματα τις ψυχές των παιδιών. Κατά την γνώμη μου, όσοι ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές και λοιποί επιστήμονες κι αν ασχοληθούν, θεωρητικά και πρακτικά, με το ζήτημα, τίποτε δεν θα αλλάξει αν δεν απαγορευτούν δια νόμων, παγκοσμίων, επειγόντων και αυστηρών, κάθε μορφής βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια στα «ίντερνετ καφέ» και στα ατομικά χειριστήρια καθώς και όλα τα «κατάλληλα για άτομα άνω των 12 ετών» τηλεοπτικά κατασκευάσματα με ό,τι είδους τέρατα μπορεί να γεννήσει η άρρωστη φαντασία των άρρωστων ανθρώπων και των υπολογιστών τους, που τα παράγουν. Και βέβαια μετά από όλα αυτά μένει ο ίδιος ο υπολογιστής, αυτό το τεράστιο επίτευγμα του ανθρώπινου μυαλού, αυτός ο θεός μαζί και διάβολος μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, μέσα στο ίδιο μας το μυαλό, μέσα στην ψυχή των παιδιών. Χρειάζεται αγώνας, κι αγώνας δύσκολος, οι συνθήκες είναι πραγματικά δύσκολες.

Κι από την άλλη μεριά, βέβαια, οι τσακωμοί κι οι πλακωμοί μεταξύ συμμαθητών δεν ήταν άγνωστοι στα χρόνια που εμείς, ως αμιγείς άρρενες στα Γυμνάσια Αρρένων, μεγαλώναμε. Και οι «μάγκες» υπήρχαν, και οι «φλώροι» υπήρχαν, και οι «σπασίκλες», και οι «γυαλάκηδες», και οι «τσαμπουκάδες», και κάποιο κεφάλι άνοιγε, κάποια μύτη μάτωνε – έπεφταν 3-4 χαστούκια από τους Γυμναστές, 3-4 αποβολές από τον Γυμνασιάρχη, άντε και ένα πέρασμα των γονέων από το Γραφείο, και το θέμα τελείωνε εκεί. Τώρα…συλλήψεις, εισαγγελέας ανηλίκων, τακτική δικάσιμος, ο Θεός να μας φυλάει. Και είναι βέβαιο ότι δεν είναι ο γιαλός στραβός.

Πολλοί Βολιώτες μου μήνυσαν (ευτυχώς, δεν με μήνυσαν, η υπέροχη γλώσσα μας κρατάει την δύναμη της, παρά τις καθημερινές ταλαιπωρίες που υφίσταται…) ενθουσιασμένοι με την «…πρόταση για διέλευση των αστικών λεωφορειακών γραμμών 2, 3, 4, 7, 8 και 9 και των υπεραστικών για Χάνια/Ζαγορά και Πορταριά/Μακρινίτσα από τον ήδη κυκλοφορούμενο παραλιακό δρόμο οδό Αργοναυτών μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη κι από εκεί ευθεία επάνω». Αλλά τι ωφελεί, όταν ουδείς αρμόδιος της πόλεως ταύτης ενδιαφέρεται σχετικά; Ήταν ένας καιρός που αρκετοί άνθρωποι ενδιαφέρονταν για τα ζητήματα της κυκλοφορίας και είναι απολύτως βέβαιο ότι ό,τι έγινε σ’ αυτή την πόλη έγινε τότε, παλιά, τότε που οι Δήμαρχοι ήταν Δήμαρχοι, όχι πτωχοί και αφανείς ιδιοκτήτες ποδοσφαιρομάδων με (αναγκαστικά μόνο) υπεφίαλους τεχνικούς συμβούλους. Τώρα περιμένουμε πάλι φανφάρες για έναν ακόμη κυκλικό κόμβο που όλο γίνεται κι ακόμα δεν τελειώνει. Κι έβλεπα τελευταία και κάτι άλλο, από τα «ασήμαντα», που όμως έχει τη σημασία του, όταν μιλάμε για κυκλοφορία: Τι σημαίνει «ήπια κυκλοφορία»; Τι λέει σχετικά ο ΚΟΚ; Τι δηλώνει η σχετική Πινακίδα Π-92 (αρχή) και Π-92^α (τέλος). Αυτή την έρμη την Πινακίδα την εισηγήθηκα εγώ και την εφαρμόσαμε όταν φτιάχναμε την μάλλον πρώτη περιοχή Ήπιας Κυκλοφορίας στην Ελλάδα, στην παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη. Το πρότυπό μου ήταν ο Γερμανικός ΚΟΚ, όπου αυτές οι Περιοχές ήταν σε φάσεις ανάπτυξης (Verkehrsberuhigung), μαζί με την Ολλανδία (woonerf) και την Αγγλία (traffic calming). Και η δική μας παρέμβαση έγινε αρκετά πριν ο Ελληνικός ΚΟΚ ενσωματώσει την Πινακίδα Π-92 και αναφέρει σχετικά στο Άρθρο 39, παρ. 3. Λέει λοιπόν ο Ελληνικός ΚΟΚ ότι (οι επισημάνσεις δικές μου)

«3. Σε περιοχές κατοικίας που έχουν χαρακτηρισθεί και σημανθεί ως περιοχές ήπιας κυκλοφορίας εφαρμόζονται οι εξής ειδικοί κανόνες: α) Οι πεζοί μπορούν να χρησιμοποιούν το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του. Τα παιχνίδια επιτρέπονται. β) Οι οδηγοί πρέπει να προχωρούν με πολύ χαμηλή ταχύτητα, η οποία σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να υπερβαίνει τα 20 χιλιόμετρα την ώρα. γ) Οι οδηγοί δεν πρέπει να θέτουν τους πεζούς σε κίνδυνο ούτε να συμπεριφέρονται με παρεμποδιστικό τρόπο. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να σταματούν. δ) Οι πεζοί δεν πρέπει να εμποδίζουν χωρίς λόγο την κυκλοφορία των οχημάτων. ε) Απαγορεύεται η στάθμευση, εκτός από εκεί που επιτρέπεται από σήματα στάθμευσης. στ) Σε διασταυρώσεις, χρήστες της οδού που εξέρχονται από περιοχή κατοικίας πρέπει να παραχωρούν την προτεραιότητα στους άλλους χρήστες της οδού.»

Άντε, λοιπόν, πηγαίνετε μια αυτοκινητοβόλτα στην οδό Αριστοτέλους Ζάχου, αυτή την μεγάλη ευθεία από την οδό Παπαδιαμάντη μέχρι τον Άγιο Γεράσιμο, που είναι γεμάτη με μεγάλες, όμορφες, καλοφτιαγμένες (γεια σου Νίκο) Πινακίδες Π-92, οι οποίες απάνω τους έχουν όριο ταχύτητας 30 χλμ/ώρα (Πινακίδα Ρ-32) και αναλογιστείτε (ή ονειρευτείτε…) αν μπορεί πεζός να χρησιμοποιεί το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του και αν μπορούν παιδιά να παίζουν σ’ αυτό το οδόστρωμα. Το ίδιο και στην οδό Καραμπατζάκη και παντού όπου κάποιοι έχουν καταλάβει ότι απευθύνονται σε ιθαγενείς χούλιγκανς και μόνο.

Αλλά ομοίως αδιάφορη βλέπω και την Τροχαία, τον υποτιθέμενο φύλακα-άγγελο του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στο σύνολό του και όχι μόνο σε ότι αφορά τα πρόστιμα. Δεν βλέπει η Τροχαία αυτή την κατάφωρη παραβίαση του προαναφερθέντος άρθρου; Ή αποφεύγει να έρθει σε «σύγκρουση» με τον Άρχοντα πασών των διαδικασιών και τα τσιράκια του σ’ αυτή την έρμη πόλη; Κάποτε, πάλι παλιά, η Τροχαία διέθετε Αξιωματικούς με τους οποίους είχα-είχαμε στενά συνεργαστεί και οι οποίοι ήξεραν να μαθαίνουν και να εφαρμόζουν τους Νόμους χωρίς διακρίσεις.

Ουφ! συγχύστηκα! Κι αν σας στεναχώρησα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ζητώ συγγνώμη, σας αγαπώ ανελλιπώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία η Πινακίδα Π-92 αυτοπροσώπως. Με οικία, όχημα, δρόμο, πεζό, παιδί και μπάλα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 09.10.2024, αρ.φύλλου 4263)

κυκλο-φ-οριακα 1210, 2 Οκτωβρίου 2024

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, 59 και 60 Αυγούστου 2024, το περάσαμε πάλι στο μαγικό Αιγαίο. Στον Εθνικό Δρόμο του Πηλίου (θυμίζω: Ε.Ο. 34^α, Τριτεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο) συναντήσαμε πολλά μεγάλα φορτηγά με συρόμενο, που άμα σε πετύχουν σε στροφή μπορεί ακόμη και να σε πετάξουν έξω απ’ το οδόστρωμα. Κατέβαιναν προς Βόλο, και φυσικά, όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, μετέφεραν τα ονομαστά μήλα Ζαγορίν. Και οι καστανιές επίσης κατάφορτες, μήλα, κάστανα κι ελιές, τα κύρια αγροτικά προϊόντα του Πηλίου. Συναντήσαμε επίσης το έργο αντιστήριξης των πρανών στον Επαρχιακό Δρόμο Χάνια-Κισσός, το οποίο σε ένα μόνο σημείο προχωρά, τα υπόλοιπα περιμένουν. Και ο χειμώνας έρχεται, ένας ωραίος, φυσιολογικός, Ελληνικός χειμώνας στο βουνό, ελπίζουμε, χωρίς υπερβολές! Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες!

Στο άλλο σπουδαίο εργοτάξιο, αυτό της «παράκαμψης του χιονοδρομικού κέντρου» δεν βλέπουμε να συμβαίνει τίποτε. Λέτε η νέα Περιφερειακή Αρχή να αντελήφθη πόσο άχρηστος είναι αυτός ο δρόμος (εμείς το λέμε εδώ και χρόνια…) και να σταμάτησε το έργο; Κι αυτό το ελπίζουμε.

Όπως σας έλεγα την προηγούμενη φορά, για την βελτίωση της κυκλοφοριακής κατάστασης της οδού Ιάσονος, τον Νοέμβριο 2012, επισήμως, ως Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου Βόλου όπου εργαζόμουν, παρουσίασα πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη-πρόταση με θέμα «Αλλαγή Διαδρομής Αστικών και Υπεραστικών Λεωφορειακών Γραμμών στην Πόλη του Βόλου». Η μελέτη περιέχει στοιχεία κυκλοφοριακών φόρτων από το 1990 έως το 2010, με πλήρη ανάλυση των όσων συμβαίνουν στους (σηματοδοτούμενους) κόμβους Ιάσονος-Ελ. Βενιζέλου [ΙΒ] και Ιάσονος-Κ.Καρτάλη [ΙΚ]. Τα στοιχεία δείχνουν ότι από την οδό Ιάσονος διέρχονται οι 10 από τις 12 λεωφορειακές γραμμές του Αστικού ΚΤΕΛ Βόλου με 431 διελεύσεις λεωφορείων το 24ωρο και όλες οι λεωφορειακές γραμμές του ΚΤΕΛ Υπεραστικών Γραμμών Νομού Μαγνησίας, που εξυπηρετούν όλα τα χωριά του Πηλίου με 48 διελεύσεις λεωφορείων το 24ωρο (τα νούμερα των διελεύσεων μπορεί να έχουν ελαφρά διαφοροποιηθεί στα χρόνια που μεσολάβησαν, ο αριθμός των λεωφορειακών γραμμών δεν έχει αλλάξει). Το κύριο πρόβλημα είναι η στροφή των λεωφορείων από την Ιάσονος στην Κ.Καρτάλη, στον κόμβο [ΙΚ]. Διαπιστώθηκε ότι αυτή την στροφή την κάνει το 67% των λεωφορείων, αστικών και υπεραστικών, κάτι που δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό την κυκλοφορία στο σημείο και προκαλεί σοβαρές συμφορήσεις σε ολόκληρο το τμήμα Μπόρελ-Κ.Καρτάλη. Μετά από τεκμηριωμένη μελέτη, λοιπόν, κατέληξα (εν απολύτω γνώσει των συνεπειών…) στο ότι «Η μόνη ρεαλιστική και εφαρμόσιμη λύση είναι η πρόταση για διέλευση των αστικών λεωφορειακών γραμμών 2, 3, 4, 7, 8 και 9 και των υπεραστικών για Χάνια/Ζαγορά και Πορταριά/Μακρινίτσα από τον ήδη κυκλοφορούμενο παραλιακό δρόμο οδό Αργοναυτών μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη κι από εκεί ευθεία επάνω». Αυτό μπορεί πανεύκολα να επιτευχθεί, χρειάζονται μόνο δύο νέες στάσεις στο φαρδύ πεζοδρόμιο της οδού Αργοναυτών προς την θάλασσα, μία απέναντι από το Δημαρχείο και μία στο ύψος της οδού Σόλωνος, άλλο τίποτε δεν διαταράσσεται, τα λεωφορεία εισέρχονται άνετα στην οδό Αργοναυτών από τον κυκλικό κόμβο Παπαδιαμάντη, η κίνησή τους είναι μονόδρομη, η αντίθετη κίνηση διεξάγεται κανονικά από Δημητριάδος, μόνη προϋπόθεση είναι η αυστηρή τήρηση της υπάρχουσας αμφίπλευρης απαγόρευσης στάθμευσης. Με την διευθέτηση αυτή ο καθημερινός κυκλοφοριακός φόρτος της οδού Ιάσονος μειώνεται κατά περίπου 58% και ειδικά στην στροφή από Ιάσονος σε Κ.Καρτάλη η μείωση φόρτου φτάνει το 78%! Την πλήρη μελέτη, για όποιον/όποια ενδιαφέρεται, θα την αναρτήσω στο ιστολόγιό μου.

Ε!; Τι λέτε; Πώς σας φαίνεται η πρόταση; Εξηγήσαμε σε όλους τους αρμόδιους τα πλεονεκτήματα, τις περισσότερες αντιρρήσεις τις είχε, φυσικά, το Λιμάνι, ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί, ποτέ δεν κατάλαβα ποια ακριβώς συμφέροντα υπερασπιζόταν, ή τι ήταν αυτό που το ενοχλούσε – κάναμε πολλές συζητήσεις. Το Αστικό ΚΤΕΛ συμφωνούσε, μάλιστα πήγε ένα βράδυ κι έστησε στο πεζοδρόμιο προς την θάλασσα την στάση «Σόλωνος» κι ύστερα, αναγκαστικά, την ξέστησε! Διότι και οι λεωφορειοδηγοί άνθρωποι είναι, αυτοί είναι κυρίως που υποφέρουν μέσα σ’ αυτό το κυκλοφοριακό κομφούζιο. Το Υπεραστικό ΚΤΕΛ κρατάει συνήθως «πισινή», σκέφτεται και περιμένει να δει τι θα αποφασίσουν οι άλλοι. Ο ήδη διευρυμένος Καλλικρατικός Δήμος Βόλου ήδη συμφωνούσε – τελικά δεν έγινε τίποτε! Τα λεωφορεία είναι πάντα εκεί, η στροφή παραμένει στροφή και όλοι σ’ αυτή την πόλη ζούμε ευτυχείς αφ’ ενός που υπάρχουμε και αφ’ ετέρου που ο Κύριος Καθηγητής ευλόγησε τον Άρχοντά μας με καναδυοτρεις κυκλικούς κόμβους.

Άλλο θέμα. Εσείς ελεύθερα πείτε ό,τι θέλετε, εγώ δεν θυμάμαι ποτέ να γινόταν τέτοιο πανηγύρι στην υπογραφή μιας σύμβασης με μια ανάδοχο εταιρεία για την ανακατασκευή ενός δρόμου. Ειλικρινά το λέω, δεν θυμάμαι. Εδώ μετακινήθηκε μια ολόκληρη δημοτική ομάδα και δεν ξέρω πόσοι υπηρεσιακοί παράγοντες, λες κι άλλη δουλειά δεν είχαν οι άνθρωποι, για να πάνε σ’ ένα πλάτωμα προς την Κουκουράβα και εκεί να χειροκροτήσουν τον Άρχοντά μας σε μία ακόμη «παράσταση νίκης» μπροστά σε διαφημιστικό πανώ!! Σε 12 μήνες, λέει, θα είναι τέλειος ο δρόμος Βόλου-Μακρινίτσας μέσω Κουκουράβας. Μακάρι, ευχής έργον. Με την ελπίδα να μην μιμηθεί το άλλο «μεγάλο έργο», αυτό της αντικατάστασης των παλαιών πλακών Πηλίου με νέες πλάκες Πηλίου στην οδό Ερμού, όπου τίποτε δεν φαίνεται να προχωρά. Α! και να μάθουμε το ποσοστό έκπτωσης που προσέφερε η καλή εργοληπτική εταιρεία «Μεσόγειος Α.Ε.».

Και μειώθηκαν από χθες, πρωτομηνιά, τα διόδια στον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου κι αυτές οι μειώσεις θα διατηρηθούν, πρώτα ο Μητσοτάκης, μέχρι 31.12.2025. Μετά θα αναλάβει ο Θεός. Α! και καλόν μήνα, αγαπημένες και αγαπημένοι!

Στην φωτογραφία, επειδή άρχισε (λίγο επεισοδιακά ειν’ αλήθεια…) η νέα σχολική χρονιά, μια ανάμνηση από τις Γυμναστικές Επιδείξεις του 5^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου τον Ιούνιο 1960.

 (δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 02.10.2024, αρ.φύλλου 4258)

κυκλο-φ-οριακα 1209, 25 Σεπτεμβρίου 2024

 

Καλημέρα συμπολίτες. Καθώς ο Σεπτέμβριος – ιταλικά Settembre, ο 7^ος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου, που ξεκινούσε από τον Μάρτιο – τελειώνει αισίως και η νύχτα μεγαλώνει σε βάρος της μέρας, τα κυκλο-φ-οριακα της καρδιάς μας λένε σήμερα να ασχοληθούν κυρίως με κυκλοφοριακά ζητήματα οχημάτων και ανθρώπων. Κυρίως, λέμε, διότι κανείς ποτέ δεν έμαθε τι μπορεί αίφνης να γεννήσει ο νους του ανθρώπου-συγκοινωνιολόγου, καθώς υφίσταται αυτόν τον καθημερινό καταιγισμό βλακείας-αλαζονείας-αναισθησίας στην ένδοξη ελληνική πραγματικότητα. Ας ξεκινήσουμε να βλέπουμε, και…βλέπουμε.

Προβληματιζόμαστε εδώ και καιρό με τις πράσινες λεωφορειολωρίδες στις οδούς Δημητριάδος και Ιάσονος. Είναι κατά κανόνα κενές (στην Δημητριάδος πέρα-πέρα, στην Ιάσονος από Κ.Καρτάλη και πέρα) και δίπλα τους τα πάσης φύσεως οχήματα κινούνται σε μία και μοναδική σειρά (εφ’ ενός ζυγού, που λέγαμε στον στρατό), δεδομένου ότι η δήθεν υπάρχουσα αριστερή λωρίδα είναι μονίμως δεσμευμένη από σταθμευμένα οχήματα – παρανόμως ή νομίμως δεν έχει καμία σημασία για την ροή της κυκλοφορίας. Και ερωτώ: πόσο απαραίτητη, πόσο πραγματικά χρήσιμη είναι αυτή η λεωφορειολωρίδα; Το 2005, μετά την Ολυμπιακή ευωχία και πριν την εφαρμογή των κορινών, το Αστικό ΚΤΕΛ είχε αναθέσει στο ΔΕΚΑΜΜ την πρώτη, και μοναδική, νομίζω, «Μελέτη Πληρότητας Αστικών Λεωφορειακών Γραμμών» για όλες τις τότε Γραμμές – προστέθηκε η Γραμμή 15, με δική μας μελέτη και επιμονή, και διαφοροποιήθηκαν κάποια στοιχεία σε κανδυό άλλες Γραμμές, άλλο τίποτε δεν ξέρουμε να συνέβη. Σ’ εκείνη την Μελέτη, λοιπόν, εκτός από τις πληρότητες καταγράψαμε και χρόνους κυκλικής διαδρομής (αφετηρία-τέρμα-αφετηρία) και από εκεί υπολογίσαμε μέση ταχύτητα των λεωφορείων στην συγκεκριμένη διαδρομή. Στο σύνολο των Γραμμών η μέση ταχύτητα των λεωφορείων βρέθηκε 20,24 χλμ/ώρα με χαμηλότερες την μέση ταχύτητα της Γραμμής 1-14,3 χλμ/ώρα και της Γραμμής 3-14,7 χλμ/ώρα και υψηλότερη αυτή της Γραμμής 5-25,3 χλμ/ώρα λόγω της εκτός Πολεοδομικού Συγκροτήματος διαδρομής. Μικρότερη μέση ταχύτητα από 20 χλμ/ώρα έχουν και όλες οι υπόλοιπες γραμμές που διέρχονται μέσα από το Π.Σ. Αυτά, βέβαια, το 2005. Τι γίνεται, άραγε, σήμερα, 19 χρόνια μετά και μάλιστα με ένα πρόγραμμα τηλεματικής παρακολούθησης των κινήσεων; Υπάρχουν και παρακολουθούνται στοιχεία μέσης ταχύτητας; Υπάρχει πραγματική βελτίωση αυτών των στοιχείων λόγω της λειτουργίας των λεωφορειολωρίδων; Μην ξεχνάμε ότι ο μόνος πραγματικός λόγος για τον οποίο ορίζουμε αυτές τις λωρίδες αποκλειστικής κίνησης λεωφορείων είναι για την διευκόλυνση της κίνησής τους. Και ο δείκτης μέτρησης της αποδοτικότητάς τους είναι ακριβώς αυτή η μέση ταχύτητα κίνησης, διαφορετικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης και μόνο προβλήματα δημιουργούν. Ποιος θα δώσει μια εμπεριστατωμένη απάντηση;

Διότι η ύπαρξη τέτοιων αποκλειστικών λωρίδων σε μια πόλη, και μάλιστα Ελληνική, όπου η συχνότητες των λεωφορειακών γραμμών είναι, κατά κανόνα, χαμηλές δεν υποδηλώνει «πολιτισμό» ή κάτι το ιδιαίτερο (προς Μονακό μεριά…) αλλά, κατά κανόνα πάλι, ταλαιπωρία.

Όσο για το πρόβλημα της οδού Ιάσονος μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη, τον Νοέμβριο 2012, επισήμως, ως Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου Βόλου, όπου εργαζόμουν (κι απ’ όπου έφυγα τρέχοντας με σύνταξη πριν …την καταιγίδα της 1^ης/1^ου/2014) παρουσιάσαμε πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη-πρόταση με θέμα «Αλλαγή Διαδρομής Αστικών και Υπεραστικών Λεωφορειακών Γραμμών στην Πόλη του Βόλου» για την οποία θα σας γράψω δυο λόγια την επόμενη φορά. Φυσικά η πρόταση «πήγε άπατη» και αντ’ αυτής, τον Οκτώβριο 2014 θεσμοθετήθηκαν οι λεωφορειολωρίδες – 10ετή γενέθλια θα «γιορτάσουμε» σε λίγο – και η οδός Ιάσονος παραμένει στα χάλια της.

Διάσπαρτες στην πόλη εκείνες οι μεταλλικές, γκριζοβαμμένες και βιδωμένες στο έδαφος κατασκευές που προορίζονται (;) για τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα. Η κολώνια κρατάει πάνω από χρόνο, τα ποδήλατα δεν λένε να εμφανιστούν. Οι πληροφορίες μας λένε ότι έχουν θαφτεί στην λάσπη των υπογείων του αθλητικού κέντρου «Βάκης Παρασκευόπουλος», στο κτήριο (πρώην) Αδαμόπουλου, Ρήγα Φεραίου-Γλάδστωνος. Ακούγεται πολύ πιθανό. Αλλά αν είναι ορθόν τι περιμένουν οι αρμόδιοι έναν χρόνο τώρα; Να τα ανασύρουν και να τα επαναφέρουν σε λειτουργία; να τα αποζημιωθούν από δεν ξέρω ποιον ως πλημμυροπαθείς; να τα πουλήσουν με κέρδος ως παλιοσίδερα; Και ποιος, αλήθεια, τα έχει πληρώσει αυτά τα ποδήλατα (που δεν φταίνε σε τίποτα τα ίδια τα αγαπημένα μας οχήματα) και όλο το σύστημα;

Παρεμφερές το ζήτημα με την ελεγχόμενη στάθμευση, όπου τίποτε απολύτως δεν συμβαίνει. Και μάλιστα κάποια στιγμή είχαν εμφανιστεί μπάρες ασφαλείας, με τα ανάλογα μηχανήματά τους, στον χώρο στάθμευσης της οδού Μπόρελ, μία μπάρα μπαίνοντας από την οδό Δημητριάδος και μία βγαίνοντας στην οδό Ιάσονος. Τώρα αυτές οι μπάρες έχουν αφαιρεθεί αλλά τα μηχανήματα έχουν παραμείνει, ποιος ξέρει να μας πει τι σημαίνει αυτό;

Τις προάλλες επισκεφθήκαμε για μία ακόμη φορά την ωραία Πλατεία του Νεοχωρίου. Και διαπιστώσαμε για μία ακόμη φορά πόσο δύσκολο είναι να φτάσει ένας άνθρωπος από το parking (που έχει διαμορφωθεί ωραιότατα, με πέτρινους κυβόλιθους) μέχρι την πλατεία. Κι αν ο άνθρωπος έχει χτυπημένα, πονεμένα ή και απλώς ταλαιπωρημένα πόδια μάλλον δεν θα φτάσει ποτέ – δεν μιλάμε για κινητικά ανάπηρους συνανθρώπους, αυτοί ούτε κατά διάνοια. Διότι η πρόσβαση γίνεται με δύο συνεχόμενες σκάλες, που τα σκαλοπάτια τους έχουν ύψος τουλάχιστον 30 πόντους! Αυτό δεν είναι ανέβασμα, σκαρφάλωμα είναι, για πιτσιρικάδες και για γυμνασμένους χωριανούς. Κι είναι τόσο ωραία η σκιερή Πλατεία με τον ανακαινισμένο Άγιο Δημήτριο και τα καφενεία! Θα μου πείτε εσείς που ξέρετε «ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία πλατεία είναι που έχει στο Πήλιο σκαλιά» και θα σας πω μπράβο! για τις γνώσεις σας. Αλλά δεν πρέπει, με αφορμή, έστω, το Νεοχώρι να το δούμε με την δέουσα ευαισθησία το θέμα; Δεν πρέπει οι Δήμοι να δουν τι μπορούν να κάνουν για να διευκολύνουν την πρόσβαση όλων των συν-πολιτών, ημών και υμών με το πονεμένο γόνατο συμπεριλαμβανομένων; Αν μιλάμε δε για παιδικά καροτσάκια, ας θυμηθούμε τη σκηνή από το «Θωρηκτό Ποτέμκιν»…

Σας αγαπώ εξ απήνης, γεια σας.

Στην φωτογραφία η νέα γέφυρα στην Μαυρούτσα, προσφορά ΧΑΝΘ και Δήμου Ζαγοράς-Μουρεσίου στον Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 25.09.2024, αρ.φύλλου 4253)

κυκλο-φ-οριακα 1208, 18 Σεπτεμβρίου 2024

Καλημέρα συμπολίτες. Τι πάθαμε, τι πάθαμε! Πώς θα πορευτούμε τώρα χωρίς Κώστα και χωρίς Απόστολο στα μεγάλα πεπρωμένα της πόλεως ταύτης; Με τον Απόστολο καλά, το κατάλαβα, κακό παιδί, ανυπάκουο, πήγε με τον αντίπαλο στο Επιμελητήριο, έπρεπε να τιμωρηθεί, αν και ανήκει, κατά τα λοιπά, στο ίδιο βουλευτικό στρατόπεδο. Για τον Κώστα όμως αυτό με την Ζάμπια σαν δικαιολογία ακούγεται. Διότι η ιστορία του μύλου στην Ζάμπια έχει αρχίσει εδώ και δυο-τρία χρόνια, είναι αληθές ότι απεβίωσε ο συνεργάτης-συνεταίρος και είναι επίσης αληθές ότι ο καλός επιχειρηματίας πηγαινοέρχεται πολύ συχνά στην αφρικανική χώρα. Τρίτο αληθές είναι ότι ως Δημοτικός Σύμβουλος δεν είχε καμία απασχόληση πέραν της μετά μουσικής συμμετοχής σε κάποια μεσημβρινά Δημοτικά Συμβούλια. Άρα; Άρα, η λογική κατευθύνει σε δύο τινά: ή βαρέθηκε ή διαφώνησε, άλλωστε ό,τι ζημιά ήταν να κάνει στην πόλη την έκανε, και οι επιχειρήσεις πάντοτε προηγούνταν της δόξας…

Εμείς, τα γνωστά! Βόλτες στο Πήλιο με τα μάτια ανοιχτά, βουτιές στο δροσερό και πεντακάθαρο Αιγαίο, παρεμπιπτόντως χθες «φύσηξε βοριάς, μαΐστρος, τραμουντάνα», καθάρισε λαμπίκο την ατμόσφαιρα κι απέναντι πρόβαλε μεγαλοπρεπής και αστραφτερός ο Άθως, λίγο ακόμα και θα βλέπαμε αρσανάδες και μονές, Δοχειάριο, Ξενοφώντα, Παντελεήμονα, μια εξαιρετική διαύγεια, που κράτησε μέχρι αργά το μεσημέρι – πρώτη φορά πέτυχα τόση διάρκεια! Κι αριστερά του Άθω σχεδόν ολόκληρη η Χαλκιδική, μέχρι τον Χορτιάτη. Κι όλα αυτά χάρη στον βοριά που τ’ αρνάκια παγώνει, για να θυμηθούμε και τον «ποιητή του πατρικού πόνου» Γεώργιο Ζαλοκώστα (1805-1858).

Στην διαδρομή, στον δρόμο Χάνια-Κισσός, έργο εκτελεί η Περιφέρεια, προσπαθώντας να επαναφέρει σε καλή λειτουργία (καλύτερη από το παρελθόν, ελπίζουμε…) τα τοιχία αντιστήριξης των πρανών. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία τον Ιούνιο 2009 και τα κυκλο-φ-οριακά 617 στις 19.06.2009 έγραψαν «Δόθηκε στην κυκλοφορία ο καινούργιος δρόμος Χάνια-Κισσός. Για να τον βρείτε πρέπει να ανεβείτε προς τις Αγριόλευκες και λίγο παραπάνω, αριστερά, ξεκινάει αυτός ο πραγματικά χρήσιμος δρόμος, που συντομεύει την διαδρομή κατά 10 περίπου χιλιόμετρα και κατά 15-20 λεπτά, πάλι περίπου. Το Ανατολικό Πήλιο έρχεται πιο κοντά στην πόλη» και εγκαινιάστηκε επισήμως τον Αύγουστο του ίδιο χρόνου. Στις 30.09.2015, μόλις έξι χρόνια μετά, τα κυκλο-φ-οριακά 823 καταγράφουν ότι «…κάποια τοιχία αντιστήριξης στον επαρχιακό δρόμο Χάνια-Κισσός κινδυνεύουν με κατάρρευση.». Μετά από ακόμη έξι χρόνια, στις 30.09.2021 τα κυκλο-φ-οριακά 1056 επισημαίνουν «…την συνεχιζόμενη καταστροφή των τοιχίων αντιστήριξης στον δρόμο Χάνια-Κισσός, ένα θέμα που είναι γνωστό στην Περιφέρεια αλλά δεν βλέπουμε να εξευρίσκεται το προς αποκατάστασιν απαιτούμενον κονδύλιον.» Τελικώς φτάσαμε στο φθινόπωρο του 2024 και μακάρι να κατασκευαστεί ένα σωστό έργο αυτή τη φορά, διότι ό,τι και να λέμε συμπολίτες, κι όσο και να φταίνε τα νερά του Πηλίου, αυτό που έγινε το 2009 όμορφο ήτανε, σωστό δεν ήτανε και το γιατί δεν το ξέρω.

Παρακολουθήσαμε αρκετά Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες, χαρήκαμε με τα Ελληνικά μετάλλια και τις επιδόσεις, έχουμε τρεις παρατηρήσεις γενικής φύσεως: α) όλοι οι αθλητικοί χώροι πλέον ονομάζονται «αρένα». Δεν υπάρχουν κολυμβητήρια, γυμναστήρια, παλαίστρες, γήπεδα μπάσκετ, γήπεδα ποδοσφαίρου, τα πάντα είναι «αρένα» β) όλοι οι νικητές και όλες οι νικήτριες «αποθεώνονται». Έχει καταργηθεί από την ορολογία όλων ανεξαιρέτως των σχολιαστών το ρήμα «χειροκροτώ» και έχει συλλήβδην αντικατασταθεί από το ρήμα «αποθεώνω», το οποίο, αν δεν απατώμαι, δηλώνει κάτι διαφορετικό από το «χειροκροτώ», αλλά ποιος νοιάζεται; και γ) το και σημαντικότερο: η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να επιβάλει την ονομασία Hellas αντί του Greece (δεν ξέρω καν αν έχει προσπαθήσει…). Αφού στο τυπικό των Αγώνων στην Ελλάδα αναγνωρίζεται ένας ξεχωριστός και σημαντικός ρόλος, πιστεύω ότι το όνομα Hellas και το επίθετο Hellenic πρέπει οριστικά να αντικαταστήσουν τα γραίκικα Greece και Greek – Hellenic Flag, Hellenic Anthem, Hellenic Athletes…

Περί «εξορθολογισμού» της εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων γράφαμε την προηγούμενη φορά. Έντεκα (αριθμητικώς 11) αλλαγές ανακοίνωσε ο λαμπρός υπουργός, οι οποίες απλώς θα προετοιμάζουν τις επόμενες «πολύ σημαντικές» του επομένου έτους! Ησυχία δεν έχουν. Κι αυτές οι 11 αλλαγές ήρθαν μετά τις 45 εξαγγελίες του πρωθυπουργού, κάτι τρέχει με τα νούμερα τελευταία.

Γράφαμε επίσης περί πεζών, ΑμεΑ και εμποδιζόμενων ατόμων γενικά. Και την επόμενη μέρα πήγα με φίλους κοντά στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου, αυτό το κόσμημα της πόλης μας, έργο του Αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου από την δεκαετία του ’30. Υπήρχε κάποια λειτουργία, τελείωσε, οι πιστοί εξήλθαν και πήραν, στην πλειονότητά τους, κατεύθυνση προς ανατολάς, προς την οδό Καραϊσκάκη. Εκεί συνάντησαν το πεζοδρόμιο. Αυτό το πεζοδρόμιο, που βρίσκεται εκεί μπορεί κι από την ίδια δεκαετία, με τα μαρμάρινα κράσπεδα ύψους 25-30 εκατοστών. Παρακολούθησα σκηνές απαράδεκτες για τα χρόνια που ζούμε, ηλικιωμένοι άνθρωποι με ή χωρίς μπαστουνάκι αλλά οπωσδήποτε με ταλαιπωρημένες και πονεμένες αρθρώσεις να προσπαθούν αλληλοβασταζόμενοι και αλληλοϋποστηριζόμενοι να υπερβούν το ύψος αυτού του πεζοδρομίου. Μία ανεβαίνοντας και μία κατεβαίνοντας, όπου υπάρχει και ο κίνδυνος της κουτρουβάλας. Αισθάνθηκα άσχημα, ειλικρινά το λέω, που τόσα χρόνια σ’ αυτή την περιοχή κινούμαι, εδώ έχω μεγαλώσει, κι αυτό το πρόβλημα δεν το είχα εντοπίσει. Θεωρώ ότι κάτι πρέπει να γίνει. Και επειδή πραγματικά δεν ξέρω τίνος αρμοδιότητα είναι το συγκεκριμένο πεζοδρόμιο (Οργανισμός Λιμένος ή Δήμος;) παρακαλώ τους ανθρώπους της εκκλησίας, που ξέρω πόσο πολύ ενδιαφέρονται, να ενδιαφερθούν και γι’ αυτό το θέμα. Κι αν χρειαστεί η καθ’ οιονδήποτε τρόπο βοήθειά μου δηλώνω παρών και έτοιμος όπως πάντα, ως Επιστήμων και ως Πρόσκοπος.

Υμέτερος δια παντός, σας αγαπώ, γεια σας.

Στην ιστορική 20χρονη φωτογραφία η Ομάδα στελεχών του Πανθεσσαλικού Σταδίου, 11.08.2004. 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 18.09.2024, αρ.φύλλου 4248)