κυκλο-φ-οριακα 1253, 15 Οκτωβρίου 2025

 

Είμαστε καλά, είμαστε παρόντες, υπάρχουμε, συμπολίτισσες και συμπολίτες. Εγώ, τι να σας πω, στενοχωρήθηκα βρε αδερφέ που εκείνη η ανόητη και αγνώμων Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ από το Όσλο δεν έδωσε το Νόμπελ Ειρήνης στον Υπερ-Πρόεδρο Όλων μας και προτίμησε μια παγκοσμίως άγνωστη (πλην Βενεζουέλας…) και εντόνως αμφιλεγόμενη φιγούρα της ταχέως ανερχόμενης διεθνούς ακροδεξιάς (φασιστικής, για την ακρίβεια) συμπαιγνίας. Η οποία «ειρηνίστρια» φιγούρα έσπευσε πριν καλά-καλά παραλάβει το βραβείο (το οποίο, για να ξέρετε, εκτός από τιμή και δόξα και χρυσό μετάλλιο συνοδεύεται κι από περίπου 1 μιλιούνι ευρώ) έσπευσε, λέω, να το αφιερώσει στον μεγάλο ειρηνοποιό Ντόναλντ Τραmp – είμαι βέβαιος ότι αν ποτέ της δοθεί η ευκαιρία θα του παραδώσει και ολόκληρη την Βενεζουέλα…

Τέτοια ωραία διεθνή και ο θρίαμβος ολοκληρώθηκε στο Κάιρο, με την συμμετοχή όλων των χειροκροτητών, τουλάχιστον από τις χώρες της Μεσογείου, της Ελλάδας, φυσικά, συμπεριλαμβανομένης. Την Παλαιστίνη θα την καταλάβουν ολόκληρη οι Ισραηλινοί την επόμενη φορά, ίσως σε έναν χρόνο.

Αλλά στο ποδόσφαιρο δεν πήγαμε καλά, δυστυχώς. Στους προκριματικούς αγώνες για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2026 (προσφάτως και Μουντιάλ αποκαλούμενο, κατά την ισπανόφωνη εκδοχή!) η Εθνική Ελλάδος δεν έπαιξε όπως έπρεπε, έκανε άπειρα σοβαρά λάθη και καμία σοβαρή επιθετική προσπάθεια και αποκλείστηκε από τους τελικούς που, για πρώτη φορά στην Ιστορία, θα τελεσθούν σε τρεις χώρες: Καναδά, ΗΠΑ και Μεξικό, κάθε πέρυσι και καλύτερα, λέω εγώ, ο παντός είδους Αθλητισμός έχει παραδοθεί πλέον τελείως, σώματι και ψυχή (με υπογεγραμμένη) στο χρήμα, πολύ συχνά μαύρο. Και ο Ολυμπιακός έπαιξε μπάσκετ στην Ευρω-λίγκα (Λίγκα, Ένωση, Πρωτάθλημα της Ευρώπης, καταλαβαίνω εγώ) με την ομάδα Dubai BC και θα παίξει και με τις Ισραηλινές Μακάμπι και Χαποέλ, αμφότερες από το Τελ Αβίβ. Το χρήμα να ‘ν καλά κι όλα τ’ άλλα σούργελο, σαν κι εκείνο το «Βαλκανικό» Πρωτάθλημα Στίβου που έφερε ο Άρχοντας στην πόλη μας.

Αρχίζουν, διάβασα, τα έργα στο Αλυγαρόρεμα, με εργολάβο την μεγάλη ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, η οποία, αν κατάλαβα καλά, έχει αναλάβει να εκτελέσει 1.700 έργα κάθε μεγέθους στην Θεσσαλία, μαζί και με εκείνο ψηλά στην οδό Ιωλκού, όπου ο Δανιήλ και ο Ηλίας τον Σεπτέμβριο 2023 κατέστρεψαν και τον Κραυσίδωνα και τον δρόμο Με το καλό λοιπόν στο Αλυγαρόρεμα για ένα έργο που έπρεπε να είχε γίνει προ 50ετίας, τουλάχιστον. Διάβασα επίσης ότι προχωρεί το θέμα της παράκαμψης Λεχωνίων για την επέκταση του Περιφερειακού Δρόμου. Πώς προχωρεί δεν ξέρω, θα φροντίσω να μάθω.

Κυριακή καλοκαιριάτικη η προχθεσινή, είπαμε να πάρουμε τον δρόμο του Βουνού, που βγάζει στο Αιγαίο, η πάντα αισιόδοξη σύζυγός μου πήρε και μαγιώ μαζί της! Το φθινοπωρινό τοπίο, με τα κιτρινοκαφεκόκκινα φύλλα, μια μαγεία, και παραπέρα οι καστανιές με τις μεγάλες αγκαθωτές κασίδες έτοιμες να σκάσουν, βασικό προϊόν του Βουνού μας, μας υποδέχτηκαν με αγάπη, αγαλλίασε το βλέμμα μας και η ψυχή μας. Και στο τέλος του δρόμου μας το απέραντο Αιγαίο, λίγο ανήσυχο αλλά καταφανέστατα πολύ πιο τρικυμιώδες τις προηγούμενες μέρες καθώς τα μελτέμια κι οι Μαϊστροτραμουντάνες στον Αη Γιάννη στρώνουν άμμο στην παραλία, ενώ ο Γραίγος με το πελαγίσιο κύμα (που δεν είναι ακριβώς τρι-κυμία) την παίρνει την άμμο. Μαζέψαμε «μια βρασιά» πεσμένα κάστανα και δυο μεγάλες «πατάτες» κυκλάμινα για τις αστικές γλάστρες μας, βάλαμε τον αφυγραντήρα σε πλήρη λειτουργία (όσοι έχουν σπίτια παραθαλάσσια ξέρουν για τι πράγμα μιλάμε) και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, χωρίς να δοκιμάσουμε τα αιγαιοπελαγίτικα νερά (τζάμπα τα μαγιώ…). Κι ύστερα φτάσαμε στην Πορταριά. Ώρα μεταξύ 13:30 και 14:00, πλήθη κόσμου στον χωρίς πεζοδρόμια δρόμο, πλήθος αυτοκινήτων, τόσο στα δύο (μικρά) parking όσο και πάνω στον δρόμο, και μέσα σ’ όλα τέσσερεις (αριθμητικώς 4) νταλίκες-θηρία Zagorin, άδειες, προφανώς, στην επιστροφή για τα εγκαταστάσεις στην Ζαγορά. Κυριακή μεσημέρι μέσα στην Πορταριά – και οι φίλοι μου οι Πορταρίτες να αντιδρούν ανέκαθεν σθεναρά στο να κατασκευαστεί ένας παρακαμπτήριος δρόμος, που θα απαλλάξει το κέντρο του οικισμού από αυτόν τον τεράστιο και ποικιλοτρόπως επιβλαβή διερχόμενο κυκλοφοριακό φόρτο. Τίποτε δεν έγινε και τίποτε δεν πρόκειται, καθώς φαίνεται, να γίνει και σιγά μην ενδιαφερθεί για τέτοιες «σαχλαμάρες» η φωτισμένη μας Δημοτική Αρχή.

Εμείς αυτά. Κολλήσαμε εκεί στον Άγιο Νικόλαο για κανένα 20λεπτο μέχρι να συρθούν έξω οι νταλίκες, προχωρήσαμε με θάρρος μέσα από την επόμενη στενωπό της Άλλης Μεριάς (έχουμε πολλάκις αναφερθεί και σ’ αυτό το θέμα) και αισίως φτάσαμε στο σπίτι μας, ευτυχείς που δεν μας έτυχε τίποτε χειρότερο…

Οδός Ανθίμου Γαζή με Αντωνοπούλου, μπροστά από την Κλινική «Ελπίς» κινούμαι αργά αυτοκίνητος περιμένοντας το φανάρι της Ιωλκού και αιφνιδίως από αριστερά ξεπροβάλλει μία γυναίκα σε αναπηρικό καροτσάκι, που το κινεί με τα χέρια της, η οποία αναζητεί τρόπο να μετα-κινηθεί. Σταματώ εντελώς, της παραχωρώ όσον χώρο μπορώ, κι αυτή αρχίζει να κινείται κατά μήκος της οδού Γαζή, στην δεξιά άκρη του οδοστρώματος, λίγο πριν την επαφή με τα δεξιά σταθμευμένα οχήματα της ελεγχόμενης στάθμευσης. Τα κινούμενα οχήματα κάνουν επίσης ό,τι μπορούν, σχεδόν έρχονται επίσης σε επαφή με τα αριστερά σταθμευμένα οχήματα και η κυρία καταφέρνει να κινηθεί και να φτάσει στο φανάρι, δίπλα μου. Έστριψα αριστερά, δεν ξέρω την συνέχεια. Αλλά συγκλονίστηκα! Είμαστε μια κοινωνία που δεν δίνει καμία σημασία στα άτομα με αναπηρία. Καμία απολύτως, κι ας μην βαυκαλιζόμαστε με τα λόγια του Άρχοντα (δεν θα τα ξεχάσω ποτέ…) που έφτιαξε τον σούπερ διάδρομο κίνησης ΑΜεΑ αριστερά στην Ιωλκού, από την Γαλλίας και κάτω (που δεν υπήρξε ποτέ), και στα «εγκαίνια» παρέστη και ο Πρόεδρος των κινητικά αναπήρων, πανηγυρίζοντας επίσης. Τίποτε, συμπολίτες, τίποτε απολύτως, καμία σημασία.

Εδώ θα ‘μαστε, θα τα ξαναπούμε. Σας αγαπώ διαπλανητικώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία μια εικόνα από τον Αη Γιάννη 12.10.2025. Φωτο ΗΜ.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 15.10.2025, αρ.φύλλου 4499

κυκλο-φ-οριακα 1252, 8 Οκτωβρίου 2025

 

Καλημέρα κι αυτή την Τετάρτη αγαπητοί και αγαπητές. Συγχαρητήρια έλαβε η στήλη για την αναφορά και την φωτογραφία του εκλιπόντος Δημάρχου μας Μιχάλη Κουντούρη. Διαβάσαμε και τις ανακοινώσεις των άλλων φορέων, φυσικά ο Δήμος Βόλου έλαμψε δια της απουσίας του από την κηδεία. Και καλά έκανε, εδώ που τα λέμε, διότι αν έβλεπα κάποιον παρατρεχάμενο ή (Θεός φυλάξοι) τον Άρχοντα, που έχει πει τόσα και τόσα, και χωρίς να έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει, για τους προκατόχους του αληθινούς Δημάρχους στον Βόλο και την Νέα Ιωνία, μπορεί και να έφευγα από την εκκλησία. Κι ας περιέχεται στο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου από 28.09.2025 ότι θα παρευρεθεί σύσσωμο στην εξόδιο ακολουθία – τυπικούρες.

Πάμε να δούμε τι έχουμε αφήσει πίσω μας.

Πρώτον το θέμα των Πολεοδομιών, που η Κυβέρνηση των μεγάλων κατασκευαστών θέλει να αφαιρέσει από τους Δήμους, στους οποίους, σημειώνουμε, μεταφέρθηκαν το 2011, με την εφαρμογή του Σχεδίου Καλλικράτης, και οι Πολεοδομίες (μαζί με τους υπαλλήλους τους) της Νομαρχίας (που τότε μετονομάστηκε σε Περιφερειακή Ενότητα). Τώρα επιθυμεί να μεταφέρει τα σχετικά στην μία και μοναδική εταιρεία Κτηματολόγιο Α.Ε., απολύτως ελεγχόμενη από την Κυβέρνηση και προφανώς σε τροχιά πλήρους ιδιωτικοποίησης – μακάρι να βγω ψεύτης – οπότε μια χαρά θα χτίζουμε μεγαθήρια όπου γουστάρουμε. Και βέβαια, όπως σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, Ολυμπιακή, ΔΕΗ, Νοσοκομεία, Πανεπιστήμια, το επιχείρημα είναι η αδυναμία εξυπηρέτησης των πολιτών λόγω κακής συμπεριφοράς των υπαλλήλων, όχι ότι υπάρχει εθελούσια υποστελέχωση ώστε να οδηγηθούν οι Πολεοδομίες σε αδυναμία. Το ίδιο σενάριο παντού. Κι εγώ περίμενα, που λέτε, την άποψη του ΤΕΕ, του Τεχνικού Επιμελητηρίου επί αυτού του θέματος. Και βγήκε ο Πρόεδρος των Μηχανικών και «ξεκαθάρισε» ευθαρσώς ότι θα πρέπει «όλες να ανήκουν σε έναν φορέα για να μην έχουμε διαφορετικές ερμηνείες» και πρόσθεσε ότι βλέπει «πολύ θετικά την πρόταση της κυβέρνησης να ενταχθούν σε έναν φορέα όπως το Κτηματολόγιο για να είναι ενιαία η εφαρμογή της πολεοδομικής νομοθεσίας». Καταλάβατε; 200 χρόνια (περίπου) από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, που οι Έλληνες χτίζουν κατ’ εφαρμογήν μιας πολύπλοκης, είναι αλήθεια, πολεοδομικής νομοθεσίας, η οποία από το ίδιο αυτό Κράτος καθορίζεται, δεν το κάνουν με ενιαίο τρόπο (άλλα εφαρμόζουν στην Θεσσαλία, άλλα στην Δυτική Μακεδονία, άλλα στα Επτάνησα…) και θα έρθει τώρα, αυτή η Συμμορία των Αθώων Κυβερνητών, να οργανώσει την ενιαία εφαρμογή. Με βραχίονα τους ίδιους τους ξεπουλημένους Μηχανικούς – θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου.

Δεύτερον το θέμα της μετατροπής της οδού Ιάσονος σε «οδό ήπιας κυκλοφορίας». Κατ’ αρχήν πρέπει όλοι οι Βολιώτες να είναι ικανοποιημένοι από την αντίδραση όλων των ανθρώπων, πλην ενός, που ασχολούνται με τα κυκλοφοριακά ζητήματα αυτής της πόλης. Βεβαίως και όλων των Συγκοινωνιολόγων που ερωτήθηκαν, ούτε ένας/μία δεν συναίνεσε σ’ αυτή τη βλακεία. Μόνο ο Πρόεδρος του Αστικού ΚΤΕΛ είναι «θετικός» και ελπίζει ότι θα πηγαίνουν γρηγορότερα τα λεωφορεία του και ότι ο κυκλοφοριακός φόρτος στην Ιάσονος θα μειωθεί!! Αυτό το τελευταίο θέλω να μου το εξηγήσει, αν θέλει ας με πάρει στο τηλέφωνο. Ύστερα ήρθε το Δημοτικό Συμβούλιο, όπου η μειοψηφίες τεκμηρίωσαν τις αντιρρήσεις τους και από την πλειοψηφία καθένας έλεγε ό,τι του ‘ρχότανε. Καναδυο είπαν ότι το περιβόητο ΣΒΑΚ (οι παλιοί θα θυμούνται το ρήμα σβακιάζω, το λέγαμε σε κάποιες περιπτώσεις…) συντάχθηκε από Συγκοινωνιολόγους, και μάλιστα έγκριτους, κι αν διάβαζαν κυκλο-φ-οριακά θα ήξεραν ότι πουθενά στην μελέτη δεν αναφέρεται μελετητική ιδιότητα Συγκοινωνιολόγου! Ό,τι να ‘ναι. Και στο τέλος ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Ορθοπεδικός Ιατρός δήλωσε ότι (φυσικά…) δεν υπάρχει συγκεκριμένη μελέτη κυκλοφοριακών επιπτώσεων και «εάν πετύχει θα το δούμε στο μέλλον». Κατόπιν αυτών, επιτυχημένος ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Μαγνησίας» «Πάμε κι όπου βγει στην Ιάσονος».

Υπάρχει και το τραγούδι του Γιάννη Πάριου που λέει «Γι’ αυτό σου λέω πάμε / πάμε να φύγουμε από ‘δω / και μη ρωτάς πού πάμε / πάμε» σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου. Κάτι τέτοιο δεν είχε ειπωθεί και στο τραίνο που συγκρούστηκε στα Τέμπη – τι θέλω και θυμάμαι;

Και τι θέλω και ψάχνω! Πηγαίνω τις προάλλες, μετά από αρκετόν καιρό, στην κάβα της γειτονιάς μας, στην οδό Γαλλίας. «Καλώς τον κύριο Μπάμπη» «Γεια σας παιδιά, τσίπουρο θέλω, αυτό το ωραίο διπλής απόσταξης που έχετε, να το ‘χω δια παν ενδεχόμενον (!) στο ψυγείο» «Χαχα, δεν έχουμε» «Πλάκα μου κάνεις; Κι εκείνα τα ανοξείδωτα δοχεία πάνω στο ράφι τι περιέχουν;» «Αυτά, κύριε Μπάμπη, δεν περιέχουν τσίπουρο, περιέχουν παραδοσιακό απόσταγμα διημέρου». Εμβρόντητος κατάλαβα ότι το σπουδαίο Κράτος μας έχει αφαιρέσει από το χύμα τσίπουρο την πάγια ονομασία του και την έχει χαρίσει αποκλειστικά στο εμφιαλωμένο! Το χύμα, με την παραδοσιακή (αυτή κι αν είναι…) μόστρα σχεδόν απαγορεύεται, πλέον, στα μαγαζιά, στα τσιπουράδικα του Βόλου, τα οποία, ως γνωστόν, έχουν καταχωρηθεί στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, μαζί με τους Μάηδες της Μακρινίτσας και το Καράβι της Λίμνης Κάρλας. Και ο λόγος ή η δικαιολογία είναι οι μεγάλες ποσότητες τσίπουρου που παράγονταν από άγνωστους παραγωγούς, χωρίς να διασφαλίζεται ούτε η ποιότητα, ούτε η φορολόγηση. Αυτά, λοιπόν, και η ζωή συνεχίζεται.

Η ζωή σταμάτησε απότομα, όμως, για τον Μαργαρίτη Πατσιαντά. Δικηγόρος ειδικευμένος στα εργατικά ζητήματα, επί όλα του τα χρόνια στέλεχος της Αριστεράς, Δημοτικός Σύμβουλος και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου, Νομαρχιακός Σύμβουλος και Υποψήφιος Δήμαρχος απέναντι στον σημερινό Άρχοντα το 2014, όταν αυτός έκανε πρώτη εμφάνιση στον Βόλο. Και εκεί, τότε, έγινε το λάθος, ένα ακόμη στην μακρά σειρά των λαθών για το «Κόμμα του Λαού», που δεν είδε το σκοτάδι που ερχόταν, έμεινε «σταθερό» στις αγκυλώσεις του και δεν βοήθησε στο ελάχιστο που χρειαζόταν, ώστε να εκλεγεί στον 2^ο γύρο Δήμαρχος ο Μαργαρίτης, ένας άνθρωπος της ανέκαθεν Αριστεράς. Κατά πάσαν πιθανότητα ο Άρχοντας, που έκτοτε μας κατσικώθηκε, θα είχε εξαφανιστεί. Αιώνια η μνήμη του Μαργαρίτη Πατσιαντά. Σας αγαπώ και δεν θέλω να γράψω άλλες νεκρολογίες. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μια εικόνα από τον Άναυρο 27.09.2025. Ένας «φάρος» και μια κουρελιασμένη σημαία. Και καλή ψαριά. Φωτο ΧΣ.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 08.10.2025, αρ.φύλλου 4494

κυκλο-φ-οριακα 1251, 1 Οκτωβρίου 2025

 

Φτάσαμε αισίως στον 10^ο, να δείτε που τα Χριστούγεννα δεν θα καταλάβουμε πότε ήρθαν – βεβαίως θα μας βοηθήσουν κάπως τα αρχοντο-λαμπιόνια, τόσα λεφτά δίνουμε επιτέλους. Καλημέρα και πάλι συμπολίτισσες και συμπολίτες. Γεγονός των ημερών η εκδημία του Δημάρχου Βόλου Μιχάλη Κουντούρη, 1931-2025. Από το 1978 έως το 1990, σε τρεις (3) θητείες, έφτιαξε τον Βόλο σχεδόν όπως είναι σήμερα. Αποχετευτικό και βιολογικός καθαρισμός, πλατεία Αναύρου με τα διεθνή γλυπτά, Ωδείο και Κέντρο Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, Δημοτικό Θέατρο, κλειστό και ανοιχτό, πάρκο στο Πεδίο του Άρεως, πεζοδρόμηση Ερμού-Τοπάλη-Αντωνοπούλου, τα πιο σημαντικά έργα πραγματικής υποδομής για μια αναπτυσσόμενη πόλη. Κι άλλα πολλά, μεγάλα και μικρότερα, στις συνοικίες, υπάρχει ένας υπολογισμός για περίπου 440 έργα συνολικά. Και όχι μόνο. Σημαντική συνεισφορά και στον Πολιτισμό και στην δημιουργία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ένας άνθρωπος που φώναζε πολύ, αλλά άκουγε και πολύ τους πολίτες και τους συνεργάτες του. Επανήλθε το 1998 με σκοπό μία ακόμη θητεία, παραιτήθηκε (αυτοβούλως ή αναγκαστικά;) το 2000 και έκτοτε έμεινε πάντα οξυδερκής παρατηρητής των πραγμάτων στην πόλη που πολύ αγάπησε. Τελευταία «πολιτική» παρουσία του, μαζί με πολίτες, το ζήτημα της πισίνας του ξενοδοχείου Ξενία, δίπλα στην «δική του», όπως συνήθιζε να λέει, Πλατεία Αναύρου, έργο που τεχνικά οφείλουμε στην αείμνηστη Αρχιτέκτονα Ήβη Αγγελοπούλου, κόρη του ζωγράφου Αριστομένη Αγγελόπουλου. Στην ίδια αυτή Πλατεία, κοντά στις κερκίδες, τον συνάντησα τυχαία περίπου πριν έναν χρόνο ένα πρωί, καθισμένο σ’ ένα παγκάκι, μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο Εύα. Είχαμε πάνω από 15 χρόνια να συναντηθούμε, πλησίασα δειλά και είπα «Καλημέρα Δήμαρχε!». Με κοίταξε διαπεραστικά και (το θυμάμαι σαν να έγινε χθες) είπε «Είσαι ο Σκυργιάννης, τι γίνεσαι; Σε διαβάζω τακτικά, χαίρομαι που προσπαθείς ακόμα. Αλλά δεν βλέπω προκοπή σ’ αυτή την πόλη». Είπαμε καναδυό κουβέντες ακόμη, κατάλαβα ότι δεν υπήρχε κάποιο σοβαρό θέμα υγείας να τον ταλαιπωρεί, ούτε στο σώμα ούτε στο μυαλό, συνέχισα το περπάτημά μου. Θυμήθηκα την τελευταία συνάντησή μας στο Δημαρχείο, τέλος 1990, και τα λόγια του «Μεγάλον αγώνα κάνεις με τα κυκλοφοριακά, φοβάμαι πως λίγα πράγματα θα καταφέρεις…».

Αιώνια ας είναι η μνήμη του, θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.

Επιστροφή (με αποστροφή…) στα τεκταινόμενα των ημερών, όπου σύσσωμη (περίπου…) η κυβερνητική παράταξη εκφράζει την αλληλεγγύη της στον απεργό πείνας και στους υπόλοιπους γονείς των θυμάτων στα Τέμπη και προφανέστατα υπαγορεύει στην (τυφλή) Δικαιοσύνη μια ντρίπλα τύπου Μαραντόνα και βάλε, με την οποία εγκρίνει την εκταφή των θυμάτων αλλά μόνο για εξέταση ταυτοποίησης μέσω DNA! Και τίθεται ξανά και ξανά μέσα μου το ερώτημα: ποιον προστατεύει η παρέα και γιατί τον προστατεύει. Δεδομένου ότι όλοι ξέρουν ότι το εμπορικό τραίνο κουβαλούσε κάποια εύφλεκτα χημικά (ξυλόλιο κατά πάσαν πιθανότητα) τα οποία προκάλεσαν την «πυρόσφαιρα» (δεν την ήξερα τη λέξη, με αφορμή αυτό το δυστύχημα και, κυρίως, ακούγοντας τον Αναπληρωτή Πρόεδρο του ΕΟΔΑΣΑΑΜ (Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών & Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων & Ασφάλειας Μεταφορών – ο Θεός βοηθός μας, πόσοι τόσο βαρύγδουποι Οργανισμοί και Ρυθμιστικές Αρχές με αδρά αμειβόμενα Διοικητικά Συμβούλια υπάρχουν, άραγε…) αυτόν τον Διδάκτορα Δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω (με υπογεγραμμένες, παρακαλώ), που τόλμησε να μιλήσει για μεταφερόμενα υγρά εύφλεκτα υλικά και λίγες μέρες μετά παραιτήθηκε «αυτοβούλως» καθώς, όπως ο ίδιος δήλωσε, δέχτηκε κάποιες απειλές – αλλά αυτά όλα είναι κακόβουλα ψέματα, που μόνο σκοπό έχουν να βλάψουν την Αγία Μητσοτακιάδα Κυβέρνηση. Τέλος.

Τέλος κι αρχή (;) της Δίκης για 36 μη πολιτικά πρόσωπα – τα πολιτικά θα πάνε ένα-ένα μια επίσκεψη στον «φυσικό δικαστή» τους να πιούν ένα καφεδάκι και μόνο εκείνος ο κακούργος ο Νικολά Σαρκοζί που έφτιαξε στην Γαλλία εγκληματική οργάνωση θα βρεθεί (αν δεν βρίσκεται ήδη) «στο κελί 33, όλο δύο επί τρία» – στην Ελλάδα, άλλωστε, δεν υπάρχουν τέτοιου είδους οργανώσεις.

Μεταφορές, αγαπητοί/-ές φίλοι/-ες. Χωρίς αυτές δεν υπάρχει ούτε πραγματική Ανάπτυξη, ούτε καν Ελληνική ανάπτυξη, που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο real estate(πραγματικό κτήμα είναι η ακριβής μετάφραση), στην απάτη της ενέργειας και στις μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων σε ξένα φαντς (funds, ταμεία είναι η ακριβής μετάφραση). Χωρίς Μεταφορές δεν υπάρχει καν ζωή, γι’ αυτό ο Άνθρωπος αμέσως μετά την Φωτιά ανακάλυψε τον Τροχό, που του επέτρεψε να κινείται. Κι όταν τις Μεταφορές μιας χώρας τις διαφεντεύουν πρώτα τα συμφέροντα των ολίγων και πολύ μετά τα ενδιαφέροντα των πολλών τα αποτελέσματα είναι αυτά που ζούμε.

Κάπως έτσι πάει και το θέμα με τα υδροπλάνα. Τα τεράστια συμφέροντα της Ακτοπλοΐας βάζουν συνεχώς εμπόδια στην ανάπτυξη της Αεροπλοΐας μικρών αποστάσεων. Τώρα η (υπάκουη) κυβέρνηση ανακάλυψε ότι στην απαιτούμενη μελέτη για την έγκριση ενός υδατοδρομίου, απαραίτητου για την από- και προς-θαλάσσωση των υδροπλάνων, πρέπει να υπάρχει «Μελέτη Κυματικής Διαταραχής» για κάθε υδατοδρόμιο και υδάτινο πεδίο από τον αιτούντα την αδειοδότησή τους! Η μελέτη αυτή, «θα προσδιορίζει την ετήσια συχνότητα υπέρβασης του σημαντικού ύψους κύματος και θα εξετάζει τις περιοχές των θαλασσοδιαδρόμων, διερευνώντας με αριθμητική προσομοίωση τη διάδοση των ανεμογενών κυματισμών από τα βαθιά νερά»! Επίσης, «η μελέτη θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα τοπογραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής, τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες με βάση τα δεδομένα τουλάχιστον της τελευταίας πενταετίας και τη μορφολογία του πυθμένα»!

Αυτή η τελείως εξειδικευμένη μελέτη, που για την εκπόνησή της απαιτείται πτυχίο ειδικού Μηχανικού για Λιμενικά Έργα κατηγορίας 11, η οποία, αν κατάλαβα καλά μέσα στο χάος των Νόμων και των παρανόμων, αφορά «Έργα ανάπλασης και διαμόρφωσης ακτής» και θα ελέγχεται από τρεις δημόσιες υπηρεσίες (εκεί να δεις…). Και αν επίσης κατάλαβα καλά σε ένα άρθρο των «Νέων» από 10.08.2025 την ίδια μελέτη πρέπει να υποβάλουν και τα ήδη αδειοδοτημένα υδάτινα πεδία. Τουτέστιν;

Έχω νέα και σχετικά με την αντίδραση του ΤΕΕ στο αίσχος της μεταφοράς των Πολεοδομιών στο Κτηματολόγιο Α.Ε. Την επόμενη φορά, πρώτα ο Θεός. Σας αγαπώ εξωστρεφώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία, ο Δήμαρχος Κουντούρης σε λεβέντικο χορό, 1999. Φωτογραφία του επίσης αείμνηστου Νικόλα Ρίζου.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 01.10.2025, αρ.φύλλου 4489

κυκλο-φ-οριακα 1250, 24 Σεπτεμβρίου 2025

 

Με έναν Σεπτέμβρη χαρά Θεού, Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες. Έχουμε περάσει την φθινοπωρινή ισημερία από την Δευτέρα 22.09.2025, ώρα 21:19 σύμφωνα με τα Αστεροσκοπεία, η ημέρα μικραίνει, η νύχτα μεγαλώνει και η θερμοκρασία αρνείται να υποχωρήσει, το ανέμελο Καλοκαίρι αρνείται να δώσει τη θέση του στο μελαγχολικό Φθινόπωρο.

Εμείς, εδώ, στα ίδια. Να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει, κι άκρη να μην βρίσκουμε, έτσι περιπεπλεγμένα και διαπλεκόμενα που είναι τα πράγματα σήμερα. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα της Συμμορίας των Αθώων. Παρόμοιες Συμμορίες υφίστανται σχεδόν απανταχού στον Κόσμο, διακινούν και προστατεύουν προϊόντα, ιδέες και ψέματα ενάντια σε καταξιωμένους θεσμούς και κοινή λογική. Γονείς ζητούν απλούστατα την εκταφή των βιαστικά θαμμένων παιδιών τους μετά την σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη για περεταίρω έρευνα αλλά ο Άρειος Πάγος δεν θεωρεί σωστά διατυπωμένο (!!) το αίτημα ενώ ο κλόουν κυβερνητικός εκπρόσωπος διαρρηγνύει καθημερινά τα ιμάτιά του και ο αρμόδιος Υπουργός χαχανίζει…

Αφήστε που θα μείνουμε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν θα αναγνωρίσει το Κράτος της Παλαιστίνης, το οποίο ένα-ένα αναγνωρίζουν σιγά-σιγά τα ευρωπαϊκά κράτη – σήμερα διάβασα για την Γαλλία και το Βέλγιο – ίσως δεν θα το κάνει και η Γερμανία με το ένοχο παρελθόν. Η Ελλάδα τι λόγο έχει να μην το κάνει;

Στον Βόλο η Δημοτική Αρχή αποφασίζει να μετατρέψει την οδό Ιάσονος σε «οδό ήπιας κυκλοφορίας». Ως άμεση εφαρμογή, λέει, ενός σημείου του Σχεδίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ), το οποίο, στο σύνολό του, δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να αποκτήσω, ώστε να έχω μια πλήρη εικόνα. Κατάφερα όμως να έχω από τους μελετητές αυτού του κρίσιμου για την (κάθε) πόλη Σχεδίου: ένας Τοπογράφος Μηχανικός από την Καρδίτσα, μία Εταιρεία Συμβούλων από την Αθήνα, ένας Χωροτάκτης-Πολεοδόμος, απόφοιτος του δικού μας Πανεπιστημίου, και ένας Μηχανικός Περιβάλλοντος αμφότεροι από την Βόρεια Ελλάδα. Αν και το θέμα προκύπτει πολύ καθυστερημένα, απορώ πώς ένα τέτοιας σημασίας Σχέδιο ανατίθεται σε μια Ομάδα που δεν διαθέτει διαπιστωμένο Συγκοινωνιολόγο, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων (ΣΕΣ) με διαπιστωμένη εμπειρία στον χειρισμό αστικών κυκλοφοριακών θεμάτων – διότι και η δική μας Επιστήμη περικλείει διάφορες επί μέρους ειδικότητες: άλλοι έχουν ειδίκευση στην Οδοποιΐα, άλλοι στην Σιδηροδρομική, άλλοι στις Θαλάσσιες Μεταφορές, άλλοι στην Κυκλοφοριακή Τεχνική μέσα στις πόλεις και λοιπά.

Για να φτάσει, λοιπόν, κάποιος που ξέρει απ’ αυτά στην πρόταση να γίνει «ήπιας κυκλοφορίας» (με πολλά εισαγωγικά…) μια κεντρική αρτηρία Εθνική Οδός (εν προκειμένω αρ. 34, τριτεύον εθνικό οδικό δίκτυο) πρέπει να έχει κάνει μια πλήρη κυκλοφοριακή ανάλυση, περίπου όπως η Γενική Μελέτη Μεταφορών και Κυκλοφορίας (ΓΜΜΚ), που κάναμε (συμμετείχαμε όλοι οι Συγκοινωνιολόγοι του Βόλου) στα 1993-1996. Μαζί με ένα μοντέλο πρόβλεψης μετακινήσεων. Όταν αυτό δεν συμβαίνει και απλώς καταγράφουμε μια σύγχρονη «πιασάρικη» έννοια, την οποία, βέβαια, οι περισσότεροι Έλληνες οδηγοί ούτε κατανοούν ούτε ενστερνίζονται, αλλά και πολλές Δημοτικές Αρχές, με κύριο παράδειγμα την δική μας, τον Άρχοντά μας, που με απίστευτή μανία κατέστρεψε μία από τις πιο πρωτοποριακές Περιοχές Ήπιας Κυκλοφορίας στην Ελλάδα, στην οδό Καραμπατζάκη, παρόχθια οδό του Κραυσίδωνα, νομίζουμε ότι τετραγωνίσαμε τον κύκλο και μπράβο μας. Ρίχνουμε και λίγα δέντρα και λίγα πλατιά πεζοδρόμια με μερικές «εσοχές για φορτοεκφορτώσεις και ολιγόλεπτη στάση» στην κουβέντα και ξεκινάμε να μπλοκάρουμε όλη την εισερχόμενη και διερχόμενη κυκλοφορία της πόλης. Τονίζω ότι η ΓΜΜΚ ζήτησε ελεύθερη ροή στις αρτηρίες και η Απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου 282 του 2007, που επαναλήφθηκε με την ΑΔΣ 617 του 2011, έχουν ως προτεραιότητες για την Βιώσιμη Κινητικότητα:

1. Προτεραιότητα στις Αστικές Συγκοινωνίες 2. Ελεύθερη ροή στις αρτηρίες - ήπια κυκλοφορία στους δρόμους του κέντρου 3. Διαχείριση της κυκλοφορίας και της στάθμευσης στις συνοικίες 4. Άνετη κίνηση για τους πεζούς και τα εμποδιζόμενα άτομα παντού 5. Ασφαλής κίνηση για τα ποδήλατα 6. Δημοτικά προγράμματα κυκλοφοριακής αγωγής. Αξιοποίηση του Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής.

και ως στόχους: Να ξανακερδίσουμε τους χαμένους χώρους της πόλης. Να ανακτήσουμε την πόλη μας. Στις πόλεις ζουν άνθρωποι, όχι αυτοκίνητα. Να μιλήσουμε με τους ανθρώπους πίσω από τις λαμαρίνες. Καλά μελετημένες, συνολικές και όχι αποσπασματικές, παρεμβάσεις. Να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των συμπολιτών μας.

Ελάχιστα από αυτά πραγματοποιήθηκαν στο μεταξύ. Αλλά η 2^η προτεραιότητα, η ελεύθερη ροή στις αρτηρίες θα πω ότι πήγε μέχρις ενός σημείου καλά και ύστερα «στράβωσε». Ένα μέτρο που πάρθηκε, που κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια και απέδειξε την αξία του ήταν οι κορύνες στον άξονα των αρτηριών. Τότε και η 1^η προτεραιότητα για τις Αστικές Συγκοινωνίες ικανοποιούνταν πλήρως και οι δρόμοι «άδειασαν» από, κατά κανόνα, παράνομη στάθμευση. Όταν η προαναφερθείσα μανία, μετά το 2014, αναίρεσε και αυτό το μέτρο αλλά και την διαπλάτυνση των πεζοδρομίων στην οδό Δημητριάδος και δημιούργησε λωρίδες κίνησης λεωφορείων χωρίς να μπορέσει να ελέγξει την στάθμευση στην απέναντι πλευρά, το αποτέλεσμα είναι αυτό που ζούμε σήμερα. Και ενώ ο κυκλικοί κόμβοι υπόσχονταν καλή ροή, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν την υπόσχεσή τους…

Τώρα βαράμε τουφεκιές στον αέρα. Μία λωρίδα για λεωφορεία, ΤΑΞΙ, οχήματα τροφοδοσίας και όοοοολα τα μηχανάκια των ντελιβεράδων και μία λωρίδα για την κίνηση των οχημάτων – οδός ήπιας κυκλοφορίας με δύο λωρίδες κυκλοφορίας στην ίδια κατεύθυνση δεν προβλέπεται, ούτε στην θεωρία αλλά ούτε και στην πράξη. Όσο για τις «εσοχές», ας μην το συζητήσουμε…

Την άλλη φορά περισσότερα, ας περιμένουμε και την απόφαση του (φωτισμένου) Δημοτικού Συμβουλίου μας. Πού ξέρεις; Αδιαπραγμάτευτη, πάντως, η αγάπη μας για εσάς. Γεια-χαρά.

Στην φωτογραφία, η Συμμαχία (Συμμορία) των Αθώων Προθύμων 18.08.2025, για να μην ξεχνιόμαστε… φωτο διαδίκτυο.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 24.09.2025, αρ.φύλλου 4484

κυκλο-φ-οριακα 1249, 17 Σεπτεμβρίου 2025

 

Λίγο μετά τα μισά του Τρυγητή, Καλημέρα συμπατριώτες. Το πήραμε και το μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ και καλά κάναμε, το άξιζαν τα παιδιά του Βασίλη Σπανούλη, ανάμεσα στα αρνητικά που μας άφησε η διοργάνωση ήταν η συμπεριφορά του Τούρκου «αστέρα» Σεργκούν (22 ετών…) ή κάπως έτσι. Τέτοιοι αστέρες να μου λείπουν ή μάλλον ας χαθούν να χάνονται στα βάθη της προοδευτικής Αμερικής. Ομοίως άξιος κι ο Εμμανουήλ Καραλής στους αιθέρες.

Το νέο της ημέρας η εγκαινίαση ενός νέου κτηρίου για ένα παλιό Νηπιαγωγείο. Που όπως πάντα πανηγυρίστηκε αυτοπροσώπως από τον Άρχοντά μας ως εάν επρόκειτο για την αποπεράτωση του Παρθενώνα. Και με αιχμές κατά του ιδίου περί «κακών συνθηκών» στέγασης των πάση φύσεως εκπαιδευτηρίων της πόλης. Με τούτα και με τα’ άλλα, να ευχηθούμε στα παιδιά, στους μαμαδομπαμπάδες και στις παππουδογιαγιάδες να έχουν μια ήρεμη και αποδοτική σχολική χρονιά. Με κύρια φροντίδα, των εκπαιδευτικών κυρίως, την άμεση και σωστή γνώση των πραγμάτων, μακριά από Τεχνικές Αηδίες, ChatGPT και άλλα παραμύθια (διότι μεγάλης προβολής έτυχε κάποιος κύριος Sir Χασάπης ή κάπως έτσι, μέγας ειδήμων της τεχνητής νοημοσύνης, από τον Έλληνα Πρωθυπουργό, και δεν κατάλαβα γιατί, ποιος ήταν ο λόγος…). Μόνο η πραγματική, η φυσική, ας πούμε, γνώση του επιστητού (επιστητό: ό,τι είναι δυνατό να ερευνήσει και να γνωρίσει, ιδίως επιστημονικά, ο άνθρωπος, Λεξικό της κοινής Νεοελληνικής, Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα) ολοκληρώνει την ανθρώπινη ύπαρξη.

Αυτά εγώ πιστεύω, και τον έξυπνο δεν κάνω. Χρησιμοποιώ και υπολογιστή και τηλέφωνο, αλλά προσπαθώ να ξέρω τα όριά μου και τα όρια των μηχανών που με υπηρετούν. Πάμε παρακάτω, για μια βόλτα σε πόλη και περίχωρα.

Για το φανάρι στον δρόμο Μικροθήβες-Νέα Αγχίαλος γράφαμε την προηγούμενη φορά, τίποτε, φυσικά, δεν έγινε ακόμη. Στον ίδιο δρόμο, εκεί πριν το Αλυγαρόρεμα, όπως πάει κανείς για να μπει στον Βόλο, κάποιος εργολάβος έσκαψε ένα βαθύ και σχετικά πλατύ χαντάκι, πέρασε έναν αγωγό (δεν ξέρω για να διοχετευτεί τι ακριβώς, μήπως λύματα;) κι ύστερα «ασφαλτόστρωσε». Έλεος δηλαδή. Περνάς και τραντάζεται το είναι σου, ιδανικό συναίσθημα για ένα καλωσόρισμα στον όμορφο Βόλο, στον Βόλο-ιδιοκτήτη αυτού του υπέροχου έργου, αφού ο δρόμος, παρά το ό,τι είναι Εθνική Οδός του Τριτεύοντος Εθνικού Δικτύου, ανήκει στην αρμοδιότητα του μεγάαααλου Δήμου Βόλου – εξ ου και οι επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες του Άρχοντα και των Βουλευτών του περί της γέφυρας στο Αλυγαρόρεμα.

Και μιας και βρέθηκα σ’ αυτή την περιοχή να σας πω για μια εμπειρία μου στο φανάρι του Αγίου Τριανταφύλλου, στα Αηβαλιώτικα. Έρχομαι προς Βόλο, υπάρχει ομαλή ροη εισόδου, η απέναντι έξοδος είναι σταματημένη, κάτι συμβαίνει με κάποιο όχημα. Οδηγώ κανονικά και ξαφνικά ανάμεσα στα απέναντι σταματημένα αυτοκίνητα ξεπροβάλλει ένα ηλεκτρικό πατίνι με αναβάτη ένα ψηλό παλληκαράκι 15-16 χρονών, φυσικά χωρίς κράνος και αηδίες, και επιχειρεί να διασχίσει και το δικό μου ρεύμα. Δεξιά τιμόνι κι όλα τα φρένα, ABS και λοιπά, με την ψυχή στο στόμα δεν τον χτύπησα. Πίσω του ξεπρόβαλαν άλλοι δυό συνομήλικοι, ομοίως με πατίνια, που αγέρωχοι και αδιάφοροι πέρασαν επίσης κάθετα και πήγαν προς την θάλασσα. Έφτασα στο σπίτι μου, χρειάστηκα παραπάνω από μισή ώρα για να συνέλθω…

Σχετικά με τον «Πηλέα» στα Χάνια ενημερώθηκα από έναν καλό φίλο και μια καλή φίλη δημοσιογράφο. Όπως ήταν αναμενόμενο, το ακίνητο έχει παραχωρηθεί από τον Δήμο για εκμετάλλευση. Η εταιρεία ονομάζεται Aegean World, διαφημίζει κατασκευές, ανακαινίσεις και «ανάπτυξη» (τι ωραία λέξη!...) στην ιστοσελίδα της, δίνει μόνο διεύθυνση κι ένα τοπικό τηλέφωνο. Κανένα άλλο στοιχείο. Απευθύνθηκα στην πιάτσα των κατασκευαστών-Μηχανικών, δεν βρέθηκε άκρη. Όμως σε κάποια δημοσιογραφικά ψαχτήρια βρέθηκε. Και, όπως αναμενόταν ή όπως φοβόμουν, τα νέα ήταν άκρως εντυπωσιακά. Φτάνουν μέχρι «δομημένα ομόλογα» αν θυμάστε, και με μεγάλη πιθανότητα μέχρι ΝΠΣ… Aegean World, του Αιγαίου ο κόσμος…

Ύστερα προέκυψαν στην πόλη νέες κολυμβητικές πισίνες. Μέχρι τώρα ήταν όλες οι πισίνες κολύμβησης δημόσιες, τα Σωματεία ήταν, φυσικά, ιδιωτικοί οργανισμοί. Τώρα αποκτούμε και ιδιωτικές πισίνες, που δεν ξέρουμε ακόμη πώς ακριβώς θα λειτουργούν. Είναι κάτι καινούργιο για την πόλη μας, αλλά γενικώς δεν είναι παράξενο, έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Αρκεί να υπάρχουν (υπάρχουν άραγε;) κανόνες. Συγκεκριμένοι, σωστοί, εφαρμόσιμοι κι εφαρμοσμένοι. Για την ώρα μόνο μία παρατυπία διαπιστώθηκε αρμοδίως, στην έκδοση των απαραίτητων οικοδομικών αδειών, παρατυπία, όχι παρανομία ανακοίνωσε ο Άρχοντάς μας και «έδωσε εντολή» ο υπαίτιος Μηχανικός να τιμωρηθεί με το ανώτατο πρόστιμο – την συνέχεια θα την παρακολουθήσουμε.

Πολύ σοβαρό έργο γίνεται αυτή την περίοδο στον χώρο του parking στον κεντρικό προβλήτα του Λιμένα. Κατασκευάζονται βαριά σιδερένια στέγαστρα για τα σταθμεύοντα αυτοκίνητα, τα οποία ως σκίαστρα θα έχουν φωτοβολταϊκές πλάκες. Δηλαδή και καλό για εμάς που παρκάρουμε με ήλιο ή με βροχή στο ίσως καλύτερο parking της πόλης, και καλό για τον Οργανισμό Λιμένος, ο οποίος, αν έχω καταλάβει σωστά, θα εξασφαλίσει ενέργεια για το περίπου 90% των αναγκών του από τα φωτοβολταϊκά. Αυτό μάλιστα, αυτό είναι «πράσινο» έργο με τα όλα του και εύγε σ’ αυτούς που το υλοποιούν. Αν θυμάστε σε παλιότερα κυκλο-φ-οριακα σας είχα αναφέρει (μετά φωτογραφίας) την αντίστοιχη λειτουργία στο parking του ΣΕΑ Κορινού, με χαρά το καλωσορίζω τώρα και στον Βόλο μας.

Λόγοι εκτάκτων αναγκών μάς υποχρεώνουν να σταματήσουμε εδώ, δια-δηλώνοντας την δια-καή αγάπη μας. Γεια σας.

Στην φωτογραφία, ο Άγιος των Γραμμάτων μας ατενίζει-καλωσορίζει το κρουαζιερόπλοιο Norwegian Viva, 12.09.2025, φωτο ΧΣ.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 17.09.2025, αρ.φύλλου 4479

κυκλο-φ-οριακα 1248, 10 Σεπτεμβρίου 2025

Ημέρα Τετάρτη, πάλι, Καλημέρα σας. Και μην ξεχνάτε: τα κυλο-φ-οριακα κατοικούν, πλέον, μόνο στο ιστολόγιό μου (ελληνιστί blog) με το ίδιο όνομα κυκλο-φ-οριακα, κι από εκεί αγναντεύουν με σιγουριά το σύνολο του σύγχρονου, διαδικτυακού κόσμου. «Καταλαβαίνετε», που έλεγε με νόημα κι ένας άριστος φιλόλογος και καλός φίλος, Πρόεδρος επί σειρά ετών σε τοπικό σωματείο, πριν το πάρει και το σηκώσει (το σωματείο) η θύελλα της αλαζονικής αχαριστίας. Καταλαβαίνετε!

Έγινε στην Θεσσαλονίκη αυτό που, προς τιμήν της, η στήλη είχε προβλέψει. Ο Μεσσίας ανακοίνωσε τρίχες κατσαρές πασπαλισμένες με μπόλικη ψεύτικη χρυσόσκονη – ούτε καν για τα θέματα της ενέργειας, του το απαγόρευσαν, έμαθα, οι «μεγάλοι» του καρτέλ – κι ύστερα αμόλησε τους υπουργούς και τα σκυλιά της ομάδας αλήθειας να γαυγίζουν πόσο σημαντικά και μοναδικά είναι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν – έφτασε ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών να διακηρύξει ότι αυτό είναι «το μεγαλύτερο πακέτο φορο-ελαφρύνσεων της μεταπολίτευσης»! Είναι απολύτως βέβαιο, συν-Έλληνες ότι δεν έχουν τον θεό τους. Και συνεχίζουν να είναι άκρως επικίνδυνοι.

Μετά τον ΟΦΥΠΕΚΑ, Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, με τον οποίο καταργήσανε τους κατά τόπους Φορείς Διαχείρισης του Φυσικού Περιβάλλοντος (π.χ. Φορέας Διαχείρισης Κάρλας) και προχωρούν στην πλήρη παραχώρηση των περιοχών Natura 2000 στα συμφέροντα των ανεμογεννητριών/φωτοβολταϊκών και ξενοδοχειακών ομίλων της Χρυσής Βίζας, μετά τον ΟΔΥΘ, Οργανισμό Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας, με τον οποίο συγκεντρώσανε σε ένα αδρά αμειβόμενο Διοικητικό Συμβούλιο τις ανέκαθεν τοπικά διαχειρίσιμες ευθύνες για την άρδευση και την ύδρευση ολόκληρης της Θεσσαλίας, λες και ήταν τσιφλίκι τους, τάχαμου για αντιπλημμυρικούς λόγους (ας μην ξεχνάμε ποτέ τους «Ολλανδούς» που ενέσκηψαν αμέσως μετά τον Daniel), τώρα σχεδιάζουν κάτι καινούργιο, κάτι που θα αποτελειώσει ό,τι έχει μείνει ακόμη όρθιο σε τούτη την έρμη χώρα: σχεδιάζουν κατάργηση των Υπηρεσιών Πολεοδομίας που υπάρχουν στους Δήμους και «μεταφορά» τους στην εταιρεία «Κτηματολόγιο Α.Ε.». Τέλος. Να μου το θυμηθείτε. Αμέσως μετά θα πουλήσουν την Κτηματολόγιο Α.Ε. σε έναν άριστο ιδιώτη κι ύστερα τρέχα εσύ να μιλάς για Σαρακήνικο, για Σαντορίνη, για όρια οικισμών, για συντελεστές δόμησης και άλλα παραμύθια για μικρά παιδιά ενώπιον τεραστίων συμφερόντων. Το σχέδιο εξυφαίνεται εδώ και καιρό, με την υποστελέχωση των Υπηρεσιών και την αγανάκτηση των πολιτών για καθυστερήσεις (μέχρι και ο Άρχοντας πήγε να ασχοληθεί, έκανε λίγο ντόρο, όπως κάνει πάντα, κι ύστερα το ξέχασε), έτοιμες είναι οι ανακοινώσεις περί τεραστίας βελτίωσης των υπηρεσιών. Κι από ποιους; Από μια εταιρεία που έχει φάει εκατοντάδες εκατομμύρια κι ένα σωστό κτηματολόγιο δεν έχει καταφέρει, χρόνια τώρα, να φτιάξει. Μετά, όταν θα πουληθεί…

Περιμένω (χωρίς πολλές ελπίδες, είναι αλήθεια) την αντίδραση του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Περιμένω για να καταλάβω αν και πόσο ξεπουλημένοι είναι οι σύγχρονοι ηγέτες του Τεχνικού Κόσμου, οι Σύμβουλοι του Κράτους σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη και τους ισχύοντες (ακόμα…) Νόμους.

Όλο λέω να μην «εκτρέπομαι» σε τέτοιου είδους αναλύσεις κι όλο περιπλανιέμαι στο χάος – το θέμα με τραβάει απ’ το μανίκι (όπως κάποτε έκανε το Κόμμα τον Διονύση Σαββόπουλο…). Ευτυχώς, αδελφοί, που υπάρχουν και οι αθλητικές Εθνικές Ομάδες μας, και χαμογελάει λιγάκι το χειλάκι μας.

Πηγαίνοντας για μία ακόμη φορά στο Ανατολικό Πήλιο, στα Χάνια είπα να ανεβώ μια στιγμή να δω τι γίνεται ο «Πηλέας», σε προηγούμενα χρόνια ένα από τα πιο διάσημα τοπόσημα του Πηλίου. Καταφύγιο, το λέγαμε εμείς στην αρχή, ως Ορεινός Ξενώνας έγινε γνωστός στο Πανελλήνιο, στους απανταχού λάτρεις του Βουνού, ως Πρόσκοποι τον επισκεπτόμασταν πάντα, καλοκαίρι και χειμώνα, και ήταν πάντα το ορμητήριό μας στις εκδρομές προς το Γαλανόρεμα. Με την πάροδο των ετών και την εναλλαγή των εκμεταλλευτών, ο «Πηλέας» διαφοροποιήθηκε, άρχισε να φιλοξενεί ποδοσφαιρικές ομάδες (σε όλα τα Χάνια γίνεται αυτό, εδώ και χρόνια) απέκτησε μέχρι και δικό του γήπεδο ποδοσφαίρου, κάτι φαινόταν να πηγαίνει καλά. Ύστερα, για λόγους που δεν γνωρίζω, η ιδιοκτησία του «Πηλέα» πέρασε στον Δήμο Αγριάς, ο οποίος, μέσω Δράκειας, ήταν αρμόδιος για όλη την περιοχή των Χανίων. Έτσι άρχισαν οι διαδικασίες των διαγωνισμών και των μισθώσεων, και κάπου εδώ σταματούν οι σχετικές γνώσεις μου. Ύστερα όλα αυτά πέρασαν, λόγω Καλλικράτη, στην αρμοδιότητα του ενός και μοναδικού Δήμου Βόλου. Τελεία.

Ανέβηκα στον «Πηλέα» και μαύρισε η καρδιά μου. Εικόνα καταστροφής ολοφάνερη. Ίσως κάποιος, δεν ξέρω ποιος και ευχαρίστως να μάθω, αποφάσισε να ανακαινίσει το κτήριο και τον εξοπλισμό του. Κι αυτό που φαίνεται στις φωτογραφίες είναι ένα μέρος αυτού που αντίκρυσα. Ένα ρημαδιό, που δεν θυμίζει εργοτάξιο. Κι ο καιρός περνάει, χειμώνα στα Χάνια δεν κάνει κανείς εργασίες. Εύχομαι να μην έχει φτάσει η ώρα της οριστικής καταστροφής αυτού του εμβληματικού τοπόσημου, επαναλαμβάνω, για τον ορεινό τουρισμό του τόπου μας.

Κάποιες υποχρεώσεις με φέρνουν και στην άλλη άκρη, στον δρόμο για Νέα Αγχίαλο-Μικροθήβες, στην Εθνική Οδό αρ. 30, και από εκεί στον Αλμυρό. Το οποίον σημαίνει στάνταρ διέλευση από εκείνο το «ιστορικό» φανάρι στη μέση του τίποτα, που οδηγεί προς την Αεροπορική Βάση και όχι προς το πολιτικό αεροδρόμιο. Αυτό το φανάρι χρειάζεται οπωσδήποτε αντικατάσταση λυχνιών. Δεν φαίνεται από μακριά (ούτε από κοντά καλά-καλά…) είναι εντελώς αδύναμο και, εν τέλει, είναι ιδανικό για να παραβιάζεται. Την σήμερον ημέραν τα φανάρια λειτουργούν με λυχνίες led, πιο έντονα και πιο οικονομικά από τις παλιές, απλές λάμπες, τα περισσότερα στον Βόλο λειτουργούν, πλέον, με led. Καιρός να ενδιαφερθεί κάποιος και γι’ αυτό το φανάρι.

Φτάσαμε και πάλι στο τέλος. Σας αγαπώ μεγαλοπρεπώς, γεια σας

Στην φωτογραφία, ο κακόμοιρος ο «Πηλέας» των Χανίων, 11.08.2025, φωτο ΧΣ.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 10.09.2025, αρ.φύλλου 4474

κυκλο-φ-οριακα 1247, 3 Σεπτεμβρίου 2025

Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Τα κυκλο-φ-οριακα είναι και πάλι στις σελίδες της τοπικής εφημερίδας «Μαγνησίας», μετά από έναν Αύγουστο αμοιβαίων διακοπών – και πολύ καλά κάναμε, ανανεώσαμε όλοι τις δυνάμεις μας, πήραμε μερικές βαθιές ανάσες, μαζέψαμε και αρκετό νερό στο κανάτι μας ακολουθώντας την προτροπή-συμβουλή του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού «Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία». Αλλά πάλι, πόσο νερό να πάρεις μαζί σου σ’ ένα τόσο αβέβαιο μέλλον;…

Ευτυχώς, όμως, κοντοζυγώνει η έναρξη της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, όπου ο Μεσσίας πανηγυρικά θα σπρώξει μερικά ψίχουλα να πέσουν για τους φτωχούς, από το μεγάλο τραπέζι όπου έχει στηθεί το μεγαλύτερο φαγοπότι από καταβολής του (έρμου) Ελληνικού Κράτους. Και οι φτωχοί θα τρέξουν να τα μαζέψουν, είμαι βέβαιος, κι ας λέει ο ίδιος ποιητής «Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν». Τα ψίχουλα θα αφορούν, πάλι, την ενέργεια, στα απλά Ελληνικά τα κερατιάτικα λεφτά που πληρώνουμε οι φτωχοί για να έχουμε λίγο φως κι ένα πλυντήριο να πλένουμε τα ρουχαλάκια μας – κι έχει ξαναγίνει μια τέτοια «παρέμβαση», με την «επιδότηση» (θου Κύριε…) των 0,67, 1,23 € κλπ. κλπ. στους λογαριασμούς του ρεύματος, εκεί όπου γίνονται σήμερα οι μεγαλύτερες «επενδύσεις», όλες οι έννοιες που κάποτε ξέραμε έχουν καταρρακωθεί.

Ο Αύγουστος μας έφερε στο Μόναχο, όχι τυχαία και όχι για πολύ. Αρκετά, όμως, για να πάρουμε μια καλή δόση από αυτό που εγώ, εδώ και χρόνια, έχω αποκαλέσει «άλλον κόσμο». Έχω, δηλαδή, πει και ξαναλέω ότι όταν βγαίνουμε από την Ελλάδα και μπαίνουμε στην Γερμανία, στην Ολλανδία, στην Νορβηγία και λοιπά σχετικά μπαίνουμε στον άλλο κόσμο. Καμία σχέση, καμία σύγκριση στα θέματα οργάνωσης των πόλεων στην καθημερινότητα των πολιτών, σ’ αυτό που αποκαλούμε ποιότητα ζωής. Έβγαλα έναν σωρό φωτογραφίες, τις βλέπω τώρα και, ειλικρινά, μελαγχολώ. Η μέριμνα για τους ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες, με αναπηρικά αμαξίδια, είναι υποδειγματική. Και φυσικά εκτός από τα οπτικά υπάρχουν και τα ακουστικά ερεθίσματα – όπου δεν υπάρχει ούτε ένα φανάρι (φωτεινός σηματοδότης) στο ευρύτερο κέντρο της πόλης στο οποίο να μην λειτουργεί το ηχητικό σήμα για τους τυφλούς (εμείς εδώ βάλαμε σε 3-4 «κομβικά σημεία» όταν ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος, σήμερα, ως ήτο αναμενόμενον, δεν λειτουργεί κανένα). Για ποδήλατα και λοιπά μέσα «ήπιων μετακινήσεων» δεν συζητάμε, η φωτογραφία δείχνει πόσο έχουν ενσωματωθεί όλα αυτά τα μέσα στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, είναι απλώς εκατοντάδες χιλιάδες στους δόμους, στους οποίους κινούνται σε συνεχή ροή με επίγνωση και ασφάλεια. Και βέβαια λειτουργούν όλα τα μέσα αστικών μετακινήσεων, επίγεια και υπόγεια. Παρεμπιπτόντως, οι στάσεις των λεωφορείων έχουν μια διαμόρφωση στεγάστρου και βάσης περίπου σαν τις δικές μας, τις καινούργιες, από το πρόγραμμα Φιλόδημος, που τις είχαμε παλιότερα καλωσορίσει στην πόλη μας, μπορεί και να είναι σχεδιαστικό αποτέλεσμα ενός ίδιου γραφείου. Τι να συγκρίνω ως λειτουργία, με το χάλι που έχουν καταντήσει οι περισσότερες δικές μας…

Γι’ αυτό μιλάω για τον άλλο κόσμο. Άλλο θέμα, τα δέντρα, το πράσινο. Το Μόναχο είναι, στην πραγματικότητα, ένα πάρκο που διασχίζεται από δρόμους. Είναι και το ποτάμι ο Isar που διασχίζει την πόλη, μέχρι και βουκολικά μπορείς να χαρακτηρίσεις μέσα στην πόλη ορισμένα τοπία, π.χ. το ονομαστό Schloss Nymphenburg, το θερινό ανάκτορο της οικογένειας Wittelsbach, ηγεμόνων της Βαυαρίας, που ολοκληρώθηκε το 1675 και περιβάλλεται από ένα τεράστιο πάρκο με ποταμάκια κι όλα τα καλά. Είναι μέσα στην πόλη, προσβάσιμο με όλα τα μέσα μεταφοράς, φτάνεις εκεί και νομίζεις ότι όπου να ‘ναι θα φανεί και ο βοσκός με τα προβατάκια του, θα ακούσεις είτε κουδουνάκια από τα πέριξ είτε βαλσάκια μέσα από τις αχανείς αίθουσες του ανακτόρου.

Δεν παλεύονται αυτά τα πράγματα, παιδιά. Εμείς ένα ρημαδο-Τατόι έχουμε να αναστηλώσουμε-ανακαινίσουμε-κάτι τέλος πάντων και το συζητάμε 50 τόσα χρόνια τώρα. Και δεν είναι το πρόβλημα στα λεφτά, απολύτως βέβαιος είμαι, τόσα και τόσα πετιούνται δεξιά κι αριστερά, θυμηθείτε, για παράδειγμα, τον «περίπατο» του Δημάρχου Αθηναίων Μπακογιάννη και την επαναφορά της οδού Βασιλίσσης Όλγας από τον Δήμαρχο Αθηναίων Δούκα. Ή, ας πούμε, τα περίφημα ηλεκτρικά και μη ποδήλατα που θα τοποθετούσε σε κατάλληλα σημεία ο Δήμος Βόλου για να λειτουργήσουν ως δανεικά (με το αζημίωτο, φυσικά…) κι ύστερα ήρθε το 2023 ο Δανιήλ με τον Ηλία, τα πέτυχαν στο υπόγειο του αθλητικού κέντρου «Βάκης Παρασκευόπουλος» και προφανώς τα έβλαψαν κι ύστερα απλώθηκε πέπλον απολύτου σιγής και όχι μόνο: όταν Σύμβουλος της Μειοψηφίας πρόσφατα ζήτησε περισσότερες πληροφορίες, τα καλά παιδιά του Άρχοντα, κατά την προσφιλή τους τακτική τον είπαν και «απληροφόρητο» και «άσχετο». Τόσο καλά, που λέτε. Και ύστερα είδα σε μια χθεσινή φωτογραφία κάτι αλλιώτικες βάσεις έξω από το ΕΑΚ, πάλι για ενοικιαζόμενα, για να δούμε, κάτι τρέχει (όχι πάντως ποδήλατα…) θα μάθουμε και θα τα ξαναπούμε.

Για να επανέλθουμε λοιπόν, για λεφτά πεταμένα λέγαμε. Αναλόγου σημασίας και η τοποθέτηση-αποξήλωση του εορταστικού διακόσμου των Χριστουγέννων, που μαζί με το κόστος για λαμπιόνια (πάντοτε αναρωτιέμαι τι γίνονται τα περσινά, κι απάντηση, ως άσχετος που είμαι, δεν παίρνω…) πλησιάζει το εξωφρενικό ποσόν των 250.000 € ετησίως και ύστερα όλοι είμαστε ευχαριστημένοι που η καλή novibet έδωσε το κατιτίς της (από τα ποιος ξέρει πόσα εκατομμύρια παίρνει από τους τζογαδόρους του Βόλου…) για να γίνει ένα γηπεδάκι 5*5 στο Καραγάτς.

Καλό Φθινόπωρο συν-Άνθρωποι, τα κυκλο-φ-οριακα σας αγαπούν ομοθυμαδόν, γεια σας.

Υστερόγραφο: πότε θα τελειώσουν τα σκαψίματα και οι αποκλεισμοί δρόμων στον Βόλο;;

Στην φωτογραφία, η καινούργια πινακίδα στο Μόναχο, φωτο ΧΣ. Στο ιστολόγιο υπάρχουν κι άλλες, επίσης χαρακτηριστικές φωτογραφίες.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 03.09.2025, αρ.φύλλου 4469

 

 

κυκλο-φ-οριακα 1246, 6 Αυγούστου 2025

 

Παρελθόν και η φετινή 4^η Αυγούστου – «Ο Φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον / καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει / τι κρύβει μεσ’ στα δόντια του το ξέρω / καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι. Τον Φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον / δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον» (Φώντας Λάδης, Θάνος Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη, 1978). Καθημερινά και πιο επίκαιροι γίνονται αυτοί οι στίχοι καθώς τα «γελαστά χέρια» αυξάνονται και πληθύνονται και η Βουλή της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι ένα «παιχνίδι στα χέρια των παιδιών», όπως έλεγε ο Σαββόπουλος, των αθώων γαλάζιων παιδιών, των παιδιών της Συμμορίας των Αθώων.

Καλημέρα και Καλόν Μήνα, συμπολίτισσες και συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Πρώτον, εκείνο το «ν» στην πάγια έκφραση για την αρχή του Μήνα προτείνω εγκαρδίως να το υιοθετήσετε ανυπερθέτως. Ο Μήνας είναι αρσενικός, το ευφωνικό «ν» στην ούτως ή άλλως αιτιατική «εύχομαι έναν…» τονίζει την αρσενικότητά του (!) και τον τραγουδάει κιόλας ενώ το άνευ παραπέμπει σε ουδέτερο και άφωνο μήνα. Καλόν Μήνα, λοιπόν, πολύ καλύτερο από το Καλό Μήνα.

Δεύτερον και σημαντικόν. Εγώ αυτοπροσώπως, με το παρατσούκλι (ή όνομα χρήστη…) Μπάμπης Sky, απενεργοποίησα το Σάββατο 02.08.2025 πλήρως και εντελώς τον λογαριασμό μου στο φατσοβιβλίο, κατά κόσμον Facebook Inc.(orporation), από το 2012 στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, μέλος της ομάδας GAFAM (Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft), πρόσφατα μετονομασθέν σε Meta Platforms Inc. ή απλώς Meta, με τα τρισεκατομμύρια των κερδών τού όντως πανέξυπνου κυρίου Mark Zuckerberg (το όνομα έχει γερμανική προέλευση, προφέρεται τσούκερμπεργκ και σημαίνει ζαχαρένιο βουνό ή βουνό από ζάχαρη) που προέρχονται από ένα βουνό διαφημίσεων παντός είδους, κατάλληλων δια πάσαν νόσον και πάσαν … Κάποια στιγμή αυτό, το κάθε δεύτερη ανάρτηση και μία διαφήμιση, επειδή πιθανώς ή προφανώς δεν συναίνεσα να τους πληρώνω κι από πάνω δήθεν για να μην μου δείχνουν διαφημίσεις, θεώρησα ότι είναι απολύτως υπερβολικό, παραβιάζει κατάφορα την προσωπική μου ελευθερία και δεν πρέπει να το ανεχτώ άλλο. Άλλωστε ούτε influencer (επηρεαστής, επιδράστης, κάτι τέτοιο) επεδίωξα ποτέ να γίνω, με αηδιάζει και μόνο η ιδέα. Και προχώρησα στο νενοημένο (και καθόλου από…) διάβημα. Αν θυμάμαι καλά είχα 886 εγγεγραμμένους φίλους, με τους οποίους όλους είναι ζήτημα αν είχα έρθει μία φορά σε επαφή – λόγω των γνωστών αλγορίθμων (;) (σιγά να μην είναι γνωστοί, κρυφοί κι απαραβίαστοι είναι οι περίφημοι «αλγόριθμοί», οι έλεγχοι, οι αποκλεισμοί, οι δήθεν προστασίες, τα παλληκάρια ξέρουν καλά τι κάνουν, δεν βγαίνουν έτσι άντε τα τρισεκατομμύρια…).

Φεύγω (έφυγα) λοιπόν, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια (σιγά τον τραχανά…). Στην πραγματικότητα το μόνο που θα λείψει θα είναι η ανάρτηση των κυκλο-φ-οριακών, που γινόταν πάντα μετά την δημοσίευση στην εφημερίδα «Μαγνησία» (χωρίς το χαρτί κυκλο-φ-οριακα δεν υπάρχουν), την αντίστοιχη ανάρτησή τους στο magnesianews.gr και την ανάρτηση στο προσωπικό μου ιστολόγιο με τον ίδιο τίτλο «κυκλο-φ-οριακά» (επειδή έχει αυτές τις «παράξενες» παύλες, το Google στην αναζήτηση το βγάζει πρώτο) όπου υπάρχουν αρχειοθετημένα και όλα τα κείμενα, από το πρώτο, 21.01.1991, μέχρι το σημερινό 1246^ο, και αρκετά άλλα δημοσιεύματα. Παραμένει, δεν ξέρω μέχρι πότε, σε ενέργεια το messenger και (θα δούμε μέχρι πότε κι αυτό…) το Viber, η άλλη πλατφόρμα των «κοινωνικών δικτύων», που αγωνίζεται να επιβιώσει. Στην ιστορία «twitter», που το πήρε ο αρχιγκάνγκστερ και το έκανε «Χ» ούτε μπήκα ούτε πρόκειται να μπω ποτέ.

Και ειλικρινά το λέω, νιώθω ότι δεν θα μου λείψουν όλα αυτά, μέσα στα οποία τόσο βίαια μπήκαμε στην αρχή του 21^ου αιώνα (μπήκαμε ή μήπως μας βάλανε; ή ανήκετε σ’ εκείνη την παρτίδα ανθρώπων που με τίποτε δεν παραδέχονται ότι επηρεάζονται από άλλους ή, κυρίως, από άλλα, και εξακολουθούν σήμερα να πιστεύουν ότι μόνοι και ανεξάρτητοι διαμορφώνουν την άποψή τους και, στο τέλος, την ζωή τους;). Δεν μπορώ να πω, και στο τέλος-τέλος δεν με ενδιαφέρει.

Τα κυκλο-φ-οριακά είναι εδώ και θα συνεχίσουν, όσο αντέχουν ακόμα το μυαλό, η καρδιά και τα δάχτυλα (καθόλου αμελητέα τα δάχτυλα, παρά τα διάφορα επιτεύγματα φωνητικής γραφής) κι όσο υπάρχουν θέματα άξια σχολιασμού – μπορείτε να φανταστείτε έναν Κόσμο, μια Ελλάδα, έναν Βόλο όπου δεν θα συμβαίνει τίποτε άξιο σχολιασμού; Είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο; Πώς θα ήταν, άραγε, η ζωή μας χωρίς Νετανιάχου, χωρίς Μητσοτάκη, χωρίς Άρχοντα; (τώρα που το λέω, στην Λιλιπούπολη ο Δήμαρχος λέγεται Χαρχούδας και είναι μία ακραιφνής Αρκουδοπεταλούδα, μήπως να αλλάξουμε αναλόγως την προσφώνησή μας, μιας που, εκτός των άλλων, θύμισε και λίγο ανάλαφρη πεταλουδίτσα η ποδηλατοβόλτα στην Ολλανδία;)

Με την «ευκαιρία» της Παλαιστινιακής γενοκτονίας (ας μην κοροϊδευόμαστε, φίλες και φίλοι) διαπιστώνω, για μία ακόμη φορά, τον αχταρμά της Ελληνικής μας Κοινωνίας, που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει με ποιους να πάει και ποιους ν’ αφήσει, είναι αδύνατον να εκφράσει τι θέλει, τι επιθυμεί. Και δυστυχώς φοβάμαι πολύ ότι αυτός ο αχταρμάς καταλήγει σε ακραίες καταστάσεις (ήδη τα τελευταία γεγονότα στην Βουλή ήταν ένα ξεκάθαρο πραξικόπημα) που οδηγούν στις σύγχρονες μορφές Φασισμού, όπως αυτές που κάθε μέρα και περισσότερο εκφράζονται και μορφοποιούνται στην Ευρώπη και σε πολλά σημεία του Κόσμου, ξεκινώντας από αυτό το υπέρτατο όνειδος για την ανθρωπότητα που ονομάζεται Τραmp.

Δεν ξέρω, και φοβάμαι. Το μόνο που έχω σίγουρο είναι το ότι σας αγαπώ αδιαφιλονίκητα. Και συγγνώμη αν τα σημερινά κυκλο-φ-οριακα ήταν περισσότερο ατομικές εξομολογήσεις παρά η συνήθης (λίγο πολύ) θεματολογία μας. Γεια σας.

Συγχαρητήρια στον Οργανισμό Λιμένος Βόλου και στην Φίλη Κυρία Μαρία Σπανού, Συγγραφέα-Ερευνήτρια της τοπικής μας Ιστορίας και Πρόεδρο του Λυκείου των Ελληνίδων, για την εξαιρετική έκδοση με τίτλο «Ιστορώντας τη ρότα του Λιμένα Βόλου» και υπότιτλο «Η διαδρομή του Λιμενικού Ταμείου 1883-2001». Είχαμε χρόνια να δούμε μια τόσο επιμελημένη και τόσο λεπτομερή καταγραφή για την πορεία ενός σημαντικού στοιχείου της Βολιώτικης πραγματικότητας.

Στην φωτογραφία, κοντέϊνερς στο Λιμάνι, 2001, φωτο ΧΣ.

 δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 06.08.2025, αρ.φύλλου 4459