κυκλο-φ-οριακα 1137, 8 Φεβρουαρίου 2023

 

Καλημέρα απανταχού αναγνώστες! Αυτή τη φορά το πέτυχαν όλοι οι μετεωρολόγοι. Ο χιονιάς με το βλακώδες για χιονιά όνομα «Μπάρμπαρα» ενέσκηψε όπως τον προανήγγειλαν, στην ώρα του. Άσπρισε ο τόπος, είδαμε μια άσπρη μέρα (παλιό αλλά διαχρονικά καλό), σφύριξε δυο φορές το θρυλικό 112 – σκέφτομαι πολλές φορές πόσες ομοιότητες έχει αυτό το εργαλείο με τον ψεύτη βοσκό του Αισώπου, «ποιμήν παίζων» στα αρχαία, στον οποίο μύθο «Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι τοῦτο κερδαίνουσιν οἱ ψευδολόγοι τὸ μηδὲ ὅταν ἀληθεύωσι, πιστεύεσθαι». Βεβαίως εάν και εφ’ όσον γίνεται κατάχρηση, εάν όχι είναι πράγματι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο προειδοποίησης για επικίνδυνες καταστάσεις.

Είναι και η υποχρέωση να υπάρχουν στο όχημα αντιολισθητικά μέσα, αλυσίδες ή χιονοκουβέρτες (που είναι, κατά την γνώμη μας, μια χαζομάρα). Αλυσίδες, λοιπόν, το κατάλληλο εξάρτημα για την κίνηση σε δρόμους με χιόνι – προσοχή, με χιόνι, αν υπάρχει πάγος τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα, οι αλυσίδες δεν είναι απόλυτα ασφαλείς στον πάγο. Και είναι σωστό το ότι επιβάλλονται, πλέον, ως υποχρεωτικό «αξεσουάρ», όπως το τρίγωνο ασφαλείας και το φαρμακείο. Διότι παρά το ότι η κλιματική αλλαγή και τα λοιπά μάς έχουν τρελάνει στις λιακάδες και την ανομβρία και παρά το γνωστό άσμα των Λοκομόντο «δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα / κρύο δεν έκανε ποτέ…» στην Ελλάδα και κρύο κάνει και κάθε χρόνο χιονίζει. Και μόλις προχθές ένας Έλληνας, ο Αλέξανδρος Γκιννής, έγινε ο πρώτος στην ιστορία μας που κέρδισε ασημένιο μετάλλιο στο αλπικό σκι, συγκεκριμένα στην τεχνική κατάβαση, στο παγκόσμιο κύπελο του Σαμονί της Γαλλίας!

Φαίνεται ότι θα ξανα-λειτουργήσει το πάλαι ποτέ Οικοτροφείο της Μητρόπολης (1959-2004), στην γωνία Κ.Καρτάλη-Αναλήψεως. Φαίνεται ότι εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση 2.000.000 € για μετατροπή του κτηρίου σε «Ακαδημία Εκκλησιαστικών Τεχνών», στα ελληνικά Σχολή Βυζαντινής Μουσικής και Σχολή Αγιογραφίας. Βέβαια το 2019 υπήρχαν δημοσιεύματα ότι το κτήριο θα λειτουργούσε πάλι ως Οικοτροφείο με χρηματοδότηση 600.000 € «προς όφελος των νέων γενιών και των οικογενειών τους που θέλουν να δουν τα παιδιά τους να σπουδάζουν αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα» και ανάμεσα έπεσαν ιδέες περί ξενώνα αστέγων. Γι’ αυτό εμείς γράφουμε «φαίνεται». Το βέβαιο είναι ότι κάτι επιτέλους πρέπει να γίνει και μακάρι να βρεθεί η καλύτερη λύση για το κοινωνικό σύνολο της ευρείας Μαγνησίας.

Πανηγυρισμούς διαπίστωσα τις τελευταίες ημέρες, λόγω υποβολής 8 (οκτώ) υποψηφιοτήτων για την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα Βόλου, μεταξύ των οποίων μία από το (περιβόητο τον τελευταίο καιρό λόγω…Βρυξελλών) Κατάρ, μία από «Βούλγαρους δισεκατομμυριούχους» και έξι από ελληνοανάμικτα σχήματα, με ιδιαίτερη έμφαση, από εμάς, στην Χαλυβουργία Ελλάδος αυτοπροσώπως, στην παντού και πάντοτε παρούσα ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ (ο πεθερός του υπουργού κυρίου Γεραπετρίτη) και (ω! του θαύματος) στον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης. Τουλάχιστον προς στιγμήν γλιτώνουμε τους Κινέζους…! Και εγώ εξακολουθώ να πιστεύω, συμπολίτες, ότι αυτό είναι ένα τεράστιο, ξένης έμπνευσης, λάθος, που αν τελικά υλοποιηθεί το κέρδος του «Ταμείου» θα είναι ελάχιστο και τις συνέπειες θα τις πληρώνει για πάντα η περιοχή μας.

Κυριακή βράδυ η τηλεόραση ξανα-παίζει την «Σωφερίνα» με τον μνημειώδη αλλήθωρο Γύλο του Βασίλη Αυλωνίτη και το τραγουδάκι «…όποιος πιάνει το τιμόνι, πού και πού να φασκελώνει…» υλοποιούμενο στον λεβέντη τροχονόμο Τάσο Γιαννόπουλο – στα χρόνια της αθωότητας, 60 χρόνια μετά το φασκέλωμα θεωρείται βαρέως αντικοινωνική συμπεριφορά, διωκόμενη από τον υπεράνω όλων Νόμο…

Μέσα στις γιορτές ήρθαν και με βρήκαν δύο ιδιαίτερης αξίας δώρα. Το ένα είναι το ημερολόγιο του Παραρτήματος Βόλου του Λυκείου των Ελληνίδων για το 2023, αφιερωμένο στο μοναδικό στα χρονικά της παγκόσμιας – είμαι βέβαιος – χειροτεχνίας έργο της κεντημένης Χάρτας του Ρήγα Βελεστινλή, ένα έργο «αδιανόητο», που όμως η θέληση και η υπομονή από 12 συμπολίτισσες κεντήστρες κατάφεραν να υλοποιήσουν σε έναν ενιαίο καμβά διαστάσεων περίπου 2,00*1,90 m (συνολικού εμβαδού 3,86 m2). Το είδαμε αναρτημένο σε περίοπτη θέση στο Αρχαιολογικό μας Μουσείο τον Ιούνιο του 2021, τώρα βρίσκεται στην Αθήνα, στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου και προβλέπεται να παραμείνει μόνιμα. Με όλον τον σεβασμό τόσο στο πανάξιο Συμβούλιο του Λυκείου, όσο και στις 12 συμπολίτισσες Κυρίες κεντήστρες, όσο και στον Θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, προσωπικά προτιμώ το έργο να επιστρέψει και να εκτίθεται στον Βόλο, εκεί όπου ανήκει – με όλη μου την αγάπη.

Το δεύτερο είναι ένα λεύκωμα φωτογραφιών, αποτέλεσμα «άπειρων» οδοιπορικών σε «Ασύχναστους τόπους στη Μητρόπολη Δημητριάδος» της Όλιας Γκλουσένκο και του Κωστή Δρυγιανάκη. Και η «οδός ᾗ επορεύθησαν» (Γένεσις 35:3) μακρά, από το Τρίκερι στην Αγιά μέσω Καναλίων, απ’ το Ξουρίχτι στον Παλαιό Πλάτανο του Αλμυρού μέσω Λαμπινούς, από τον Λαύκο στην Άνω Κερασιά μέσω Μελισσατίκων, από τον Μυλοπόταμο στην Μιτζέλα κι από την Φακίστρα στις Αλυκές και στην Νέα Αγχίαλο μέσω Τσαγκαράδας και Βυζίτσας και πάει λέγοντας, 195 φωτογραφίες τέχνης, αλλά κυρίως ευαισθησίας, σεβασμού και αγάπης. Οι ασύχναστοι (τι υπέροχη λέξη!) τόποι λατρείας είναι εκκλησιές, καθολικά μοναστηριών και ξωκλήσια που δεν δέχονται συχνά την επίσκεψη της φροντίδας, δεν ξέρουν τι είναι «συντηρητής», καλά-καλά έχουν ξεχάσει τι είναι «μάστορας», όμως είναι εκεί, στέκουν (όσο αντέχουν ακόμη, κι αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα) και διαιωνίζουν με τις λίγες δυνάμεις τους την Πίστη. Διατηρούν τις εικόνες τους, σκοροφαγωμένες ίσως, ξεθωριασμένες ίσως, τα ταλαιπωρημένα ξυλόγλυπτα ή «κοντραπλακέ» τέμπλα τους, τα σκουριασμένα μανουάλια, διατηρούν την Πίστη. Η Όλια και ο Κωστής έχουν την ικανότητα να βλέπουν πίσω ή μέσα από τα αντικείμενα, έχουν την δύναμη να αποτυπώνουν τις δυνάμεις που διαφεντεύουν τον ορατό και τον αόρατο κόσμο. Θεωρώ την δουλειά τους σ’ αυτό το λεύκωμα ευλογία.

Ακόμη ένας ισχυρότατος σεισμός στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, χιλιάδες θα είναι πάλι οι νεκροί – ο Θεός να φυλάει. Χιονίζει κιόλας, χειμέρια τα πράγματα. Σας αγαπώ ορθολογικώς, γεια σας.

Η φωτογραφία δηλώνει ξεκάθαρα ότι το καλοκαίρι θα ξανάρθει.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 08.02.2023, αρ.φύλλου 3871)

κυκλο-φ-οριακα 1136, 1 Φεβρουαρίου 2023

 

Πάει ο πρώτος. Άλλοι 11 έμειναν, «φεύγει η ζωή, τελειώνει, σαν σεντόνι ξεδιπλώνει / τον εαυτό μου που τον ξέχασα, τον μέσα κόσμο μου που έχασα…» τραγούδησε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης παρέα με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Αλκίνοος, που έγραψε και τραγούδησε με την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας και τους κατοίκους του χωριού το ιστορικό, πλέον, τραγούδι «Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει / δεν τ’ αγοράζω, δεν πουλώ / μα με κερνάς και στο κερνώ / σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει», ο Αλκίνοος, τον οποίο ο Άρχοντάς μας «δεν γνωρίζει» (και όχι μόνο…) – άλλωστε νομίζω ότι το μόνο που γνωρίζει είναι το ποδόσφαιρό, κι αυτό κατά διαόλου πάει τελευταία, το καμάρι μας, το Πανθεσσαλικό μας Στάδιο, νεκροταφείο έχει γίνει, ακόμη και ο Παναιτωλικός κάρφωσε τη μαχαιριά τού 2-3, πώς πάει, άραγε, το στοίχημα;

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες! Με χαρά σας συναντώ κάθε Τετάρτη και επίσης ξέρω ότι πολλοί από εσάς περιμένετε «εναγωνίως»  αυτή την συνάντηση, είτε στο χαρτί της εφημερίδας, είτε στις διάφορες εκφάνσεις του διαδικτύου. Πολλά τα θέματα της (δικής μας…) επικαιρότητας, πάμε να δούμε πόσα θα προλάβουμε.

Καθυστερεί η ανακαίνιση της Κίτρινης Αποθήκης από την εταιρεία «ΑΡΧΙΤΕΧ», η οποία αναμένεται να αποχωρήσει από το έργο, λόγω έλλειψης ρευστότητας. Μάλιστα. Αυτή η εταιρεία είναι που ολοκλήρωσε την κατασκευή του γνωστού parking στο τετράγωνο Φιλελλήνων-Δημητριάδος, για το οποίο στις 02.08.2018 είχε προσφέρει έκπτωση 59,79% για προϋπολογισμό 10,4 εκατ. €έ (κυκλο-φ-οριακα 938 10.08.2018). Παράλληλα ξεκίνησε το έργο τής Κίτρινης Αποθήκης στα μέσα Οκτωβρίου 2019 (κυκλο-φ-οριακα 988 23.10.2019), προϋπολογισμού 10,5 εκατ. €, δεν έμαθα με πόση έκπτωση, και φαίνεται ότι τώρα, πλέον, σώθηκε το διαθέσιμο χρήμα, μαζί με τις παλληκαριές των μεγάλων εκπτώσεων – ας μας πει κάποιος αν εξοφλήθηκε, τουλάχιστον, η κατασκευή του parking. Το γεγονός είναι ότι ένα ακόμη εμβληματικό έργο σε τούτη την πόλη, η ανακαίνιση-νέα χρήση από το Πανεπιστήμιο ως Κέντρο Καινοτομίας και Έρευνας «Ιάσων» της ιστορικής Κίτρινης Αποθήκης, μένει στη μέση, κάποια φέσια κυκλοφορούν στην αγορά και εμείς μόνο να ελπίζουμε Kostas Agorastos μπορούμε…

Τεράστιο, λένε οι πληροφορίες της εφημερίδας, είναι το ενδιαφέρον μεγάλων τεχνικών εταιρειών να κατασκευάσουν την περιβόητη Μονάδα Επεξεργασίας Αποβλήτων (ΜΕΑ) στον ΧΥΤΑ του Βόλου, έργο 103 εκατ. €. Κι όταν λέμε μεγάλων εννοούμε τις δύο από τις τέσσερεις που ασχολούνται με ό,τι περπατάει, ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει, κυριολεκτικώς και ανυπερθέτως, σ’ αυτή τη χώρα, την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και την ΕΛΛΑΚΤΩΡ, κύριους κατασκευαστές δρόμων και σιδηροδρόμων, λιμένων, φωτοβολταϊκών και αιολικών πάρκων, αεροδρομίων, κτηρίων, σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (ΗΡΩΝ) και ό,τι άλλο βρεθεί στο διάβα τους. Οι άλλες δυο είναι εξειδικευμένες στη διαχείριση απορριμμάτων γενικώς. Και ο καημός όλων αυτών των μεγάλων είναι το πώς θα φτιάξουν καύσιμα για την τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ! Η οποία προσφάτως εδήλωσε πως η καύση σκουπιδιών είναι περιβαλλοντικά ωφέλιμη!! Εμένα μου φαίνεται τελείως τρελό όλο αυτό, τελείως παράλογο. Την ίδια ώρα που τα επικίνδυνα αιωρούμενα σωματίδια στην βολιώτικη ατμόσφαιρα είναι διαρκώς ιδιαίτερα αυξημένα και οι καρκίνοι σκοτώνουν.

Ύστερα θυμάμαι την μεγάλη διαδήλωση κατά της καύσης σκουπιδιών, 13 Ιουνίου 2020, όπου τραυματίστηκε βαρύτατα ο αστυνομικός διευθυντής από ένα μπαλόνι γεμάτο νερό και την επομένη τα παλληκάρια του έσπασαν στο ξύλο τον Βασίλειο Μάγγο και 2 ½ χρόνια μετά εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα – τώρα ο εν τω μεταξύ προαχθείς εις ταξίαρχον διευθυντής μετατίθεται εις Καρδίτσαν, αθώος παντός αίματος. Ένα από τα βασικά αιτήματα εκείνης της διαδήλωσης ήταν «ΟΧΙ στην κατασκευή εργοστασίου SRF/RDF», αυτουνού του αποπάνω, με τα 103 μιλιούνια.

Τα νούμερα αυτοκινήτων που ξεκινούσαν με ΒΟ μας τελείωσαν. Ο χαρακτηριστικός συνδυασμός που υποδήλωνε Βόλο και ακολουθούνταν από όσα γράμματα ταίριαζαν στο λατινικό αλφάβητο (ΒΟΑ, ΒΟΒ, ΒΟΕ…ΒΟΤ, ΒΟΥ, ΒΟΧ, αποκλειομένων εξ αρχής των Γ, Δ, Θ, Λ, Ξ, Π, Σ, Φ, Ψ, Ω, 10 από τα 24) σώθηκε, εξαντλήθηκε. Τώρα πλέον τα βολιώτικα αυτοκίνητα έχουν αριθμό κυκλοφορίας που αρχίζει με ΒΒ, ΒΒΑ αυτή την στιγμή. Διαβάζεται «βαβά» και σε κάποια παλαιότερα Ελληνικά αυτό σήμαινε τραύμα, «το παιδί έπεσε κι έκανε βαβά» έλεγαν οι παλιές γιαγιάδες. Θα μου πεις «σιγά τον τραχανά, ποιος νοιάζεται;» και θα συμφωνήσω ότι δεν νοιάζεται κανείς, πέρα ως πέρα. Ούτε ένα σοβαρό σύστημα αριθμοδότησης αυτοκινήτων δεν καταφέραμε να έχουμε σ’ αυτή τη χώρα, δείτε τι χάος επικρατεί στα αυτοκίνητα από την Αττική, όπου οι αρχικοί συνδυασμοί γραμμάτων είναι 67 (!!) π.χ. ΥΙ, ΧΕ, ΖΧ, ΟΤ κ.ο.κ, 67 τυχαίοι συνδυασμοί δύο γραμμάτων δηλώνουν ότι το αυτοκίνητο ταξινομήθηκε στον Νομό Αττικής, ακόμη ένα ελληνικό θαύμα.

Μια είδηση που μας προκάλεσε αρκετό γέλιο λέει ότι ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδας ζήτησε από το ΤΑΙΠΕΔ να διασφαλίσει ότι ο ιδιώτης που θα λειτουργήσει το Λιμάνι του Βόλου δεν θα αυξήσει τα τιμολόγια χρήσης. Εμείς που ρωτάμε εδώ και μήνες ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα αισθανθήκαμε πολύ υπερήφανοι που καταφέραμε τουλάχιστον να προβληματίσουμε τους Βιομηχάνους της γειτονιάς μας.

Μπερδεμένες ιστορίες Κυρίες, Κύριοι και Αγαπητά μου Παιδιά. Στις 20 Ιανουαρίου 1991 δημοσιεύτηκαν τα πρώτα κυκλο-φ-οριακα, τα σημερινά είναι τα 1136^α, ζωή να ‘χουμε και ν’ αγαπιώμαστε. Και να μην ξεχνιόμαστε: ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! Πώς δουλεύει το κατασκευής ΑΡΧΙΤΕΧ parking Φιλελλήνων; Μετά λόγου γνώσεως Γεια σας και Χαρά σας.

Στην φωτογραφία, Νοέμβριος 2014, οι συμμαθητές απόφοιτοι 1971 του 2^ου Γυμνασίου Αρρένων σε συνάντηση αναμνήσεων (ελληνιστί reunion).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 01.02.2023, αρ.φύλλου 3866)

κυκλο-φ-οριακα 1135, 25 Ιανουαρίου 2022

Κάθε χρόνο τούτη τη μέρα μου έρχεται στον νου εκείνη η παλιά Ελληνική κωμωδία «Ο Σταμάτης κι ο Γρηγόρης», με Σταμάτη τον Μίμη Φωτόπουλο και Γρηγόρη τον Νίκο Σταυρίδη. Δυο δικηγόροι συνέταιροι, ο ένας σβέλτος και αποφασιστικός, ο άλλος αργός και αναβλητικός, και το «επίδικον», τι άλλο; μία κοπέλα. Ευθεία αναφορά στους φωτεινούς σηματοδότες των πεζών με το κόκκινο ανθρωπάκι που σταματάει και το πράσινο ανθρωπάκι που γρηγορεί. Τα φανάρια είχαν ονομαστεί έτσι, τόσο έξυπνα, από τις αρχές της δεκαετίας του ’60.

Καλημέρα, λοιπόν, και χρόνια πολλά στους Γρηγόρηδες, τις Γρηγορίες και τις Μαργαρίτες. Και επειδή αυτό με τα φανάρια προκάλεσε ένα ακόμη διαδικτυακό ψάξιμο (γηράσκω αεί διδασκόμενος…) έμαθα ότι το πρώτο φανάρι κυκλοφορίας στην Αθήνα αγοράστηκε από το Βερολίνο έναντι 70.000 δρχ. και τοποθετήθηκε τον Ιούλιο 1936 στην διασταύρωση Σταδίου-Πεσμαζόγλου, από την οποία το 1937 διέρχονταν 11.126 τροχοφόρα το 24ωρο, χάρη στις προσπάθειες του τότε Διοικητή Τροχαίας Αλέξανδρου Θεοφανίδη και την συναίνεση του Δημάρχου Κωνσταντίνου Κοτζιά. Κατασκευής Siemens ήταν και το πρώτο όπως και τα πάρα πολλά φανάρια που ακολούθησαν, σ’ όλη την Ελλάδα…

Την προηγούμενη Τετάρτη αφιερώσαμε μία παράγραφο στο θέμα του οικοπέδου στην οδό Κασσαβέτη, όπου παλιά υπήρχε ένα Στέκι Παιδιού και σήμερα συχνάζουν σκυλάκια. Λίγα πράγματα γνωρίζαμε, τα περισσότερα, όπως απεδείχθη, δεν τα γνωρίζαμε. Όμως άνθρωποι που ξέρουν έσπευσαν, είναι αλήθεια, να μας ενημερώσουν και τους ευχαριστούμε. Λοιπόν, τα πράγματα έχουν ως εξής. Το Στέκι Παιδιού λειτουργούσε από το 1986 μέχρι το 2007, οπότε και κατεδαφίστηκε λόγω της ύπαρξης αμιάντου στα δομικά του στοιχεία. Το οικόπεδο ήταν πράγματι «μισιακό» με το Νοσοκομείο και μετά από μια μακρά διαδικασία ανταλλαγής με άλλο δημοτικό ακίνητο σήμερα ανήκει καθ’ ολοκληρίαν στον Δήμο Βόλου. Στο οικόπεδο προβλεπόταν εξ αρχής να ανεγερθεί νέο Στέκι Παιδιού και Παιδική-Εφηβική Βιβλιοθήκη, και να υπάρχει και επαρκής αύλειος χώρος για τις δραστηριότητες των παιδιών. Οι προθέσεις του Δήμου ενισχύθηκαν σημαντικά από μία ευγενική και υψηλής ηθικής αξίας δωρεά ενός ιδιαίτερα σημαντικού ποσού από τον ευεργέτη της πόλης μας κ. Χαράλαμπο Τσιμά το 2013, τόσο για τον εξοπλισμό του Κέντρου και της Βιβλιοθήκης, όσο και για την ίδια την συνολική μελέτη κατασκευής του όλου έργου. Άρα τα περί «πλατείας τσέπης» που γράφαμε εμείς την προηγούμενη Τετάρτη δεν έχουν βάση, τα ξεχνάμε. Στο οικόπεδο θα ανεγερθεί ένα σύγχρονο κτήριο, επωφελές για την ανάπτυξη των παιδιών αυτής της πόλης, με μία επίσης πολύ χρήσιμη σύγχρονη παιδική-εφηβική βιβλιοθήκη.

Το πρωί της προχθές Δευτέρας πληροφορηθήκαμε αρμοδίως (πιο αρμοδίως δεν γίνεται, όμως η στήλη παγίως αποφεύγει να αναφέρει ονόματα ανθρώπων που ίσως δεν επιθυμούν την δημοσιότητα) ότι πλέον τα πάντα είναι έτοιμα, όλα τα εμπόδια έχουν ξεπεραστεί (μέχρι και η απόσταση του οικοπέδου από την θάλασσα ήταν ένα τέτοιο!) η μελέτη είναι έτοιμη και ξεκινάει η αναζήτηση χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ για την κυρίως κατασκευή. Μακάρι να ευοδωθεί συντόμως.

Έτσι έχουν τα πράγματα. Η στήλη προσπαθεί όλα αυτά τα χρόνια να είναι επαρκώς τεκμηριωμένη, κι όταν κάτι της λείπει ψάχνει όσο μπορεί να το βρει. Κι αν γράψει κάτι ανακριβές («άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε, όλοι σε τούτη τη ζωή…τραγουδούν η Δούκισσα και ο Γιώργος Κοινούσης») σπεύδει να το διορθώσει.

Θυμάστε που γράψαμε καλά λόγια για τις καινούργιες στάσεις των Αστικών Συγκοινωνιών; Εθνικό πρόγραμμα χρηματοδότησης για Δήμους «Φιλόδημος» (Φιλόδημος ο Γαδαρεύς 110 π.Χ-35 ή 28 π.Χ, Επικούρειος φιλόσοφος, επιγραμματοποιός και ποιητής, με σημαντικό έργο, κυρίως στην πόλη Ηράκλεια (Ercolanum) στην περιοχή της Νάπολης). Κατασκευαστική εταιρεία Top Vision ΕΠΕ, Πειραιάς. Η ιδέα να ψάξουμε λίγο παραπάνω μάς μπήκε από τότε που πήγαμε στην Λάρισα και είδαμε ακριβώς ίδιες στάσεις για τις Αστικές Συγκοινωνίες της Λάρισας. Φαίνεται ότι πρόκειται για καλή εταιρεία, από το 1997, στον χώρο των πινακίδων LED, LCD και γενικά των πληροφοριακών, που μάλλον πήρε μια γενική εργολαβία.

Η ΔΕΗ έστειλε τους εργολάβους της να διακόψουν το ρεύμα σε κεντρική οικοδομή του Βόλου για οφειλή 200 € – οι παραπέρα λεπτομέρειες του συμβάντος είναι όντως συγκλονιστικές, ενημερωθείτε όπως θέλετε. Πριν μια εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο μια κυρία από ένα από τα δεκάδες δικηγορικά γραφεία για «οφειλή» στη ΔΕΗ 217 €!, καθυστερημένη για 20 ημέρες!! Ειλικρινά, συνάνθρωποι, μου ανέβηκε όλο μου το αίμα στο κεφάλι, κρατήθηκα πολύ να μην βρίσω αλλά ένα «α στο διάολο!» δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί, ομολογώ. Είχα προλάβει και της είπα να βάλει τον Υπουργό της, Άδωνη, Χατζηδάκη, Σκρέκα, Μητσοτάκη ή όπως αλλιώς λέγεται να τσακιστεί να πάρει τα 32 εκατομμύρια που χρωστούν στην ΔΕΗ οι άρχοντες των πάντων Αγγελόπουλοι (κι άλλοι παρομοίου μεγέθους άρχοντες…). Δεν παλεύονται, συμπολίτες, Αλλά και η τοπική ΔΕΗ δεν ντρέπεται καθόλου; αναρωτιέμαι. Νούμερα σκέτα είμαστε όλοι σ’ αυτή την πόλη; – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κι όσοι δεν είναι «επώνυμοι» (σκ… στα μούτρα μας…) αξίζουν μια τέτοια χυδαία αντιμετώπιση από έναν κοινωφελή οργανισμό που τα γκόλντεν μπόυς των 50.000 € με τις ευλογίες των Υπουργών τους τον έχουν κατά-εξευτελίσει.

Αλλά γράφοντας τα συγχυσμένα παραπάνω, θυμήθηκα και κάποιους ντόπιους, που διάβασα πρόσφατα ότι χρωστούν 4 εκατομμύρια από ενοίκιο στον Δήμο και δήθεν περιμένουν τις πολυαναμενόμενες 100 δόσεις για να αρχίσουν να πληρώνουν – ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι, 8 ½ χρόνια. Αυτό πάλι μου θύμισε τα ενοίκια στο ΕΑΚ, τότε που ο Άρχων ήταν άρχων του Ολυμπιακού Βόλου. Ιστορίες παράλληλες; κι άστα να πάνε… Μου θύμισε επίσης τα λεφτά που δεν υπάρχουν για να πληρωθεί το δημοτικό φυσικό αέριο που θα ζεστάνει το δημοτικό νερό στην πισίνα του δημοτικού κολυμβητηρίου του ΕΑΚ.

Κι ας κλείσουμε με τους σταθερούς προβληματισμούς μας: ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! Ποιο το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα; Πώς δουλεύει το parking Φιλελλήνων;        

Σας ασπάζομαι υψηλοφρόνως. Γεια σας.

Στην φωτογραφία Άνοιξη 1970, ομάδα συμμαθητών της Ε’ Τάξης του 2^ου Γυμνασίου Αρρένων, εγκαίνια του Εθνικού Σταδίου Βελεστίνου (από Γ.Φιλιππιτζή)

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 25.01.2023, αρ.φύλλου 3861)

κυκλο-φ-οριακα 1134, 18 Ιανουαρίου 2023

 

Αντώνης Σκυργιάννης 1972

Καλημέρα Φίλοι και Φίλες. Αγίου Αθανασίου σήμερα, Αγίου Αντωνίου χθες και θα μου επιτρέψετε να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στην δεύτερη κόρη μου Ιατρό Μυρτώ-Αντωνία και να θυμηθώ τον πατέρα μου Αντώνη, Έφεδρο Ανθυπολοχαγό στο Αλβανικό μέτωπο, απόφοιτο 1^ου έτους Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (γράφτηκε στο 2^ο έτος, στις 07.12.1925 διέκοψε λόγω αδυναμίας πληρωμής των απαιτούμενων διδάκτρων…) και επί 44 χρόνια υπάλληλο γραφείου στην Βιομηχανία Γκλαβάνη, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε για περίπου 30 ακόμη χρόνια. Ευτύχησε να δει δύο ευτυχισμένους γάμους των αγοριών του και τέσσερα εγγόνια. Ήταν λάτρης της φρέσκιας ρετσίνας, πρόσκοπος, καπνιστής και τελείως φάλτσος τραγουδιστής, κηπουρός και μάστορας, εργαλεία του έχω ακόμη. Έφυγε ήσυχα σε ηλικία 96 ετών και στο ξόδι του έβαλα στη διαπασών το «ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή…», στη συγκεκριμένη αυλή ζούσε απ’ το 1955, στο σπίτι που έχτισε μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου μετά τον μεγάλο σεισμό.

Κάθε μέρα κυκλοφορεί μέσα μου, αυτή τη μέρα περισσότερο, και να με συμπαθάτε…

Βεβαίως το γεγονός των ημερών ήταν ο θάνατος στις 10 Ιανουαρίου και η επακολουθήσασα στις 16.01 κηδεία (παράγωγο του ρήματος «κήδομαι», που σημαίνει «φροντίζω») του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου του Β’ ή, κατά τους βυζαντινοβαρεμένους, Κωνσταντίνου του ΙΓ, ως δήθεν συνέχεια των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, όπου ο τελευταίος ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ Παλαιολόγος. Άρα ΙΒ ο Κωνσταντίνος του Εθνικού Διχασμού, ΙΓ ο τελευταίος, ο οποίος πρόλαβε να βασιλέψει από 06.03.1964 μέχρι 13.12.1967 (3 χρόνια και 9 μήνες) και πρόλαβε να κάνει όσα ολέθρια λάθη δεν έκαναν όλοι μαζί οι πρόγονοί του, με εξαίρεση τον συνονόματό του. Ήταν έκπτωτος από τις 8 Δεκεμβρίου 1974, μετά το 69,2% του ελληνικού λαού υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Πρόλαβε να κάνει πέντε παιδιά και πλούσιες νύφες και να χαρεί εννιά ωραία εγγόνια, που τον τίμησαν σύσσωμα και με αξιοπρέπεια στην κηδεία του. Ήρθαν και οι εστεμμένοι της Ευρώπης, συγγενείς και φιλαράκια, πήγε και το φιλοθεάμον κοινόν μαζί με μερικούς φιλοβασιλικούς και δεξιούς πολιτικούς μη χάσει το προσκύνημα, όλα ωραία και ήρεμα, το Τατόϊ (που ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο από το 2003) ένα χάλι, στην κυριολεξία μαύρο, από την πυρκαγιά του Αυγούστου 2021. Αυτά.

Στο τρέξιμο και τα κοριτσάκια-αγοράκια των καναλιών με τα μικρόφωνα, με την αγωνία να προλάβουν τα πάντα όλα και, κυρίως, να μην μπερδέψουν τα ονόματα των υψηλών καλεσμένων. Και να τα «συνοδευόμενη από την βασιλομήτωρ» (άκλιτο) και να τα «φόρο τιμής στον εκλιπών» (επίσης άκλιτο), δύσκολα πράγματα συμπολίτες, δύσκολη η Ελληνική Γλώσσα και τα σύγχρονα παιδιά δεν προλαβαίνουν να την μάθουν. Ή δεν θέλουν, δεν ξέρω ακριβώς. Ή θεωρούν ότι δεν τους χρειάζεται, δεν θα τους χρειαστεί στο μέλλον, αφού οι πάντες όλοι θα μιλάνε εγγλέζικα! Ή κάτι σαν εγγλέζικα, όπως π.χ. κριντζάρω, τρολάρω, καρατρέντι, είμαι μπούμερ, και μη χειρότερα.

Αλλά αρκετά. Ας προσεδαφιστούμε στα δικά μας θέματα, τα «ταπεινά» και μη-μοναρχικά.

Περνάω τακτικά από το σημείο και χρόνια τώρα αναρωτιέμαι τι γίνεται. Οδός Κασσαβέτη, ξέρετε, φαρδιά πεζοδρόμια, που όλο και στενεύουν λόγω κήπων, τραπεζοκαθισμάτων, παρκαρισμάτων και λοιπών κοινωφελών έργων, μεταξύ Γαλλίας και 28^ης Οκτωβρίου αριστερά. Ένα ωραιότατο οικόπεδο, περιτοιχισμένο, με πορτούλα και με κάποια κακόμοιρα δέντρα, χώρος αναψυχής για τους δεσποζόμενους σκύλους της ευρύτερης περιφέρειας. Πριν από δεν θυμάμαι πόσα χρόνια, εκεί ήταν ένα «Στέκι Παιδιού» του Δήμου Βόλου με σκεπή από πλάκες «ελενίτ», ήτοι επικίνδυνου αμιαντοτσιμέντου, κάποια στιγμή καθαιρέθηκε και λίγο μετά κατεδαφίστηκε και ολόκληρο το (όχι πολύ μεγάλο) κτήριο. Όποιος/-α θυμάται χρονολογίες ας κάνει τον κόπο να με ενημερώσει παρακαλώ. Έκτοτε, που λέτε, αυτό το έρμο οικόπεδο κείται αναξιοποίητο, στην άμεση περίμετρο του κέντρου της πόλης, και τα δημοτικά λεφτά των προγραμμάτων σφυρίζουν αδιάφορα γύρω του. Κάποτε είχα ακούσει ότι το οικόπεδο είναι «μισιακό» με το Νοσοκομείο, δεν ξέρω αν ευσταθεί. Αλλά όπως κι αν έχει, μια ωραία πλατεΐτσα χωρίς μόνιμα κτίσματα θα μπορούσε οπωσδήποτε να γίνει, κάτι σαν «πλατεία τσέπης», για να δείχνουμε και ενήμεροι με τις σύγχρονες τάσεις της πολεοδομικής επιστήμης. Πάντως αυτή η χρονίζουσα εικόνα εγκατάλειψης δεν θυμίζει Μονακό – άραγε συναντήθηκαν κατ’ ιδίαν οι δύο Άρχοντες; ο Αλβέρτος ήρθε για την κηδεία, ο ημέτερος πήγε στον Ιωνικό Νικαίας…

Μια βόλτα στην οδό Μαιάνδρου της Νέας Ιωνίας με έφερε «σε επαφή» με τους λεγόμενους «ποδηλατόδρομους», εμπνεύσεως και κατασκευής Δήμου Βόλου. Λωρίδες ασφάλτου βαμμένες κεραμιδί (με δυσκολία το πέτυχαν το χρώμα και την ποιότητα…) στην αριστερή πλευρά του δρόμου, με παρκαρισμένα, σχεδόν πέρα-πέρα, οχήματα παντός είδους πάνω τους. Ποδήλατο, φυσικά, ούτε για δείγμα! Δημοσίευσα φωτογραφίες στο φατσοβιβλίο (με βρίσκει όποιος θέλει ως «Μπάμπης Sky») για να μη λένε κάποιοι ότι είμαι «κακός και εμπαθής», και κατέληξα με το σχόλιο «Έργο σοφών μη-συγκοινωνιολόγων και "αποτελεσματικών" Αρχόντων. Σε ποιες τσέπες πηγαίνουν τα πεταμένα λεφτά (και πήραν και παράταση...);».

Αλλά αυτό, παρ’ όλο το χάλι, δεν είναι το χειρότερο συμπολίτες Βολιώτες. Το χειρότερο είναι, ειλικρινά, α) ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μιλούν απαξιωτικά για «οχυρωματικά έργα» όταν αναφέρονται στο προηγούμενο δίκτυο ασφαλών ποδηλατοδρόμων και β) ότι το θέμα «ποδήλατο» έχει οριστικά κλείσει για τον «πανέξυπνο» Βόλο, ο Θεός να με βγάλει ψεύτη.

Αθανάσιοι και Αθανασίες, εύχομαι μακροημέρευσιν! Κι ας κλείσουμε με τους βασικούς προβληματισμούς μας:

ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! Ποιο το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα; Πώς δουλεύει το (τζάμπα καίει η λάμπα;…) parking Φιλελλήνων;

Σας ασπάζομαι διακαώς. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Αντώνης Σκυργιάννης σε ηλικία 66 ετών.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 18.01.2023, αρ.φύλλου 3856)

κυκλο-φ-οριακα 1133, 11 Ιανουαρίου 2023

 

Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι ζω τουλάχιστον στην Φλόριντα! Τουλάχιστον, λέω, διότι μπορεί να είμαστε, πλέον, και αφρικανική χώρα, μια κανονική έρημος με άμμο μας λείπει. Αλλά την Τρίτη ήρθε μια βροχούλα στην κατάξερη γη, χρειάστηκε να κάνω μια βόλτα στην Λάρισα, απήλαυσα το φρέσκο πράσινο του σπαρμένου κάμπου και τον χιονισμένο γερο-Όλυμπο και κάπως ήρθε ο Κόσμος στη θέση του…

Τέτοια χαρούμενα στην αρχή του χρόνου, Καλημέρα απανταχού αναγνώστες μας. Έχασε πάλι κι ο ΝΠΣ Πύδνας, από μόνο 3 ομάδες (όνομα και μη χωριό) έχει φάει 13 γκολ κι έχει βάλει 1 μέσα στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, στην έδρα του δηλαδή. Θρίαμβος, γελάει ο κόσμος. Ή μάλλον δεν γελάει, κλαίει όταν διαβάζει, μάλιστα, απίθανες μεγαλοστομίες γνωστού ρυπαρογράφου περί «πόλης αθλητικών συναντήσεων» (με κλειστό το κολυμβητήριο, άχρηστο το ΕΑΚ, γήπεδα στο Στεφανοβίκειο και στον Αλμυρό) και περί «αυξήσεως του τουρισμού» – ίσως είναι μια τακτική αυτό, να πουλάς εισιτήρια και ύστερα να κάθεσαι να τις τρως ώστε τα εισιτήρια να είναι ευχαριστημένα και να ξανάρθουν, να αυξήσουν το τουριστικό ρεύμα!

Πήρε όμως μια καλή απάντηση όλο εκείνο το πρωτοχρονιάτικο παραλήρημα… Και έπεται συνέχεια, όπως μαθαίνω. Θα έχουμε τον χρόνο να τα ξανασυζητήσουμε ως στήλη αυτά τα πολύ σοβαρά θέματα.

Έβλεπα αυτές τις εορταστικές ημέρες ένα αυτοκινητο-τρενάκι να περιτρέχει τας οδούς και τας ρίμας της πόλεως, μαζί με τα «κοινά» αυτοκίνητα, μηχανάκια, πατίνια και λοιπά πολύ επικίνδυνα αντικείμενα του ανθρώπινου πολιτισμού και αναρωτιόμουνα γιατί άραγε τώρα να επιτρέπεται ενώ κάποτε απαγορεύτηκε «δια ροπάλου». Ήταν 2002 όταν εμφανίστηκε ένα παρόμοιο με άδεια κυκλοφορίας από τον ΕΟΤ (σχετικά κυκλο-φ-οριακα 426/06.09.2002), του φτιάξαμε λωρίδα κυκλοφορίας με κίτρινη διαγράμμιση στην παραλία, είχα κι εγώ τις ενστάσεις μου για ελεύθερη κυκλοφορία στους δρόμους, το 2006 «…το βλέπω να σαπίζει έξω απ’ το εκθεσιακό κέντρο» (σχετικά κυκλο-φ-οριακα 547/08.09.2006). Ύστερα πήγαμε με την Βολιώτικη Χορωδία στο Ναύπλιο και βρήκαμε δύο (2) τέτοια τροχήλατα τρενάκια να διασχίζουν την πόλη (σχετικά κυκλο-φ-οριακα 654/10.12.2010). Και στην Τρίπολη ακόμη ένα, πάλι με την Χορωδία, σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου (σχετικά κυκλο-φ-οριακα 954/12.12.2018). Δεν ξέρω τι ισχύει, ίσως εδώ το «τρενάκι» να κυκλοφορεί «με εντολή Δημάρχου», όλα γίνονται σ’ αυτόν τον τόπο του (θείου) δράματος, και οι ζαρντινιέρες στην οδό Κονταράτου ακόμα εκεί είναι, λίγο «κουνημένες» αλλά εκεί.

Επίσης δεν ξέρω τι ισχύει για τα ηλεκτροκίνητα οχήματα των Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ) που κινούνται χωρίς αριθμό κυκλοφορίας ή άλλου είδους άδεια (ή κάνω λάθος;) παντού στην πόλη. Το θέμα έχει να κάνει με την ασφάλεια των ίδιων των ΑμεΑ αλλά και των άλλων μελών της κυκλοφορίας. Ανάλογα προβλήματα υπάρχουν και με τα ηλεκτροκίνητα πατίνια. Κάποτε ρώτησα την Τροχαία για όλα αυτά, δεν ήξερε κι αυτή, άλλωστε η Τροχαία έχει εγκαταλείψει την αστυνόμευση των πόλεων, βρίσκεται εκεί μόνο όταν κληθεί λόγω ατυχήματος ή λόγω «ανωτέρας βίας», π.χ. μιας πορείας με κυκλοφοριακές επιπτώσεις. Νέα ήθη και έθιμα, κι εγώ κάθε Χριστούγεννα θυμάμαι τον Τροχονόμο στις διασταυρώσεις Δημητριάδος (διπλής κατεύθυνσης) με Κ.Καρτάλη και Ιωλκού μέσα στο κυλινδρικό του βάθρο περιτριγυρισμένο με τα δώρα της πόλης να ρυθμίζει, χωρίς φανάρια φυσικά, μόνο με τις κινήσεις των χεριών του, την κυκλοφορία. Καθόμουν ώρα και τον «χάζευα», έβλεπα πώς Ι.Χ., λεωφορεία, φορτηγά, τρίκυκλα, κάρα, ακόμη και ποδήλατα πειθαρχούσαν στις απλές αλλά οριστικές κινήσεις των χεριών του. Και τον θαύμαζα, ίσως τότε να μπήκε και το σκουλήκι της συγκοινωνιολογίας μέσα μου και δεν λέει να βγει μετά από τόσα χρόνια…

Και μιας και είπα «έθιμα», από πότε, ρε αδέρφια, είναι ελληνικό έθιμο το να πετάμε φαναράκια-αερόστατα εορταστικώς τα Χριστούγεννα, σε κάποια «νύχτα των ευχών»; Ό,τι να ΄ναι! Να μου το θυμηθείτε ότι κάποια στιγμή θα μας γίνει «ελληνικό έθιμο» η κολοκύθα του χάλοουιν (Halloween) και η μεξικάνικη «νύχτα των νεκρών» – είναι τρομερή η δύναμη του διαδικτύου και είναι η ίδια που μας έφερε ως ένα ακόμη «έθιμο» και την «μαύρη Παρασκευή» (black Friday) και την «λευκή νύχτα».

Κυκλικούς κόμβους θα φτιάξει, λέει, η Περιφέρεια στον Αλμυρό. Κι εγώ που νόμιζα ότι θα είχαμε την αποκλειστικότητα, τουλάχιστον για την Μαγνησία βρε αδερφέ, ηπατήθην. Κι εκείνο το τέρας στον κόμβο της Γορίτσας, επιμόνως να προσπαθεί να πυρπολήσει τα πεύκα του λόφου – μπρρρρ! Επίσης διαβάζω ότι έχουν αρχίσει κάποια πρόδρομα έργα για την ηλεκτροκίνηση και την μερική τροποποίηση της χάραξης της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου-Λάρισας, θα επισκεφθώ το σημείο και θα σας ενημερώσω.

Στον Αη Γιάννη πήγαμε για 6^η συνεχή χρονιά στα Θεοφάνεια και ρίξαμε τον Σταυρό στο ανακαινισμένο λιμανάκι με θαυμάσιο καιρό και μέγα πλήθος κόσμου. Ύστερα κάναμε μια βόλτα στο Παπά Νερό και βρεθήκαμε μπροστά στην πραγματικά απέραντη αμμουδιά (μία από τις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας) και στο ανοιχτό, φυτρωμένο σκάμμα μιας υπό επισκευήν ζημιάς στον κρηπιδότοιχο, που κρατάει περίπου ενάμιση χρόνο τώρα. Κι έχουμε και εκλογές το ’23…!

Να κλείσουμε με τους βασικούς προβληματισμούς μας:

ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! Κάποιος να μας εξηγήσει ποιο το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα. Κάποιος επίσης να μας εξηγήσει πώς δουλεύει το (τζάμπα καίει η λάμπα;…) parking Φιλελλήνων.

Σας ασπάζομαι υψηλοφρόνως. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Τροχονόμος του Βόλου, περίπου στα 1970, δανεισμένη με ευχαριστίες από την εξαιρετική ανάρτηση τού Φίλου Αντώνη Χιώτη στο φατσοβιβλίο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 11.01.2023, αρ.φύλλου 3851)

κυκλο-φ-οριακα 1132, 4 Ιανουαρίου 2023

 

Νέο έτος, νέες προσδοκίες αισιοδοξούμε και συνεχίζουμε για 32^η χρονιά, όπως λέγαμε και την προηγούμενη φορά. Μέσα στο 2022 δημοσιεύτηκαν 46 κυκλο-φ-οριακα, με μέσο όρο λέξεων ανά κείμενο περίπου 830, άρα το πληκτρολόγιό μας έγραψε περίπου 38.200 λέξεις, από μονοσύλλαβες μέχρι μερικές «γλωσσοπλαστικές» παραπολυσύλλαβες (καληώρα!). Υγεία να έχουμε και όλα θα πάνε καλά, τόσο καλά όσο μέχρι τώρα. Υγεία να έχουμε αγαπητοί μου αναγνώστες, γιατί τα μαντάτα που ακούμε κάθε μέρα γύρω μας επιμένουν στην «ανίατη» ή «επάρατη» ή δεν ξέρω ‘γω πώς αλλιώς ονομάζεται ασθένεια. Κι εγώ χρόνια τώρα ζω με την απορία πώς εδώ και παραπάνω από 100 χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες επιστήμονες με τα τελειότερα τεχνολογικά εργαλεία στα χέρια, που καθημερινά ασχολούνται με αυτόν, δεν έχουν καταφέρει να τον νικήσουν. Δύο τινά σκέφτομαι: ή ο «μάγκας» είναι απείρως πιο έξυπνος από όλους τους ανθρώπους μαζί και διαρκώς ξεφεύγει ή (το συνωμοσιολογικό σενάριο) κανείς δεν θέλει να τον νικήσει διότι τότε θα επέλθει τεράστια οικονομική καταστροφή και εκατομμύρια ανθρώπων (και όχι μόνο επιστημόνων) θα χάσουν την δουλειά τους.

Κοίτα να δεις κουβέντα που ανοίξαμε πρωί-πρωί στον καινούργιο χρόνο! Ίσως βέβαια να φταίει κι αυτός ο καινούργιος πανικός που ζει η Κοινωνία μας (μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει…) με την έλλειψη των φαρμάκων. Όπου για μία ακόμη φορά όλοι, πέρα ως πέρα, δηλώνουν αθώοι! Με πρώτον και καλύτερο αυτή την ακροδεξιά φιγούρα που υποδύεται τον Υπουργό Υγείας (και Πρόνοιας, λέμε τώρα…). Που το μόνο το οποίο βρίσκει να πει στην τηλεόραση είναι ότι και στην Γερμανία παρουσιάζονται ελλείψεις…!! Κι ύστερα; Πού «χάνονται» τα φάρμακα μπορεί να μας πει; Ποιοι θησαυρίζουν από αυτή την «απώλεια», που κατά βάσιν οφείλεται σε παράνομες μαζικές εξαγωγές προς τρίτες χώρες, μπορεί να μας πει; Κάποτε, θα θυμούνται οι παλιοί, υπήρχε ένας πολιτικός για τον οποίο κάποιοι ισχυρίζονταν ότι ήταν «συνένοχος ή βλαξ», αν δεν απατώμαι ήταν οι αμέσως πρόγονοι των σημερινών αρίστων που χρησιμοποιούσαν αυτόν τον χαρακτηρισμό, με εξάρχοντα τον γνωστό Αρχάγγελο της κάθαρσης. Τώρα οπωσδήποτε αυτά ξεχάστηκαν, διότι για να υπάρχουν συν-ένοχοι πρέπει να υπάρχουν ένοχοι και ένοχοι τέτοιου επιπέδου σε τούτη τη χώρα δεν συναντώνται πλέον, μόνο όσοι προσπαθούν να αποδείξουν ενοχές δικάζονται ως αισχροί συκοφάνται και άλλα παρόμοια.

Κατόπιν αυτών «τι ψαχν’ς να βρεις;»

«Να ‘ναι ο Γενάρης ζάχαρη… Να ‘ναι ο Φλεβάρης μέλι… Ο Μάρτιος ροδόσταμο κι ο Απρίλης πετιμέζι… Τον Μάη μέσα στην ψυχή ν’ ανθίζουνε λουλούδια και τον Ιούνη ν’ ακουστούν τα πιο όμορφα τραγούδια… Να ‘ναι ο Ιούλης μαγικός και με χαρές γεμάτος… κι ο Αύγουστος μεθυστικός, ερωτικός, φευγάτος… Σαν του Σεπτέμβρη ομορφιές να μην υπάρχουν άλλες και του Οκτώβρη οι βροχές αγάπης να ‘χουν στάλες… Καλοσυνάτος και γλυκός να είναι ο Νοέμβρης και ευτυχισμένους να μας βρει σαν έρθει ο Δεκέμβρης». Στιχούργημα λαϊκόν, έργον ποιητού εκ του προχείρου, ευρέως διαδικτυακώς διαδεδομένον, μαζί με ό,τι βάζει ο νους από κουκλάκια, λαμπάκια, λουλουδάκια, ελαφάκια και άλλα αγιοβασιλιάτικα.

Και à propos Άγιος Βασίλης, την διαφήμιση που βοηθάει μια ετοιμόγεννη γυναίκα να γεννήσει, την είδατε; Προσέξατε την λεπτομέρεια του καφέ στο μηχάνημα, όπου ο Άγιος δεν έχει ψιλά και κάνει «μαγικά» για να βγάλει δυο καφεδάκια, για τον πατέρα και τον ίδιο; Ε! αυτή η σκηνή κόπηκε από την συνέχεια των προβολών, υποθέτω διότι πρόκειται περί παραβατικής συμπεριφοράς! Όχι τι νομίζατε, ότι θα επέτρεπε μια politically correct κοινωνία σαν την δική μας (τρομάρα μας!) τέτοιες παραβατικότητες; Εμείς μόνο δολοφόνους και βιαστές αφήνουμε να κυκλοφορούν ελεύθεροι, προσφάτως και εμπόρους κοκαΐνης, οι λοιπές παρανομίες διώκονται απηνώς, προ παντός αν προέρχονται από νεαρά άτομα...

Τρίτη πρωί, σοβαρή καραμπόλα λόγω ομίχλης στον Αυτοκινητόδρομο Α1 στο ύψος του Αυλώνα. 9 Ι.Χ. και 6 μεγάλα φορτηγά (νταλίκες), οι φωτογραφίες στο διαδίκτυο είναι πραγματικά τρομακτικές. Ευτυχώς τραυματίες δεν υπήρξαν, απλώς οι υλικές ζημιές είναι πολύ μεγάλες και οι καθυστερήσεις στον δρόμο ακόμη μεγαλύτερες. Το καταγράφουμε για να χτυπήσουμε ένα καμπανάκι. Ομίχλη υπάρχει και στα μέρη μας, στον δρόμο προς το Βελεστίνο, την Δευτέρα κινηθήκαμε προς τα εκεί και η ομίχλη ήταν αρκετά πυκνή. Στην ομίχλη πρέπει οπωσδήποτε α) απαραιτήτως να μειώσουμε ταχύτητα και να κρατήσουμε μεγάλη απόσταση από τα προπορευόμενα οχήματα, β) να ανάψουμε επίσης απαραιτήτως φώτα, προβολείς ομίχλης αν έχουμε, αν όχι την κανονική «μεσαία» σκάλα, ποτέ τους λευκούς προβολείς, αντανακλούν στην ομίχλη και κάνουν πιο δύσκολη την κατάσταση γ) να ανάψουμε το πίσω φως, ειδικό για την ομίχλη, έχουν όλα τα αυτοκίνητα, πρέπει να ξέρουμε πώς ανάβει, με ποιον διακόπτη – είναι πάρα πολύ χρήσιμο για τους οδηγούς των οχημάτων που ακολουθούν δ) αν η ομίχλη είναι πολύ πυκνή να ανάψουμε θέρμανση αέρα στο παρμπρίζ και την αντίσταση στο πίσω τζάμι και να λειτουργούμε κάπου-κάπου τους υαλοκαθαριστήρες, η ομίχλη είναι υγρασία και θολώνει τα τζάμια, η ορατότητα σε τέτοιες συνθήκες είναι αυτή που θα μας σώσει. Η ορατότητα και οπωσδήποτε η χαμηλή ταχύτητα.

Πέθανε κι ο Πελέ, εγώ τον είδα για πρώτη φορά το 1970, στα γήπεδα του Μεξικού, στο καλύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου που έγινε ποτέ. Εκεί ο Πελέ το σήκωσε για 3^η φορά και είμαι ευτυχής που μπόρεσα να πανηγυρίσω μαζί του. Κανείς άλλος μέχρι σήμερα δεν το έχει καταφέρει να πάρει 3 παγκόσμια κύπελλα.

Να κλείσουμε με τα βασικά ερωτηματικά μας:

ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! Κάποιος να μας εξηγήσει ποιο το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα. Κάποιος να μας εξηγήσει πώς δουλεύει το (κατάφωτο…) parking Φιλελλήνων.

Πάμε γερά, Καλή Χρονιά 2023 σε όλους και όλες. Γεια σας.

Στην φωτογραφία του Βόλου μας από ψηλά ενσωματωμένες οι οικογενειακές μας ευχές για όλες τις γιορτές.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 04.01.2023, αρ.φύλλου 3847)

κυκλο-φ-οριακα 1131, 28 Δεκεμβρίου 2022

Καλημέρα καθώς το έτος με τα δυάρια αποχωρεί και, όπως διαφημίζει και η ΕΡΤ, «1, 2, 3 έρχεται το ‘23». Και του 2023 εισερχομένου εισερχόμεθα αισίως και ημείς και βεβαίως μια γενιά καλών συμμαθητών στο ένδοξο 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου εις την 7^ην δεκαετίαν του επίσης ενδόξου (!!) βίου μας. Εύχομαι σε όλους μας Καλές Αντάμωσες για πολλά ακόμη χρόνια.

Στο Ηράκλειο τση Κρήτης βρεθήκαμε τις προηγούμενες μέρες. Λένε πως είναι η πιο «αυθαίρετη» πόλη στην Ελλάδα, εμείς βρήκαμε ένα πολύ εκτεταμένο δίκτυο πεζοδρόμων, ίσως και μεγαλύτερο από αυτό της Λάρισας, γεμάτο κόσμο, νέον στην πλειοψηφία του, στολισμένο γιορτινά μεν ήπια δε, με ένα λούνα παρκ και μερικά περιπτεράκια στο «κέντρο του κόσμου», την Πλατεία Ελευθερίας – την θυμάμαι στις τηλεοπτικές οθόνες πήχτρα στον κόσμο όταν μιλούσε ο Ανδρέας. Όπως αναμενόταν, με άθλιο κυκλοφοριακό, που παλεύουν με διάφορους τρόπους να ρυθμίσουν, και επειδή οι Κρητικοί, ως γνωστόν, είναι πιο ηλίθιοι από τους Βολιώτες (εμείς έχουμε τα πρωτεία της εξυπνάδας παγκοσμίως) χρησιμοποιούν (άκουσον!, άκουσον!) κορύνες ψηλές στον άξονα των δρόμων – βγάλαμε φωτογραφίες από όλα αυτά, για να εμπλουτίσουμε τις συλλογές μας. Επισκεφθήκαμε το Ενετικό θαλάσσιο φρούριο «Κούλες» (Rocca a Mare, Βράχος στη Θάλασσα), που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, επισκεφθήκαμε το Ιστορικό Μουσείο, δοκιμάσαμε ωραίες τσικουδιές και εύγευστα κρητικά εδέσματα, συναντήσαμε φίλους συμφοιτητές, τελειώσαμε τη δουλειά μας, πληρώσαμε ένα σωρό λεφτά για μια βαλιτσούλα 12 kg, που δεν περιλαμβανόταν στα «φτηνά» «Light» εισιτήριά μας (αυτή κι αν είναι οργανωμένη και απολύτως «νόμιμη» απάτη!, και κανένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ασχολείται με το θέμα ), πληρώσαμε 8 € για δυο καφεδάκια στο Αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης και επιστρέψαμε μέσω Αθηνών στην βάση μας.

Όπου μας επισκέφτηκε «ο σημαντικότερος υπουργός του κόσμου» κ. Πλακιωτάκης, σύμφωνα με δήλωση του ίδιου τον Μάιο 2021, αν θυμάστε. Συνάντησε, όπως αναμενόταν, τον σημαντικότερο Δήμαρχο του κόσμου (εκτίμηση δική μας) και πλαισιωμένος από τους σημαντικότερους Αρίστους της γειτονιάς μας έκανε τις σημαντικότερες ανακοινώσεις: το πάρκο Βασιλέως Γεωργίου ή Αγίου Κωνσταντίνου θα ξανα-παραχωρηθεί στον Δήμο Βόλου, στον οποίο είχε παραχωρηθεί και παλαιότερα από το ίδιο Υπουργείο (αναφορά στα κυκλο-φ-οριακα 111, 25.02.1994) αλλά μετά από μερικά χρόνια η παραχώρηση εκείνη ανακλήθηκε από το ίδιο Υπουργείο – δυστυχώς αυτή την ημερομηνία δεν την έχω. Ο Δήμος Βόλου συνεχώς διεκδικεί το πάρκο και συνολικά την χερσαία ζώνη, ξεκινώντας πολύ πριν από τις ανοησίες περί ιδιωτικοποίησης του Λιμένα, αλλά είναι σαφές ότι ο Άρχων και οι περί αυτόν Άριστοι δεν γνωρίζουν την Ιστορία του Βόλου. Ο σημαντικότερος υπουργός το μόνο που έκανε είναι να ξαναπεί ένα θα. Θα δούμε λοιπόν. Συντονισμένος και ο αναπτυξιολάγνος Βουλευτής μας θυμήθηκε «επί τη ευκαιρία» τον Ναύσταθμο του Πολεμικού Ναυτικού! Όσο για τον σταθμό LNG ο καθένας έλεγε ό,τι ήθελε ή ό,τι του είχαν πει να πει για να θολώσει τα νερά.

ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο!

Και κάποιος να μου εξηγήσει, επιτέλους, ποιο το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα. Μήπως ο Βολιώτης πρόεδρος του τωρινού Δημόσιου Οργανισμού Λιμένος, που έχει διατελέσει επί χρόνια και πρόεδρος του ΤΕΕ Μαγνησίας και μηχανικός του Πανεπιστημίου θα μπορούσε να μας εξηγήσει αυτά τα οφέλη;

Το οποίο Πανεπιστήμιο, η καλύτερη επένδυση που έγινε ποτέ σε τούτη τη γωνιά της ελληνικής γης, συνεχίζει κανονικά το κτηριακό του πρόγραμμά, προχωρεί η κατασκευή των κτηρίων στην πρώην Μηχανική Καλλιέργεια, προχωρούν οι επισκευές στην Κίτρινη Αποθήκη (με πολύ αργούς ρυθμούς είναι αλήθεια), ξεκινάει η διαδικασία αξιοποίησης της Βαμβακουργίας. Εκείνο που δεν προχωρεί είναι το περίφημο δημιούργημα της κυρίας Κεραμέως και των αρίστων συνεργατών της για το Συμβούλιο Διοίκησης του Πανεπιστημίου με 6 εκλεγμένα και 5 εξωτερικά μέλη – ένα σχέδιο που καταδίκασαν όλοι ανεξαιρέτως οι παράγοντες της εκπαίδευσης, όπως και την λεγόμενη «πανεπιστημιακή αστυνομία», που έχει ήδη «τοις πράγμασιν» ακυρωθεί. Κάτι παρόμοιο θα γίνει και με το νέο, εντελώς παράλογο, κατασκεύασμα.

Με τον καιρό μια χαρά τα πάμε, οι αρχές δεν μπορούν να αποφασίσουν τι είναι ακριβότερο ως μέσον θέρμανσης, το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο ή το ηλεκτρικό ρεύμα, ο καλός Θεός ευτυχώς είναι με το μέρος μας – αλλά μεγάλη στεναχώρια έχω που στην Νέα Υόρκη έχει θερμοκρασία -30. Κατά τα άλλα, δόξα να ‘χει ο Κύριος, δεν μας λείπουν οι ειδήσεις, κακές κατά προτίμηση, για να ζούμε κάτω από ένα σύννεφο τρόμου, να γινόμαστε κάθε μέρα και πιο ανασφαλείς, μέχρι που να μην ανοίγουμε την πόρτα μας στα παιδάκια που τραγουδούν τα κάλαντα…

Αυτά για φέτος. Το 2023 η στήλη μπαίνει στο 32^ο έτος της ύπαρξής της. Και η Ελλάδα βρίσκεται πάλι σε ένα μεταίχμιο: εθνικές εκλογές, για πρώτη φορά στην ιστορία της με απλή αναλογική, και δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές (έτσι τις λέγαμε πάντα, εσχάτως έγιναν «αυτοδιοικητικές»), αμφότερες πολύ σημαντικές, αμφότερες εμείς ελπίζουμε να φέρουν Αλλαγή. Εδώ θα είμαστε να τα λέμε.

Εύχομαι ολόψυχα ο καινούργιος χρόνος να σας φέρει ό,τι επιθυμείτε. Σας αγαπώ διακαώς, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 28.12.2022, αρ.φύλλου 3843)

 

κυκλο-φ-οριακα 1130, 14 Δεκεμβρίου 2022

 

Καλημέρα στα μισά του Δεκέμβρη απανταχού αναγνώστες. Με την ευκαιρία, αυτό το κείμενο είναι καθαρά μία απανταχούσα! Αυτή ακριβώς είναι η προέλευση αυτής της λέξης, που ξεκίνησε να υπάρχει ως όρος από τις πατριαρχικές εγκυκλίους, οι οποίες απευθύνονταν (ίσως να απευθύνονται και τώρα, δεν ξέρω) στους «απανταχού ορθοδόξους» – εγώ απέκτησα μέσα στην πανδημία, μεταξύ άλλων, κι ένα βιβλίο με τίτλο «Η μαύρη βίβλος του 1821» όπου καταγράφονται διάφορες τέτοιες απανταχούσες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αντίθετες με τις επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων, μια πολύ πονεμένη ιστορία που παραμένει γενικώς στο σκοτάδι, όπως και πολλές άλλες. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο στην συνέχεια του Έθνους μας και της Γλώσσας μας (στοιχεία ύπαρξής μας άρρηκτα συνδεδεμένα) αυτή η λέξη να απέκτησε την αρνητική σημασία που έχει σήμερα («μου ήρθε η απανταχούσα για το ρεύμα…»).

Αλλά λέγοντας για ρεύμα και γενικώς ενέργεια, διαπιστώνουμε ότι ο καλός Θεός σαφέστατα είναι με το μέρος μας, αφού μέχρι τώρα πραγματική ανάγκη για διαρκή θέρμανση δεν υπάρχει. Άντε λίγο το βραδάκι, έτσι για να «σπάσει» λίγο η υγρασία, οι θερμοκρασίες γενικά παραμένουν υψηλές στα μέρη μας. Οι μετεωρολόγοι λένε ότι το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές, έχει συμβεί κι άλλες χρονιές να έχουμε ζεστόν Δεκέμβρη.

Πρωτοφανές προφανώς είναι αυτό που συμβαίνει εδώ και περίπου μια εβδομάδα στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της Ευρώπης. Οικονομικό σκάνδαλο, με πρωταγωνίστρια Ελληνίδα Ευρωβουλευτή! Έρευνα, σύλληψη, (προ)φυλάκιση – τσακ-μπαμ! Γιούργια, λοιπόν, όλοι οι ντόπιοι άσχετοι και οι σχετικοί, εκστασιασμένοι μπροστά στον τρόπο δράσης των βελγικών αρχών. Από κοντά και ο αφεντικός Εισαγγελέας της αρχής για την καταπολέμηση βρώμικου χρήματος αστραπιαία να δεσμεύσει τα περιουσιακά στοιχεία της Ευρωβουλευτού και των συγγενών της. Φυσικά καμία δίκη δεν έχει γίνει ακόμη, μόνο βαριές κατηγορίες υπάρχουν εκεί. Εδώ σ’ εμάς; Άκουσε κανείς τίποτε περί «σκανδάλου Novartis»; Έγινε τίποτε, καμιά προφυλάκιση, καμιά δέσμευση, οτιδήποτε, θυμάται κανείς πώς λειτούργησαν οι ελληνικές αρχές και εξουσίες – ναι, αυτοί οι ίδιοι, που σήμερα εκστασιάζονται, επειδή τους βολεύει, με την αντίδραση των Βέλγων, πώς αντέδρασαν ως Έλληνες;

Δύσκολα πράγματα, συνάνθρωποι. Κι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Μη χαλάμε και την εορταστική ατμόσφαιρα…

Και μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα στην πόλη μας ανακατασκευάζονται πεζοδρόμια σε κεντρικούς δρόμους. Πολύ ωραία. Λεφτά υπάρχουν, ο Kostas Agorastos και η Αθήνα να ‘ναι καλά, εκλογές έρχονται, λεφτά υπάρχουν. Αλλά εδώ δημιουργείται ένα (ακόμη…) θέμα ανισονομίας σε τούτη τη χώρα μεταξύ των πολιτών που έχουν τις ιδιοκτησίες τους σε κεντρικούς δρόμους και των άλλων που τις έχουν σε δευτερεύοντες. Όταν γίνονταν με τον ίδιο τρόπο τα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος (ο Δήμος είναι πάντα ο Δήμος) είχα θέση το θέμα της άνισης μεταχείρισης των ιδιοκτητών πολυκατοικίας με είσοδο επί της οδού Γαμβέτα (ως παράδειγμα) σε σχέση με την όμορη πολυκατοικία που έχει είσοδο επί της οδού Δημητριάδος: οι μεν πρέπει να πληρώσουν για την κατασκευή, επισκευή κλπ. του πεζοδρομίου τους, οι δε το βρίσκουν έτοιμο και δεν πληρώνουν δραχμή! Βεβαίως ο Κτιριοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ Δ 59/03-02-1989) αυτό το έχει προβλέψει, στο άρθρο 24, που μνημονεύσαμε και στα προηγούμενα κυκλο-φ-οριακα και συγκεκριμένα στην παράγραφο 2.4. λέει ότι Η κατασκευή, ανακατασκευή ή επισκευή των πεζοδρομίων, μπορεί να γίνεται από τον οικείο Ο.Τ.Α. σε βάρος και για λογαριασμό είτε των ιδιοκτητών των παρόδιων ακινήτων είτε φορέων εκτέλεσης έργων εφόσον αυτά δεν έχουν κατασκευασθεί ή επισκευασθεί ακόμα ή δεν έχουν τηρηθεί οι προδιαγραφές που ισχύουν για την κατασκευή ή επισκευή τους.» Σαφές; Πότε έκανε ο Δήμος κάτι τέτοιο, διαχρονικά; Και πότε ενδιαφέρθηκαν οι «αδικούμενοι» παρόδιοι για μια οποιαδήποτε διεκδίκηση; Αυτοί, κατά κανόνα, δεν ενδιαφέρονται – και το αποτέλεσμα, φυσικά, είναι αυτά τα εξαιρετικά πεζοδρόμια, που χαρακτηρίζουν το «Μονακό» μας πέραν των αρτηριών. Και φυσικά όλοι οι συν-πολίτες επικαλούνται τον Δήμο για το χάλι των πεζοδρομίων.

Την Δημοτική Αστυνομία εμείς την δεχτήκαμε, την υποστηρίξαμε, συνεργαστήκαμε μαζί της (Θέμη καλά να είσαι…) ως μία ήρεμη δύναμη μέσα στις πόλεις, με ήπια αποστολή, κυρίως στα θέματα της στάθμευσης και της λειτουργίας των καταστημάτων, χωρίς δυνατότητα συλλήψεων κλπ. Ύστερα ο τώρα Πρωθυπουργός και τότε Υπουργός την κατήργησε «εν μία νυκτί» και έστειλε τους εργαζόμενους σ’ αυτήν στα σωφρονιστικά καταστήματα – παρόμοιες ανοησίες έκανε τότε και με τις καθαρίστριες, του σιδηροδρομικούς και άλλους «άχρηστους» κλάδους εργαζομένων, άρχων και παντογνώστης. Όλα αυτά επανήλθαν σε ηρεμία μετά το 2015. Τώρα ο γνωστός τσεκουράτος Υπουργός, σε συνέχεια του δόγματος «Νόμος & Τάξη» (Low & Order, αμερικάνικη σειρά-κονσέρβα), επιδιώκει να εξοπλίσει την Δημοτική Αστυνομία με κλομπ, χειροπέδες και δυνατότητα συλλήψεων. Σοβαρά πράγματα συμπολίτες, φόβος και τρόμος.

Απεβίωσε ο 16χρονος Ρομά στην Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν ανησυχώ, ο καλός συνήγορος είμαι βέβαιος ότι θα τον καθαρίσει εκ παντός ρύπου τον δυστυχή, ταλαίπωρο, άριστο οικογενειάρχη, που με βαθύ πόνο ψυχής αναγκάστηκε να πυροβολήσει (στο κεφάλι, η κακιά στιγμή…) τον μικρό, προκειμένου να σώσει την ζωή των συναδέλφων και εαυτού. Αμήν.

Απεβίωσε και ο Γιάννης Διακογιάννης, ο άνθρωπος που μου έμαθε απ’ το τρανζιστοράκι στην αρχή, απ’ την τηλεόραση αργότερα, τι είναι το ποδόσφαιρο. Και απεβίωσε μέσα σε ένα ακόμη από τα αγαπημένα του Παγκόσμια Κύπελλα Ποδοσφαίρου, για τα οποία έγραψε κι ένα βιβλίο το 1990, «60 χρόνια Μουντιάλ: Η Ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου». Αιώνια μνήμη.

Καλά Χριστούγεννα σας εύχομαι, παρά τα όσα λέει ο ΚΥΡ στο σκίτσο του. Την επόμενη Τετάρτη θα απουσιάσουμε, για Πρωτοχρονιά θα τα ξαναπούμε. Με την αγάπη μας, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 14.12.2022, αρ.φύλλου 3835)

κυκλο-φ-οριακα 1129, 7 Δεκεμβρίου 2022

το ιστορικό μας Τραινάκι στην οδό Δημητριάδος, στον ιστορικό χιονιά του 1957

Καλημέρα συμπολίτες. Με μία ημέρα καθυστέρηση Χρόνια Πολλά στους Νικολάδες και στις Νικολέτες, με δύο ημέρες στους Σάββες, με τρεις ημέρες στις Βαρβάρες. Και ο πολιούχος μας Άγιος να μας φυλάει όλους. Υπάρχει και η παροιμία «Τ’ς Αγιαβαρβάρας βαρβαρών’(ει), τ’ Αησάββα σαβανών’(ει) κι τ’ Αηνικόλα παραχών’(ει)» υπονοώντας άγρια χιονόπτωση στις 6 Δεκεμβρίου, τότε που ειπώθηκε. Και προφανώς άνευ κλιματικής αλλαγής. Αλλά και ο Βόλος έχει την εμπειρία του χιονιά του 1957, όταν στις 3 Δεκεμβρίου χιόνισε παραπάνω από μισό μέτρο μέσα στην πόλη και πολύ περισσότερο στο Πήλιο, όπου πάγωσε τα πάντα για έναν μήνα περίπου, καταστρέφοντας και πολλές καλλιέργειες. Σε αυτόν τον «λευκό όλεθρο» (πηλιορείτες τον ονόμασαν έτσι αυτόν τον χιονιά, δεν υπήρχαν τότε ονόματα στις κακοκαιρίες…) το μόνο συγκοινωνιακό μέσον ήταν το Τραινάκι του Πηλίου, το οποίο, με τη βοήθεια του θρυλικού «βαρδαμπόγου» άνοιγε δρόμο μέσα στο χιόνι και ηρωικά, ως υλικό και ως άνθρωποι, πηγαινοερχόταν καθημερινά Βόλο-Μηλιές. Όπου βαρδαμπόγος ένα μεταλλικό ειδικό εξάρτημα, τριγωνικό με πλάτος βάσης όσο το πλάτος της μηχανής και με οξεία μύτη, που το κοτσάρανε μπροστά στην μηχανή και άνοιγε δρόμο μέσα στο χιόνι, στα «επιστημονικά» χιονοδιώκτης – έψαξα να βρω μια φωτογραφία του, απέτυχα, αν κανείς κατέχει και προαιρείται, μετά χαράς θα την αποδεχτώ.

Πάντως για την ώρα χιόνι στην πόλη δεν έχουμε. Στα Χάνια και στο χιονοδρομικό κέντρο είχαμε 5-10 πόντους, καλόν χειμώνα. Αλλά να που, όπως πάντα σ’ αυτή τη στήλη, το ένα φέρνει τ’ άλλο και το χιονοδρομικό κέντρο φέρνει στον νου την παράκαμψή του. Πάει πολύς καιρός που ανακοινώθηκε αρμοδίως και επισήμως (πάντα με αναφορά στις περιβόητες «ανθρώπινες κοινότητες»…) κάποιο είδος έναρξης του έργου – συγγνώμη για την ασάφεια, αλλά στις 17 Μαΐου 2021 ο Περιφερειάρχης μας Kostas Agorastos ευχαριστούσε τον Υπουργό Κώστα Καραμανλή για την χρηματοδότηση του έργου με 4,5 εκατομμύρια και τα «μέσα» έγραφαν ότι «το έργο δημοπρατείται», σε ενεστώτα χρόνο τον Μάιο πριν από ενάμιση χρόνο, τι έγινε άραγε μετά από τότε; Αλλά μήπως και η συνέχιση του Περιφερειακού Δρόμου δεν έχει ομοίως πανηγυρικά ανακοινωθεί; Έγινε κάτι και δεν το πήρα χαμπάρι; Εκείνος πάντως ο δρομάκος μέσα στα κτήματα που τον εγκαινίασε ο κ. Πέτσας μια χαρά είναι, την υγεία μας να έχουμε και το χαμόγελό μας να μην χάνουμε – στην Λάρισα ολοκληρώνεται κάθε μέρα ο ένας δρόμος μετά τον άλλο! Εγώ για να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, και μη προς κακοφανισμόν κανενός, αυτή την παράκαμψη του χιονοδρομικού κέντρου καθόλου απαραίτητη δεν την θεωρώ από την στιγμή που υπάρχει ωραίος δρόμος, η Εθνική Οδός αρ. 34^α, ο οποίος αποχιονίζεται πάντα και γρήγορα και εύγε στους αποχιονιστές! Πάμε παρακάτω.

[Το κείμενο αυτό γράφτηκε το απόγευμα της Δευτέρας κι από ότι φάνηκε ήταν πολύ επίκαιρο. Τρίτη πρωί στις εφημερίδες ανακοινώσεις Περιφερειάρχη περί χρηματοδότησης με 977.000 € της επικαιροποίησης της μελέτης! Άρα δικαίως ανησυχούμε, αγαπητοί αναγνώστες, χρηματοδότηση για απαλλοτριώσεις και, πολύ περισσότερο, για κατασκευή του έργου δεν υπάρχει, θα αναζητηθεί από τον γνωστό θεόσταλτο Υφυπουργό μέχρι τις εκλογές…].

3 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, ΑμεΑ. Τεράστια τα εμπόδια, ελάχιστες οι βελτιωτικές κινήσεις, τις περισσότερες φορές να λειτουργούν ως άλλοθι ή, ακόμη καλύτερα, ως απλή υποχρέωση συμμόρφωσης με τους «αυστηρούς» κανονισμούς «Σχεδιάζοντας για όλους» (1997) και κάποιους μεταγενέστερους, μέχρι το 2009. Και τελικώς; Γεμάτα τα πεζοδρόμια με κίτρινες αυλακωτές και «μπιμπικιασμένες» πλάκες που σταματούν σε δέντρα, καφάσια, στάσεις, μπλοκαρισμένες από αυτοκίνητα οι περισσότερες προσβάσιμες ράμπες στα πεζοδρόμια – υπάρχουν και πολλές ράμπες που εκ κατασκευής δεν είναι προσβάσιμες, έγιναν απλώς για να γίνουν – από τα ηχητικά φανάρια-βοηθούς για τυφλούς που κάποτε είχαμε εγκαταστήσει σε πολλούς σηματοδοτούμενους κόμβους (είχα πρωτοστατήσει σ’ αυτό, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο των Μαγνήτων Τυφλών κ. Λάμπρο Παρασκευά) δεν λειτουργεί κανένα, οι ζαρντινιέρες στην οδό Δημάρχου Κονταράτου (ποιος είναι αυτός; ένας, δεν τον ξέρεις, εξωγήινος ήτανε…) διακόπτουν τις κινήσεις αλλά κανείς δεν νοιάζεται. Δεν νοιάζεται, συμπολίτες, και δυστυχώς δεν νοιάζονται ούτε τα ίδια τα πληττόμενα άτομα. Ίσως ακούγεται σκληρό αυτό που λέω, όμως είναι η πραγματικότητα που είναι σκληρή. Απεναντίας, όταν ο Άρχοντας έστησε το γνωστό πανηγυράκι στα πεζοδρόμια της Ιωλκού κάτω από την Γαλλίας για την δήθεν «πρώτη ελεύθερη διαδρομή για ΑμεΑ στον Βόλο» ο σχετικός φορέας έσπευσε να παραστεί και να συγχαρεί αναλόγως. Έκτοτε δεν ξαναπέρασε ΑμεΑ από εκείνα τα πεζοδρόμια…

Δύσκολα πράγματα, συμπολίτες, είμαστε μια κοινωνία που δεν μαθαίνει, που αρνείται να μάθει – μόνο φατσοβιβλίο έμαθε αυτή η κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια και πρόσφατα πώς να ζει με επιδόματα. Και χθες έμαθε ότι αστυνομικοί (και λιμενικοί) θα λάβουν «μποναμά» 600 €, ίσως για να εξασκηθούν περισσότερο στην σκοποβολή όταν καταδιώκουν 16χρονους παραβάτες… Δύσκολα πράγματα, συμπολίτες!

Και αφού έγραψα για πεζοδρόμια, ένα αγαπημένο θέμα είναι τα πεζοδρόμια που ανακατασκευάζει ο Δήμος με δική του δαπάνη σε κεντρικούς δρόμους σε αντιδιαστολή με τα πεζοδρόμια που κατασκευάζουν ή ανακατασκευάζουν με δική τους δαπάνη οι παρόδιοι ιδιοκτήτες σε όλους τους υπόλοιπους δρόμους της πόλης. Το έχουμε ψάξει καλά, θα το δούμε λεπτομερώς στα επόμενα, η Νομοθεσία είναι σαφέστατη: Ο ισχύων Κτιριοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ Δ 59/03-02-1989) στο άρθρο 24 «Πεζοδρόμια», παρ. 2 «Υπόχρεοι» γράφει επί λέξει: «2.1. Υπόχρεοι για την κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πεζοδρομίων και των τεχνικών έργων που τα αποτελούν (κράσπεδα, ρείθρα, υπόστρωμα και επίστρωση ή επικάλυψη) είναι οι ιδιοκτήτες των παρόδιων ακινήτων μπροστά στα οποία βρίσκονται.»

Σαφές; Λέει κι άλλα ωραία αυτό το άρθρο, την άλλη φορά. Διαπρύσιος ευχέτης περί υγείας, γεια σας και χαρά σας!

Στην φωτογραφία το ιστορικό μας Τραινάκι στην οδό Δημητριάδος, στον ιστορικό χιονιά του 1957.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 07.12.2022, αρ.φύλλου 3830)