κυκλο-φ-οριακα 1134, 18 Ιανουαρίου 2023

 

Αντώνης Σκυργιάννης 1972

Καλημέρα Φίλοι και Φίλες. Αγίου Αθανασίου σήμερα, Αγίου Αντωνίου χθες και θα μου επιτρέψετε να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στην δεύτερη κόρη μου Ιατρό Μυρτώ-Αντωνία και να θυμηθώ τον πατέρα μου Αντώνη, Έφεδρο Ανθυπολοχαγό στο Αλβανικό μέτωπο, απόφοιτο 1^ου έτους Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (γράφτηκε στο 2^ο έτος, στις 07.12.1925 διέκοψε λόγω αδυναμίας πληρωμής των απαιτούμενων διδάκτρων…) και επί 44 χρόνια υπάλληλο γραφείου στην Βιομηχανία Γκλαβάνη, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε για περίπου 30 ακόμη χρόνια. Ευτύχησε να δει δύο ευτυχισμένους γάμους των αγοριών του και τέσσερα εγγόνια. Ήταν λάτρης της φρέσκιας ρετσίνας, πρόσκοπος, καπνιστής και τελείως φάλτσος τραγουδιστής, κηπουρός και μάστορας, εργαλεία του έχω ακόμη. Έφυγε ήσυχα σε ηλικία 96 ετών και στο ξόδι του έβαλα στη διαπασών το «ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή…», στη συγκεκριμένη αυλή ζούσε απ’ το 1955, στο σπίτι που έχτισε μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου μετά τον μεγάλο σεισμό.

Κάθε μέρα κυκλοφορεί μέσα μου, αυτή τη μέρα περισσότερο, και να με συμπαθάτε…

Βεβαίως το γεγονός των ημερών ήταν ο θάνατος στις 10 Ιανουαρίου και η επακολουθήσασα στις 16.01 κηδεία (παράγωγο του ρήματος «κήδομαι», που σημαίνει «φροντίζω») του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου του Β’ ή, κατά τους βυζαντινοβαρεμένους, Κωνσταντίνου του ΙΓ, ως δήθεν συνέχεια των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, όπου ο τελευταίος ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ Παλαιολόγος. Άρα ΙΒ ο Κωνσταντίνος του Εθνικού Διχασμού, ΙΓ ο τελευταίος, ο οποίος πρόλαβε να βασιλέψει από 06.03.1964 μέχρι 13.12.1967 (3 χρόνια και 9 μήνες) και πρόλαβε να κάνει όσα ολέθρια λάθη δεν έκαναν όλοι μαζί οι πρόγονοί του, με εξαίρεση τον συνονόματό του. Ήταν έκπτωτος από τις 8 Δεκεμβρίου 1974, μετά το 69,2% του ελληνικού λαού υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Πρόλαβε να κάνει πέντε παιδιά και πλούσιες νύφες και να χαρεί εννιά ωραία εγγόνια, που τον τίμησαν σύσσωμα και με αξιοπρέπεια στην κηδεία του. Ήρθαν και οι εστεμμένοι της Ευρώπης, συγγενείς και φιλαράκια, πήγε και το φιλοθεάμον κοινόν μαζί με μερικούς φιλοβασιλικούς και δεξιούς πολιτικούς μη χάσει το προσκύνημα, όλα ωραία και ήρεμα, το Τατόϊ (που ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο από το 2003) ένα χάλι, στην κυριολεξία μαύρο, από την πυρκαγιά του Αυγούστου 2021. Αυτά.

Στο τρέξιμο και τα κοριτσάκια-αγοράκια των καναλιών με τα μικρόφωνα, με την αγωνία να προλάβουν τα πάντα όλα και, κυρίως, να μην μπερδέψουν τα ονόματα των υψηλών καλεσμένων. Και να τα «συνοδευόμενη από την βασιλομήτωρ» (άκλιτο) και να τα «φόρο τιμής στον εκλιπών» (επίσης άκλιτο), δύσκολα πράγματα συμπολίτες, δύσκολη η Ελληνική Γλώσσα και τα σύγχρονα παιδιά δεν προλαβαίνουν να την μάθουν. Ή δεν θέλουν, δεν ξέρω ακριβώς. Ή θεωρούν ότι δεν τους χρειάζεται, δεν θα τους χρειαστεί στο μέλλον, αφού οι πάντες όλοι θα μιλάνε εγγλέζικα! Ή κάτι σαν εγγλέζικα, όπως π.χ. κριντζάρω, τρολάρω, καρατρέντι, είμαι μπούμερ, και μη χειρότερα.

Αλλά αρκετά. Ας προσεδαφιστούμε στα δικά μας θέματα, τα «ταπεινά» και μη-μοναρχικά.

Περνάω τακτικά από το σημείο και χρόνια τώρα αναρωτιέμαι τι γίνεται. Οδός Κασσαβέτη, ξέρετε, φαρδιά πεζοδρόμια, που όλο και στενεύουν λόγω κήπων, τραπεζοκαθισμάτων, παρκαρισμάτων και λοιπών κοινωφελών έργων, μεταξύ Γαλλίας και 28^ης Οκτωβρίου αριστερά. Ένα ωραιότατο οικόπεδο, περιτοιχισμένο, με πορτούλα και με κάποια κακόμοιρα δέντρα, χώρος αναψυχής για τους δεσποζόμενους σκύλους της ευρύτερης περιφέρειας. Πριν από δεν θυμάμαι πόσα χρόνια, εκεί ήταν ένα «Στέκι Παιδιού» του Δήμου Βόλου με σκεπή από πλάκες «ελενίτ», ήτοι επικίνδυνου αμιαντοτσιμέντου, κάποια στιγμή καθαιρέθηκε και λίγο μετά κατεδαφίστηκε και ολόκληρο το (όχι πολύ μεγάλο) κτήριο. Όποιος/-α θυμάται χρονολογίες ας κάνει τον κόπο να με ενημερώσει παρακαλώ. Έκτοτε, που λέτε, αυτό το έρμο οικόπεδο κείται αναξιοποίητο, στην άμεση περίμετρο του κέντρου της πόλης, και τα δημοτικά λεφτά των προγραμμάτων σφυρίζουν αδιάφορα γύρω του. Κάποτε είχα ακούσει ότι το οικόπεδο είναι «μισιακό» με το Νοσοκομείο, δεν ξέρω αν ευσταθεί. Αλλά όπως κι αν έχει, μια ωραία πλατεΐτσα χωρίς μόνιμα κτίσματα θα μπορούσε οπωσδήποτε να γίνει, κάτι σαν «πλατεία τσέπης», για να δείχνουμε και ενήμεροι με τις σύγχρονες τάσεις της πολεοδομικής επιστήμης. Πάντως αυτή η χρονίζουσα εικόνα εγκατάλειψης δεν θυμίζει Μονακό – άραγε συναντήθηκαν κατ’ ιδίαν οι δύο Άρχοντες; ο Αλβέρτος ήρθε για την κηδεία, ο ημέτερος πήγε στον Ιωνικό Νικαίας…

Μια βόλτα στην οδό Μαιάνδρου της Νέας Ιωνίας με έφερε «σε επαφή» με τους λεγόμενους «ποδηλατόδρομους», εμπνεύσεως και κατασκευής Δήμου Βόλου. Λωρίδες ασφάλτου βαμμένες κεραμιδί (με δυσκολία το πέτυχαν το χρώμα και την ποιότητα…) στην αριστερή πλευρά του δρόμου, με παρκαρισμένα, σχεδόν πέρα-πέρα, οχήματα παντός είδους πάνω τους. Ποδήλατο, φυσικά, ούτε για δείγμα! Δημοσίευσα φωτογραφίες στο φατσοβιβλίο (με βρίσκει όποιος θέλει ως «Μπάμπης Sky») για να μη λένε κάποιοι ότι είμαι «κακός και εμπαθής», και κατέληξα με το σχόλιο «Έργο σοφών μη-συγκοινωνιολόγων και "αποτελεσματικών" Αρχόντων. Σε ποιες τσέπες πηγαίνουν τα πεταμένα λεφτά (και πήραν και παράταση...);».

Αλλά αυτό, παρ’ όλο το χάλι, δεν είναι το χειρότερο συμπολίτες Βολιώτες. Το χειρότερο είναι, ειλικρινά, α) ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μιλούν απαξιωτικά για «οχυρωματικά έργα» όταν αναφέρονται στο προηγούμενο δίκτυο ασφαλών ποδηλατοδρόμων και β) ότι το θέμα «ποδήλατο» έχει οριστικά κλείσει για τον «πανέξυπνο» Βόλο, ο Θεός να με βγάλει ψεύτη.

Αθανάσιοι και Αθανασίες, εύχομαι μακροημέρευσιν! Κι ας κλείσουμε με τους βασικούς προβληματισμούς μας:

ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! Ποιο το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα; Πώς δουλεύει το (τζάμπα καίει η λάμπα;…) parking Φιλελλήνων;

Σας ασπάζομαι διακαώς. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Αντώνης Σκυργιάννης σε ηλικία 66 ετών.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 18.01.2023, αρ.φύλλου 3856)