κυκλο-φ-οριακα 1260, 17 Δεκεμβρίου 2025

Καλημέρα αγαπητοί και αγαπητές, την επόμενη Τετάρτη, πρώτα ο Θεός, θα σας πούμε τα Κάλαντα. Και τι Κάλαντα! Η στήλη το συνηθίζει, όταν οι συνθήκες και, κυρίως, οι ημερομηνίες το επιτρέπουν, να «τα λένε» σε εορταστικό στυλ – και φέτος οι Τετάρτες πέφτουν 24 και 31 Δεκέμβρη. Το ίδιο συνέβη με τις Παρασκευές 1993, 1999, 2004, 2010 και τις Τετάρτες 2014 (έχει παρελθόν η στήλη, όχι παίξε-γέλασε…). Να είστε έτοιμες/-οι, λοιπόν. Μαζί με τα παιδάκια με τα σιδερένια τριγωνάκια (που ελπίζουμε να είναι αρκετά φέτος, γιατί όλο και λιγοστεύουν τα τελευταία χρόνια) θα σας τα πούμε κι εμείς κι ύστερα, όπως λένε κάποια κρητικά κάλαντα απευθυνόμενα στην νοικοκυρά «…κι ακόμα δεν το ηύρηκες το μάνταλο ν’ ανοίξεις, να μας εβάλεις μια ρακή κι ύστερα να σφαλίξεις…» θα πάμε παρακάτω.

Ότι θα πάμε, θα πάμε, το κατά πού θα πάμε μάς είναι ολίγον ομιχλώδες. Διότι όλο το άμεσο μέλλον μοιάζει ζοφερό, παρ΄όλο που (ή ακριβώς διότι…) η υπερήφανος Ελλάς κοσμείται, πλέον, με έναν σούπερ Πρόεδρο της Ευρωομάδας (Eurogroup). Το οποίο περιβόητο Γιούρογρουπ, με κάποτε πρόεδρο τον αλησμόνητο Ολλανδό κκ. Ντάισελμπλουμ, μια μεγάλη πικραγγουριά (έκφραση της Μητέρας μου…) απολύτως μηδαμινών ικανοτήτων, που σε μεγάλο βαθμό καθόριζε την τύχη της χρεωκοπημένης Ελλάδας, είναι ένα άτυπο όργανο, που η θεωρία λέει ότι ασχολείται μόνο με τα ζητήματα του ευρώ και απλώς εισηγείται στο ECOFIN, το συμβούλιο των Υπουργών Οικονομικών. Και τώρα, ξαφνικά, αυτό το οργανάκι εμφανίζεται αρμόδιο για τα Ρωσικά χρήματα που βρίσκονται κατατεθειμένα σε Τράπεζες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρέπει (πρέπει;!) να δοθούν στους γκάνγκστερς της Ουκρανίας δήθεν ως πολεμικές αποζημιώσεις. Κι αυτή τη βρωμοδουλειά, αγαπητοί φίλοι και αγαπητές φίλες, οι έξυπνοι κουτόφραγκοι την αναθέτουν στο καμάρι της Ελλάδας, για την οποία Ελλάδα, ξαφνικά επίσης, στάζει μέλι ο στόμας τους. Φοβάμαι ότι όντως θα μας γράψει η Ιστορία, αλλά όχι για καλό…

Εδώ, στον όμορφο τόπο μας, πολλά θέματα έχουν ανακύψει. Τα περί Αργούς τα είπαμε την προηγούμενη φορά, κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, μόνο ένας καλός φίλος μου έγραψε να ανατρέξω και στο παρελθόν διότι δεν είναι μόνο «ο χοντρός» υπεύθυνος για το κατάντημα του ναυπηγήματος. Υπενθυμίζω ότι στα χρόνια που συμβαίνουν τα γεγονότα τόσο της ναυπήγησης από τον Νίκο Ρέππο υπό την επίβλεψη του Ινστιτούτου Αρχαίας Ναυπηγικής & Τεχνολογίας ΝΑΥΔΟΜΟΣ, όσο και των δύο (2) Ταξιδιών, όσο και της τελικής διαδικασίας παράδοσης-παραλαβής του σκάφους από τον Ναυδόμο στον Δήμο Βόλου εγώ ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου, μέλος της πλειοψηφίας, και έχω μια σχετικά καλή γνώση. Γνωρίζω επίσης και αρκετούς σύγχρονους Αργοναύτες – είναι που λένε «…και γράμματα γνωρίζω». Κάποια κατάλληλη στιγμή θα τα πούμε όλα.

Ένα θεματάκι είναι αυτό με το αλογάκι στην φάτνη του Αγίου Νικολάου. Να θυμίσω στους Βολιώτες ότι μια φάτνη υπήρχε στο σημείο και πολύ πριν από την Αρχοντική δημιουργία, δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Καινούργιο είναι τα ζωντανά ζωάκια. Παλιότερα ήτανς προβατάκια, φέτος, πιθανώς υπό τον φόβον της ευλογιάς (άλλο Ελληνικό χάλι κι αυτό…) το ζωάκι μετεβλήθη σε αλογάκι, πόνυ για την ακρίβεια. Αλλά ουδεμία ανησυχία δικαιολογείται: ο Άρχοντάς μας (δια)δήλωσε ευθαρσώς και τηλεοπτικώς ότι δεν μας πιάνει ο Νόμος και ότι υπάρχει κτηνίατρος με το όπλο (την σύριγγα; το χάπι;) παρά πόδα επί 24ώρου βάσεως, ώστε να επέμβει μόλις το πόνυ φτερνιστεί. Κατά τα άλλα, όσοι μιλούν για κρίσεις πανικού στο ζώο είναι εμπαθείς οχτροί του θεόπνευστου Αρχοντικού έργου, βοήθειά μας.

Κάτι τρέχει, λέει, με έναν ξενώνα στην Μακρινίτσα (ο αείμνηστος φίλος Νίκος Τσούκας επίμενε πως το όνομα του χωριού του γράφεται έτσι, με «ι» κι όχι με «υ» στο «κρι», ο Νίκος ήξερε καλύτερα από όλους μας). Πρόκειται για το Αρχοντικό (πραγματικό αρχοντικό) Σισιλιάνου, πρώτα κοινοτική ιδιοκτησία και λόγω Καλλικράτη (άλλη μεγάλη Ελληνική ζημιά…) σήμερα ιδιοκτησία του Δήμου Βόλου, νοικιασμένο, λέει, σε κάποια γνωστή… Ποινική δίωξη για κακουργηματική απιστία σε βάρος του Άρχοντα αλλά και στελεχών της Οικονομικής Υπηρεσίας του Δήμου, στα οποία στελέχη, ο τα πάντα μη γνωρίζων και εξ ορισμού αθώος Άρχοντάς μας φόρτωσε σε συνέντευξη όλες της ευθύνες για να ‘χουν να πορεύονται (θυμάμαι και τον άλλον αείμνηστο, τον ταμία του Δήμου Βόλου Χρήστο Σιγάλα, κι εκείνος φορτωμένος έφυγε…). Μια χαρά πάμε.

Τέλος, το μεγάλο νέο των ημερών, η Απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία ακυρώνονται ως παράνομες όλες οι αποφάσεις του Δήμου Βόλου και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας του 2017 και, κυρίως, του 2019-2020 με τις οποίες καταστράφηκε το έργο που χρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα LIFE το 1993-94 στην παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη και μετατράπηκε, όπως και η άλλη παρόχθια οδός Ζάχου, σε μια απολύτως ευθύγραμμη καρικατούρα οδού «ήπιας κυκλοφορίας» (τίποτε δεν έχει μείνει όρθιο σ’ αυτή τη χώρα…) που είναι τέτοια επειδή έτσι νομίζετε. Το ΣτΕ μπορεί να έκανε έξι (6) χρόνια – η προσφυγή έγινε από παρόδιους κατοίκους στις 22 Μαρτίου 2019, η απόφαση βγήκε στις 28 Νοεμβρίου 2024, δημοσιεύθηκε στις 10 Ιουνίου 2025 και έφτασε στον Βόλο στις 11 Δεκεμβρίου 2025 – αλλά έβγαλε μια σωστή Απόφαση. Για το θέμα έχουν γραφτεί στα κυκλο-φ-οριακά πάμπολλα κείμενα, τόσο τότε που συμμετείχαμε με τις επιστημονικές γνώσεις μας για τις πραγματικές οδούς Ήπιας Κυκλοφορίας στην μελετητική-κατασκευαστική ομάδα που δημιούργησε «Το Όνειρο του Κραυσίδωνα» όσο και διαρκώς στη συνέχεια, όσο τα γνωστά καλά παιδιά προσπαθούσαν την καταστροφή και ο Δήμος Νέας Ιωνίας «δεν μασούσε», μέχρι το 2017 που όλα είχαν γίνει ένα, βρήκαν κι έναν μεγαλόσχημο άσχετο «σύμβουλο» και έπεισαν τον Άρχοντα να προχωρήσει. Αυτά, πολύ συνοπτικά. Και τι πρακτικά σημαίνει αυτή η μεγάλη νίκη με την Ακύρωση από το ΣτΕ θα δούμε, εμείς εδώ θα είμαστε, άλλοι θα φύγουν, ίσως και να επιστρέψουν στον Αμπελώνα των αρχών του ’80…

Σας αγαπώ επιμόνως, γεια σας.

Στην φωτογραφία μια βόλτα στην Χριστουγεννιάτικη Αγορά του Μονάχου, φωτο ΧΣ.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 17.12.2025, αρ.φύλλου 4543.