κυκλο-φ-οριακα 1254, 22 Οκτωβρίου 2025

 

Καλημέρα αγαπητές και αγαπητοί. Σήμερα το απόγευμα, ώρα 18:30, στο «Ξενία» θα παρουσιαστεί ένα από τα σημαντικότερα έργα τεκμηρίωσης αυτής της πόλης: το εξαιρετικό πόνημα της Μαρίας Σπανού «Ιστορώντας τη Ρότα του Λιμένα Βόλου. Η διαδρομή του Λιμενικού Ταμείου (1883-2001)» σε ένα αρκετά «χοντρό» βιβλίο-λεύκωμα έκδοσης του Οργανισμού Λιμένος Βόλου, προϊόν έρευνας και καταγραφής για πολλά χρόνια και σε πάρα πολλές πηγές – ανεπιφύλακτα σας προσκαλώ σ’ αυτή την παρουσίαση.

Η διαδρομή του Λιμένα Βόλου, λοιπόν. Που σήμερα δείχνει σαν να έχει υποστεί κάποια διακοπή. Διάβασα την ανησυχία των εργαζομένων. Διάβασα και ότι αναμένεται μία απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Βλέπω και την (ουσιαστικά) υποτονική λειτουργία στους προβλήτες. Επικροτώ την κατασκευή των φωτοβολταϊκών στεγάστρων στο parking, αλλά τα λιμάνια ζουν από την θάλασσα, όχι από την στεριά. Και επιτέλους, δεν καταλαβαίνω αυτή την επιμονή για ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα μιας νευραλγικής υποδομής, που μέχρι πρότινος μια χαρά αποδοτικά και σίγουρα λειτουργούσε, προς όφελος και της οικονομίας γενικότερα και της πόλης ειδικότερα.

Και λέγοντας περί ιδιωτικοποίησης διάβασα επίσης ότι ετοιμάζεται Νόμος περί «απελευθέρωσης της αγοράς…» (πάντα η ίδια καραμέλα, σκλαβωμένα είναι όλα και πρέπει να απελευθερωθούν, αεροπλάνα κι αεροδρόμια, τρένα, λιμάνια, ενέργεια, πολεοδομίες, πανεπιστήμια…) αυτή τη φορά των υπεραστικών μετακινήσεων, για την ακρίβεια «Το νομοσχέδιο προβλέπει την αντικατάσταση του ισχύοντος πλαισίου με ένα νέο ενιαίο, το οποίο είναι συμβατό με τον ευρωπαϊκό κανονισμό, και τη διενέργεια διαγωνισμών για την ανάθεση των δρομολογίων σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές. Η αρμόδια αρχή για τη διεξαγωγή των διαγωνισμών είναι το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, ενώ οι Περιφέρειες θα επιβλέπουν την εκτέλεση των συμβάσεων». Έχω μια υποψία ποιος ιδιωτικός οργανισμός προτίθεται να αντικαταστήσει τα ΚΤΕΛ, προφανώς έχει μεγάλη επιρροή στας Ευρώπας της κυρίας φον ντερ Λάιεν, αν παρακολουθείτε ποδοσφαιρικούς αγώνες σίγουρα θα τον δείτε φαρδιά-πλατιά διαφημιζόμενο παντού μέσα στα γήπεδα. Θα το παρακολουθήσουμε το θέμα.

Στο Αλυγαρόρεμα ξεκίνησε η κατασκευή της γέφυρας και ταυτοχρόνως ξεκίνησε ο κλαυθμός των παρόδιων στο οδικό τμήμα που αποκλείστηκε επαγγελματιών. Λογικός και ο αναπόφευκτος (;) αποκλεισμός, λογικός και ο κλαυθμός για μια δυσπραγία που αναμένεται τουλάχιστον 7μηνη. Κι εμείς βάλαμε ένα ερωτηματικό στο «αναπόφευκτος» για να κάνουμε δύο ερωτήματα, χωρίς να θέλουμε να κάνουμε τον έξυπνο ή τον μάγκα: α) Άραγε εκεί επί τόπου, στο Αλυγαρόρεμα, εξετάστηκε η δυνατότητα-πιθανότητα να κατασκευαστεί μία «Ιρλανδική Διάβαση», δίπλα στο εργοτάξιο της γέφυρας, μέσα από τον χείμαρρο; Σε ολόκληρον τον Μπελεγρίνο κάτι τέτοιο κατέστη εύκολα δυνατόν. β) Μήπως εξετάστηκε (και απορρίφθηκε, λέμε τώρα…) η λύση μιας στρατιωτικής, προσωρινής Γέφυρας Μπέλεϋ, οπωσδήποτε με φωτοσήμανση προτεραιοτήτων; (κι αυτό επετεύχθη στον Μπελεγρίνο) Βεβαίως ο φόρτος της οδού είναι ιδιαίτερα υψηλός και οι προσωρινές αυτές λύσεις έχουν τα όριά τους, αλλά ίσως είναι, υπό κάποιους όρους, προτιμότερες από τον πλήρη αποκλεισμό. Με χαρά θα διαβάζαμε (εγώ, οι επαγγελματίες και όλοι οι ενδιαφερόμενοι πολίτες) μια απάντηση από κάποιον αρμόδιο επ’ αυτών.

Και στην Λάρισα ξεκίνησε η δωρεάν παροχή πόσιμου νερού στους πολίτες από τέσσερις «έξυπνες» βρύσες σε διάφορα σημεία της πόλης. Εμείς εδώ, στον όμορφο Βόλο μας δεν έχουμε έξυπνες βρύσες, έχουμε έξυπνους ανθρώπους! Όταν πρόσφατα (ξανα) τέθηκε θέμα για κοινόχρηστες βρύσες καθαρού πόσιμου νερού από το Πήλιο, διέρρηξαν τα ιμάτιά τους οι αρμόδιοι, ειπόντες «…δεν θα γυρίσουμε εμείς την πόλη 100 χρόνια πίσω…». Όχι, συμπολίτες, δεν είναι ο γιαλός στραβός. Μ’ αυτούς που έχουμε τόσο άσχημα μπλέξει αρμενίζουμε στραβά. Η Λάρισα καλπάζει σε όλους τους τομείς της δημόσιας καθημερινότητας κι εμείς φυτεύουμε λουλουδάκια, κρεμάμε λαμπιόνια και θυμόμαστε τα παλιά μεγαλεία του Παρθεναγωγείου – και διηγώντας τα να κλαις, όπως διαιώνισε και ο Διονύσιος Σολωμός στον «Ύμνον εις την Ελευθερίαν» (που κατά σύμπτωση πρωτο-δημοσιεύτηκε σαν χθες, στις 21 Οκτωβρίου 1825, στην «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος»). Και με την ευκαιρία, βοηθούντος του εξαιρέτου και διαχρονικού φίλου Στάθη, θυμήθηκα τις απόψεις των Οικολογικών Ομάδων Πηλίου (Οικολόγοι Εναλλακτικοί), δημοσιευμένες στην «Θεσσαλία» στις 9 Ιανουαρίου 1990, που μιλούσαν για «…πρατήρια πόσιμου νερού» με ξεχωριστό δίκτυο, απ’ ευθείας από τις Κοινότητες (τότε) του Πηλίου. Ο Κύριος μεθ’ ημών και υμών.

Άλλο τεράστιο θέμα των πολλών τελευταίων ημερών: η ευλογιά των προβάτων, που αποδεκατίζει τα κοπάδια και καταστρέφει τους κτηνοτρόφους και τους παραγωγούς γαλακτοκομικών προϊόντων (καμία φυσική σχέση με το αντικείμενο δεν έχω, από ενδιαφέρον γράφω). Δεν το χωράει ο νους μου ότι μια ολόκληρη κοινωνία που κουτσά-στραβά αντιμετώπισε έναν παγκόσμιο CoViD δεν μπορεί σήμερα να αντιμετωπίσει έναν ιό στα προβατάκια. Δεν το χωράει, ό,τι κι αν ακούω-διαβάζω κάθε μέρα. Και η ζωή με αναγκάζει να γίνω «συνωμοσιολόγος» (που ποτέ δεν ήμουν) και να σκεφτώ ότι αυτό το ξεκλήρισμα των Ελληνικών αμνοεριφίων πολύ ευνοεί τους εισαγωγείς ευρωπαϊκών και άλλων κρεάτων όπως και τους εισαγωγείς βουλγαρικού και άλλου γάλακτος. Διότι ούτως ή άλλως η Ελληνική Οικονομία στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις εισαγωγές και τα υπόλοιπα περί «ανάπτυξης» παραμένουν παραμύθια για (μικρά) παιδιά.

Σας αποχαιρετώ διακριτικώς, με μία σπουδαία αποκλειστική είδηση, παγκοσμίου ενδιαφέροντος: από τις 15.10.2025 η οικογένειά μας έχει αυξηθεί κατά ένα ακόμη άρρεν μέλος. Σας αγαπώ εκ του μακρόθεν, γεια-χαρά.

Στην φωτογραφία, προς επίρρωσιν του κοσμοϊστορικού γεγονότος, «ich wiege» σημαίνει ζυγίζω, έχω το βάρος, φωτο FL.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 22.10.2025, αρ.φύλλου 4504

κυκλο-φ-οριακα 1253, 15 Οκτωβρίου 2025

 

Είμαστε καλά, είμαστε παρόντες, υπάρχουμε, συμπολίτισσες και συμπολίτες. Εγώ, τι να σας πω, στενοχωρήθηκα βρε αδερφέ που εκείνη η ανόητη και αγνώμων Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ από το Όσλο δεν έδωσε το Νόμπελ Ειρήνης στον Υπερ-Πρόεδρο Όλων μας και προτίμησε μια παγκοσμίως άγνωστη (πλην Βενεζουέλας…) και εντόνως αμφιλεγόμενη φιγούρα της ταχέως ανερχόμενης διεθνούς ακροδεξιάς (φασιστικής, για την ακρίβεια) συμπαιγνίας. Η οποία «ειρηνίστρια» φιγούρα έσπευσε πριν καλά-καλά παραλάβει το βραβείο (το οποίο, για να ξέρετε, εκτός από τιμή και δόξα και χρυσό μετάλλιο συνοδεύεται κι από περίπου 1 μιλιούνι ευρώ) έσπευσε, λέω, να το αφιερώσει στον μεγάλο ειρηνοποιό Ντόναλντ Τραmp – είμαι βέβαιος ότι αν ποτέ της δοθεί η ευκαιρία θα του παραδώσει και ολόκληρη την Βενεζουέλα…

Τέτοια ωραία διεθνή και ο θρίαμβος ολοκληρώθηκε στο Κάιρο, με την συμμετοχή όλων των χειροκροτητών, τουλάχιστον από τις χώρες της Μεσογείου, της Ελλάδας, φυσικά, συμπεριλαμβανομένης. Την Παλαιστίνη θα την καταλάβουν ολόκληρη οι Ισραηλινοί την επόμενη φορά, ίσως σε έναν χρόνο.

Αλλά στο ποδόσφαιρο δεν πήγαμε καλά, δυστυχώς. Στους προκριματικούς αγώνες για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2026 (προσφάτως και Μουντιάλ αποκαλούμενο, κατά την ισπανόφωνη εκδοχή!) η Εθνική Ελλάδος δεν έπαιξε όπως έπρεπε, έκανε άπειρα σοβαρά λάθη και καμία σοβαρή επιθετική προσπάθεια και αποκλείστηκε από τους τελικούς που, για πρώτη φορά στην Ιστορία, θα τελεσθούν σε τρεις χώρες: Καναδά, ΗΠΑ και Μεξικό, κάθε πέρυσι και καλύτερα, λέω εγώ, ο παντός είδους Αθλητισμός έχει παραδοθεί πλέον τελείως, σώματι και ψυχή (με υπογεγραμμένη) στο χρήμα, πολύ συχνά μαύρο. Και ο Ολυμπιακός έπαιξε μπάσκετ στην Ευρω-λίγκα (Λίγκα, Ένωση, Πρωτάθλημα της Ευρώπης, καταλαβαίνω εγώ) με την ομάδα Dubai BC και θα παίξει και με τις Ισραηλινές Μακάμπι και Χαποέλ, αμφότερες από το Τελ Αβίβ. Το χρήμα να ‘ν καλά κι όλα τ’ άλλα σούργελο, σαν κι εκείνο το «Βαλκανικό» Πρωτάθλημα Στίβου που έφερε ο Άρχοντας στην πόλη μας.

Αρχίζουν, διάβασα, τα έργα στο Αλυγαρόρεμα, με εργολάβο την μεγάλη ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, η οποία, αν κατάλαβα καλά, έχει αναλάβει να εκτελέσει 1.700 έργα κάθε μεγέθους στην Θεσσαλία, μαζί και με εκείνο ψηλά στην οδό Ιωλκού, όπου ο Δανιήλ και ο Ηλίας τον Σεπτέμβριο 2023 κατέστρεψαν και τον Κραυσίδωνα και τον δρόμο Με το καλό λοιπόν στο Αλυγαρόρεμα για ένα έργο που έπρεπε να είχε γίνει προ 50ετίας, τουλάχιστον. Διάβασα επίσης ότι προχωρεί το θέμα της παράκαμψης Λεχωνίων για την επέκταση του Περιφερειακού Δρόμου. Πώς προχωρεί δεν ξέρω, θα φροντίσω να μάθω.

Κυριακή καλοκαιριάτικη η προχθεσινή, είπαμε να πάρουμε τον δρόμο του Βουνού, που βγάζει στο Αιγαίο, η πάντα αισιόδοξη σύζυγός μου πήρε και μαγιώ μαζί της! Το φθινοπωρινό τοπίο, με τα κιτρινοκαφεκόκκινα φύλλα, μια μαγεία, και παραπέρα οι καστανιές με τις μεγάλες αγκαθωτές κασίδες έτοιμες να σκάσουν, βασικό προϊόν του Βουνού μας, μας υποδέχτηκαν με αγάπη, αγαλλίασε το βλέμμα μας και η ψυχή μας. Και στο τέλος του δρόμου μας το απέραντο Αιγαίο, λίγο ανήσυχο αλλά καταφανέστατα πολύ πιο τρικυμιώδες τις προηγούμενες μέρες καθώς τα μελτέμια κι οι Μαϊστροτραμουντάνες στον Αη Γιάννη στρώνουν άμμο στην παραλία, ενώ ο Γραίγος με το πελαγίσιο κύμα (που δεν είναι ακριβώς τρι-κυμία) την παίρνει την άμμο. Μαζέψαμε «μια βρασιά» πεσμένα κάστανα και δυο μεγάλες «πατάτες» κυκλάμινα για τις αστικές γλάστρες μας, βάλαμε τον αφυγραντήρα σε πλήρη λειτουργία (όσοι έχουν σπίτια παραθαλάσσια ξέρουν για τι πράγμα μιλάμε) και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, χωρίς να δοκιμάσουμε τα αιγαιοπελαγίτικα νερά (τζάμπα τα μαγιώ…). Κι ύστερα φτάσαμε στην Πορταριά. Ώρα μεταξύ 13:30 και 14:00, πλήθη κόσμου στον χωρίς πεζοδρόμια δρόμο, πλήθος αυτοκινήτων, τόσο στα δύο (μικρά) parking όσο και πάνω στον δρόμο, και μέσα σ’ όλα τέσσερεις (αριθμητικώς 4) νταλίκες-θηρία Zagorin, άδειες, προφανώς, στην επιστροφή για τα εγκαταστάσεις στην Ζαγορά. Κυριακή μεσημέρι μέσα στην Πορταριά – και οι φίλοι μου οι Πορταρίτες να αντιδρούν ανέκαθεν σθεναρά στο να κατασκευαστεί ένας παρακαμπτήριος δρόμος, που θα απαλλάξει το κέντρο του οικισμού από αυτόν τον τεράστιο και ποικιλοτρόπως επιβλαβή διερχόμενο κυκλοφοριακό φόρτο. Τίποτε δεν έγινε και τίποτε δεν πρόκειται, καθώς φαίνεται, να γίνει και σιγά μην ενδιαφερθεί για τέτοιες «σαχλαμάρες» η φωτισμένη μας Δημοτική Αρχή.

Εμείς αυτά. Κολλήσαμε εκεί στον Άγιο Νικόλαο για κανένα 20λεπτο μέχρι να συρθούν έξω οι νταλίκες, προχωρήσαμε με θάρρος μέσα από την επόμενη στενωπό της Άλλης Μεριάς (έχουμε πολλάκις αναφερθεί και σ’ αυτό το θέμα) και αισίως φτάσαμε στο σπίτι μας, ευτυχείς που δεν μας έτυχε τίποτε χειρότερο…

Οδός Ανθίμου Γαζή με Αντωνοπούλου, μπροστά από την Κλινική «Ελπίς» κινούμαι αργά αυτοκίνητος περιμένοντας το φανάρι της Ιωλκού και αιφνιδίως από αριστερά ξεπροβάλλει μία γυναίκα σε αναπηρικό καροτσάκι, που το κινεί με τα χέρια της, η οποία αναζητεί τρόπο να μετα-κινηθεί. Σταματώ εντελώς, της παραχωρώ όσον χώρο μπορώ, κι αυτή αρχίζει να κινείται κατά μήκος της οδού Γαζή, στην δεξιά άκρη του οδοστρώματος, λίγο πριν την επαφή με τα δεξιά σταθμευμένα οχήματα της ελεγχόμενης στάθμευσης. Τα κινούμενα οχήματα κάνουν επίσης ό,τι μπορούν, σχεδόν έρχονται επίσης σε επαφή με τα αριστερά σταθμευμένα οχήματα και η κυρία καταφέρνει να κινηθεί και να φτάσει στο φανάρι, δίπλα μου. Έστριψα αριστερά, δεν ξέρω την συνέχεια. Αλλά συγκλονίστηκα! Είμαστε μια κοινωνία που δεν δίνει καμία σημασία στα άτομα με αναπηρία. Καμία απολύτως, κι ας μην βαυκαλιζόμαστε με τα λόγια του Άρχοντα (δεν θα τα ξεχάσω ποτέ…) που έφτιαξε τον σούπερ διάδρομο κίνησης ΑΜεΑ αριστερά στην Ιωλκού, από την Γαλλίας και κάτω (που δεν υπήρξε ποτέ), και στα «εγκαίνια» παρέστη και ο Πρόεδρος των κινητικά αναπήρων, πανηγυρίζοντας επίσης. Τίποτε, συμπολίτες, τίποτε απολύτως, καμία σημασία.

Εδώ θα ‘μαστε, θα τα ξαναπούμε. Σας αγαπώ διαπλανητικώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία μια εικόνα από τον Αη Γιάννη 12.10.2025. Φωτο ΗΜ.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 15.10.2025, αρ.φύλλου 4499

κυκλο-φ-οριακα 1252, 8 Οκτωβρίου 2025

 

Καλημέρα κι αυτή την Τετάρτη αγαπητοί και αγαπητές. Συγχαρητήρια έλαβε η στήλη για την αναφορά και την φωτογραφία του εκλιπόντος Δημάρχου μας Μιχάλη Κουντούρη. Διαβάσαμε και τις ανακοινώσεις των άλλων φορέων, φυσικά ο Δήμος Βόλου έλαμψε δια της απουσίας του από την κηδεία. Και καλά έκανε, εδώ που τα λέμε, διότι αν έβλεπα κάποιον παρατρεχάμενο ή (Θεός φυλάξοι) τον Άρχοντα, που έχει πει τόσα και τόσα, και χωρίς να έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει, για τους προκατόχους του αληθινούς Δημάρχους στον Βόλο και την Νέα Ιωνία, μπορεί και να έφευγα από την εκκλησία. Κι ας περιέχεται στο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου από 28.09.2025 ότι θα παρευρεθεί σύσσωμο στην εξόδιο ακολουθία – τυπικούρες.

Πάμε να δούμε τι έχουμε αφήσει πίσω μας.

Πρώτον το θέμα των Πολεοδομιών, που η Κυβέρνηση των μεγάλων κατασκευαστών θέλει να αφαιρέσει από τους Δήμους, στους οποίους, σημειώνουμε, μεταφέρθηκαν το 2011, με την εφαρμογή του Σχεδίου Καλλικράτης, και οι Πολεοδομίες (μαζί με τους υπαλλήλους τους) της Νομαρχίας (που τότε μετονομάστηκε σε Περιφερειακή Ενότητα). Τώρα επιθυμεί να μεταφέρει τα σχετικά στην μία και μοναδική εταιρεία Κτηματολόγιο Α.Ε., απολύτως ελεγχόμενη από την Κυβέρνηση και προφανώς σε τροχιά πλήρους ιδιωτικοποίησης – μακάρι να βγω ψεύτης – οπότε μια χαρά θα χτίζουμε μεγαθήρια όπου γουστάρουμε. Και βέβαια, όπως σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, Ολυμπιακή, ΔΕΗ, Νοσοκομεία, Πανεπιστήμια, το επιχείρημα είναι η αδυναμία εξυπηρέτησης των πολιτών λόγω κακής συμπεριφοράς των υπαλλήλων, όχι ότι υπάρχει εθελούσια υποστελέχωση ώστε να οδηγηθούν οι Πολεοδομίες σε αδυναμία. Το ίδιο σενάριο παντού. Κι εγώ περίμενα, που λέτε, την άποψη του ΤΕΕ, του Τεχνικού Επιμελητηρίου επί αυτού του θέματος. Και βγήκε ο Πρόεδρος των Μηχανικών και «ξεκαθάρισε» ευθαρσώς ότι θα πρέπει «όλες να ανήκουν σε έναν φορέα για να μην έχουμε διαφορετικές ερμηνείες» και πρόσθεσε ότι βλέπει «πολύ θετικά την πρόταση της κυβέρνησης να ενταχθούν σε έναν φορέα όπως το Κτηματολόγιο για να είναι ενιαία η εφαρμογή της πολεοδομικής νομοθεσίας». Καταλάβατε; 200 χρόνια (περίπου) από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, που οι Έλληνες χτίζουν κατ’ εφαρμογήν μιας πολύπλοκης, είναι αλήθεια, πολεοδομικής νομοθεσίας, η οποία από το ίδιο αυτό Κράτος καθορίζεται, δεν το κάνουν με ενιαίο τρόπο (άλλα εφαρμόζουν στην Θεσσαλία, άλλα στην Δυτική Μακεδονία, άλλα στα Επτάνησα…) και θα έρθει τώρα, αυτή η Συμμορία των Αθώων Κυβερνητών, να οργανώσει την ενιαία εφαρμογή. Με βραχίονα τους ίδιους τους ξεπουλημένους Μηχανικούς – θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου.

Δεύτερον το θέμα της μετατροπής της οδού Ιάσονος σε «οδό ήπιας κυκλοφορίας». Κατ’ αρχήν πρέπει όλοι οι Βολιώτες να είναι ικανοποιημένοι από την αντίδραση όλων των ανθρώπων, πλην ενός, που ασχολούνται με τα κυκλοφοριακά ζητήματα αυτής της πόλης. Βεβαίως και όλων των Συγκοινωνιολόγων που ερωτήθηκαν, ούτε ένας/μία δεν συναίνεσε σ’ αυτή τη βλακεία. Μόνο ο Πρόεδρος του Αστικού ΚΤΕΛ είναι «θετικός» και ελπίζει ότι θα πηγαίνουν γρηγορότερα τα λεωφορεία του και ότι ο κυκλοφοριακός φόρτος στην Ιάσονος θα μειωθεί!! Αυτό το τελευταίο θέλω να μου το εξηγήσει, αν θέλει ας με πάρει στο τηλέφωνο. Ύστερα ήρθε το Δημοτικό Συμβούλιο, όπου η μειοψηφίες τεκμηρίωσαν τις αντιρρήσεις τους και από την πλειοψηφία καθένας έλεγε ό,τι του ‘ρχότανε. Καναδυο είπαν ότι το περιβόητο ΣΒΑΚ (οι παλιοί θα θυμούνται το ρήμα σβακιάζω, το λέγαμε σε κάποιες περιπτώσεις…) συντάχθηκε από Συγκοινωνιολόγους, και μάλιστα έγκριτους, κι αν διάβαζαν κυκλο-φ-οριακά θα ήξεραν ότι πουθενά στην μελέτη δεν αναφέρεται μελετητική ιδιότητα Συγκοινωνιολόγου! Ό,τι να ‘ναι. Και στο τέλος ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Ορθοπεδικός Ιατρός δήλωσε ότι (φυσικά…) δεν υπάρχει συγκεκριμένη μελέτη κυκλοφοριακών επιπτώσεων και «εάν πετύχει θα το δούμε στο μέλλον». Κατόπιν αυτών, επιτυχημένος ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Μαγνησίας» «Πάμε κι όπου βγει στην Ιάσονος».

Υπάρχει και το τραγούδι του Γιάννη Πάριου που λέει «Γι’ αυτό σου λέω πάμε / πάμε να φύγουμε από ‘δω / και μη ρωτάς πού πάμε / πάμε» σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου. Κάτι τέτοιο δεν είχε ειπωθεί και στο τραίνο που συγκρούστηκε στα Τέμπη – τι θέλω και θυμάμαι;

Και τι θέλω και ψάχνω! Πηγαίνω τις προάλλες, μετά από αρκετόν καιρό, στην κάβα της γειτονιάς μας, στην οδό Γαλλίας. «Καλώς τον κύριο Μπάμπη» «Γεια σας παιδιά, τσίπουρο θέλω, αυτό το ωραίο διπλής απόσταξης που έχετε, να το ‘χω δια παν ενδεχόμενον (!) στο ψυγείο» «Χαχα, δεν έχουμε» «Πλάκα μου κάνεις; Κι εκείνα τα ανοξείδωτα δοχεία πάνω στο ράφι τι περιέχουν;» «Αυτά, κύριε Μπάμπη, δεν περιέχουν τσίπουρο, περιέχουν παραδοσιακό απόσταγμα διημέρου». Εμβρόντητος κατάλαβα ότι το σπουδαίο Κράτος μας έχει αφαιρέσει από το χύμα τσίπουρο την πάγια ονομασία του και την έχει χαρίσει αποκλειστικά στο εμφιαλωμένο! Το χύμα, με την παραδοσιακή (αυτή κι αν είναι…) μόστρα σχεδόν απαγορεύεται, πλέον, στα μαγαζιά, στα τσιπουράδικα του Βόλου, τα οποία, ως γνωστόν, έχουν καταχωρηθεί στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, μαζί με τους Μάηδες της Μακρινίτσας και το Καράβι της Λίμνης Κάρλας. Και ο λόγος ή η δικαιολογία είναι οι μεγάλες ποσότητες τσίπουρου που παράγονταν από άγνωστους παραγωγούς, χωρίς να διασφαλίζεται ούτε η ποιότητα, ούτε η φορολόγηση. Αυτά, λοιπόν, και η ζωή συνεχίζεται.

Η ζωή σταμάτησε απότομα, όμως, για τον Μαργαρίτη Πατσιαντά. Δικηγόρος ειδικευμένος στα εργατικά ζητήματα, επί όλα του τα χρόνια στέλεχος της Αριστεράς, Δημοτικός Σύμβουλος και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου, Νομαρχιακός Σύμβουλος και Υποψήφιος Δήμαρχος απέναντι στον σημερινό Άρχοντα το 2014, όταν αυτός έκανε πρώτη εμφάνιση στον Βόλο. Και εκεί, τότε, έγινε το λάθος, ένα ακόμη στην μακρά σειρά των λαθών για το «Κόμμα του Λαού», που δεν είδε το σκοτάδι που ερχόταν, έμεινε «σταθερό» στις αγκυλώσεις του και δεν βοήθησε στο ελάχιστο που χρειαζόταν, ώστε να εκλεγεί στον 2^ο γύρο Δήμαρχος ο Μαργαρίτης, ένας άνθρωπος της ανέκαθεν Αριστεράς. Κατά πάσαν πιθανότητα ο Άρχοντας, που έκτοτε μας κατσικώθηκε, θα είχε εξαφανιστεί. Αιώνια η μνήμη του Μαργαρίτη Πατσιαντά. Σας αγαπώ και δεν θέλω να γράψω άλλες νεκρολογίες. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μια εικόνα από τον Άναυρο 27.09.2025. Ένας «φάρος» και μια κουρελιασμένη σημαία. Και καλή ψαριά. Φωτο ΧΣ.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 08.10.2025, αρ.φύλλου 4494

κυκλο-φ-οριακα 1251, 1 Οκτωβρίου 2025

 

Φτάσαμε αισίως στον 10^ο, να δείτε που τα Χριστούγεννα δεν θα καταλάβουμε πότε ήρθαν – βεβαίως θα μας βοηθήσουν κάπως τα αρχοντο-λαμπιόνια, τόσα λεφτά δίνουμε επιτέλους. Καλημέρα και πάλι συμπολίτισσες και συμπολίτες. Γεγονός των ημερών η εκδημία του Δημάρχου Βόλου Μιχάλη Κουντούρη, 1931-2025. Από το 1978 έως το 1990, σε τρεις (3) θητείες, έφτιαξε τον Βόλο σχεδόν όπως είναι σήμερα. Αποχετευτικό και βιολογικός καθαρισμός, πλατεία Αναύρου με τα διεθνή γλυπτά, Ωδείο και Κέντρο Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, Δημοτικό Θέατρο, κλειστό και ανοιχτό, πάρκο στο Πεδίο του Άρεως, πεζοδρόμηση Ερμού-Τοπάλη-Αντωνοπούλου, τα πιο σημαντικά έργα πραγματικής υποδομής για μια αναπτυσσόμενη πόλη. Κι άλλα πολλά, μεγάλα και μικρότερα, στις συνοικίες, υπάρχει ένας υπολογισμός για περίπου 440 έργα συνολικά. Και όχι μόνο. Σημαντική συνεισφορά και στον Πολιτισμό και στην δημιουργία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ένας άνθρωπος που φώναζε πολύ, αλλά άκουγε και πολύ τους πολίτες και τους συνεργάτες του. Επανήλθε το 1998 με σκοπό μία ακόμη θητεία, παραιτήθηκε (αυτοβούλως ή αναγκαστικά;) το 2000 και έκτοτε έμεινε πάντα οξυδερκής παρατηρητής των πραγμάτων στην πόλη που πολύ αγάπησε. Τελευταία «πολιτική» παρουσία του, μαζί με πολίτες, το ζήτημα της πισίνας του ξενοδοχείου Ξενία, δίπλα στην «δική του», όπως συνήθιζε να λέει, Πλατεία Αναύρου, έργο που τεχνικά οφείλουμε στην αείμνηστη Αρχιτέκτονα Ήβη Αγγελοπούλου, κόρη του ζωγράφου Αριστομένη Αγγελόπουλου. Στην ίδια αυτή Πλατεία, κοντά στις κερκίδες, τον συνάντησα τυχαία περίπου πριν έναν χρόνο ένα πρωί, καθισμένο σ’ ένα παγκάκι, μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο Εύα. Είχαμε πάνω από 15 χρόνια να συναντηθούμε, πλησίασα δειλά και είπα «Καλημέρα Δήμαρχε!». Με κοίταξε διαπεραστικά και (το θυμάμαι σαν να έγινε χθες) είπε «Είσαι ο Σκυργιάννης, τι γίνεσαι; Σε διαβάζω τακτικά, χαίρομαι που προσπαθείς ακόμα. Αλλά δεν βλέπω προκοπή σ’ αυτή την πόλη». Είπαμε καναδυό κουβέντες ακόμη, κατάλαβα ότι δεν υπήρχε κάποιο σοβαρό θέμα υγείας να τον ταλαιπωρεί, ούτε στο σώμα ούτε στο μυαλό, συνέχισα το περπάτημά μου. Θυμήθηκα την τελευταία συνάντησή μας στο Δημαρχείο, τέλος 1990, και τα λόγια του «Μεγάλον αγώνα κάνεις με τα κυκλοφοριακά, φοβάμαι πως λίγα πράγματα θα καταφέρεις…».

Αιώνια ας είναι η μνήμη του, θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.

Επιστροφή (με αποστροφή…) στα τεκταινόμενα των ημερών, όπου σύσσωμη (περίπου…) η κυβερνητική παράταξη εκφράζει την αλληλεγγύη της στον απεργό πείνας και στους υπόλοιπους γονείς των θυμάτων στα Τέμπη και προφανέστατα υπαγορεύει στην (τυφλή) Δικαιοσύνη μια ντρίπλα τύπου Μαραντόνα και βάλε, με την οποία εγκρίνει την εκταφή των θυμάτων αλλά μόνο για εξέταση ταυτοποίησης μέσω DNA! Και τίθεται ξανά και ξανά μέσα μου το ερώτημα: ποιον προστατεύει η παρέα και γιατί τον προστατεύει. Δεδομένου ότι όλοι ξέρουν ότι το εμπορικό τραίνο κουβαλούσε κάποια εύφλεκτα χημικά (ξυλόλιο κατά πάσαν πιθανότητα) τα οποία προκάλεσαν την «πυρόσφαιρα» (δεν την ήξερα τη λέξη, με αφορμή αυτό το δυστύχημα και, κυρίως, ακούγοντας τον Αναπληρωτή Πρόεδρο του ΕΟΔΑΣΑΑΜ (Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών & Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων & Ασφάλειας Μεταφορών – ο Θεός βοηθός μας, πόσοι τόσο βαρύγδουποι Οργανισμοί και Ρυθμιστικές Αρχές με αδρά αμειβόμενα Διοικητικά Συμβούλια υπάρχουν, άραγε…) αυτόν τον Διδάκτορα Δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω (με υπογεγραμμένες, παρακαλώ), που τόλμησε να μιλήσει για μεταφερόμενα υγρά εύφλεκτα υλικά και λίγες μέρες μετά παραιτήθηκε «αυτοβούλως» καθώς, όπως ο ίδιος δήλωσε, δέχτηκε κάποιες απειλές – αλλά αυτά όλα είναι κακόβουλα ψέματα, που μόνο σκοπό έχουν να βλάψουν την Αγία Μητσοτακιάδα Κυβέρνηση. Τέλος.

Τέλος κι αρχή (;) της Δίκης για 36 μη πολιτικά πρόσωπα – τα πολιτικά θα πάνε ένα-ένα μια επίσκεψη στον «φυσικό δικαστή» τους να πιούν ένα καφεδάκι και μόνο εκείνος ο κακούργος ο Νικολά Σαρκοζί που έφτιαξε στην Γαλλία εγκληματική οργάνωση θα βρεθεί (αν δεν βρίσκεται ήδη) «στο κελί 33, όλο δύο επί τρία» – στην Ελλάδα, άλλωστε, δεν υπάρχουν τέτοιου είδους οργανώσεις.

Μεταφορές, αγαπητοί/-ές φίλοι/-ες. Χωρίς αυτές δεν υπάρχει ούτε πραγματική Ανάπτυξη, ούτε καν Ελληνική ανάπτυξη, που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο real estate(πραγματικό κτήμα είναι η ακριβής μετάφραση), στην απάτη της ενέργειας και στις μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων σε ξένα φαντς (funds, ταμεία είναι η ακριβής μετάφραση). Χωρίς Μεταφορές δεν υπάρχει καν ζωή, γι’ αυτό ο Άνθρωπος αμέσως μετά την Φωτιά ανακάλυψε τον Τροχό, που του επέτρεψε να κινείται. Κι όταν τις Μεταφορές μιας χώρας τις διαφεντεύουν πρώτα τα συμφέροντα των ολίγων και πολύ μετά τα ενδιαφέροντα των πολλών τα αποτελέσματα είναι αυτά που ζούμε.

Κάπως έτσι πάει και το θέμα με τα υδροπλάνα. Τα τεράστια συμφέροντα της Ακτοπλοΐας βάζουν συνεχώς εμπόδια στην ανάπτυξη της Αεροπλοΐας μικρών αποστάσεων. Τώρα η (υπάκουη) κυβέρνηση ανακάλυψε ότι στην απαιτούμενη μελέτη για την έγκριση ενός υδατοδρομίου, απαραίτητου για την από- και προς-θαλάσσωση των υδροπλάνων, πρέπει να υπάρχει «Μελέτη Κυματικής Διαταραχής» για κάθε υδατοδρόμιο και υδάτινο πεδίο από τον αιτούντα την αδειοδότησή τους! Η μελέτη αυτή, «θα προσδιορίζει την ετήσια συχνότητα υπέρβασης του σημαντικού ύψους κύματος και θα εξετάζει τις περιοχές των θαλασσοδιαδρόμων, διερευνώντας με αριθμητική προσομοίωση τη διάδοση των ανεμογενών κυματισμών από τα βαθιά νερά»! Επίσης, «η μελέτη θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα τοπογραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής, τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες με βάση τα δεδομένα τουλάχιστον της τελευταίας πενταετίας και τη μορφολογία του πυθμένα»!

Αυτή η τελείως εξειδικευμένη μελέτη, που για την εκπόνησή της απαιτείται πτυχίο ειδικού Μηχανικού για Λιμενικά Έργα κατηγορίας 11, η οποία, αν κατάλαβα καλά μέσα στο χάος των Νόμων και των παρανόμων, αφορά «Έργα ανάπλασης και διαμόρφωσης ακτής» και θα ελέγχεται από τρεις δημόσιες υπηρεσίες (εκεί να δεις…). Και αν επίσης κατάλαβα καλά σε ένα άρθρο των «Νέων» από 10.08.2025 την ίδια μελέτη πρέπει να υποβάλουν και τα ήδη αδειοδοτημένα υδάτινα πεδία. Τουτέστιν;

Έχω νέα και σχετικά με την αντίδραση του ΤΕΕ στο αίσχος της μεταφοράς των Πολεοδομιών στο Κτηματολόγιο Α.Ε. Την επόμενη φορά, πρώτα ο Θεός. Σας αγαπώ εξωστρεφώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία, ο Δήμαρχος Κουντούρης σε λεβέντικο χορό, 1999. Φωτογραφία του επίσης αείμνηστου Νικόλα Ρίζου.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 01.10.2025, αρ.φύλλου 4489