Με την φώτιση του Αγίου
Πνεύματος και της Αγίας Τριάδας εν γένει, Καλημέρα!
Τραγούδησε κι ο Διονύσης
Σαββόπουλος το Μούρεσι με την Αγιατριάδα της Πλατείας του – «Της Αγιατριάδας ήρθαν μέρες φτερωτές / το χωριό, το
Μούρεσι, χορεύει από προχτές» – ύστερα κάηκε το σπίτι του στο χωριό κι από τότε
δεν τον ξαναείδαμε στα μέρη μας. Εμείς, πάλι, εκμεταλλευτήκαμε το πασίγνωστο ελληνικό τριήμερο και
«αποδράσαμε» (φτιάχνουμε λεξιλόγιο…) στον Αη Γιάννη του Αιγαίου. Και, άκου να
δεις τώρα!, πήγαμε στον Αη Γιάννη μέσω Πλατανιά! Ευτυχώς για εμάς, και λόγω
προβλεπτικότητος, εννοείται, φύγαμε Σάββατο πρωί και γλιτώσαμε την επίσης πασίγνωστη παραλιακή και βάλε
αυτοκινητοουρά. Στον Πλατανιά θέλαμε να δούμε αν υπάρχουν κάποιες συνθήκες
κατάλληλες για παραθερισμό, με θαλασσινά μπάνια, φυσικά, ενός Ατόμου με
Αναπηρία, όπως αναμενόταν από εμένα αλλά όχι και από τους λοιπούς αιθεροβάμονες
της παρέας δεν υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες. Επισκεφθήκαμε το καινούργιο, εντυπωσιακό, αλιευτικό καταφύγιο, στο
οποίο πράγματι πολλά ψαράδικα καΐκια ήδη ελλιμενίζονται, θαυμάσαμε τον χείμαρρο
που έπνιξε τον οικισμό τον Σεπτέμβρη του ’23 και αναχωρήσαμε αυτολεξί δια Άγιον
Ιωάννην μέσω Χορεύτρας και Μουρεσίου και υπεράνω περισσοτέρων των επτά συναπτών
μεγάλων ρεμάτων.
Για την ομοίως πασίγνωστη διαδρομή έχουμε να
πούμε μια καλή κουβέντα, καθώς στο μεγαλύτερο τμήμα της η οδός έχει καινούργια ασφαλτόστρωση και
διαγράμμιση, οι μπάρες είναι στα περισσότερα σημεία στην θέση τους και τα
ντουβαράκια, πολλά από τα οποία ανάγονται στις αρχές της δεκαετίας του ’60, είναι
όσο γίνεται περιποιημένα (δεν πρέπει να παίζει κανείς με τα γκρεμνά σ’ αυτή την
ανατολική πλευρά του Βουνού). Εύγε! λοιπόν, στην (Αντι)Περιφέρειά μας. Βεβαίως
οι γέφυρες στα ρέματα παραμένουν οι παλιές και ξέρουμε ότι υπάρχουν μελέτες για
καινούργιες, λεφτά δεν υπάρχουν – παρά τα δισεκατομμύρια που μοίρασε, στα
λόγια, ο Πρωθυπουργός από το Βελεστίνο. Στο οποίο Βελεστίνο, ειρήσθω εν παρόδω,
ο Άρχοντάς μας δεν προσήλθε, ούτε στις βιομηχανίες που επισκέφθηκε ο Κυριάκος,
τίποτε, πουθενά, κρυμμένη την κράτησαν οι τοπικοί φωστήρες την
«Δημαρχάρα»…
Αλλά για να πούμε και γι’
αυτές τις παλιές γέφυρες – σκεφτείτε, κι αυτές από τις αρχές του ’60 – άριστα
κράτησαν το ’23, μόνο εκείνες στο ρέμα της Μαυρούτσας δεν άντεξαν, η βασική
ψηλά, στον Εθνικό Δρόμο ανάμεσα σε Κισσό και Μούρεσι, που έχει αντικατασταθεί
με Μπέλεϋ, και οι δύο χαμηλά, μέσα στον Αη Γιάννη, η ξύλινη στην Κατασκήνωση της
ΧΑΝΘ και η μεταλλική στον παραλιακό πεζόδρομο ονόματι «ΛεΚαΤράβα» (Λε-βέντης, ο Δήμαρχος,
Κα-πούλας, ο εργολάβος, εταιρεία «ΘεοΣτυλ» ο κατασκευαστής, αλλά δεν ταίριαζε,
και Τράβα, εκ του γνωστού και μη εξαιρετέου κκ. Σαντιάγκο Καλατράβα) που έφυγαν
αμφότερες στο Αιγαίο. Η πρώτη αποκαταστάθηκε πλήρως με την συνδρομή χιλιάδων
μελών της ΧΑΝ και της Ένωσης Εφοπλιστών και η δεύτερη αντικαταστάθηκε ομοίως με
μία Μπέλεϋ που κάνει φασαρία, τα λέγαμε μια προηγούμενη φορά.
Α! να μην το ξεχάσω: στο
κείμενο της περασμένης Τετάρτης υπέπεσα σε βαρύ ορθογραφικό ολίσθημα, καθώς
έγραψα «υδυπαθώς» ενώ το ορθόν είναι «ηδυπαθώς». Ευτυχώς έχω καλούς φίλους
(γειά σου Γιάννη μου!) που μου το επεσήμαναν και ζητώ σήμερα κι από εσάς συγγνώμη.
Στον Κόσμο συμβαίνουν καθημερινά όλο και πιο αδιανόητα πράγματα. Αλλά, πάλι, τι είναι «αδιανόητο» στις άγριες μέρες που ζούμε; Κατάφερε και τέλειωσε το πρωτάθλημα του μπάσκετ και όλοι εξάπαντες ψάχνουν τους υπαίτιους της ανακατο-σούρας. Κατελήφθη σε διεθνή ύδατα από Ισραηλινά κομάντα το πλοίο Madleen που έπλεε προς την Γάζα και οι Ευρωπαίοι «ηγέτες» αναφώνησαν εν χορώ «Α! κοίτα να δεις, αυτό δεν το περιμέναμε από εσάς, κακά παιδιά ισραηλινά, θα σας μαλώσουμε!». Τσακώθηκαν ο Τραmp και ο Μuσκ (ο Τράμπας και ο Μούσκαρος…) και βγάλανε στη φόρα τα άπλυτά τους. Έστειλε, να σε χαρώ, πεζοναύτες (US Marins, you know?) ο Τράμπας στην Καλιφόρνια (Holywood, you know?), σύντομα, μου είπε σε τηλεφωνική μας επικοινωνία, θα στείλει και στο Χάρβαρντ (Harvard University, founded 1636, you know?), να ψοφήσουν όλοι οι κακοί. Πούτιν και Ζελένσκι συνεχίζουν τον άσκοπο και αδιέξοδο αλληλοσκοτωμό και η Ελλάδα κοιτάει να επωφεληθεί αφ’ ενός συμμετέχοντας στις τεράστιες αμυντικές δαπάνες της απειλούμενης (από ποιόν ακριβώς;) Ευρώπης, με την συμβολή της Τουρκίας, που ζητάει ανταλλάγματα (…), και αφ’ ετέρου καθιστώντας τον Βόλο «καρδιά της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας».
Είναι πλέον ή βέβαιον ότι
έχουμε να ζήσουμε ακόμη πολλά επικίνδυνα ευτράπελα!
Και με την ευκαιρία της
καλής Βιομηχανίας, που καλώς ετοιμάζεται μέσα στην Α’ ΒΙ.ΠΕ (Βιομηχανική
Περιοχή, λέμε τόσα χρόνια…), εργαζόμενοι γενικώς και επισκέπτες μάς έχουν
επισημάνει ότι ενώ μεγάλη «τρομοκρατία» ασκείται σε ιδιοκτήτες και Δήμους για
τον καθαρισμό των εκτάσεών τους από ξερά χόρτα, προκειμένου να αποφευχθούν
πιθανές καλοκαιρινές αναφλέξεις (τι ωραία που τα λέω, ε;!), τα χόρτα στην ΒΙ.ΠΕ.
οργιάζουν ακούρευτα και ήδη χαρακτηρίζονται άκρως επικίνδυνα. Τίνος αρμοδιότητα
είναι, άραγε, αυτά τα χορταράκια; Όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά να ξέρει το
Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας (Υπουργός Γιάννης
Κεφαλογιάννης, φυσικά εκ Ρεθύμνου και επίσης φυσικά απόφοιτος Χάρβαρντ) πού θα
καταλογίσει το πρόστιμο, αν συμβεί το ο μη γένοιτο! Αλλά πέρα από πλάκα, αυτά
τα πράγματα είναι επικίνδυνα και πρέπει να τακτοποιηθούν σύντομα.
Αυτά. Κάναμε δυο-τρία
παγωμένα θαλασσινά λουτρά και επιστρέψαμε ήρεμα. Καλή Συνέχεια σ’ όλους μας, με Υγεία!
Στην φωτογραφία, η ιστορική καρέκλα με τα τρία
πόδια, έξω από το κτήριο των Ηνωμένων Εθνών (Palais des Nations), Γενεύη 1997, φωτο (ΧΣ). «Ακτιβιστικός
Συμβολισμός» για την απαγόρευση των ναρκών κατά προσωπικού στους πολέμους
γενικά και στην Αφρική ειδικότερα, όπου χιλιάδες άνθρωποι έχουν ακρωτηριαστεί
και συνεχίζουν να ακρωτηριάζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου