Τετάρτη πάλι, εδώ είμαστε, μαζί σας,
αγαπητοί συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες.
Από προχθές έχουν αρχίσει τα
ρολόγια του σύμπαντος Κόσμου να γυρίζουν προς τα πίσω, προκειμένου να ξεκινήσει ο χρυσούς
αιών της Αμερικής. Κατά τα ήδη λεχθέντα του επανελθόντος ρεβανσιστή προέδρου σχεδόν τίποτε
δεν θα μείνει όρθιο σε όλες τις χώρες ανεξαιρέτως και ήδη, επίσης, ο
δισεκατομμυριούχος κολαούζος ξεκίνησε τις «συμβουλές» και προς την Ευρωπαϊκή
Ένωση. Έχουμε ακόμη πολλά να ζήσουμε συν-άνθρωποι, εδώ θα είμαστε. Σήμερα
προέχει ο Βόλος.
Περπάτησα πάλι στην οδό
Ερμού. Βεβαιώθηκα για μία ακόμη φορά ότι όλο αυτό το πανηγύρι της «ανάπλασης» έγινε μόνο
και μόνο για να ξοδευτούν μερικά (αρκετά) λεφτά. Τίποτε απολύτως ουσιαστικά διαφορετικό
δεν έγινε στην περπατούμενη επιφάνεια (επιφάνεια βαδίσεως, κατά το
επιστημονικόν) του πεζόδρομου, τα ανέκαθεν λιγοστά παρτεράκια εξακολουθούν να
είναι μέσα στη λάσπη, στην κάθετη οδό Μεταμορφώσεως, προς την εκκλησία, οι
πλάκες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να τοποθετηθούν και το μόνο, το απολύτως μόνο
διαφορετικό είναι τα παγκάκια με την λευκή χοντρή μαρμάρινη πλάκα ως καθιστική
επιφάνεια. Εδώ θα μου επιτρέψετε δύο καλοπροαίρετα σχόλια: α) το μάρμαρο είναι
πολύ κρύο υλικό. Είναι ζήτημα αν στο διάστημα Απριλίου-Αυγούστου θα μπορεί να
καθίσει κανείς σ’ αυτό το παγκάκι χωρίς να παγώσει ο …, με όλα τα δυσάρεστα
σχετικά επακόλουθα. Σε όλους τους υπόλοιπους μήνες θα είναι αδύνατον και β) οι
λευκές, κατάλευκες, αισθητικά άψογες επιφάνειες προσφέρονται ελευθέρως για
παντός είδους αναγραφές – το φαινόμενο έχει ήδη ξεκινήσει…
Ένας από τους πιο
χρήσιμους
κυκλικούς κόμβους στον Βόλο είναι εκεί στο τέλος της οδού Παρασκευοπούλου /
αρχή οδού Φυτόκου / Μανδηλαρά / Σκοπέλου, όπου οι κινήσεις είναι ούτως ή άλλως
«ό,τι να ‘ναι», τα φανάρια αγωνίζονται αλλά δυσκολεύονται και γενικώς επικρατεί
ένα αλαλούμ. Κόμβος πολύ πιο χρήσιμος από τον τελευταίο στην μέχρι τώρα σειρά
Βενιζέλου/Δοξοπούλου. Και μια που ήρθε η κουβέντα, ποιος ενδιαφέρεται που τώρα
στον Βόλο έχουμε δύο οδούς Ελευθερίου Βενιζέλου (με το ίδιο όνομα); Μήπως, λέω
εγώ τώρα μια πρόταση, να αλλάξουμε και επισήμως την Ελ. Βενιζέλου, από την
Αναλήψεως και κάτω, στο κέντρο της πόλης, σε Ιωλκού (όπως είναι το όνομα από
την Αναλήψεως και πάνω), αφού έτσι κι αλλιώς όλοι μας (ας μην κρυβόμαστε) Ιωλκού τον αποκαλούμε αυτόν τον
σημαντικό κάθετο δρόμο οι Βολιώτες, από τις Αηδονοφωλιές μέχρι το Λιμάνι – που
είναι και τμήμα της Εθνικής Οδού αρ. 34α. Πρόταση κάνω, σε ποιους
απευθύνεται δεν ξέρω, Δάσκαλέ μου, ποια είναι η γνώμη σου;
Συγκλονιστική η φωτογραφία όλων των
Αξιωματικών της Πυροσβεστικής έξω από το κτήριο, στην οδό Θέσπιδος 2, όπου
εγκαταστάθηκε σε νοικιασμένα γραφεία το «επιχειρησιακό κέντρο», αλλά βρε παιδί
μου δεν ήταν δυνατό μεταξύ των άλλων ανακαινίσεων να βαφτεί λίγο, έστω
πρόχειρα, για την φωτογραφία, ο εξωτερικός τοίχος του κτηρίου. Χάλια μαύρα
(κίτρινα για την ακρίβεια), κρίμα και για την φωτογραφία και για τους Αξιωματικούς. Κι από την άλλη
πλευρά, πότε με το καλό θα γίνουν οι καινούργιες. πλήρεις εγκαταστάσεις της Πυροσβεστικής
Υπηρεσίας; Ξέρουμε ότι υπάρχει έτοιμη μελέτη, ακούμε συνεχώς διαβεβαιώσεις από
επίσημα χείλη, ξέρουμε ότι υπάρχει η απαιτούμενη έκταση, αλλά έργο δεν ξέρουμε να γίνεται –
τώρα που θα αρχίσουν να τρέχουν τα ενοίκια (πεταμένα λεφτά…) ίσως κάτι να
γίνει…
Έργο σοβαρό κανένα δεν βλέπω πέρα από
τα κτήρια του Πανεπιστημίου ΜΑΣ στα Παλιά. Α! κάτι μπορεί να γίνει στο
Πανθεσσαλικό Στάδιο, αυτό μόνο, με μπόλικη σάλτσα. Το καημένο το ΕΑΚ (Εθνικό
Αθλητικό Κέντρο) δεν έχει, για τον Άρχοντά μας, ενδιαφέρον, δεν «πουλάει».
Προσέγγισα ξανά εποχούμενος τον
Βόλο από τον Σωρό, βραδάκι, με όλα τα φώτα του Πηλίου αναμμένα, ένα υπέροχο
θέαμα, καθώς τα φωτάκια καλύπτουν κάθε μέρα και μεγαλύτερες περιοχές του
βουνού, που σημαίνει ότι το βουνό μας «εποικίζεται» – ευτυχώς λειτουργεί πάντα
το ευεργετικό «Διάταγμα Πηλίου». Πινακίδα αναγγελίας της πόλης που βλέπει ο
ταξιδιώτης φυσικά δεν υπάρχει. Τον Μάρτιο 2024 είχα δημοσιεύσει στα
κυκλο-φ-οριακα 1185 την πινακίδα «Βόλος» κατά-γραμμένη, παν-βρώμικη. Μετά από
αυτό η πινακίδα αφαιρέθηκε, και έκτοτε δεν έχει επανέλθει. Νοιάζεται
κανείς;
Άσχετο! Ξαφνικά κι απρόσμενα
σκόνταψα σε κάτι το Ελληνικόν, που ονομάζεται Ειδική Υπηρεσία Δίκαιης Αναπτυξιακής
Μετάβασης (ΕΥΔΑΜ). Μου έκανε μια εντύπωση, και είπα να δω περί τίνος πρόκειται. Και βρήκα
αυτό: «Η Ειδική Υπηρεσία ΔΑΜ είναι επιφορτισμένη με τον κεντρικό σχεδιασμό
και προγραμματισμό των πολιτικών Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης στο πλαίσιο της
κατάρτισης και υλοποίησης του Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΣΔΑΜ),
του Προγράμματος Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης 2021-2027 (ΠΔΑΜ) και των
Εδαφικών Σχεδίων Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΕΣΔΙΜ), καθώς και με τη
διαχείριση και τον συντονισμό υλοποίησης του ΣΔΑΜ και αξιοποίησης όλων των
διαθέσιμων για τον σκοπό αυτόν εθνικών ή ευρωπαϊκών πηγών χρηματοδότησης».
Αυτό. Έψαξα λίγο ακόμη και βρήκα ότι πρόκειται για ευθεία μετάφραση του
αγγλικού (τι άλλο;) όρου «Just Transition Special Authority», όπου αυτό το «just» δεν σημαίνει «μόλις» αλλά
«δίκαιος» (εξ ου και justice, δικαιοσύνη, άμα λέω εγώ
ότι είναι μια πάμφτωχη γλώσσα…). Τώρα, τι πάει να πει «δίκαιη αναπτυξιακή
μετάβαση» εγώ δεν ξέρω, ξέρουν αυτοί που κάνουν αυτά τα ΣΔΑΜ (μπορεί και
σαρδάμ…), κι αν ξέρετε κι εσείς ευχαρίστως να σας ακούσω για να μάθω, ο αγνοών.
Σας
αγαπώ διακαώς, να σκεφτόμαστε θετικά, γεια σας!
Στην
φωτογραφία μολυβδοσκέπαστοι τρούλοι στον Άγιον Όρος 1991.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου