Τις προηγούμενες μέρες, από
Πέμπτη έως Κυριακή, διεξήχθη στην πόλη μας, και συγκεκριμένα στο Κολυμβητήριο
Βόλου «Ιάσων Ζηργάνος», το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παμπαίδων-Παγκορασίδων Α-Β.
Συμμετείχαν 146 Σύλλογοι με περισσότερους από 900 αθλητές, όλα πήγαν για μία
ακόμη φορά θαυμάσια, ο Βόλος έχει μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους
διοργανώσεις και τα ξενοδοχειακά του καταλύματα γεμίζουν ασφυκτικά κάθε τόσο,
παρά το διαρκές κλάμα περί κρίσης και διαχρονικής δυσπραγίας.
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα
αυτού του σημειώματος.
Το θέμα μας είναι οι Παμπαίδες (διαβάζεται Παbέδες) και οι Παγκορασίδες (διαβάζεται ακριβώς όπως ο Πάγκος) που συνεχίζουν στον 21ο αιώνα να ταλαιπωρούν τον ελληνικό αθλητισμό και την νοημοσύνη μας.
Το θέμα μας είναι οι Παμπαίδες (διαβάζεται Παbέδες) και οι Παγκορασίδες (διαβάζεται ακριβώς όπως ο Πάγκος) που συνεχίζουν στον 21ο αιώνα να ταλαιπωρούν τον ελληνικό αθλητισμό και την νοημοσύνη μας.
Οι
δύο αυτές ελληνικότατες (sic!)
λέξεις είναι σύνθετες από το πρόθεμα παν και τα ουσιαστικά παίδες και
κορασίδες: παν+παίδες = παμπαίδες, παν+κορασίδες=παγκορασίδες, δεδομένου ότι,
όπως διδάσκει η γραμματική, κατά την διαδικασία της σύνθεσης τα σύμφωνα
παθαίνουν διάφορα πάθη, μεταξύ των οποίων και την λεγόμενη «τροπή συμφώνων» που
ορίζεται ως εξής: Το ένρινο ν, όταν βρίσκεται εμπρός από τα
ουρανικά (κ, γ, χ) ή εμπρός από το ξ τρέπεται
σε γ· εμπρός από τα χειλικά (π, β, φ) ή
εμπρός από το ψ τρέπεται σε μ· εμπρός από τα
οδοντικά (τ, δ, θ) ή εμπρός από άλλο ν μένει
αμετάβλητο: παν-κάκιστος = παγκάκιστος, συν-γράφω = συγγράφω,
συν-χαίρω = συγχαίρω, εν-πνέω = εμπνέω, παν-βασιλεύς = παμβασιλεύς,
(εν+ψυχή) έν-ψυχος = έμψυχος· αλλά παν-τελής, παλιν-δρομώ, συν-θέτω,
εν-νοώ.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwoxKWc4PTq-T2pDxfUSoJxnKzwaSVt92pthZnDuyHRzfNKCcaNwBH-Dl2C5EenSOUHtyTjxgJPEo0AGikfcrjKB4nMZEykd9X9duIJaFvbqzehg2yy2Wi-FfOA_vPgERf0jWtB4UTmMqm/s200/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B7+2017.jpg)
Κατά συνέπεια, όταν λέμε
«παμπαίδες» πρέπει να εννοούμε «όλοι οι παίδες» και «παγκορασίδες» = όλες οι
κορασίδες. Πρώτη παρατήρηση: παίδες είναι βεβαίως τα αγόρια, τα κορίτσια είναι
κορασίδες. Κατά το γνωστό «μ’ έδωκ’ ο Θεός δυο πιδιά κι τρία κουρίτσα». Δεύτερη
παρατήρηση: οι λέξεις δεν έχουν ενικό αριθμό, τι θα σήμαινε, άραγε, «ο γιος μου
είναι παμπαίς» και «η κόρη μου είναι παγκορασίς».
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtqjMt5Q1QG51tOY76vwMeQNE1WKbtWka01J_407sAdrVdsCHOxiJ9Io1LPUlzCWv3g_ccebbGZRBY4Mmm2oJ6MQMm_J1VHEZDa1XWcF8R1lQWL2Y_hyphenhyphenUi9PFeQ1HDNWwEBUhhbaTsoM-C/s200/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2582+2017.jpg)
Όπως παρατηρούμε, οι παμπαίδες
(παν-παίδες, είπαμε) είναι μικρότεροι
σε ηλικία από τους παίδες (!!), το ίδιο συμβαίνει και με τις παγκορασίδες –
δηλαδή πριν ολοκληρωθείς ως παις προλαβαίνεις να είσαι παμπαίς!!
Εγώ που τα λέω αυτά έχω
διατελέσει, στον κατάλληλο χρόνο, πατέρας δύο παγκορασίδων και ενός παμπαιδός.
Νομίζω ότι φτάνει πια μ’ αυτή τη
βλακεία που, σημειωτέον επί πλέον, δεν υπάρχει, όπως είναι λογικό, στην
ορολογία καμιάς διεθνούς ομοσπονδίας. Άριστα κάνουμε που κρατάμε στον ελληνικό
αθλητισμό αυτούσιες αρχαίες λέξεις όπως «αλυτάρχης», «αφέτης», «ελλανόδικος
επιτροπή», «αγωνοδίκης» κλπ.
Όμως τούτες οι δύο «νόθες», κατά
την άποψή μου, λέξεις, οι παμπαίδες Α-Β και οι παγκορασίδες Α-Β, πρέπει να
απαλειφθούν από το λεξιλόγιο των ελληνικών ομοσπονδιών και να αντικατασταθούν
από το κατανοητό και σωστό αγόρια-κορίτσια 13 και 14 ετών.
Βόλος 11 Ιουλίου 2017
Χαράλαμπος Σκυργιάννης
Συγκοινωνιολόγος Μηχανικός
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" το Σάββατο 15.07.2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου