κυκλο-φ-οριακα 1233, 30 Απριλίου 2025

 

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες – από αυτό το «απανταχού», προερχόμενο από το «παντού», οδηγείται κανείς στην «απανταχούσα», που έχει την έννοια της αυστηρής (προ)ειδοποίησης, η οποία απευθύνεται π.χ. σε ολόκληρο το χριστεπώνυμο πλήρωμα παντού στον κόσμο, τέτοιες απανταχούσες εξέδιδε παλαιότερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο, υπάρχουν μάλιστα και κάποιες σχετικές με την Επανάσταση του 1821, που είναι πολύ αμφιλεγόμενες, αλλά αυτό είναι μια Ιστορία που κατά πολύ εκφεύγει των ορίων των κυκλο-φ-οριακών.

Των ορίων, λέμε τώρα. Πάμε να δούμε περί τίνος πρόκειται.

Πρώτο, για να το «κλείσουμε» προσωρινά το θέμα. Αυτός ο δρόμος Ρακοπόταμος-Κεραμίδι, που κατέρρευσε, δεν έγινε «για το καπρίτσιο κανενός ή για να εξυπηρετήσει κάποιους», όπως δήλωσε ο Δήμαρχος Αγιάς Αντώνης Γκουντάρας, αλλά «…εντάσσεται σε ένα γενικότερο αναπτυξιακό πλαίσιο της περιοχής του Μαυροβουνίου, του Κισσάβου, του Κεραμιδίου, του Κάτω Ολύμπου και της Κάρλας». Επανέλαβε ότι αυτός ο δρόμος «…ακολουθεί έναν στρατηγικό σχεδιασμό που συνδέει το Πήλιο, το Μαυροβούνι, τον Κίσσαβο, την Κάρλα και τον κάτω Όλυμπο» και κατέληξε διερωτώμενος αν «Εμείς που είμαστε σε μία αναπτυσσόμενη κατάσταση και θέλουμε να προσεγγίσουμε τουρισμό και θέλουμε να προτάξουμε ένα άλλο ήπιο αναπτυξιακό μοντέλο που δεν είναι ένα βραχιολάκι, έχουμε δικαίωμα να διεκδικήσουμε και να κάνουμε έργα;» κάτι που με συγκίνησε, ομολογώ, αν και δεν κατάλαβα εντελώς (κάπου πάει το μυαλό μου, αλλά δεν…) αυτό με το «βραχιολάκι». Προφανώς, λοιπόν, αυτός ο δρόμος εντάσσεται στον μεγαλόπνοο στρατηγικό σχεδιασμό του θεσσαλικού τουρισμού από το 1986 (!!), διότι εγώ-εμείς στην τότε Οικολογική Κίνηση Βόλου (κάτι σαν τους «ακτιβιστές» που εσχάτως δεν θέλει και ο κ. Κουρέτας να του ζαλίζουν το μυαλό…) είχαμε ασχοληθεί με το θέμα αυτού του δρόμου, υπήρξαν ανακοινώσεις και ενημέρωση κοινού στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου, υπήρξαν επί τόπου μεταβάσεις και κάτι τοπικές διανοίξεις-διαπλατύνσεις σταμάτησαν. Αυτά τότε, το 1986. Ύστερα το θέμα εξαφανίστηκε παντελώς, τι έγινε άραγε εκείνος ο σχεδιασμός; Ακολούθησε ο προσδιορισμός της προστατευόμενης περιοχής Natura 2000 με χαρακτηριστικά [α.-με κωδικό GR1420004, κατηγορίας SCI, «KARLA –MAVROVOUNI – KEFALOVRYSO VELESTINOU – NEOCHORI» και β.-με κωδικό GR1420006, κατηγορίας SPA, «OROS MAVROVOUNI»] και είπαμε «ησυχάσαμε». Όμως το μεγαλόπνοο σχέδιο εξακολουθούσε, προφανώς, να υπάρχει στα μυαλά κάποιων «…που έχουν δικαίωμα να κάνουν έργα…». Έτσι, μετά το 2008 βρέθηκαν τρόποι να σκουπιδοποιηθεί η Νομοθεσία για τις προστατευόμενες περιοχές Natura 2000, να προκύψει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, να ψηφιστεί ομόφωνα στο Περιφερειακό Συμβούλιο το 2013 και να γίνει, εν τέλει, έργο. Τι ωραία, τι καλά, όλα είναι ανθηρά! Τώρα, το 2025 με την κατάρρευση, ο Περιφερειάρχης μας θυμήθηκε «τα λάθη του Αγοραστού», ενώ την Μελέτη του δρόμου την προσυπέγραψε ο ίδιος το 2013 – τι ζούμε συμπολίτες! – και λέει τώρα ότι «θα επανεξετάσει…». Και ανησυχώ, πλέον, πολύ, ρε παιδιά, για τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό», νιος ήμουνα, γέρασα κι ακόμα δεν τον κατάλαβα – λέτε να είμαι βλαξ;

Εγώ λέω απλώς ευτυχώς και ξανά ευτυχώς που υπάρχει αυτό το ευλογημένο «Διάταγμα Πηλίου», το οποίο, παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες παράκαμψης ή και ακύρωσης, τόσο από ιδιοκτήτες όσο και από Μηχανικούς (ας μην κοροϊδευόμαστε, συνάδελφοι…), κρατάει τους οικισμούς του Βουνού και των Ακτών μακριά από ανεγκέφαλους «αναπτυξιακούς» σχεδιασμούς με στόχο τον υπερτουρισμό (καινούργια λέξη κι αυτή, αλλά ακριβής) που θα κατέστρεφε τα πάντα. Τέλος για την ώρα.

Δεύτερο, αν αναρωτιέστε τι άλλο θα ακούσουμε σ’ αυτή την όμορφη πόλη σας πληροφορώ ότι ο Άρχοντάς μας είναι ανεξάντλητος. Σε συνέντευξη Τύπου, μετά από ένα συνηθισμένο βρίσιμο όλων των αντιπάλων ή και απλώς αντιφρονούντων δήλωσε «Ευτυχώς η πόλη ευτύχησε να έχει εμένα Δήμαρχο» και «Προστατεύω την πόλη από τους κοπρίτες». Βέβαια, καθώς φαίνεται, στην Αθήνα, όπου πήγε για να εξασφαλίσει χρήματα για απαραίτητα έργα, δεν κατάφερε τίποτα το αξιομνημόνευτο, άρα ας ικανοποιηθούμε με την ευτυχία και την προστασία (αν και αυτή η έννοια της προστασίας μπορεί να σημαίνει κι άλλα πράγματα…). Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Κι αν δεν σας κάνει κόπο ακούστε την Μαρία Δημητριάδη να τραγουδάει «Ο Φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον» σε στίχους Φώντα Λάδη και μουσική Θάνου Μικρούτσικου https://www.youtube.com/watch?v=iOM2dLthTjM.

Τρίτο, είναι γεγονός ότι παντού στην Ελλάδα συμβαίνουν συνεχώς οδικά ατυχήματα και δυστυχήματα, κάτι σαν επιδημία, όπου ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη οι σχετικοί δείκτες μειώνονται, στην Ελλάδα, την χώρα που πρωτοπορεί σε αναπτυξιακούς ρυθμούς και αριθμούς και δεν συμμαζεύεται, οι δείκτες αυξάνονται. Οι λόγοι δεν είναι πολλοί, δυο-τρεις είναι, εδώ και «αιώνες» διαπιστωμένοι και μηδέποτε αντιμετωπισμένοι. Και ο κυριότερος είναι το μυαλό! Τα λέμε, τα ξαναλέμε, τα λέει και κάθε πικραμένος/η, κι ύστερα πιάνει το τιμόνι κι αυτά που έλεγε πριν τώρα ισχύουν μόνο για τους άλλους, όχι για τον/την ίδιο/α. Θα τα ξαναπούμε κι εδώ, αλλά να θυμάστε: ο κυριότερος παράγοντας σε ένα ατύχημα ή, χειρότερα, δυστύχημα είναι το μυαλό – αυτό που καμιά φορά χύνεται στον δρόμο όταν δεν προστατεύεται από ένα σωστό κράνος ή μια σωστή ζώνη ασφαλείας.

Τέτταρτο, μοιράστηκαν με ανάθεση τα «μετά Ντάνιελ-Ελίας» έργα της Θεσσαλίας, όπως αναμενόταν, 1,35 δις ευρά στα τέσσερα: ΑΚΤΩΡ, ΑΒΑΞ, ΜΕΤΚΑ (ΜΕΤΛΕΝ), ΤΕΡΝΑ. Μέσα είναι και η συνέχιση του έργου βελτίωσης-ηλεκτροκίνησης της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου-Λάρισας, με ανάδοχο την ΑΚΤΩΡ. Κρατάω όλον τον πίνακα με έργα και εργολάβους και υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω την εξέλιξη. Θα προσπαθήσω, λέω, γιατί με τέτοια θηρία και τέτοιους θηριώδεις προϋπολογισμούς δεν βγάζει κανείς εύκολα άκρη. Για τον Βόλο καθ’ αυτόν, αν έχω καταλάβει καλά, περισσεύει μία γέφυρα στο Αλυγαρόρεμα, στην από Νέα Αγχίαλο είσοδο της πόλης. Χρήσιμο έργο, με το καλό να γίνει σωστά.

Τέλος, για 1233^η φορά, συν-Άνθρωποι. Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι δεόντως, Γεια-χαρά

Στην φωτογραφία, μια βόλτα στον (επίγειο) παράδεισο της «ευτυχισμένης» πόλης του Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 30.04.2025, αρ.φύλλου 4393)

κυκλο-φ-οριακα 1232, 23 Απριλίου 2025

 

Χριστός Ανέστη, αδέρφια! Ήχησαν πάλι οι πένθιμες καμπάνες του ενταφιασμού και οι χαρμόσυνες της αναστάσεως, γέμισαν ασφυκτικά οι Ναοί με πιστούς και το φατσοβιβλίο με ανόητες «ευχετήριες» εικονίτσες και η Φύση ανταποκρίθηκε πλήρως στην εορταστική ατμόσφαιρα. Ο οβελίας μας περιεστράφη μεγαλοπρεπώς, με την βοήθεια ειδικού μοτέρ, το οποίον, ειρήσθω εν παρόδω, αυτοδιαφημίζεται ότι θα αντέξει 10.000 ψησίματα – με το προχθεσινό είμαστε στα 10, σκέτο! Ως Πρόσκοποι του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων εκπληρώσαμε και πάλι την εσωτερική υποχρέωσή μας στην περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ν.Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης και η καλή μας Τροχαία έβγαλε την δική της υποχρέωση τοποθετώντας δέκα κώνους στις κεντρικές αρτηρίες και θεωρώντας ότι έτσι λύθηκε το κυκλοφοριακό πρόβλημα των αγίων ημερών. Παρεμπιπτόντως, στα 7 (επτά) χρόνια που έμειναν οι κορύνες στους άξονες των αρτηριών, ο Βόλος είχε την καλύτερη κυκλοφορία σε όλη την Ελλάδα – μόνο οι μίζεροι «συντηρητικοί» (καταλαβαίνετε ποιους εννοώ…) Βολιώτες ήταν «εξ ορισμού» δυσαρεστημένοι, θα έρθει η ώρα που θα τα πούμε όλα, λεπτομερώς.

Αυτά τα όμορφα, επελθούσης της Ανοίξεως. Επελθούσης μαζί και της 21^ης Απριλίου, την οποία, αδέρφια, δεν πρέπει καθόλου να ξεχνάμε ή, ακόμα χειρότερα, να υποβαθμίζουμε, καθότι πολλές δυνάμεις και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και πέρα από τον Ατλαντικό απεργάζονται σχέδια παραπλήσια μιας δικτατορίας, που μπορεί να είναι κι ακόμα χειρότερα εκείνης της στρατιωτικής, καθώς ο Μεγάλος Αδελφός του Τζώρτζ Όργουελ είναι πλέον, δια της Τεχνητής Νοημοσύνης του αξιοτίμου κκ. Μασκ, πολύ-πολύ κοντά μας. Στις 21 Απριλίου 2025 επίσης απεβίωσε μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ο 266^ος Πάπας της Ρώμης, ο Αργεντινός αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο με το θρησκευτικό όνομα Φραγκίσκος, που εξελέγη στις 13 Μαρτίου 2013. Ήταν ο πρώτος (Νοτιο)Αμερικανός και έγινε παγκοσμίως γνωστός ως ο Πάπας των φτωχών, των μεταναστών και των κατατρεγμένων γενικώς. Τώρα θα περιμένουμε τον λευκό καπνό από το κονκλάβιο (conclave) στην Καπέλα Σιξτίνα (Capella Sistina).

Και περιμένοντας ας ασχοληθούμε λίγο με τα του τόπου μας. Ο οποίος τόπος μας έγινε πάλι προορισμός για πολλούς επισκέπτες, οι οποίοι απήλαυσαν τον υπέροχο καιρό στο υπέροχο βουνό μας και τα υπέροχα ακρογιάλια μας. Το όμοιον και στον Βόλο, όπου τα airbnb και τα νεότευκτα Suites Hotel (μαζί με τα παλαιότερα, κανονικά ξενοδοχεία, φυσικά) ευλογήθηκαν με υψηλές πληρότητες – με την ευκαιρία, ξέρετε τι σημαίνει airbnb; Ο όρος ξεκίνησε από δύο και στην συνέχεια τρεις αμερικάνους φοιτητές στο Σαν Φραντσίσκο, που έβαλαν αγγελία στα «σόσιαλ» ότι μπορούν στο σαλόνι του σπιτιού όπου κατοικούσαν να φιλοξενήσουν επισκέπτες φοιτητές από άλλες πόλεις (είτε για τουριστικούς είτε για επιστημονικούς ή συνεδριακούς λόγους) παρέχοντας, έναντι πληρωμής, για ύπνο ένα φουσκωτό στρώμα θαλάσσης (airbed) και πρωινό στο ξύπνημα (breakfast). Οπότε παρείχαν AirBed (a)n(d) Breakfast, εν συντομία airbnb. Έκτοτε έγινε ο χαμός, σήμερα η εταιρεία απασχολεί πάνω από 6.000 υπαλλήλους σε όλον τον κόσμο και οι έξυπνοι τότε φοιτητές (2007-8) είναι δισεκατομμυριούχοι. Και στα δικά σας, ή, ακόμα καλύτερα, στα των παιδιών σας.

Αυτός όλος ο επισκέπτης κόσμος επιβάρυνε, ως ήτο φυσικόν, όχι μόνο τα «ιστορικά» βολιώτικα τσιπουράδικα, αλλά και τα οδικά δίκτυα, με πρώτο και καλύτερο το «κλασικό» τμήμα Βόλος-Αγριά, στο οποίο, όπως έχουμε ξαναγράψει δυο-τρεις φορές στο παρελθόν, εξαντλείται πλήρως η κυκλοφοριακή ικανότητα της παραλιακής οδού με την μία λωρίδα ανά κατεύθυνση και δεν μπορεί να γίνει τίποτε το ουσιαστικά βελτιωτικό. Τίποτε πλην του Περιφερειακού δρόμου της Αγριάς, που κι αυτός έχει τα γνωστά προβλήματα στην συνέχειά του. Άρα συμπολίτες και συν-Έλληνες συνιστώ ψυχραιμία και υπομονή, έχουμε να φτιάξουμε άλλους δρόμους πρώτα, Ρακοπόταμος-Καμάρι, παράκαμψη Χιονοδρομικού, πολύ σημαντικούς δρόμους, δεν προκάνουμε – «στα όρια της γρφικότητος», όπως διάβασα σε μια τοπική ιστοσελίδα…

Ύστερα ταξίδεψα τον ως τότε αδειούχο γιο μου στο στρατόπεδο, κάπου κοντά στην Στυλίδα. Πρώτα τα εργοτάξια στην περιοχή του Αλμυρού, πάγια, καθιερωμένα, εδώ και ίσως τρία χρόνια, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί καθυστερούν τόσο, θα τελειώσει πρώτα το φαραωνικό «fly over» της Θεσσαλονίκης, φοβάμαι. Ύστερα οι φοβερές και τρομερές πινακίδες στα τούνελ «ανάψτε φώτα» μπαίνοντας και (το καλύτερο) «σβήστε φώτα» βγαίνοντας. Ήταν και νύχτα, είπα να μην τα σβήσω… Αλλά γιατί τέτοια πρεμούρα; Τι πειράζει αν τα φώτα μείνουν αναμμένα και με το φως του ήλιου; Ακόμη πιστεύουμε, οι Έλληνες, ότι τα αναμμένα φώτα στα αυτοκίνητα καταναλώνουν ρεύμα; Ύστερα επέστεψα μόνος, με άριστη συντροφιά το 2^ο Πρόγραμμα και τα λαϊκά τραγούδια στην άριστη εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα. Μπαίνοντας από το Βελεστίνο στον «κάποτε θα γίνω κι εγώ ο αυτοκινητόδρομος Α12» συνάντησα τα γνωστά σκοτάδια στις χωρίς εγκάρσια κλίση στροφές, τις εκθαμβωτικές τιμές των καυσίμων στα πρατήρια (ποιος αδειοδοτεί αυτές τις άκρως επικίνδυνες διατάξεις;), την πινακίδα «Δήμος Νέας Ιωνίας» στην ράμπα του Περιφερειακού (μάλλον δεν το έχει πάρει κανείς χαμπάρι) και έφτασα στον κόμβο Μελισσάτικα-Ελ.Βενιζέλου. Εκεί ό,τι καλύτερο. Κατεστραμμένες πινακίδες κατεύθυνσης, πλήρως μουτζουρωμένη η (ορθή) τοπωνυμική πινακίδα της Νέας Ιωνίας. Κι όχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά από αυτόν τον κόμβο περνάει καθημερινά σύσσωμη η Ελληνική Αστυνομία της Μαγνησίας, μπορεί να είναι πολύ απασχολημένη και να μην προλαβαίνει να δει το χάλι, τι να πω. Διότι ο Άρχοντας μόνο τέτοιου είδους διορθωτικές παρεμβάσεις, συνήθως ανταλλακτικού χαρακτήρα, δέχεται, τα υπόλοιπα είναι «η πόλη μου» και δεν συμμαζεύεται – και με την ευκαιρία, κατάλαβε κανείς τι πραγματικά σημαντικό ανακοινώθηκε σ’ εκείνη την απόρρητη συνέντευξη τύπου Άρχοντα-Περιφερειάρχη; Αναφορικά με την καταχρεωμένη ΔΕΥΑΜΒ;

Το επόμενο θέμα στο Περιφερειακό είναι τα απολύτως ασυντόνιστα φανάρια. Την επόμενη φορά.

Στην φωτογραφία, τα πανευρωπαϊκά πρώτα ενοικιαζόμενα ποδήλατα στην Κοπεγχάγη, Πρωτομαγιά 1996, στην Γενική Συνέλευση του Δικτύου «Πόλεις χωρίς Αυτοκίνητο» (Car Free Cities Club).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 23.04.2025, αρ.φύλλου 4388)

κυκλο-φ-οριακα 1231, 16 Απριλίου 2025

 

Μεγάλη Τετάρτη, η ψυχή και το μυαλό γεμάτα από τους ιδιαίτερους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας, το σώμα από τις προετοιμασίες για τα πατροπαράδοτα πασχαλινά έθιμα – του περιστρεφόμενου οβελία συμπεριλαμβανομένου, εφ’ όσον, βεβαίως, τα οικογενειακά οικονομικά το επιτρέπουν. Αν μιλούσαμε για τα εθνικά οικονομικά επιτεύγματα δεν θα το συζητούσα καν, υπάρχει τόσο πολύ δημόσιο χρήμα για μοίρασμα σε «ομάδες αλήθειας» και άλλα τρωκτικά, που ένας οβελίας των 150-200 €, αδερφέ, είναι κάτι λιγότερο από τίποτε. Όμως δεν κατέστη δυνατόν, καθώς φαίνεται μέχρι αυτή την ώρα, να καταβληθούν οι συντάξεις νωρίτερα, μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα, αδύνατον, δεν βγαίνουμε αδερφέ, έχουμε τόσες και τόσες υποχρεώσεις, τους συνταξιούχους θα σκεφτόμαστε;

Περνάμε, που λέτε, υπέροχα! Και μέσα στην όλη αναμπουμπούλα συμβαίνουν τρία «βολοϊστορικής» σημασίας γεγονότα, τα οποία υποχρεωτικά, σχεδόν, πρέπει να καταγραφούν και να σχολιαστούν από τα κυκλο-φ-οριακα (σε τίτλους): α) ηλεκτρικά πατίνια β) ατύχημα σε «ποδηλατόδρομο» γ) κατάρρευση δρόμου. Πάμε με τη σειρά.

Γέμισε και ο Βόλος με ηλεκτρικά πατίνια. Και λέμε «και ο Βόλος», διότι μάλλον όλη η υπόλοιπη Ελλάδα, όπως και οι λοιπές ευρωπαϊκές χώρες (πήχτρα στα πατίνια το Βερολίνο…) έχουν κατακλυσθεί τα τελευταία 4-5 χρόνια από αυτά τα χρήσιμα μεν, επικίνδυνα δε οδικά οχήματα, τα οποία απλώς άρχισαν και συνεχίζουν να κυκλοφορούν χωρίς κανόνες, αιφνιδιάζοντας τους απανταχού Κώδικες Οδικής Κυκλοφορίας και προσπορίζοντας κέρδη σε διάφορες νεοφυείς επιχειρήσεις και έξυπνους επιχειρηματίες. Κάναμε μια μικρή έρευνα και δεν μπορέσαμε να βρούμε ποιος έφερε-εγκατέστησε-συντηρεί-εκμεταλλεύεται (διότι φυσικά τίποτε δεν παρέχεται δωρεάν σ’ αυτή τη ζωή) τα κίτρινα ηλεκτρικά πατίνια στον Βόλο. Και επίσης φυσικά κανείς, καμία Αρχή, δεν έχει αδειοδοτήσει την λειτουργία αυτού του συστήματος. Δεν υπάρχουν προδιαγραφές, δεν υπάρχουν όροι και όρια, όλα συμβαίνουν μέσα από μία διαδικτυακή εφαρμογή στο κινητό, απρόσωπα και χωρίς αποδείξεις. Κι από εκεί και πέρα «οι ουρανοί είναι δικοί μας» ή, αγγλοπρεπώς, «the sky is the limit» ή, επί το λαϊκότερον, «πιασ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το», έχω δει μέχρι 3 απάνω σ’ ένα πατίνι, με έχουν προσπεράσει με πάνω από 50 km/h, διάβασα ότι μετέφεραν με δυο πατίνια έναν καναπέ (!!) και όλα καλά, όλα ωραία. Απαιτείται έλεγχος πριν θρηνήσουμε θύματα. Εκτός αν… Εκτός αν, λέω, πίσω ΚΑΙ από αυτή τη μπίζνα βρίσκεται κανένα μεγάλο όνομα, από τα 4-5 του τελευταίου καιρού, που ελέγχουν τα πάντα ολα…

Παρεμπιπτόντως, και εκτός σειράς, με εκείνα τα προς ενοικίασιν ποδήλατα, που δεν υπάρχουν και, κυρίως με τις γκρίζες άδειες βάσεις αναμονής, που «κοσμούν» διάφορα σημεία της πόλης, τι πρόκειται να γίνει;

Θέμα δεύτερο, το ατύχημα στην οδό Παπαδιαμάντη. Στο οποίο εμπλέκεται μία φοιτήτρια της Χωροταξίας μέσω Erasmus, τουρκικής καταγωγής, από την Σμύρνη, και κάποιο αυτοκίνητο, περισσότερα στοιχεία για το οποίο και, κυρίως, για τον οδηγό του δεν μας έχουν γίνει γνωστά. Το κορίτσι με το ποδήλατό του είπε να εμπιστευθεί την ασφάλεια που θα της παρείχε ο «ποδηλατόδρομος» – βαμμένος κόκκινος και «οριοθετημένος» με ανακλαστικά «μάτια γάτας» – μέσα στην λωρίδα κυκλοφορίας οχημάτων της διπλής κατεύθυνσης οδού Παπαδιαμάντη. Και κάποιο όχημα την πήρε σβάρνα, το παιδί τινάχτηκε στον αέρα κι «έσκασε» στην άσφαλτο, δύο χέρια, ένα πόδι κι ένας αυχένας σπασμένα. Το ποδήλατο είναι ένα οδικό όχημα και μάλιστα ιδιαίτερα ευάλωτο και ως τέτοιο υπόκειται στους κινδύνους της οδικής κυκλοφορίας και της γενικής οδικής (αν)ασφάλειας, που σ’ αυτή τη χώρα όλο καλυτερεύει στα λόγια και χειροτερεύει στην πράξη. Αλλά η ύπαρξη ενός ποδηλατοδρόμου ή μιας λωρίδας ποδηλάτου υποτίθεται ότι εξασφαλίζει μία ελάχιστη παραπάνω ασφάλεια στην κίνηση, γι’ αυτό, άλλωστε γίνεται, κι όχι για να διακοσμήσει έναν γκρίζο δρόμο, όπως συμβαίνει σήμερα στο Πολεοδομικό μας Συγκρότημα. Όταν λοιπόν ορίζεις λωρίδα ποδηλάτου μέσα στην μοναδική λωρίδα κυκλοφορίας σε έναν δρόμο διπλής κατεύθυνσης, η ασφάλεια μειώνεται αισθητά, μέχρι που μηδενίζεται – είναι πολύ καλύτερα να μην υπάρχει καθόλου, όπως σε μύρια άλλα σημεία, να το ξέρει ο ποδηλάτης και να παίρνει τα μέτρα του. Αλλά εσύ βραβεύεσαι γι’ αυτό, για το «ασφαλές δίκτυο», και χωρίς καμία ντροπή δηλώνεις στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι φταίνε οι πολίτες (ότι φταίνε, φταίνε, αλλά για άλλον λόγο…) που δεν «λειτουργούν» οι τάχαμου ποδηλατόδρομοι. Και ο Κύριος Καθηγητής, που κάποτε υπεραμυνόταν της ποδηλατικής ασφάλειας τώρα προφανέστατα έχει δώσει τουλάχιστον την ευλογία του αν όχι και τα επιστημονικά του «φώτα». Εύχομαι τα καλύτερα στην κοπέλα και στους βολιώτες ποδηλάτες (65.000 ποδήλατα λέγαμε κάποτε…) να βρουν, επιτέλους, τη φωνή που έχασαν μετά το 2008-9…

Θέμα τρίτο, η κατάρρευση του μεγαλοφυούς δρόμου από τον Αγιόκαμπο στην Ζαγορά κι από εκεί στον Πλατανιά, μέσω των ανατολικών ακτών του Πηλίου και μέσα από την περιοχή Natura όπως έχει χαρακτηριστεί εδώ και χρόνια πολλά το εξαιρετικό δάσος του Βένετου. Προς όφελος του τουρισμού, λένε. Ανέθεσε λοιπόν η Περιφέρεια Θεσσαλίας υπό τον κ. Αγοραστό ΜΠΕ (ακούγεται ως κραυγή προβάτου αλλά δηλώνει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων) για το πώς θα περάσει ένας δρόμος με τα όλα του μέσα από μια περιοχή Natura. Τα φέραμε από ‘δω, τα φέραμε από ‘κει, που λέει κι ο λαός, μετά από δέκα (αριθμητικώς 10) έτη σκληρού αγώνα κατέληξαν (διαβάστε χριστιανοί!) ότι κάνουν «…βελτίωση υφιστάμενου χωματόδρομου, δασικής οδού, που δεν εμπίπτει στο εθνικό ή επαρχιακό δίκτυο των Νομών (σσ. Λαρίσης και Μαγνησίας)». Το δήλωσε ο νυν Περιφερειάρχης κ. Κουρέτας, ο οποίος, προφανώς, τώρα το ανακάλυψε, μετά από ενάμιση χρόνο θητείας, και αφού έκρινε ότι η απόφαση που πάρθηκε το 2019 ως κατασκευή «παραλιακού άξονα για την κατασκευή επαρχιακής οδού» ήταν λάθος – από τότε έχουν περάσει άλλα έξι χρόνια χαλαρής αβελτηρίας. Και τώρα που ο δασικός-επαρχιακός δρόμος κατέρρευσε (αφού δεν είχε ούτε ένα ρημαδοσίδερο σ’ ένα ρημαδοτοιχίο…) τώρα πρέπει να αναθέσουμε καινούργια μελέτη κλπ. κλπ. Καμία απολύτως ενημέρωση δεν υπήρχε για όλα αυτά, κι αν τα ξέρανε οι Περιφερειακοί μας Σύμβουλοι κακώς συναινούσαν όλα αυτά τα χρόνια σε μία, ακόμη, περιβαλλοντική καταστροφή.

Περισσότερα την επόμενη φορά, εύχομαι πραγματική Ανάσταση στις καρδιές όλων μας. Καλό Πάσχα, γεια σας.

Στην φωτογραφία, περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ν.Αγίων Κων/νου & Ελένης από παλαιούς και νέους ναυτοπροσκόπους του 58^ου Συστήματος.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 16.04.2025, αρ.φύλλου 4385)

κυκλο-φ-οριακα 1230, 2 Απριλίου 2025

 

Με τούτα και με τ’ άλλα, τρεις μήνες από το 2025 τους φάγαμε κιόλας.

Πέρασε και η Εθνική Εορτή μας, κάθε πέρυσι και καλύτερα, ευκαιρίες γυρεύουν τα διάφορα «εθνικόφρονα» στοιχειά να ξεφαντώσουν – έφτασαν να βρίζουν ασύστολα δημόσια, έφτασαν να καταστρέφουν έργα (αμφίβολης, εν πάση περιπτώσει) τέχνης, έφτασαν να ασχημονούν εντός του μητροπολιτικού ναού χωρίς να προκαλούν την δέουσα αντίδραση. Δύσκολοι καιροί, συμπολίτες, κι ο σεισμός των 7,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ (Charles Richter, 1900-1985, Αμερικανός Καθηγητής Φυσικής και Σεισμολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας Caltech) στην Μιανμάρ και στην Ταϋλάνδη ήρθε να συμπληρώσει το «παζλ», με εκείνες τις φοβερές εικόνες της κατάρρευσης των υψηλών κτηρίων με τις πισίνες στην ταράτσα. Με εκείνες τις εικόνες το (βρώμικο…) μυαλό μου πήγε κατ’ ευθείαν στο δικό μας Riviera Tower, στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, στην υπό ανάπλαση από την εταιρεία Lamda Development «Αθηναϊκή Ριβιέρα». Ένα κτήριο 49 ορόφων, ύψους 200 μέτρων, χτισμένο στην ακροθαλασσιά (τουτέστιν μέσα στη θάλασσα…) σε μια σεισμογενή περιοχή όπως η Ελλάδα – δεν ξέρω, ξέρουν αυτοί, οι συνάδελφοι Μηχανικοί, Γιαπωνέζοι οι περισσότεροι, με εμπειρία σε σεισμούς, που μελετούν και κατασκευάζουν αυτό το ιδιαίτερο έργο (αγγλιστί one of a kind…) στην ελληνική ακτογραμμή. Ευχόμαστε τα καλύτερα.

Στον Βόλο, πάλι, συμβαίνουν διάφορα, κατά κανόνα με πρωταγωνιστή τον Άρχοντα, που καταφανέστατα, πλέον, κάνει τα πάντα ώστε να διατηρείται στην επικαιρότητα (θετική ή αρνητική δεν έχει σημασία, λένε οι ιματζμέικερς (imagemakers, εικονοφτιάχτες) που ξέρουν, με προφανή απώτερο σκοπό μια βουλευτική έδρα (ώστε να γίνει και σφαιριστήριο το καφενείο «Βουλή»…). Και φυσικά το θέμα των ημερών είναι το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης. Επειδή, ως γνωστόν, αυτή η πόλη δεν δημιουργήθηκε με την έλευση του Άρχοντα σ’ αυτήν, ας θυμηθούμε λοιπόν:

Τον Ιούνιο 1993 ο Δήμος Βόλου αποφασίζει να αναθέσει τον έλεγχο της στάθμευσης σε ιδιωτική εταιρεία. Υποβάλλονται προσφορές από τρεις εταιρείες και το Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου αποφασίζει με τις αποφάσεις 158/93 και 332/93 την ανάθεση του ελέγχου στην εταιρεία ΤΕΟΚΑΡ ΑΒΕΕ. Η σχετική Σύμβαση υπογράφηκε στις 8 Ιουνίου 1994. Απαίτηση της σύμβασης ήταν μία Μελέτη των τεχνικών στοιχείων ενός ολοκληρωμένου Συστήματος Ελεγχόμενης Στάθμευσης (ΣΕΣ, η συντομογραφία αποτελεί πνευματική μου ιδιοκτησία). Αυτή την Μελέτη την συνέταξαν ο Πολ.Μηχ.Συγκ. Νίκος Τρίμης (ιδιώτης Μηχανικός, υπογράφων) και ο υποφαινόμενος Πολ.Μηχ.Συγκ. Χαράλαμπος Σκυργιάννης (αφανής, καθότι δημόσιος υπάλληλος στο ΔΕΚΑΜΜ). Ο τρίτος Πολ.Μηχ. Συγκοινωνιολόγος Γιώργος Τουλουμάκος ήταν ο προϊστάμενος της Δ/νσης Κυκλοφοριακού Σχεδιασμού του Δήμου Βόλου, που αρκετά αργότερα απέκτησε το «βαρύ» όνομα «Δ/νση Βιώσιμης Κινητικότητας».

Σχετικά με την Μελέτη και το ΣΕΣ Βόλου είναι αναρτημένη στο ιστολόγιό μου «κυκλο-φ-οριακα» η εισήγηση που έκανα σε Ημερίδα του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων στις 18 Ιουνίου 2002. Τα κυριότερα και πιο ενδιαφέροντα σημεία αυτής της Μελέτης, και της μετέπειτα εφαρμογής της φυσικά, ήταν:

α) Οι πληρωμές γίνονταν σε ειδικά μηχανήματα AMANO, που δέχονταν κέρματα και κάρτα και εξέδιδαν εισιτήριο – τις προάλλες στο Βερολίνο διαπίστωσα ότι η πληρωμές για την στάθμευση γίνονται ακόμα σε μηχανήματα, καθυστερημένοι οι Γερμανοί, εμείς έχουμε περάσει στην έξυπνη τεχνολογία… Τα μηχανήματα στον Βόλο κράτησαν (άντεξαν) από το 1994 έως το 2014-15

β) Το ΣΕΣ Βόλου λειτουργούσε με δύο ζώνες στάθμευσης :

α.         Ζώνη βραχυχρόνιας στάθμευσης (ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΙ ΖΩΝΗ). Σημαίνεται με λωρίδα πορτοκαλλί χρώματος στις πινακίδες της ζώνης. Στην ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΙ ΖΩΝΗ τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων (tickets) δεν εκδίδουν ticket για χρόνο μεγαλύτερο της μιας (1) ώρας. Αναλογία στις περίπου 919 θέσεις παρά την οδό 44%.

β.         Ζώνη μακροχρόνιας στάθμευσης (ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΝΗ). Σημαίνεται με λωρίδα πράσινου χρώματος στις πινακίδες της ζώνης. Στην ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΝΗ τα μήχανήματα εκδίδουν ticket για χρόνο μέχρι δέκα (10) ώρες και διαθέτουν ειδική ρύθμιση που συμπεριλαμβάνει τον χρόνο που η στάθμευση είναι ελεύθερη. Αναλογία στις θέσεις παρά την οδό 56%

Οι θέσεις στάθμευσης στους Οργανωμένους Χώρους (περίπου 700) είναι μακροχρόνιας στάθμευσης (ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΝΗ), πλην της οδού Ξενοφώντος στον χώρο “Χ5. Ξενοφώντος - Δημοτικό Θέατρο” που είναι βραχυχρόνιας στάθμευσης (ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΙ ΖΩΝΗ).

Αξίζει να γράψω εδώ ότι οι Πινακίδες του ΣΕΣ κατασκευάστηκαν το 1994 ως μεταξοτυπίες σε μεταλλική επιφάνεια από την εταιρεία «Παλμός» και είναι ακόμη σήμερα, μετά από 30 χρόνια έκθεσης σε όλες τις καιρικές συνθήκες, σε άψογη κατάσταση, έχω κρατήσει δύο, μια πορτοκαλλί και μια πράσινη εις ανάμνησιν!

γ) Το τιμολόγιο στάθμευσης ήταν 100 δρχ./ώρα

δ) Οι μόνιμοι κάτοικοι, τα αυτοκίνητα των οποίων διαθέτουν το ειδικό σήμα, σταθμεύουν ελεύθερα σε όλους τους δρόμους όπου επιτρέπεται μακροχρόνια στάθμευση (ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΝΗ) στην περιοχή ΓΚΛΑΒΑΝΗ-ΓΑΖΗ-ΚΟΡΑΗ-ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ (μη συμπεριλαμβανόμενη) και στο τμήμα της οδού ΣΠΥΡΙΔΗ από ΙΑΣΟΝΟΣ έως ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ. Οι θέσεις αυτές είναι συνολικά 340. Σε όλα τα υπόλοιπα σημεία της περιοχής του ΣΕΣ Βόλου, οι μόνιμοι κάτοικοι υποχρεούνται στην καταβολή πλήρους τέλους στάθμευσης.

Οι καταστηματάρχες, τα αυτοκίνητα των οποίων διαθέτουν το ειδικό σήμα, σταθμεύουν ελεύθερα σε όλα τα σημεία της περιοχής του ΣΕΣ Βόλου, πληρώνοντας το μισό (1/2) του κανονικού τέλους στάθμευσης.

Αυτά τότε. Και μετά από διάφορες περιπέτειες, προσαρμογές, τροποποιήσεις μέχρι και πρότινος. Το 2013, η τελευταία δουλειά μου στον Δήμο ήταν μια μελέτη για ένα νέο ΣΕΣ. Έφτασε στο 2025, και πώς έφτασε… Γεια-χαρά, αγαπητοί και αγαπητές.

Στην φωτογραφία, μικρός αποχαιρετισμός στον καλλιτέχνη των κρουστών Γιάννη Αργυρόπουλο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 02.04.2025, αρ.φύλλου 4376)