Χρόνια Πολλά για χθες στους Κωστάκηδες και στις Ελενίτσες. Και στην Ενορία μας, οπωσδήποτε, στην οποία (πάλι Ιστορία) ο πρώτος Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης εγκαινιάστηκε στις 19 Απριλίου 1898, Κυριακή των Μυροφόρων, στον χώρο όπου εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται ένα χτιστό εικονοστάσι έξω από την περίφραξη του «Ξενία», επί της οδού Πλαστήρα. Τότε ο Ναός ήταν πολύ κοντά στις γραμμές του Τραί(έ)νου του Πηλίου και επίσης πολύ κοντά στην θάλασσα – δεν έχω δει καμία φωτογραφία του, αν κανείς διαθέτει ας την «ανεβάσει» στην πολύ προσεγμένη σελίδα του φατσοβιβλίου με τίτλο «Συζητώντας για την Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου». Διότι ολόκληρη η έκταση όπου χτίστηκε το ξενοδοχείο και η παρακείμενη Πλατεία Αναύρου προέκυψαν ως επιχωματώσεις της θάλασσας λόγω απόρριψης στο σημείο των μπάζων που προήλθαν από τις κατεδαφίσεις των σεισμόπληκτων κτηρίων του 1955 – μια δουλειά, που την έκανε κυρίως ο Στρατός.
Και μια που τ’ αναφέραμε, ας πάμε κατευθείαν στο
Τραίνο του Πηλίου, την διαδρομή του οποίου βλέπετε
σε έναν υπέροχο χάρτη με πολλά πλουμίδια (έγχρωμος είναι πολύ καλύτερος, στο
ιστολόγιο ή στο φατσοβιβλίο…). Ο χάρτης αυτός δημοσιεύτηκε το 1996 σε ένα
δίγλωσσο φυλλάδιο με τίτλο «ατμός ξανά…
για το τρενάκι του Πηλίου» / «steam again… for the little train of Pelion». Η
εξαιρετική δουλειά του δημιουργικού οφείλεται σε ένα «Studio 23» και
μια κυρία Στέλλα Λογοθέτη, που δεν μπορώ να θυμηθώ πού παραπέμπουν, και η
χρηματοδότηση έγινε από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, την Νομαρχιακή
Επιτροπή Τουριστικής Προβολής Μαγνησίας και τον Σύλλογο «Φίλοι του Τρένου»
(Δ.Σ. Γιάννης Δαμίγος, Μπάμπης Σκυργιάννης, Μηλίτσα Καραθάνου, Ηλίας Παπαθέου).
Όλα αυτά υπάρχουν έτσι ακριβώς τυπωμένα στο οπισθόφυλλο, κι ακόμα η πληροφορία
ότι η Επιμέλεια και το Ιστορικό, Φωτογραφικό Αρχείο είναι της κυρίας Μηλίτσας
Καραθάνου και ευχαριστίες στον αείμνηστο πλέον Μιχάλη Πόρναλη για την διάθεση
μέρους του φωτογραφικού του αρχείου.
Ένα πολύχρωμο φυλλάδιο για να γιορταστεί το 1996, με Νομάρχη Μαγνησίας
και βασικό συντελεστή τον κύριο Πάνο Σκοτινιώτη, το σημαντικό γεγονός της επαναλειτουργίας του Μικρού Τρένου ακριβώς σαν …αύριο, 23 Μαΐου 1996, 25 χρόνια μετά την διακοπή της λειτουργίας του, το 1971 και 11 χρόνια
μετά την κήρυξή του ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, το 1985 από την
Υπουργό Μελίνα Μερκούρη. Ατμός ξανά, και γι’ αυτόν τον ατμό είχε δουλέψει κόσμος και κόσμος, πολλοί εν
ενεργεία και πολλοί συνταξιούχοι σιδηροδρομικοί, δεν ήταν μια απλή ιστορία να έχεις
πάλι έτοιμα τα καζάνια με τα τούμπα, να δουλεύουν τα έμβολα, να σφίγγουν τα
φρένα μετά από τόσα χρόνια ακινησίας αλλά και μετά από τόσα χρόνια προηγούμενης
λειτουργίας, 1895-1971, 86 ολόκληρα χρόνια! Και βέβαια οι «Φίλοι του Τρένου Βόλου-Πηλίου», ο Σύλλογος που σχεδόν αμέσως μετά την παύση ξεκίνησε μεγάλους και
επίπονους αγώνες απέναντι σε πολλών και διαφόρων ειδών αντιρρήσεις και τελικά
κέρδισε τη μάχη! Το 1999 ο ΟΣΕ, επικαλούμενος οικονομικά και λειτουργικά
ζητήματα, προμηθεύτηκε δύο ντηζελομηχανές για την έλξη, που όλο κάτι να
θυμίζουν (…) και αντικατέστησε τις ατμομηχανές, τώρα κάτι, πάλι, ακούω σχετικά
με τις ατμομηχανές.
Αυτά τα ολίγα, αναμνηστικά και σύντομα. Για
το Τραι(ε)νάκι μας. Τελικά δεν παίζει ρόλο αν
γράφεται με «αι» ή με «ε», εκείνο που έχει σημασία είναι να είναι το Τραί(έ)νο,
το Τραι(ε)νάκι του Πηλίου μας και όχι η ανοησία που όλο και περισσότερο θεωρείται από όλο και περισσότερους άσχετους ότι
είναι «χαϊδευτικό», εκείνο το απαράδεκτο «Μουτζούρης». Την παίρνει την
καραμελίτσα ο ένας/η μία από τον άλλον/την άλλη και την περπατάει. Αυτό το
υποτιμητικό προσωνύμιο το δώσανε στο Τραινάκι κυρίως οι κάτοικοι της οδού Δημητριάδος,
επειδή περνώντας ο καπνός του κάρβουνου τους λέρωνε τα απλωμένα ρούχα!! Και
ήταν, σε συνδυασμό με τα υπαρκτά οικονομικά προβλήματα, ένας σοβαρός λόγος που
οδήγησε την χούντα στο να σταματήσει την λειτουργία του. Όχι, λοιπόν. Αυτό δεν
είναι χαϊδευτικό, είναι απολύτως υποτιμητικό. Και
δεν θα το χρησιμοποιούμε, εντάξει συμπολίτες, φίλοι,
συν-Έλληνες;
Ουφ! συγχύστηκα!
Τώρα ξαναλειτούργησε το Τραινάκι (εγώ προτιμώ την παλαιότερη γραφή, με
«αι»), αφού αποκαταστάθηκαν οι ζημιές που προκάλεσαν οι καταστροφικές
νεροποντές Δανιήλ και Ηλίας. Με προσωπική παρέμβαση του Δημάρχου Νοτίου Πηλίου
και του Διευθύνοντος Συμβούλου του ΟΣΕ και μπράβο τους. Αντίθετα ο Άρχοντας
Βόλου ξήλωσε τελείως τις διατηρητέες γραμμές του Τραίνου μέσα στην Αγριά,
ενοχλούσαν τα μαγαζιά – δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για την συνέχεια. Τώρα δε που
βάλαμε και τον Γερμανό φιλόσοφο Friedrich Nietzsche (1844-1900)
στην επιχειρηματολογία μας τώρα πια είμαι τελείως απαισιόδοξος…
Αυτά και μένω. Στην φωτογραφία η διαδρομή του Τραίνου του Πηλίου, σε
γράφημα του 1996. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 22.05.2024, αρ.φύλλου 4174)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου