Καλημέρα, με μία ημέρα καθυστέρηση πολίτες αυτής της χώρας με την καταπληκτική
ποιότητα ζωής. Κι ο λόγος αυτής της καθυστέρησης ήταν το διαδίκτυο. Το οποίο
αιφνιδίως, άνευ προειδοποιήσεως και άνευ λόγου και αιτίας πήρε μαζί του και το
σταθερό τηλέφωνο (ή τούμπαλιν…) και απεχώρησε από την οικία μας και μας άφησε σύξυλους, εμένα και την Ηλέκτρα. Βεβαίως
φιλοσοφήσαμε δεόντως, πώς καταντήσαμε έτσι που κρεμόμαστε από τις βουλήσεις του
κάθε καλώδιου και του κάθε καλωδιάρχη (πώς λέμε ολιγάρχη…), τι ωραία όταν
ήμασταν ελεύθεροι (παρ’ όλα όσα μας λένε τώρα περί ελευθερίας των «μέσων»…)
όμως η Ηλέκτρα σφόδρα εταράχθη διότι
την ώρα που συνέβη η πλήρης αποσύνδεση (το λες και μπλακάουτ…) εκείνη διάβαζε υπολογιστικώς
ένα θέμα περί των αζόφ-ναζί της Ουκρανίας και σκέφθηκε δολιοφθορείς και «χάκερς»
ανωτάτου επιπέδου που μας παρακολουθούν (μήπως ψέματα είναι…;) όμως είχε
δουλειά να κάνει και να στείλει/πάρει αρχεία και άλλα πολλά εργασιακά σε
επικοινωνία με διάφορες επιχειρήσεις (ο «πανδημικός» νεολογισμός, αν έχετε
ακουστά: τηλεργασία…) κι έμεινε, φερ
ειπείν (που έλεγε κι ο Βουτσάς στο μνημειώδες «Ο Θόδωρος και το δίκαννο»…)
άν-εργη και ως γνωστόν αργία μήτηρ πάσης κακίας. Εγώ δε έγινα έξω φτερνών (κατά Δέσποινα
Στυλιανοπούλου, ετών 90 πλέον…) και εγκατέλειψα την οικογενειακήν εστίαν προς
αναζήτησιν παρηγορίας στην γαλήνια θάλασσα. Ενημερωθείς περί του συμβάντος ο
καλωδιάρχης (πάροχος κατά την σύγχρονη ορολογία…) απεφάνθη ότι επρόκειτο περί
«καλωδιακής βλάβης» και ότι «εντός 36 ωρών» (!) θα μας επεσκέπτετο αρμόδιος
τεχνικός. Περί ώραν 3ην μεσημβρινήν αιφνιδίως, άνευ προειδοποιήσεως
και άνευ λόγου και αιτίας τηλεφωνία και internet αποκαταστάθηκαν αυτοβούλως και χωρίς προφανή ανθρώπινη
παρέμβαση – οπότε η Ηλέκτρα εθριάμβευσε
δηλώσασα ότι οι «χάκερς» αφού μας ξετίναξαν με ιδεολογικούς, περιουσιακούς,
εργασιακούς, υγειονομικούς, οικογενειακούς, φιλικούς και λοιπούς ελέγχους μας
επέτρεψαν να συνεχίσουμε ευρύθμως, τρόπον τινά, την (όποια, τέλος πάντων...)
ζωή που κάνουμε. Και πες εσύ ότι δεν είναι έτσι! Αυτά.
Αυτά, συμπολίτες, και μη μου πείτε ότι δεν έχετε κι εσείς αντιμετωπίσει παρόμοιες
καταστάσεις. Όπου καταλαβαίνει ο ανθρωπάκος (εγώ, εσείς, η κάθε Ηλέκτρα…) πόσο
ασήμαντος είναι μέσα σ’ αυτό το (υπερ)τεράστιο γίγνεσθαι της παγκοσμιοποιημένης
δήθεν ελευθερίας. Πώς το έλεγε ο Νίκος Γκάτσος; «Να συνοδέψουνε την βλακεία στην τελευταία της κατοικία».
Την επομένη της Εθνικής Επετείου μας η στήλη οικογενειακώς βρέθηκε στο
Ίδρυμα Β.&Μ. Θεοχαράκη, στην Αθήνα, όπου εκτίθενται μέχρι τις 19 Ιουνίου
148 έργα του υπερρεαλιστή ζωγράφου και ποιητή Νίκου Εγγονόπουλου, μεγάλου
θιασώτη του «Βολιώτη Γεωργίου Ντε Κίρικο», με τα δικά του λόγια. Όπως γράφει
εισαγωγικά και ο επιμελητής της έκθεσης κ. Τάκης Μαυρωτάς «ο Εγγονόπουλος με λογισμό και
όραμα, κινείται από το παρόν στο παρελθόν, από το όνειρο στον μύθο και από την
πραγματικότητα στη φαντασίωση» με φιγούρες όλο κίνηση χωρίς πρόσωπα και με
έντονα και φωτεινά χρώματα. Απολαύσαμε ομορφιά
ψυχής και ελευθερία έκφρασης. Στον πίνακα που επιλέξαμε για σήμερα (όχι
τυχαία…) με τίτλο «Αργώ», ζωγραφισμένο το 1948, η θάλασσα κι ο ουρανός, με τα
κλασικά «σύννεφα Εγγονόπουλου», έχουν υπέροχες διαβαθμίσεις του μπλε.
Διότι κάπως
πρέπει να φροντίζουμε την ισορροπία της ψυχής μας, αγαπητοί και αγαπητές. Αν
αφεθούμε στη «μαγεία» των μέσων και, κυρίως, της τηλεόρασης χαθήκαμε,
τελειώσαμε, πορτοσάλτες, πρετεντέρηδες, χατζηνικολάοι και λοιποί συγγενείς θα
μας ρουφήξουν κυριολεκτικά το μεδούλι. Ούτε σε μια συναυλία ειρήνης με τριάντα
τέσσερεις (34) συμμετέχοντες καλλιτέχνες δεν θα μας αφήνουν να πάμε, τους
έλειψαν οι δηλωτικές της συμπαθείας σημαίες... Κι εγώ να θυμάμαι τις πορείες
ειρήνης, χωρίς καθόλου σημαίες, με μοναδικό σύμβολο το σήμα της ειρήνης. Άλλα
χρόνια…
Κι αν προσέξουμε καλά θα δούμε
ότι όλο αυτό που γίνεται με την εχθρότητα και την απροκάλυπτη αμετροέπεια
απέναντι στην Ρωσία έχει σαφέστατα και μόνο οικονομικά κίνητρα, απολύτως τίποτε άλλο. Εξοπλισμός της
Γερμανίας (μπρρρρ!...) και των συγγενών δυνάμεων, υγροποιημένο φυσικό αέριο (το
περιβόητο LNG...) από
τους ex officio προστάτες πάσης Δημοκρατίας Αμερικανούς,
ανοιχτή και επίσημη πρόσκληση της Τουρκίας για ρωσικές επενδύσεις (είδατε που
σας έλεγα την προηγούμενη φορά πώς κινείται ο Ηγέτης του Ντολμά Μπαχτσέ, πώς
αναδεικνύει σταδιακά και με σχέδιο την χώρα του σε παγκόσμιο ρυθμιστικό
παράγοντα, σεβαστό από όλους – κάντε μια αντιπαραβολή με τον δικό μας που
έσπευσε πρώτος να στείλει όπλα και να καμαρώνει κιόλας και μετά ούτε καν ένα
απλό προνόμιο, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει…).
«Για τα λεφτά τα κάνεις όλα, για τα λεφτά δε μ’ αγαπάς…» τραγούδησε το 1993 ο
Αντύπας.
Τελευταία η στήλη εκτρέπεται σε κοινωνικοοικονομικογεωπολιτικά θέματα
μάλλον, καθώς φαίνεται ότι ζηλοί (εκ του ρήματος ζηλόω-ζηλώ, με περισπωμένη…)
την δόξαν των διεθνολόγων και λοιπών αναλυτών, Σάββα και Υιού
συμπεριλαμβανομένων. Ίσως είναι της μοίρας
μας γραφτό, τώρα που ο Άρχων και ο Καθηγητής με τους παρατρεχάμενούς τους έχουν
επιλύσει άπαντα όλα τα κυκλοφοριακά
προβλήματα της πόλεως ταύτης και ο έτερος Μέγιστος, ο εκ Λαρίσης, έχει
αποκαταστήσει απανταχού της Θεσσαλίας και δια παντός τις επικοινωνίες των
ανθρώπινων κοινοτήτων.
Ένα κυκλοφοριακό με τριβελίζει τελευταία: τα κράνη των πάσης φύσεως μηχανόβιων. Στο πλαίσιο του γενικού
κοινωνικού ξεχαρβαλώματος (παρά τις ποικίλες κορώνες…) οι αναβάτες που
κυκλοφορούν χωρίς κράνος ασφαλείας έχουν σημαντικά αυξηθεί. Ποιος νοιάζεται; Κι
εγώ αναγκαστικά αναπολώ τον Δημήτρη Κατσίκα…
Γεια σας και χαρά σας και κάθε καλό στην αφεντιά σας.
(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 31.03.2022, αρ.φύλλου 37.684)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου