κυκλο-φ-οριακα 1085, 22 Δεκεμβρίου 2021

 

Καλημέρα και πάλι φίλοι και φίλες αναγνώστες, όμικρον και ρεβεγιόν δεν πάνε μαζί, τι δεν καταλαβαίνετε; Όοοοολοι εσείς που σκοπεύετε να κλείσετε ταμπλ ντ’ οτ (table d’hôt) σε ακριβό μαγαζί, απαραιτήτως με σολωμό Νορβηγίας και σαμπάνια πρέπει πρώτα να καταθέσετε έναν οβολό στο φαρμακείο της γειτονιάς σας, να κάνετε ένα γρήγορο τεστάκι αμφιβόλου εγκυρότητος και μετά είστε ελεύθεροι να καταναλώσετε. Εγώ, πάντως, δεν σκοπεύω. Θα μείνω σπίτι με την Οικογένεια δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, που πάλι του κάηκαν αυτά τα ευτελή λαμπάκια που κατά τρισεκατομμύρια παράγουν οι φίλοι μου οι Κινέζοι και διακινούν απανταχού της οικουμένης.

Αλήθεια, θυμάστε πώς πανηγυρίζατε όταν εκείνο το καλό παιδί της εκκλησίας, ο «επικεφαλής λοιμωξιολόγος», έβγαινε κάθε απόγευμα στο γυαλί του σαλονιού μας και εξηγούσε ήρεμα και κατανοητά τα πώς και τα γιατί της καινούργιας, τότε, επιδημίας σε όλους εμάς τους πανικόβλητους Έλληνες; Κοντέψατε να του ζητήσετε να γίνει ο Πρωθυπουργός, μην ξεχνάτε. Αλλά οι μήνες τρέξανε, έγιναν χρόνια, κοντά στα δύο, ο επικεφαλής επιστήμων ενδιαμέσως συναίνεσε στην πλήρη απαξίωση της αρχικώς υπ’ αυτόν Επιτροπής Λοιμωξιολόγων και, ως επιστήμων, συμμετείχε σε μία επιστημονική μελέτη, την οποία όχι μόνο δεν έχει σήμερα το θάρρος να υποστηρίξει αλλά, πολύ περισσότερο αφήνει άλλους, άσχετους και σχετικούς, να την απαξιώνουν συστηματικά (τη μελέτη), προκειμένου να μη θιγεί η εικόνα (όλα μια εικόνα είναι, μια εικονική πραγματικότητα, εκτός από τους θανάτους των συνανθρώπων εντός και εκτός μονάδων εντατικής θεραπείας, κυρίως εκτός Αττικής) του πραγματικού (;) Πρωθυπουργού. Πείτε μου ειλικρινά, καλοί μου αναγνώστες: αισθάνεστε άνετα με όλο αυτό; Πανηγυρίζετε ακόμη για το διαμάντι μας; – πολλές φορές σκέφτομαι πόσο πραγματικά άτιμο πράγμα, με όλη τη σημασία της λέξης, άτιμο, χωρίς τιμή, χωρίς εντιμότητα, είναι η πολιτική.

Αλλά δεν θέλω να σχολιάσω άλλο σήμερα, σήμερα θέλω να ευχηθώ να δώσουν ο Πατήρ Θεός και το οσονούπω αρτιγέννητο Θείο Βρέφος:

Να γλιτώσουμε από τούτο το κακό. Γιατί μόνο ο Θεός, πια, πιστεύω ότι μπορεί να κάνει κάτι. Οι άνθρωποι με έχουν απολύτως απογοητεύσει, η ζωή και ο θάνατος αποτιμώνται στα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών και των παραφυάδων τους, που αναγορεύονται, μάλιστα, και σε ήρωες – εγώ δεν θυμάμαι, εδώ και 50 τουλάχιστον χρόνια που κατάλαβα τον κόσμο να ήξερα ποτέ τον πρόεδρο μιας διεθνούς φαρμακευτικής εταιρείας και μάλιστα να τον βλέπω μπροστά στον καναπέ μου γελοιωδώς συνεντευξιαζόμενο.

Να παραμείνουν υγιείς και ακέραιοι όλοι και όλες που αγωνίζονται νυχθημερόν να σώσουν ζωές, σε πείσμα των τεχνοκρατών και των τσιφούτικων υπολογισμών τους.

Να διαλυθεί το μίσος που φωλιάζει στις καρδιές κάποιων συμπολιτών, μίσος παντελώς αναίτιο, δημιούργημα μικρόψυχων και αχάριστων ανθρώπων, για προσωπικά και μόνο συμφέροντα.

Να ανεβούν στην Α’ Εθνική Κατηγορία (αυτό το «σουπερλιγκ» στο λαιμό μας στέκεται…) ο Ολυμπιακός Βόλου και η Νίκη Βόλου.

Να βρει τη θέση που του αξίζει στη θάλασσα το ταλαίπωρο ναυπήγημα της Αργούς, που με τόσους κόπους και θυσίες αυτή η πόλη κατάφερε να αποκτήσει και να ταξιδέψει σε χρόνους που οι σημερινοί άρχοντες αγνοούσαν ακόμη και την ύπαρξη της ίδιας της πόλης.

Να βρουν το θάρρος οι ντόπιοι κυβερνητικοί βουλευτές να πουν, για μια φορά, την αλήθεια. Δεν μίλησαν ούτε καν για την ανάγκη της απογραφής κι έτσι το 2023, με το καλό, ετοιμάζονται για την μεγάλη σφαγή, καθώς οι βουλευτικές έδρες της Μαγνησίας θα μειωθούν, όπως φαίνεται, από 6 σε 5, και η πονηρή αλεπού παραμονεύει.

Να κατασταλάξει κάπου το νέο Δικαστικό Μέγαρο Βόλου καθώς εδώ και πάνω από 30 χρόνια «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».

Να λυθούν τα κυκλοφοριακά προβλήματα σε ολόκληρο το τέως Πολεοδομικό Συγκρότημα Βόλου – να καταλάβουν «μικροί και μεγάλοι» ότι οι κυκλικοί κόμβοι από μόνοι τους δεν λύνουν κανένα πρόβλημα.

Να μην έχουμε άλλα τραγικά δυστυχήματα με πεζούς σε διαβάσεις φυλασσόμενες ή όχι.

Να μην συμβούν άλλα εγκλήματα είτε κατά της γενετήσιας αξιοπρέπειας είτε κατά της ζωής μανάδων, αδελφών, συγγενών, συναδέλφων, φιλενάδων της διπλανής πόρτας ή αγνώστων – φέτος παράγινε το κακό…

Να γίνει επιτέλους το θαύμα που περιμένουμε σ’ αυτή την πόλη.

Να πηγαίνουμε πάντα μπροστά, πάντα ψηλά, κι ελεύθερα, όπως ο γλάρος στην οικογενειακή μας ευχετήρια κάρτα.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ φίλες και φίλοι. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.12.2021, αρ.φύλλου 37.604)

κυκλο-φ-οριακα 1084, 15 Δεκεμβρίου 2021

ο Άγιος Ελευθέριος

Του Αγίου Ελευθερίου, Καλημέρα φίλοι και φίλες αναγνώστες, «ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον / καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει. / Τι κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω / καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι» (Φώντας Λάδης, Θάνος Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη, 1978) Άκουγα την καλοταϊσμένη κυρία με τα σκιστά μάτια και τα δωδεκάποντα τακούνια να ωρύεται τηλεοπτικά μεσημεριάτικα «αυτό είναι φασισμόοοος!!» και μου ήρθαν στον νου αυτοί οι σημαδιακοί στίχοι του Φώντα Λάδη. Αφορμή αυτοί οι γραφικοί «Θεματοφύλακες του Συντάγματος» που «συνέλαβαν» έναν Γυμνασιάρχη και τον παρέδωσαν στην Αστυνομία κι ύστερα η Αστυνομία τους συνέλαβε και τώρα τους θεωρεί κακούργους με εγκληματική οργάνωση! Αν αυτό δεν είναι σενάριο για επιθεώρηση, για να γελάει ο κόσμος, πείτε μου εσείς τι είναι. Πάντως «φασισμός», αδέρφια, δεν είναι. Μια τεράστια κουβέντα είναι – που δεν έχει, προφανώς, κανείς τα κότσια να την κάνει σοβαρά – αν όλες αυτές οι υποχρεωτικότητες που επιβάλλονται σε όλους μας «για το καλό μας» είναι ή δεν είναι παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων. Πάντα σε συνδυασμό και με το ακαταδίωκτο των επιβαλλόντων, ε;!

Του Αγίου Ελευθερίου και «Ελευθερία ανάπηρη πάλι σας τάζουν!» του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού από τον συμβολικό κινηματογραφικό «Θίασο» του ποιητή των εικόνων Θόδωρου Αγγελόπουλου. Δεν μπορώ, αγαπητοί μου, να αποφύγω να σκέφτομαι…

Και χθες έφυγε από την ζωή λόγω κορωνοϊού ο ιδρυτής του κόμματος «Ελεύθεροι Άνθρωποι» δημοσιογράφος Γιώργος Τράγκας – ειρωνεία της τύχης;

Βγαίνω λοιπόν για βόλτα στην πόλη, πραγματικά και εικονικά, καθώς τον τελευταίο καιρό λίγα πράγματα έχω να κάνω έξω από τα τείχη του κάστρου μου.

Περπατώ στα πλακόστρωτα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος, στα οποία ένα 40% τουλάχιστον των πλακών είναι ξεκολλημένες και κουνιούνται επικίνδυνα. Και θυμάμαι, τι θυμάμαι; Λίγο μετά την τοποθέτηση αυτών των πλακών, το 2001-2002, κάποιες από αυτές κουνήθηκαν λιγάκι. Έγινε ένα μικρό σούσουρο και ο τότε δημοτικός εργολάβος έκανε την μνημειώδη δήλωση ότι «δεν μας προβληματίζει το γεγονός, τις ελάχιστες περιπτώσεις που αυτό μπορεί να συμβεί τις αντιμετωπίζουμε με ειδικό εργαλείο-βεντούζα, με το οποίο πιάνουμε και ανασηκώνουμε την ξεκολλημένη πλάκα, βάζουμε καινούργιο τσιμεντάκι και την ξαναβάζουμε (την πλάκα) στη θέση της». Τότε σας διαβεβαιώνω ότι είχαμε σπάσει μεγάλη πλάκα με αυτά που ακούγαμε-διαβάζαμε, έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια (απίστευτο;;) και πια το θέμα δεν είναι για γέλια. Κι αν έχω καλή πληροφόρηση ο Δήμος συνεχώς πληρώνει αποζημιώσεις σε πολίτες που παθαίνουν μικρά ή μεγάλα ατυχήματα σε πεζοδρόμια με ξεκολλημένες πλάκες. Κοστίζουν, άραγε, φτηνότερα από μια γενική επισκευή της πλακόστρωσης;

Στην οδό Φιλελλήνων παρασύρθηκε ζευγάρι ηλικιωμένων που προσπάθησε να διασχίσει την οδό στο ύψος του καινούργιου parking από αυτοκίνητο που κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα από Ιάσονος προς Πολυμέρη. Καιρό έχει να συμβεί κάτι σ’ αυτό το σημείο και οι αρμόδιοι το έχουν ξεχάσει. Πριν από αρκετά χρόνια εγώ είχα προτείνει σε αυτή την διασταύρωση (Δημητριάδος-Φιλελλήνων) να μπει κανονική, πλήρης φωτεινή σηματοδότηση, με κανονικές, πλήρεις ρυθμίσεις πρωτίστως για τους πεζούς και δευτερευόντως για τα οχήματα, που ούτως ή άλλως κινούνται σχεδόν όλη τη μέρα σε ουρά μίας λωρίδας πάνω στην αρτηρία (αυτό πριν και μετά τις κορύνες, όπως ξέρουμε). Τότε είχε αντιρρήσεις ο Διοικητής της Τροχαίας, ποτέ μου δεν κατάλαβα τους ακριβείς λόγους, πάντως φανάρια δεν μπήκαν, για την ακρίβεια βγήκαν, διότι κάποια στιγμή υπήρχαν εκεί κάποια αναλάμποντα, αν έχει κανείς φωτογραφία ας κάνει τον κόπο να μου τη στείλει. Πρέπει ξεκάθαρα να μπουν φανάρια καθώς πρόκειται για ένα πολύ επικίνδυνο σημείο, που γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο τώρα που αρμόδιοι συγκοινωνιολόγοι κατήργησαν την κεντρική νησιδούλα της Φιλελλήνων – στενή και χαμηλή μεν, νησίδα δε – όπου υπήρχε μια στοιχειώδης προστασία. Και την κατήργησαν, συμπολίτες, διότι ήταν η εύκολη λύση, απλά πράγματα. Αν ενδιαφέρεστε ρωτήστε, επιτέλους, τους αρμόδιους, που πανηγυρίζουν με και για τους κυκλικούς κόμβους, κι άλλη κυκλοφορία δεν βλέπουν.

Για παράδειγμα οι «δίδυμοι» κυκλικοί κόμβοι στο παλιό νεκροταφείο. Καλό και χρήσιμο έργο, τα φανάρια που λειτουργούν εκεί ανάγονται στα 1985-86, με μελέτη της 3^ης ΔΕΚΕ Λάρισας και επίβλεψη δική μου, αργότερα ίσως να έγιναν κάποιες απλές τροποποιήσεις στα υλικά και στα προγράμματα, πάντως καλή κυκλοφοριακή λειτουργία δεν λες ότι υπάρχει. Χρήσιμοι οι δύο κόμβοι οι οποίοι, βέβαια, δεν θα αποφεύγουν κάποιες «σημειακές» δυσκολίες όταν θα αδειάζει το Πανθεσσαλικό Στάδιο – σε σοβαρές διοργανώσεις, φυσικά, όχι όταν έχει λιγότερους από 200 φιλάθλους με μονόευρα εισιτήρια… Αλλά τι γίνεται στην οδό Αναπαύσεως; Ένας ακόμη «αδιάβατος» δρόμος και ως υποδομή-οδόστρωμα «χαρακωμένο» και ως λειτουργία-δύο κατευθύνσεις, μαζί με την λεωφορειακή γραμμή 2, αμφίπλευρη στάθμευση, πολλές εμπορικές δραστηριότητες. Κανείς δεν ασχολείται μαζί της, ίσως διότι δεν είναι στη βιτρίνα.

Αφήστε που μια μέρα μπαίνοντας από τα Παλιά μετά τους …αμέτρητους κυκλικούς κόμβους είπα να αποφύγω την Ιάσονος κι έστριψα αριστερά στην Κοραή, ανέβηκα μέχρι την Κωνσταντά (όπου δεν διεξάγεται έργο ύδρευσης) και τράβηξα ανατολικά μέχρι τον Άναυρο. Σε ταραγμένο πέλαγο λιγότερο θα ζαλιζόμουνα, σας διαβεβαιώνω. Και σκέφτομαι μήπως πρέπει να αλλάξω αμορτισέρ.

Άντε, φτάνει η (εποικοδομητική;) γκρίνια. Χριστούγεννα έρχονται και σας αγαπώ. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Άγιος Ελευθέριος, για χρόνια πολλά στον Ορέστη.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 15.12.2021, αρ.φύλλου 37.598)

 

κυκλο-φ-οριακα 1083, 8 Δεκεμβρίου 2021

 

Περπατώ εις το δάσος, όταν ο λύκος δεν είναι εδώ, Καλημέρα φίλοι αναγνώστες, δεν ξέρω πώς και γιατί μου ήρθε αυτή η «φλασιά» με το δάσος και τον λύκο – ίσως να φταίει το ότι χθες σκαλίζοντας τα βάθη των ηλεκτρονικών μνημών ανακάλυψα ηχογραφημένες δεκατρείς (13) 40λεπτες ραδιοφωνικές εκπομπές μου με τίτλο «Περπατώ εις το δάσος», από 1 Ιουλίου μέχρι 2 Νοεμβρίου 1993, στο (τότε) Ράδιο Σκιάθος fm 94.4, με ηχολήπτη τον Γιώργο Αχλαδιώτη. Το δάσος ήταν – τι άλλο; – η πόλη, όπου άνθη κι αγκάθια φυτρώνουν κι όπου όχι μόνο λύκοι, αλλά κάθε λογής ζώα, άγρια και ήμερα, ευδοκιμούν – είδα και μία «τηλεπερσόνα» (ευγενική έκφραση για ό,τι πιο ανόητο κυκλοφορεί στην ελληνική κοινωνία) μέσα σε ένα δάσος να δείχνει δέντρα και να λέει «αυτά εκεί ψηλά, τα πράσινα, είναι η χλωρίδα, κι αυτά εδώ κάτω, τα ξερά, είναι η πανίδα»! Θέματα προς συζήτηση όπως Ρύπανση πόλης, Παιδιά στο αυτοκίνητο, Κάδοι απορριμμάτων, Εκλογές, Κυκλοφοριακό, Ελεγχόμενη στάθμευση, Κυκλοφοριακές κυψέλες, Ποδηλατόδρομοι, Συναυλία Θεοδωράκη και άλλα παρόμοια, όλα αυτά «μαζί και ταυτοχρόνως, αναντάμ μπαμπαντάμ σε ταβέρνες», που λέει και ο ανέκαθεν Διονύσης.

Αχ!, ωραία χρόνια! (παραλλαγή της ευφάνταστης ατάκας «Αχ! ΠαΣοΚ, ωραία χρόνια!» της γιαγιάς Μαριλού(ς) (Λυδία Φωτοπούλου) στην εξαιρετική τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ1 «Η τούρτα της μαμάς»). Και όπως πάντα σε τούτη τη στήλη, όπου πηδάμε απ’ το ‘να στ’ άλλο, αυτή η αναφορά μας φέρνει στο προσκήνιο δύο θέματα.

Το ένα, η ΕΡΤ. Η αγαπημένη μας δημόσια ραδιοφωνία-τηλεόραση, για το κλείσιμο της οποίας τόσο είχαμε στεναχωρηθεί τότε, στις 11 Ιουνίου 2013 – κι αυτό είναι ακόμη ένα παράλογο της ελληνικής πραγματικότητας, ο σημερινός Πρωθυπουργός ήταν τότε Υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, τότε έκλεισε την ΕΡΤ, κανείς δεν κατάλαβε γιατί, ίσως ούτε και ο ίδιος, σήμερα την αναβαθμίζει κάθε μέρα! Αλλά εγώ εξακολουθώ να έχω ένα σοβαρό τοπικό παράπονο: δεν ακούω καθαρή ΕΡΤ στο Πήλιο, δεν ξέρω αν κι εσείς το έχετε εντοπίσει, αλλά η μετάδοση των προγραμμάτων της ΕΡΤ στο Πήλιο «ξύνει» απελπιστικά. Το έχω συζητήσει αρμοδίως το θέμα, λύση δεν φαίνεται να βρίσκεται και είναι κρίμα, γιατί η ΕΡΤ έχει εξαιρετικές εκπομπές, τόσο πανελλήνιές, όσο και τοπικές.

Το άλλο, το ΠαΣοΚ. Ή ΚΙΝΑΛ, ή όπως αλλιώς το πουν, το ΠαΣοΚ είναι ένα και μοναδικό, δημιούργημα της 3^ης Σεπτέμβρη 1974, κι αυτό δεν αλλάζει. Ευχή μας, λοιπόν, είναι να ξαναβρεί τον δρόμο του, τον δρόμο που έχασε με τα μνημόνια των Αντωνοβαγγέληδων και να επανέλθει σ’ αυτό που κάποτε λέγαμε, αν θυμάστε, «ΠαΣοΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» και ξέραμε, αν θυμάστε, τι εννοούσαμε, κι ας ανήκαμε απλώς στις «άλλες»… Όπως επίσης ξέραμε, αν θυμάστε, ότι «ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» και σήμερα, πλέον, καν δεν ξέρουμε προς τα πού είναι δεξιά και προς τα πού αριστερά – «στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε» παρερμηνεύοντας τον στίχο του Τελευταίου Σταθμού του Γιώργου Σεφέρη.

Ευτυχώς κάποια παιδιά θυμήθηκαν ξανά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και βγήκαν στον δρόμο, ίσως αυτό να είναι μια κάποια ελπίδα στο ζοφερό μέλλον που ξεκάθαρα διαγράφεται στον ορίζοντα – θυμηθήκαμε κι εμείς τον Βασίλειο Μάγγο, που ακόμη περιμένει το πόρισμα, αλλά η έκφραση «μπάτσοι», ειπωμένη από βουλευτή, τεράστια αντίδραση ευαισθησίας προκάλεσε, ευαισθησία που, προφανώς, δεν φτάνει μέχρι τον έλεγχο του βασανισμού του επαρχιωτόπουλου Βασίλειου. Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς.

Ένας φίλος που βρέθηκε επισκέπτης στο Λουξεμβούργο σε μια μαζική υπαίθρια εκδήλωση, μας έλεγε ότι μέσω κινητών φραγμάτων όλοι οι συμμετέχοντες πέρασαν από έλεγχο πιστοποιητικών CoViD-19 και τους τοποθετήθηκε στο χέρι χάρτινο «βραχιολάκι» και άκουσον! άκουσον! δεν ήταν κανείς/καμία στην εκδήλωση (στο ύπαιθρο, επαναλαμβάνω) χωρίς αυτό το βραχιολάκι.

Στην «ευνομούμενη» πόλη μας τέτοια σατανικά εργαλεία δεν χρησιμοποιούνται, οι φωτογραφίες της συγκέντρωσης στην παραλία είναι αψευδής μάρτυς. Οι «Δαίμονες» της κυρίας Βίσση μάλλον τα εξορ(κ)ίζουν όλα. Ή το βάρος των ανθρώπων, σωματικό, ηθικό, επιστημονικό, ίσως όλα αυτά τα τεράστια μεγέθη – έχει και γιατρό ο μπαξές, μη το ξεχνάμε – να μην τις θεωρούν απαραίτητες αυτές τις λεπτομέρειες. Προφανώς έτσι είναι. Και ακολούθως, με την γνωστή μας γαλαντομία, μετατρέπουμε για μία ακόμη φορά το εκθεσιακό και αθλητικό κέντρο της Νεάπολης σε μπουζουκλερί για την παρέα μας – αλήθεια, ξέρει κάποιος/κάποια να μας πει το ποσόν με το οποίο αμείφθηκε η καλλιτέχνις; – οι καλλιτέχνες αυτή τη δουλειά κάνουν και πρέπει να αμείβονται γι’ αυτήν, οι άλλοι, οι «δικοί μας» δεν πρέπει να μας κοροϊδεύουν.

Αλλά τι λέω; Εδώ όσοι βγάζουν καταδικαστικές σε βάρος τους αποφάσεις είναι «νομικά αμόρφωτοι», εδώ είναι, εν πάση περιπτώσει, κάτι σαν μπανανία – α! ναι, και το υπέροχο Πανθεσσαλικό μας Στάδιο ξέρετε ότι έχει μετονομασθεί, στους σχετικούς κύκλους, σε Μπερνα-μπέου; (Santiago Bernabeu , 1895-1978, Πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης 1943-1978, προς τιμήν του το στάδιο στην Μαδρίτη φέρει το όνομά του). Τέτοια υπέροχα.

Τέλος, τι να πούμε για την παράσυρση του 43χρονου δρομέα υγείας στον παραλιακό δρόμο έξω από την Παιδόπολη. Χωρίς πολλές λεπτομέρειες μας βρήκε το ρεπορτάζ, στην θάλασσα βρέθηκε ο άνθρωπος, τι αξία έχει, άραγε, η ανθρώπινη ζωή; Το μήνυμα προς τους πεζούς είναι ένα, για μία ακόμη φορά: πίσω, μέσα, στα κλουβιά σας, έξω είναι επικίνδυνα τα πράγματα, παντοιοτρόπως και αναποφεύκτως.

Ας μην τους κάνουμε, γενικώς, το χατίρι συμπολίτες, γεια σας.

Στην φωτογραφία, καλοκαίρι 2021, αυτοπροσώπως…

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.12.2021, αρ.φύλλου 37.592)

κυκλο-φ-οριακα 1082, 1 Δεκεμβρίου 2021

η Αργώ, ένα απολύτως αξιόπλοο πλεούμενο

Καλόν Μήνα φίλοι αναγνώστες, πλέον τα Χριστούγεννα είναι …αναπόφευκτα! Το λέει και η τηλεοπτική διαφήμιση που μετράει αντίστροφα, χρόνια τώρα – με το συμπάθιο, η φετινή δεν είναι από τις καλύτερες. Κι ενώ οι κλίνες στις ΜΕΘ κάθε μέρα γίνονται περισσότερες (;), τα μονοκλωνικά αντισώματα σώζουν ζωές αφού πλέον έχουν πεθάνει ένα σωρό άνθρωποι με ευθύνη των ξεροκέφαλων της Υγείας και της Κυβέρνησης (μόνο ξεροκέφαλων άραγε; ή μήπως υπάρχουν και «άλλοι» λόγοι;). Κι εγώ, ως εσαεί αιθεροβάμων, διερωτώμαι γιατί η (τυφλή) Δικαιοσύνη διώκει τους αρνητές των εμβολίων και δεν διώκει τους αρνητές των μονοκλωνικών αντισωμάτων. Τώρα η καινούργια τρέλα λέγεται «όμικρον», όνομα που έδωσε ο ΠΟΫ (επιτέλους, όχι σκέτο ΠΟΥ, που σημαίνει απλώς που) στην SARS-CoV-2 variant Β.1.1.529 (Variant of Concern, VOC, ανησυχητική παραλλαγή, σε επίσημη μετάφραση) και επερχομένου του ρεβεγιόν (ή μήπως του… ρεβεγιού!, όλα είναι πιθανά την σήμερον ημέραν) τρέχει η Κυβέρνηση να επιβάλει νέα μέτρα, παντελώς αποκλειομένου του κλειδώματος κάτω.

Το ποια μέτρα ακριβώς εφαρμόστηκαν χθες βράδυ στην παραλία του Βόλου στην τελετή φωταγώγησης (και προφανέστατα όχι χειραγώγησης, κακεντρεχείς γκρινιάρηδες!), με παρούσα την πολύ καλή τραγουδίστρια κυρία Άννα Βίσση, η οποία πήρε (προ)χθες βράδυ το «βραδινό της δείπνο» σε γνωστό εστιατόριο της πόλης μας, όπως μας πληροφορεί μία ακόμη ανελλήνιστη «ενημερωτική ιστοφυλλάδα», τα μέτρα που εφαρμόστηκαν, λέω, δεν τα γνωρίζω, καθώς για μία ακόμη χρονιά αρνήθηκα συμμετοχή στον «πλέριο» εξευτελισμό της Αργούς και στα αστειάκια αρχόντων και παρουσιαστών – φέτος για έναν παραπάνω λόγο, αυτόν του κορωνοϊού, τη στιγμή που σε όλη την Ελλάδα οι εκδηλώσεις αυτού του είδους ματαιώνονται αλλά «ο Βόλος μας μαγεύει». Εύχομαι ολόψυχα να μην υπάρχει συνέχεια στο επίσης μαγικό Νοσοκομείο μας.

(Δυο λεπτά να συνέλθω, συμπολίτες. Βγήκα με το αυτοκίνητο να κάνω 3 απομακρυσμένες δουλειές και επιστρέφοντας στην οδό Μαγνήτων (από Ιωλκού μέχρι Άναυρο) ζαλίστηκα από το κούνημα, κόντεψα να κάνω …)

Αλλά ο αυτοθαυμασμός δεν σταματάει στην Υγεία, όπου όλα βαίνουν λίαν καλώς, σύμφωνα με την ίδια την Κυβέρνησή μας και με όλα τα τρέχοντα (και μη φθάνοντα…) μέσα μαζικής ενημέρωσης. Για παράδειγμα, ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, κ. Κώστας Καραμανλής (ο τρίτος ή ο τέταρτος;) δήλωσε: «Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας ο σιδηρόδρομος παίρνει τη θέση που του αξίζει και που έχει ανάγκη η χώρα κλπ.κλπ.» απλώς εξαγγέλλοντας τους διαγωνισμούς για έξι (6) περιφερειακά σιδηροδρομικά έργα, όπως σύνδεση λιμένος Ραφήνας και Λαυρίου, Αλεξανδρούπολη-Ορμένιο, Θεσσαλονίκη-Τοξότες και άλλα. Και στριφογύρισε στο μνήμα του ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο οποίος το 1882 πράγματι για πρώτη φορά στην μακραίωνη ιστορία της Ελλάδας έβαλε τον σιδηρόδρομο στη θέση που του άξιζε. Αμετροέπεια 1.

Αμετροέπεια 2. Σε μία κανονική παράσταση για τα «μέσα» στα Χανιά της Κρήτης ο Πρωθυπουργός αναγγέλλει «το πιο σημαντικό αναπτυξιακό έργο για την Κρήτη τον επόμενο αιώνα» (εννοώντας τον 22^ο αιώνα;) αναφερόμενος στον περιλάλητο ΒΟΑΚ-Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης, τον οποίο πανεύκολα χαρακτηρίζει «ο μεγαλύτερος νέος αυτοκινητόδρομος που θα κατασκευαστεί στην Ευρώπη» κι όλα αυτά διότι «Αν δεν προχωρήσουμε η Κρήτη θα μείνει αναπτυξιακά ακρωτηριασμένη». Ο ΒΟΑΚ είναι μια καραμέλα που ξεκίνησε να πιπιλιέται αρχές του ‘70 και είναι, ειλικρινά, απορίας άξιο πώς τόσες εκατοντάδες Κρητίκαροι πασών των αποχρώσεων Υπουργοί, Πρωθυπουργός, Εργολάβοι και παρατρεχάμενοι, τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν αυτό το έργο, ενώ στο μεταξύ στην χερσαία Ελλάδα ολοκληρώθηκαν κοντά στα 2.300 χιλιόμετρα πραγματικά σύγχρονων αυτοκινητοδρόμων – και δεν ξεχνάμε ότι τρεις από αυτούς ολοκληρώθηκαν επί της προηγούμενης κυβέρνησης, αφού επί χρόνια καρκινοβατούσαν λόγω συναλλαγών των παλαιοτέρων κυβερνήσεων με τους παραχωρησιούχους. Τώρα, λοιπόν, έφτασε η ώρα (…του Γιάννη Βαλαώρα, αν θυμάστε…), το κακό (γι’ αυτούς) είναι ότι εμείς εδώ θα μείνουμε, να παρακολουθούμε και να προσπαθούμε να ενημερώνουμε.

Αμετροέπεια 3 (μικρότερης σημασίας αλλά το ίδιο αυτοθαυμαστική). Ο καθαρισμός των ρεμάτων, αυτή η αυτονόητη και πάγια εργασία από συστάσεως της παντοειδούς τοπικής και περιφερειακής αυτό-διοίκησης, στην Θεσσαλία τον τελευταίο καιρό αναγγέλλεται παγίως ως περίπου μάννα εξ ουρανού, το οποίο «με ενσυναίσθηση (είναι και αυτή μία από τις νεοφανείς ελληνικές λέξεις, που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι δηλώνει όταν την χρησιμοποιούν) και κατανόηση των αναγκών προσφέρεται για την ανακούφιση των ανθρώπινων κοινοτήτων». Ενσυναισθάνομαι ολίγον άβολα, αδέρφια.

Αυτά για σήμερα. Εύχομαι να σας βρίσκω όλους και όλες καλά σωματικά, διανοητικά και ψυχικά, εγώ ειλικρινά σας λέω, έχω τρομάξει πολύ τόσο με την «εξυπνάδα» αυτού του κορωνομπαμπούλα, όσο και με τις εξυπνάδες που ακούω καθημερινά ένθεν κακείθεν και με γεμίζουν με ανασφάλεια. Είναι και το ΚΙΝΑΛ-ΠαΣοΚ σε ανασφαλή κίνηση, γιόρταζε χθες και ο αναντικατάστατος Ανδρέας, τώρα ένας άλλος Ανδρέας ακκίζεται μπροστά στις κάμερες, επιδιώκοντας την αρχηγία ως πλυντήριο πασών των ανομιών (;). Και η Απογραφή πήρε παράταση, όχι που δε θα ‘παιρνε, μέχρι 13 Δεκεμβρίου, προλάβετε. Γεια χαρά.

Στην φωτογραφία, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, η Αργώ, ένα απολύτως αξιόπλοο πλεούμενο.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.12.2021, αρ.φύλλου 37.586)