κυκλο-φ-οριακα 687 09.11.2011

Βόλος, Πλατεία Πανεπιστημίου, Δεκ. 2009

Η στήλη έχει πάθει κρίση επικαιρότητας.

Την προηγούμενη φορά δεν πρόλαβε το οπερετικό δημοψήφισμα, τώρα μάλλον δεν θα προλάβει να συγχαρεί τον νέο Πρωθυπουργό. Τουτέστιν, τον Μανωλιό, ο οποίος άλλαξε τα ρούχα του και τα έβαλε αλλιώς! Διότι συγχωριανοί συμφωνείτε, νομίζω, ότι το πρόβλημά μας δεν βρίσκεται στα πρόσωπα, αλλά στις πολιτικές – ακριβέστερα, στους τρόπους εφαρμογής των πολιτικών από τους πολιτικούς.

Κατόπιν αυτών, ευρισκόμεθα πάλι εν αναμονή (με περισπωμένη και υπογεγραμμένη). Μόνο ο καλός Θεός ξέρει τι περιμένουμε ή, καλύτερα, τι μας περιμένει. Και εις το βάθος (εκλογικός) κήπος. Μαζί με την ΣΩΤΗΡΙΑ.

Το τι κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό στο διαδίκτυο, συμπολίτες, δεν λέγεται. Όλα αυτά που συμβαίνουν είναι «το ψωμί» χιλιάδων συνανθρώπων, που ολημερίς κι ολονυχτίς σκέφτονται, γράφουν, κοινοποιούν, προωθούν, γενικώς διασπείρουν ότι μπορείτε να φανταστείτε. Συλλήβδην αλήθειες και ψέματα, χιούμορ και «χιούμορ», εξυπνάδες και κρυάδες, βαρυσήμαντες μπούρδες και βαθυστόχαστες αερολογίες, μηνύματα αγάπης και αλληλεγγύης, κραυγές μίσους και πολεμικές ιαχές, απ’ όλα έχει ο μπαξές. Καταιγισμός πληροφοριών, υπερκατανάλωση φαιάς ουσίας, αγωνία έκφρασης με φτωχά εκφραστικά στοιχεία, ένας αχταρμάς. Θέλει και το διαδίκτυο αρετήν και τόλμην και είναι λίγες, δυστυχώς, οι ψύχραιμες και μελετημένες τοποθετήσεις.

Και στους «χώρους κοινωνικής δικτύωσης», το φατσοβιβλίο (facebook) και τα τιτιβίσματα (twitter), η γραπτή επικοινωνία των ελληνοπαίδων μεταξύ τους γίνεται με ελληνικές λέξεις γραμμένες με λατινικά γράμματα. Τα λεγόμενα γκρικλις. Η Ελλάδα υποχωρεί στην γλώσσα της, υποχωρεί σε όλους τους τομείς, έρμαιο της οικονομικής κρίσης και της άκριτης παγκοσμιοποίησης. Εσείς, οι αναγνώστες αυτής της στήλης, που προσπαθεί να εκφράζεται με σωστά ελληνικά, κάντε κάτι, μπείτε στον αγώνα κατά των γκρίκλις. Δεν είναι αστείο, δεν είναι υπερβολή, η γλώσσα μας κινδυνεύει, μιλήστε στα παιδιά σας, στα εγγόνια σας, ενδιαφερθείτε – δεν βοηθάει να «αναθεματίζετε» τους υπολογιστές και το διαδίκτυο, ούτε βοηθάει να «απαγορεύετε» στα ελληνικά νιάτα την επαφή με την σύγχρονη τεχνολογία. Ούτε και να λέτε το πολύ γνωστό «και τι να κάνω εγώ». Μπορείτε να κάνετε πολλά μιλώντας με τα παιδιά, μπορείτε να τα πείσετε - όσο κι αν αυτό ακούγεται τραγελαφικό … - να γράφουν ελληνικά στο διαδίκτυο.

Κι ανάμεσα σ’ όλα αυτά, ουρανομήκεις ζητωκραυγές ακούγονται καθημερινά από την πόλη του Βόλου και τα περίχωρα: ανακοινώθηκε η ημερομηνία δημοπράτησης του υπολοίπου του Περιφερειακού Δρόμου (σήραγγα, κοιλαδογέφυρα, Αστέρια) και είναι αυτή η 27^η Δεκεμβρίου. Φέτος. Τι άλλο να πούμε, παρά «με το καλό!». Με αναπτερωμένες ελπίδες θα περιμένουμε και γι’ αυτό.

Ας πάμε, λοιπόν, μία (ακόμη) βόλτα στην πόλη. Στην οποία πόλη προσφάτως πληροφορηθήκαμε ότι, εκτός απ’ όλα τ’ άλλα που γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα, οι ποδηλατόδρομοι, γενικώς, είναι και «ανέφικτοι». Δεν θα το σχολιάσουμε τώρα, θα ‘ρθει όμως κι αυτή η καλή ώρα. Τώρα ας πούμε δυο λόγια για την βόρεια πλευρά του πάρκου Αγίου Κωνσταντίνου ή Γεωργίου Α’ ή ειλικρινά δεν ξέρω πώς λέγεται, επιτέλους, αυτό το μοναδικό παραθαλάσσιο πάρκο που ευτυχώς διαθέτουμε. Τέλος πάντων, στην βόρεια πλευρά του, όπου περνάει η οδός Δημητριάδος, θα θυμάστε τι χάλι, τι λάσπη και κακομοιριά επικρατούσε πριν γίνει (κι ας άργησε…) αυτή η ωραία διευθέτηση των λοξών θέσεων στάθμευσης, που άλλαξε τελείως την εικόνα της περιοχής. Ωραία και καλά. Από μόλις τέλειωσε το καθαυτό έργο έχουμε που λέμε ότι χρειάζεται ακόμη μία παρέμβαση από την Υπηρεσία Πρασίνου στα χωμάτινα κομμάτια που έχουν περισσέψει προς τις σιδηροδρομικές γραμμές. Ξέρουμε τον αγώνα που δίνουν καθημερινά οι Δημοτικές Υπηρεσίες στον Καλλικρατικό Δήμο, θεωρούμε όμως ότι πρέπει κι αυτό το σημείο να μπει σε προγραμματισμό. Δεν μπορεί να το κάνει κανείς άλλος.

Απεναντίας, στην οδό Ρήγα Φεραίου, στα τμήματα της Ήπιας Κυκλοφορίας, εκεί οι συμπολίτες που ευλογήθηκαν απ’ αυτήν την παρέμβαση μπορούν να κάνουν πολλά. Μπροστά στην πόρτα τους είναι διαμορφωμένοι χώροι πρασίνου, παρτέρια ολόκληρα, δέντρα φυτεμένα, μπορούν οι ίδιοι να φροντίσουν να αναπτύσσονται φυτά και να είναι περιποιημένα. Νερό υπάρχει παντού, ο Δήμος το πληρώνει, φροντίδα χρειάζεται. Και, κάνοντας μια απλή βόλτα σ’ αυτά τα μέρη, βλέπεις αμέσως πολύ περιποιημένες και τελείως εγκαταλειμμένες νησίδες πρασίνου, σαφή σημάδια αγάπης ή αδιαφορίας. Αγάπης ή αδιαφορίας για το τι συμβαίνει ακριβώς έξω απ΄ το κτίσμα που ονομάζουμε σπίτι μας, αγάπης ή αδιαφορίας για το περιβάλλον αυτής της πόλης, τελικά.

Μιλώντας για Ρήγα Φεραίου: στο πέρα κομμάτι (Ιωλκού-Χείρωνος), υπάρχουν σημεία όπου οι κυβόλιθοι είναι πολύ επικίνδυνα μετακινημένοι. Και εκεί χρειάζεται παρέμβαση της καλής Υπηρεσίας Συντήρησης του Καλλικρατικού Δήμου (άλλη υπηρεσία-λάστιχο, κι εσύ, καλέ μου, μου μιλάς για «εφεδρείες» στον δημόσιο τομέα…).

        Όμως πλησιάζουν και Χριστούγεννα. Κι εμείς είπαμε να θυμηθούμε φωτογραφικά την Πλατεία Πανεπιστημίου τον Δεκέμβριο του 2009, κοντά δηλαδή. Να είστε καλά, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε Τετάρτη 09.11.2011)