Συνάντηση μετά από 55 χρόνια...

από αριστερά: Σοφία Παπαδοπούλου, Μαρία Μεφσούτ, Όλγα Σοφοκλέους, Κική Ναϊσίδου, Ροδούλα Ζήση, Ευδοξία (Τίτσα) Ρεπανίδου, Ασπασία Χαρμάνη, Βαρβάρα Τζαλαμαρία, Βλάσης Βολιώτης, Μανώλης Βαρδαλής, Δημήτρης Μενεέμης, Στάθης Μαλάκος (κάτω), Γιάννης Προγκίδης, Χαράλαμπος Σκυργιάννης.

• 
  
  
  

Βραδάκι Σαββάτου 19 Σεπτεμβρίου 2020, με ωραία δροσιά μετά τη βροχή, στο εστιατόριο «Σαρρής» πίσω από τον Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης, πραγματοποιήθηκε η από καιρό προγραμματισμένη Συνάντηση αποφοίτων 1965 του 5ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου.

«Πέρασαν κιόλας 55 χρόνια, ούτε που το καταλάβαμε…», γράφαμε στα προηγούμενα Δελτία Τύπου και πράγματι, ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Δεκατέσσερα παιδιά, οκτώ κορίτσια (Άσπα, Βαρβάρα, Ευδοξία (Τίτσα), Κική, Μαρία, Όλγα, Ροδούλα, Σοφία) και έξι αγόρια (Βλάσης, Γιάννης, Δημήτρης Μ., Μανώλης, Στάθης, Χαράλαμπος) παρόντες/παρούσες και οι απόντες/απούσες σχεδόν όλοι/όλες με σοβαρή δικαιολογία - πέντε κορίτσια ζουν στην Αθήνα και ένα στην Κρήτη, δύσκολα τα ταξίδια με τον κορωνοϊό-μπαμπούλα. Οριστικά απόντες μόνο δύο: ο Σταύρος Σκουλής και ο Γιώργος Κοπατσάρης, ένα ποτηράκι κρασί στη μνήμη τους.

Πολύ καλή διάθεση, πολλές διηγήσεις, πολλές φωτογραφίες, το λεύκωμα του  Σχολείου για τα 100 χρόνια, ο Δημήτρης Μ. που ήρθε επί τούτου από μακριά, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, οι ιστορίες του 5^ου ΔΣ Βόλου από τις παράγκες του 1959 με την κα Σιάπα, στην σκάλα του 4^ου με τον κ. Δημόπουλο και στην αποχαιρετιστήρια γιορτή το καλοκαίρι του 1965. Ενδιάμεσα τα «δύσκολα χρόνια» με τον κ. Συντήλα. Στο «Ενθύμιο Συνάντησης» που ετοίμασε ο Μπάμπης, η φωτογραφία της Στ’ Τάξης και όλοι οι Δάσκαλοι εκείνης της περιόδου. Δυο λόγια από την Ροδούλα και τον Βλάση, ύστερα η μοναδική τούρτα της Ευδοξίας και…

…Να μας έχει ο Θεός υγιείς σύντομα πάλι να ανταμώσουμε!

υπεύθυνος για το κείμενο Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης 

κυκλο-φ-οριακα 1027, 23 Σεπτεμβρίου 2020

 

Ο διπρόσωπος Ιανός (Janus στα λατινικά) ήταν ένας από τους παλαιότερους και σημαντικότερους θεούς των Ρωμαίων, χαρακτηρίζεται ως ο θεός «των ενάρξεων και των μεταβάσεων» και απεικονιζόταν συνήθως σε σημεία διαβάσεων, όπως θύρες, πύλες, γέφυρες ως φύλακας σε καιρό ειρήνης και πολέμου. Ως εδώ καλά, τον τιμούσαν οι Ρωμαίοι, του χάρισαν και τον Ιανουάριο, τον πρώτο μήνα του ημερολογίου (έναρξη…), ωραία. Δεν ξέρω ποιος έδωσε το όνομά του σε ένα έντονο καιρικό φαινόμενο μεσογειακού κυκλώνα, ο Ιανός δεν ήταν καταστροφικός θεός. Αλλά ο κυκλώνας ήταν. Και ενώ όλες οι προβλέψεις και οι κώδωνες κινδύνου αναφέρονταν στην δυτική Ελλάδα, μια περίεργη «σύγκλιση» αέριων μαζών κατέστρεψε κυρίως τον Νομό Καρδίτσας αλλά και τα Φάρσαλα, τον Αλμυρό κι άλλες περιοχές της Θεσσαλίας. Μαζί, φυσικά, με τα Επτάνησα και την Δυτική Πελοπόννησο. Κυκλώνας ειν’ αυτός, ό,τι θέλει κάνει, αδερφέ!

Καλημέρα συμπολίτες, κάπως απότομα ξεκινήσαμε σήμερα, όσο απότομα μας πλάκωσε και η κακοκαιρία. Όπου φούσκωσαν τα ποτάμια και κατέστρεψαν περιουσίες, χωράφια και οδικές και σιδηροδρομικές υποδομές. Κι αν οι ανόητοι αποψιλώσουν τα Άγραφα για να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες, την επόμενη φορά που θα βρέξει πολύ θα κατεβούν όλα τα χωριά της Αργιθέας στον κάμπο – να δείτε που θα το ζήσουμε κι αυτό, καθώς τα συμφέροντα γύρω από τις ανεμογεννήτριες είναι τεράστια. Και μετά, βεβαίως, θα φταίει η κλιματική αλλαγή, τι να κάνουμε; Η οποία επίσης φταίει που χτίστηκε δίπλα στο ποτάμι τον Πάμισο το Κέντρο Υγείας στο Μουζάκι, χωρίς, καταφανώς, μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας.

Εδώ σ’ εμάς το 2006 υπερχείλισε ο Ξηριάς και «έπνιξε» την Νεάπολη. Ευτυχώς από το 2007 (με Δήμαρχο Αλέκο Βούλγαρη) ξεκίνησαν και σταδιακά ολοκληρώθηκαν σοβαρά αντιπλημμυρικά έργα τόσο  στον χείμαρρο, όσο και στα δίκτυα απορροής της Νεάπολης. Όσο και στον Κραυσίδωνα, που κάποιοι άλλοι ανόητοι  ήθελαν, στις αρχές του ’90, να επικαλύψουν και να κάνουν δρόμο κι επειδή δεν τους αφήσαμε, τότε, βρήκαν ευκαιρία τώρα να μας εκδικηθούν, να εκδικηθούν την πόλη, δηλαδή, καταστρέφοντας το εξαιρετικό και πρωτοποριακό στην Ελλάδα έργο Ήπιας (Πειθαρχημένη) Κυκλοφορίας της οδού Καραμπατζάκη. Αυτά, αγαπητοί φίλοι, λέει η σύγχρονη Ιστορία αυτής της πόλης. Πάντως κι ο Κραυσίδωνας οχυρώθηκε αρκετά, με αγωγούς εκτόνωσης και ντουβαράκι, τότε κατασκευάστηκε κι εκείνη η λεκάνη κάτω από την σιδηροδρομική γέφυρα. Ο Άναυρος δείχνει (τονίζω το δείχνει…) επαρκής, και τα έργα σ’ αυτόν έγιναν μετά την μεγάλη πλημμύρα που προκάλεσε στις 13 Οκτωβρίου 1955 με 27 νεκρούς και 23 τραυματίες.

Οι χείμαρροι και τα ρέματα είναι ζωντανά και πολύ δυναμικά στοιχεία του περιβάλλοντος, διοχετεύουν αέρα και νερό από το βουνό στη θάλασσα και προστατεύουν τους οικισμούς (…τις ανθρώπινες κοινότητες, που λέει και κάποιος γνωστός μας). Απαιτούν προσοχή, προστασία και καλομεταχείριση, αλλιώς φταίει η κλιματική αλλαγή και ψάξε βρες κονδύλια δια την ανακούφισιν των παθόντων.

Αχ! μας πήρε το ποτάμι / μας πήρε ο ποταμός των σκέψεων και των λέξεων.

Σε ένα μονόστηλο του τοπικού τύπου διαβάσαμε ότι περίπου 25.000 ευρώ θα δοθούν από τον Δήμο Βόλου με απ’ ευθείας ανάθεση σε καθηγητή του Πανεπιστημίου μας για να γίνουν μετρήσεις κυκλοφοριακού φόρτου και σύνθεσης κυκλοφορίας σε επιλεγμένες θέσεις του αστικού οδικού δικτύου και ννα  διατυπωθούν προτάσεις διευθέτησηςκυκλοφοριακών προβλημάτων στη Δ.Ε. Νέας Ιωνίας του Δήμου Βόλου. Έτσι ακριβώς. Από το 2001 έως το 2010 αυτή ακριβώς τη δουλειά την έκανα κάθε χρόνο, με μοναδικό κόστος κάποια 10άρια στην εργασία εξαμήνου των φοιτητών μου του Τμήματος Χωροταξίας κλπ. του Πανεπιστημίου μας (αυτό το «μας» καλό είναι να μην το ξεχνάμε...). Το 2020 προφανώς απαιτούνται 25.000 €. Ας έχομεν υγείαν!

Άσχετο, αλλά το σκέφτομαι πολύν καιρό και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας: «μου τη δίνουν» αυτές οι καινούργιες «παιδικές χαρές» που είναι περιφραγμένες με κάγκελα. Φοβάμαι ότι αυτά τα κάγκελα προετοιμάζουν τις αθώες παιδικές ψυχές να δεχτούν αύριο τα πραγματικά όρια της ελευθερίας που θα τους επιβάλουν οι παντοειδείς «ανώτερες δυνάμεις», να αποδεχτούν τον παντοειδή εγκλωβισμό. Σε μια κοινωνία που αλλάζει ραγδαία, αυτά τα κάγκελα, που δήθεν προστατεύουν τα παιδιά από τους έξωθεν κακούς, είναι ακριβώς τα κάγκελα μέσα στα οποία θα κληθούν να ζήσουν ολόκληρη τη ζωή τους…

Έγινε και πέτυχε η Συνάντηση  των αποφοίτων 1965 του 5^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου, εξ ου και η φωτογραφία.

Να είστε καλά, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.09.2020, αρ.φύλλου 37.227)

κυκλο-φ-οριακα 1026, 16 Σεπτεμβρίου 2020

Εντάξει συμπολίτες, όλα καλά. Τέλος η «κρίση της Ανατολικής Μεσογείου», απεσοβήθη, δια μίαν εισέτι φοράν ένας Τουρκοελληνικός πόλεμος, εντάξει. Όλο αυτό το «σκληρό πόκερ» των δήθεν προκλήσεων και των δήθεν διπλωματικών ανακοινωθέντων για τα μάτια και τα αυτιά των ιθαγενών, Ελλήνων και Τούρκων, ένα και το αυτό, για να αγοραστούν φρεγάτες, αρεόπλανα, πύραυλοι και άλλα τέτοια «χρήσιμα» και πανάκριβα εργαλεία «απαραίτητα δια την προάσπισιν των εθνικών συμφερόντων» αμφοτέρων των μερών. Ισορροπία του τρόμου το λέγαμε αυτό κάποτε – από τότε που το Σισμίκ, το Χόρα, το Πίρι Ρέις, οι πρόγονοι του Ορουτς Ρέις, έκαναν πάλι βόλτες στο Αιγαίο και απειλούσαν την εθνική μας ανεξαρτησία, κάτι που ολοκληρώθηκε με την Αγορά του Αιώνα, αν θυμάστε. Ισορροπία του τρόμου επιδιώκεται και σήμερα, κι όσοι νομίζατε ότι κάποια δισεκατομμύρια από το λεγόμενο «ταμείο ανάκαμψης» θα κατέληγαν στην τσέπη σας προφανώς απατάσθε, στην τσέπη των εταιρειών κατασκευής και εμπορίας όπλων θα καταλήξουν, μια χαρά, απ’ τη μία τσέπη στην άλλη…

Ύστερα ήρθαν, λέει, για τα παιδιά των Σχολείων και «…τα χιλιάδες παγουρίνο». Τι ‘ν’ τούτο πάλι, είπα από μέσα κι απ’ έξω μου. Τι είναι τούτο το άκλιτο «παγουρίνο». Για άλλη μια φορά, φίλοι αναγνώστες, τον κακό μας τον καιρό! Η λέξη παγούρι(ον) είναι αυθεντική ελληνική λέξη, που διαμορφώθηκε τον μεσαίωνα από την αρχαία ελληνική πάγουρος < πάγος+ουρά που αρχικά σήμαινε «κάβουρας» – προφανώς διότι το γνωστό σε όλους μας πρωτότυπο σχήμα του παγουριού (στους προσκόπους, στις εκδρομές, στον στρατό…) θυμίζει το κέλυφος κάβουρα. Το παγούρι, τα παγούρια, λοιπόν, κι αν το θέλετε μικρό (!) το παγουράκι, τα παγουράκια. Τι είναι αυτό το παγουρίνο, τα παγουρίνο; Κάθε μέρα και μια καινούργια βλακώδης δηθενιά, κυρίως από αυτούς που δήθεν ενδιαφέρονται δια το δήθεν καλόν του τόπου μας…

Τέτοια κορω(παρα)νοϊκά. Κι ο Βόλος μας «μαύρο πρόβατο», με παράταση περιοριστικών μέτρων, άγνωστο για πόσον καιρό ακόμη.

Έργα στον άξονα Βόλος-Βελεστίνο αναγγέλθηκαν από την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Με δελτίο τύπου που απαραιτήτως περιλαμβάνει φωτογραφία του κ. Περιφερειάρχη και την τόσο αρεστή στους συντάκτες αυτών των δελτίων έκφραση «…για να αποκαταστήσουμε την άνετη κυκλοφορία των ανθρώπινων κοινοτήτων…» – μεγάλο πράμα αυτές οι «ανθρώπινες κοινότητες», σε αντίθεση, ας πούμε, με τις κοινότητες των μελισσών ή των μερμήγκων… Έργα, λοιπόν. Αν αποκωδικοποιώ σωστά τις κατευθύνσεις, τους κλάδους και το αριστερά-δεξιά του δελτίου, πρόκειται μάλλον να βελτιωθεί το οδόστρωμα πηγαίνοντας από  Βόλο προς τον κόμβο, το οποίο για ανεξήγητους λόγους δεν ολοκληρώθηκε μαζί με το υπόλοιπο κομμάτι και συνεχίζει, σήμερα, να «χορεύει», έχει μάλιστα και πινακίδες αναταράξεων για προσοχή. Μακάρι να κατάλαβα σωστά.

Παρακολούθησα και την ανταλλαγή απόψεων (επιεικέστατος χαρακτηρισμός…) μεταξύ εργαζομένων στον Σιδηρόδρομο και βουλευτών της ΝΔ σχετικά με την γενική υποβάθμιση του Σιδηροδρόμου και ιδίως στην περιοχή μας καθώς και με την περιβόητη ηλεκτροκίνηση, η οποία, αν θυμάστε, αναμενόταν να ξεκινήσει τον περασμένο Μάρτιο, το είχε καταγράψει και η στήλη. Παρακολούθησα επίσης κάποιες δηλώσεις περί μη ανάγκης μοριακού αναλυτή στο Νοσοκομείο του Βόλου. Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ από όλα αυτά είναι η πάντα επίκαιρη αρχαία προτροπή «κρείττον του λαλείν το σιγάν»…

Όσο για τα δέντρα της πόλης, ακόμη δύο κομμένα πεύκα από τον Άγιο Κωνσταντίνο προστέθηκαν στα δέκα κομμένα έξω από την Ανάληψη και στον πλάτανο Ρ.Φεραίου με Σπυρίδη και ποιος ξέρει τι θα ακολουθήσει. Πρώτη φορά βιώνω τέτοια ευκολία του Δήμου Βόλου στην κοπή δέντρων. Βεβαίως και οι «πολίτες» γίνονται κάθε μέρα και χειρότεροι, αυτό είναι γεγονός, αλλά ο Δήμος οφείλει να προστατεύει το περιβάλλον του Μονακό (λέμε τώρα…). Χαιρετίσματα στην εξουσία.

Χαιρετίσματα και στο υπουργείο περιβάλλοντος (Κωστής Χατζηδάκης), που επιμένει στην καύση των απορριμμάτων και θεωρεί τον Βόλο κατάλληλη περιοχή για πειραματισμούς!

Να είστε καλά. Και να κρατιέστε μακριά από σκουπίδια τύπου Big Brother, Bachelor κλπ. Γεια σας.

Α! και οι συμμαθητές του 1965 καλή μας αντάμωση Σάββατο ώρα 20:00 στου «Σαρρή». Άπαντες/σες παρόντες/ούσες!

Στη φωτογραφία η πραγμάτωση του στίχου «…εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά φοβερά, των βράχων τ’ αγάλματα! (Οδ. Ελύτης, Άξιον Εστί).

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 16.09.2020, αρ.φύλλου 37.221)

κυκλο-φ-οριακα 1025, 11 Σεπτεμβρίου 2020

 

Καλημέρα συμπολίτες και με το καλό να ξεκινήσουν τα Σχολεία από Δευτέρα. Αντιλαμβάνομαι ότι, είτε ως παππουδογιαγιάδες είτε ως μπαμπαδομαμάδες, μια αγωνία σχετικά με το πώς θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία την έχετε. Κι εγώ την έχω, κι ας μην ανήκω, αυτή την περίοδο, σε καμία από αυτές τις πληθυσμιακές ομάδες – και τα τρία παιδιά μου, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, έκαναν έλεγχο για CoViD-19 και είναι μια χαρά, καλύτερα από όλους ο φοιτητής μας, που δίνει εξετάσεις από το σπίτι μας, μέσω διαδικτύου…

Όμως τα Σχολεία, ναι! είναι ένα θέμα. Με πάμπολλες πτυχές, τις περισσότερες από τις οποίες, όταν τα Σχολεία λειτουργούσαν «κανονικά», είτε δεν τις γνωρίζαμε είτε δεν τις ανα-γνωρίζαμε ως σημαντικές εμείς οι γονείς – για παράδειγμα, τον αριθμό των παιδιών μέσα στην τάξη, τρία παιδιά, τρία Σχολεία, δώδεκα χρόνια, ποτέ δεν έμαθα πόσο ήταν το σύνολο των συμμαθητών/συμμαθητριών στο κάθε τμήμα. Απαραίτητη για όλους τους μεγάλους πρέπει να γίνει η ψυχραιμία, η νηφάλια αντιμετώπιση. Για τα παιδιά δεν έχω καμία ανησυχία – αυτά που λένε διάφοροι τηλεοπτικοί σοφοί «πρέπει να εκπαιδευτούν τα παιδιά…», σιγά τον τραχανά, τα σύγχρονα παιδιά γεννιούνται εκπαιδευμένα, εδώ κάνουν φύλλο και φτερό την σούπερ τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων και υπολογιστών, στο πρόβλημα «πώς φοράμε/ξε-φοράμε τη μάσκα» θα κολλήσουν;

Και λέγοντας για Σχολεία, φέτος συμπληρώνουμε εμείς πενήντα πέντε (55) χρόνια από την αποφοίτησή μας από το 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου. Ο κατάλογος της 6^ης τάξης περιλαμβάνει 33 παιδιά, 11 αγόρια και 22 κορίτσια (σύμπτωση ε!, ακριβώς 1/3 αγόρια, 2/3 κορίτσια). Έχουμε μόνο δύο (2) οριστικές απουσίες, έχουμε έναν στην Ουάσινγκτων, και οι υπόλοιποι/-ες 30 είμαστε κατά 80% στον Βόλο και κατά 20% στην Αθήνα και την Κρήτη. Εδώ είναι και η δασκάλα μας, η Κυρία Δέσποινα Σιάπα, που μας ανέλαβε πρωτάκια το 1959, στις παράγκες κατά μήκος της οδού Φιλίππου Ιωάννου, στην αυλή του 4^ου Δημοτικού. Μια τόσο σημαντική επέτειος δεν έπρεπε να πάει χαμένη. Και είπαμε να την γιορτάσουμε με μια ασφαλή Συνάντηση το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020 στο εστιατόριο «Σαρρής», στις 20:00 η ώρα, γιατί στις δώδεκα παρά κάτι ο κορωνοϊός θα μας εκδιώξει…

Το θέμα της προηγούμενης εβδομάδας με τις διαβάσεις των πεζών βρήκε ανταπόκριση, μιμητές δεν ξέρω αν βρήκε. Εκείνες τις μέρες έγινε στην Λάρισα ένα άσχημο δυστύχημα με παράσυρση δύο πεζών παιδιών από αυτοκίνητο, την ώρα που διέσχιζαν έναν δρόμο. Το τραγικό είναι ότι ένας οδηγός σταμάτησε για να περάσουν τα παιδιά κι ήρθε από δίπλα ένας δεύτερος που δεν σταμάτησε! Κι ένας φίλος εδώ, στον Βόλο, διαμαρτύρεται έντονα για την συμπεριφορά των οδηγών στην διάβαση στο Γκρην Παρκ (στροφή Ιάσονος με Δημητριάδος) όπου πράγματι κανείς δεν σταματά. Εδώ και χρόνια η γνώμη μου για το σημείο είναι ότι χρειάζεται πλήρης σηματοδότηση, ιδίως τώρα που, καθώς φαίνεται, θα λειτουργήσει και το parking στο πάλαι ποτέ Τετράγωνο. Παλαιότερα υπήρχαν φανάρια τα οποία αφαιρέθηκαν κατ’ απαίτηση της Τροχαίας, χωρίς ποτέ να έχω καταλάβει τους λόγους – καιρός να επανέλθουν.

Ο καλός φίλος, συνάδελφος και συγγραφέας Βάιος Κουτριτζές επισημαίνει την επικινδυνότητα μιας δεξιάς στροφής στην θέση «Βαθιά Σπηλιά», στον δρόμο μεταξύ Χόρτου και Μηλίνας, όπου υπάρχει γκρεμός δεξιά που φτάνει ως τη θάλασσα, και ζητά την «μεσολάβησή» μου μπας και τοποθετηθεί αρμοδίως μια μπάρα ασφαλείας στο σημείο. Προσυπογράφω. Και μάλιστα τώρα είναι ευκαιρία, πρέπει να βρίσκεται το ειδικό μηχάνημα στην περιοχή μας, και πρέπει να υπάρχει και κάποιο περίσσευμα σε μπάρες ασφαλείας μετά τις τόσες που τοποθετήθηκαν στο οδικό τμήμα μέχρι την Πορταριά προκειμένου να είναι ασφαλές το ράλυ «Ανάβαση Πορταριάς» το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Και βέβαια είναι δεκάδες τα σημεία στους δρόμους της Μαγνησίας που χρειάζονται μπάρες ασφαλείας.

Αλλά εδώ και τώρα μας τέλειωσε ο χρόνος, την άλλη φορά συνέχεια. Γεια σας.

Στην φωτογραφία η 6^η Τάξη του 5^ου Δ.Σ. Βόλου, 1965, στα σκαλιά του 4^ου Δ.Σ.Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Παρασκευή 11.09.2020, αρ.φύλλου 37.217)

κυκλο-φ-οριακα 1024, 2 Σεπτεμβρίου 2020

κυκλοφοριακή αγωγή 1970

«Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί / κι η γη αναστατωμένη …» Καλημέρα και καλόν μήνα αγαπητοί μου αναγνώστες. Το γιασεμί διαφεντεύει την πόλη, ο Αύγουστος έφυγε, ο κορωνοϊός δεν έφυγε και μάλλον θα αργήσει. Μου έστειλε τις προάλλες ένας φίλος ένα βιντεάκι-σοκ (!) όπου μια φωνή παίρνει συνέντευξη από μια άλλη φωνή, εικόνα δεν υπάρχει. Ο συνεντευξιαζόμενος είναι, λέει, ο κύριος Πάνος (Παναγιώτης) Σκαρλάτος, βιοϊατρικός ερευνητής με 12ετή πείρα, και αναφέρεται σε όλες τις τρέχουσες θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τον κορωνοϊό. Ψάχνω λίγο το διαδίκτυο και εύκολα βρίσκω ότι ο «έμπειρος βιοϊατρικός ερευνητής» είναι απλώς φοιτητής στο σχετικό ΤΕΙ (τώρα ΑΕΙ…) της Λάρισας, έκανε πρακτική άσκηση στην ΔΕΥΑ Λάρισας και στις 17.07.2020 η ΔΕΥΑΛ διέκοψε την σύμβαση μαζί του λόγω μη συμμόρφωσης στα υγειονομικά πρωτόκολλα της Επιχείρησης! Τόσο καλά. Η στήλη συνιστά προσοχή σε ότι διακινείται στο απέραντο διαδίκτυο.

Εξ αιτίας του ιδίου ιού αναβλήθηκε και ο τελικός αγώνας για το Κύπελλο στο ποδόσφαιρο, ένας αγώνας που δεν θα ήταν άξιος αναφοράς από την στήλη αν δεν είχε  ανακοινωθεί από την αρμόδια ΕΡΤ (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, τονίζουμε το «Ελληνική») ότι ο αγώνας θα μεταδίδονταν σε live delay. Έτσι ακριβώς, γραπτά και όπως το εκφωνούσε ένας καλός Έλλην, «…ο αγώνας θα μεταδοθεί σε λάιβ ντιλέι…». Αυτό χωρίς καμία άλλη επεξήγηση, λάιβ ντιλέι και ξερό ψωμί κορόιδα συν-Έλληνες, λεφτά να ‘χετε να πληρώνετε, διότι εμάς δεν μας αρέσει η ελληνική έκφραση «σε μαγνητοσκόπηση», εμείς τα θέλουμε, τρομάρα μας, αγγλοσαξωνικά κι εσύ κάνε το κουμάντο σου.

Από την άλλη πλευρά κλάμα και οδυρμός, «…έπεσαν οι βάσεις εισαγωγής», είναι πλέον φοιτητές Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΑΕΙ) – και μόνο, καθότι τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ) έχουν καταργηθεί – παιδιά με βαθμό 0,3 στα 20 (300 μόρια)! Άλλη τρομάρα αυτή, αλλά εμείς χρόοοοοονια τώρα μεταρρυθμίζουμε τα συστήματα κατά πώς θεωρούμε ότι μας βολεύει, κι άκρη στην Παιδεία δεν βρίσκεται. Live delay.

Βεβαίως όλα τα παραπάνω σχετίζονται μεταξύ τους, αγαπητοί μου, κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, όπως λέει κι ο Σαββόπουλος.

Φυσικά και το επόμενο θέμα μας σχετίζεται. Πρόκειται για τις διαβάσεις των πεζών εκτός σηματοδοτημένων κόμβων, τις αποκαλούμενες και ζέμπρες. Σήμερα, για μία ακόμη φορά σταμάτησα, με το αυτοκίνητο φυσικά, πριν από μια ζέμπρα στην παρόχθια του χειμάρρου Αναύρου οδό Δανιήλ Φιλιππίδη. Ο καλός μεσήλιξ με κοίταξε, με ξανακοίταξε και εν τέλει έκανε το μεγάλο βήμα, πέρασε τον δρόμο, άνοιξα το τζάμι και του είπα «σου φαίνεται παράξενο που σταμάτησα ε;!», μου είπε «σχεδόν κάθε μέρα περνάω από ‘δω, πρώτη φορά σταματάει κάποιος, τρόμαξα!». Τράβηξε ο καθένας μας στη δουλειά του παρέα με τις σκέψεις του. Οι δικές μου σκέψεις έβγαλαν φτερά, με γύρισαν πίσω στο 2002, τότε που αυτοβούλως και ως μέλος της Κίνησης Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων έκανα διαλέξεις Κυκλοφοριακής Αγωγής σε Δημοτικά Σχολεία – τι θέλω και θυμάμαι! Είχα ψάξει τότε πολύ να βρω ένα επίσημο εγχειρίδιο μ’ αυτό το θέμα, που να απευθύνεται σε μικρά παιδιά. Μια δασκάλα στο 2^ο Δ.Σ. Νέας Ιωνίας μου έδωσε το μοναδικό διαθέσιμο βιβλιαράκι, έκδοσης του Υπουργείο Ναυτιλίας, Μεταφορών & Επικοινωνιών το 1970! Δεν βρέθηκε τίποτε άλλο, και βέβαια το βιβλιαράκι αποτύπωνε την τότε (1970) άποψη περί οχημάτων και πεζών – δείτε την εικόνα. Πενήντα χρόνια έχουν περάσει από τότε, οι οδηγοί του Μονακό (συγγνώμη, του Βόλου…) συμπεριφέρονται όπως τότε. Σ’ εκείνες τις 17 διαλέξεις τον Απρίλιο 2002 είχα διαπιστώσει ότι ναι μεν τα παιδάκια ήταν πολύ δεκτικά σ’ αυτά που τους έλεγα, όμως οικογενειακό περιβάλλον και, δυστυχώς, μεγάλο ποσοστό δασκάλων ήταν τελείως αρνητικά διατεθειμένοι απέναντι σε ό,τι θα είχε σχέση με οργανωμένη Κυκλοφοριακή Αγωγή στα Σχολεία. Και βέβαια το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας, παρ’ όλο που ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας του1999, που είναι και σήμερα με μικρές τροποποιήσεις ο ισχύων ΚΟΚ, το προβλέπει ρητά.

Βρε δεν πα’ να το προβλέπει! Εμείς λάιβ ντιλέι να ‘χουμε κι άλλο δε θέμε.

Θλιβερές σκέψεις σε ένα θλιβερό παρόν, που δεν προοιωνίζεται ένα καλύτερο μέλλον. Μείνετε ασφαλείς αγαπητοί μου, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την  Τετάρτη 02.09.2020, αρ.φύλλου 37.209)

κυκλο-φ-οριακα 1023, 27 Αυγούστου 2020

 

Πάει κι ο καλός μήνας Αύγουστος, οσονούπω μας αφήνει και παραχωρεί τη θέση του στον περίφημο μήνα Σεπτέμβριο (έβδομο στη σειρά στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, που ξεκινούσε τον Μάρτιο, εξ ου και το Σεπτεμ- από το λατινικό septem), τον μήνα όπου όλα ΘΑ γίνουν. Από το κλασικό «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη» των χειμερινών κινηματογράφων, που παραχωρούσαν για το καλοκαίρι τη θέση τους  στους θερινούς, μέχρι, βεβαίως, τα Σχολεία και τα πρωτοβρόχια, την δίαιτα και τις ιατρικές εξετάσεις μετά τα καλοκαιρινά τσίπουρα, την προετοιμασία του καυστήρα η/και την προμήθεια των ξύλων ή των πέλετ, την προετοιμασία της χειμερινής γκαρνταρόμπας, την οργάνωση των σχεδιασμών για το άδηλο μέλλον και λοιπά πολλά.

Ένας περίεργος μήνας είναι ο Σεπτέμβρης, που ποτέ δεν εκπληρώνει τους σχεδιασμούς και τα όνειρά μας…

Πάντως τα Σχολεία θα ξεκινήσουν, πότε ακριβώς θα μάθουμε εν καιρώ. Και μάσκες θα υπάρξουν και παγουράκια και 70.000 ηλεκτρονικοί υπολογιστές, καλού κακού – το νούμερο ακούγεται εξωπραγματικό για τα ελληνικά δεδομένα, όπως και τα 3 εκατ. καινούργια θρανία, πλαστικά, με ρόδες για τη ρύθμιση των αποστάσεων, παρακαλώ, που έχει παραγγείλει το ιταλικό κράτος. Πραγματικά απίστευτα πράγματα συμβαίνουν, συμπολίτες. Και υπάρχουν κάποιοι βιομηχανικοί-βιοτεχνικοί κλάδοι που επωφελούνται θεαματικά από αυτή την αναταραχή. Π.χ. πολύ απλά, όσοι παράγουν, επεξεργάζονται, εγκαθιστούν διαχωριστικά πλεξιγκλας, βεβαίως όσοι παράγουν και εμπορεύονται μάσκες και αντισηπτικά, αλλά για σκεφτείτε και την βιομηχανία που θα κατασκευάσει έτσι ξαφνικά 3 εκατομμύρια θρανία!

Φίλοι αναγνώστες των προηγούμενων κυκλο-φ-οριακων είδαν τον χάρτη της «Οδομηχανικής» και μου ζήτησαν λίγες παραπάνω λεπτομέρειες επί του θέματος «Αρτηρία Παράκαμψης» Βόλου. Παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από το πόνημα Ομάδας Εργασίας του ΤΕΕ Μαγνησίας με τίτλο «Ιστορία των Μεταφορών της Μαγνησίας», που ολοκληρώθηκε σε 363 σελίδες Α4, και περιλαμβάνει την ιστορική εξέλιξη όλων των Μέσων και των Δικτύων Μεταφοράς:

«Το 1993, ύστερα από πρόταση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Μαγνησίας, το έργο εντάχθηκε στο ΠΕΠ Θεσσαλίας (2^ο Κ.Π.Σ.) με ενδεικτικό προϋπολογισμό 2 δισ. δρχ. Τον Οκτώβριο 1995 ανατέθηκε από την ΓΓΔΕ του ΥΠΕΧΩΔΕ στο μελετητικό γραφείο «ΟΔΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Α.Ε.» η μελέτη με τίτλο «Παράκαμψη και είσοδος πόλεως Βόλου (από Ε.Ο. Βόλου-Μικροθηβών)». Η προμελέτη του έργου αφορούσε το σύνολο της οδού, μήκους 19,8 χιλιομέτρων με αρχή μελέτης Νέες Παγασές και τέλος μελέτης Κοινότητα Αγριάς με τα εξής τεχνικά χαρακτηριστικά:

Τυπική διατομή οδού: δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, πλάτους 3,5 μ. εκάστη και ΛΕΑ (λωρίδα έκτακτης ανάγκης) πλάτους 2,5 μ. Διαχωριστική νησίδα με κυμαινόμενο πλάτος από 2,0 έως 4,0 μ. Παράπλευροι δρόμοι όπου απαιτείται.

Κόμβοι: 2 ανισόπεδοι (Α/Κ) (Διμήνι και Ε.Ο 6 Βόλου-Βελεστίνου), στην οριστική μελέτη προστέθηκε και ο Α/Κ του Πανθεσσαλικού Σταδίου και 20 (19 στην οριστική μελέτη) ισόπεδοι (Ι/Κ) στις θέσεις που φαίνονται στον χάρτη.»

Η Εργασία αυτή ανατέθηκε με την απόφαση 630/18.01.2010 της Δ.Ε. του ΤΕΕ Μαγνησίας (Πρόεδρος Σωκράτης Αναγνώστου) στους Μηχανικούς Χαράλαμπο Σκυργιάννη, Ελένη Σταματίου, Κατερίνα Ντόντη, Βασίλη Μαυρατζά και Αποστόλη Καγιάννη, με πρόβλεψη αμοιβής, σύμφωνα με τα καθιερωμένα του ΤΕΕ. Η συλλογή των στοιχείων ήταν μακρά και επίπονη, η παράδοση της Εργασίας έγινε καθυστερημένα το 2014 και η κυρία Πρόεδρος Νάνσυ Καπούλα αρνήθηκε να καταβάλει την συμβατική αμοιβή στην Ομάδα, επικαλούμενη εκπρόθεσμη παράδοση – ιστορία είναι, άλλαξε άραγε η ιστορία λόγω της καθυστέρησης; το νόμιμον και το ηθικόν, που έλεγε κάποιος, κάπου, κάποτε…

Πάμε να δούμε λίγο τα εκκρεμή οδικά εργοτάξια στον Βόλο. Τα οποία δεν καταλαβαίνω γιατί εκκρεμούν. Η οδός Τοπάλη είναι έτοιμη από την αρχή του καλοκαιριού και ακόμη δεν έχει δοθεί στην κυκλοφορία. Η οδός Ογλ στο τμήμα 28^ης Οκτωβρίου-Γαλλίας δεν «κινείται» καθόλου. Και όπως λέγαμε παραπάνω κάποτε θα ανοίξουν τα παρακείμενα σχολεία! Παρεμπιπτόντως, η απόφαση για μετατροπή της οδού Ογλ σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας από Ιάσονος μέχρι Ανθ. Γαζή ανάγεται στο 2007 με Δήμαρχο Αλέκο Βούλγαρη και την αφεντιά μου Πρόεδρο της Επιτροπής Κυκλοφοριακών Θεμάτων (απόφαση ΔΣ Βόλου 282/2007, πρόταση δική μου) επαναλαμβάνεται στην απόφαση 227/2009 (πάλι πρόταση δική μου) και επαναλαμβάνεται στην απόφαση 617/2011 με Δήμαρχο τον Πάνο Σκοτινιώτη και Αντιδήμαρχο Πολεοδομίας και Διαφάνειας τον Νίκο Μόσχο. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για την οδό Μαυροκορδάτου, που επίσης καθυστερεί.

Τρέχει κάτι με τις εργολαβίες; Γιατί με την εργολαβία στην οδό Καραμπατζάκη είμαι βέβαιος, πλέον, ότι «κάτι τρέχει». Από τα μέσα Μαΐου, τρεισήμισι μήνες σαν τη χελώνα πάει το (καταστροφικό, ούτως ή άλλως) έργο. Αφήστε που καθόλου σίγουρος δεν είμαι για το ποιος εργολάβος εκτελεί αυτό το σούπερ-έργο…

Σας αγαπώ, να είστε καλά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την  Πέμπτη 27.08.2020, αρ.φύλλου 37.204)

κυκλο-φ-οριακα 1022, 19 Αυγούστου 2020

 

Καλημέρα ἐν Βόλῳ συμπολίτες και απανταχού της γης αναγνώστες. Τα κυκλο-φ-οριακα είναι εδώ, για την ακρίβεια «εδώ» είναι το Αιγαίο, το Αιγαίο με τους παραλιακούς οικισμούς που έχουν πήξει από αυτοκίνητα και κόσμο, Δεκαπενταύγουστος γαρ. Η αίσθησή μας είναι ότι οι συν-Έλληνες δεν άφησαν τον κορωνοϊό να τους πτοήσει. Χωρίς ή με μάσκα φόρτωσαν στον γάιδαρό τους, τον επονομαζόμενο «αυτοκίνητο», μια ολόκληρη οικοσκευή, τα παιδιά, τον/την σύζυγο, ενδεχομένως και την πεθερά και επέδραμαν στο Καμάρι των Βουνών, να ψάχνουν απελπισμένα μια θέση στάθμευσης. Από κοντά και τα μηχανάκια των χωριών με το μαύρο φανελάκι, το μαύρο νυχάκι, τη σαγιονάρα και βεβαίως χωρίς κράνος, δεν τίθεται θέμα, κατά κανόνα δεν ξέρουν τι είναι κράνος. Επίσης δεν ξέρουν τι είναι μονόδρομος, τι είναι τα όρια, γιατί υπάρχει αυτή η βλακώδης λέξη «απαγορεύεται», πρόκειται για παιδιά που επικοινωνούν μόνο μέσω φέισμπουκ και ακούν αποκλειστικά εναλλάξ χιπ-χοπ και Ζαζόπουλο-Βολάνη.

Όχι, δεν νομίζω ότι ακούν τις δραματικές εκκλήσεις του πρωθυπουργού «προς τους νέους» – ανεξάρτητα από το πού βιντεοσκοπήθηκαν εκείνες οι δηλώσεις εμένα με συγκίνησαν, γιατί έχω κι εγώ τρία παιδιά: είμαστε και οι δυο τρίτεκνοι λοιπόν, και αισθάνθηκα λιγάκι ίσος. Βέβαια όταν πηγαίνει να υποβάλει δίκαια αιτήματα η φίλη μου η Κυρία Σούλα, Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων Τριών Τέκνων Βόλου «Η Αργώ» στον ίδιο ή στους παρατρεχάμενούς του τόσο ο ίδιος όσο και όλοι οι υπόλοιποι ξεχνούν αυτομάτως ότι και ο Πρωθυπουργός-Μωυσής είναι τρίτεκνος.

Αλλά τι βλακείες γράφω! Είναι δυνατόν τέκνα Μητσοτάκη να έχουν ίδια προβλήματα με τέκνα Σούλας, Μπάμπη και άλλων συναφών σε έναν άγνωστο τόπο που λέγεται Μονακό – συγγνώμη, Βόλος ήθελα να πω, Βόλος σκέτο και καθαρό, χωρίς ΝΠΣ, ΠΑΕ και άλλες αηδίες; Όχι, σας ρωτάω, είναι δυνατόν;

Με τον κορωνοϊό έχουμε μπλέξει άσχημα αγαπητοί φίλοι. Δεν ξέρουμε από πού να φυλαχτούμε, τι να προσέξουμε, τι να κάνουμε. Τι θα κάνουμε, π.χ., με το ρωσικό εμβόλιο, που μπήκε σε παραγωγή. Είμαι βέβαιος ότι συρροή ανακοινώσεων, εκθέσεων, μελετών από την πλευρά της ευρωπαϊκής ένωσης και των ηνωμένων πολιτειών σε πρώτη φάση θα το βγάλει σκάρτο κι ύστερα θα μπουν σε εφαρμογή τα εμπορικά κόλπα με τις εισαγωγές και τα τοιαύτα. Διότι «είναι πολλά τα λεφτά Άρη…». Κι εμείς στα καφενεία μας θα διαπληκτιζόμαστε ανάλογα με το τι διαβάσαμε ο καθένας στο διαδίκτυο. Και η κυβέρνηση θα κάνει αυτό που συμφέρει στο Βερολίνο, δεν το συζητώ. Περιμένοντας – αιωνίως – και τις υπεσχημένες κυρώσεις στην Τουρκία.

Ένα σοβαρό θέμα έφτασε μέσω καλών φίλων στα χέρια μου, ένα θέμα με το οποίο είχε ασχοληθεί και η εφημερίδα μας στις 20 Ιουνίου: η συμπλήρωση της αρτηρίας παράκαμψης του Βόλου από την Μπουρμπουλήθρα μέχρι τον ανισόπεδο κόμβο (Α/Κ) Λαρίσης, που υπάρχει. Αυτό λοιπόν το τμήμα, που ξεκίνησε να αδειοδοτείται-μελετιέται το 1999 (!), δεν πρόλαβε να κατασκευαστεί ως ολυμπιακό έργο το 2004 κι έκτοτε κάνει βόλτες σε γραφεία και υπολογιστές κι όλο και … λιγοστεύει, έφτασε τώρα να είναι ένα δρομάκι λίγο καλύτερο από αυτά που υπάρχουν ήδη στην περιοχή. Είδα και διάβασα και μακάρι να κάνω λάθος, αλλά κάποιοι μας δουλεύουν και μάλιστα άγρια! Αυτό που έχουν σχεδιάσει να μας προσφέρουν ως «αρτηρία παράκαμψης» είναι ένας δίιχνος δρόμος, ήτοι με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση, όπως είναι όλοι οι επαρχιακοί δρόμοι, διανθισμένος με τέσσερεις (!) ισόπεδους κυκλικούς κόμβους, έναν στην Μπουρμπουλήθρα κι άλλους τρεις κοντά στην υπάρχουσα γέφυρα για να συνδέεται άνετα το Διμήνι και οι πέριξ δρομίσκοι. Ούτε δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση (τετράιχνος δρόμος, όπως είναι ο σημερινός, από Λαρίσης μέχρι Αστέρια - με εξαίρεση, ορθώς, τη σήραγγα) ούτε, φυσικά, διαχωριστική νησίδα ασφαλείας. Τίποτε, ένας δρομάκος σαν όλους τους άλλους, με αντίθετη κυκλοφορία, που θα έχει και την «απαίτηση» να χαρακτηρισθεί Δευτερεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο. Τέσσερεις κυκλικοί κόμβοι (σιγά το πράμα!...) και βγήκαμε απ’ την υποχρέωση, ως Κράτος. Όσο για την σιδηροδρομική γραμμή του πορθμείου, ας μη γίνεται κουβέντα, δεν υπάρχει!

Δεν ξέρω, αν υπάρχουν αρμόδιοι ας το ψάξουν περισσότερο. Εγώ αυτά κατάλαβα. Γεια σας.

Στον χάρτη, για να μην ξεχνάμε, η προμελέτη της Αρτηρίας Παράκαμψης Βόλου, το 1996.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.08.2020, αρ.φύλλου 37.197)

Λαμπίκος

Αυτή είναι μία διαφήμιση, δημοσιευμένη στο ομογενειακό περιοδικό των Ηνωμένων Πολιτειών ΑΤΛΑΝΤΙΣ. Το περιοδικό εκδιδόταν από  το 1910 έως το 1917, με ένα τεύχος κάθε μήνα. Η συγκεκριμένη διαφήμιση εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο τεύχος Σεπτεμβρίου 1910.

Πέρα από την ιστορικότητα της δημοσίευσης του 1910, και το εξαιρετικό κείμενο που διαφημίζει το προϊόν, ενδιαφέρον για εμένα έχει η λέξη "Λαμπίκος". Μια λέξη που δεν είχα ποτέ μέχρι τώρα συναντήσει με αυτή τη χρήση. Άρα υπάρχει ανάγκη έρευνας. Και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

Το διαδικτυακό Βικιλεξικό γράφει: 

λαμπίκος < μεσαιωνική ελληνική λαμπίκον < μεσαιωνική λατινική

 alembicum < αραβική الإِنْبِيق (al-ʾinbīq, δοχείο απόσταξης) < الأَنْبِيق (al-ʾanbīq) < αρχαία ελληνική ἄμβιξ (αντιδάνειο) και καταλήγει στην μετάφραση "αποστακτήρας".

Το ίδιο γράφει και το Λεξικό Μπαμπινιώτη 2005.

Τουτέστιν "κινητός λαμπίκος" ίσον "κινητός αποστακτήρας", εξ ου και ο εργάτης αριστερά στο σκίτσο της διαφήμισης, ντυμένος  με  την ανέκαθεν αμερικάνικη φόρμα εργασίας, ο οποίος τραβάει την συσκευή που έχει ρόδες! Δεν ξέρω αν μια τέτοια συσκευή χρησιμοποιήθηκε ποτέ στην Ελλάδα, πάντως η διαφημιζόμενη εταιρεία καταλήγει γράφοντας "Επιθυμούμεν να επισυνάψωμεν σχέσεις με τα κυριώτερα οινοπνευματοποιεία Ελλάδος και Ανατολής προς εισαγωγήν εκεί των τελείων ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΛΑΜΠΙΚΩΝ ΜΑΣ". Δεν ξέρω αν έγινε ποτέ τέτοια εισαγωγή.

Και πολύ μεγάλο γλωσσικό ενδιαφέρον έχει το άρθρο του Νίκου Σαραντάκου στο ιστολόγιό του "Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία" από 31.03.2016, όπου αποδεικνύει και την σχέση του λαμπίκου-αποστακτήρα με το επίρρημα "λαμπίκο" (πολύ καθαρό) και το ρήμα "λάμπω", που όλοι οι νεοέλληνες ευρύτατα χρησιμοποιούμε.

https://sarantakos.wordpress.com/2016/03/31/lambico/

Μεγαλώνω μαθαίνοντας ή 

γηράσκω αεί διδασκόμενος.

κυκλο-φ-οριακα 1021, 22 Ιουλίου 2020

ο νέος κυματοθραύστης στο λιμάνι του Αη Γιάννη

Ήταν ένα τραγούδι του 1974 με μουσική Βασίλη Δημητρίου, στίχους Κώστα Μουρσελά και εκτελεστή τον Γιάννη Καλατζή, που έλεγε «Σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω / δεν μου κάνει, μαμά, επιστρέφεται πίσω». Το τραγουδούσαμε τότε, μαζί με όλα τα αντιδικτατορικά της εποχής (σαν τώρα η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ακόμη ένα ατιμώρητο έγκλημα…), και είχαμε βαθιά μέσα μας την βεβαιότητα ότι θα καταφέρναμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. 46 χρόνια μετά, ο κόσμος έχει αλλάξει. Έγινε χειρότερος.

Φταίμε εμείς; Φταίει η Δημοκρατία; Φταίει το internet; Φταίει ο Μαμωνάς; Φταίει ο κακός μας ο καιρός;

Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει, ίσως και όλα τα παραπάνω μαζί και ταυτοχρόνως – πάντως ο κόσμος μας γίνεται κάθε μέρα και χειρότερος, πιο καταστροφικός, πιο ανασφαλής, πιο ανελεύθερος (security is more important than liberty) – και φυσικά παίζει τον ρόλο της και η πανδημία του κορωνοϊού σ’ αυτό. Η πανδημία είναι η αφορμή, οι αιτίες είναι αλλού, είναι λίγο ως πολύ αυτές που επί 24ώρου βάσεως (24/7 κατά την τρέχουσα αμερικάνικη ορολογία…) μετ’ εμβριθείας αναλύονται στα απανταχού ελληνικά καφενεία. Χωρίς να βγαίνει ποτέ ένα συμπέρασμα.

Διότι πώς μπορεί να επιλεγεί ο καλύτερος δήμαρχος της Ελλάδας; Με πολυκριτηριακή ανάλυση; Με έρευνα δηλωμένων προτιμήσεων; Με άλλα δημοσκοπικά στατιστικά εργαλεία; Τρίχες κατσαρές! Με απλή απόφαση τύπου καφενείου, ενός οργάνου του οποίου η σύνθεση δεν μας είναι γνωστή, παρά μόνο η κεφαλή, ο ένας και μοναδικός πρόεδρος. Όσο για τους επίσημους καλεσμένους, που θα κάνουν και την βράβευση, οι ίδιοι, λίγο ως πολύ, μας είχαν πει ότι ήταν καλεσμένοι και τον Σεπτέμβριο 2017 σε ανάλογη εορτή, αλλά δεν ήρθαν! Πλην του Αρχιεπισκόπου Κατάρρων (αυτή τη γραφή δεν ξέρω πού την βρήκαν, πρόκειται απλώς για το πάμπλουτο Αραβικό Εμιράτο Κατάρ και τον ορθόδοξο Αρχιεπίσκοπό του), με τον οποίο ο πρόεδρος διατηρεί εδώ και χρόνια φιλικές σχέσεις. Τελικώς βεβαίως ούτε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήρθε ούτε ο τσεκουράτος υπουργός αγροτικής ανάπτυξης, και βράβευση δεν έγινε. Δεν ξέρω ποιο είναι μεγαλύτερο ρεζίλι, το ότι δεν έγινε ή το ότι θα γινόταν αυτή η βράβευση. Αυτά, και ποιο είναι το συμπέρασμα ή το ηθικό δίδαγμα; Εσείς ξέρετε.

Πάντως από τις ειδήσεις των καναλιών κι από τις άπειρες «ενημερωτικές» ιστοσελίδες ο Βόλος δεν λείπει. Και κατά κανόνα όχι για κάτι καλό. Βολιώτης ο «ψευτογιατρός», βολιώτικη η «βράβευση», βολιώτικο το νερό των Σταγιατών και των καλλιτεχνών, βολιώτικο το εργοστάσιο παραγωγής SRF, βολιώτικη η καταστροφή μιας περιοχής ήπιας κυκλοφορίας, Βολιώτης ο δήμαρχος-εκπρόσωπος τύπου ποδοσφαιρικής ομάδας, Βολιώτης ο Βασίλης Μάγγος, που χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία μετά την διαδήλωση ενάντια στην καύση σκουπιδιών και πέθανε έναν μήνα αργότερα (14.06-14.07.2020), μιλάμε για πανελλήνιες διακρίσεις κατά συρροήν.

Περί της δυσκολίας στις κινήσεις από τον Βόλο προς τα παράλια του Παγασητικού τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα γράφαμε την προηγούμενη φορά, έχουμε γράψει και παλαιότερα. Μια περασμένη Κυριακή αιφνιδίως εμφανίστηκαν μέσα στην Αγριά κορύνες στον άξονα της οδού, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η εκατέρωθεν στάθμευση και να μην εμποδίζεται η ροή της κυκλοφορίας. Αμ πώς!, που θα ‘λεγε και ο Θύμιος του Κώστα Χατζηχρήστου. Κάτι συγκράτησαν οι πάσης φύσεως αρμόδιοι περί την κυκλοφορία από την οκταετή (2007-2014) πολύ καλή λειτουργία των κορυνών στους άξονες των αρτηριών του Βόλου. Θα δούμε τι θα γίνει στις επόμενες Κυριακές του καλοκαιριού.

Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου η τουριστική ζωή επανέρχεται πολύ-πολύ αργά, η απουσία αλλοδαπών τουριστών είναι πασιφανής, τα ελληνικά Σαββατοκύριακα διασώζουν κάπως την κατάσταση – μόνη ελπίδα ο Αύγουστος. Ο Αύγουστος, που ελούζονταν στην αστροφεγγιά, κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά, κατά πως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Όμως η επισκευή του λιμανιού προχωρεί, ελπίζουμε σε ένα έργο σωστό, ανθεκτικό στις φουρτούνες του Αιγαίου.

Εύχομαι σε όλους μας υγεία και μακροημέρευση, μακριά από «τοξικούς» ανθρώπους. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο νέος κυματοθραύστης στο λιμάνι του Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 22.07.2020, αρ.φύλλου 37.175)

κυκλο-φ-οριακα 1020, 8 Ιουλίου 2020

το πεζοδρόμιο του Αη Γιάννη

Μια υπέροχη πανσέληνο μας χάρισε το Αιγαίο την περασμένη Κυριακή, καλημέρα συμπολίτες! Τα πράγματα στον τουρισμό δεν φαίνεται, δυστυχώς, να πηγαίνουν πολύ καλά, ο κορωνοϊός CoViD-19 από την άλλη μεριά φαίνεται ότι καλά κρατεί ανά την υφήλιο (υφήλιος = υπό τον ήλιον, ο ήλιος παίρνει δασεία και το «π» γίνεται «φ», πόσο πιο σημαντικό είναι να μαθαίνουν τα παιδιά της Ελλάδας ζωντανά ελληνικά από τα νεκρά λατινικά, που πεισματικά επανέφερε η κα. Κεραμιδαρέως, στην πρόσφατη 459^η μεταρρύθμιση της μεταρρυθμισμένης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης…). Κορωνοϊός, λοιπόν, και οι καμπάνιες καλά κρατούν επίσης, λεφτά υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, όπου να ‘ναι θα ‘ρθει κι ένα 5^ο μνημόνιο, θα πνιγούμε στο χρήμα.

Είναι πολλοί οι πεινασμένοι αυτού του τόπου, συμπολίτες. Ο ένας (θαλασσο)δανείζεται από τέσσερις (4) Τράπεζες για να κάνει την μεγάλη επένδυση στο Ελληνικό, ο άλλος δανείζεται από λιβανέζους για να πάρει τηλεοπτική συχνότητα, οι «ενημερωτικές ιστοσελίδες», που ξεφυτρώνουν κάθε μέρα, έχουν καρμπόν διαφημίσεις για τηλεφωνικά ραντεβού και θεραπείες αντιγήρανσης και καρμπόν μικροπολιτικές «αναλύσεις» αλλά χρειάζονται λεφτά για να γράψουν «μένουμε ασφαλείς», τα ψευτο-δέντρα στις ζαρντινιέρες κοστίζουν 350 € έκαστον και τα χρώματα εδάφους (κόκκινο, κίτρινο, πράσινο) βάφονται από συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και συγκεκριμένες ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση, λέμε) αναλαμβάνουν με 130.000 € εκστρατείες αντιμετώπισης των κοινωνικών αντιδράσεων για την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων (επί αυτού θα μου επιτρέψετε να περιμένω με αγωνία την συνάντηση του Δημάρχου Νοτίου Πηλίου με την Κυρία Πρόεδρο μιας από αυτές τις ΜΚΟ, που τυγχάνει αδελφή του Πρωθυπουργού – απλή σύμπτωση …).

Η αιολική ενέργεια, η καινούργια ψύχωση των ελληνικών επενδυτικών κύκλων, που μάλλον εξάντλησαν τις δυνατότητες των φωτοβολταϊκών πάρκων και βρήκαν καινούργιες κερδοφόρες περιπέτειες στον τομέα της ενέργειας. Μεγάλο θέμα, τεράστιο, για μία ακόμη φορά η ελληνική κοινωνία διχάζεται χωρίς να έχει την απαιτούμενη πλήρη πληροφόρηση. Για παράδειγμα, σε μια διαδικτυακή συζήτηση έθεσα χωρίς να πάρω απάντηση δύο απλά όσο και αφελή ερωτήματα: α) τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, το νερό των ποταμών, είναι ΑΠΕ; (Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργειας) β) πόσες (αριθμός) ανεμογεννήτριες χρειάζονται για να αντικατασταθεί πλήρως η σημερινή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τον λιγνίτη; Επίσης διάβασα ένα υποτίθεται σχετικό περισπούδαστο άρθρο του ομότιμου καθηγητή του Μετσοβίου κ. Θεοδόση Τάσιου, που δυστυχώς δεν έλεγε τίποτε εκτός από το ότι 70% της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνεται στην Ελλάδα εισάγεται από άλλες χώρες! Δικαιολογεί αυτό το νούμερο την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε όλα τα ελληνικά βουνά, νησιά, στεριά και θάλασσα αλά Δανία; Ο θείος Κώστας, ο θείος Κώστας ξέρει! Όπως ήξερε και τότε, με την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ, αν θυμάστε…

Στην Αθήνα ο μεγάλος περίπατος όσο πάει και μεγαλώνει. Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου ο περίπατος όσο πάει και μικραίνει. Για την ακρίβεια στενεύει. Στο πεζοδρόμιο προς την θάλασσα εγκαταστάθηκαν πριν δυο χρόνια τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες. Ήταν η αρχή των σημείων. Φέτος, βοηθούντος δήθεν και του κορωνοϊού, ξεφύτρωσαν (για την ακρίβεια, πακτώθηκαν) ακόμη δύο συστάδες και αναμένεται συνέχεια. Στένεψε λοιπόν αυτό το πεζοδρόμιο που δεν έχει κιγκλίδωμα προς την άμμο, η οποία βρίσκεται τουλάχιστον 3 μέτρα χαμηλότερα. Στένεψε, ποιος σκάει; Έχει κι εκείνες τις κίτρινες πλάκες με τις αυλακώσεις, «οδηγός όδευσης τυφλών» τον γράφουν τα βιβλία, τώρα δεν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν οι τυφλοί, ποιος σκάει;

Κανένας δεν σκάει φυσικά. Ούτε και στον αρμόδιο Δήμο Ζαγοράς-Μουρεσίου, ο οποίος εξέδωσε κανονική άδεια, καθώς με ενημέρωσαν, σκάει, προφανώς, κανείς. Όλα ωραία και στο βάθος θάλασσα.

Κυριακή πρωί το οδικό ταξίδι για τη θάλασσα του Παγασητικού γίνεται με μεγάλη δυσκολία. Κι αυτό δεν μπορεί να βελτιωθεί όσο η κυκλοφορία γίνεται εφ’ ενός ζυγού, όσο δεν υπάρχει ένας σοβαρός δρόμος παράκαμψης της Αγριάς και των Λεχωνίων. Ας το πάρουν όλοι χαμπάρι κι απλώς ας αποφύγουν να ξεκινούν από τον Βόλο όλοι μαζί «κατά τις 10». Τίποτε άλλο.

Αυτά για τώρα, γεια σας. Στην φωτογραφία το πεζοδρόμιο του Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.07.2020, αρ.φύλλου 37.162)

κυκλο-φ-οριακα 1019, 1 Ιουλίου 2020

το μουσείο Θεόφιλου έξω από την Μυτιλήνη

Καλημέρα και Καλόν Μήνα συμπολίτες! Με ανοιχτά όλα τα αεροδρόμια και τα οδικά και τα θαλάσσια σύνορα η Ελλάδα περιμένει τους τουρίστες χωρίς κορωνοϊό να δώσουν ανάσα στην βαρέως πληττόμενη οικονομία της – μακάρι να πάνε όλα καλά.

Στην Λέσβο πέρασε την περασμένη εβδομάδα η στήλη, μαζί με την γιατρό κόρη, που κάνει το αγροτικό της σε ένα υπέργηρο χωριό ονόματι Κλειώ, στα βορειο-ανατολικά του νησιού. Όμορφο νησί η Λέσβος, όμορφη η πρωτεύουσα Μυτιλήνη με τα δεκάδες αρχοντικά σπίτια σε λειτουργία – μάρτυρες ενός πλούσιου παρελθόντος, ύστερα Μήθυμνα (Μόλυβος), Πέτρα, Αγιάσος, Ερεσός, Σίγρι, ωραίοι τόποι, ο καθένας με τα χαρακτηριστικά του, όλοι με την αγωνία ενός «χαμένου» καλοκαιριού. Το χωριό Μόρια με το μεγάλο στρατόπεδο των μεταναστών στον ελαιώνα, ταχύπλοα σκάφη του Λιμενικού και της Frontex σε όλα τα λιμάνια «θέλουμε πίσω τα νησιά μας, θέλουμε πίσω τη ζωή μας!!!» γράφει ένα πανώ στην είσοδο του νεοκλασικού κτηρίου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Κι ένας ταξιτζής μας είπε ότι οι πρόσφυγες και τα κονδύλια που διατέθηκαν γι’ αυτούς κράτησαν και κρατούν ζωντανή την οικονομία της Λέσβου στα χρόνια της οικονομικής κρίσης.

Ταξιδέψαμε αεροπορικώς από Αθήνα. Μάσκα άπαντες με την είσοδο στον αεροσταθμό, ανακοινώσεις απ’ τα μεγάφωνα, αποστάσεις, αποκλεισμένες καρέκλες, σημάδια στο πάτωμα, ακόμη και στη φυσούνα για την είσοδο στο αεροσκάφος κι ύστερα όλες οι θέσεις καλυμμένες, 150 επιβάτες στις γνωστές σειρές ανά τρεις (παράθυρο, κέντρο, διάδρομος), με τους αγκώνες σε επαφή! Όπως κατάλαβα, έξω από τα αεροπλάνα αλωνίζει ο κορωνοϊός, μέσα στα αεροπλάνα δεν μπαίνει, ίσως να φοβάται το ύψος, ίσως, πάλι, να φοβάται το τραστ των αεροπορικών εταιρειών…

Επιστρέψαμε στην Αθήνα του μεγάλου περιπάτου. Σάββατο πρωί κατεβήκαμε την οδό Βασιλίσσης Όλγας, περπατώντας μια χαρά στο φαρδύ πεζοδρόμιο όπου είχε και ωραία σκιά, σε αντίθεση με την κόκκινη λωρίδα στον άξονα του δρόμου, που ψηνόταν από τον ήλιο. Είδαμε και τις 570 ζαρντινιέρες στην οδό Πανεπιστημίου, που ορίζουν και «ασφαλίζουν» τον κίτρινο ποδηλατόδρομο. Και ερωτώ, αγαπητοί μου συμπολίτες: τι διαφορά έχουν αυτές οι πανάκριβες ζαρντινιέρες, ύψους 0,50 μ., από τα κράσπεδα των ποδηλατοδρόμων στον Βόλο, ύψους 0,25-0,30 μ. στο θέμα της οδικής ασφάλειας; Αν ήταν «επικίνδυνοι» λόγω αυτών των «οχυρωματικών έργων» οι ποδηλατόδρομοι του Βόλου, δεν πρέπει να είναι αναλόγως επικίνδυνος ο ποδηλατόδρομος της Πανεπιστημίου; Αν πέσει ένας ποδηλάτης πάνω στην ακλόνητη ζαρντινιέρα δεν θα σκοτωθεί; Μόνο στα κράσπεδα του Βόλου θα συνέβαινε αυτό; Αν πέσει από την άλλη πλευρά ένα Ι.Χ. πάνω στη ζαρντινιέρα δεν θα πάθει ζημιά, μόνο στα κράσπεδα του Βόλου θα συνέβαινε αυτό; Τι λέει επ’ αυτού ο και πανευρωπαϊκός έξπερτ σε θέματα οδικής ασφάλειας κύριος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο οποίος για την επικινδυνότητά τους παρέπεμψε σε δίκη τους ποδηλατοδρόμους του Βόλου; Δυστυχώς, δεν περιμένω απάντηση…

Αφήστε πια σε τι κατάσταση θα είναι τα φυτά στις απανταχού ζαρντινιέρες σε κανα-δυο μήνες…

Οργή και αγανάκτηση για τον «ψευτογιατρό», τον «κομπογιαννίτη», τον μέχρι και «dr.χάρο» (!!) αποκληθέντα συμπολίτη (;) απατεώνα. Αλλά ας μου επιτρέψουν οι αφελείς ή ανενημέρωτοι φίλοι δημοσιογράφοι να τους πληροφορήσω ότι τούτη την ώρα που μιλάμε διακινούνται εκατοντάδες κιλά λάδι κάνναβης, όλων των ειδών τα βότανα Πηλίου και όλων των βουνών της πατρίδας μας, πολλά κουτιά με χαπάκια γαΊδουράγκαθου από τα φαρμακεία για την θεραπεία ή την ανακούφιση καρκινοπαθών. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από «εναλλακτικές» διατροφές, τροφές και συμπληρώματα, πάμπολλα σκευάσματα, ημι-νόμιμα και ημι-παράνομα, αλλάζουν χέρια με αντάλλαγμα χρήματα, μια οικονομία ολόκληρη κινείται γύρω από την απελπισία των ανθρώπων, και των συγγενών τους, που διαγνώστηκαν με κάποια μορφή καρκίνου, πέρα ή δίπλα από τις επίσημες ιατρικές μεθόδους. Και είναι, κατ’ αναλογίαν, πολλά τα άτομα, «ψευτο-» ή και όχι, που ασχολούνται και κερδίζουν από αυτό Ας μην «πέφτουν απ’ τα σύννεφα» λοιπόν οι φίλοι, κι απλώς ας προσπαθούν πάντα να είναι μέσα στην κοινωνία.

Όμως ο χώρο-χρόνος μας τελείωσε. Γεια σας.

Στη φωτογραφία το Δημοτικό Μουσείο έξω από την Μυτιλήνη για το έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου (Χατζημιχάλη) 1873-1934.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.07.2020, αρ.φύλλου 37.156)

κυκλο-φ-οριακα 1018, 17 Ιουνίου 2020

οι παλαιοί ναυτοπρόσκοποι του 58ου στο Άγιο Νικολάκη του Σωρού

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες! Με ανοιχτά τα αεροδρόμια Αθήνας και Θεσσαλονίκης, τα οδικά σύνορα και αρκετά από τα εποχιακά ξενοδοχεία, το καλοκαίρι είναι εδώ. Κι εμείς εδώ και δεν σκοπεύουμε να φύγουμε από την πιο όμορφη χώρα του κόσμου.

Και η αέρια ρύπανση είναι εδώ. «Υπερβάσεις σωματιδίων μία στις δύο μέρες», συμπεραίνει η μελέτη της ερευνητικής ομάδας GreenYourAir του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, που διήρκεσε 12 μήνες. Πολύ ενδιαφέρον το  παρά λίγο ολοσέλιδο ρεπορτάζ της «Θεσσαλίας» μας την Τρίτη 16.06.2020. Βεβαίως στο υπόλοιπο της σελίδας παρατίθενται στοιχεία μετρήσεων της Περιφέρειας, μετά φωτογραφίας Περιφερειάρχου, όπου είναι όλα καλά κι όλα ωραία, ουδεμία ρύπανσις. Πολύ ενδιαφέρουσες και συγκινητικές, θα πω, οι παραπλεύρως ανακοινώσεις των δύο εκ των τεσσάρων τοπικών βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, που πολύ ανησυχούν.

Κατά σύμπτωση ή όχι (;) την ίδια χθεσινή Τρίτη 16.06.2020 το Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας συνεδρίασε με θέμα την έγκριση κατασκευής του εργοστασίου παραγωγής SRF, τουτέστιν καύσιμου από σκουπίδια, στον Βόλο – δεν μάθαμε τι απέγινε. Εργοστάσιο για το οποίο έδωσε πριν από λίγες ημέρες έγκριση, με την προστασία ισχυρής δύναμης ΜΑΤ, μόνη της η παράταξη της Δημοτικής Αρχής Βόλου, η οποία, ως γνωστόν, στηρίζεται «στα κρυφά» από την ΝΔ και έχει πλειοψηφίσαντα δημοτικό σύμβουλο τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Τουρισμού.

Με όλα αυτά τι συμπέρασμα βγαίνει; «Σας δουλεύουμε, κορόιδα Βολιώτες!» Κι όχι μόνο σας δουλεύουμε στα λόγια και στις υπογραφές, αλλά σας βαράμε κιόλας (πώς το ‘πε ο υπουργός αγροτικής ανάπτυξης, που κάποτε κυκλοφορούσε με αξεσουάρ τσεκούρι: το λέω γλυκά – το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας…) όταν διαμαρτύρεστε για την καύση σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ. Σάββατο 13.06.2020 μεγάλη διαδήλωση με ανθρώπους κάθε ηλικίας, που ανησυχούν πραγματικά (κι όχι στα λόγια…) για την καθαρότητα του αέρα που ανασαίνουν αυτοί και τα παιδιά τους. Όμως η ΑΓΕΤ φυλάσσεται από ισχυρές δυνάμεις – τα σχετικά βίντεο κάνουν τον γύρο του διαδικτύου. Κι όχι μόνο στην ΑΓΕΤ αλλά και μέσα στην πόλη η αστυνομική βία ξεπέρασε αρκετά όρια.

Βεβαίως ευθύνη σοβαρή φέρει και ο Υπουργός Περιβάλλοντος της προηγούμενης κυβέρνησης, που ξεκίνησε αυτή την ιστορία της καύσης των σκουπιδιών στον Βόλο – μέσα σε όλες τις αρνητικές ιδιαιτερότητές μας ακόμη μία. Κι ύστερα πάει ο ίδιος, ως αντιπολίτευση, πλέον, στη Σαλονίκη και λέει όχι στην καύση σκουπιδιών στο εργοστάσιο της τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ. Δηλαδή στην ΑΓΕΤ ναι, στην ΤΙΤΑΝ όχι. Ομοίως «σας δουλεύουμε κορόιδα Βολιώτες!» Και ποιος θα μας σώσει;

Την ώρα που στο κέντρο της Αθήνας, της πόλης των τεσσάρων, τουλάχιστον, εκατομμυρίων, υλοποιείται βήμα-βήμα «ο μεγάλος περίπατος» υπέρ των πεζών και των ήπιων μέσων μετακίνησης, στον Βόλο, την πόλη των 130.000 κατοίκων, συνεχίζεται η καταστροφή της παρόχθιας του χειμάρρου Κραυσίδωνα οδού Καραμπατζάκη προκειμένου να παραδοθεί άνευ όρων στα αυτοκίνητα. Ακόμη μία αρνητική ιδιαιτερότητα.

Ε! μετά από αυτά, για να πάρουμε μια βαθιά ανάσα, καταφύγαμε στον Αη Γιάννη του Αιγαίου. Ήρεμα πράγματα, λίγος κόσμος, μια υπέροχη, δροσερή θάλασσα και το εργοτάξιο επισκευής του λιμανιού, το καλοκαίρι τώρα αρχίζει, η αγωνία των ανθρώπων του τουρισμού έκδηλη. Κι ο πλάτανος έξω από την εκκλησία κομμένος στον πάτο – όσους στα πέριξ ρώτησα γιατί, κανένας δεν μου έδωσε μια ολοκληρωμένη απάντηση. Κανένας. Πράγμα που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και κανένας δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για το κόψιμο αυτού του εμβληματικού δέντρου, που, σημειωτέον, διήρκεσε 4 μέρες, τέτοιο δέντρο-θεριό ήταν.

Σήμερα οι Παλαιοί Ναυτοπρόσκοποι του 58^ου Συστήματος επισκέπτονται για 5^η συνεχή χρονιά το «υιοθετημένο» εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στην βραχονησίδα πίσω από τον Σωρό και κάνουν την ετήσια συντήρηση. Να μας έχει ο Θεός γερούς να μπορούμε να συνεχίζουμε για πολλά ακόμη χρόνια.

Κι εσείς, να είστε καλά για πολλά ακόμη χρόνια. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 17.06.2020, αρ.φύλλου 37.144)

κυκλο-φ-οριακα 1017, 11 Ιουνίου 2020

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες! Πεφωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, ελπίζω, και με αυξανόμενα κρούσματα κορωνοϊού διάσπαρτα ανά την επικράτεια βαδίζουμε προς αυτό το «διαφορετικό» καλοκαίρι του 2020 – όπως λέει και το σποτάκι των 40 δευτερολέπτων και των 32 εκατομμυρίων «…φέτος απόλαυσε το ελληνικό καλοκαίρι σου όπου κι αν είσαι». Πάντως η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό καλοκαίρι είναι πράγματι τρόπος σκέψης, ανεξάρτητα με την όποια διαφημιστική καμπάνια της εταιρείας καλλυντικών Lancaster.

Ξεσηκωμός στο Νησί των Ανέμων, κίνδυνος από και για τον Τουρισμό, συνωστισμός, συγχρωτισμός, πρόστιμα και απαγορεύσεις, αεροπλάνα και αεροδρόμια, οι μάσκες ξανά στο προσκήνιο, ένα μπερδεμένο κουβάρι, που αντί να ξεμπερδεύεται αντιθέτως μου φαίνεται ότι μπερδεύεται και δεν μ’ αρέσει αυτό, συμπολίτες. Για την Ιστορία καταγράφω ότι στον Βόλο εντοπίστηκαν τις τελευταίες μέρες 4 ασθενείς από κορωνοϊό, που νοσηλεύονται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας, και ένα πλήθος από καταστροφολόγους, που κυκλοφορεί από καφενείο σε καφετέρια κι από πεζοδρόμιο σε πεζόδρομο.

Και στην λεγόμενη «επανεκκίνηση» (restart) μετά το lockdown (απαγόρευση εισόδου  και εξόδου, σύμφωνα με το λεξικό, αλλά ποιος χρειάζεται λεξικό στην σύγχρονη Ελλάδα…) η καλή και ιταλική, πλέον, ΤΡΑΙΝΟΣΕ κατήργησε δύο (2) δρομολόγια του τραίνου Βόλου-Λάρισας: το πρωινό και το βραδινό. Πολύ ωραία. Και βέβαια κανείς μα κανείς «μεγαλόσχημος» ούτε στις δύο Πόλεις, ούτε στην υπερένδοξη Περιφέρεια Θεσσαλίας, αλλά ούτε και στην Βουλή των Ελλήνων έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον, γιατί να το κάνει; άλλωστε μήπως χρησιμοποιεί ποτέ το τραίνο, μήπως ξέρει κατά πού πέφτει ο Σταθμός; Υπερβολές, θα μου πείτε. Απλώς οι μεγαλόσχημοι άνθρωποι έχουν άλλες έγνοιες, βρε αδερφέ, ίσια κι όμοια είμαστε;

Κι εσύ περιμένεις ηλεκτροκίνηση και άλλα παραμύθια Χρήστο μου. Η λογική, και όχι μόνο των ανθρώπων που ασχολούνται με τις Μεταφορές, λέει ότι κόβει κανείς δρομολόγια (προσφορά) όταν δεν έχει ζήτηση (επιβάτες). Φαντάζομαι ότι αυτό συμβαίνει στη γραμμή Βόλου-Λάρισας. Και ποιο Κράτος θα επενδύσει σε μια φθίνουσα γραμμή; Εκτός αν δεν είναι έτσι και συμβαίνει κάτι άλλο, πέραν των μεταφορικών δεδομένων.

Επισκευάζεται, επιτέλους, το λιμανάκι στον Αη Γιάννη του Αιγαίου. Το οποίο υπέστη σοβαρές ζημιές τον Δεκέμβριο του 2009 και πέρασαν 11 ολόκληρα χρόνια μέχρι να ξεκινήσει η επισκευή του. Για να είστε ενημερωμένοι, στα κυκλο-φ-οριακά 856, στις 10 Αυγούστου 2016 γράφαμε τα εξής: «…Οι ζημιές στο λιμανάκι προκλήθηκαν από υποσκαφή και διείσδυση υδάτων τον Δεκέμβριο 2009, ήταν σχετικά μικρής έκτασης και η Νομαρχία ήταν έτοιμη να τις επισκευάσει, είχε βρει και εργολάβο, και τότε παρενέβη η Κτηματική Υπηρεσία (του Δημοσίου, εννοείται, και το λιμάνι έργο του Δημοσίου είναι, δεν το κατασκεύασε κανένας ιδιώτης, η Νομαρχία το κατασκεύασε) η οποία Κτηματική εντόπισε «αυθαίρετες κατασκευές» και επέβαλε πρόστιμο στον Δήμο (ο οποίος ουδεμία ευθύνη είχε για την κατασκευή του έργου…). Πρόκειται για ένα ακόμη πραγματικό θαύμα της ελληνικής γραφειοκρατίας και των διαφόρων υπηρεσιακών συν-αν-αρμοδιοτήτων.», κλπ., κλπ. 11 χρόνια γραφειοκρατίας και βέβαια τα πραγματικά παραλιακά αυθαίρετα, καθ’ άπασαν την επικράτειαν, δεν τα έχει πειράξει κανείς. Εμείς απλώς να ευχηθούμε να ολοκληρωθεί ορθώς και εγκαίρως το έργο της αποκατάστασης στο λιμανάκι του Αη Γιάννη.

Κατά  τα άλλα … αυτά! Συνεχίζεται η καταστροφή της οδού Καραμπατζάκη, και μάλιστα τη στιγμή που ο Δήμος Αθηναίων σχεδιάζει πεζοδρόμους και ποδηλατοδρόμους στο τελείως κέντρο της Πρωτεύουσας για να ευνοήσει τις μετακινήσεις με τα πόδια και με ποδήλατο – έχω στα χέρια μου την σχετική εισήγηση του Καθηγητή του ΕΜΠ Γιώργου Γιαννή στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων, είναι πολύ ενδιαφέρουσα, μπορώ να την στείλω μέσω του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου babissky@gmail.com – ακόμη και στον εδώ κύριο Καθηγητή, για να δει, εκτός των άλλων όλων, πώς οριοθετείται ο ποδηλατόδρομος της οδού Πανεπιστημίου…! Συνεχίζεται το … φτύσιμο από το Πανελλήνιο κι εμείς διδάσκουμε την Δημοκρατία του 35,05%. Συνεχίζονται και οι διαδηλώσεις κατά της καύσης των σκουπιδιών, με δύναμη αλλά δυστυχώς με διασπασμένους τους ενεργούς πολίτες…

Γενικώς, η ζωή συνεχίζεται κι εγώ εύχομαι να έχετε Υγεία και Χαρά: Γεια-χαρά.

Στην φωτογραφία μία εικόνα που μπορεί σε πολύ λίγα χρόνια να είναι «ιστορική».

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 11.06.2020, αρ.φύλλου 37.139)