Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες
και απανταχού αναγνώστες και αναγνώστριες.
Κι αν έχετε τίποτε απορίες
εγώ δεν ξέρω, ό,τι μου λένε σας λέω και ευθύνη καμία δεν έχω, ούτε και κανένα
λάθος κάνω. Ποτέ, λάθος δεν κάνω ποτέ, οι άλλοι ναι!, οι άλλοι όλο λάθη κάνουν, εγώ
ποτέ, εγώ ό,τι λέω είναι λίρα εκατό, εγώ, εγώ…
Για παράδειγμα, όταν ο κυρ
Θανάσης, ό γιος του κυρ Βρασίδα και ανεψιός της κυρα Μελπομένης μού λέει ότι το
τραίνο δεν κουβαλούσε χημικούς διαλύτες εγώ, ως υπεύθυνος, πρέπει να βγω
δημοσίως και να πω ότι το τραίνο έτσι κι έτσι. Τώρα, αν ο κυρ Θανάσης δεν τα
λέει καλά φταίει αυτός και τώρα σιμά-κοντά θα τον κρεμάσω, εγώ πάντως σε τίποτε
δεν φταίω.
Έγινα κατανοητός;
Για παράδειγμα επίσης, όταν
ο υπεύθυνος λέει ότι οι Βολιώτες έχουν αγκαλιάσει το δίκτυο (;) ποδηλατοδρόμων
εγώ τι πρέπει να πω, αν όχι ότι κοιμούνται με τους ποδηλατοδρόμους αγκαλιά; Σκεφτόμουνα μήπως θα ήταν
σκόπιμο να γίνει μια έρευνα στην τοπική κοινή γνώμη γι’ αυτό το θεματάκι, αλλά
την απέρριψα την σκέψη, διότι με το ερευνητικό δυναμικό που έχουμε σ’ αυτή την
έρμη πόλη πολύ φοβάμαι ότι τα αποτελέσματα θα είναι όχι όπως τα λέει η κοινή
γνώμη, αλλά όπως τα λένε τα ίδια τα φερέφωνα του γνωστού, βραβευμένου,
καθεστώτος. Όλα καλά, κι ένα ταξιδάκι στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της
ευρωπαϊκής μπίζνας, είναι ότι πρέπει για το ίματζ μας – μόνο που δεν απέδωσε τα
αναμενόμενα ο μέγας ευρωβουλευτής Γιώργος Αυτιάς, να μου θυμηθείτε ότι ο
επόμενος μέγας θα λέγεται Άρης Πορτοσάλτε «μέχρι να σβήσει ο ήλιος»…
Τι τραβάμε και δεν το
μαρτυράμε αγαπητές και αγαπητοί!
Για το σοβαρό έργο του
Μουσείου της Αργούς γράφαμε την προηγούμενη φορά και καταλήγαμε ότι με τούτα
και με τ’ άλλα έργο δεν υπάρχει. Και κανένα άλλο επίσης δεν υπάρχει. Η
Κίτρινη Αποθήκη με την σημαντική ιστορία της, ένα ρημάδι. Το Οικοτροφείο της
Μητρόπολης στην αναμονή (;) Η Πυροσβεστική, τα λέγαμε, αντί να κατασκευάσει τα
καινούργια, ήδη μελετημένα, κτήριά της πήγε και νοίκιασε χώρους για το
«επιχειρησιακό κέντρο» της. Εκατομμύρια τρέχουν από παντού, δισ-εκατομμύρια μη
σου πω (τις προάλλες ο Υπουργός Μεταφορών ήταν γαλαντόμος) και όλα στα λόγια,
κυρίως, και λίγο στα χαρτιά. Ουσία μηδέν. Για το Δικαστικό Μέγαρο στην περιοχή της Νεάπολης άρχισαν
να υπάρχουν και νέες επιφυλάξεις – η προσωπική μας πρόταση ήταν «εξ αρχής» και
παραμένει το οικόπεδο όπου μέχρι πρότινος στεγαζόταν το Κέντρο Φιλοξενίας Ανηλίκων (ακόμη ένα ρημάδι σήμερα),
στην οδό Αγίου Διονυσίου, στον Ξηρόκαμπο της Νέας Ιωνίας. Με εύκολη πρόσβαση κι
ακόμη πιο εύκολο υπέδαφος. Δεν ξέρω ποιος και κυρίως γιατί έχει απορρίψει αυτή την
λύση.
Άρα, από δημόσια έργα μένουν
μόνο τα καινούργια κτήρια του Πανεπιστημίου μας στον χώρο της πάλαι ποτέ
«Υπηρεσίας Εγγείων Βελτιώσεων» (Μηχανική Καλλιέργεια την έλεγαν όλοι τότε, ήταν
η Δημόσια Υπηρεσία που προωθούσε τα μηχανικά μέσα, τρακτέρ, θεριζοαλωνιστικές,
βαμβακοσυλλέκτες και λοιπά στις αγροτικές καλλιέργειες, πέρα από τα πολλών
ειδών άροτρα, τις φρέζες και τα άλλα «μικρά» αγροτικά εργαλεία. Επίσης, αν
θυμάμαι καλά, ήταν υπεύθυνη για τα λεγόμενα εγγειοβελτιωτικά έργα προς όφελος
των αγροτικών καλλιεργειών, κυρίως σε θέματα αρδευτικών και αντιπλημμυρικών
έργων) και των παρακείμενων ψυγείων ΠΗΛΙΟΝ της οικογένειας Μουστακαλή. Κτήρια
που, ευτυχώς, προχωρούν με κανονικούς ρυθμούς. Μια μικρή παρατήρηση για την
ώρα, κι όσοι από το Πανεπιστήμιο διαβάζουν κυκλο-φ-οριακά ας την μεταφέρουν
αρμοδίως: στην αρχή της οδού Σέκερη, αριστερά, έχει κατασκευαστεί και ήδη
λειτουργεί βεβαίως το κτήριο των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών
Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Το αν αρέσουν ή όχι τα ανοίγματα στην κατασκευή της
πρόσοψης είναι «ιδιωτικό» θέμα, εμάς μας αρέσουν. Εκείνο που δεν μας αρέσει είναι η (μη)
διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Είναι κρίμα, ο χώρος είναι άσχημος και η
περίφραξη ακόμη χειρότερη. Δεν νομίζω να χρειάζονται δα τα κεφάλαια για μια ευπρόσωπη
διαμόρφωση, απλώς πιστεύω ότι οι αρμόδιοι «δεν το βλέπουν» και είναι,
επαναλαμβάνω, κρίμα, είναι κι αυτή μια εικόνα στην είσοδο της πόλης. Α! και
κάτι ακόμη στην περιοχή, που δεν αφορά το Πανεπιστήμιο αλλά τον Δήμο Βόλου.
Εκείνο το πολύ χρήσιμο γεφυράκι στον Κραυσίδωνα, που συνέδεε την Σχολή
Χωροταξίας (και τα υπόλοιπα κτήρια του «campus» στο Πεδίον του Άρεως) με
την απέναντι πλευρά, την οδό Αλμυρού και τα κτήρια που τώρα κατασκευάζονται, εκείνο το
ξύλινο γεφυράκι που χάλασε, πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει; Απλώς, ερωτώ.
Ένα σοβαρό κυκλοφοριακό
πρόβλημα που αντιμετωπίζει ανέκαθεν ο Βόλος (και όλες οι ελληνικές πόλεις…)
είναι η στάθμευση οχημάτων πάσης φύσεως στις γωνίες / διασταυρώσεις των κυκλοφορούμενων δρόμων,
με άμεσο αποτέλεσμα την συνήθως παντελή έλλειψη ορατότητας για τα
διασταυρούμενα κινούμενα οχήματα. Και στον Βόλο με το Ιπποδάμειο Σύστημα (τιμή
μας και καμάρι μας) αυτό συμβαίνει κάθε 50-70 μέτρα, όσο είναι το μήκος των
οικοδομικών τετραγώνων. Βεβαίως υπάρχουν μονόδρομοι και δρόμοι προτεραιότητας
χωρίς πινακίδες Ρ-3, αλλά με πινακίδες Ρ-1 και, όπου απαιτείται (μερικές φορές
και όπου δεν απαιτείται…), Ρ-2 στους κάθετους δρόμους. Υπάρχουν όμως και χιλιάδες διασταυρώσεις χωρίς καμία
σήμανση, όπου ισχύει απαρέγκλιτα η εκ δεξιών προτεραιότης. Σ’ αυτές τις
διασταυρώσεις η έλλειψη ορατότητας είναι καταστροφική. Κι όσο κι αν μοιράζουμε
δεξιά-αριστερά ευθύνες ή αλληλοκατηγορούμαστε ότι δεν δείχνουμε την απαιτούμενη
προσοχή, όταν για να δεις αν έρχεται κάποιο όχημα στον κάθετο δρόμο πρέπει να
βγάλεις το μισό δικό σου μέσα στον ίδιο κάθετο δρόμο, το ατύχημα μπορεί να
συμβεί στιγμιαία. Και μάλλον θα φταις κιόλας. Χάλια κατάσταση, καθημερινής
τρέλας. Η λύση, συμπολίτες μου είναι μία και μοναδική και λέγεται «τοπική
διαπλάτυνση πεζοδρομίου», μια πρόταση που κλείνει 40 χρόνια σ’ αυτή την Όμορφη Πόλη. Περισσότερα
την άλλη φορά. Σας αγαπώ μεγαλοπρεπώς, γεια σας.
Στην
φωτογραφία εμείς…κι εμείς, Πάσχα 2012.
(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 05.02.2025, αρ.φύλλου 4340)
