κυκλο-φ-οριακα 1074, 29 Σεπτεμβρίου 2021

 

2ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου, 1970

Καλημέρα και πάλι. Για 1074^η φορά τα κυκλο-φ-οριακα παρόντα στα μετερίζια της κυκλοφοριακής, και όχι μόνο, ενημέρωσης. Πάντως, για να μην ανησυχείτε και με ρωτάτε, το έργο με τα λαμπάκια πλησιάζει στο τέλος του, γέμισαν πάλι οι ουρανοί των δρόμων, θα λάμψει πάλι απ’ άκρη σ’ άκρη αυτό το καταθλιπτικό «μοντέρνο» μπλε.

Βεβαίως λειτουργεί το καλό parking στην οδό Φιλελλήνων. Αλλά λειτουργεί χωρίς άδεια! Ας τολμούσε να διανοηθεί να λειτουργήσει ιδιώτης ολόκληρο παραπολυόροφο – 13 είναι συνολικά οι όροφοι αν δεν απατώμαι – κτήριο στάθμευσης, όπου θα μπαινοβγαίνουν καθημερινά εκατοντάδες, τουλάχιστον, αυτοκίνητα, χωρίς άδεια λειτουργίας από την αρμόδια Διεύθυνση Μεταφορών της Περιφερειακής Ενότητας. Μέσα σε ώρες, αν όχι σε λεπτά, θα το είχε σφραγίσει Εισαγγελέας. Αυτό όχι μόνο δεν σφραγίστηκε αλλά η λειτουργία του «καλύφθηκε» αρμοδίως και μεγαλοφώνως – έχουν περάσει 14 μέρες από τα εγκαίνια κι ο φάκελος ακόμη ελέγχεται. Βεβαίως «οι κακές γλώσσες» («πολιτικοί απατεώνες» και λοιποί συγγενείς, ξέρετε εσείς…) λένε ότι λείπει και η έγκριση της Πυροσβεστικής για την απολύτως απαραίτητη πυροπροστασία του κτηρίου.

Πάντως γεγονός είναι ότι γι’ αυτόν τον λόγο, την απουσία άδειας λειτουργίας, δεν λειτουργούν και τα ασανσέρ προσώπων στους άνω και κάτω ορόφους – λύθηκε η μία απορία. Τώρα αν συμβεί, λέω και απεύχομαι, κάτι το κακόν, θα τα βρουν, φαντάζομαι, οι διάφοροι αρμόδιοι, που τόσο καλά συνεννοούνται συναναμετάξυ τους. Για τα γεωμετρικά στοιχεία των χώρων στάθμευσης δεν έχω ακόμη ιδίαν γνώμην. Δεν «μου ‘ρχεται» να πάω να μπω, δεν πρόκυψε και κάποια ανάγκη.

Έχω κι άλλες απορίες, αλλά τώρα η πόλη φαίνεται ότι βαδίζει προς νέες δόξες. Βαδίζει προς FSRU. Στην αρχή τρόμαξα, ο τίτλος έγραφε «Αίτηση για νέο FSRU στο λιμάνι του Βόλου», είπα «τι ‘ν’ τούτο πάλι» και διαβάζοντας εναγωνίως διαπίστωσα ότι πρόκειται περί «υπεράκτιου σταθμού υποδοχής, προσωρινής αποθήκευσης και αεριοποίησης (FSRU) για υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG)». Αυτό. Ύστερα ήρθαν και με βρήκαν κροίσοι δισεκατομμυριούχοι προελεύσεως Κατάρ, με εκπρόσωπο και εταιρεία μεγάλη και τρανή με έδρα – άκουσον, άκουσον, πού ζω ο ανίδεος; – τον Βόλο, στην ιστοσελίδα της οποίας ρητά αναφέρεται ότι «το FSRU θα ενισχύσει τη διαφοροποίηση και την ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας, των Δυτικών Βαλκανίων, καθώς και της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου». Τότε, πλέον, με έπιασε μια εθνική πρωτίστως και τοπικιστική δευτερευόντως υπερηφάνεια γι’ αυτόν το άγιο τόπο, που μετά από ιχθυόσκαλα, ηλεκτροκίνητο τρένο, εμπορευματικό κέντρο, ναύσταθμο, βιομηχανία ηλεκτρικών αυτοκινήτων, παράκαμψη Αγριάς-Λεχωνίων, τελεφερίκ, υδροπλάνα, μαρίνα τουριστικών σκαφών τώρα θα αποκτήσει και FSRU, χάρις στο οποίο οπωσδήποτε θα αναπτυχθεί ενδελεχώς και απροσμετρήτως, δεν το συζητώ.

Έχουμε όλοι κάνει αγώνες σ’ αυτή την πόλη γι’ αυτή τη θάλασσα που μας γέννησε και μας ζει. Αγώνα για την Σωτηρία του Παγασητικού (1987-88, τότε που αφ’ ενός μέσω της αποστραγγιστικής τάφρου της Κάρλας έρχονταν λύματα από συγκεκριμένες βιομηχανίες του κάμπου και αφ’ ετέρου δεν υπήρχε βιολογικός καθαρισμός και τα λύματα της πόλης έπεφταν απ’ ευθείας στη θάλασσα, μπροστά στην παραλία) με αποτέλεσμα άμεσο το φράξιμο της τάφρου και αμέσως μετά την κατασκευή του πραγματικά Μεγάλου Έργου (ας τα ακούει αυτά η απούσα, τότε, ηγεσία του Μονακό) της εγκατάστασης βιολογικής και χημικής επεξεργασίας των λυμάτων. Αγώνα αργότερα για να μην εγκατασταθούν δεξαμενές καυσίμων στην παραλία του Αλμυρού, αγώνα για να αποσοβηθεί η δημιουργία ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, αγώνα για να βελτιωθούν οι συνθήκες φορτοεκφόρτωσης του σκραπ, και λοιπά πολλά, μέχρι πρόσφατα, με τις διαρροές στον αγωγό διάθεσης των λυμάτων. Μια συνεχή επαγρύπνηση, με επιστημονική τεκμηρίωση και γνώση, αυτό χρειάζεται μια παραθαλάσσια πόλη, όπου το οικοσύστημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, και μάλιστα τώρα, στους καιρούς της κλιματικής αλλαγής ή της κλιματικής κρίσης. Αν πεθάνει η θάλασσα θα πεθάνουμε όλοι, κι όχι μόνο όσοι ασχολούνται άμεσα μ’ αυτήν.

Διάβασα δύο (2) νηφάλιες και εμπεριστατωμένες επιστολές του συμπολίτη κ. Κώστα Πώποτα, έγκριτου νομικού στελέχους του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις οποίες εκφράζει σοβαρές επιφυλάξεις γι’ αυτή την κατασκευή στον Βόλο. Διάβασα κι άλλα, από την Κρήτη κι από το εξωτερικό, διάβασα το όλο σχέδιο και τις κινήσεις της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) και διαμόρφωσα την άποψη ότι δεν είναι προς όφελος του Βόλου αυτή η επένδυση.

Συμπληρώθηκε χθες, 28 Σεπτεμβρίου, ένας χρόνος από την καταστροφή της Περιοχής Ήπιας Κυκλοφορίας (ΠΗΚ) στην παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη. Ένας χρόνος επανόδου του αυτοκινήτου, του καυσαερίου, του θορύβου, της αδυναμίας ελεύθερης κίνησης πεζών, εμποδιζόμενων και με αναπηρίες ατόμων, σ’ έναν ευθύγραμμο δρόμο με «όριο ταχύτητας» 30 χλμ/ω, που, κατά την αυθαίρετη γνώμη των επί παντός ειδικών του Μονακό, τον καθιστά «ήπιας κυκλοφορίας». Ένας χρόνος κατά τον οποίο λύθηκαν όλα τα κυκλοφοριακά προβλήματα του Βόλου, χάρη σ’ αυτή και μόνο την μεγαλειώδη επέμβαση. Ένας χρόνος, επίσης, στον οποίο με ρυθμούς αργής χελώνας εξελίσσεται κάποιο έργο στον άλλο παρόχθιο δρόμο του Κραυσίδωνα, την οδό Ζάχου, που απ’ ότι βλέπω σε πίστα αγώνων με φαρδιά πεζοδρόμια μετατρέπεται. Καλά περνάμε, συμπολίτες.

Και μετά από πολύυυυν καιρό διάβασα μια προσεκτική, μικρή δυσαρέσκεια για την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης, και μια αναφορά σε «…κορύνες για την αποτροπή της παράνομης στάθμευσης…». Ανατρίχιασα, σκέφτηκα «είναι δυνατόν;». Αναλυτικά στο επόμενο. Σας αγαπώ, γεια σας.

Στην φωτογραφία-συνεισφορά του γιατρού Γιάννη Φιλιππιτζή, Συμμαθητές στο 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου, 1970, στα εγκαίνια του Σταδίου του Βελεστίνου. Γυμναστής Καθηγητής ο αείμνηστος Γιάννης Τσιτσιγιάννης. Το 1971 αποφοιτήσαμε και φέτος γιορτάσαμε τα 50 χρόνια, με κάποιους από αυτή την παρέα «οριστικά απόντες»…

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 29.09.2021, αρ.φύλλου 37.533)

κυκλο-φ-οριακα 1073, 24 Σεπτεμβρίου 2021

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες! Πάλι ολίγον καθυστερημένη η στήλη, πλήθος οι απορίες σας περί της συνεχείας της. Όμως, ευτυχώς, τίποτε κακό δεν συμβαίνει, τσεκαρισμένα πράγματα, απλώς προέκυψαν, όπως λέει κάπου και ο Διονύσης Σαββόπουλος «…αντίξοες συνθήκες, κακοί υπολογισμοί, γεγονότα και καταστάσεις». Είχαμε και την πολύ επιτυχημένη Συνάντηση των 50 χρόνων από την αποφοίτησή μας από το 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου, την Κυριακή θα διαβάσετε πλήρες ρεπορτάζ μετά φωτογραφιών. Αλλά τα γεγονότα όντως τρέχουν.

Σε παγκόσμιο επίπεδο εκτιμώ ότι ζούμε την μεγάλη μπλόφα των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες παίρνοντας μαζί το βρετανικό σκυλάκι και τα παντελώς αδιάφορα αυστραλιανά καγκουρό (AUKUS=Australia, United Kingdom, United States) προσπαθούν να «αλλάξουν την ατζέντα», να στρέψουν αλλού την προσοχή του κόσμου, και κυρίως του εσωτερικού τους κόσμου, ώστε να ξεχάσει το τεράστιο φιάσκο της 20ετίας στο Αφγανιστάν. Από την άλλη μεριά, πάλι σε παγκόσμιο επίπεδο, αυτή η αύξηση τιμών μου φαίνεται επίσης πολύ ύποπτη και, στην ουσία της, αδικαιολόγητη. Νομίζω ότι πρόκειται για μία σαφέστατη επίθεση στις τραπεζικές καταθέσεις των απανταχού πολιτών (ημών των Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων, βεβαίως-βεβαίως), που αυξήθηκαν λόγω μη ή μειωμένης κατανάλωσης στα «λοκντάουν» της πανδημίας. Και είπαν τα παγκόσμια καρτάλια «εδώ έχει ψωμί, βουρ στον πατσά» – τα υπόλοιπα «επιχειρήματα», συμπολίτες, μού ακούγονται τελείως ψεύτικα…

Σε εθνικό επίπεδο περάσαμε άλλον έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό, αυτή τη φορά με την παγκόσμια πρωτοτυπία να κάνουμε Υπουργό της Ελλάδας έναν πολίτη μιας άλλης χώρας – ήρθε, πολιτογραφήθηκε, εγκαταστάθηκε, ανέλαβε; Δεν το αντελήφθην. Περάσαμε επίσης άλλη μία Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, την 85^η (κι αυτό είναι σημαντικό, δεν έχουν πολλοί θεσμοί τέτοια διάρκεια) με τυποποιημένες εξαγγελίες και στημένες συνεντεύξεις.

Προχθές Τετάρτη ήταν η 22^α Σεπτεμβρίου, η Πανευρωπαϊκή Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο, η κατάληξη της Πανευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας. Υπάρχει κανείς που θυμάται σ’ αυτή την πόλη; Όχι μόνο την Ημέρα, γενικώς ρωτάω, αν έχει μείνει κανείς αλώβητος από την πλύση εγκεφάλου που υφιστάμεθα από την ηγεσία του Μονακό τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει κανείς στον Δήμο Βόλου; Λογικά ναι!, υπάρχει, δεν έχουν βγει όλοι-όλες στη σύνταξη.

Όμως, για να μην είμαστε άδικοι, ο Δήμος Βόλου ξεκίνησε στις 21 Σεπτεμβρίου 2021, ημέρα Τρίτη, να κρεμάει τους μπλε χριστουγεννιάτικους ουρανούς πάνω από τους δρόμους. Αυτό κι αν είναι έργο! Λαμπάκια αξίας 200.000 €, αν δεν απατώμαι, για να υποδεχτεί η πόλη τα αστέρια του πάλκου, που αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές, θα χαλάσουν κόσμο. Δώστε στον λαό θεάματα και άρτον. Και λέγοντας άρτον πάει ο νους μας στον Βενέτη…

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2021 εγκαινιάστηκε ως όφειλε, μετά από αρκετές παρατάσεις, το parking της οδού Φιλελλήνων. Με τις γνωστές κορώνες περί του παρελθόντος (στις οποίες, ως γνωστόν, κανείς εκ των παρελθόντων δεν αποτολμά απάντηση, και, κυρίως, ο κύριος υπεύθυνος τότε Αντιδήμαρχος, που κατάφερε να μην υπάρχει δεύτερη εταιρεία στα πρακτικά του διαγωνισμού του 2005, κι έτσι έμπλεξε σε περιπέτειες το parking όταν ο αρχικός ανάδοχος δήλωσε αδυναμία πληρωμών και δεν υπήρχε επόμενος να τον αντικαταστήσει…) και με διάφορες ενδιαφέρουσες «λεπτομέρειες» για την λειτουργία του.

Πρώτον, καταργήθηκε η χαμηλή διαχωριστική νησίδα στην οδό Φιλελλήνων κι έτσι οι αριστερές στροφές εισόδου από Ιάσονος προς Πολυμέρη και εξόδου από το parking προς Πολυμέρη διεξάγονται ελεύθερα. Θυμάμαι ότι αυτό ακριβώς το ζήτημα των προσβάσεων προς/από το parking τον Ιούνιο του 2006 συζητήθηκε τρεις (3) φορές στην Επιτροπή Κυκλοφοριακών Θεμάτων (τώρα ονομάζεται Βιώσιμης Κινητικότητας) και τελικά ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία με τομή της νησίδας για την είσοδο και απαγόρευση αριστερής στροφής για την έξοδο και τρεις τελείως αρνητικές στην τομή ψήφους, μεταξύ των οποίων και η δική μου. Όλες οι κινήσεις προς/από το parking θα γίνονταν δεξιόστροφα, μέσω της λωρίδας καθόδου της οδού Φιλελλήνων (προς Ιάσονος) και χωρίς καμία διατάραξη της λωρίδας ανόδου (προς Πολυμέρη). Τώρα δε βαριέσαι, τζάμπα ο κόπος, τότε, όλα αβέρτα κι ό,τι γίνει.

Δεύτερον, καταργήθηκε, καθώς έμαθα, το μεγαλόπνοο σχέδιο της καφετέριας στην οροφή του κτηρίου και «παραχωρήθηκαν στην πόλη» (αυτή ήταν η διατύπωση, μου είπαν) «ακόμη 40 θέσεις στάθμευσης». Η αλήθεια πρέπει μάλλον να βρίσκεται στην πολεοδομική νομοθεσία και στην αδυναμία (παρ’ όλη την, γενικώς, παντοδυναμία…) να παραβιαστεί. Πάντως το γεγονός είναι ότι ούτε εξωτερικό ασανσέρ υπάρχει. Φίλος με ρώτησε αν υπάρχει ασανσέρ προσώπων για τους πολλούς ορόφους και απάντησα ότι αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζω, δεν επισκέφθηκα ακόμη τον χώρο, θα το κάνω και θα τα πούμε. Άλλος φίλος μού είπε ότι ο διάδρομος κίνησης, μεταξύ των σταθμευμένων αυτοκινήτων, είναι στενός, κι αυτό θα το δούμε.

Τρίτον, αποφασίστηκε να διατεθεί από το ταμείο του Δήμου Βόλου (λεφτά υπάρχουν…) ποσόν 25.000 Ευρώ στα μέσα μαζικής επικοινωνίας για διαφήμιση του parking – αν είναι δυνατόν!

Είναι και καναδυό άλλα θεματάκια, έχει ο Θεός, θα τα ξαναπούμε. Γεια σας.

Στην φωτογραφία το σήμα της Πανευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας 2021 στον Δήμο Λαρισαίων. στον Δήμο Λαρισαίων.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Παρασκευή 24.09.2021, αρ.φύλλου 37.529)

κυκλο-φ-οριακα 1072, 15 Σεπτεμβρίου 2021

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες! Συμπληρώθηκε κοντά ένας μήνας αποχής της στήλης και… μου λείψατε. Χίλια πράγματα στριμώχνονται στο μυαλό μου, τοπικά, ελληνικά, διεθνή, χίλια πράγματα. Απεβίωσε και ο Μίκης Θεοδωράκης στις 2 Σεπτεμβρίου 2021, σε ηλικία 96 ετών, πενθήσαμε εθνικώς επί τριήμερον, έγραψε ή είπε και κάθε ένας/μία αυτά που πίστευε ότι έπρεπε να γράψει ή να πει για την περίσταση, μπας και του/της πει ο γείτονας πως δεν ετίμησε δεόντως τον Οικουμενικό αυτόν Έλληνα.

Ανάμεσα σε όλους και όλες κι εγώ, με μια ανάρτηση στο φατσοβιβλίο που έλεγε τα εξής – την καταγράφω για να υπάρχει ως γραπτό αρχείο, τα διαδικτυακά εργαλεία δεν τα εμπιστεύομαι για το μέλλον των παιδιών μου:

«Με τον Μίκη Θεοδωράκη «γνωρίστηκα» όταν ακόμη πήγαινα στο Δημοτικό. Αντηχούσε το σπίτι μας από τους δίσκους που αργότερα, στη χούντα, η Μητέρα τους έσπασε για να μην «βρεθούμε μπλεγμένοι». Άκουσα σε παράνομη κασέτα τα «Τραγούδια του Αγώνα» το 1972 κι έναν χρόνο μετά τραγουδούσα «Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες…» σε μια αίθουσα με 2.000 άτομα και φρουρούς στις πόρτες, μπας και μπουν τίποτε χαφιέδες. Στην ίδια συναυλία σταμάτησα να τραγουδώ το «Βράχο, βράχο τον καημό μου…» όταν κάποιοι σηκώθηκαν να το χορέψουν, θεωρώντας ότι αυτό ήταν ασέβεια απέναντι σ’ αυτούς που ακόμη και τότε μετρούσαν τον καημό τους από βράχο σε βράχο και από εξορία σε εξορία. Το 1978 δίδαξα ως «μαέστρος» σε μια μικτή φοιτητική χορωδία «Της αγάπης αίματα…» και δυο χρόνια αργότερα το εκτελέσαμε πάλι, με συνοδεία φυσαρμόνικας, προσπαθώντας να πλησιάσουμε λίγο στο κλίμα εκείνης της μοναδικής σκηνής στους «Κυνηγούς» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Αξιώθηκα να τραγουδήσω όλα τα τραγούδια και να διαβάσω-απαγγείλω τα Αναγνώσματα από το «Άξιον Εστί» το 2014, σε μια συναυλία στην πόλη μου που με σημάδεψε για πάντα.

Αυτός είναι για μένα ο Μίκης Θεοδωράκης.»

Γκλιν-γκλαν στο κινητό τηλέφωνο, μήνυμα sms (short message service, υπηρεσία σύντομων μηνυμάτων) από EMVOLIO, με ενημερώνει ότι έχω «προτεραιοποιηθεί» (αγαπητοί Φιλόλογοι βοηθάτε, υπάρχει ρήμα «προτεραιοποιούμαι»;) «για αναμνηστική δόση» και να κλείσω ραντεβουδάκι. Αναμνηστική φωτογραφία ήξερα, αναμνηστική δόση δεν ήξερα, έμαθα κι αυτό μαζί με όλα τα άλλα τους τελευταίους 18 μήνες. Κι όλο αναρωτιέμαι πώς μας βρήκε τόσο μπόσικους, τόσο ανίδεους, τόσο απροετοίμαστους αυτός ο διαβολο-ιός και μπόρεσε με μεγάλη ευκολία να κάνει τη ζωή μας άνω-κάτω και να τρέχουμε ξωπίσω του μπας και προλάβουμε τις μεταλλάξεις και τα τσαλίμια του. Ένα ανθρώπινο γένος παντελώς ανίσχυρο και μια παραπαίουσα παγκόσμια επιστημονική κοινότητα. Και τα παντός είδους ζώα μας κοιτάνε και γελάνε, συνάνθρωποι, γελάνε, έχουν ξεκαρδιστεί στα γέλια με την κατάντια του υποτιθέμενου ανώτερου είδους, της αφεντομουτσουνάρας μας, που λέει κι ο Καραγκιόζης…

Καλοκαιράκι πίσω μας, παρ’ ημίν η σύζυγος, όντας ο ελεύθερος επαγγελματίας της οικογένειας, καθορίζει τις διακοπές μας ανάλογα με τις υποχρεώσεις της. Λίγος Αη Γιάννης, 3 μέρες Κεφαλονιά κι άλλες 3 Ιθάκη, κόσμος πολύς παντού, πάλι όλες οι φυλές παρούσες στην «ξανά προς τη δόξα τραβά» τουριστική Ελλάδα. Στην Κεφαλονιά από Κυλλήνη με ένα από αυτά τα κίτρινα επιβατηγά/οχηματαγωγά (ΕΓ/ΟΓ στη ναυτική ορολογία) της Levante Ferries που βλέπουμε στην διαφήμιση, εντυπωσιακά προσεγμένο για πλοίο γραμμής, μέσα κι έξω, και με ναύλο 2 άτομα+1 αυτοκίνητο 63 €, για 1:30 ώρες πλεύσης. Το Βόλος – Σκιάθος με το όχι και τόσο προσεγμένο Express κοστίζει αντιστοίχως 134 €, για 2:25 ώρες πλεύσης – η τιμή είναι κάτι παραπάνω από το διπλάσιο, ενώ ο χρόνος είναι κάτι παρακάτω από το διπλάσιο, το συμπέρασμα είναι ότι είμεθα αριστοκράτες στην Μαγνησία, πράγμα, βεβαίως, που ισχύει όχι μόνο στα πλοία. Κεφαλονιά ωραίες θάλασσες, ωραίες παραλίες, όμορφο Αργοστόλι. Στην Ιθάκη περάσαμε από Σάμη σε Πισαετό (=Πίσω Αετό, υπάρχει και κανονικός Αετός) ένα καινούργιο λιμάνι στη μέση του πουθενά, πολύ εξυπηρετικό. Ιθάκη ωραίες θάλασσες, δύσκολες παραλίες – η σύζυγος είπε του χρόνου να έρθουμε οπωσδήποτε με το 25μετρο σκάφος μας (…!!). Συμπαθητικό Βαθύ, πανέμορφο Κιόνι, γεμάτο ιστιοπλοϊκά σκάφη. Γέμισε η ψυχή μας με όμορφες εικόνες, απόθεμα για τον επερχόμενο χειμώνα. Πατήσαμε στεριά στο λιμάνι του Αστακού, και είδαμε και πάθαμε μέχρι να βρούμε την Ιόνια Οδό περνώντας με το GPS από κάτι άθλιους επαρχιακούς δρόμους της Αιτωλοακαρνανίας, χωρίς καμία σήμανση κατεύθυνσης. Όταν επιτέλους την βρήκαμε, πήρα το 1075 και ξέσπασα σ’ έναν άνθρωπο που δεν ήταν αρμόδιος, το εντυπωσιακό είναι ότι τρεις μέρες μετά με πήραν από την Εταιρεία Νέα Οδό να μου δικαιολογηθούν ότι δεν είναι αυτοί αρμόδιοι για την σήμανση προς τον Αυτοκινητόδρομο, αλλά δεν ξέρουν και ποιος είναι. Τώρα γράφω γράμμα στο ΥΠΕΧΩΔΕ ή όπως το λένε, να δω τι άκρη θα βγάλω.

Στην πόλη γίνονται και ετοιμάζονται θαύματα. Φούρνος Βενέτη, ωσάν να μας έλειπαν οι εξαιρετικοί φούρνοι στον Βόλο, την Τετάρτη, λέει, θα γίνουν τα εγκαίνια και την ίδια μέρα το Δημοτικό Συμβούλιο θα αποφασίσει «Μετά από ενδελεχή επανέλεγχο» τροποποίηση (προς τα πάνω, εννοείται…) της τιμολογιακής πολιτικής για το parking της οδού Φιλελλήνων. Βρε μπας, λέω, κι έκαναν όλη αυτή την μεταλλική κατασκευή για άλλους λόγους, κι όχι για να εξυπηρετήσουν την κυκλοφορία; Λες; Γκρέμισαν και την διαχωριστική νησίδα στην Φιλελλήνων – αλλά αυτά θα τα πούμε την άλλη φορά. Μαζί με λεωφορειακή γραμμή Γαζή-Κωνσταντά, μαζί με έναν χρόνο κατεστραμμένη Καραμπατζάκη, έχουμε δουλειά.

Καλά να είμαστε να ανταμώνουμε. Παρασκευή 17 και Σάββατο 18 η επετειακή συνάντηση των αποφοίτων 1971 του 2^ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου. 50 χρόνια, ούτε πολλά, ούτε λίγα. Γεια σας.

Στην φωτογραφία, 15.06.2014, στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ.Δημητριάδος, στον Βόλο, «Άξιον Εστί», Βολιώτικη Χορωδία & Χορωδία Αταλάντης, Διεύθυνση Αντιγόνη Κερετζή & Στάσα Τζάλλα.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 15.09.2021, αρ.φύλλου 37.520)